Hallo
Om 2012 goed af te sluiten en 2013 nog beter te beginnen, was ik de voorbije week op stage in het Spaanse Moncofa, een badplaatsje tussen de mandarijnbomen een 50 tal kilometer ten noorden van Valencia.
Onder prachtige omstandigheden, iedere dag een stralende zon en temperaturen, die zelfs boven de 20°C opliepen de eerste dagen, kon ik in optimale omstandigheden een pak nuttige kilometers afleggen. Uiteraard lag de nadruk nog op het duurvermogen, maar uiteraard profiteerde ik ook van de aanwezigheid van de omringende bergen om wat bergop te rijden. Nu nog een goede twee weken in het regenachtige België verder opbouwen, daarna volgt een tweede stage, die richting Italië gaat, met de ploeg. En daarna volgt mijn debuut voor mijn nieuwe ploeg Crelan-Euphony.
De laatste rechte lijn richting seizoen is dus ingezet.
Aan iedereen nog een goed eindejaar gewenst en het allerbeste voor 2013!
Groeten
Klaas
zondag 30 december 2012
zaterdag 8 december 2012
Vlotte eerste trainingsmaand...
Hallo
Ondertussen ben ik al een maand bezig met de voorbereiding op 2013. Die voorbereiding verloopt tot nog toe vlekkeloos, de trainingen lopen goed, het gevoel zit goed en de omstandigheden vallen tot nog toe behoorlijk mee, op uitzondering van de laatste dagen dan...
Mijn nieuwe ploegmaats voor 2013 heb ik ondertussen ook beter leren kennen. Op de eerste bijeenkomst van mijn nieuwe ploeg Crelan Euphony te Oudergem (Zoniënwoud), stonden heel wat teambuildings activiteiten op het programma. Ik heb me goed geamuseerd en kijk al uit naar de tweede bijeenkomst volgende week in de Ardennen die ook nog in het teken van teambuilding staat.
Daarna gaat de focus weer helemaal op het fysieke werk!
Groetjes
Klaas
Ondertussen ben ik al een maand bezig met de voorbereiding op 2013. Die voorbereiding verloopt tot nog toe vlekkeloos, de trainingen lopen goed, het gevoel zit goed en de omstandigheden vallen tot nog toe behoorlijk mee, op uitzondering van de laatste dagen dan...
Mijn nieuwe ploegmaats voor 2013 heb ik ondertussen ook beter leren kennen. Op de eerste bijeenkomst van mijn nieuwe ploeg Crelan Euphony te Oudergem (Zoniënwoud), stonden heel wat teambuildings activiteiten op het programma. Ik heb me goed geamuseerd en kijk al uit naar de tweede bijeenkomst volgende week in de Ardennen die ook nog in het teken van teambuilding staat.
Daarna gaat de focus weer helemaal op het fysieke werk!
Groetjes
Klaas
vrijdag 16 november 2012
Landbouwkrediet-Euphony
Hallo
Waarschijnlijk zijn jullie al op de hoogte, maar ik kan aankondigen dat ik gedurende het seizoen 2013 in de kleuren van Landbouwkrediet-Euphony zal rond rijden, dat vanaf volgend jaar onder de naam Crelan verder gaat. Vorige week heb ik het verlossende nieuws gekregen van manager Bulens.
Na 11 jaren in de wielersport krijg ik de kans om mijn kunnen op het hoogste niveau te tonen. Ik zal er dan ook alles aan doen om te slagen, de trainingen heb ik alvast hervat, nu heb ik mijn lot in eigen 'benen'. Ik heb er alle vertrouwen in dat 2013 een geslaagd jaar zal worden en hoop met enkele mooie prestaties 'Crelan' te bedanken voor deze kans.
Groeten
Klaas
Waarschijnlijk zijn jullie al op de hoogte, maar ik kan aankondigen dat ik gedurende het seizoen 2013 in de kleuren van Landbouwkrediet-Euphony zal rond rijden, dat vanaf volgend jaar onder de naam Crelan verder gaat. Vorige week heb ik het verlossende nieuws gekregen van manager Bulens.
Na 11 jaren in de wielersport krijg ik de kans om mijn kunnen op het hoogste niveau te tonen. Ik zal er dan ook alles aan doen om te slagen, de trainingen heb ik alvast hervat, nu heb ik mijn lot in eigen 'benen'. Ik heb er alle vertrouwen in dat 2013 een geslaagd jaar zal worden en hoop met enkele mooie prestaties 'Crelan' te bedanken voor deze kans.
Groeten
Klaas
vrijdag 5 oktober 2012
Zwevezele
Hallo
Vandaag nam ik deel aan de kermiskoers te Zwevezele, 16 ronden van 9,6 km moesten we afwerken. Met 121 renners gingen we van start in herfstige omstandigheden, een stevige wind, en regen die later wel plaats maakte voor opklaringen.
Al van in ronde 2 gingen 9 renners er vandoor, ze kregen echter nooit een vrijgeleide van het peloton. De maximale voorsprong liep dan ook nooit hoger op dan een minuut. Dit zorgde wel voor een snel wedstrijdverloop waardoor het peloton iedere ronde wat manschappen verloor. Ikzelf beschikte niet echt over de goede benen maar kon toch goed standhouden. Op 5 ronden van het einde werden de vluchter ingerekend en een ronde later gingen opnieuw 6 renners er van door. Even leek het erop dat het peloton liet begaan, maar onder impuls van Veranda's Willems kwam op 2,5 ronden van het einde alles opnieuw samen. Een massaspurt leek toen in de maak. In de laatste twee ronden schraapte ik nog eens al mijn energie bijeen en ondernam nog twee pogingen, zonder succes echter. Ook een groepje van 5 renners kende geen succes en zo kwam het dus tot een massaspurt die gewonnen werd door de Nederlander Stroetinga. Ikzelf bolde uit als 65e.
Maandag ga ik nog van start in het herfstcriterium van Oostrozebeke.
Klaas
Vandaag nam ik deel aan de kermiskoers te Zwevezele, 16 ronden van 9,6 km moesten we afwerken. Met 121 renners gingen we van start in herfstige omstandigheden, een stevige wind, en regen die later wel plaats maakte voor opklaringen.
Al van in ronde 2 gingen 9 renners er vandoor, ze kregen echter nooit een vrijgeleide van het peloton. De maximale voorsprong liep dan ook nooit hoger op dan een minuut. Dit zorgde wel voor een snel wedstrijdverloop waardoor het peloton iedere ronde wat manschappen verloor. Ikzelf beschikte niet echt over de goede benen maar kon toch goed standhouden. Op 5 ronden van het einde werden de vluchter ingerekend en een ronde later gingen opnieuw 6 renners er van door. Even leek het erop dat het peloton liet begaan, maar onder impuls van Veranda's Willems kwam op 2,5 ronden van het einde alles opnieuw samen. Een massaspurt leek toen in de maak. In de laatste twee ronden schraapte ik nog eens al mijn energie bijeen en ondernam nog twee pogingen, zonder succes echter. Ook een groepje van 5 renners kende geen succes en zo kwam het dus tot een massaspurt die gewonnen werd door de Nederlander Stroetinga. Ikzelf bolde uit als 65e.
Maandag ga ik nog van start in het herfstcriterium van Oostrozebeke.
Klaas
maandag 1 oktober 2012
Duo Normand
Hallo
Gisteren nam ik samen met mijn stagiair-ploegmaat deel aan de Duo Normand, een koppeltijdrit over 54,3 km met start en aankomst in Marigny (Manche - Noramndië). Voor mij was het iets compleet nieuws, ik ging dan ook zonder veel ambities van start en zou wel zien waar het schip strandde. Aangezien we beiden geen specialisten waren hadden we als doel voorop gesteld om een tijd onder 1u12min 30sec te rijden. Het eerste deel van de tijdrit was vlak en zéér snel, na 28 km veranderde dit echter helemaal en verliep de rest van het traject over sterk golvende wegen. Indelen was dus belangrijk.
Ikzelf voelde me niet super, ik moest lang zoeken naar het goede ritme en tot halfweg (het vlakke stuk) was het vooral een gevecht met mezelf. Daarna liep het wat vlotter, maar het bleef uiteraard lastig. Uiteindelijk eindigde we na 1u11min54sec, goed voor 45,3 km/u gemiddeld.
Groetjes
Klaas
Gisteren nam ik samen met mijn stagiair-ploegmaat deel aan de Duo Normand, een koppeltijdrit over 54,3 km met start en aankomst in Marigny (Manche - Noramndië). Voor mij was het iets compleet nieuws, ik ging dan ook zonder veel ambities van start en zou wel zien waar het schip strandde. Aangezien we beiden geen specialisten waren hadden we als doel voorop gesteld om een tijd onder 1u12min 30sec te rijden. Het eerste deel van de tijdrit was vlak en zéér snel, na 28 km veranderde dit echter helemaal en verliep de rest van het traject over sterk golvende wegen. Indelen was dus belangrijk.
Ikzelf voelde me niet super, ik moest lang zoeken naar het goede ritme en tot halfweg (het vlakke stuk) was het vooral een gevecht met mezelf. Daarna liep het wat vlotter, maar het bleef uiteraard lastig. Uiteindelijk eindigde we na 1u11min54sec, goed voor 45,3 km/u gemiddeld.
Groetjes
Klaas
woensdag 26 september 2012
Moorslede: kitesurfen op de koersfiets
Hallo
Na het wegvallen van de Tour du Gévaudan nam ik maandag deel aan de kermiskoers van Moorslede georganiseerd door enkele bestuursleden van mijn oude ploeg Beveren 2000. De organisatoren hadden veel moeite gedaan om een mooi deelnemersveld aan de start te krijgen met onder meer Quick Step en Vacansoleil, maar helaas hadden ze niet alle factoren in de hand. Bij het begin van de wedstrijd stak een ware stormwind op met rukwinden en ook de hemelsluizen gingen open. Dit zorgde ervoor dat het 160 koppige peloton meteen uitéén gewaaid werd. En in dit geval was dit wel zéér letterlijk. Vooral het stuk naar Dadizele waar de wind vol in de zij zat was uiterst gevaarlijk, sommige renners waaiden gewoon van de weg en valpartijen waren ook meer schering dan inslag... Onverantwoord, maar jammer genoeg durft blijkbaar niemand zijn verantwoordelijkheid te nemen. De 'kermis' must go on, hoewel de worsten niet wilden braden!
Zelf zette ik ook moedig door, al nam ik geen risico's. Ik probeerde zoveel mogelijk alleen te rijden en zeker niet op het kantje te rijden, liever lossen dan de beek in waaien. Jammer genoeg verloor ik in de spurt die de eerste ronde was veel plaatsen en verzeilde ik hierdoor achteraan. Toen in de tweede ronde alles uitéén viel, schoof ik steeds op. Van groep 5 naar 4 naar 3 tot in groep 2. Jammer genoeg losten op het moment dat ik kwam aansluiten enkele renners voor mij de rol en kon ik het kloofje niet meer dicht krijgen. Ik probeerde nog met onder meer Kevin Hulsmans terug te keren, maar jammer genoeg bleek dit onmogelijk met zijn tweeën. Zo moest ik na 3 ronden de wedstrijd verlaten, spijtig, want de tweede waaier die ik net mistte reed uiteindelijk voor de 12e plaats. Slechts 25 renners reden de (ingekorte) wedstrijd uit.
Klaas
Na het wegvallen van de Tour du Gévaudan nam ik maandag deel aan de kermiskoers van Moorslede georganiseerd door enkele bestuursleden van mijn oude ploeg Beveren 2000. De organisatoren hadden veel moeite gedaan om een mooi deelnemersveld aan de start te krijgen met onder meer Quick Step en Vacansoleil, maar helaas hadden ze niet alle factoren in de hand. Bij het begin van de wedstrijd stak een ware stormwind op met rukwinden en ook de hemelsluizen gingen open. Dit zorgde ervoor dat het 160 koppige peloton meteen uitéén gewaaid werd. En in dit geval was dit wel zéér letterlijk. Vooral het stuk naar Dadizele waar de wind vol in de zij zat was uiterst gevaarlijk, sommige renners waaiden gewoon van de weg en valpartijen waren ook meer schering dan inslag... Onverantwoord, maar jammer genoeg durft blijkbaar niemand zijn verantwoordelijkheid te nemen. De 'kermis' must go on, hoewel de worsten niet wilden braden!
Zelf zette ik ook moedig door, al nam ik geen risico's. Ik probeerde zoveel mogelijk alleen te rijden en zeker niet op het kantje te rijden, liever lossen dan de beek in waaien. Jammer genoeg verloor ik in de spurt die de eerste ronde was veel plaatsen en verzeilde ik hierdoor achteraan. Toen in de tweede ronde alles uitéén viel, schoof ik steeds op. Van groep 5 naar 4 naar 3 tot in groep 2. Jammer genoeg losten op het moment dat ik kwam aansluiten enkele renners voor mij de rol en kon ik het kloofje niet meer dicht krijgen. Ik probeerde nog met onder meer Kevin Hulsmans terug te keren, maar jammer genoeg bleek dit onmogelijk met zijn tweeën. Zo moest ik na 3 ronden de wedstrijd verlaten, spijtig, want de tweede waaier die ik net mistte reed uiteindelijk voor de 12e plaats. Slechts 25 renners reden de (ingekorte) wedstrijd uit.
Klaas
vrijdag 21 september 2012
Geen Tour de Gévaudan
Hallo
Alweer minder nieuws...
Door het forfait van een ploegmaat (wegen ziekte) kunnen we met de ploeg niet deelnemen aan de Tour du Gévaudan-Languedoc Rousillon. Een tegenvaller aangezien deze wedstrijd mijn laatste objectief van het jaar was. Nu rest er me enkel nog enkele kermiskoersen, criteriums en de Duo Normand om het seizoen te beëindigen. Te beginnen met Moorslede op maandag 24 september.
Dinsdag nam ik trouwens nog deel aan de kermiskoers van Vichte. Ik wou een laatste test doen om te kijken hoe het met mijn rug was gesteld met het ook op de Gévaudan. Het liep veel vlotter en ik kon dat ook zonder problemen de wedstrijd beëindigen. Jammer genoeg blijken deze inspanningen nu voor niks te zijn.
Groetjes Klaas
Alweer minder nieuws...
Door het forfait van een ploegmaat (wegen ziekte) kunnen we met de ploeg niet deelnemen aan de Tour du Gévaudan-Languedoc Rousillon. Een tegenvaller aangezien deze wedstrijd mijn laatste objectief van het jaar was. Nu rest er me enkel nog enkele kermiskoersen, criteriums en de Duo Normand om het seizoen te beëindigen. Te beginnen met Moorslede op maandag 24 september.
Dinsdag nam ik trouwens nog deel aan de kermiskoers van Vichte. Ik wou een laatste test doen om te kijken hoe het met mijn rug was gesteld met het ook op de Gévaudan. Het liep veel vlotter en ik kon dat ook zonder problemen de wedstrijd beëindigen. Jammer genoeg blijken deze inspanningen nu voor niks te zijn.
Groetjes Klaas
zondag 16 september 2012
GP de la Somme
Hallo
Helaas zal ik erg kort moeten blijven over de GP de la Somme. De wedstrijd was nog maar goed en wel begonnen toen ik last kreeg in mijn rug. Veel kon ik dan ook niet uitrichtten in deze door de wind lastige wedstrijd. Ik zocht dan ook vroegtijdig de kleedkamer op, helaas, maar zo is het nu éénmaal...
Hopelijk herstel ik nu stilaan van die domme val zodat ik toch nog iets kan uitrichten tijdens het seizoenseinde.
Klaas
Helaas zal ik erg kort moeten blijven over de GP de la Somme. De wedstrijd was nog maar goed en wel begonnen toen ik last kreeg in mijn rug. Veel kon ik dan ook niet uitrichtten in deze door de wind lastige wedstrijd. Ik zocht dan ook vroegtijdig de kleedkamer op, helaas, maar zo is het nu éénmaal...
Hopelijk herstel ik nu stilaan van die domme val zodat ik toch nog iets kan uitrichten tijdens het seizoenseinde.
Klaas
woensdag 12 september 2012
Gedwongen opgave te Zwevegem
Hallo
Maandag nam ik deel aan de GP Marcel Kindt te Zwevegem. Met een 150 tal renners gingen we van start om 16 ronden van goed 10 km af te leggen. De wind, enkele stroken bergop en wat smallere wegen moesten voor afscheiding zorgen.
Met de goede conditie van de voorbije weken had dit wel iets voor mij moeten zijn. Helaas beschikte ik niet over al mijn mogelijkheden. Een domme val hier thuis zorgde ervoor dat ik stekende pijn had in de onderrug. Ik kon dan ook niets forceren en niet afzien op de fiets. Ik moest me beperken tot volgen, na 120 km in het peloton te rijden stapte ik af omdat de pijn steeds sterker werd.
Hopelijk betert dit snel en kan ik opnieuw voluit gaan in de komende wedstrijden.
Groetjes
Klaas
Maandag nam ik deel aan de GP Marcel Kindt te Zwevegem. Met een 150 tal renners gingen we van start om 16 ronden van goed 10 km af te leggen. De wind, enkele stroken bergop en wat smallere wegen moesten voor afscheiding zorgen.
Met de goede conditie van de voorbije weken had dit wel iets voor mij moeten zijn. Helaas beschikte ik niet over al mijn mogelijkheden. Een domme val hier thuis zorgde ervoor dat ik stekende pijn had in de onderrug. Ik kon dan ook niets forceren en niet afzien op de fiets. Ik moest me beperken tot volgen, na 120 km in het peloton te rijden stapte ik af omdat de pijn steeds sterker werd.
Hopelijk betert dit snel en kan ik opnieuw voluit gaan in de komende wedstrijden.
Groetjes
Klaas
woensdag 5 september 2012
25e plaats in sterk bezette Tour du Doubs
Hallo
Zondag nam ik deel aan de Tour du Doubs, een 1.1 wedstrijd in de Franche-Comté tellende voor de Coup de France. Heel wat mooie ploegen stonden aan de start met enkele renners die geschitterd hadden in de Tour de France. Ook het parcours mocht er zijn, niet extreem lastig, met slechts een 3 tal klimmen van ca. 5 km over 200 km gespreid, maar toch lastig genoeg om het verschil te maken. Een mooie gelegenheid om de goede conditie te tonen.
Na twee maanden goed weer, ruimde de zon dit keer plaats voor miezerige regen en een graad of 10, maar in de tweede helft van de wedstrijd kwam de zon er opnieuw door en waren de omstandigheden ideaal. Het eerste cruciale punt in deze wedstrijd kwam na 30 km, een lange afdaling (op nat wegdek) gevolgd door een klim van een 5 tal kilometer. Hierop viel alles uitéén, 8 renners kwamen op kop, ikzelf volgde op 20 seconden in een groep van een 30 tal renners, en de rest van het pak volgde op 2 minuten. Lange tijd bleef mijn groep hangen op een halve minuut, maar na 75 km (46,5 km/u!!!) brak de veer. De 8 koplopers namen tot 6 minuten voorsprong en het grote peloton kwam terug bij mijn groep. Door deze samensmelting namen enkele grote ploegen die de slag gemist hadden de wedstrijd opnieuw in handen. Het tempo werd stelselmatig verhoogd en zo werd het peloton opnieuw uitgedund. Met een groep van circa 60 renners, op 30 seconden van de leiders, vatten we op 10 km van de streep in Pontarlier de laatste klim van 5 km aan. Hierop naderden we zienderogen op de leiders die nog met 3 overbleven. De drie hielden stand en vatten de afdaling met 15 s voorsprong aan, dit bleek niet genoeg om uit de greep van het sterk uitgedunde peloton te blijven waarin ikzelf 25e werd.
Geen super uitslag uiteraard, maar toch ben ik tevreden dat ik kon vaststellen dat ik dit niveau toch aankan.
Klaas
Zondag nam ik deel aan de Tour du Doubs, een 1.1 wedstrijd in de Franche-Comté tellende voor de Coup de France. Heel wat mooie ploegen stonden aan de start met enkele renners die geschitterd hadden in de Tour de France. Ook het parcours mocht er zijn, niet extreem lastig, met slechts een 3 tal klimmen van ca. 5 km over 200 km gespreid, maar toch lastig genoeg om het verschil te maken. Een mooie gelegenheid om de goede conditie te tonen.
Na twee maanden goed weer, ruimde de zon dit keer plaats voor miezerige regen en een graad of 10, maar in de tweede helft van de wedstrijd kwam de zon er opnieuw door en waren de omstandigheden ideaal. Het eerste cruciale punt in deze wedstrijd kwam na 30 km, een lange afdaling (op nat wegdek) gevolgd door een klim van een 5 tal kilometer. Hierop viel alles uitéén, 8 renners kwamen op kop, ikzelf volgde op 20 seconden in een groep van een 30 tal renners, en de rest van het pak volgde op 2 minuten. Lange tijd bleef mijn groep hangen op een halve minuut, maar na 75 km (46,5 km/u!!!) brak de veer. De 8 koplopers namen tot 6 minuten voorsprong en het grote peloton kwam terug bij mijn groep. Door deze samensmelting namen enkele grote ploegen die de slag gemist hadden de wedstrijd opnieuw in handen. Het tempo werd stelselmatig verhoogd en zo werd het peloton opnieuw uitgedund. Met een groep van circa 60 renners, op 30 seconden van de leiders, vatten we op 10 km van de streep in Pontarlier de laatste klim van 5 km aan. Hierop naderden we zienderogen op de leiders die nog met 3 overbleven. De drie hielden stand en vatten de afdaling met 15 s voorsprong aan, dit bleek niet genoeg om uit de greep van het sterk uitgedunde peloton te blijven waarin ikzelf 25e werd.
Geen super uitslag uiteraard, maar toch ben ik tevreden dat ik kon vaststellen dat ik dit niveau toch aankan.
Klaas
donderdag 30 augustus 2012
Stadsprijs Geraardsbergen: attractieve koers
Hallo
Gisteren doorbrak ik een langere periode zonder wedstrijd met de 'lastigste' kermiskoers van het land, de Stadsprijs in Geraardsbergen. 14 ronden met daarin telkens de korte steile klim op de markt en nog twee lange stroken vals plat waren en als nieuwigheid moesten we in de laatste ronde de 'Muur' over. Met andere woorden, de nieuwe Ronde van Vlaanderen... (voor kermiscoureurs) ;-)
Het mooie weer en gebrek aan wedstrijden zorgden er dan ook voor dat 225 renners aan de start stonden. Véél te véél naar mijn gedacht, ik startte dan wel op de eerste rij, ondernam onmiddellijk twee aanvalspogingen, maar werd daarna overspoeld en zakte met de kilometer verder weg in het hyper nerveuze peloton. Even zonk mijn moraal in de schoenen. Na 3,5 ronden kon ik opnieuw opschuiven en onmiddellijk profiteerde ik hiervan om weg te rijden. Een eerste keer alleen, nadat ik opnieuw ingelopen werd ging ik ervandoor op de klim van de Markt. Met 8 renners konden we ons losmaken en de achtervolging inzetten op 22 koplopers die er na 2 ronden vandoor waren gegaan. Van 1min30 kwamen we terug tot op goed 1 minuut, maar helaas brak de veer omdat enkele renners niet meer wilden/konden rijden. Na 6 ronden kwamen dus enkele renners terug en iedere ronde sloten wel enkele renners aan. Zo dikte de achtervolgende groep aan tot een 45 tal renners, de rest was uitgeschakeld. Omdat er geen organisatie was, was het zéér vervelend koersen. Ik probeerde op mijn eentje meermaals een tegenreactie op gang te brengen, wat ook vaak lukte, maar evenveel keer liep alles opnieuw samen. Op 3 ronden van het einde reden dan toch 20 renners weg, hoewel ik al veel gegeven had voelde ik me toch nog goed en met een renner van Vacansoleil kon ik de sprong naar voren maken. Een ronde verder reden we opnieuw weg met een 9 tal en zo ging ik de laatste ronde in voor de 14e plaats, enkele renners van de ruime kopgroep hadden we ingelopen, maar de sterksten bleven voorop. Op de beklimming van de Muur moest ik alle zeilen bijzetten om bij te blijven, en na een achtervolging kwam ik opnieuw aansluiten. Met 10 renners mochten we spurtten voor de ereplaatsen, maar na een zéér actieve koers had ik geen jus meer en werd ik 23e.
Een goede training. Nu op naar de Tour du Doubs, een parcours dat me in principe beter zou moeten liggen. Hopelijk heb ik opnieuw goede benen en zit het wedstrijdverloop wat mee, dan moet een uitslag er wel in zitten.
Klaas
Gisteren doorbrak ik een langere periode zonder wedstrijd met de 'lastigste' kermiskoers van het land, de Stadsprijs in Geraardsbergen. 14 ronden met daarin telkens de korte steile klim op de markt en nog twee lange stroken vals plat waren en als nieuwigheid moesten we in de laatste ronde de 'Muur' over. Met andere woorden, de nieuwe Ronde van Vlaanderen... (voor kermiscoureurs) ;-)
Het mooie weer en gebrek aan wedstrijden zorgden er dan ook voor dat 225 renners aan de start stonden. Véél te véél naar mijn gedacht, ik startte dan wel op de eerste rij, ondernam onmiddellijk twee aanvalspogingen, maar werd daarna overspoeld en zakte met de kilometer verder weg in het hyper nerveuze peloton. Even zonk mijn moraal in de schoenen. Na 3,5 ronden kon ik opnieuw opschuiven en onmiddellijk profiteerde ik hiervan om weg te rijden. Een eerste keer alleen, nadat ik opnieuw ingelopen werd ging ik ervandoor op de klim van de Markt. Met 8 renners konden we ons losmaken en de achtervolging inzetten op 22 koplopers die er na 2 ronden vandoor waren gegaan. Van 1min30 kwamen we terug tot op goed 1 minuut, maar helaas brak de veer omdat enkele renners niet meer wilden/konden rijden. Na 6 ronden kwamen dus enkele renners terug en iedere ronde sloten wel enkele renners aan. Zo dikte de achtervolgende groep aan tot een 45 tal renners, de rest was uitgeschakeld. Omdat er geen organisatie was, was het zéér vervelend koersen. Ik probeerde op mijn eentje meermaals een tegenreactie op gang te brengen, wat ook vaak lukte, maar evenveel keer liep alles opnieuw samen. Op 3 ronden van het einde reden dan toch 20 renners weg, hoewel ik al veel gegeven had voelde ik me toch nog goed en met een renner van Vacansoleil kon ik de sprong naar voren maken. Een ronde verder reden we opnieuw weg met een 9 tal en zo ging ik de laatste ronde in voor de 14e plaats, enkele renners van de ruime kopgroep hadden we ingelopen, maar de sterksten bleven voorop. Op de beklimming van de Muur moest ik alle zeilen bijzetten om bij te blijven, en na een achtervolging kwam ik opnieuw aansluiten. Met 10 renners mochten we spurtten voor de ereplaatsen, maar na een zéér actieve koers had ik geen jus meer en werd ik 23e.
Een goede training. Nu op naar de Tour du Doubs, een parcours dat me in principe beter zou moeten liggen. Hopelijk heb ik opnieuw goede benen en zit het wedstrijdverloop wat mee, dan moet een uitslag er wel in zitten.
Klaas
zondag 26 augustus 2012
Afzien achter de derny!
Hallo
Gisteren nam ik voor het eerst deel aan een derny criterium. Het parcours in Meulebeke was meteen een harde leerschool voor een beginner als ikzelf! Een rondje van 3 km dat rijkelijk voorzien was van de nodige bochten, eerder iets voor de explosieve types dus.
Hoewel de naam criterium doet vermoeden dat er eerder gezapig gereden zou worden was dit toch niet het geval. Een Kampioentrui als inzet zorgde er voor dat de vlam er onmiddellijk in zat. Na 3 aanloopronden waarin het vooral positie kiezen was mochten we plaatsnemen achter onze derny voor nog 25 ronden. Aangezien dit voor mij de eerste keer was ging ik voorzichtig van start. De eerste ronden verloor ik dan ook ontzettend veel tijd in de bochten, en omdat er zoveel waren liep ik al snel achter de feiten aan. In de eerste helft van de wedstrijd had ik ook wat moeite om goed te "colleren" achter de derny, aangezien ik geen risico's wou nemen, liet ik iets te veel ruimte achter de derny waardoor ik uiteraard meer wind opving. Naarmate de wedstrijd vorderde voelde ik me wel zekerder achter de derny en liep het wat vlotter. Uiteraard was dit echter veel te laat om nog een rol van betekenis te spelen. Ik werd uiteindelijk 15e.
Het werd vooral een 'leuke' ervaring en een goede training. Een specialist zal ik allicht nooit worden...
Woensdag (en niet donderdag zoals eerst gemeld) ga ik van start in de Stadsprijs van Geraardsbergen. Daar kan ik (hopelijk) zelf voor brommer spelen!
Klaas
Gisteren nam ik voor het eerst deel aan een derny criterium. Het parcours in Meulebeke was meteen een harde leerschool voor een beginner als ikzelf! Een rondje van 3 km dat rijkelijk voorzien was van de nodige bochten, eerder iets voor de explosieve types dus.
Hoewel de naam criterium doet vermoeden dat er eerder gezapig gereden zou worden was dit toch niet het geval. Een Kampioentrui als inzet zorgde er voor dat de vlam er onmiddellijk in zat. Na 3 aanloopronden waarin het vooral positie kiezen was mochten we plaatsnemen achter onze derny voor nog 25 ronden. Aangezien dit voor mij de eerste keer was ging ik voorzichtig van start. De eerste ronden verloor ik dan ook ontzettend veel tijd in de bochten, en omdat er zoveel waren liep ik al snel achter de feiten aan. In de eerste helft van de wedstrijd had ik ook wat moeite om goed te "colleren" achter de derny, aangezien ik geen risico's wou nemen, liet ik iets te veel ruimte achter de derny waardoor ik uiteraard meer wind opving. Naarmate de wedstrijd vorderde voelde ik me wel zekerder achter de derny en liep het wat vlotter. Uiteraard was dit echter veel te laat om nog een rol van betekenis te spelen. Ik werd uiteindelijk 15e.
Het werd vooral een 'leuke' ervaring en een goede training. Een specialist zal ik allicht nooit worden...
Woensdag (en niet donderdag zoals eerst gemeld) ga ik van start in de Stadsprijs van Geraardsbergen. Daar kan ik (hopelijk) zelf voor brommer spelen!
Klaas
woensdag 22 augustus 2012
Geen succes in Classic de l'Indre en Marbriers
Hallo
De voorbije twee wedstrijden brachten ondanks goede benen weinig op. Zondag was het in principe een vlakke wedstrijd. De hitte (meer dan 40°C in de schaduw) maakte er echter een echte uitputtingslag van. Ik wou mijn goede benen tonen en in het begin van de wedstrijd probeerde ik dan ook meermaals weg te rijden. Enkele keren leek dit te lukken, maar helaas kreeg ik geen vrijgeleide van het peloton. In verschillende schuifjes kwam dan toch een ruime kopgroep tot stand, maar op de smalle wegen moest ik lijdzaam toekijken hoe ze wegreden. De spurtersploegen schroefden daarna het tempo op. Dit tempo lag te hoog voor zowat de kleine helft van het deelnemersveld. Ikzelf kende weinig problemen en kon goed standhouden. Bij het ingaan van de plaatselijke ronden reden nog 10 renners voorop, maar op zowat anderhalve ronde van het einde liep alles opnieuw samen. Met zowat 75 renners zouden we ons dus opmaken voor een spurt, ikzelf mengde me hierin niet en zat dan ook achter de valpartij die het peloton op 4 km van het einde in twee splitste. Uiteindelijk werd ik 53e. De hitte speelde me op het einde ook parten. De laatste 40 km kon ik me niet meer bevoorraden (drank) waardoor de krachten als sneeuw voor de zon wegsmolten.
Dinsdag ging ik dan van start in de GP de Marbriers. Helaas bleef het hierbij, hoewel ik zondag erg diep was gegaan voelde ik toch dat ik vrij goed hersteld was. Ik hoopte dan ook wat dieper in de wedstrijd mijn kaarten op tafel te kunnen gooien. Helaas kende ik nog 4 ronden pech, een losgekomen stuur zorgde ervoor dat ik moest stoppen aan de bevoorrading. Aangezien volgwagens in deze wedstrijd niet toegelaten zijn moest ik helemaal alleen met anderhalve minuut achterstand beginnen achtervolgen op een koersend peloton. Mijn wedstrijd was dan ook over.
Zaterdag neem ik deel aan het derny criterium in Meulebeke. Dit zal een leuke ervaring worden en goed om in het ritme te blijven met het oog op de Tour du Doubs.
Groetjes
Klaas
De voorbije twee wedstrijden brachten ondanks goede benen weinig op. Zondag was het in principe een vlakke wedstrijd. De hitte (meer dan 40°C in de schaduw) maakte er echter een echte uitputtingslag van. Ik wou mijn goede benen tonen en in het begin van de wedstrijd probeerde ik dan ook meermaals weg te rijden. Enkele keren leek dit te lukken, maar helaas kreeg ik geen vrijgeleide van het peloton. In verschillende schuifjes kwam dan toch een ruime kopgroep tot stand, maar op de smalle wegen moest ik lijdzaam toekijken hoe ze wegreden. De spurtersploegen schroefden daarna het tempo op. Dit tempo lag te hoog voor zowat de kleine helft van het deelnemersveld. Ikzelf kende weinig problemen en kon goed standhouden. Bij het ingaan van de plaatselijke ronden reden nog 10 renners voorop, maar op zowat anderhalve ronde van het einde liep alles opnieuw samen. Met zowat 75 renners zouden we ons dus opmaken voor een spurt, ikzelf mengde me hierin niet en zat dan ook achter de valpartij die het peloton op 4 km van het einde in twee splitste. Uiteindelijk werd ik 53e. De hitte speelde me op het einde ook parten. De laatste 40 km kon ik me niet meer bevoorraden (drank) waardoor de krachten als sneeuw voor de zon wegsmolten.
Dinsdag ging ik dan van start in de GP de Marbriers. Helaas bleef het hierbij, hoewel ik zondag erg diep was gegaan voelde ik toch dat ik vrij goed hersteld was. Ik hoopte dan ook wat dieper in de wedstrijd mijn kaarten op tafel te kunnen gooien. Helaas kende ik nog 4 ronden pech, een losgekomen stuur zorgde ervoor dat ik moest stoppen aan de bevoorrading. Aangezien volgwagens in deze wedstrijd niet toegelaten zijn moest ik helemaal alleen met anderhalve minuut achterstand beginnen achtervolgen op een koersend peloton. Mijn wedstrijd was dan ook over.
Zaterdag neem ik deel aan het derny criterium in Meulebeke. Dit zal een leuke ervaring worden en goed om in het ritme te blijven met het oog op de Tour du Doubs.
Groetjes
Klaas
woensdag 15 augustus 2012
Mi-août Breton: opsteker met zwart randje
Hallo
Vorige week was ik aan de slag in de Franse regio Bretagne. Daar werkte ik met de Mi-août Breton een lastige 4 daagse rittenkoers af. De lastigheidsgraad ligt hem vooral in de parcoursen, de ritten zijn er vrij lang (rond de 180 km) waarvan de helft op een plaatselijke omloop die meestal geen meter vlak kent. Ook het deelnemersveld was goed gestoffeerd en de zomerse temperaturen van om en bij de 30 graden maakten dit alles nog wat lastiger. Mogelijkheden genoeg dus om te tonen!
Aangezien ik me de laatste weken steeds beter voelde trok ik toch met enige ambitie naar Bretagne. Tijdens de eerste rit koerste ik dan ook steeds attent voorin. Ik schoof regelmatig mee met ontsnappingen, maar zonder succes. Na een een 40 tal kilometer gingen 8 renners er vandoor, maar 20 km kwam het reeds uitgedunde peloton terug. Het moment van de samensmelting is zoals steeds cruciaal. Gelukkig was ik wakker en was ik dan ook aanwezig in de volgende ontsnapping van 10 renners. We moesten hard knokken voor 40 s voorsprong met nog zowat 100 km te gaan. Het peloton liet nooit begaan en dus bleven we maar beuken vooraan. Dit helse tempo zorgde er al gauw voor dat we met 9 verder moesten. Ikzelf voelde dat de krachten ook steeds meer en meer weg ebden. En toen we met nog goed 30 km te gaan voor het eerst versneld werd in de kopgroep moest ik met 2 anderen afhaken en viel zo terug naar het peloton. Een ronde later viel het peloton helemaal stil waardoor de 6 overgebleven leiders gewonnen spel hadden en uiteindelijk tot 3 minuten uitliepen aan de aankomst! Uiteraard was ik zéér ontgoocheld. De eerste rit is het steeds moeilijk om mee te zijn, nu lukt het en moet ik lossen op het vlakken terwijl ik me zéér goed voelde! Na de aankomst werd echter duidelijk waardoor ik de hele tijd 'à bloc' zat. Mijn achterwiel had een slag gekregen en was hierdoor tegen de achterrem gaan slepen wat voor heel wat krachtverlies zorgde. Met dit in het achterhoofd was ik nog meer gemotiveerd om er iets van te maken in de komende ritten!
De tweede rit in en om Pont-Scorff ging zéér snel van start. Eerst moesten 3 ronden van 25 km afgelegd worden en daarna nog 8 van 11 km. Na zowat 27 km konden 6 renners wegrijden waarna het peloton liet begaan, die situatie was ideaal want na de inspanningen van gisteren had ik toch wat zware benen. De voorsprong van de leiders stabiliseerde rond de 3 minuten, maar begon na half koers toch stelselmatig terug te lopen. Dit zorgde ervoor dat meerdere renners de sprong naar voren probeerden te maken. Op 4 ronden van het einde slaagden 4 renners hierin. Op twee en een halve ronde van het einde probeerden nog 2 renners dit en toen de leider met nog anderhalve ronde te gaan nog over slechts één ploegmaat beschikte ging ik ook mijn kans. Met een kleine 40s achterstand vatte ik samen met 3 andere achtervolgers de slotronde aan. We kwamen snel bij de 2 renners die tussenin zaten, die namen niet meer over en ook het peloton bleef op 100m hangen waardoor het er niet echt goed uitzag. Op 6 km van het einde brak de veer echter in het peloton en op 3 km van het einde, aan de voet van de laatste beklimming, kwamen we vooraan aansluiten. Zo kwamen we met 16 voorop, na de beklimming schoten we nog met 10 over en zo gingen we de laatste kilometer in. Ik voelde dat er niet veel jus meer in de benen zat na de zware achtervolging en werd in de spurt 8e (hoewel ik denk dat het 7e was...). Het peloton kwam ook nog fel opzetten en eindigde op 12 seconden.
De derde rit van de Mi-Août Breton was ook de lastigste, eerst 50 km in lijn, daarna 5 ronden op een zéér lastig circuit in Scrignac. Daarna ging het opnieuw richting startplaats Poullaouen waar nog 8 lastige plaatselijke ronden moesten afgewerkt worden. Dit copieuze menu was goed voor 185 km. Er werd zoals steeds hevig van start gegaan en het duurde uiteindelijk tot bij het ingaan van het eerste locale circuit vooraleer de ontsnapping van de dag vertrok. 7 renners met hierbij mijn ploegmaat Sonnery konden tot 4 minuten uitlopen. De ploeg Europcar van leider Veilleiux controleerde hierna de wedstrijd en loodste het peloton de plaatselijke ronden in. Toen de voorsprong terug was gelopen tot 2 mintuen op 4 ronden van het einde kwamen de eerste aanvallen. Paul Voss en Stian Remme konden wegrijden uit het peloton en sprong naar voren maken waardoor we 9 leiders kregen. Deze 9 gingen met een bonus van 45 seconden de slotronde in. Bij het ingaan van die slotronde waagde wereldkampioen veldrijden Niels Albert zijn kans. Ik aarzelde niet en schoof mee, ook de Fransman Schmidt deed dit, maar die wou niet meerijden. Na een korte achtervolging kwamen we aan de voet van de slothelling bij de leiders aansluiten. Onmiddellijk viel alles uiteen en schoten we nog met 8 over. Eén renner kon nog wegrijden en van achteruit konden nog enkele renners terug keren. In de laatste kilometer reden nog 3 renners weg waardoor ik mocht spurten met 4 anderen voor de 5e plek, ik werd uiteindelijk 6e en schoof op naar plaats 10 in het klassement.
Ook de laatste rit was opnieuw 180 km, start en aankomst was in Guerlesquin, 100 km in lijn met 3 rondjes op een lastig circuit in Le Ponthou en nog 10 ronden met telkens een korte helling in Guerlesquin. Ook vandaag was het wedstrijdscenario gelijkaardig aan de voorgaande dagen. 7 renners zorgden nog 25 km voor de ontsnapping van de dag, Europcar controleerde de voorsprong hierna. Op 5 ronden van het einde maakten 3 renners de sprong naar voren en in de laatste ronde werd er in het peloton versneld. Helaas was het parcours niet echt in het voordeel van aanvallers waardoor het voor mij niet lukte om nog wat tijd terug te nemen en zo nog wat op te schuiven. Op anderhalve kilometer van het einde werd iedereen dan ook ingerekend en zo werd het een massaspurt waarin ik 43e werd en dus 10e bleef in de eindstand.
Zondag ga ik van start in de 1.1 wedstrijd Classic de l'Indre in en om Chateauroux. Hoewel de wedstrijd vrij vlak is hoop ik me toch mijn goede conditie te tonen.
Klaas
Vorige week was ik aan de slag in de Franse regio Bretagne. Daar werkte ik met de Mi-août Breton een lastige 4 daagse rittenkoers af. De lastigheidsgraad ligt hem vooral in de parcoursen, de ritten zijn er vrij lang (rond de 180 km) waarvan de helft op een plaatselijke omloop die meestal geen meter vlak kent. Ook het deelnemersveld was goed gestoffeerd en de zomerse temperaturen van om en bij de 30 graden maakten dit alles nog wat lastiger. Mogelijkheden genoeg dus om te tonen!
Aangezien ik me de laatste weken steeds beter voelde trok ik toch met enige ambitie naar Bretagne. Tijdens de eerste rit koerste ik dan ook steeds attent voorin. Ik schoof regelmatig mee met ontsnappingen, maar zonder succes. Na een een 40 tal kilometer gingen 8 renners er vandoor, maar 20 km kwam het reeds uitgedunde peloton terug. Het moment van de samensmelting is zoals steeds cruciaal. Gelukkig was ik wakker en was ik dan ook aanwezig in de volgende ontsnapping van 10 renners. We moesten hard knokken voor 40 s voorsprong met nog zowat 100 km te gaan. Het peloton liet nooit begaan en dus bleven we maar beuken vooraan. Dit helse tempo zorgde er al gauw voor dat we met 9 verder moesten. Ikzelf voelde dat de krachten ook steeds meer en meer weg ebden. En toen we met nog goed 30 km te gaan voor het eerst versneld werd in de kopgroep moest ik met 2 anderen afhaken en viel zo terug naar het peloton. Een ronde later viel het peloton helemaal stil waardoor de 6 overgebleven leiders gewonnen spel hadden en uiteindelijk tot 3 minuten uitliepen aan de aankomst! Uiteraard was ik zéér ontgoocheld. De eerste rit is het steeds moeilijk om mee te zijn, nu lukt het en moet ik lossen op het vlakken terwijl ik me zéér goed voelde! Na de aankomst werd echter duidelijk waardoor ik de hele tijd 'à bloc' zat. Mijn achterwiel had een slag gekregen en was hierdoor tegen de achterrem gaan slepen wat voor heel wat krachtverlies zorgde. Met dit in het achterhoofd was ik nog meer gemotiveerd om er iets van te maken in de komende ritten!
De tweede rit in en om Pont-Scorff ging zéér snel van start. Eerst moesten 3 ronden van 25 km afgelegd worden en daarna nog 8 van 11 km. Na zowat 27 km konden 6 renners wegrijden waarna het peloton liet begaan, die situatie was ideaal want na de inspanningen van gisteren had ik toch wat zware benen. De voorsprong van de leiders stabiliseerde rond de 3 minuten, maar begon na half koers toch stelselmatig terug te lopen. Dit zorgde ervoor dat meerdere renners de sprong naar voren probeerden te maken. Op 4 ronden van het einde slaagden 4 renners hierin. Op twee en een halve ronde van het einde probeerden nog 2 renners dit en toen de leider met nog anderhalve ronde te gaan nog over slechts één ploegmaat beschikte ging ik ook mijn kans. Met een kleine 40s achterstand vatte ik samen met 3 andere achtervolgers de slotronde aan. We kwamen snel bij de 2 renners die tussenin zaten, die namen niet meer over en ook het peloton bleef op 100m hangen waardoor het er niet echt goed uitzag. Op 6 km van het einde brak de veer echter in het peloton en op 3 km van het einde, aan de voet van de laatste beklimming, kwamen we vooraan aansluiten. Zo kwamen we met 16 voorop, na de beklimming schoten we nog met 10 over en zo gingen we de laatste kilometer in. Ik voelde dat er niet veel jus meer in de benen zat na de zware achtervolging en werd in de spurt 8e (hoewel ik denk dat het 7e was...). Het peloton kwam ook nog fel opzetten en eindigde op 12 seconden.
De derde rit van de Mi-Août Breton was ook de lastigste, eerst 50 km in lijn, daarna 5 ronden op een zéér lastig circuit in Scrignac. Daarna ging het opnieuw richting startplaats Poullaouen waar nog 8 lastige plaatselijke ronden moesten afgewerkt worden. Dit copieuze menu was goed voor 185 km. Er werd zoals steeds hevig van start gegaan en het duurde uiteindelijk tot bij het ingaan van het eerste locale circuit vooraleer de ontsnapping van de dag vertrok. 7 renners met hierbij mijn ploegmaat Sonnery konden tot 4 minuten uitlopen. De ploeg Europcar van leider Veilleiux controleerde hierna de wedstrijd en loodste het peloton de plaatselijke ronden in. Toen de voorsprong terug was gelopen tot 2 mintuen op 4 ronden van het einde kwamen de eerste aanvallen. Paul Voss en Stian Remme konden wegrijden uit het peloton en sprong naar voren maken waardoor we 9 leiders kregen. Deze 9 gingen met een bonus van 45 seconden de slotronde in. Bij het ingaan van die slotronde waagde wereldkampioen veldrijden Niels Albert zijn kans. Ik aarzelde niet en schoof mee, ook de Fransman Schmidt deed dit, maar die wou niet meerijden. Na een korte achtervolging kwamen we aan de voet van de slothelling bij de leiders aansluiten. Onmiddellijk viel alles uiteen en schoten we nog met 8 over. Eén renner kon nog wegrijden en van achteruit konden nog enkele renners terug keren. In de laatste kilometer reden nog 3 renners weg waardoor ik mocht spurten met 4 anderen voor de 5e plek, ik werd uiteindelijk 6e en schoof op naar plaats 10 in het klassement.
Ook de laatste rit was opnieuw 180 km, start en aankomst was in Guerlesquin, 100 km in lijn met 3 rondjes op een lastig circuit in Le Ponthou en nog 10 ronden met telkens een korte helling in Guerlesquin. Ook vandaag was het wedstrijdscenario gelijkaardig aan de voorgaande dagen. 7 renners zorgden nog 25 km voor de ontsnapping van de dag, Europcar controleerde de voorsprong hierna. Op 5 ronden van het einde maakten 3 renners de sprong naar voren en in de laatste ronde werd er in het peloton versneld. Helaas was het parcours niet echt in het voordeel van aanvallers waardoor het voor mij niet lukte om nog wat tijd terug te nemen en zo nog wat op te schuiven. Op anderhalve kilometer van het einde werd iedereen dan ook ingerekend en zo werd het een massaspurt waarin ik 43e werd en dus 10e bleef in de eindstand.
Zondag ga ik van start in de 1.1 wedstrijd Classic de l'Indre in en om Chateauroux. Hoewel de wedstrijd vrij vlak is hoop ik me toch mijn goede conditie te tonen.
Klaas
maandag 6 augustus 2012
Sparkassen Giro Bochum: rondjes draaien...
Hallo
Gisteren nam ik voor het eerst sinds lang nog eens deel aan een criterium in het Duitse Bochum. 50 rondjes van 1,6 km moesten er afgewerkt worden. Met goed 100 deelnemers gingen we van start. Vaak wordt in een criterium nog al eens met de handrem op gekoerst, maar hier was dit absoluut niet het geval. Van bij de start zat de vlam in de pijp, zo stonden na het eerste uur 45 km op de teller, toch niet weinig voor zo'n kort circuit met 1 bocht waar telkens vanuit stilstand opnieuw vertrokken moest worden. Gelukkig had ik de Tour d'Alsace behoorlijk goed verteerd en kon ik vlot stand houden in de groep die iedere ronde meer en meer uitdunde. De Duitsers Wegmann en Sieberg maakten er een "two man show" van, ze gingen er al zéér vroeg van door en zetten het hele peloton waarin ikzelf dus op één ronde. Op drie ronden van het eind werden we gedubbeld en uit de wedstrijd genomen! Ik werd uiteindelijk 43e.
Het was vooral een leuke ervaring en een goed explosiviteitstraining richting de Mi-Août Breton waar ik hoop om de ingeslagen weg tijdens de Tour d'Alsace verder te zetten.
Groetjes
Klaas
Gisteren nam ik voor het eerst sinds lang nog eens deel aan een criterium in het Duitse Bochum. 50 rondjes van 1,6 km moesten er afgewerkt worden. Met goed 100 deelnemers gingen we van start. Vaak wordt in een criterium nog al eens met de handrem op gekoerst, maar hier was dit absoluut niet het geval. Van bij de start zat de vlam in de pijp, zo stonden na het eerste uur 45 km op de teller, toch niet weinig voor zo'n kort circuit met 1 bocht waar telkens vanuit stilstand opnieuw vertrokken moest worden. Gelukkig had ik de Tour d'Alsace behoorlijk goed verteerd en kon ik vlot stand houden in de groep die iedere ronde meer en meer uitdunde. De Duitsers Wegmann en Sieberg maakten er een "two man show" van, ze gingen er al zéér vroeg van door en zetten het hele peloton waarin ikzelf dus op één ronde. Op drie ronden van het eind werden we gedubbeld en uit de wedstrijd genomen! Ik werd uiteindelijk 43e.
Het was vooral een leuke ervaring en een goed explosiviteitstraining richting de Mi-Août Breton waar ik hoop om de ingeslagen weg tijdens de Tour d'Alsace verder te zetten.
Groetjes
Klaas
zaterdag 4 augustus 2012
Sparkassen Giro Bochum
Hallo
Morgen neem ik deel aan een criterium in het Duitse Bochum. 50 ronden van 1,6 km ofte 80 km in totaal moeten afgelegd worden. Wie na 80 km het minst dronken is mag spurten voor de zege. Met kleppers als Greipel, Ciolek, Sagan en Degenkolb zorg ik er beter voor alleen aan te komen ;-)
Vanaf volgende week donderdag tot en met zondag ben ik dan weer in Bretagne aan de slag. Daar betwist ik de lastige Mi-Août Bretonne, spurtersbenen zullen daar minder een rol spelen...
Klaas
Morgen neem ik deel aan een criterium in het Duitse Bochum. 50 ronden van 1,6 km ofte 80 km in totaal moeten afgelegd worden. Wie na 80 km het minst dronken is mag spurten voor de zege. Met kleppers als Greipel, Ciolek, Sagan en Degenkolb zorg ik er beter voor alleen aan te komen ;-)
Vanaf volgende week donderdag tot en met zondag ben ik dan weer in Bretagne aan de slag. Daar betwist ik de lastige Mi-Août Bretonne, spurtersbenen zullen daar minder een rol spelen...
Klaas
maandag 30 juli 2012
Tour Alsace: hoopgevende prestatie
Hallo
De voorbije 6 dagen was ik actief in de Franse Elzas. Dinsdagavond was de -obligate en niet meetellende voor het klassement- "ploegenproloogpresentatie" de opener van deze mooie rittenkoers. Deze rit van 4,4 km haspelde we af in 5'57", niet zo traag, maar toch werden we op twee na laatste.
Woensdag ging het dan echt van start met letterlijk een 'opwarmertje'! Een graad of 33 Celsius, blauwe hemel, stralende zon, en geen zuchtje wind zorgden ervoor dat de 11 ronden over het biljartvlakke parcours in een sneltempo afgewerkt werden. Al snel reden 7 renners vooruit, maar halfweg de wedstrijd bleef hiervan nog één renner over. Die hield uiteindelijk stand tot 2,5 ronden van het einde waarna de bijna obligate massaspurt volgde. Hierin was het vooral zaak om geen tijd te verliezen en brokken te vermijden. Ik slaagde hier (zoals zowat alle 150 deelnemers) in en kwam rond de 80e plaats over de streep.
Op donderdag was het mooie Straatsburg de startplaats, na 30 km moesten de Mont-Odile, onmiddellijk gevolgd door de klim naar Champ-du-Feu, overwonnen worden, waarna nog 4 lastige plaatselijke ronden van 17,9 km in Bisschoffsheim het slot vormden. Na de opwarmer van daags voordien zouden we vandaag, gezien het parcours en de omstandigheden- 36 tot 38 graden in de schaduw en vochtig- wel eens helemaal uitgekookt kunnen worden. Ik had dus wel een beetje schrik... Helaas is dit geen goede insteek, na zowat 10 km ontstond in twee schuitjes - op het vlakke stuk van het parcours nota bene- een ruime kopgroep van 25 renners met enkele kleppers. Hoewel meerdere ploegen niet vertegenwoordigd waren, kwam er toch geen organisatie. Aan de voet van de eerste klim was de wedstrijd dan ook al bijna gereden, de leiders hadden al een bonus van bijna 7 minuten. Op de beklimmingen brak het peloton wel nog in twee stukken -waarbij ik moest aanklampen om vooraan te blijven- maar echt tijd goed maken op de koplopers deden we echter niet. De vijf sterksten zaten blijkbaar vooraan, want zij bouwden hun voorsprong stelselmatig uit. Het uitgedunde peloton waaronder mezelf raapte nog enkele renners op en kwam uiteindelijk aan voor de 14e plaats op bijna 15 minuten, het klassement was dus voorbij...
Vrijdag was zowat een typische overgangsrit. Een heuvelachtig begin en 35 graden zorgden ervoor dat het opnieuw lastig was. Na de ravage van gisteren had zowat iedereen dezelfde tactiek, mee zijn! Ook voor mij was dit het geval, ik probeerde meerdere malen gedurende de eerste 40 km, maar zonder succes. Dit kostte veel krachten en toen uiteindelijk 7 renners er na 70 km vandaar gingen moest ik even passen. De eerste 70 km die constant op een heuvelachtig parcours verliepen, werden maar liefst let een moyenne van 47 km/u afgelegd. Het peloton nam dan ook even een adempauze, waardoor de leiders een bonus van 5 minuten verzamelden. De organisatie kwam dan toch op gang in het peloton, maar mede door de rugwind en de laatste 50 km richting Colmar waren ook helemaal vlak hielden 6 van de 7 leiders net stand tegen het spurtende peloton.
Zaterdag veranderde het wedstrijd patroon. Ook het weer deed dit, een nachtelijk onweer zorgde voor afkoeling en ook de wind kwam opzetten. Die speelde echter weinig rol in de voormiddag rit die aankwam boven in Le Markstein na een klim van zowat 10 kilometer. Een ruime vluchtersgroep van 17 renners ontstond in de eerste kilometers waarna het peloton snel organiseerde om de voorsprong te binnen de perken te houden. Aan de voet van de slotklim was hun liedje dan ook uitgezongen waarna het hele pak uitéén spatte. Ik was niet super en moest voor mijn eigen tempo kiezen. Ik kon toch een gelijkmatige klim rijden en eindigde op twee minuten van de winnaar.
Na de middag mochten we onze gewone fiets ruilen voor de tijdritfiets en dit gedurende 17,7km. Het parcours met start en aankomst in Cernay was gekenmerkt door stukken vals plat omhoog en omlaag, de eerste helft, meewind en afdaling, en om terug te keren stond de wind in het nadeel en liep de weg terug omhoog. Enkele ronde punten en verkeersdrempels vormden de overige obstakels. Ik reed een keurige tijdrit, gemiddeld haalde ik 46,4 km/u en een tijd van 22'54".
Gisteren werd de Tour d'Alsace traditioneel afgesloten met de koninginnerit van Ribeauvillé naar de Ballon d'Alsace. Zes beklimmingen stonden er op het menu, waarbij de eerste onmiddellijk na de start volgde. Op deze beklimming ontstond al snel een kopgroep waarbij mijn ploegmaat Lebas. Toen de groep steeds verder aandikte begon ik te twijfelen om ook mee te gaan. Op anderhalve kilometer van de top waagde ik dan mijn kans en zo kon ik als 19e en allerlaatste nog de oversteek naar de leiders maken. De samenwerking in de kopgroep was voortreffelijk waardoor we tot maximaal 4 min 30s uitliepen. Op de derde klim van de dag, de lastige Col de Platserwasel, werd een eerste schifting doorgevoerd. Ikzelf kon stand houden en kwam uiteindelijk als eerste boven. Ook in het peloton schoten ze in gang want de voorsprong viel terug tot minder dan 3 minuten. Ik voelde me nog goed en nam in functie van ploegmaat Lebas het leeuwendeel van het werk op mijn rekening. De samenwerking bleef goed waardoor de voorsprong steeds rond de 3 minuten schommelde. Op de Grand Ballon kwam ik nog als 2e boven en op de Col de Hundsruck opnieuw als 1e. Dit leverde me nog een 2e plaats op in het bergklassement na alleswinnaar Tiernan-Locke! Met een kopgroep van 12 renners en 3 minuten voorsprong begonnen we aan de laatste 11 km bergop naar de top van de Ballon d'Alsace. Vrij snel spatte alles uitéén. Ik kon stand houden bij de eerste 8 renners, maar bij een volgende versnelling moest ik 3 renners laten gaan. Daarna reed ik mijn tempo omhoog, ik bleef echter constant op 15s van de leiders hangen. Drie renners zaten nog in mijn wiel, maar waren helaas niet sterk genoeg om mee te achtervolgen. Ik probeerde ze in het slot nog af te schudden om zo de 4e plaats te pakken, maar dit lukte niet. Spurten konden ze wel, en zo werd ik 7e... In het klassement werd ik uiteindelijk 17e. Zo kon ik deze Tour d'Alsace toch nog met een mooie noot afsluiten!
Klaas
De voorbije 6 dagen was ik actief in de Franse Elzas. Dinsdagavond was de -obligate en niet meetellende voor het klassement- "ploegenproloogpresentatie" de opener van deze mooie rittenkoers. Deze rit van 4,4 km haspelde we af in 5'57", niet zo traag, maar toch werden we op twee na laatste.
Woensdag ging het dan echt van start met letterlijk een 'opwarmertje'! Een graad of 33 Celsius, blauwe hemel, stralende zon, en geen zuchtje wind zorgden ervoor dat de 11 ronden over het biljartvlakke parcours in een sneltempo afgewerkt werden. Al snel reden 7 renners vooruit, maar halfweg de wedstrijd bleef hiervan nog één renner over. Die hield uiteindelijk stand tot 2,5 ronden van het einde waarna de bijna obligate massaspurt volgde. Hierin was het vooral zaak om geen tijd te verliezen en brokken te vermijden. Ik slaagde hier (zoals zowat alle 150 deelnemers) in en kwam rond de 80e plaats over de streep.
Op donderdag was het mooie Straatsburg de startplaats, na 30 km moesten de Mont-Odile, onmiddellijk gevolgd door de klim naar Champ-du-Feu, overwonnen worden, waarna nog 4 lastige plaatselijke ronden van 17,9 km in Bisschoffsheim het slot vormden. Na de opwarmer van daags voordien zouden we vandaag, gezien het parcours en de omstandigheden- 36 tot 38 graden in de schaduw en vochtig- wel eens helemaal uitgekookt kunnen worden. Ik had dus wel een beetje schrik... Helaas is dit geen goede insteek, na zowat 10 km ontstond in twee schuitjes - op het vlakke stuk van het parcours nota bene- een ruime kopgroep van 25 renners met enkele kleppers. Hoewel meerdere ploegen niet vertegenwoordigd waren, kwam er toch geen organisatie. Aan de voet van de eerste klim was de wedstrijd dan ook al bijna gereden, de leiders hadden al een bonus van bijna 7 minuten. Op de beklimmingen brak het peloton wel nog in twee stukken -waarbij ik moest aanklampen om vooraan te blijven- maar echt tijd goed maken op de koplopers deden we echter niet. De vijf sterksten zaten blijkbaar vooraan, want zij bouwden hun voorsprong stelselmatig uit. Het uitgedunde peloton waaronder mezelf raapte nog enkele renners op en kwam uiteindelijk aan voor de 14e plaats op bijna 15 minuten, het klassement was dus voorbij...
Vrijdag was zowat een typische overgangsrit. Een heuvelachtig begin en 35 graden zorgden ervoor dat het opnieuw lastig was. Na de ravage van gisteren had zowat iedereen dezelfde tactiek, mee zijn! Ook voor mij was dit het geval, ik probeerde meerdere malen gedurende de eerste 40 km, maar zonder succes. Dit kostte veel krachten en toen uiteindelijk 7 renners er na 70 km vandaar gingen moest ik even passen. De eerste 70 km die constant op een heuvelachtig parcours verliepen, werden maar liefst let een moyenne van 47 km/u afgelegd. Het peloton nam dan ook even een adempauze, waardoor de leiders een bonus van 5 minuten verzamelden. De organisatie kwam dan toch op gang in het peloton, maar mede door de rugwind en de laatste 50 km richting Colmar waren ook helemaal vlak hielden 6 van de 7 leiders net stand tegen het spurtende peloton.
Zaterdag veranderde het wedstrijd patroon. Ook het weer deed dit, een nachtelijk onweer zorgde voor afkoeling en ook de wind kwam opzetten. Die speelde echter weinig rol in de voormiddag rit die aankwam boven in Le Markstein na een klim van zowat 10 kilometer. Een ruime vluchtersgroep van 17 renners ontstond in de eerste kilometers waarna het peloton snel organiseerde om de voorsprong te binnen de perken te houden. Aan de voet van de slotklim was hun liedje dan ook uitgezongen waarna het hele pak uitéén spatte. Ik was niet super en moest voor mijn eigen tempo kiezen. Ik kon toch een gelijkmatige klim rijden en eindigde op twee minuten van de winnaar.
Na de middag mochten we onze gewone fiets ruilen voor de tijdritfiets en dit gedurende 17,7km. Het parcours met start en aankomst in Cernay was gekenmerkt door stukken vals plat omhoog en omlaag, de eerste helft, meewind en afdaling, en om terug te keren stond de wind in het nadeel en liep de weg terug omhoog. Enkele ronde punten en verkeersdrempels vormden de overige obstakels. Ik reed een keurige tijdrit, gemiddeld haalde ik 46,4 km/u en een tijd van 22'54".
Gisteren werd de Tour d'Alsace traditioneel afgesloten met de koninginnerit van Ribeauvillé naar de Ballon d'Alsace. Zes beklimmingen stonden er op het menu, waarbij de eerste onmiddellijk na de start volgde. Op deze beklimming ontstond al snel een kopgroep waarbij mijn ploegmaat Lebas. Toen de groep steeds verder aandikte begon ik te twijfelen om ook mee te gaan. Op anderhalve kilometer van de top waagde ik dan mijn kans en zo kon ik als 19e en allerlaatste nog de oversteek naar de leiders maken. De samenwerking in de kopgroep was voortreffelijk waardoor we tot maximaal 4 min 30s uitliepen. Op de derde klim van de dag, de lastige Col de Platserwasel, werd een eerste schifting doorgevoerd. Ikzelf kon stand houden en kwam uiteindelijk als eerste boven. Ook in het peloton schoten ze in gang want de voorsprong viel terug tot minder dan 3 minuten. Ik voelde me nog goed en nam in functie van ploegmaat Lebas het leeuwendeel van het werk op mijn rekening. De samenwerking bleef goed waardoor de voorsprong steeds rond de 3 minuten schommelde. Op de Grand Ballon kwam ik nog als 2e boven en op de Col de Hundsruck opnieuw als 1e. Dit leverde me nog een 2e plaats op in het bergklassement na alleswinnaar Tiernan-Locke! Met een kopgroep van 12 renners en 3 minuten voorsprong begonnen we aan de laatste 11 km bergop naar de top van de Ballon d'Alsace. Vrij snel spatte alles uitéén. Ik kon stand houden bij de eerste 8 renners, maar bij een volgende versnelling moest ik 3 renners laten gaan. Daarna reed ik mijn tempo omhoog, ik bleef echter constant op 15s van de leiders hangen. Drie renners zaten nog in mijn wiel, maar waren helaas niet sterk genoeg om mee te achtervolgen. Ik probeerde ze in het slot nog af te schudden om zo de 4e plaats te pakken, maar dit lukte niet. Spurten konden ze wel, en zo werd ik 7e... In het klassement werd ik uiteindelijk 17e. Zo kon ik deze Tour d'Alsace toch nog met een mooie noot afsluiten!
Klaas
maandag 23 juli 2012
GP Pérenchies: 700m te lang!
Hallo
700m, zoveel scheelde het gisteren om op zijn minst een mooie top 5 plaats te behalen. Daarom houd ik wat gemengde gevoelens over, tevreden aangezien het eindelijk lukte om mee te koersen en een rol van betekenis te spelen in de finale en ontgoocheling omdat ik er zo dicht bij was.
Het wedstrijdverhaal...
Met 150 renners en de zon (jawel, eindelijk was ze eens van de partij) gingen we van start voor 6 ronden van 12 km gevold door 6 ronden van 15,2 km met telkens anderhalve kilometer slechte kasseien. De eerste 6 ronden werden aan een razende vaart afgewerkt, het eerste uur stonden dan maar liefst 48 km op de teller! Hierdoor was ontsnappen bijna onmogelijk, in de derde ronde ondernam ik ook een poging, even zag het er goed uit, maar het peloton besliste toch dat het nog te vroeg was. Een ronde verder kwamen in twee schuifjes wel 20 renners aan het commando met hierbij twee ploegmaats. Zij liepen tot ongeveer één minuut uit. Daarna vatten we de kasseien aan, onmiddellijk werd er serieus geschift in het peloton. Enkele koplopers vielen terug (waaronder mijn ploegmaats) en het peloton werd serieus uitgedund. Ikzelf zat net iets te ver, maar kon na een inspanning toch terugkeren in de hoofdmacht. De volgende twee ronden organiseerden enkele ploegen de achtervolging en op 2,5 ronden van het einde was alles te herdoen. Onmiddellijk volgde een nieuw spervuur van demarrages. Bij het ingaan van de voorlaatste ronde waagde ik ook mijn kans. Ik moest hard knokken, maar na drie pogingen kon ik toch een kloofje slaan, 6 renners kwamen aansluiten, de Belgische ex-profs Scheirlinckx en Coenen, Roubaix renners Drancourt en Schidt, voor het pro continentale team Bretagne Schuller was Blot vertegenwoordigd en ook de lokale DN1 ploeg van Douai had een mannetje mee. Tijdens de voorlaatste passage over de kasseien moest Schmidt afhaken waardoor we met 6 renners de slotronde ingingen met een bonus van 50 sec op het peloton. Jammer genoeg was dit ook het sein voor Drancourt om niet meer te rijden, aangezien zijn ploeg de achtervolging inzette, ook Blot wilde hierdoor niet meer rijden terwijl de renner van Douai moest afhaken. Ikzelf probeerde met Scheirlinckx de gang erin te houden. Maar uiteraard was dit niet ideaal met twee blokken aan het been. Het tempo stokte regelmatig waardoor het peloton snel terrein kon goedmaken. Op 700 m van het einde was ons lied dan over, helaas. Spijtig, als er een beetje samengewerkt werd op het einde bleven we altijd voor. Maar ik ga toch vooral mijn goede prestatie onthouden. Als ik op deze weg kan verder gaan zal er sowieso (vroeg of laat) een resultaat volgen.
Groetjes
Klaas
700m, zoveel scheelde het gisteren om op zijn minst een mooie top 5 plaats te behalen. Daarom houd ik wat gemengde gevoelens over, tevreden aangezien het eindelijk lukte om mee te koersen en een rol van betekenis te spelen in de finale en ontgoocheling omdat ik er zo dicht bij was.
Het wedstrijdverhaal...
Met 150 renners en de zon (jawel, eindelijk was ze eens van de partij) gingen we van start voor 6 ronden van 12 km gevold door 6 ronden van 15,2 km met telkens anderhalve kilometer slechte kasseien. De eerste 6 ronden werden aan een razende vaart afgewerkt, het eerste uur stonden dan maar liefst 48 km op de teller! Hierdoor was ontsnappen bijna onmogelijk, in de derde ronde ondernam ik ook een poging, even zag het er goed uit, maar het peloton besliste toch dat het nog te vroeg was. Een ronde verder kwamen in twee schuifjes wel 20 renners aan het commando met hierbij twee ploegmaats. Zij liepen tot ongeveer één minuut uit. Daarna vatten we de kasseien aan, onmiddellijk werd er serieus geschift in het peloton. Enkele koplopers vielen terug (waaronder mijn ploegmaats) en het peloton werd serieus uitgedund. Ikzelf zat net iets te ver, maar kon na een inspanning toch terugkeren in de hoofdmacht. De volgende twee ronden organiseerden enkele ploegen de achtervolging en op 2,5 ronden van het einde was alles te herdoen. Onmiddellijk volgde een nieuw spervuur van demarrages. Bij het ingaan van de voorlaatste ronde waagde ik ook mijn kans. Ik moest hard knokken, maar na drie pogingen kon ik toch een kloofje slaan, 6 renners kwamen aansluiten, de Belgische ex-profs Scheirlinckx en Coenen, Roubaix renners Drancourt en Schidt, voor het pro continentale team Bretagne Schuller was Blot vertegenwoordigd en ook de lokale DN1 ploeg van Douai had een mannetje mee. Tijdens de voorlaatste passage over de kasseien moest Schmidt afhaken waardoor we met 6 renners de slotronde ingingen met een bonus van 50 sec op het peloton. Jammer genoeg was dit ook het sein voor Drancourt om niet meer te rijden, aangezien zijn ploeg de achtervolging inzette, ook Blot wilde hierdoor niet meer rijden terwijl de renner van Douai moest afhaken. Ikzelf probeerde met Scheirlinckx de gang erin te houden. Maar uiteraard was dit niet ideaal met twee blokken aan het been. Het tempo stokte regelmatig waardoor het peloton snel terrein kon goedmaken. Op 700 m van het einde was ons lied dan over, helaas. Spijtig, als er een beetje samengewerkt werd op het einde bleven we altijd voor. Maar ik ga toch vooral mijn goede prestatie onthouden. Als ik op deze weg kan verder gaan zal er sowieso (vroeg of laat) een resultaat volgen.
Groetjes
Klaas
zaterdag 21 juli 2012
Pérenchies
Hallo
Morgen ga ik van start in de GP Pérenchies in het noorden van Frankrijk. Om 14u gaat de wedstrijd over 163 km van start (6 ronden van 12 km en 6 ronden van 15,3 km met telkens een kasseistrook). De zon zal alvast van de partij zijn. Het vlakke parcours is niet echt in mijn voordeel, maar toch hoop ik me in het wedstrijdverloop te kunnen mengen om zo met een goed gevoel richting de Tour d'Alsace te kunnen trekken.
Gr Klaas
Morgen ga ik van start in de GP Pérenchies in het noorden van Frankrijk. Om 14u gaat de wedstrijd over 163 km van start (6 ronden van 12 km en 6 ronden van 15,3 km met telkens een kasseistrook). De zon zal alvast van de partij zijn. Het vlakke parcours is niet echt in mijn voordeel, maar toch hoop ik me in het wedstrijdverloop te kunnen mengen om zo met een goed gevoel richting de Tour d'Alsace te kunnen trekken.
Gr Klaas
woensdag 18 juli 2012
Stage Alpen
Hallo
Na de wedstrijd in Pont-à-Marq, waar ik in het uitgedunde peloton eindigde, trok ik onmiddellijk door naar Lalley. Een klein dorpje tussen Gap en Grenoble in de Franse Alpen. Samen met mijn ploegmaats bracht ik er een trainingsweek als voorbereiding op wat volgt. Deze stage is prima verlopen. We hebben het vooropgestelde trainingsschema onder prima weersomstandigheden kunnen afwerken. Ook het logement was zéér goed. Hopelijk werpt de trainingsarbeid zijn vruchten af in de komende weken.
Gr Klaas
Na de wedstrijd in Pont-à-Marq, waar ik in het uitgedunde peloton eindigde, trok ik onmiddellijk door naar Lalley. Een klein dorpje tussen Gap en Grenoble in de Franse Alpen. Samen met mijn ploegmaats bracht ik er een trainingsweek als voorbereiding op wat volgt. Deze stage is prima verlopen. We hebben het vooropgestelde trainingsschema onder prima weersomstandigheden kunnen afwerken. Ook het logement was zéér goed. Hopelijk werpt de trainingsarbeid zijn vruchten af in de komende weken.
Gr Klaas
zaterdag 7 juli 2012
La Ronde Pévèloise - GP Pont-à-Marcq
Hallo
Na een korte break gevolgd door een goede trainingsweek vlieg ik er opnieuw in met "La Ronde Pévèloise". De naam Pévèle doet waarschijnlijk al een "kassei"belletje rinkelen. 187 km staan er op het programma, verdeelt over 3 verschillende circuits. Een eerste "kassei" vrij circuit van 15,9 km die we 6 keer moeten afleggen. Daarna 4 keer een circuit van 14 km met telkens één kilometer kassei van Monts-en-Pévèle. En om af te sluiten nog 3 keer een rondje van goed 11 km met tellens nog een extra strook kasseien van 700m.
Ik heb geen ervaring met deze wedstrijd en kassei koersen heb ik de laatste tijd niet meer gereden. Maar goed, als Belg kan ik dit niet helemaal verleerd zijn ook. En als de benen goed zijn, dan zal de rest wel volgen...
Na de wedstrijd vertrek ik onmiddellijk met de ploeg richting het zuiden. Daar zullen we in de Alpen de conditie verder op punt stellen.
Klaas
Na een korte break gevolgd door een goede trainingsweek vlieg ik er opnieuw in met "La Ronde Pévèloise". De naam Pévèle doet waarschijnlijk al een "kassei"belletje rinkelen. 187 km staan er op het programma, verdeelt over 3 verschillende circuits. Een eerste "kassei" vrij circuit van 15,9 km die we 6 keer moeten afleggen. Daarna 4 keer een circuit van 14 km met telkens één kilometer kassei van Monts-en-Pévèle. En om af te sluiten nog 3 keer een rondje van goed 11 km met tellens nog een extra strook kasseien van 700m.
Ik heb geen ervaring met deze wedstrijd en kassei koersen heb ik de laatste tijd niet meer gereden. Maar goed, als Belg kan ik dit niet helemaal verleerd zijn ook. En als de benen goed zijn, dan zal de rest wel volgen...
Na de wedstrijd vertrek ik onmiddellijk met de ploeg richting het zuiden. Daar zullen we in de Alpen de conditie verder op punt stellen.
Klaas
maandag 25 juni 2012
Nieuwe start
Hallo
De voorbije weken was het wat stil op de blog. Het liep dan ook wat minder. Nadat ik me zo goed voelde gedurende twee weken in Japan, werd ik op de vooravond van de Tour de Kumano opnieuw ziek. In plaats van een mooi resultaat neer te zetten waarop ik gehoopt had, werd ik opnieuw tot opgave gedwongen, een serieuze klap...
Na mijn terugkeer voelde ik me steeds wat minder fris, de Boucles de la Mayenne kon ik nog relatief vlot tot een goed einde brengen. Iedere dag liep het wel wat beter, maar ik kwam nog duidelijk te kort om een rol van betekenis te kunnen spelen. Daarna nam ik deel aan de Sint Elooisprijs in Ruddervoorde om nog eens goed te trainen in functie van het BK. Dat BK werd echter een (verwachte) tegenvaller. Ik had nooit een goed gevoel en toen de wedstrijd openbarstte moest ik dan ook passen en vervroegd de kleedkamers opzoeken.
Volgend weekend staat er geen wedstrijd op het programma. Dit geeft de kans om eens wat uit te rusten en de batterijen te herladen voor de tweede seizoenshelft.
Klaas
De voorbije weken was het wat stil op de blog. Het liep dan ook wat minder. Nadat ik me zo goed voelde gedurende twee weken in Japan, werd ik op de vooravond van de Tour de Kumano opnieuw ziek. In plaats van een mooi resultaat neer te zetten waarop ik gehoopt had, werd ik opnieuw tot opgave gedwongen, een serieuze klap...
Na mijn terugkeer voelde ik me steeds wat minder fris, de Boucles de la Mayenne kon ik nog relatief vlot tot een goed einde brengen. Iedere dag liep het wel wat beter, maar ik kwam nog duidelijk te kort om een rol van betekenis te kunnen spelen. Daarna nam ik deel aan de Sint Elooisprijs in Ruddervoorde om nog eens goed te trainen in functie van het BK. Dat BK werd echter een (verwachte) tegenvaller. Ik had nooit een goed gevoel en toen de wedstrijd openbarstte moest ik dan ook passen en vervroegd de kleedkamers opzoeken.
Volgend weekend staat er geen wedstrijd op het programma. Dit geeft de kans om eens wat uit te rusten en de batterijen te herladen voor de tweede seizoenshelft.
Klaas
woensdag 23 mei 2012
Berichtje uit Japan
Hallo
Ondertussen zit ik al één week op Japanse bodem, meer bepaald in de stad Ageo (Saitama), zo'n 50 km ten oosten van Tokyo. Na een lange reis van 24u ging het direct naar de ploeg service course om de nieuwe fietsen op te pikken. Daarna reden we nog een 2 tal uurtjes los onder een brandende zon (28°C).
De volgende dag, was een luilekker dag. De jetlag zorgde ervoor dat ik tot 11u sliep (dit is zowat jaren geleden) waarna we voor een uur of drie de weg opgingen. Daarna bezocht ik nog snel even de fiestenfabriek wat steeds de moeite waard is. Op vrijdag vertrok een deel van de ploeg dan voor de Ronde van Japan. Ik verblijf ondertussen nog steeds op een appartement van de ploeg in Ageo waar ik prima kan trainen onder zomerse omstandigheden (25 - 28°C, enkel gisteren was het een echte regendag en 14°C) en in een schitterend panorama (en in de bergen). Die trainingen verlopen goed, alhoewel ik toch nog wat voorzichtig moet zijn. Mijn valpartij in de laatste etappe van de Rhône Alpes Isère Tour berokkende toch wat schade, gekneusde ribben zorgen ervoor dat diep ademhalen en bruuske bewegingen niet evident zijn, maar iedere dag gaat het beter en beter. Hopelijk kan ik de goede vorm van de Rhône Alpes Isère Tour nog wag aanscherpen en volgt in de Ronde van Kumano het resultaat.
Klaas
Ondertussen zit ik al één week op Japanse bodem, meer bepaald in de stad Ageo (Saitama), zo'n 50 km ten oosten van Tokyo. Na een lange reis van 24u ging het direct naar de ploeg service course om de nieuwe fietsen op te pikken. Daarna reden we nog een 2 tal uurtjes los onder een brandende zon (28°C).
De volgende dag, was een luilekker dag. De jetlag zorgde ervoor dat ik tot 11u sliep (dit is zowat jaren geleden) waarna we voor een uur of drie de weg opgingen. Daarna bezocht ik nog snel even de fiestenfabriek wat steeds de moeite waard is. Op vrijdag vertrok een deel van de ploeg dan voor de Ronde van Japan. Ik verblijf ondertussen nog steeds op een appartement van de ploeg in Ageo waar ik prima kan trainen onder zomerse omstandigheden (25 - 28°C, enkel gisteren was het een echte regendag en 14°C) en in een schitterend panorama (en in de bergen). Die trainingen verlopen goed, alhoewel ik toch nog wat voorzichtig moet zijn. Mijn valpartij in de laatste etappe van de Rhône Alpes Isère Tour berokkende toch wat schade, gekneusde ribben zorgen ervoor dat diep ademhalen en bruuske bewegingen niet evident zijn, maar iedere dag gaat het beter en beter. Hopelijk kan ik de goede vorm van de Rhône Alpes Isère Tour nog wag aanscherpen en volgt in de Ronde van Kumano het resultaat.
Klaas
maandag 14 mei 2012
Laatste twee dagen RAIT
Hallo
Ook dag 3 en 4 van de RAIT verliepen met vallen en opstaan. Dit keer letterlijk, maar gelukkig zonder gevolgen.
Zaterdag was het bewolkt en heel wat frisser (hoewel het nog een aangename 18°C was), maar gelukkig bleef het droog. Al snel reden 3 renners weg die ver stonden in de rangschikking. Zij kregen een maximale voorsprong van 9 minuten na zowat 100 km. Daar begon de zwaarste beklimming, een col van 20 km à 5,5%. Er werd in een strak tempo omhoog gereden wat al snel voor een grote schifting zorgde. De voorsprong van de leiders slonk snel, maar toch konden twee van de drie stand houden. Ikzelf verzeilde in een tweede groepje van 10 renners achter een eerste groep van een 15 tal renners. Met een 20 tal seconden achterstand overschreed ik de top, maar in de afdaling kwam ik snel terug aansluiten bij de eersten waaruit ondertussen 2 renners weggereden waren. Daarna nam de ploeg van leider Paul Poux de wedstrijd volop in handen. Niemand kon nog wegrijden en zo mocht ik spurten met het eerste peloton van een 25 tal renners voor plek 5. Ik werd 24e.
Zondag werd het nog een hectische rit. De start was moordend. Liefst 49 km (waaronder een klim van 4 km) werden afgelegd in het eerste uur. Na 60 km barstte de wedstrijd helemaal open op de Col de Portes (11 km à 6,7%). Een eerste groep van een 25 tal renners maakte zich los, ik bevond me hier alleen net achter op een 20 tal seconden. Ik herpakte me echter en reed terug naar de eerste groep op 2 km van de top, maar op het moment van mijn aansluiting trok Bretagne Schuller alles uitéén waardoor de groep in twee brak. Met een achterstand van een 30 tal seconden kwam ik over de top. In de afdaling raapte ik snel enkele renners op, maar helaas ging ik net na het technische stuk onderuit op enkele kiezelsteentjes. Een geschaafd scheenbeen en pols waren het gevolg en natuurlijk ook wat tijdverlies. Hierdoor kwam ik nooit meer vooraan terug en belandde ik in een eerste achtervolgende groep die op 2min30 van de winnaar finishte. In het klassement bleef ik 24e.
Jammer van de laatste dag, maar gelukkig blijft de schade beperkt. Ik ben blij dat ik opnieuw het goede gevoel heb terug gevonden in deze wedstrijd van een hoog niveau. Met de gestolen fietsen waren de condities ook verre van ideaal.
Groetjes
Klaas
zaterdag 12 mei 2012
RAIT dag 2: een nieuwe (hoofd)pagina in het reeds dikke 2012 'pechboek'
Hallo
De titel doet het al vermoeden, dag 2 van de RAIT is er ééntje die ik niet meer zal vergeten. Nu de benen terug lijken, zijn er al weer problemen, maar dit keer niet met de gezondheid. In tegendeel, toen ik net mijn 'gezondheidswandeling' deed in de morgen rond 6u30, deed ik een minder leuke ontdekking. Ik keek naar de vrachtwagen van de ploeg en zag dat er iets niet klopte. Dus ging ik er naar toe, de wagen stond er niet achter geparkeerd, er lag een stoeltje buiten. De deur was dicht, maar ik voelde er toch aan en die opende zowaar. Het slot was geforceerd en alle fietsen waren weg. 11 fietsen, alle materiaal, niks meer...
Na heel wat mensen te mobiliseren konden we toch nog startten. Twee uur voor de start kregen we fietsen in bruikleen van de TIME fietsenfabriek, niet ideaal natuurlijk, maar een mooie geste. Zo ging ik van start met de fiets van Jimmy Engloulvent uit het jaar 2011. Ik voelde me er goed op waardoor ik nooit echt problemen kende in de 181 km lange rit. Een temperatuur van 35°C en twee zware beklimmingen waren de andere factoren die de rit moesten kruiden. Al snel vertrokken 7 renners, maar de ploeg Saur-Sojasun van leider Paul Poux nam onmiddellijk de wedstrijd in handen en gaf de vluchters maximum 3 minuten voorgift. Ik voelde me na al het werk van de eerste rit goed en besloot maar eens iets te proberen op de eerste col. De wind zat echter op kop en het was niet steil genoeg, waardoor ik me na een 3 tal kilometer weer liet inlopen door het uitgedunde peloton. De tweede beklimming was veel steiler en ook nu ging ik er vandoor. Nu kon ik wel een mooie kloof slaan met 3 andere renners, we raapten op 2 na alle vluchters op, maar na de beklimmingen begonnen de spurtersploegen zich te organiseren waardoor ik al snel weer ingelopen werd. Iedereen werd ingerekend waardoor de wedstrijd op een spurt leek uit te draaien, maar één renners kon die toch nog ontlopen met een sterk nummer die hij inzette op 8 km van het einde. Ik mocht op de slotklim (2km à 4%) van 2 km spurtten voor de tweede plek, maar voelde dat ik niet genoeg explosiviteit had om een ereplaats uit de brand te slepen. Ik eindigde uiteindelijk als 40e. Al bij al was ik toch tevreden over mijn dag, met mijn 'nieuwe' fiets, wat toch niet evident is, kon ik toch vlot standhouden en vooral op de steilere beklimmingen had ik een goed gevoel.
Klaas
donderdag 10 mei 2012
Eerste rit Rhône Alpes Isère Tour
Hallo
Vandaag ging ik van start in de RAIT. Eindelijk was de zon eens van de partij en het kwik klom dan ook tot meer dan 30°C. Het parcours was golvend met 5 beklimmingen van 3e categorie.
Ikzelf was gemotiveerd en was zowaar de eerste aanvaller van de dag. Ik ging tot 2 maal toe, maar na 10 km vertrokken in 2 schuifjes 25 renners. Helaas zat ik wat ingesloten en was ik niet mee. Na 20 km reageerde ik fors, ik leverde een grote inspanning, maar helaas, een wegvergissing zorgde ervoor dat de koers eigenlijk voorbij was. De jury besliste toch om een herstart te geven, maar ze gaven de 25 koplopers een voorgift van 30s, wat ervoor zorgde dat ze vertrokken waren. Ikzelf begon dan maar op kop te rijden met 2 andere ploegen toen het verschil tot 3 minuten opliep. Blijkbaar had ik goede benen want ik kon blijven rijden. Toen iedereen al afgehaakt was en ik nog één kompaan had van een Deense ploeg om te rijden, naderden we aan de voet van de 4e helling (op 29 km van het einde) tot op 18 seconden. Daarna zette ik me op kant, maar helaas kon niemand vooraan terug keren. Ik kwam nog terug bij het peloton dat onder mijn beukwerk uitgedund was tot 40 renners, maar hield me dan schuil. We raapten nog enkele renners op, maar finishten uiteindelijk op 1min45 van de winnaar.
Het voornaamste voor mij is dat ik eindelijk weer goede benen had. Hopelijk blijft het nu zo en wie weet kan ik dan eens meespelen voor ritwinst.
Groetjes
Klaas
maandag 7 mei 2012
Nog niet het verhoopte gevoel...
Hallo
Met het Circuit de Wallonie hoopte ik mezelf te herlanceren. Dat lukte slechts gedeeltelijk. Op het lastige parcours was ik de eerste 140 km wel steeds vooraan te vinden, maar de kracht ontbrak om echt een rol van betekenis te kunnen spelen.
De wedstrijd ging op natte wegen snel van start, de eerste drie hellingen van de dag leverden weinig op. Ik kwam telkens rond de 30e positie door. Vijf renners waaronder mijn ploegmaat Lebas reden een 15 tal kilometer voorop, maar werden snel tot de orde geroepen. Na 35 km was het een eerste maal menens, een 10 tal renners reden weg en even verder kon ik met 5 anderen de brug naar voren slaan. Zo kwamen we met een 15 tal renners voorop waaronder enkele mooie namen zoals Nys en Lhotellerie. Het peloton liet echter nooit echt begaan waardoor we slechts maximaal 40s voorsprong namen. Na 25 km kwamen nog groepjes terug waardoor de groep tot zowat 30 renners aangedikt werd. Ook het peloton was echter fel genaderd en uiteindelijk kwam het op de helling van Strépy (km 75) tot een algemene hergroepering. 10 km verder vertrokken opnieuw 8 renners, deze groep kreeg meer voorsprong, ze namen 1min50s waarna er in het peloton enkele ploegen begonnen te rijden. Bij het ingaan van de plaatselijke ronden reden twee renners uit deze groep weg en zij hadden nog 1 minuut voorsprong op het peloton dat de rest van de vluchter snel inrekende. Tijdens de tweede beklimming van de Petit-Try brak de wedstrijd helemaal open, 7 renners konden de brug slaan naar de laatste koploper waardoor we 8 leiders kregen. Ikzelf voelde stilaan dat mijn bobijntje af was en moest dan ook toekijken. Tijdens de derde beklimming van de Petit-Try was het helemaal op bij mij en zo verzeilde ik in het tweede peloton. Uiteindelijk kwam alles nog samen voor de laatste beklimming van de Petit-Try en zo kregen we een groepspurt waarin Reinhardt Janse Van Rensburg alweer won.
Zelf ben ik wat ontgoocheld, anderzijds kon ik ook geen wonderen verwachten nadat ik deze week opnieuw keelpijn had en antibiotica had moeten nemen. Ik beleefde toch plezier aan de wedstrijd, ik kon gedurende 140 km meekoersen, maar miste duidelijk kracht op het einde.
Groetjes
Klaas
vrijdag 4 mei 2012
Begin nieuwe episode?
Hallo
Met het Circuit de Wallonie sta ik zondag nog eens aan de start van een wedstrijd in België. Een koers die me goed moet liggen, die ik goed ken en dus hopelijk na de moeilijke weken door gezondheidsproblemen een nieuwe start in luidt.
De voorbije twee weken heb ik me zo goed als mogelijk voorbereid op deze wedstrijd. Helaas zaten de weersomstandigheden niet altijd mee en ook mijn virale infectie trok maar langzaam weg, maar ik hoop toch dat dit me zondag niet afremt. Zelf tast ik een beetje in het duister, maar ik voel me iedere dag beter en gezonder. De nodige parcourskennis en de aanwezigheid van de supporters zullen het plaatje hopelijk compleet maken.
Het parcours dat we voorgeschoteld krijgen is niet van de poes. Een grote lus met meerdere niet al te lange, maar vaak steile hellingen, open vlaktes waar de wind kan spelen om af te sluiten met de alom bekende Petit Try die we daarna ook nog 3 keer moeten overwinnen in de plaatselijke ronden. Genoeg ingrediënten voor een stevig gekruide koers. Hopelijk hou ik er deze keer geen indigestie aan over!!!
Directvelo.com verzorgt trouwens een livestream
Groetjes
Klaas
dinsdag 24 april 2012
Valle d'Ile U Classic: nog enkele dagen te vroeg...
Hallo
Zondag nam ik deel aan de Valle d'Ile U Classic nabij Rennes. 190 km, 8 ronden van 20 km en 5 ronden van 6 km stonden op het programma. Die ronden verliepen over constant golvende vaak smalle wegen, het draaien en keren, een strakke wind en aprilse grillen met regen en hagen zorgden voor een zware wedstrijd.
Al van in de eerste ronde brak de wedstrijd helemaal open, 10 renners reden weg, ik zat vrij goed vooraan en voelde me ondanks de naweeën van mijn verkoudheid vrij goed. Een lekke band op het einde van de eerste ronde zorgde er echter voor dat ik al een flinke inspanning moest leveren om terug te keren in het peloton dat de achtervolging op de leiders in zetten. Iedere ronde werd het peloton meer en meer uitgedund, maar de leiders bleven steeds een 40 tal seconden voor de groep uitrijden. In de vijfde ronde, tijdens een echte plensbui, barstte de wedstrijd helemaal open onder impuls van Bretagne Schuller. De leiders werden snel gegrepen en het peloton werd gehalveerd. Tijdens deze versnelling voelde ik dat ik nog niet 100% was, maar ik kon toch nog stand houden in het peloton. Het duurde echter twee ronden vooraleer een nieuwe ontsnapping tot stand kwam en aangezien mijn benen stilaan verkrampt waren en ik iets te ver zat kreeg ik het steeds moeilijker. Na 120 km brak de veer en na 150 km gaf ik er de brui aan toen nog slechts 60 renners in koers zaten. Na een moeilijke week waarin ik door mijn verkoudheid niet kon trainen zoals het hoorde en nog hinder ondervond van mijn verkoudheid kon ik niet echt meer verwachten in deze zware wedstrijd.
Nu volgt een week zonder koers waarna op 6 mei het Circuit de Wallonie volgt en daarna de Rhône Alpes Isère Tour (10-13 mei). Twee wedstrijden die me goed moeten liggen, ik kijk er al naar uit!
Klaas
maandag 16 april 2012
Tour du Loir-et-Cher: nu moet het wel omslaan!!!
Hallo
Ik hoop dat de kelk nu tot op de bodem geleegd is! De voorbije dagen was ik aan de slag in de Tour du Loir-et-Cher, niet meteen mijn grootste doel dit jaar aangezien deze wedstrijd op papier niet echt bij mijn profiel past. Maar natuurlijk wou ik het beste van mezelf geven al dan niet met een resultaat.
Hélaas viel het al vanaf dag één zwaar tegen. Daags voor de wedstrijd voelde ik al dat mijn hoofd langzaam dicht kwam te zitten. Tijdens de eerste rit van 185 km moest ik dan ook al snel constateren dat er geen beterschap was. Al snel in de wedstrijd raakten 12 renners voorop. Daarachter kwam de organisatie nooit echt op gang hoewel maar liefst 18 ploegen niet vertegenwoordigd waren! De leiders werkten goed samen en hielden dan ook stand tot aan de meet. In het peloton beleefde ik een zware dag. Langzaam voelde ik dat ik steeds meer problemen kreeg met de luchtwegen. Ook mijn ogen bleven niet gespaard en kwamen steeds meer en meer dicht te zitten. Toen het op het einde ook nog eens begon te regenen werd het helemaal moeilijk. Toch lukte het me om de wedstrijd met het peloton te beëindigen.
Op dag 2 was er weinig beterschap. Met mijn ogen ging het wel wat beter, maar de rest zat nog volledig dicht. Ik zag dan ook een hele dag af in het peloton dat met een razende vaart de rit van 210 km over smalle slingerwegen afwerkte. Gedurende de eerste 110 km hadden we maar liefst 47 km/u gemiddeld. Toen lukte het toch voor 3 renners om een ontsnapping op te zetten. Het peloton zette echter snel de achtervolging in waardoor de leiders in de finale opnieuw ingerekend werden. Op de 3 plaatselijke ronden van 3 km met telkens een steil klimmetje viel het peloton volledig uitéén. Ik liet al snel belopen aangezien ik in deze omstandigheden toch niets kon forceren.
Dag 3 zorgde voor weinig verandering. Dit keer liet het peloton van in de start 5 renners wegrijden. Zij bouwden langzaam een voorsprong van 6 minuten uit die rond half koers (de rit was opnieuw 205 km lang) begon af te brokkelen. Ikzelf kon door de gekende problemen met de neus, keel en longen opnieuw niks forceren en moest me dan ook gedeisd houden in het peloton. Op het einde werd er nog stevig versneld waardoor de leiders opnieuw ingerekend werden. Tijdens de 2 plaatselijke ronden van 5,5km in Vendôme met telkens 2 klimmetjes leek het peloton af te stevenen op een massaspurt. Toch lukte het één renner om de groep nipt voor te blijven en de rit binnen te halen.
Ook rit 4 was met 191 km opnieuw zéér lang. Ik kende nog geen beterschap waardoor ik opnieuw niks kon forceren. De wedstrijd verliep dan ook nog eens zéér hectisch. Na 20 km was er een massale valpartij van een 40 tal renners. Blijkbaar maak ik er een specialiteit van, maar ik zat opnieuw in de valpartij zonder zelf te vallen, toch een beetje geluk... De wedstrijd kon echter al snel weer verder gezet worden. Na zowat 50 km en na de eerste bonificatie spurt konden 2 renners er vandoor gaan. Zij bouwden snel een mooie voorsprong uit en profiteerden van een fikse hagel- en regenbui waarbij het peloton bijna collectief stopte om regenvestjes op te halen. Na de buien koelde het flink af waardoor steeds meer renners in de problemen kwamen, bij een versnelling op een strook met zijwind viel het peloton dan ook volledig uitéén. Ik nam geen risico's meer aangezien ik al ziek was en stapte in deze barre omstandigheden aan de bevoorrading net op tijd uit de wedstrijd. Dit was een goede beslissing want bij de eerste passage aan de aankomst werd mijn voorbeeld gevold door zowat 50 renners die één voor één onderkoeld moesten opgeven! Vier renners reden in de plaatselijke weg van het sterk uitgedunde peloton en mochten voor de zege spurten.
Ik hoop dat het ergste nu achter de rug is. Deze week zal vooral in het teken staan van uitzieken... Daarna hoop ik om het goede gevoel dat ik voor de Loir-et-Cher had terug te vinden. Nu moet ik zowat alle plagen van Egypte doorstaan hebben...
Klaas
Ik hoop dat de kelk nu tot op de bodem geleegd is! De voorbije dagen was ik aan de slag in de Tour du Loir-et-Cher, niet meteen mijn grootste doel dit jaar aangezien deze wedstrijd op papier niet echt bij mijn profiel past. Maar natuurlijk wou ik het beste van mezelf geven al dan niet met een resultaat.
Hélaas viel het al vanaf dag één zwaar tegen. Daags voor de wedstrijd voelde ik al dat mijn hoofd langzaam dicht kwam te zitten. Tijdens de eerste rit van 185 km moest ik dan ook al snel constateren dat er geen beterschap was. Al snel in de wedstrijd raakten 12 renners voorop. Daarachter kwam de organisatie nooit echt op gang hoewel maar liefst 18 ploegen niet vertegenwoordigd waren! De leiders werkten goed samen en hielden dan ook stand tot aan de meet. In het peloton beleefde ik een zware dag. Langzaam voelde ik dat ik steeds meer problemen kreeg met de luchtwegen. Ook mijn ogen bleven niet gespaard en kwamen steeds meer en meer dicht te zitten. Toen het op het einde ook nog eens begon te regenen werd het helemaal moeilijk. Toch lukte het me om de wedstrijd met het peloton te beëindigen.
Op dag 2 was er weinig beterschap. Met mijn ogen ging het wel wat beter, maar de rest zat nog volledig dicht. Ik zag dan ook een hele dag af in het peloton dat met een razende vaart de rit van 210 km over smalle slingerwegen afwerkte. Gedurende de eerste 110 km hadden we maar liefst 47 km/u gemiddeld. Toen lukte het toch voor 3 renners om een ontsnapping op te zetten. Het peloton zette echter snel de achtervolging in waardoor de leiders in de finale opnieuw ingerekend werden. Op de 3 plaatselijke ronden van 3 km met telkens een steil klimmetje viel het peloton volledig uitéén. Ik liet al snel belopen aangezien ik in deze omstandigheden toch niets kon forceren.
Dag 3 zorgde voor weinig verandering. Dit keer liet het peloton van in de start 5 renners wegrijden. Zij bouwden langzaam een voorsprong van 6 minuten uit die rond half koers (de rit was opnieuw 205 km lang) begon af te brokkelen. Ikzelf kon door de gekende problemen met de neus, keel en longen opnieuw niks forceren en moest me dan ook gedeisd houden in het peloton. Op het einde werd er nog stevig versneld waardoor de leiders opnieuw ingerekend werden. Tijdens de 2 plaatselijke ronden van 5,5km in Vendôme met telkens 2 klimmetjes leek het peloton af te stevenen op een massaspurt. Toch lukte het één renner om de groep nipt voor te blijven en de rit binnen te halen.
Ook rit 4 was met 191 km opnieuw zéér lang. Ik kende nog geen beterschap waardoor ik opnieuw niks kon forceren. De wedstrijd verliep dan ook nog eens zéér hectisch. Na 20 km was er een massale valpartij van een 40 tal renners. Blijkbaar maak ik er een specialiteit van, maar ik zat opnieuw in de valpartij zonder zelf te vallen, toch een beetje geluk... De wedstrijd kon echter al snel weer verder gezet worden. Na zowat 50 km en na de eerste bonificatie spurt konden 2 renners er vandoor gaan. Zij bouwden snel een mooie voorsprong uit en profiteerden van een fikse hagel- en regenbui waarbij het peloton bijna collectief stopte om regenvestjes op te halen. Na de buien koelde het flink af waardoor steeds meer renners in de problemen kwamen, bij een versnelling op een strook met zijwind viel het peloton dan ook volledig uitéén. Ik nam geen risico's meer aangezien ik al ziek was en stapte in deze barre omstandigheden aan de bevoorrading net op tijd uit de wedstrijd. Dit was een goede beslissing want bij de eerste passage aan de aankomst werd mijn voorbeeld gevold door zowat 50 renners die één voor één onderkoeld moesten opgeven! Vier renners reden in de plaatselijke weg van het sterk uitgedunde peloton en mochten voor de zege spurten.
Ik hoop dat het ergste nu achter de rug is. Deze week zal vooral in het teken staan van uitzieken... Daarna hoop ik om het goede gevoel dat ik voor de Loir-et-Cher had terug te vinden. Nu moet ik zowat alle plagen van Egypte doorstaan hebben...
Klaas
vrijdag 6 april 2012
Challenge Phosphatiers: 2e en 3e wedstrijd
Hallo
Het avontuur in Marokko zit er bijna op. Gisteren reed ik de laatste wedstrijd en morgen keer ik terug naar Frankrijk.
Ik kan met een tevreden gevoel terugkeren. Na een goed begin van de Ronde van Marokko moest ik jammer genoeg de strijd staken door ziekte. Ik hoopte om het goede gevoel van de eerste dagen terug te vinden tijdens de afsluitende drie wedstrijden 'les Challengens des Villes Phosphatiers' en dat is ook gelukt. Een mooie ereplaats is er jammer genoeg niet uitgekomen, maar dat zal automatisch komen.
De tweede wedstrijd was een korte, maar hevige koers. Een stevige wind, eerst in het voordeel, daarna in de zij en om te eindigen op kop en een golvend parcours zorgden ervoor dat de wedstrijd vrij snel open brak. Ik voelde me zéér goed en trok op de eerste helling van de dag zelf ten aanval. Zeven renners sloten aan, het peloton liet echter niet begaan en brak door de zijwind in verschillende stukken. Zo kwamen 20 km verder 10 renners aansluiten de rest was uitgeteld. Bij de 18 leiders zaten maar liefst 8 Marokkanen die uiteraard allemaal voor elkaar reden. Het was dan ook bijna onmogelijk koersen, zeker toen we de finale ingingen met 14 waardoor het overwicht van de Marokkaanse renners nog groter werd. Door de felle tegenwind richting finish kon niemand echter het verschil maken. Het constante aanvallen zorgde er wel voor dat iedereen stilaan stuk was. Op anderhalve kilometer van het einde kon een Marokkaanse renner toch nog een kloof slaan. Onder de rode vod ging het nog 300m bergop, het sein voor mezelf om mijn laatste kaarten op tafel te gooien. Ik kwam terug tot op een 5 tal meter van de leider en had een klein kloofje op de rest. Jammer genoeg lieten de Marokkanen niet begaan en in de afdaling kwamen ze terug. Wij vielen helemaal stil, de geloste renners kwamen nog terug en zo werd ik in de spurt voor de 2e plek slechts 11e. Met een klein beetje geluk zat er een podium plaats in, maar dat is koers!
Gisteren stond dan de laatste wedstrijd op het programma. 170 km bijna constant rechtdoor. De wind stond ook nog eens in het nadeel wat de wedstrijd op slot hield. Na 45 km konden eindelijk 6 renners wegrijden met ploegmaat Shimizu. Zij liepen tot een kleine 4 minuten uit. Op het einde van de wedstrijd keerde de wind echter. Dit werkte als 'een rode lap' voor het peloton. Het tempo schoot omhoog, en de zijwind zorgde ervoor dat veel renners uit het peloton waaiden. Lange tijd leek het erop dat het peloton toch te laat zou komen. Maar op 5 km van het einde rekende het uitgedunde peloton van een 30 tal renners toch nog de laatste 2 vluchters in. Zo eindigde de wedstrijd op een spurt met een beperkte groep. Aangezien ik zelf hierin weinig te zoeken had hielp ik ploegmaat Hayato Yoshida die naar een 3e plek spurtte. Zelf werd ik 32e.
Vanaf volgende week woensdag tot en met zondag neem ik deel aan de Tour du Loir-et-Chèr. Hoewel de wedstrijd me niet echt ligt hoop ik toch de lijn van de voorbije dagen door te kunnen trekken.
Groetjes
Klaas
Het avontuur in Marokko zit er bijna op. Gisteren reed ik de laatste wedstrijd en morgen keer ik terug naar Frankrijk.
Ik kan met een tevreden gevoel terugkeren. Na een goed begin van de Ronde van Marokko moest ik jammer genoeg de strijd staken door ziekte. Ik hoopte om het goede gevoel van de eerste dagen terug te vinden tijdens de afsluitende drie wedstrijden 'les Challengens des Villes Phosphatiers' en dat is ook gelukt. Een mooie ereplaats is er jammer genoeg niet uitgekomen, maar dat zal automatisch komen.
De tweede wedstrijd was een korte, maar hevige koers. Een stevige wind, eerst in het voordeel, daarna in de zij en om te eindigen op kop en een golvend parcours zorgden ervoor dat de wedstrijd vrij snel open brak. Ik voelde me zéér goed en trok op de eerste helling van de dag zelf ten aanval. Zeven renners sloten aan, het peloton liet echter niet begaan en brak door de zijwind in verschillende stukken. Zo kwamen 20 km verder 10 renners aansluiten de rest was uitgeteld. Bij de 18 leiders zaten maar liefst 8 Marokkanen die uiteraard allemaal voor elkaar reden. Het was dan ook bijna onmogelijk koersen, zeker toen we de finale ingingen met 14 waardoor het overwicht van de Marokkaanse renners nog groter werd. Door de felle tegenwind richting finish kon niemand echter het verschil maken. Het constante aanvallen zorgde er wel voor dat iedereen stilaan stuk was. Op anderhalve kilometer van het einde kon een Marokkaanse renner toch nog een kloof slaan. Onder de rode vod ging het nog 300m bergop, het sein voor mezelf om mijn laatste kaarten op tafel te gooien. Ik kwam terug tot op een 5 tal meter van de leider en had een klein kloofje op de rest. Jammer genoeg lieten de Marokkanen niet begaan en in de afdaling kwamen ze terug. Wij vielen helemaal stil, de geloste renners kwamen nog terug en zo werd ik in de spurt voor de 2e plek slechts 11e. Met een klein beetje geluk zat er een podium plaats in, maar dat is koers!
Gisteren stond dan de laatste wedstrijd op het programma. 170 km bijna constant rechtdoor. De wind stond ook nog eens in het nadeel wat de wedstrijd op slot hield. Na 45 km konden eindelijk 6 renners wegrijden met ploegmaat Shimizu. Zij liepen tot een kleine 4 minuten uit. Op het einde van de wedstrijd keerde de wind echter. Dit werkte als 'een rode lap' voor het peloton. Het tempo schoot omhoog, en de zijwind zorgde ervoor dat veel renners uit het peloton waaiden. Lange tijd leek het erop dat het peloton toch te laat zou komen. Maar op 5 km van het einde rekende het uitgedunde peloton van een 30 tal renners toch nog de laatste 2 vluchters in. Zo eindigde de wedstrijd op een spurt met een beperkte groep. Aangezien ik zelf hierin weinig te zoeken had hielp ik ploegmaat Hayato Yoshida die naar een 3e plek spurtte. Zelf werd ik 32e.
Vanaf volgende week woensdag tot en met zondag neem ik deel aan de Tour du Loir-et-Chèr. Hoewel de wedstrijd me niet echt ligt hoop ik toch de lijn van de voorbije dagen door te kunnen trekken.
Groetjes
Klaas
woensdag 4 april 2012
1e Challenge Phosphatiers
Hallo
Gisteren nam ik deel aan de eerste van drie aparte wedstrijden "les Challenges des Villes Phosphatiers".
Zoals steeds verliep het wat ongeordend. Maar eens van start liep alles los! Na een 10 tal kilometer werd de wedstrijd even stilgelegd na een massale valpartij achterin het peloton. Door de lichte regen lagen de wegen er namelijk spekglad bij. Nadat iedereen terug was en de wegen opgedroogd waren begon de wedstrijd echt. De ene aanval volgde de andere op, maar niemand raakte weg in het begin. Ikzelf voelde me goed, de kracht was terug en daarom besloot ik er maar in te vliegen. Met succes! Na zowat 40 km kon ik weg rijden, in verschillende schuifjes sloten zowat 25 renners aan. Al snel bleek dat dit de goede vlucht was. Omdat er zeker 15 Marokkanen vooraan zaten zou het moeilijk worden om een mooie uitslag te rijden. Wij waren met 4 present in de kopgroep en besloten om voor een spurt te gaan. Op 65 km van het einde begonnen de Marokkanen echter al van alle kanten aan te vallen. Op 25 km van het einde konden er dan toch 3 een kloofje slaan. We reageerden nog fel, maar kwamen te laat. Zo mocht ik uiteindelijk spurten voor de 4e plaats. Hierin werd ik 18e, niet super, maar toch was ik voldaan.
Gr Klaas
Gisteren nam ik deel aan de eerste van drie aparte wedstrijden "les Challenges des Villes Phosphatiers".
Zoals steeds verliep het wat ongeordend. Maar eens van start liep alles los! Na een 10 tal kilometer werd de wedstrijd even stilgelegd na een massale valpartij achterin het peloton. Door de lichte regen lagen de wegen er namelijk spekglad bij. Nadat iedereen terug was en de wegen opgedroogd waren begon de wedstrijd echt. De ene aanval volgde de andere op, maar niemand raakte weg in het begin. Ikzelf voelde me goed, de kracht was terug en daarom besloot ik er maar in te vliegen. Met succes! Na zowat 40 km kon ik weg rijden, in verschillende schuifjes sloten zowat 25 renners aan. Al snel bleek dat dit de goede vlucht was. Omdat er zeker 15 Marokkanen vooraan zaten zou het moeilijk worden om een mooie uitslag te rijden. Wij waren met 4 present in de kopgroep en besloten om voor een spurt te gaan. Op 65 km van het einde begonnen de Marokkanen echter al van alle kanten aan te vallen. Op 25 km van het einde konden er dan toch 3 een kloofje slaan. We reageerden nog fel, maar kwamen te laat. Zo mocht ik uiteindelijk spurten voor de 4e plaats. Hierin werd ik 18e, niet super, maar toch was ik voldaan.
Gr Klaas
maandag 2 april 2012
Einde Ronde van Marokko
Hallo
De Ronde van Marokko is ondertussen ten einde. Voor mij was dit einde echter wat vroeger dan voorzien. Door ziekte gaf ik er na 70 km de brui aan tijdens de 8e rit. Verder rijden had geen zin meer, doordat mijn lichaam al 3 dagen geen energie meer kon opnemen voelde ik me slap als een vod. Het verstand haalde het van het koersinstint en dus gaf ik er wijselijk de brui aan. Ondertussen zijn we al 3 dagen verder en de nodige rust heeft me deugd gedaan want ik voel me ondertussen al veel beter. Alles gaat weer volgens de normale gang van zaken waardoor ik de komende 3 dagen deel kan nemen aan de Challenge Phosphatiers. Drie ééndagskoersen hier in Marokko. Ik zal drie keer de start nemen en als het goed gaat probeer ik een uitslag te rijden. Als ik zie dat de wedstrijd verloren is dan knijp ik de remmen dicht...
Voor de rest weinig nieuws. De Ronde van Marokko kende een zéér ééntonig verloop. Ook tijdens de laatste dagen veranderde er niks. De Zuid-Afrikanen bleven winnen. Ook de laatste etappes eindigden telkens op een spurt. Zonder mijn ziekte had er normaal gezien wel een top 10 plaats kunnen inzitten, maar verder zou ik zeker niks wereldschokkend kunnen uitrichten hebben. Daarvoor was de Ronde van Marokko te veel een waaierskoers.
Alé, ik ga nog enkele dagen profiteren van de Marokkaanse zon en hopelijk kan ik me tijdens één van de drie wedstrijden eens in de kijker rijden om zo met een goed gevoel terug te keren.
Klaas
De Ronde van Marokko is ondertussen ten einde. Voor mij was dit einde echter wat vroeger dan voorzien. Door ziekte gaf ik er na 70 km de brui aan tijdens de 8e rit. Verder rijden had geen zin meer, doordat mijn lichaam al 3 dagen geen energie meer kon opnemen voelde ik me slap als een vod. Het verstand haalde het van het koersinstint en dus gaf ik er wijselijk de brui aan. Ondertussen zijn we al 3 dagen verder en de nodige rust heeft me deugd gedaan want ik voel me ondertussen al veel beter. Alles gaat weer volgens de normale gang van zaken waardoor ik de komende 3 dagen deel kan nemen aan de Challenge Phosphatiers. Drie ééndagskoersen hier in Marokko. Ik zal drie keer de start nemen en als het goed gaat probeer ik een uitslag te rijden. Als ik zie dat de wedstrijd verloren is dan knijp ik de remmen dicht...
Voor de rest weinig nieuws. De Ronde van Marokko kende een zéér ééntonig verloop. Ook tijdens de laatste dagen veranderde er niks. De Zuid-Afrikanen bleven winnen. Ook de laatste etappes eindigden telkens op een spurt. Zonder mijn ziekte had er normaal gezien wel een top 10 plaats kunnen inzitten, maar verder zou ik zeker niks wereldschokkend kunnen uitrichten hebben. Daarvoor was de Ronde van Marokko te veel een waaierskoers.
Alé, ik ga nog enkele dagen profiteren van de Marokkaanse zon en hopelijk kan ik me tijdens één van de drie wedstrijden eens in de kijker rijden om zo met een goed gevoel terug te keren.
Klaas
donderdag 29 maart 2012
Rit 5 en 6
Hallo
We zijn ondertussen over half weg in de Ronde van Marokko. Op dag 5 gebeurde er relatief weinig. De strakke wind op kop zorgde ervoor dat de wedstrijd op slot bleef en ontsnappen moeilijk was. Ikzelf kende een relatief rustige dag in het peloton dat op het einde alle vluchters inrekende. Zo draaide de wedstrijd uit op een massaspurt waarin ik me (uiteraard) niet mengde.
De 6e rit verliep heel wat minder rustig voor mezelf. Na de 5e rit voelde ik me namelijk al minder goed. Geen honger en wat futloos. De nacht zorgde niet voor beterschap, integendeel! Maag en darm problemen zorgden ervoor dat ik helemaal leeg aan de start van de 6e rit kwam. Die 6e rit werd dan ook nog eens gekenmerkt door lange rechte wegen met zijwind vanaf het begin. Na 20 km mocht ik dan nog eens stoppen ook voor een fietswissel, een stuk ijzerdraad was in mijn wiel en ketting terrecht gekomen en rukte de derailleur af. Het peloton lag ondertussen in waaiers, maar na 65 km kon ik toch terug aansluiting maken bij een eerste groep. Ik kon echter niet eten tijdens de wedstrijd waardoor ik me met de kilometer zwakker en zwakker voelde. Op het einde ging het dan opnieuw op de kant en moest ik logischerwijs passen. Zo verloor ik wat tijd en zak ik wat plaatsen in het klassement. Dat klassement is nu geen objectief meer, ik hoop in de eerste plaats om opnieuw wat te herstellen van de opgelopen schade.
Klaas
We zijn ondertussen over half weg in de Ronde van Marokko. Op dag 5 gebeurde er relatief weinig. De strakke wind op kop zorgde ervoor dat de wedstrijd op slot bleef en ontsnappen moeilijk was. Ikzelf kende een relatief rustige dag in het peloton dat op het einde alle vluchters inrekende. Zo draaide de wedstrijd uit op een massaspurt waarin ik me (uiteraard) niet mengde.
De 6e rit verliep heel wat minder rustig voor mezelf. Na de 5e rit voelde ik me namelijk al minder goed. Geen honger en wat futloos. De nacht zorgde niet voor beterschap, integendeel! Maag en darm problemen zorgden ervoor dat ik helemaal leeg aan de start van de 6e rit kwam. Die 6e rit werd dan ook nog eens gekenmerkt door lange rechte wegen met zijwind vanaf het begin. Na 20 km mocht ik dan nog eens stoppen ook voor een fietswissel, een stuk ijzerdraad was in mijn wiel en ketting terrecht gekomen en rukte de derailleur af. Het peloton lag ondertussen in waaiers, maar na 65 km kon ik toch terug aansluiting maken bij een eerste groep. Ik kon echter niet eten tijdens de wedstrijd waardoor ik me met de kilometer zwakker en zwakker voelde. Op het einde ging het dan opnieuw op de kant en moest ik logischerwijs passen. Zo verloor ik wat tijd en zak ik wat plaatsen in het klassement. Dat klassement is nu geen objectief meer, ik hoop in de eerste plaats om opnieuw wat te herstellen van de opgelopen schade.
Klaas
dinsdag 27 maart 2012
Geluk op dag 4
Hallo
Gisteren reden we 140 km door het Atlas gebergte van Knénifhra naar Midelt. De eerste 50 km van de rit waren vooral bergop waarbij we tot een hoogte van meer dan 2000m klommen. De laatste 80 km verliepen over rechte wegen op een plateau (1500m hoogte) waar de wind vrij spel had.
Het eerste wedstrijd uur verliep vrij snel, ikzelf voelde me goed en probeerde na 20 km om er vandoor te gaan. Even leek dit te lukken, maar jammer genoeg wou niemand rijden in mijn groep. Even verder konden dan toch 3 renners wegrijden en op de 2e beklimming van de dag kon mijn ploegmaat Lebas de sprong maken. In het peloton werd er een stevig tempo ontwikkeld waardoor we na de beklimmingen (na 50 km dus) nog met een 35 tal renners waren. Na de beklimmingen veranderde het kader compleet, en werd het plots een nerveuse waaierrit. Op 80 km van het einde schoot de Marokkaanse ploeg naar voren om een waaier te trekken. Met een snelheid van 65 km/u haakten echter twee Marokkaanse renners in elkaar, ikzelf had plaats kunnen nemen net achter de Marokkanen en had dus geen schijn van kans. Met een 10 tal renners gingen we uiteindelijk tegen de grond, maar wonder boven wonder had ik niks. Enkel wat vet op de broek en de ketting van de fiets. Andere renners waren wel geschaafd of gekneusd, maar iedereen kon gelukkig verder. Toen iedereen opnieuw terug was begon het waaierspel opnieuw. Ik zat goed geplaatst en zo kon ik stand houden in de eerste waaier. Uiteindelijk gingen we met een groep van 19 renners naar de aankomst en werd ik 12e. In het klassement ben ik nu 13e.
Gr Klaas
Gisteren reden we 140 km door het Atlas gebergte van Knénifhra naar Midelt. De eerste 50 km van de rit waren vooral bergop waarbij we tot een hoogte van meer dan 2000m klommen. De laatste 80 km verliepen over rechte wegen op een plateau (1500m hoogte) waar de wind vrij spel had.
Het eerste wedstrijd uur verliep vrij snel, ikzelf voelde me goed en probeerde na 20 km om er vandoor te gaan. Even leek dit te lukken, maar jammer genoeg wou niemand rijden in mijn groep. Even verder konden dan toch 3 renners wegrijden en op de 2e beklimming van de dag kon mijn ploegmaat Lebas de sprong maken. In het peloton werd er een stevig tempo ontwikkeld waardoor we na de beklimmingen (na 50 km dus) nog met een 35 tal renners waren. Na de beklimmingen veranderde het kader compleet, en werd het plots een nerveuse waaierrit. Op 80 km van het einde schoot de Marokkaanse ploeg naar voren om een waaier te trekken. Met een snelheid van 65 km/u haakten echter twee Marokkaanse renners in elkaar, ikzelf had plaats kunnen nemen net achter de Marokkanen en had dus geen schijn van kans. Met een 10 tal renners gingen we uiteindelijk tegen de grond, maar wonder boven wonder had ik niks. Enkel wat vet op de broek en de ketting van de fiets. Andere renners waren wel geschaafd of gekneusd, maar iedereen kon gelukkig verder. Toen iedereen opnieuw terug was begon het waaierspel opnieuw. Ik zat goed geplaatst en zo kon ik stand houden in de eerste waaier. Uiteindelijk gingen we met een groep van 19 renners naar de aankomst en werd ik 12e. In het klassement ben ik nu 13e.
Gr Klaas
maandag 26 maart 2012
Normaal verloop op dag 3
Hallo
Gisteren was het al dag drie van de Ronde van Marokko. Na de tumultueze start van de ronde verliep alles eindelijk volgens plan. Met slechts 5 minuten vertraging gingen we van start in Fès om 162 km verder in Knénifhra aan te komen. Al snel konden 2 renners zich uit de voeten maken waaronder ploegmaat Lebas. Zij reden tot op 30 km van het einde voorop. Het peloton dat gecontroleerd werd door de sterke Zuid-Afrikaanse leidersploeg hield de voorsprong constant binnen de 3 minuten. Enkel regen en hagel in een afdaling zorgden even voor wat opschudding, maar gelukkig hield het snel weer op. Uiteindelijk draaide de wedstrijd uit op een massaspurt.
Hopelijk heb ik goede benen voor de 4e rit naar Midelt. Op papier is dit één van de lastigste ritten, maar de hellingen liggen allemaal in de eerste 50 km.
Klaas
Gisteren was het al dag drie van de Ronde van Marokko. Na de tumultueze start van de ronde verliep alles eindelijk volgens plan. Met slechts 5 minuten vertraging gingen we van start in Fès om 162 km verder in Knénifhra aan te komen. Al snel konden 2 renners zich uit de voeten maken waaronder ploegmaat Lebas. Zij reden tot op 30 km van het einde voorop. Het peloton dat gecontroleerd werd door de sterke Zuid-Afrikaanse leidersploeg hield de voorsprong constant binnen de 3 minuten. Enkel regen en hagel in een afdaling zorgden even voor wat opschudding, maar gelukkig hield het snel weer op. Uiteindelijk draaide de wedstrijd uit op een massaspurt.
Hopelijk heb ik goede benen voor de 4e rit naar Midelt. Op papier is dit één van de lastigste ritten, maar de hellingen liggen allemaal in de eerste 50 km.
Klaas
zondag 25 maart 2012
Avontuurlijke start in Marokko...
Hallo
Ondertussen hebben we twee ritten afgewerkt in de Ronde van Marokko. Na een verplaatsing van 8u per bus (350 km) kwamen we donderdagnacht aan in Tanger waar de start van de eerste rit plaats vond. Die eerste rit werd gekenmerkt door een (bijna) orkaanwind die gedurende de eerste 35 km schuin achter stond. Het peloton waaide dan ook helemaal uitéén. Nooit gezien, iedereen hing schuin op fiets, renners waaiden letterlijk van de weg. Ik probeerde risico's te beperken en reed zoveel mogelijk in het midden van de weg. Toen het opnieuw wat overzichtelijk werd kon ik met een tweede groepje terugkeren bij een eerste groep van 10 renners. Zo kwam ik met een 20 tal renners voorop. Toen we echter van richting veranderden en de wind pal in het gezicht kwam te staan viel de snelheid volledig weg. Hierdoor konden een 40 tal renners terugkeren. Door de strakke wind was het onmogelijk om weg te rijden. Op 35 km van het einde viel het dan toch opnieuw in stukken, ik liet me wat verrassen, maar kon op de laatste klim van de dag terugrijden naar de eerste groep. Op dat moment waren 3 renners reeds weggereden. Samen met mijn ploegmaats probeerde ik nog iets te organiseren. Uiteindelijk eindigde ik 29e.
De tweede rit werd een maat voor niks. Voor de start die voorzien was om 13u moesten we een transfer per bus afwerken van 120 km. De bus vertrok al met 45' vertraging, we stopten daarna ook nog eens een uur om te eten en door de bergachtige route deden we ook nog eens meer dan 2u20 over het traject. De start werd uiteindelijk gegeven om 14u45, maar de eerste 10 km werden geneutraliseerd vanwege een gevaarlijk passage over een brug. Toch was er daar een massale valpartij waarbij ikzelf ook aangereden werd, maar gelukkig niet ten val kwam. Dit zorgde ervoor dat de start nog eens 10 minuten uitgesteld werd. Uiteindelijk gingen we om 15u15 van start voor een rit van 140 km. Gelukkig waren de renners solidair en besloten we met zijn allen om niet te koersen (dit duurde natuulijk even om iedereen te overtuigen). De rit werd in groep afgewerkt en door de late start legden we de laatste 20 km in de duisternis af. Gelukkig zat iedereen op dezelfde lijn en werden er geen risico's genomen. Uiteindelijk kwamen we rond 19u30 aan in Fès waar er toch nog gespurt werd... De duisternis en mooi verlichte stad met tal van fonteinen zorgden voor mooie beelden.
Op naar de volgende rit voor een nieuw avontuur?
Klaas
Ondertussen hebben we twee ritten afgewerkt in de Ronde van Marokko. Na een verplaatsing van 8u per bus (350 km) kwamen we donderdagnacht aan in Tanger waar de start van de eerste rit plaats vond. Die eerste rit werd gekenmerkt door een (bijna) orkaanwind die gedurende de eerste 35 km schuin achter stond. Het peloton waaide dan ook helemaal uitéén. Nooit gezien, iedereen hing schuin op fiets, renners waaiden letterlijk van de weg. Ik probeerde risico's te beperken en reed zoveel mogelijk in het midden van de weg. Toen het opnieuw wat overzichtelijk werd kon ik met een tweede groepje terugkeren bij een eerste groep van 10 renners. Zo kwam ik met een 20 tal renners voorop. Toen we echter van richting veranderden en de wind pal in het gezicht kwam te staan viel de snelheid volledig weg. Hierdoor konden een 40 tal renners terugkeren. Door de strakke wind was het onmogelijk om weg te rijden. Op 35 km van het einde viel het dan toch opnieuw in stukken, ik liet me wat verrassen, maar kon op de laatste klim van de dag terugrijden naar de eerste groep. Op dat moment waren 3 renners reeds weggereden. Samen met mijn ploegmaats probeerde ik nog iets te organiseren. Uiteindelijk eindigde ik 29e.
De tweede rit werd een maat voor niks. Voor de start die voorzien was om 13u moesten we een transfer per bus afwerken van 120 km. De bus vertrok al met 45' vertraging, we stopten daarna ook nog eens een uur om te eten en door de bergachtige route deden we ook nog eens meer dan 2u20 over het traject. De start werd uiteindelijk gegeven om 14u45, maar de eerste 10 km werden geneutraliseerd vanwege een gevaarlijk passage over een brug. Toch was er daar een massale valpartij waarbij ikzelf ook aangereden werd, maar gelukkig niet ten val kwam. Dit zorgde ervoor dat de start nog eens 10 minuten uitgesteld werd. Uiteindelijk gingen we om 15u15 van start voor een rit van 140 km. Gelukkig waren de renners solidair en besloten we met zijn allen om niet te koersen (dit duurde natuulijk even om iedereen te overtuigen). De rit werd in groep afgewerkt en door de late start legden we de laatste 20 km in de duisternis af. Gelukkig zat iedereen op dezelfde lijn en werden er geen risico's genomen. Uiteindelijk kwamen we rond 19u30 aan in Fès waar er toch nog gespurt werd... De duisternis en mooi verlichte stad met tal van fonteinen zorgden voor mooie beelden.
Op naar de volgende rit voor een nieuw avontuur?
Klaas
vrijdag 23 maart 2012
Tour du Maroc
Hallo
Eergisteren ben ik aangekomen in Marokko om deel te nemen aan de nationale ronde die vandaag van start gaat. De reis is goed verlopen, hoewel het soms lang wachten was. Gisteren was al een eerste hectische dag. Een transfer per bus van 350 km van Casablanca naar Tanger waar de start van de eerste rit is. Het vertrek was voorzien om 13u, uiteindelijk vertrok de bus om 16u om 350 km af te leggen. De busreis van 4u liep jammer genoeg wat uit... We deden er net geen 8u over zodat we slecht even voor middernacht in Tanger aankwamen! Straks is de start van de rit voorzien om 14u en de rit zou 130 km lang zijn. Maar hier spreek je best in voorwaardelijke wijs. Je mag je vooral niet druk maken!
Hopelijk zijn de benen goed, de eerste ritten beloven vooral waaier ritten te worden. Vrij vlak en veel wind.
Klaas
Eergisteren ben ik aangekomen in Marokko om deel te nemen aan de nationale ronde die vandaag van start gaat. De reis is goed verlopen, hoewel het soms lang wachten was. Gisteren was al een eerste hectische dag. Een transfer per bus van 350 km van Casablanca naar Tanger waar de start van de eerste rit is. Het vertrek was voorzien om 13u, uiteindelijk vertrok de bus om 16u om 350 km af te leggen. De busreis van 4u liep jammer genoeg wat uit... We deden er net geen 8u over zodat we slecht even voor middernacht in Tanger aankwamen! Straks is de start van de rit voorzien om 14u en de rit zou 130 km lang zijn. Maar hier spreek je best in voorwaardelijke wijs. Je mag je vooral niet druk maken!
Hopelijk zijn de benen goed, de eerste ritten beloven vooral waaier ritten te worden. Vrij vlak en veel wind.
Klaas
maandag 19 maart 2012
Beterschap?
Hallo
Het voorbije weekend was er één met gemengde gevoelens. Zaterdag wou het opnieuw niet echt vlotten, de kracht was er niet om mee te kunnen koersen. Zondag ging het beter, het eerste uur vlotte het nog niet echt, maar naarmate de wedstrijd vorderde voelde ik me steeds sterker. Hopelijk kan ik de lijn doortrekken in de Ronde van Marokko die vrijdag van start gaat.
Zoals voorspeld zou het zaterdag een lastige wedstrijd worden. Op het lokale circuit was er weinig recuperatie mogelijk. Van bij de start werd er dan ook gevlamd. Al in de eerste ronde zorgde een schakelfout van mezelf ervoor dat ik te voet stond op de helling van 15%. Na een hevige achtervolging kon ik opnieuw aansluiten bij het peloton. Ook in de tweede ronde ging het nog zéér snel, op het einde van de tweede ronde konden twee renners zich dan toch losmaken waardoor de wedstrijd even stilviel. Niet zo lang echter... FDJ nam al snel het heft in handen en lieten de koplopers nooit meer dan 1min30s voorsprong nemen. Even voorbij half koers barstte de wedstrijd dan opnieuw los. Op de korte maar steile helling werd er volle bak doorgetrokken en ook daarna in het wind stuk viel het niet meer stil. Gevolg was dat het peloton helemaal uitéén lag. Ik kon nog even standhouden in het eerste peloton van een 70 tal renners, maar aangezien ik à bloc zat schoot ik er in het volgende stuk met zijwind ook af. Zo zat mijn wedstrijd er na 130 km op. Slechts 50 renners haalden de aankomst.
Zondag mocht ik opnieuw de fiets op voor 195 km. Er werd opnieuw snel gestart en de wind, regen, smalle wegen en talloze richtingsveranderingen zorgden ervoor dat iedereen nerveus was. Na goed een uur wedstrijd konden 7 renners zich afzonderen van het peloton. Ze kregen echter nooit een vrijgeleide. En toen het peloton na 90 km uitéén spatte door waaiers werden de koplopers terug gegrepen. Ik voelde me beter en kon vrij vlot standhouden in de eerste groep van een 30 tal renners. Na 20 km kwam een tweede groep terug en onmiddellijk reden in schuifjes opnieuw 30 renners weg. Dit keer liet ik me wel verrassen. Ik voelde me echter vrij goed en na 130 km kon ik met 2 renners van Europcar opnieuw de brug slaan. Net toen ik kwam aansluiten kozen 5renners het hazenpad. In mijn groep viel het tempo compleet weg en werd er slag om slinger gedemareerd. Op 30 km van het einde kwam nog een groep terug en werd de organisatie toch nog op gang gebracht in het peloton. We naderden snel maar de koplopers bleven buiten schot. Zo eindigde ik uiteindelijk in een eerste peloton als 28e. Ver van een uitzonderlijke prestatie, maar toch leuk voor het moreel dat het weer beter ging.
Klaas
Het voorbije weekend was er één met gemengde gevoelens. Zaterdag wou het opnieuw niet echt vlotten, de kracht was er niet om mee te kunnen koersen. Zondag ging het beter, het eerste uur vlotte het nog niet echt, maar naarmate de wedstrijd vorderde voelde ik me steeds sterker. Hopelijk kan ik de lijn doortrekken in de Ronde van Marokko die vrijdag van start gaat.
Zoals voorspeld zou het zaterdag een lastige wedstrijd worden. Op het lokale circuit was er weinig recuperatie mogelijk. Van bij de start werd er dan ook gevlamd. Al in de eerste ronde zorgde een schakelfout van mezelf ervoor dat ik te voet stond op de helling van 15%. Na een hevige achtervolging kon ik opnieuw aansluiten bij het peloton. Ook in de tweede ronde ging het nog zéér snel, op het einde van de tweede ronde konden twee renners zich dan toch losmaken waardoor de wedstrijd even stilviel. Niet zo lang echter... FDJ nam al snel het heft in handen en lieten de koplopers nooit meer dan 1min30s voorsprong nemen. Even voorbij half koers barstte de wedstrijd dan opnieuw los. Op de korte maar steile helling werd er volle bak doorgetrokken en ook daarna in het wind stuk viel het niet meer stil. Gevolg was dat het peloton helemaal uitéén lag. Ik kon nog even standhouden in het eerste peloton van een 70 tal renners, maar aangezien ik à bloc zat schoot ik er in het volgende stuk met zijwind ook af. Zo zat mijn wedstrijd er na 130 km op. Slechts 50 renners haalden de aankomst.
Zondag mocht ik opnieuw de fiets op voor 195 km. Er werd opnieuw snel gestart en de wind, regen, smalle wegen en talloze richtingsveranderingen zorgden ervoor dat iedereen nerveus was. Na goed een uur wedstrijd konden 7 renners zich afzonderen van het peloton. Ze kregen echter nooit een vrijgeleide. En toen het peloton na 90 km uitéén spatte door waaiers werden de koplopers terug gegrepen. Ik voelde me beter en kon vrij vlot standhouden in de eerste groep van een 30 tal renners. Na 20 km kwam een tweede groep terug en onmiddellijk reden in schuifjes opnieuw 30 renners weg. Dit keer liet ik me wel verrassen. Ik voelde me echter vrij goed en na 130 km kon ik met 2 renners van Europcar opnieuw de brug slaan. Net toen ik kwam aansluiten kozen 5renners het hazenpad. In mijn groep viel het tempo compleet weg en werd er slag om slinger gedemareerd. Op 30 km van het einde kwam nog een groep terug en werd de organisatie toch nog op gang gebracht in het peloton. We naderden snel maar de koplopers bleven buiten schot. Zo eindigde ik uiteindelijk in een eerste peloton als 28e. Ver van een uitzonderlijke prestatie, maar toch leuk voor het moreel dat het weer beter ging.
Klaas
zaterdag 17 maart 2012
Classic Loire Atlantique en La Roue Tourangelle
Hallo
Vandaag en morgen staan de volgende wedstrijden op het programma. Vandaag neem ik deel aan de Classic Loire Atlantique in de buurt van Nantes. 11 ronden van 16,5 km die constant op en af gaan met twee stekelige klimmetjes. Deze wedstrijd maakt tevens deel uit van de Coupe de France en heeft dus een mooi, kwalitatief deelnemersveld. Hopelijk zijn de benen goed!
Morgen sta ik dan aan de start van La Roue Tourangelle. Een wedstrijd van 192 km rond Tours. De wedstrijd blijft steeds in de buurt en bestaat uit verschillende lussen rond Tours. Ook hier gaat het constant op en af met hier en daar een stekelige klim.
Klaas
Vandaag en morgen staan de volgende wedstrijden op het programma. Vandaag neem ik deel aan de Classic Loire Atlantique in de buurt van Nantes. 11 ronden van 16,5 km die constant op en af gaan met twee stekelige klimmetjes. Deze wedstrijd maakt tevens deel uit van de Coupe de France en heeft dus een mooi, kwalitatief deelnemersveld. Hopelijk zijn de benen goed!
Morgen sta ik dan aan de start van La Roue Tourangelle. Een wedstrijd van 192 km rond Tours. De wedstrijd blijft steeds in de buurt en bestaat uit verschillende lussen rond Tours. Ook hier gaat het constant op en af met hier en daar een stekelige klim.
Klaas
woensdag 14 maart 2012
Paris - Troyes
Hallo
Paris-Troyes van vorige zondag werd geen succes voor mij. Al snel moest ik opnieuw vaststellen dat de benen nog niet 100% zijn. Toen de wedstrijd al snel open brak door de wind kon had ik niet de kracht om op te schuiven en zo mijn plaats in de eerste waaiers in te nemen. Dus belandde ik achteraan. De eerste drie waaiers kwamen opnieuw samen, ikzelf probeerde op een helling nog de sprong naar voren te maken met 6 anderen, maar de wedstrijd viel nooit meer stil. We bleven zowat 60 km op één minuut hangen, maar zagen de kop nooit meer terug. Een ontgoocheling dus en dus besloot ik maar wat door te rijden als training. Uiteindelijk stonden er goed 160 km op de teller. Hopelijk betert het snel, want uiteraard is het niet leuk om achter de feiten aan te hollen.
Klaas
Paris-Troyes van vorige zondag werd geen succes voor mij. Al snel moest ik opnieuw vaststellen dat de benen nog niet 100% zijn. Toen de wedstrijd al snel open brak door de wind kon had ik niet de kracht om op te schuiven en zo mijn plaats in de eerste waaiers in te nemen. Dus belandde ik achteraan. De eerste drie waaiers kwamen opnieuw samen, ikzelf probeerde op een helling nog de sprong naar voren te maken met 6 anderen, maar de wedstrijd viel nooit meer stil. We bleven zowat 60 km op één minuut hangen, maar zagen de kop nooit meer terug. Een ontgoocheling dus en dus besloot ik maar wat door te rijden als training. Uiteindelijk stonden er goed 160 km op de teller. Hopelijk betert het snel, want uiteraard is het niet leuk om achter de feiten aan te hollen.
Klaas
zaterdag 10 maart 2012
Paris-Troyes
Hallo
Morgen staat met Paris-Troyes de volgende wedstrijd op het programma. Opnieuw een 1.2 wedstrijd. Ik ken de wedstrijd niet, op papier is het begin wat vlakker en opengesteld aan de wind, terwijl de finale lastiger is met meerdere hellingen. Ik hoop alvast opnieuw wat beter te zijn dan vorige week, in principe moet deze wedstrijd me goed liggen. Hopelijk kan ik me eens tonen.
De wedstrijd is te volgen op directvelo.com
Klaas
Morgen staat met Paris-Troyes de volgende wedstrijd op het programma. Opnieuw een 1.2 wedstrijd. Ik ken de wedstrijd niet, op papier is het begin wat vlakker en opengesteld aan de wind, terwijl de finale lastiger is met meerdere hellingen. Ik hoop alvast opnieuw wat beter te zijn dan vorige week, in principe moet deze wedstrijd me goed liggen. Hopelijk kan ik me eens tonen.
De wedstrijd is te volgen op directvelo.com
Klaas
maandag 5 maart 2012
GP de Lillers
Hallo
Met net geen 200 renners ging ik gisteren van start in Lillers. Veel wind was er niet, maar door het vele draaien en keren en de regen werd het toch een nerveuse wedstrijd. Van bij de start werd er gevlamd! Mede door een valpartij reden na 5 km een kleine 30 renners weg. De voorsprong bleef lange tijd rond de minuut, even leek het erop dat het peloton nog zou terugkeren, maar rond half koers brak de veer en was het duidelijk dat de winnaar vooraan zat.
De kopgroep werd nog serieus uitgedund en ook in het peloton werd de vaart er nog in gezet, maar zonder succes. 13 renners mochten spurten om de zege en hierin was Russel Downing de snelste. Ikzelf eindigde op een kleine minuut in het door het gure weer uitgedunde peloton.
Klaas
Met net geen 200 renners ging ik gisteren van start in Lillers. Veel wind was er niet, maar door het vele draaien en keren en de regen werd het toch een nerveuse wedstrijd. Van bij de start werd er gevlamd! Mede door een valpartij reden na 5 km een kleine 30 renners weg. De voorsprong bleef lange tijd rond de minuut, even leek het erop dat het peloton nog zou terugkeren, maar rond half koers brak de veer en was het duidelijk dat de winnaar vooraan zat.
De kopgroep werd nog serieus uitgedund en ook in het peloton werd de vaart er nog in gezet, maar zonder succes. 13 renners mochten spurten om de zege en hierin was Russel Downing de snelste. Ikzelf eindigde op een kleine minuut in het door het gure weer uitgedunde peloton.
Klaas
zaterdag 3 maart 2012
GP de Lillers
Hallo
Met de GP de Lillers staat er morgen een meer 'Vlaamse' wedstrijd op het menu. Smallere wegen, wind, draaien en keren (en misschien ook wat regen?)zijn hiervoor de voornaamste ingrediënten. 174 km liggen er tussen start en aankomst, beginnend met het finale circuit van 13 km, daarna één grote ronde van 51 km gevolgd door 3 ronden van 35 km en afsluiten doen we opnieuw met het rondje van 13 km. Vorig jaar werd de wedstrijd in een spurt met een 40 tal renners beslist en hiervan was Dennis Flahaut de snelste.
Ook het (ruime) deelnemersveld oogt mooi met deelname van 3 Pro Continentale ploegen. Het is de eerste keer dat ik aan deze wedstrijd deelneem. Na een door omstandigheden moeizamere seizoensaanhef, hoop ik om de goede benen stilaan weer terug te vinden.
Meer info kan je vinden op
http://gplillers.asso-web.com
en op www.directvelo.com kun je normaal gezien een livestream volgen.
Groetjes
Klaas
Met de GP de Lillers staat er morgen een meer 'Vlaamse' wedstrijd op het menu. Smallere wegen, wind, draaien en keren (en misschien ook wat regen?)zijn hiervoor de voornaamste ingrediënten. 174 km liggen er tussen start en aankomst, beginnend met het finale circuit van 13 km, daarna één grote ronde van 51 km gevolgd door 3 ronden van 35 km en afsluiten doen we opnieuw met het rondje van 13 km. Vorig jaar werd de wedstrijd in een spurt met een 40 tal renners beslist en hiervan was Dennis Flahaut de snelste.
Ook het (ruime) deelnemersveld oogt mooi met deelname van 3 Pro Continentale ploegen. Het is de eerste keer dat ik aan deze wedstrijd deelneem. Na een door omstandigheden moeizamere seizoensaanhef, hoop ik om de goede benen stilaan weer terug te vinden.
Meer info kan je vinden op
http://gplillers.asso-web.com
en op www.directvelo.com kun je normaal gezien een livestream volgen.
Groetjes
Klaas
maandag 27 februari 2012
Nog niet de goede benen...
Hallo
Gisteren stond met les Boucles du Sud Ardèche een zéér mooie wedstrijd op het programma. Ik hoopte dan ook om er iets van te kunnen maken. Jammer genoeg moest ik al snel vast stellen dat de kracht nog niet terug is in de benen. Van in het begin werd er gevlamd als gek. De stevige mistral van meer dan 70 km/u en de sterk golvende wegen zorgden ervoor dat het peloton meerdere malen in stukken brak. Voor mij was het, net zoals voor vele anderen, aanklampen geblazen. Na 40 km was het peloton al flink uitgedund en er moesten nog 160 km afgelegd worden met een zware finale... Toen ik ook nog eens lek reed en bij het vervangen van het wiel de batterij van mijn elektrische versnelling los kwam verloor ik nog eens een goede minuut ook (we hadden wagen 19 op 19). Gelukkig konden na 55 km vier renners toch wegrijden waardoor het peloton even stil viel en ik terug kon keren. Lang duurde die pauze echter niet, nog voor het ingaan van de plaatselijke ronden scheurde alles weer uitéén. Na de eerste beklimming van de steile Roche du Sampzon werd het hele peloton op de kant getrokken. Opnieuw werd het peloton stevig uitgedund, ik voelde me iets beter en kon zo terug keren. Omdat ik hoopte dat het nu wat zou stil vallen poogde ik er van onder te muizen om zo wat te anticiperen op de finale. Jammer genoeg begon die finale 5 km verder. AG2R voerde de forcing achter de 7 vluchters op de Roche du Sampzon. Slechts een 25 tal renners schoten over, de rest, waaronder mezelf was uitgeteld. Na 160 km zat mijn wedstrijd er dan ook op, geen schande als je weet dat slechts 31 renners uitreden. Maar toch kan ik niet echt tevreden zijn. Nu ja, na de Ronde van Oman kwam deze zware wedstrijd blijkbaar nog wat te vroeg.
Groetjes Klaas
Gisteren stond met les Boucles du Sud Ardèche een zéér mooie wedstrijd op het programma. Ik hoopte dan ook om er iets van te kunnen maken. Jammer genoeg moest ik al snel vast stellen dat de kracht nog niet terug is in de benen. Van in het begin werd er gevlamd als gek. De stevige mistral van meer dan 70 km/u en de sterk golvende wegen zorgden ervoor dat het peloton meerdere malen in stukken brak. Voor mij was het, net zoals voor vele anderen, aanklampen geblazen. Na 40 km was het peloton al flink uitgedund en er moesten nog 160 km afgelegd worden met een zware finale... Toen ik ook nog eens lek reed en bij het vervangen van het wiel de batterij van mijn elektrische versnelling los kwam verloor ik nog eens een goede minuut ook (we hadden wagen 19 op 19). Gelukkig konden na 55 km vier renners toch wegrijden waardoor het peloton even stil viel en ik terug kon keren. Lang duurde die pauze echter niet, nog voor het ingaan van de plaatselijke ronden scheurde alles weer uitéén. Na de eerste beklimming van de steile Roche du Sampzon werd het hele peloton op de kant getrokken. Opnieuw werd het peloton stevig uitgedund, ik voelde me iets beter en kon zo terug keren. Omdat ik hoopte dat het nu wat zou stil vallen poogde ik er van onder te muizen om zo wat te anticiperen op de finale. Jammer genoeg begon die finale 5 km verder. AG2R voerde de forcing achter de 7 vluchters op de Roche du Sampzon. Slechts een 25 tal renners schoten over, de rest, waaronder mezelf was uitgeteld. Na 160 km zat mijn wedstrijd er dan ook op, geen schande als je weet dat slechts 31 renners uitreden. Maar toch kan ik niet echt tevreden zijn. Nu ja, na de Ronde van Oman kwam deze zware wedstrijd blijkbaar nog wat te vroeg.
Groetjes Klaas
zaterdag 25 februari 2012
Eerste wedstrijd op Europese bodem
Hallo
Het is weer al een tijdje geleden dat ik iets van me liet weten. Veel viel er dan ook niet te vertellen.
De terugkeer op Europese grond heeft me geen slecht gedaan, de darmproblemen zijn ondertussen verleden tijd. Alles zit opnieuw in zijn 'plooi', nu is het enkel hopen dat mijn lichaam al een beetje hersteld is van die ongemakken die me toch behoorlijk wat energie gekost hebben. Morgen zal ik alvast meer weten. Met de 'Boucles du Sud Ardèche-Souvenir Francis Delpech' staat namelijk een mooie wedstrijd op het programma. Een koers die me in principe goed zou moeten liggen.
Om 11u gaan we morgen van start in Bourg Saint Andeol. Na 114 km komen we een eerste keer aan de aankomst voorbij in Ruoms waarna nog 4 ronden van 21,4km moeten afgewerkt worden. Tijdens de 114 km in lijn krijgen we 4 hellingen voorgeschoteld waarvand de laatste 2 dezelfde hellingen zijn die telkens in de plaatselijke ronden zitten. De voorbije jaren werd deze wedstrijd vaak in een spurt met een beperkte groep betwist. De côte de Sampzon speelde hierin telkens de ultieme scherprechter. Ook dit jaar zal dit waarschijnlijk het geval zijn.
De wedstrijd is te volgen op Directvelo.com
Nu ga ik losrijden en vanmiddag ga ik dan met de benen in de lucht naar de collega's in België kijken.
Groetjes
Klaas
Het is weer al een tijdje geleden dat ik iets van me liet weten. Veel viel er dan ook niet te vertellen.
De terugkeer op Europese grond heeft me geen slecht gedaan, de darmproblemen zijn ondertussen verleden tijd. Alles zit opnieuw in zijn 'plooi', nu is het enkel hopen dat mijn lichaam al een beetje hersteld is van die ongemakken die me toch behoorlijk wat energie gekost hebben. Morgen zal ik alvast meer weten. Met de 'Boucles du Sud Ardèche-Souvenir Francis Delpech' staat namelijk een mooie wedstrijd op het programma. Een koers die me in principe goed zou moeten liggen.
Om 11u gaan we morgen van start in Bourg Saint Andeol. Na 114 km komen we een eerste keer aan de aankomst voorbij in Ruoms waarna nog 4 ronden van 21,4km moeten afgewerkt worden. Tijdens de 114 km in lijn krijgen we 4 hellingen voorgeschoteld waarvand de laatste 2 dezelfde hellingen zijn die telkens in de plaatselijke ronden zitten. De voorbije jaren werd deze wedstrijd vaak in een spurt met een beperkte groep betwist. De côte de Sampzon speelde hierin telkens de ultieme scherprechter. Ook dit jaar zal dit waarschijnlijk het geval zijn.
De wedstrijd is te volgen op Directvelo.com
Nu ga ik losrijden en vanmiddag ga ik dan met de benen in de lucht naar de collega's in België kijken.
Groetjes
Klaas
zaterdag 18 februari 2012
Gedwongen opgave
Hallo
De Ronde van Oman zit er voor mij helaas op. In deze warme en zware omstandigheden raak ik niet verlost van het hardnekkige virus dat me getroffen heeft en daarom heb ik deze morgen met pijn in het hart besloten om niet meer van start te gaan in de vijfde rit.
Gisteren kende ik nog een kleine opflakkering, de diarree was weg, nu ja, als alles leeg is vanbinnen is dit ook logisch... Ik voelde me weer frisser voor de rit, ook tijdens de rit ging het beter. Uiteraard voelde ik al tijdens de hectische start dat ik ver van 100% was, maar het ging toch al beter. Na 50 km overleefde ik een eerste steile klim waar al serieus op doorgereden werd. Door de hitte was het noodzakelijk om veel te drinken en toen voelde ik dat maag en darmen toch nog niet helemaal ok waren. Toch kon ik de lastige finale vrij vlot doorkomen met de hoofdmacht en slechts op 8 km van het einde moest ik laten begaan. Het ontbrak me aan kracht om terug te keren nadat ik me wat liet wegdrummen in de afdaling richting laatste klim. Het belangrijkste was echter dat ik de rit vrij vlot doorgekomen was.
Jammer genoeg begonnen de darmen vannacht opnieuw tegen te pruttelen waardoor ik me vanmorgen opnieuw zéér flauw voelde. Omdat het vandaag nog iets warmer is dan gisteren en nog eens 160 km fietsen me zeker niet beter zouden maken besloot ik om niet van start te gaan. Ik zou enkel maar meer kwaad dan goed doen. Jammer, maar het is nu éénmaal zo. Ik had naar de Ronde van Oman uitgekeken. Alles ging ook goed deze winter, maar aan zo'n zaken kan je weinig verhelpen. Iedereen komt dit wel eens tegen. Nu moet ik in de eerste plaats herstellen zodat ik opnieuw over al mijn krachten beschik. Het seizoen is nog ver van gedaan!
Klaas
De Ronde van Oman zit er voor mij helaas op. In deze warme en zware omstandigheden raak ik niet verlost van het hardnekkige virus dat me getroffen heeft en daarom heb ik deze morgen met pijn in het hart besloten om niet meer van start te gaan in de vijfde rit.
Gisteren kende ik nog een kleine opflakkering, de diarree was weg, nu ja, als alles leeg is vanbinnen is dit ook logisch... Ik voelde me weer frisser voor de rit, ook tijdens de rit ging het beter. Uiteraard voelde ik al tijdens de hectische start dat ik ver van 100% was, maar het ging toch al beter. Na 50 km overleefde ik een eerste steile klim waar al serieus op doorgereden werd. Door de hitte was het noodzakelijk om veel te drinken en toen voelde ik dat maag en darmen toch nog niet helemaal ok waren. Toch kon ik de lastige finale vrij vlot doorkomen met de hoofdmacht en slechts op 8 km van het einde moest ik laten begaan. Het ontbrak me aan kracht om terug te keren nadat ik me wat liet wegdrummen in de afdaling richting laatste klim. Het belangrijkste was echter dat ik de rit vrij vlot doorgekomen was.
Jammer genoeg begonnen de darmen vannacht opnieuw tegen te pruttelen waardoor ik me vanmorgen opnieuw zéér flauw voelde. Omdat het vandaag nog iets warmer is dan gisteren en nog eens 160 km fietsen me zeker niet beter zouden maken besloot ik om niet van start te gaan. Ik zou enkel maar meer kwaad dan goed doen. Jammer, maar het is nu éénmaal zo. Ik had naar de Ronde van Oman uitgekeken. Alles ging ook goed deze winter, maar aan zo'n zaken kan je weinig verhelpen. Iedereen komt dit wel eens tegen. Nu moet ik in de eerste plaats herstellen zodat ik opnieuw over al mijn krachten beschik. Het seizoen is nog ver van gedaan!
Klaas
vrijdag 17 februari 2012
Drie zware dagen in Oman...
Hallo,
Nog eens een berichtje na drie drukke dagen in Oman...
Druk, in verschillende betekenissen!
Vooraleerst zijn er voor de start en na de aankomst vaak verre verplaatsingen waardoor we natuurlijk veel tijd verliezen en we soms laat terug waren in het hotel waardoor het onmogelijk was om veel tijd achter de computer te spenderen.
Verder was het de voorbije dagen ook zéér druk in mijn darmstreek, alles lag in de knoop waardoor ik me op dag 2 en 3 zéér flauw voelde, twee nachten geleden was het summum. En vond de drukte in mijn darmen dan toch een uitweg... Nu voel ik me al een stuk beter, hopelijk blijft het zo, want een opgave was zéér nabij!
En of dit nog niet genoeg was werd ik dan ook nog eens uitgeloot voor een dopingcontrole. Hierbij verloor ik opnieuw heel wat tijd, door mijn darmproblemen had ik namelijk veel vocht verloren en was ik uitgedroogd waardoor de controle lang duurde...
Alé, het ergste zal nu wel gepasseerd zijn! Het begon anderzijds niet zo slecht met een eerste rit die ik goed doorkwam zonder tijdverlies en overbodige inspanningen. De tweede rit voelde ik me na de bootreis al heel wat slapper, toch kon ik in de lastige finale aanklampen. Maar ik voelde al dat ik geen kracht had om een ereplaats uit de brand te slepen in de spurt bergop. Spijtig, want met goede benen zat er misschien wel iets in. Gisteren was dan mijn ergste dag, gelukkig was het veruit de gemakkelijkste rit waardoor ik me in het peloton kon schuilhouden, iets waar een goed getrainde wielertoerist ook zou in slagen. Op 3 km van het einde op één van de vele ronde punten waarbij we helemaal rond gingen liet ik dan begaan. Ik zat helemaal achteraan en had de kracht niet meer om nog op te trekken. Nu ja, een klassement ging ik hier toch niet rijden gezien de omstandigheden.
Hopelijk zijn de benen vandaag een stuk beter, dit zal nodig zijn, want het parcours is vandaag behoorlijk lastig. De laatste 60 km gaan constant op en af, met af en toe zéér steile passages. Ik heb alvast veel beter geslapen dan de voorbije nacht, dus hoop ik om de rit van vandaag beter door te komen.
Bedankt voor de aanmoedigingen!
Gr Klaas
Nog eens een berichtje na drie drukke dagen in Oman...
Druk, in verschillende betekenissen!
Vooraleerst zijn er voor de start en na de aankomst vaak verre verplaatsingen waardoor we natuurlijk veel tijd verliezen en we soms laat terug waren in het hotel waardoor het onmogelijk was om veel tijd achter de computer te spenderen.
Verder was het de voorbije dagen ook zéér druk in mijn darmstreek, alles lag in de knoop waardoor ik me op dag 2 en 3 zéér flauw voelde, twee nachten geleden was het summum. En vond de drukte in mijn darmen dan toch een uitweg... Nu voel ik me al een stuk beter, hopelijk blijft het zo, want een opgave was zéér nabij!
En of dit nog niet genoeg was werd ik dan ook nog eens uitgeloot voor een dopingcontrole. Hierbij verloor ik opnieuw heel wat tijd, door mijn darmproblemen had ik namelijk veel vocht verloren en was ik uitgedroogd waardoor de controle lang duurde...
Alé, het ergste zal nu wel gepasseerd zijn! Het begon anderzijds niet zo slecht met een eerste rit die ik goed doorkwam zonder tijdverlies en overbodige inspanningen. De tweede rit voelde ik me na de bootreis al heel wat slapper, toch kon ik in de lastige finale aanklampen. Maar ik voelde al dat ik geen kracht had om een ereplaats uit de brand te slepen in de spurt bergop. Spijtig, want met goede benen zat er misschien wel iets in. Gisteren was dan mijn ergste dag, gelukkig was het veruit de gemakkelijkste rit waardoor ik me in het peloton kon schuilhouden, iets waar een goed getrainde wielertoerist ook zou in slagen. Op 3 km van het einde op één van de vele ronde punten waarbij we helemaal rond gingen liet ik dan begaan. Ik zat helemaal achteraan en had de kracht niet meer om nog op te trekken. Nu ja, een klassement ging ik hier toch niet rijden gezien de omstandigheden.
Hopelijk zijn de benen vandaag een stuk beter, dit zal nodig zijn, want het parcours is vandaag behoorlijk lastig. De laatste 60 km gaan constant op en af, met af en toe zéér steile passages. Ik heb alvast veel beter geslapen dan de voorbije nacht, dus hoop ik om de rit van vandaag beter door te komen.
Bedankt voor de aanmoedigingen!
Gr Klaas
zondag 12 februari 2012
Goed aangekomen in Oman
Hallo
Na een korte, maar door het late uur en lange wachten vermoeiende reis ben ik vannacht goed aangekomen in Oman waar ik vanaf overmorgen deelneem aan de Ronde van Oman. De eerste indruk is alvast overweldigend, een prachtig land. Ook het hotel is overweldigend, daar zal het alvast niet aan liggen...
Na de obligate rustdag van gisteren hebben we vandaag 2u30 gereden. Na de woestijn in Qatar was het aangenaam om weer eens wat (enorm steile) heuvels onder de wielen te krijgen. Hopelijk kan ik dit over enkele dagen ook nog zeggen...
Het goede wiel heb ik al gevonden!
Klaas
Na een korte, maar door het late uur en lange wachten vermoeiende reis ben ik vannacht goed aangekomen in Oman waar ik vanaf overmorgen deelneem aan de Ronde van Oman. De eerste indruk is alvast overweldigend, een prachtig land. Ook het hotel is overweldigend, daar zal het alvast niet aan liggen...
Na de obligate rustdag van gisteren hebben we vandaag 2u30 gereden. Na de woestijn in Qatar was het aangenaam om weer eens wat (enorm steile) heuvels onder de wielen te krijgen. Hopelijk kan ik dit over enkele dagen ook nog zeggen...
Het goede wiel heb ik al gevonden!
Klaas
vrijdag 10 februari 2012
Vliegmeeting op dag 5 en 6
Hallo
De Ronde van Qatar zit er op! De laatste 2 ritten kenden zoals steeds een hectisch verloop om uiteindelijk op een massaspurt uit te draaien.
Gisteren werd er gestart aan het Camel Race Circuit om 160 km verder aan te komen in Al Khor Corniche. De wind was eindelijk komen opzetten waardoor het opnieuw zéér nerveus werd. De vele richtingsveranderingen zorgden telkens voor de nodige nervositeit in het peloton. Gelukkig kwam er al snel een ontsnapping van 5 renners tot stand met ploegmaat Ryota. Zij liepen tot 6 minuten uit waarna de spurtersploegen de wedstrijd controleerden. En de laatste vluchters op 20 km van het einde bij de lurven grepen. Voor mij werd het een hectische dag, ik voelde me weer wat beter, maar twee lekke banden kostten me toch veel krachten. Na 100 km reed ik lek, en net toen ik opnieuw kwam aansluiten bij wagen nr. 1 reed ik opnieuw lek! Toen ik opnieuw kwam aansluiten kregen we net zijwind, waardoor ik dus serieus afgezien heb... Op 5 km van het einde liet ik het belopen. De vele valpartijen, waarbij mijn ploegmaat Sonnery spijtig genoeg zijn sleutelbeen brak, hadden me toch wat angst bezorgd waardoor ik de risico's op het einde zoveel mogelijk vermeed.
Vandaag was dan de laatste etappe, ééntje van 120 km. Maar blijkbaar hadden de meesten er nog niet genoeg van, omdat de wind 3/4 in de rug zat zagen meerdere renners mogelijkheden... De vlag ging naar beneden en alles werd onmiddellijk op de kant getrokken. Het peloton scheurde hierop in verschillende stukken uitéén. Ik belandde zoals al snel in een tweede grote waaier. Na een achtervolging waarvan ik nog altijd sterren zie kwamen we na een 20 tal kilometer vooraan aansluiten. Het viel echter niet stil, tot aan de eerste tussenspurt bleef het ontzettend hard gaan. Na die spurt lukte het dan toch voor 6 renners om een ontsnapping op te zetten. Veel voorsprong kregen ze echter niet omdat de spurtersploegen zich direct op kop zetten. Na één uur stonden er meer dan 54 km op de teller, nog nooit meegemaakt! Na 60 km vatten we nog 10 plaatselijke ronden van 6 km aan. De voorsprong van de leiders begon te slinken en met nog 2 ronden te gaan werden ze weer ingelopen. Ik voelde me goed op het einde en kon me vrij vlot vooraan handhaven, op 2 ronden van het einde zette ik me dan opnieuw achteraan om veilig binnen te lopen waar ik ook in slaagde. De 120 km werden afgelegd in 2u20', net geen 52 gemiddeld. Greg Henderson meldde op twitter dat hij vandaag de snelste wedstrijd uit zijn carrière reed...
Voilà,
op naar de Ronde van Oman.
Klaas
De Ronde van Qatar zit er op! De laatste 2 ritten kenden zoals steeds een hectisch verloop om uiteindelijk op een massaspurt uit te draaien.
Gisteren werd er gestart aan het Camel Race Circuit om 160 km verder aan te komen in Al Khor Corniche. De wind was eindelijk komen opzetten waardoor het opnieuw zéér nerveus werd. De vele richtingsveranderingen zorgden telkens voor de nodige nervositeit in het peloton. Gelukkig kwam er al snel een ontsnapping van 5 renners tot stand met ploegmaat Ryota. Zij liepen tot 6 minuten uit waarna de spurtersploegen de wedstrijd controleerden. En de laatste vluchters op 20 km van het einde bij de lurven grepen. Voor mij werd het een hectische dag, ik voelde me weer wat beter, maar twee lekke banden kostten me toch veel krachten. Na 100 km reed ik lek, en net toen ik opnieuw kwam aansluiten bij wagen nr. 1 reed ik opnieuw lek! Toen ik opnieuw kwam aansluiten kregen we net zijwind, waardoor ik dus serieus afgezien heb... Op 5 km van het einde liet ik het belopen. De vele valpartijen, waarbij mijn ploegmaat Sonnery spijtig genoeg zijn sleutelbeen brak, hadden me toch wat angst bezorgd waardoor ik de risico's op het einde zoveel mogelijk vermeed.
Vandaag was dan de laatste etappe, ééntje van 120 km. Maar blijkbaar hadden de meesten er nog niet genoeg van, omdat de wind 3/4 in de rug zat zagen meerdere renners mogelijkheden... De vlag ging naar beneden en alles werd onmiddellijk op de kant getrokken. Het peloton scheurde hierop in verschillende stukken uitéén. Ik belandde zoals al snel in een tweede grote waaier. Na een achtervolging waarvan ik nog altijd sterren zie kwamen we na een 20 tal kilometer vooraan aansluiten. Het viel echter niet stil, tot aan de eerste tussenspurt bleef het ontzettend hard gaan. Na die spurt lukte het dan toch voor 6 renners om een ontsnapping op te zetten. Veel voorsprong kregen ze echter niet omdat de spurtersploegen zich direct op kop zetten. Na één uur stonden er meer dan 54 km op de teller, nog nooit meegemaakt! Na 60 km vatten we nog 10 plaatselijke ronden van 6 km aan. De voorsprong van de leiders begon te slinken en met nog 2 ronden te gaan werden ze weer ingelopen. Ik voelde me goed op het einde en kon me vrij vlot vooraan handhaven, op 2 ronden van het einde zette ik me dan opnieuw achteraan om veilig binnen te lopen waar ik ook in slaagde. De 120 km werden afgelegd in 2u20', net geen 52 gemiddeld. Greg Henderson meldde op twitter dat hij vandaag de snelste wedstrijd uit zijn carrière reed...
Voilà,
op naar de Ronde van Oman.
Klaas
woensdag 8 februari 2012
4e dag Qatar: Hectisch, hectischer, hecti!!!schst!!!...
Hallo
Vandaag rit 4 overleefd! Een rit van de Perzische Golf richting Golf van Bahrein met daartussen woestijn en wind, en dit keer meer dan de andere dagen.
Als nieuwelingen stond iedereen dan ook aan de start. Drummen om op de eerste rij te staan, wringen tijdens de neutralisatie als gekken en toen de vlag naar beneden ging, sprinten voor dood tot aan de eerste bocht na 700m waar de wind schuin achter stond!
De schade bleef al bij al beperkt tot 4 groepen. Gelukkig voelde ik me beter vandaag en kon ik lange tijd stand houden in de groep 2 (groep 2 en 3 kwamen snel opnieuw samen). En na een hevige achtervolging en richtingsverandering kwam ik terug bij het eerste peloton. Nu viel het helemaal stil en dit was het sein voor 2 renners waaronder mijn ploegmaat Shimizu om er vandoor te gaan. Hierna werd een plaspauze ingelast en dus was alles te herdoen na een hectisch eerste uur.
Toen de voorsprong van de twee leiders tot 7 minuten opgelopen was begon de wedstrijd opnieuw. Het hypernerveuze peloton viel nu niet meer stil en iedere kleine richtingsverandering zorgde voor een adrenalinestoot in het peloton. De leiders werden dan ook al teruggegrepen op 40 km van het einde. Bij het aanvatten van de lokale ronden ging het hek dan helemaal van de dam. De hele boel spatte uitéén. Ik kon behoorlijk stand houden en kwam in een derde waaier terecht. Met nog één ronde te gaan kwam ik weer aansluiten bij de groep na de 15 leiders. Het harde knokken werd dan toch een beetje beloond! Jammer genoeg zorgde een valpartij op 5 km van het einde opnieuw voor een breuk. Waardoor ik weer wat achterop kwam. Uiteindelijk bolde ik als 45e binnen. Geen memorabele uitslag natuurlijk, maar op zo'n hectische dag niet slecht en na de opdoffer van gisteren vooral goed voor het morele front!
Morgen belooft het een gelijkaardige dag te worden...
Gr Klaas
Vandaag rit 4 overleefd! Een rit van de Perzische Golf richting Golf van Bahrein met daartussen woestijn en wind, en dit keer meer dan de andere dagen.
Als nieuwelingen stond iedereen dan ook aan de start. Drummen om op de eerste rij te staan, wringen tijdens de neutralisatie als gekken en toen de vlag naar beneden ging, sprinten voor dood tot aan de eerste bocht na 700m waar de wind schuin achter stond!
De schade bleef al bij al beperkt tot 4 groepen. Gelukkig voelde ik me beter vandaag en kon ik lange tijd stand houden in de groep 2 (groep 2 en 3 kwamen snel opnieuw samen). En na een hevige achtervolging en richtingsverandering kwam ik terug bij het eerste peloton. Nu viel het helemaal stil en dit was het sein voor 2 renners waaronder mijn ploegmaat Shimizu om er vandoor te gaan. Hierna werd een plaspauze ingelast en dus was alles te herdoen na een hectisch eerste uur.
Toen de voorsprong van de twee leiders tot 7 minuten opgelopen was begon de wedstrijd opnieuw. Het hypernerveuze peloton viel nu niet meer stil en iedere kleine richtingsverandering zorgde voor een adrenalinestoot in het peloton. De leiders werden dan ook al teruggegrepen op 40 km van het einde. Bij het aanvatten van de lokale ronden ging het hek dan helemaal van de dam. De hele boel spatte uitéén. Ik kon behoorlijk stand houden en kwam in een derde waaier terecht. Met nog één ronde te gaan kwam ik weer aansluiten bij de groep na de 15 leiders. Het harde knokken werd dan toch een beetje beloond! Jammer genoeg zorgde een valpartij op 5 km van het einde opnieuw voor een breuk. Waardoor ik weer wat achterop kwam. Uiteindelijk bolde ik als 45e binnen. Geen memorabele uitslag natuurlijk, maar op zo'n hectische dag niet slecht en na de opdoffer van gisteren vooral goed voor het morele front!
Morgen belooft het een gelijkaardige dag te worden...
Gr Klaas
dinsdag 7 februari 2012
2e en 3e dag Ronde van Qatar
Hallo
Ondertussen is de Ronde van Qatar halfweg en daar ben ik blij om, want momenteel gaat het niet echt goed met mij. Ook al is deze wedstrijd helemaal mijn ding niet, toch functioneer ik niet zoals normaal.
Na de eerste rit voelde ik me al slap en gisteren werd het enkel maar slechter. Een gastro-enteritis bacterie heeft me getroffen. Ik voel me niet ziek of slecht, maar mijn spijsverteringsstelsel werkt dus niet naar behoren. Hierdoor kan ik niet de nodige energie opnemen, en in deze wedstrijd en op dit niveau is het noodzakelijk om 100% te zijn. Vandaag was het grootste gerommel in de buik wel over, maar het zal misschien nog enkele dagen duren vooraleer het krachtenarsenaal weer aangevuld is.
Over de wedstrijd dan:
Gisteren een ploegentijdrit van 11,2 km, waarin we zoals verwacht op onze plaats eindigden. Met een ploeg die helemaal niet voor dit korte, explosieve werk gemaakt is, verloren we 1min10s op de winnaar, Garmin-Barracuda, een ploeg die gemaakt is om hun spurter af te zetten in de laatste meters.
Vandaag mochten we 146 km door de woestijn rijden. Gelukkig (voor mij) stond er slechts een lichte wind. Eénmaal de goede vlucht van 4 renners vertrokken was, met ploegmaat Lemair, werd de wedstrijd gecontroleerd door de spurtersploegen. Enkel bij de richtingsveranderingen was het zoals steeds opletten geblazen en gebeurden er weer gekke toeren!!!
Op 40 km van het einde ging alles dan op de kant, ik voelde me al niet echt lekker en zat achteraan. Door een bijna valpartij kwam ik nog eens tot stilstand en kwam zo op een gaatje terrecht waarna ik er 'af schoot' en zo de wedstrijd in de laatste waaier beeindigde. Leuk is anders! Hopelijk keert de kracht wat terug, anders kan het morgen een lange dag worden.
Groetjes uit het indrukwekkende Qatar
Klaas
Ondertussen is de Ronde van Qatar halfweg en daar ben ik blij om, want momenteel gaat het niet echt goed met mij. Ook al is deze wedstrijd helemaal mijn ding niet, toch functioneer ik niet zoals normaal.
Na de eerste rit voelde ik me al slap en gisteren werd het enkel maar slechter. Een gastro-enteritis bacterie heeft me getroffen. Ik voel me niet ziek of slecht, maar mijn spijsverteringsstelsel werkt dus niet naar behoren. Hierdoor kan ik niet de nodige energie opnemen, en in deze wedstrijd en op dit niveau is het noodzakelijk om 100% te zijn. Vandaag was het grootste gerommel in de buik wel over, maar het zal misschien nog enkele dagen duren vooraleer het krachtenarsenaal weer aangevuld is.
Over de wedstrijd dan:
Gisteren een ploegentijdrit van 11,2 km, waarin we zoals verwacht op onze plaats eindigden. Met een ploeg die helemaal niet voor dit korte, explosieve werk gemaakt is, verloren we 1min10s op de winnaar, Garmin-Barracuda, een ploeg die gemaakt is om hun spurter af te zetten in de laatste meters.
Vandaag mochten we 146 km door de woestijn rijden. Gelukkig (voor mij) stond er slechts een lichte wind. Eénmaal de goede vlucht van 4 renners vertrokken was, met ploegmaat Lemair, werd de wedstrijd gecontroleerd door de spurtersploegen. Enkel bij de richtingsveranderingen was het zoals steeds opletten geblazen en gebeurden er weer gekke toeren!!!
Op 40 km van het einde ging alles dan op de kant, ik voelde me al niet echt lekker en zat achteraan. Door een bijna valpartij kwam ik nog eens tot stilstand en kwam zo op een gaatje terrecht waarna ik er 'af schoot' en zo de wedstrijd in de laatste waaier beeindigde. Leuk is anders! Hopelijk keert de kracht wat terug, anders kan het morgen een lange dag worden.
Groetjes uit het indrukwekkende Qatar
Klaas
zondag 5 februari 2012
1e rit: Ronde van Qatar
Hallo
Vandaag is het echt begonnen, de Ronde van Qatar. En ik moet zeggen dat het voor mij toch wel even schrikken was. Niet de snelheid verwonderde me, gezien het sterke deelnemersveld en de vlakke ritten wist ik maar al te goed dat de 53x11 het meest gebruikt zou worden, maar wel de manier van koersen. Ik had de indruk dat het één lange massaspurt was vandaag. Wetende dat ik massaspurts haat voelde ik me dan ook niet echt op mijn gemak. Maar het is nu éénmaal zo, alle grote spurtersploegen zijn hier aanwezig en omdat het de eerste koers is zijn alle ploegen supergemotiveerd om hun 'treintje' op de rails te zetten. Jammer genoeg is het steeds vechten voor de sporen en ontsporingen zijn dan ook niet weg te denken. Tot hier de metamorfoses, ik beleefde dus heel wat schrik vandaag. Na een tweetal kilometer vertrok er één renner die een 80 tal km vooruit reed. Na 66 km ging alles plots op de kant, de nervositeit zorgde voor een crash en vervolgens vloog alles in brokken uitéén en met nog 40 km vloeide alles opnieuw samen waarna de wedstrijd eindigde op een massaspurt die gewonnen werd door Tom Boonen. Ikzelf beleefde geen al te leuke dag, het wringen en gek doen is niet echt mijn ding en dan beland je al snel achteraan. Niet de ideale plaats in een wind koers, maar ja, al snel bleek dat er weining te winnen viel voor mij vandaag en dan ga ik me ook niet mengen in een spurt waar ik niks te zoeken heb. Ik bolde uiteindelijk als 114e binnen op 37sec.
Morgen is het een halve rustdag. Een ploegentijdrit van 11,2 km, kort en hevig dus!
Klaas
Vandaag is het echt begonnen, de Ronde van Qatar. En ik moet zeggen dat het voor mij toch wel even schrikken was. Niet de snelheid verwonderde me, gezien het sterke deelnemersveld en de vlakke ritten wist ik maar al te goed dat de 53x11 het meest gebruikt zou worden, maar wel de manier van koersen. Ik had de indruk dat het één lange massaspurt was vandaag. Wetende dat ik massaspurts haat voelde ik me dan ook niet echt op mijn gemak. Maar het is nu éénmaal zo, alle grote spurtersploegen zijn hier aanwezig en omdat het de eerste koers is zijn alle ploegen supergemotiveerd om hun 'treintje' op de rails te zetten. Jammer genoeg is het steeds vechten voor de sporen en ontsporingen zijn dan ook niet weg te denken. Tot hier de metamorfoses, ik beleefde dus heel wat schrik vandaag. Na een tweetal kilometer vertrok er één renner die een 80 tal km vooruit reed. Na 66 km ging alles plots op de kant, de nervositeit zorgde voor een crash en vervolgens vloog alles in brokken uitéén en met nog 40 km vloeide alles opnieuw samen waarna de wedstrijd eindigde op een massaspurt die gewonnen werd door Tom Boonen. Ikzelf beleefde geen al te leuke dag, het wringen en gek doen is niet echt mijn ding en dan beland je al snel achteraan. Niet de ideale plaats in een wind koers, maar ja, al snel bleek dat er weining te winnen viel voor mij vandaag en dan ga ik me ook niet mengen in een spurt waar ik niks te zoeken heb. Ik bolde uiteindelijk als 114e binnen op 37sec.
Morgen is het een halve rustdag. Een ploegentijdrit van 11,2 km, kort en hevig dus!
Klaas
maandag 30 januari 2012
Klaar voor de start
Hallo
Ondertussen zijn we weer al een week verder en meteen komen de eerste wedstrijden wel heel dicht bij. Het seizoen is ondertussen al op gang geschoten met koersen o.a. in Australië, Argentinië en ook in Frankrijk. Maar de meeste toprenners die zich voorbereiden op de klassieke lente kiezen voor het duo Qatar/ Oman. Een toprenners ben ik nog niet ;), maar ik het heb het genoegen om er daar ook eens tussen te rijden.
Hopelijk lukt dat er tussen rijden een beetje. De voorbereiding is allesinds goed verlopen, tot nu toe was het weer fantastisch naar Belgische normen en dus heb ik al mijn geplande trainingen kunnen afwerken. De twee ploegstages waren een aangename manier om de conditie helemaal op punt te stellen. Zoals al eerder gezegd trek ik zonder grote ambities naar Qatar en Oman, de bedoeling is vooral om sterk uit deze wedstrijden te komen en mij te lanceren voor een goed seizoen. Moest ik eens in beeld kunnen komen ga ik het natuurlijk niet laten ook...
Gegevens over beide wedstrijden zijn te vinden op onderstaande links:
Tour of Qatar
Tour of Oman
Ondertussen is mijn programma min of meer bekend voor dit voorjaar. Zoals verwacht staan er na Qatar en Oman, uitgezonderd 'les Boucles du Sud Ardèche' vooral 2e categorie wedstrijden op de kalender. Toch zijn er zeker en vast nog enkele mooie uitdagingen.
Een overzicht tot en met maart:
26/02 Boucles du Sud Ardèche
04/03 GP Lillers
17/03 Classique Loire Atlantique
18/03 La Roue Tourangelle
23/03 - 01/04 Tour du Maroc
Tot de volgende
Klaas
Ondertussen zijn we weer al een week verder en meteen komen de eerste wedstrijden wel heel dicht bij. Het seizoen is ondertussen al op gang geschoten met koersen o.a. in Australië, Argentinië en ook in Frankrijk. Maar de meeste toprenners die zich voorbereiden op de klassieke lente kiezen voor het duo Qatar/ Oman. Een toprenners ben ik nog niet ;), maar ik het heb het genoegen om er daar ook eens tussen te rijden.
Hopelijk lukt dat er tussen rijden een beetje. De voorbereiding is allesinds goed verlopen, tot nu toe was het weer fantastisch naar Belgische normen en dus heb ik al mijn geplande trainingen kunnen afwerken. De twee ploegstages waren een aangename manier om de conditie helemaal op punt te stellen. Zoals al eerder gezegd trek ik zonder grote ambities naar Qatar en Oman, de bedoeling is vooral om sterk uit deze wedstrijden te komen en mij te lanceren voor een goed seizoen. Moest ik eens in beeld kunnen komen ga ik het natuurlijk niet laten ook...
Gegevens over beide wedstrijden zijn te vinden op onderstaande links:
Tour of Qatar
Tour of Oman
Ondertussen is mijn programma min of meer bekend voor dit voorjaar. Zoals verwacht staan er na Qatar en Oman, uitgezonderd 'les Boucles du Sud Ardèche' vooral 2e categorie wedstrijden op de kalender. Toch zijn er zeker en vast nog enkele mooie uitdagingen.
Een overzicht tot en met maart:
26/02 Boucles du Sud Ardèche
04/03 GP Lillers
17/03 Classique Loire Atlantique
18/03 La Roue Tourangelle
23/03 - 01/04 Tour du Maroc
Tot de volgende
Klaas
zondag 22 januari 2012
Nog twee weken!
Hallo
Ondertussen ben ik terug thuis van de 10 daagse ploegstage in La Londe les Maures. We hebben er goed gewerkt met de ploeg, niet alleen vele uren, maar ook kwaliteit. Met een voldaan, maar fris gevoel - ik voel me zeker niet kapot - kon ik de stage dan ook afsluiten. De eerste dagen na de stage staan vooral in het teken van herstel om de geleverde arbeid optimaal te laten renderen. Daarna staan nog enkele stevige trainingen op het programma, waarna de laatste week voor het grote debuut in de Ronde van Qatar weer in het teken van herstel staat.
Aangezien dit mijn vuurdoop wordt op dit niveau weet ik niet waar ik mezelf moet plaatsen. Op de onderste trede van de ladder uiteraard, alleen is de vraag hoe ver die onderstede trede onder de andere ligt...
Gr Klaas
Ondertussen ben ik terug thuis van de 10 daagse ploegstage in La Londe les Maures. We hebben er goed gewerkt met de ploeg, niet alleen vele uren, maar ook kwaliteit. Met een voldaan, maar fris gevoel - ik voel me zeker niet kapot - kon ik de stage dan ook afsluiten. De eerste dagen na de stage staan vooral in het teken van herstel om de geleverde arbeid optimaal te laten renderen. Daarna staan nog enkele stevige trainingen op het programma, waarna de laatste week voor het grote debuut in de Ronde van Qatar weer in het teken van herstel staat.
Aangezien dit mijn vuurdoop wordt op dit niveau weet ik niet waar ik mezelf moet plaatsen. Op de onderste trede van de ladder uiteraard, alleen is de vraag hoe ver die onderstede trede onder de andere ligt...
Gr Klaas
woensdag 18 januari 2012
Laatste zware trainingen met een goed gevoel afgesloten
Hallo
Gisteren en vandaag hebben we de laatste twee grote trainingsritten van de stage afgewerkt. Morgenvoormiddag gaan we nog wat losrijden alvorens huiswaarts te keren.
Gisteren brachten we 5u in het zadel door en vandaag nog een uurtje meer, 6u dus. Uiteraard is dit vermoeiend, maar ik sloot de trainingen en stage dus met een goed gevoel af. Niet alleen de benen en conditie voelen goed aan, ik voel me ook nog fris en ik heb vooral het gevoel dat ik goed gewerkt heb op deze stage wat toch het eerste objectief is!
Gisteren reden we nog over ietwat vlakkere wegen met in totaal drie klimmen, de Pas de Cerf, de Notre Dames des Anges vanuit Gonfaron en de col de Babaou vanuit Collobrières.
Vandaag stond de training volledig in teken van het bergop rijden en hebben we de Notre Dames des Anges vanuit 4 zijden beklommen, de Pas de Cerf was het opwarmertje en de col de Babaou de afsluiter van een tocht waarin we meer dan 3000 hoogtemeters overwonnen.
Voilà, zoals je ziet hebben we niet stilgezeten. Nu volgt een herstelfase zodat deze trainingen optimaal renderen.
Klaas
Gisteren en vandaag hebben we de laatste twee grote trainingsritten van de stage afgewerkt. Morgenvoormiddag gaan we nog wat losrijden alvorens huiswaarts te keren.
Gisteren brachten we 5u in het zadel door en vandaag nog een uurtje meer, 6u dus. Uiteraard is dit vermoeiend, maar ik sloot de trainingen en stage dus met een goed gevoel af. Niet alleen de benen en conditie voelen goed aan, ik voel me ook nog fris en ik heb vooral het gevoel dat ik goed gewerkt heb op deze stage wat toch het eerste objectief is!
Gisteren reden we nog over ietwat vlakkere wegen met in totaal drie klimmen, de Pas de Cerf, de Notre Dames des Anges vanuit Gonfaron en de col de Babaou vanuit Collobrières.
Vandaag stond de training volledig in teken van het bergop rijden en hebben we de Notre Dames des Anges vanuit 4 zijden beklommen, de Pas de Cerf was het opwarmertje en de col de Babaou de afsluiter van een tocht waarin we meer dan 3000 hoogtemeters overwonnen.
Voilà, zoals je ziet hebben we niet stilgezeten. Nu volgt een herstelfase zodat deze trainingen optimaal renderen.
Klaas
dinsdag 17 januari 2012
De laatste dagen
Hallo
Vandaag zijn we ondertussen aan de voorlaatste 'grote' training van de stage toe. We gaan zo meteen op pad voor een 5tal uur, morgen doen we daar dan in principe nog een uur bij en donderdag sluiten we af met een ritje van een tweetal uur.
Na de training op zaterdag waarin we wat wedstrijdsimulaties deden stond de zondag in het teken van recuperatie. We hebben met zijn allen 1u30 gefietst aan een gezapig tempo, ideaal dus om de batterijen weer wat op te laden na de eerste vier dagen. Gisteren gingen we dan op pad voor een training van 4u waarbij het accent vooral lag op snelheid en explosiviteit. Het parcours was dan ook wat vlakker dan de voorbije dagen.
Klaas
Vandaag zijn we ondertussen aan de voorlaatste 'grote' training van de stage toe. We gaan zo meteen op pad voor een 5tal uur, morgen doen we daar dan in principe nog een uur bij en donderdag sluiten we af met een ritje van een tweetal uur.
Na de training op zaterdag waarin we wat wedstrijdsimulaties deden stond de zondag in het teken van recuperatie. We hebben met zijn allen 1u30 gefietst aan een gezapig tempo, ideaal dus om de batterijen weer wat op te laden na de eerste vier dagen. Gisteren gingen we dan op pad voor een training van 4u waarbij het accent vooral lag op snelheid en explosiviteit. Het parcours was dan ook wat vlakker dan de voorbije dagen.
Klaas
vrijdag 13 januari 2012
Kilometers malen...
Hallo
Zoals de titel doet vermoeden hebben we vandaag meerdere uren in het zadel doorgebracht. De bedoeling was eerst om vandaag 5u te trainen en morgen 6u. De goede moraal en het parcours leiden er echter toe dat er vandaag al 6u op de teller stonden. En het zijn er die tellen!
Rond een uur of 10 trokken we met zijn vieren op pad. Hoewel het fris was, door de heldere nachten lagen er hier en daar zelfs enkele ijsplekken, was de zon opnieuw van de partij. Na een twintigtal minuten de kustlijn te volgen tot in het mooie Bormes-les-Mimosas stond het eerste klimwerk op het programma. De Col de Gratteloup gevolgd door de Col de Babaou waren onmiddellijk stevige opwarmers voor de zwaarste col van de dag. Inderdaad, U vraagt wij draaien, de col de Notre Dames des Anges (zuidkant), werd meteen de zwaarste brok van de dag. Een 'geitenpad' dat niet loopt, maar wel steil bergop gaat was het decor.
Na een mooie afzink en een deugddoend vlakker stuk stonden nog 4 'colletjes' op het programma, la Garde Freinet, de Col du Périer gevolg door de Col de Taillude en de Col de Babaou van de noordzijde om af te sluiten. Na 5u20 passeerde we opnieuw aan ons logement waarna we besloten om nog 40 minuten langs de zee te rijden zodat er uiteindelijk 6u op de teller stonden.
Voor de liefhebbers van cijfers:
Duur: 6u
Afstand: 178,9 km
Gemiddelde snelheid: 29,8 km/u
Hoogtemeters: 2700m
Temperatuur: 11°C, een blauwe hemel, een stralende zon en een lichte bries
Caloriën: 4300 kcal
Uit die laatste kan je afleiden dat de zelfgemaakte spaghetti bolognaise, gevolgd door een eveneens zelfgemaakte appelcrumble (inderdaad, na 6u is een lichte dessert toegestaan) gesmaakt heeft!
Voila, nu ga ik slapen en morgen staan er 4 'vlakke' uren op het programma. Tijdens deze training gaan we ook een 4tal keer ronddraaien om wat wedstrijdritme te simuleren. Zondag volgt dan een recuperatie dag.
Slaapwel
Klaas
Zoals de titel doet vermoeden hebben we vandaag meerdere uren in het zadel doorgebracht. De bedoeling was eerst om vandaag 5u te trainen en morgen 6u. De goede moraal en het parcours leiden er echter toe dat er vandaag al 6u op de teller stonden. En het zijn er die tellen!
Rond een uur of 10 trokken we met zijn vieren op pad. Hoewel het fris was, door de heldere nachten lagen er hier en daar zelfs enkele ijsplekken, was de zon opnieuw van de partij. Na een twintigtal minuten de kustlijn te volgen tot in het mooie Bormes-les-Mimosas stond het eerste klimwerk op het programma. De Col de Gratteloup gevolgd door de Col de Babaou waren onmiddellijk stevige opwarmers voor de zwaarste col van de dag. Inderdaad, U vraagt wij draaien, de col de Notre Dames des Anges (zuidkant), werd meteen de zwaarste brok van de dag. Een 'geitenpad' dat niet loopt, maar wel steil bergop gaat was het decor.
Na een mooie afzink en een deugddoend vlakker stuk stonden nog 4 'colletjes' op het programma, la Garde Freinet, de Col du Périer gevolg door de Col de Taillude en de Col de Babaou van de noordzijde om af te sluiten. Na 5u20 passeerde we opnieuw aan ons logement waarna we besloten om nog 40 minuten langs de zee te rijden zodat er uiteindelijk 6u op de teller stonden.
Voor de liefhebbers van cijfers:
Duur: 6u
Afstand: 178,9 km
Gemiddelde snelheid: 29,8 km/u
Hoogtemeters: 2700m
Temperatuur: 11°C, een blauwe hemel, een stralende zon en een lichte bries
Caloriën: 4300 kcal
Uit die laatste kan je afleiden dat de zelfgemaakte spaghetti bolognaise, gevolgd door een eveneens zelfgemaakte appelcrumble (inderdaad, na 6u is een lichte dessert toegestaan) gesmaakt heeft!
Voila, nu ga ik slapen en morgen staan er 4 'vlakke' uren op het programma. Tijdens deze training gaan we ook een 4tal keer ronddraaien om wat wedstrijdritme te simuleren. Zondag volgt dan een recuperatie dag.
Slaapwel
Klaas
donderdag 12 januari 2012
Eerste trainingen
Hallo
Goed aangekomen aan de côte d'Azur!
Ondertussen hebben we al twee keer gereden. Gisteren zijn we rustig begonnen met een training van 3u met één beklimming van de col de Babaou. Een ideale rit om de autorit van daags voordien te verteren en de benen los te maken.
Vandaag hebben we dan wat steviger getraind, 4u45 met 5 beklimmingen. Drie keer le 'Mont des Oiseaux' en nog één beklimming van de col de Fourches en de col de Babaou. Uiteindelijk stonden er 142 km op de teller en 2000 hoogtemeters.
Morgen en overmorgen staan er nog twee stevige trainingen op het programma. Zondag wordt dan een recuperatie dag. Hopelijk blijft het weer goed, de aangename zon maakt de trainingen nog zo aangenaam.
Groetjes uit het zuiden
Klaas
Goed aangekomen aan de côte d'Azur!
Ondertussen hebben we al twee keer gereden. Gisteren zijn we rustig begonnen met een training van 3u met één beklimming van de col de Babaou. Een ideale rit om de autorit van daags voordien te verteren en de benen los te maken.
Vandaag hebben we dan wat steviger getraind, 4u45 met 5 beklimmingen. Drie keer le 'Mont des Oiseaux' en nog één beklimming van de col de Fourches en de col de Babaou. Uiteindelijk stonden er 142 km op de teller en 2000 hoogtemeters.
Morgen en overmorgen staan er nog twee stevige trainingen op het programma. Zondag wordt dan een recuperatie dag. Hopelijk blijft het weer goed, de aangename zon maakt de trainingen nog zo aangenaam.
Groetjes uit het zuiden
Klaas
zondag 8 januari 2012
Tweede stage: La Londe les Maures
Hallo
Morgen vertrek ik opnieuw voor een stage. Dit keer gaat het wat minder ver, het zuiden van Frankrijk wordt de komende 11 dagen mijn uitvalsbasis. Met de 4 Europese renners van de ploeg zitten we gelogeerd in La Londe les Maures. Hopelijk kunnen we van daaruit onder zonnige omstandigheden de laatste kantjes richting het nieuwe seizoen afronden, want na deze stage komen de eerste wedstrijden wel heel dicht bij...
De laatste rechte lijn is nu definitief ingezet!
Groetjes
Klaas
Morgen vertrek ik opnieuw voor een stage. Dit keer gaat het wat minder ver, het zuiden van Frankrijk wordt de komende 11 dagen mijn uitvalsbasis. Met de 4 Europese renners van de ploeg zitten we gelogeerd in La Londe les Maures. Hopelijk kunnen we van daaruit onder zonnige omstandigheden de laatste kantjes richting het nieuwe seizoen afronden, want na deze stage komen de eerste wedstrijden wel heel dicht bij...
De laatste rechte lijn is nu definitief ingezet!
Groetjes
Klaas
dinsdag 3 januari 2012
Voorbereiding op het grote werk
Hallo
Natuurlijk breng ik eerst en vooral mijn beste wensen voor 2012 over aan jullie allemaal en uiteraard is dit cliché, maar daarom niet minder gemeend!
Mijn 'uitje' naar Japan ligt ondertussen al een tweetal weken achter de rug. Van 'jetlag' is er helemaal geen sprake meer en dus kan er volop getraind worden. Voorlopig doe ik dit nog in ons (soms grauwe, maar warme) Belgenland. Zowel het trainingsvolume alsook de intensiteit is er serieus op vooruit gegaan sinds mijn terugkomst.
Dit heeft meerdere oorzaken, de weersomstandigheden laten het toe, ik kan mij nu volledig focussen op 'het fietsen' en dit komt dan ook op de eerste plaats en ik doe het uiteraard graag. Maar de hoofdreden is toch nog van een andere aard, mijn koersdebuut in 2012. Dit is iets vroeger dan oorspronkelijk voorzien en onmiddellijk een wedstrijd van een zéér hoog niveau waar 'rustig inrijden', 'wedstrijdritme opdoen' en 'kilometers malen' letterlijk termen zijn die met los zand aanéén hangen. Mijn vuurdoop komt er namelijk aan begin februari in de Ronde van Qatar en daarna de Ronde van Oman. Twee relatief nieuwe wedstrijden die op korte tijd geevolueerd zijn tot de belangrijkste 'voorbereidings'wedstrijden van het jaar. Een heel resem toppers tekent dan ook present. En uiteraard zorgt dit wat voor schrik, ik zal er geen uitslagen rijden, daar ga ik toch vanuit, maar ik wil er ook niet helemaal afgaan...
Ik zie deze wedstrijden vooral als een uitmuntende ervaring en een manier om sterker te worden. Ik weet nu al dat ik er zal afzien, maar ik hoop er dan later op het seizoen de vruchten van te plukken. Ik start er dus zonder druk, maar ik weet nu al dat ik toch maar met een klein hartje aan de start van de eerste rit zal komen!
Groetjes
Klaas
Natuurlijk breng ik eerst en vooral mijn beste wensen voor 2012 over aan jullie allemaal en uiteraard is dit cliché, maar daarom niet minder gemeend!
Mijn 'uitje' naar Japan ligt ondertussen al een tweetal weken achter de rug. Van 'jetlag' is er helemaal geen sprake meer en dus kan er volop getraind worden. Voorlopig doe ik dit nog in ons (soms grauwe, maar warme) Belgenland. Zowel het trainingsvolume alsook de intensiteit is er serieus op vooruit gegaan sinds mijn terugkomst.
Dit heeft meerdere oorzaken, de weersomstandigheden laten het toe, ik kan mij nu volledig focussen op 'het fietsen' en dit komt dan ook op de eerste plaats en ik doe het uiteraard graag. Maar de hoofdreden is toch nog van een andere aard, mijn koersdebuut in 2012. Dit is iets vroeger dan oorspronkelijk voorzien en onmiddellijk een wedstrijd van een zéér hoog niveau waar 'rustig inrijden', 'wedstrijdritme opdoen' en 'kilometers malen' letterlijk termen zijn die met los zand aanéén hangen. Mijn vuurdoop komt er namelijk aan begin februari in de Ronde van Qatar en daarna de Ronde van Oman. Twee relatief nieuwe wedstrijden die op korte tijd geevolueerd zijn tot de belangrijkste 'voorbereidings'wedstrijden van het jaar. Een heel resem toppers tekent dan ook present. En uiteraard zorgt dit wat voor schrik, ik zal er geen uitslagen rijden, daar ga ik toch vanuit, maar ik wil er ook niet helemaal afgaan...
Ik zie deze wedstrijden vooral als een uitmuntende ervaring en een manier om sterker te worden. Ik weet nu al dat ik er zal afzien, maar ik hoop er dan later op het seizoen de vruchten van te plukken. Ik start er dus zonder druk, maar ik weet nu al dat ik toch maar met een klein hartje aan de start van de eerste rit zal komen!
Groetjes
Klaas
Abonneren op:
Posts (Atom)