donderdag 23 april 2009

Voorbeschouwing: Tour de Bretagne

Hallo

Van zaterdag 25 april tot en met vrijdag 1 mei ben ik aan de slag in het Franse Bretagne. Daar werk ik de gelijknamige Tour de Bretagne af, vroeger gekend onder de naam 'Granitier Breton'. Voor het eerst sta ik aan de start van deze wedstrijd die uitgegroeid is tot één van de meest prestigieuze wedstrijden voor amateurs. Ik weet dan ook niet direct wat ik de komende dagen moet verwachten, maar aangezien het de vorige wedstrijden vlot liep, hoop ik die lijn te kunnen doortrekken, met hopelijk enkele klinkende resultaten...

Het parcours is wel op mijn maat gesneden, er staan 6 ritten en één tijdrit op de voorlaatste dag gepland. De 6 etappes verlopen allemaal over een parcours 'vallonée', met op het einde telkens enkele plaatselijke rondes, waarbij in rit 2 en 7 de streep boven op een korte helling getrokken is. Op de voorlaatste dag staat een tijdrit van 24 kilometer te Douarnenez op het programma, indien het klassement nog niet gemaakt is, zal dit hier gebeuren. Hopelijk zit ik in die situatie dat ik mezelf hier nog eens moet overtreffen...


Meer info over de wedstrijd is te vinden op:
uitslagen zullen waarschijnlijk te vinden zijn op:
Groetjes Klaas

maandag 20 april 2009

Verslag Zellik-Galmaarden

Hallo,

Gisteren lag er tussen Zellik en Galmaarden een nieuwe kans om me te bewijzen. Met circa 190 renners gingen we van start onder een stralend zonnetje.
14 renners gingen er onmiddellijk van door voor onze ploeg was Sander Armee attent, en schoof mee. Ik probeerde nog enkele keren in een tegenreactie mee te schuiven, maar zonder succes. De vluchters liepen snel tot 2 minuten uit op het peloton waar weinig gebeurde. De eerste passage over de Muur en Bosberg zorgde voor weinig spektakel. Tijdens de 2e passage op de Muur schoof ik zelf eens naar voor en probeerde een tegenreactie op gang te brengen. Ik fietste even weg, maar omdat ik alleen was hield ik me toch wat in en werd na enkele kilometers terug gegrepen. Ook de 2e, 3e en 4e passage over de Bosberg en Congoberg inspireerde niemand om eens iets te proberen. Ze leken allemaal naar onze ploeg te kijken, maar met Sander hadden wij een sterke pion vooraan en moesten wij dus gewoon meeschuiven.
De koplopers werkten blijkbaar ook niet super goed samen want de voorsprong liep met nog 2 ronden (40 km) te gaan terug tot 1 min. Aan de voet van de Bosberg kwamen we zelf terug tot op 40 s en dit was het sein voor Sep Vanmarcke om er een stevige snok aan te geven. Niemand kon hem volgen en hij reed in één ruk de kloof met de koplopers dicht. Ik vond het nu ook welletjes en besloot om ook in de tegenreactie te gaan. Ik kreeg ploegmaat Maarten de Jonge en Fabio Polazzi mee. We moesten hard knokken om de 40 sec te overbruggen maar na een lastige achtervolging van 10 km kwamen we bij het ingaan van de laatste ronde (nog 20 km) aansluiten bij de koplopers. De samenwerking was niet optimaal, maar toch kwamen we met een halve minuut voorsprong op het peloton aan de voet van de Bosberg. Daar verbrokkelde de hele kopgroep en schoten we uiteindelijk nog met 5 renners over, Sep Vanmarcke, Fabio Polazzi en ikzelf met mijn Beveren2000 ploegmaats Sander Armee en Maarten de Jonge. Ook in het peloton zaten ze niet stil en een eerste achtervolgende groep van een 10 tal renners kwam tot op 20 sec. Wij waren met iets te weinig vooraan en met iets te veel van onze ploeg waardoor het moeilijk hard knokken was om onze voorsprong te behouden. Toch kwamen we met een kleine voorsprong aan de voet van de Congoberg, hier reden Vanmarcke en een super sterke Armee weg en kwam Kris Boeckmans aansluiten bij mezelf, Polazzi en De Jonge. Polazzi en Boeckmans reden echter niet meer vol door en wij moesten het gaatje ook niet dichten, hierdoor reden de 2 meter per meter verder weg en kwamen er ondertussen nog een 6 tal renners aansluiten bij ons. Ik beperkte me nu volledig tot volgen en probeerde mee te schuiven in de tegenreacties. Niemand wou echter rijden met als gevolg dat op 3 km van het einde het hele pak terug kwam. Armee en Vanmarcke hielden nog 10 s over dus zou het ook voor hen moeilijk worden. Een renner (Van Genechten) waagde de jump en toen de 2 vooraan wat naar elkaar begonnen te kijken kwam hij aan onder de rode vod aansluiten. Ondertussen was ook het peloton genaderd tot op enkele meters...
De 3 hielden toch net stand en Van Genechten won voor Vanmarcke en Armee. Terwijl ik ontgoocheld als 99e in het peloton over de streep bolde. Blijkbaar had vandaag niemand zin om te koersen... Als Beveren2000 niet rijdt (wat we vandaag niet hoefden te doen) wil er blijkbaar niemand koersen. Dit is toch heel iets anders dan de wedstrijd die ik de vorige week betwistte waar het niveau (in de breedte) toch een stuk hoger is waarmee ik niets wil afdoen aan de super sterke prestatie van Sander Armee vandaag. Ikzelf ben ook wel tevreden over mijn koers, jammer dat ik boven op de Congoberg net niet kon aanpikken bij de 2 leiders, maar de achtervolging op de kopgroep had wat te veel krachten gekost bij mij.
Op naar de volgende...

Groetjes Klaas

vrijdag 17 april 2009

Voorbeschouwing: Zellik-Galmaarden

Hallo,

Met Zellik-Galmaarden staat zondag aanstaande de tweede manche van de Topcompepitie op het programma.
Om 12u30 gaan we van start in Zellik om na 33,9 (aanloop) kilometers voor het eerst de aankomstlijn te kruisen. Dan kan de koers echt beginnen, want vervolgens leggen we 2 lussen af met hierin kort opeenvolgend de beklimming van de 'Muur van Geraardsbergen' (km 44 en km 66), de Onkerzeleberg (km49 en km 72) en de Bosberg (km 52 en km 75). Na de beklimming van de Congoberg (km 83) krijgen we na 90 km wedstrijd nog 4 plaatselijke ronden in Galmaarden voorgeschoteld van 21 km. In deze plaatselijke ronden zit telkens nog de beklimming van de Bosberg en de Congoberg, goed voor in totaal dus 173,9 km en 15 Vlaamse hellingen.

Ik stond reeds 3 maal aan de start van deze wedstrijd met als beste prestatie een 6e plaats, toen we met 7 renners op de Bosberg konden wegrijden en het aanstormende peloton net voor konden blijven. Ook nu moet er weer een mooie prestatie inzitten, de afgelopen weken hebben aangetoond dat de conditie goed zit en de overwinning van vorige week zorgt voor de nodige 'moraal'. Het parcours is nog iets zwaarder dan andere jaren, kansen genoeg dus om ergens het verschil te maken.

Gedetailleerde info over de wedstrijd is te vinden op: www.zellik-galmaarden.be

Groetjes Klaas

maandag 13 april 2009

Verslag: Circuit des Ardennes

Hallo,

Van vrijdag tot zondag stond alweer een prestigieuze wedstrijd op het programma, het Circuit des Ardennes (UCI 2.2). Alweer een mooie kans om me te bewijzen dus, toch stond ik niet met de allergrootste ambities aan de start, daar ik de wedstrijd voor het eerst reed en dus niet echt kende, en ook door het sterke deelnemersveld.

Vrijdag gingen we van start voor een rit van net geen 170 km, het was vrij warm en er stond een strakke wind. Vanaf het begin was het dus attent voorin koersen en opletten voor waaiers. Na een 10 tal kilometers konden 3 renners wegrijden, het peloton dommelde in en in een mum van tijd fietsten ze een bonus van meer dan 4 minuten bijeen. Het zag er naar uit dat het een lange dag zou worden met een hevige finale...
We misrekenden ons echter, na een 40 tal kilometer, kwamen er verscheidene tegenreacties. Ik sprong enkele keren mee, maar voelde al snel dat ik niet over de beste benen beschikte. Blijkbaar had de hele ploeg een off-day, want in 2 schuifjes konden 16 renners de brug naar de koplopers slaan zonder Beveren2000 vertegenwoordiger. Wij namen even het initiatief in de achtervolging, maar kregen geen steun van andere (vooraan afwezige) ploegen en hielden dan ook op met achtervolgen. Hierdoor groeide de voorsprong van de 19 leiders wel tot 4 minuten. Het zware parcours, met vele korte, steile hellingen en smalle wegen maakte georganiseerd achtervolgen ook bijna onmogelijk.
In de laatste 60 km werd het dan toch iets vlakker en kwamen we wat meer in de open vlaktes terrecht, toen kwam er toch stillaan een achtervolging op gang en op 30 km van het einde werd het hele peloton in waaiers getrokken. Gelukkig voelde ik me ondertussen al iets beter en kon ik net als laatste aanpikken bij de eerste groep. Het ging nu zodanig snel dat we nog maar met 30 renners over bleven en de voorsprong tot 1min30 slonk. De laatste 10 kilometer stond de wind echter opnieuw op kop en viel het wat stil, hierdoor konden de koplopers opnieuw tot 2 minuten uitlopen en was de ritzege en het klassement definitief weg. De volgende dagen moesten we ons dus herpakken en alles op ritwinst zetten...

Op zaterdag stond vervolgens de zwaarste etappe op het programma. Opnieuw goed voor net geen 170 km, in de eerste 80 kilometer zat er 'slechts' één beklimming van een 5 tal kilometer. Maar daarna begon het echt... Constant beklimmingen van meerdere kilometers lang zonder tijd voor enige recuperatie. Het was iets frisser en ook lichtjes regenachtig in het begin van de wedstrijd. Bovenop de eerste beklimming ontstond een kopgroep van 21 renners met hierbij ploegmaats Vanendert en Bulgac. Er waren echter gevaarlijke renners voor het klassement mee waardoor de ploeg van de leider de kloof probeerde te dichten. Bij kilometer 80, net voor de beklimming van de zwaarste helling van de dag werd de kloof tot 20 sec terug gebracht. Hier zou de koers dus ontploffen in het peloton. Ik voelde me gelukkig iets beter dan gisteren en reed in mijn eigen tempo naar boven. Boven was het hele veld uiteen geslagen en zo ontstond uiteindelijk een eerste groep van 40 renners, met hierin alle renners van Beveren2000. De rest was uitgeteld...
Na een 100 tal kilometer viel het even stil bij ons, iedereen had wat schrik van de lastige finale en probeerde wat te herstellen. Dit was het moment voor 2 renners om er vanonder te muizen. Ik zag ook mijn kans, maar net op dat moment reed ik lek. Na een snelle wissel kon ik snel terug komen aansluiten en ging onmiddellijk in de achtervolging op de 2 leiders. Ik kreeg nog een renner achter me aan die ik opwachtte en met zijn tweeën begonnen we aan de achterstand, ondertussen 1min30, te knabbelen. Dit was echter geen sinecure. We naderden slechts met mondjes maat, dit kwam mede doordat er geen 2, maar 5 koplopers waren, die waren weggereden tijdens mijn depannage... Na een slopende achtervolging van 30 kilometer kwamen we dan toch aansluiten bij de leiders. Ondertussen hadden we 3 minuten bonus op het peloton met nog 30 km voor de boeg. Ritwinst zat er dus in...
Maar op het moment dat ik vooraan kwam keek iedereen naar elkaar en begonnen we plots in wandeltempo te rijden. Hierdoor ging onze voorsprong peilsnel naar beneden en kon zelfs nog een enkeling komen aansluiten bij ons, 8 renners op kop dus, met nog één zware helling voor de boeg, goed 20 kilometer te gaan, en 1min30 op de eerste achtervolgers...
Op die laatste helling ging de Rus Kosyakov er vandoor, ik reageerde net iets te laat, maar bleek wel de sterkste van de rest bergop. De Rus nam snel 25 sec voorsprong op ons (we schoten nog met 4 over). Op 10 km van het einde had hij nog altijd 25 sec voorsprong op ons (we waren opnieuw met 6 ondertussen) en 50 sec op het peloton. Het zou dus nog gaan spannen, want er kwamen nog enkele stevige stroken bergop aan. De samenwerking was niet denderend bij ons, en op 3 km van het einde kon ik eindelijk wegrijden, samen met Edwig Cammaerts op een strook bergop. Op één kilometer van het einde kwamen we tot op 13 sec van de leider. Kosyakov viel echter niet meer stil en won verdiend de etappe, bij mij was het volledig op en sprinten kon ik dan ook niet meer. Zonder lange achtervolging had er misschien winst ingezeten, maar dat is koers... Ik was dan ook tevreden met mijn 3e plek in deze super lastige rit. Een mooie opsteker na de off-day van de eerste dag.

Met Pasen mochten we extra vroeg opstaan, niet om eieren te rapen, maar om 2 etappes af te werken, altijd een vermoeiende opdracht, zeker na de dag van gisteren...
De eerste 15 kilometer verliepen razendsnel, en ik raakte daardoor niet onmiddellijk vooraan. Toen ik echter voor het eerst vooraan kwam schoof ik onmiddellijk mee in de aanval, blijkbaar had ik het geluk aan mijn zijde, want het viel even stil in het peloton. Zo kwamen we met 7 renners voorop, hierbij ook mijn ploegmaat Maarten De Jonge. Na de 2e beklimming kwamen in schuifjes nog enkele renners aansluiten en zo werd de kopgroep tot 15 aangedikt. Al snel namen we één minuut voorsprong op het peloton waar de ploeg van de leider controleerde. Ik was de best geplaatste renner op 1min45. Jammer genoeg was de samenwerking niet optimaal, waardoor de voorsprong rond de minuut stabiliseerde, terwijl dat er gemakkelijk 2 of meer konden zijn...
Op 15 km van het einde barstte de koers open. Dit was wel nefast voor de voorsprong, want op 10 km van het einde hadden we nog slechts 30 sec voorsprong. Ik hield me zo kalm mogelijk en zou alles in een ultieme aanval leggen. Even raakten nog 5 renners voorop met hierbij ploegmaat De Jonge, ik zat dus in een zetel... Het tempo viel nu niet meer stil en op 2 kilometer van het einde smolt de hele kopgroep weer samen. De laatste kilometers bleven echter naar beneden lopen waardoor er geen geschikt moment kwam om iets te proberen. In de laatste vlakke kilometer viel het dan toch even stil en op 800m van het einde zag ik een kleine opening, dit was het moment... Er was even vertwijfeling en zo had ik meteen een kloofje. Nu alles geven tot op de meet... En uiteindelijk had ik nog enkele meter over op de spurtende achtervolgers. Het was lang geleden, dat ik nog eens won... en dan nog in zo'n prestigieuze wedstrijd, de ontlading was dan ook groot.



In de namiddag stond nog een zeer lastige rit op het programma. De eerste kilometers deden veel pijn, maar de euforie van de voormiddag maakte het toch wat draaglijker. Na de tweede beklimming ontstond een kopgroep met hierbij ploegmaat Vanendert. Enkele klassementsrenners konden op de volgende helling de sprong naar voren maken. Hierdoor moest de leider zelf in de achtervolging gaan. Op de volgende hellingen scheurde alles dan ook uiteen. Ook voor mij was het aanklampen, maar ik kon wel in de eerste groep standhouden. De kopgroep dunde uit, maar hield wel knap stand tegen een losgeslagen peloton of wat er nog van over bleef. De leiders hielden uiteindelijk 15 seconden voorsprong over en in de spurt bergaf werd ploegmaat Vanendert knap 3e. Ikzelf bolde in het eerste peloton, moe, maar voldaan als 31e over de streep. In het eindklassement werd ik uiteindelijk nog 14e en in het puntenklassement werd ik nipt 2e.

Na een teleurstellende eerste dag hebben we ons toch goed herpakt met de ganse ploeg. Zelf ben ik natuurlijk uiterst tevreden, ritwinst en een 3e plaats in de koninginnerit in zo'n mooie wedstrijd... Nu met de goede moraal naar de volgende wedstrijd en hopelijk duurt het nu niet meer zo lang!

Groetjes Klaas

woensdag 8 april 2009

Voorbeschouwing: Circuit des Ardennes

Hallo,

De volgende wedstrijd staat alweer voor de deur, het prestigieuze Circuit des Ardennes. Vanaf vrijdag tot en met zondag ben ik dus te vinden in de Franse Ardennen. Het parcours en deelnemersveld ogen alvast zeer pittig. Het is de eerste keer dat ik hier aan de start kom, dus kan ik het parcours moeilijk inschatten, maar zoals de naam doet vermoeden zullen we telkens een mooi Ardennenparcours voor de wielen krijgen.

Op vrijdag en zaterdag staat telkens een lange rit gepland van net geen 170 km. Vanop het profiel kan ik afleiden dat het constant op en en neer gaat en vooral op zaterdag lijkt het lastig. Op zondag staan dan 2 ritten op het programma, in de voormiddag een etappe van 75,9 km en in de namiddag nog een afsluitende rit van 87,9 km, beide ritten bevatten opnieuw de nodige hellingen die normaal gezien voor de nodige afscheiding kunnen zorgen.

Zondag en maandag had ik nog een beetje last van mijn maag en darmen, maar dat is er ondertussen volledig uit. De goede benen zullen er dus zeker nog zijn, hopelijk zit het koersverloop wat meer mee dan vorige week en kan ik er iets moois van maken.

alle info is te vinden op volgende link : http://circuit08.over-blog.com/

Groetjes Klaas

maandag 6 april 2009

Verslag Triptyque des Monts et Chateaux

Hallo,

Van vrijdag tot en met gisteren was ik aan de slag in Henegouwen, ten zuiden van de Vlaamse Ardennen. Na de mooie prestatie in de Trofee van Haspengouw ging ik met hoge verwachtingen van start, maar toch besefte ik dat het moeilijk zou worden door het sterke deelnemersveld en de (te) mooie weersomstandigheden.

In de eerste rit gingen we van start onder een stralende lentezon. Het tempo zat er meteen flink in, en dit zorgde ervoor dat niemand echt wegraakte gedurende de eerste 60 km. Tijdens de eerste bevoorrading konden 5 renners dan toch een kloof van 45 sec slaan. En na 85 km schoof ik mee in één van de talrijke tegenreacties. We moesten 10 km knokken om 15 sec bonus te sprokkelen op het peloton en ondertussen kwamen we ook bij de 5 leiders. Zo kwamen we met 12 renners op kop. We reden goed rond zonder echt te forceren. Het peloton liet echter niet begaan en onze voorsprong bleef constant tussen de 30 en 40 sec schommelen. Bij het ingaan van de plaatselijke ronden, met nog 40 km te gaan was die zelf tot 20 sec geslonken en bij het ingaan van de laatste ronde met nog 22 km voor de boeg hadden we nog 15 sec bonus. We waren dus vogels voor de kat...
Toen werd het tijd om het gaspedaal wat dieper in te drukken, we verhoogden het tempo en al snel moesten de eerste renners bij ons lossen en liepen we opnieuw uit tot 30 sec. Jammer genoeg zaten er net iets te veel "slepers" in de kopgroep waardoor het opnieuw wat stil viel. Dit was dubbel jammer, want zo zag ik een mooie plek in de rit verloren gaan, want 3 renners konden de sprong naar voor maken en zij brachten ook enkele geloste renners terug, en ik zag kostbare seconden met het oog op het eindklassement verloren gaan...
Uiteindelijk werd het dus een spurt met 12 renners, ik werd hierin 9e. Omdat we slechts 14 sec voorsprong meer hadden op het peloton en ik toch 80 km op kop gereden had, had ik toch wat gemengde gevoelens na de rit...

Op zaterdag stond dan een lastige tijdrit op het programma in Flobecq, net ten zuiden van Brakel. Van kilometer één tot drie liep het bergop, met een stuk van 8%. Daarna volgde een golvend tussenstuk van 3 km en nog een afdaling van 2 km. Ik was heel gemotiveerd en was gebrand op een goede prestatie...
Ik ging heel goed van start en noteerde boven op de klim na 3 km een zeer goede tussentijd, helaas in het middenstuk en de afdaling verloor ik veel tijd. Ik viel niet echt stil, maar kreeg de "grote molen" onvoldoende rond en reed gewoon te traag. Hierdoor werd ik ontgoocheld 38e in de rit en zakte naar een 24e plek in het klassement. Ploegmaat Jan Ghyselinck won met overmacht de tijdrit en schoof op naar een 2e plek in het klassement.
In de namiddag stond nog een etappe van 128 km op het programma. De eerste 40 km verliepen over heuvelachtig terrein en daarna werd het vlakker, maar had de (strakke) wind vrij spel. Het werd een zeer nerveuse rit waarin ik zoveel mogelijk probeerde mee te schuiven. Na 25 km reed ik dan ook weg samen met een 25 tal andere renners. We liepen uit tot goed 20 sec, maar de ploeg van leider Zingle kon na een lange achtervolging de kloof dichten. Net voor het ingaan van de plaatselijke ronden liet ik me nog even verrassen toen het op de kant ging, maar mede door mezelf kwam alles een 2 tal kilometer verder opnieuw samen. In de eerste plaatselijke ronden kwamen in schuifjes dan toch 9 renners voorop met hierbij ploegmaats Tosh van der Sande en Jelle Wallays, zij liepen tot 50 sec uit, maar werden in de laatste ronde opnieuw ingerekend door het jagende peloton. Op naar een massaspurt dus, die werd gewonnen door Michael van Staeyen, maar die werd gedeklasseerd waardoor Kris Boeckmans de etappe won. Via de bonificaties (die hij tijdens de tussenspurten en eindspurt van vandaag en gisteren) verzameld had schoof hij ook door naar een 2e plaats in het klassement. Ikzelf werd 87e en stond nu 23e in het klassement. Met nog 70 renners binnen de minuut en nog een zware etappe voor de boeg was alles dus nog mogelijk...

Gisteren stond dan de lastigste rit op het programma. De zon was opnieuw van de partij en de wind was dit keer gaan liggen. De eerste 40 km hield ik me rustig achteraan het peloton. Tijdens die aanloop naar de hellingen toe raakte een Russische tweeling op kop. Zij verstonden elkaar percfect en liepen tot maximaal 4min50 uit. Tijdens de eerste beklimmingen bleef het peloton vrij gesloten en kon ik me telkens goed vooraan houden. Tijdens de eerste beklimming van de Beau Site te Saint-Sauveur barstte de wedstrijd echt open. Tien renners gingen in de achtervolging met hierbij ploegmaat Jan Ghyselinck. In tegenstelling tot de beklimmingen op asfalt had ik dit keer een minder gevoel en miste zo op een haar na de aansluiting met deze 10 renners. Tijdens een vlak tussenstuk konden nog 6 renners de sprong maken naar voren met hierbij ploegmaat Vermote. De situatie zag er dus goed uit voor onze ploeg. Tijdens de 2e beklimming van de Beau-Site liep het heel wat beter voor mij en kwam ik als 3e boven en kwam bijna in het spoor van de achtervolgers, helaas wilde de Amerikaan die me bijbeende nie overnemen en alleen kreeg ik het gaatje niet gedicht op het vlakke... Tijdens de volgende 40 km kwam er dan organisatie in het niet eens zo fel uitgedunde peloton. Het was Kris Boeckmans die samen met zijn Davo ploeg de slag misten die begon te rijden. Tijdens een 30 km durende achtervolging kwam ik samen met het peloton aansluiten bij de achtervolgers bij het ingaan van de eerste plaatselijke ronde te Doornik. Dit alles echter op meer dan 2 minuten van de Russen...
Met nog 30 km te gaan en 2 beklimmingen van de Mont Saint-Auber zou het nog moeilijk worden, temeer omdat ze bijna niks verloren waren tijdens de vorige 60 km waar er toch wel stevig gekoerst werd. Toch bleek ook hun krachtenarsenaal niet onuitputtelijk en met nog één plaatselijke ronde voor de boeg was alles te herdoen. Ook de laatste beklimming kon voor geen afscheiding meer zorgen, er kwamen wel nog enkele aanvalspogingen waaronder ééntje van mezelf, maar zonder succes. Op naar een massaspurt dus met nog 80 renners! Die werd ontsierd door een valpartij op de kasseien. Kris Boeckmans die 3e werd kon via de bonificatie seconden in extremis Romain Zingle nog naar de 2e plek verwijzen. Ikzelf werd 40e in de rit en 20e in het klassement.

Ik kijk toch met gemende gevoelens terug op deze wedstrijd. De enige keer dat een vlucht slaagde was ik mee. Maar in de tijdrit had ik er meer van verwacht en zag ik een mooie klassering door de vingers glippen. De laatste rit was ik (door maagproblemen) ook niet super, ik kon wel goed volgen en meekoersen op de hellingen, maar miste toch de kracht om de wedstrijd open te breken en te kleuren. Veel zou het toch allemaal niet uithalen, want het werd opnieuw massaspurt... Als je dan ziet dat het eindklassement door de bonificaties beslist wordt en meer dan 40 renners binnen de minuut van de winnaar eindigen weet je dat het niet echt een mooie wedstrijd was.

Op naar de volgende,
Klaas

woensdag 1 april 2009

Voorbeschouwing : TRIPTYQUE DES MONTS ET CHATEAUX

Hallo,

Van vrijdag tot zondag staat de eerste meerdaagse wedstrijd van het seizoen op het programma, de triptyque des monts et chateaux.

Vrijdag staat de gemakkelijkste rit op het programma, we starten (11u55) in Vieux-Condé (Fra.) en komen 170 km later aan in Quevaucamps, onderweg staan enkele hellingen op het programma, maar die zullen normaal voor weining problemen in het peloton zorgen. Enkel de wind zou een mogelijke spelbreker kunnen worden, maar dat wordt natuurlijk afwachten. Toch is het de eerste dag altijd opletten voor gevaarlijke ontsnappingen die het klassement kunnen bepalen.

Op zaterdag mogen we 2 keer aan de slag, in de voormiddag staat een korte (8,3 km) tijdrit op het programma. Deze vindt plaats te Flobecq en verloopt over een geacidenteerd parcours. De eerste renner start om 9u00 en de laatste renner wordt rond 11u41 aan de streep verwacht.
In de namiddag mogen we ons dan nog eens opmaken voor een vrij korte, maar vinnige etappe. Om 14u50 starten we in Frasnes-lez-Buissenal en komen na 126,7 km aan in Soignies. Er zijn enkele hellingen in het parcours opgenomen, maar die liggen hoofdzakelijk in het begin van de rit, met de tijdrit in de benen zal dit dus zeker pijn doen, maar herstel is nadien nog mogelijk...

De laatste dag staat dan de "koninginnerit" op het programma. Om 12u30 gaan we van start aan het mooie Chateau de Beloeil om na 123.8 km voor het eerst aan de aankomst in Doornik te passeren waar we nog 2 plaatselijke ronden van 16,8 km moeten afwerken. Tijdens het eerste gedeelte in lijn krijgen we meerdere stevige hellingen te verteren, waaronder 2 maal de Beau-Site te Saint-Sauveur. In de plaatselijke ronden wacht dan telkens op 5 km van de aankomst de beklimming van de Col de la Croix Jubaru gevolgd door een kasseistrook van één kilometer in Doornik vlak voor de aankomst. Deze ingrediënten moeten zeker voor afscheiding kunnen zorgen.

Vorig jaar deed ik het al goed in deze wedstrijd en kon ik mij door een 3e plaats in de laatste etappe als 9e in het eindklassement plaatsen. Toen waren de verschillen in de top 15 heel erg klein, met het weer dat ze voorspellen zou dit opnieuw zo kunnen zijn, maar daarentegen is het parcours wel iets zwaarder...
Met de conditie die ik momenteel bezit hoop ik mijn prestatie van vorig jaar te kunnen verbeteren, maar in dit sterke deelnemersveld zal dit geen evidentie zijn. Maar we gaan er voor!

Groetjes Klaas