Mi-août Breton: opsteker met zwart randje

Hallo

Vorige week was ik aan de slag in de Franse regio Bretagne. Daar werkte ik met de Mi-août Breton een lastige 4 daagse rittenkoers af. De lastigheidsgraad ligt hem vooral in de parcoursen, de ritten zijn er vrij lang (rond de 180 km) waarvan de helft op een plaatselijke omloop die meestal geen meter vlak kent. Ook het deelnemersveld was goed gestoffeerd en de zomerse temperaturen van om en bij de 30 graden maakten dit alles nog wat lastiger. Mogelijkheden genoeg dus om te tonen!

Aangezien ik me de laatste weken steeds beter voelde trok ik toch met enige ambitie naar Bretagne. Tijdens de eerste rit koerste ik dan ook steeds attent voorin. Ik schoof regelmatig mee met ontsnappingen, maar zonder succes. Na een een 40 tal kilometer gingen 8 renners er vandoor, maar 20 km kwam het reeds uitgedunde peloton terug. Het moment van de samensmelting is zoals steeds cruciaal. Gelukkig was ik wakker en was ik dan ook aanwezig in de volgende ontsnapping van 10 renners. We moesten hard knokken voor 40 s voorsprong met nog zowat 100 km te gaan. Het peloton liet nooit begaan en dus bleven we maar beuken vooraan. Dit helse tempo zorgde er al gauw voor dat we met 9 verder moesten. Ikzelf voelde dat de krachten ook steeds meer en meer weg ebden. En toen we met nog goed 30 km te gaan voor het eerst versneld werd in de kopgroep moest ik met 2 anderen afhaken en viel zo terug naar het peloton. Een ronde later viel het peloton helemaal stil waardoor de 6 overgebleven leiders gewonnen spel hadden en uiteindelijk tot 3 minuten uitliepen aan de aankomst! Uiteraard was ik zéér ontgoocheld. De eerste rit is het steeds moeilijk om mee te zijn, nu lukt het en moet ik lossen op het vlakken terwijl ik me zéér goed voelde! Na de aankomst werd echter duidelijk waardoor ik de hele tijd 'à bloc' zat. Mijn achterwiel had een slag gekregen en was hierdoor tegen de achterrem gaan slepen wat voor heel wat krachtverlies zorgde. Met dit in het achterhoofd was ik nog meer gemotiveerd om er iets van te maken in de komende ritten!

De tweede rit in en om Pont-Scorff ging zéér snel van start. Eerst moesten 3 ronden van 25 km afgelegd worden en daarna nog 8 van 11 km. Na zowat 27 km konden 6 renners wegrijden waarna het peloton liet begaan, die situatie was ideaal want na de inspanningen van gisteren had ik toch wat zware benen. De voorsprong van de leiders stabiliseerde rond de 3 minuten, maar begon na half koers toch stelselmatig terug te lopen. Dit zorgde ervoor dat meerdere renners de sprong naar voren probeerden te maken. Op 4 ronden van het einde slaagden 4 renners hierin. Op twee en een halve ronde van het einde probeerden nog 2 renners dit en toen de leider met nog anderhalve ronde te gaan nog over slechts één ploegmaat beschikte ging ik ook mijn kans. Met een kleine 40s achterstand vatte ik samen met 3 andere achtervolgers de slotronde aan. We kwamen snel bij de 2 renners die tussenin zaten, die namen niet meer over en ook het peloton bleef op 100m hangen waardoor het er niet echt goed uitzag. Op 6 km van het einde brak de veer echter in het peloton en op 3 km van het einde, aan de voet van de laatste beklimming, kwamen we vooraan aansluiten. Zo kwamen we met 16 voorop, na de beklimming schoten we nog met 10 over en zo gingen we de laatste kilometer in. Ik voelde dat er niet veel jus meer in de benen zat na de zware achtervolging en werd in de spurt 8e (hoewel ik denk dat het 7e was...). Het peloton kwam ook nog fel opzetten en eindigde op 12 seconden.

De derde rit van de Mi-Août Breton was ook de lastigste, eerst 50 km in lijn, daarna 5 ronden op een zéér lastig circuit in Scrignac. Daarna ging het opnieuw richting startplaats Poullaouen waar nog 8 lastige plaatselijke ronden moesten afgewerkt worden. Dit copieuze menu was goed voor 185 km. Er werd zoals steeds hevig van start gegaan en het duurde uiteindelijk tot bij het ingaan van het eerste locale circuit vooraleer de ontsnapping van de dag vertrok. 7 renners met hierbij mijn ploegmaat Sonnery konden tot 4 minuten uitlopen. De ploeg Europcar van leider Veilleiux controleerde hierna de wedstrijd en loodste het peloton de plaatselijke ronden in. Toen de voorsprong terug was gelopen tot 2 mintuen op 4 ronden van het einde kwamen de eerste aanvallen. Paul Voss en Stian Remme konden wegrijden uit het peloton en sprong naar voren maken waardoor we 9 leiders kregen. Deze 9 gingen met een bonus van 45 seconden de slotronde in. Bij het ingaan van die slotronde waagde wereldkampioen veldrijden Niels Albert zijn kans. Ik aarzelde niet en schoof mee, ook de Fransman Schmidt deed dit, maar die wou niet meerijden. Na een korte achtervolging kwamen we aan de voet van de slothelling bij de leiders aansluiten. Onmiddellijk viel alles uiteen en schoten we nog met 8 over. Eén renner kon nog wegrijden en van achteruit konden nog enkele renners terug keren. In de laatste kilometer reden nog 3 renners weg waardoor ik mocht spurten met 4 anderen voor de 5e plek, ik werd uiteindelijk 6e en schoof op naar plaats 10 in het klassement.

Ook de laatste rit was opnieuw 180 km, start en aankomst was in Guerlesquin, 100 km in lijn met 3 rondjes op een lastig circuit in Le Ponthou en nog 10 ronden met telkens een korte helling in Guerlesquin. Ook vandaag was het wedstrijdscenario gelijkaardig aan de voorgaande dagen. 7 renners zorgden nog 25 km voor de ontsnapping van de dag, Europcar controleerde de voorsprong hierna. Op 5 ronden van het einde maakten 3 renners de sprong naar voren en in de laatste ronde werd er in het peloton versneld. Helaas was het parcours niet echt in het voordeel van aanvallers waardoor het voor mij niet lukte om nog wat tijd terug te nemen en zo nog wat op te schuiven. Op anderhalve kilometer van het einde werd iedereen dan ook ingerekend en zo werd het een massaspurt waarin ik 43e werd en dus 10e bleef in de eindstand.

Zondag ga ik van start in de 1.1 wedstrijd Classic de l'Indre in en om Chateauroux. Hoewel de wedstrijd vrij vlak is hoop ik me toch mijn goede conditie te tonen.

Klaas