Hallo
Morgen reis ik vanuit Marseille richting het Spaanse Empurdam, de streek rond Girona - Figueres. Vrijdag ga ik daar van start in de laatste UCI2.2 wedstrijd van het seizoen (voor mij).
Het ziet er nog een zware, maar mooie opdracht uit. De ronde omvat drie ritten (160, 170 en 150 km) met telkens de nodige beklimmingen om het verschil te maken. Ook het deelnemersveld oogt zeer sterk met onder meer Francisco Mancebo (ooit top 5 in de Tour)!
Mits een goede vorm moet ik hier zeker iets kunnen uitrichten. Afgelopen weekend bleek dat die vorm wel een beetje zoek was. Maar ja, zoals ze zeggen, conditie is een ziekte. Het kan soms rap keren en van details afhangen.
Druk is er niet, nu maak ik mijn seizoen niet meer. Maar als de kans zich voor doet... zal ik ze niet laten liggen.
Ik ga er alvast het beste van maken!
Vamos,
Klaas!
woensdag 29 september 2010
maandag 27 september 2010
Tour du Gévaudan: één upje, twee down's
Hallo,
Afgelopen weekend koerste ik voor het eerst in de tenue van Velo Club La Pomme Marseille.
Ik mocht onmiddellijk debuteren in de 'Tour du Gévaudan', een 2.2 wedstrijd met een stevige bezetting. Ook het parcours mocht er zijn. We reden 3 dagen in een schitterende omgeving, maar wel lastig om te koersen, maar ja, zo heb ik het juist graag. Enkel het weer viel flink tegen, hoewel we in het zuiden van Frankrijk reden, deden de omstandigheden me eerder denken aan het prille Belgische voorjaar. Koud (5 à 10 °C), regen en wind! Vooral in de afdaling vielen deze omstandigheden niet mee en was het opletten geblazen (de ravijnen oogden nogal diep)!
De ploegenproloog zorgde bij mij voor de nodige moraal. Hoewel het maar een officieuze koers was, is het altijd leuk om vooraan te eindigen.
Jammergenoeg kon ik de lijn de volgende 2 dagen niet doortrekken. Vooral op zaterdag kende ik een off-day. Al snel in de rit reden 10 renners weg, omdat er niemand mee was van de ploeg ging ik samen met 2 andere renners in de tegenaanval. Eéntje speelden we echter al snel kwijt, waardoor het met twee moeilijk werd om de kloof te overbruggen. We naderden tot op 20 seconden van de koplopers, maar toen merkte ik al dat ik niet over de nodige 'jus' beschikte om terug te keren. Bij het aanvatten van de eerste col van de dag staakten we dan ook de achtervolging en reden we een strak tempo naar boven. Op één kilometer van de top werden we terug gegrepen door een eerste pelotonnetje. Blijkbaar was het ook daar al volle bak koers en zo kwamen we met een 30 tal renners in de achtervolging. In de afdaling kwamen echter veel renners terug aansluiten en dikte het peloton opnieuw aan tot 80 renners. Na die afdaling volgde onmiddellijk de volgende col, ik begon er iets te ver aan en was nog niet gerecupereerd van mijn 20 km durende achtervolging. Het peloton brak in 2 en ik zat in het 2e deel. Boven was de achterstand beperkt, waardoor ik hoopte om nog terug te keren. Dit lukte echter niet. We kwamen op een plateau waar de wind stevig in de zij blaasde en dit zorgde voor waaiers. De eerste maal dat ik dat meemaakte, waaiers boven op een col (met ook nog eens regen en een temperatuur van 5°C)...
Na dit intermezzo volgde een pittige afdaling onmiddellijk gevolgd door de volgende col. De verschillen waren nog steeds niet groot, maar de wind zorgde ervoor dat de wedstrijd niet stil viel, nu werd het zowat in waaiers fietsen op een col...
Opnieuw volgde geen afdaling op de top, maar een uitloper van een 20 tal kilometer vals plat (omhoog). Ik zag de kop van de wedstrijd nog steeds voor me uitrijden en deed er alles aan om terug te keren, jammergenoeg zagen de renners die ik bij me had het minder zitten en zo kreeg ik geen steun. Toen we de uiteindelijke afdaling aanvatten was het verschil te groot geworden om nog terug te keren. De wedstrijd viel ook geen ogenblik meer stil, eens in de laatste vallei aangekomen zat de wind dan ook nog eens stevig op kop. En dit was voor mij het sein om de handdoek in de ring te werpen en de eerste 'grupetto' op te wachten. Ontgoocheld eindigde ik op een 54e plaats.
Op zondag was het nog kouder... Gelukkig liet de zon zich na een 5 tal kilometer zien, waardoor het toch nog aangenaam weer werd om te fietsen. Op de eerste col van de dag werd er onmiddellijk stevig doorgereden. Ik voelde me opnieuw niet echt goed en dus werd het aanklampen geblazen... Ik slaagde hierin en kon me in het eerste peloton van een 50 tal renners handhaven. Ook nu niet onmiddellijk een afdaling, maar een plateau -telkens een kilometer bergop en daarna weer bergaf- van 20 kilometer. Daarna dan toch een deugddoende afdaling richting de prachtige Gorges du Tarn. Zes renners muisden er in die afdaling vanonder en zij vormden de ontsnapping van de dag. Het peloton werd vervolgens gecontroleerd door de profploeg Saur Sojasun. Ik begon me eindelijk weer wat beter te voelen. Op de voorlaatste col van de dag werd het tempo stilaan opgevoerd en kon ik me zonder veel problemen in de voorste gelederen handhaven. In de aanloop richting de fameuze slotklim 'Montée Laurent Jalabert' in Mende werd het tempo nog opgevoerd en zo werden alle vluchters één voor één opgeraapt. Ik begon goed vooraan aan de slotklim en was misschien iets te enthousiast. Ik voelde me goed (maar was uiteraard niet super, wonderen bestaan niet...) en ging mee met de eersten. Toen ik omkeek, bleek dat we nog maar met een 15tal renners waren. Blijkbaar was ik iets over mijn toeren gegaan, want op 2 km van de top moest ik afhaken en op een steile klim als deze verlies je dan snel terrein. Uiteindelijk finishte ik als 33e. Jerome Coppel bleek onaantastbaar en won zowel de rit als het eindklassement.
Ik voelde me beter worden naar het einde van de wedstrijd (maar zoals ik al zei, wonderen bestaan niet). Ik hoop echter dat ik in een positieve spiraal zit en dat het volgende week in Empordam opnieuw een stuk beter gaat.
Gr Klaas
Afgelopen weekend koerste ik voor het eerst in de tenue van Velo Club La Pomme Marseille.
Ik mocht onmiddellijk debuteren in de 'Tour du Gévaudan', een 2.2 wedstrijd met een stevige bezetting. Ook het parcours mocht er zijn. We reden 3 dagen in een schitterende omgeving, maar wel lastig om te koersen, maar ja, zo heb ik het juist graag. Enkel het weer viel flink tegen, hoewel we in het zuiden van Frankrijk reden, deden de omstandigheden me eerder denken aan het prille Belgische voorjaar. Koud (5 à 10 °C), regen en wind! Vooral in de afdaling vielen deze omstandigheden niet mee en was het opletten geblazen (de ravijnen oogden nogal diep)!
De ploegenproloog zorgde bij mij voor de nodige moraal. Hoewel het maar een officieuze koers was, is het altijd leuk om vooraan te eindigen.
Jammergenoeg kon ik de lijn de volgende 2 dagen niet doortrekken. Vooral op zaterdag kende ik een off-day. Al snel in de rit reden 10 renners weg, omdat er niemand mee was van de ploeg ging ik samen met 2 andere renners in de tegenaanval. Eéntje speelden we echter al snel kwijt, waardoor het met twee moeilijk werd om de kloof te overbruggen. We naderden tot op 20 seconden van de koplopers, maar toen merkte ik al dat ik niet over de nodige 'jus' beschikte om terug te keren. Bij het aanvatten van de eerste col van de dag staakten we dan ook de achtervolging en reden we een strak tempo naar boven. Op één kilometer van de top werden we terug gegrepen door een eerste pelotonnetje. Blijkbaar was het ook daar al volle bak koers en zo kwamen we met een 30 tal renners in de achtervolging. In de afdaling kwamen echter veel renners terug aansluiten en dikte het peloton opnieuw aan tot 80 renners. Na die afdaling volgde onmiddellijk de volgende col, ik begon er iets te ver aan en was nog niet gerecupereerd van mijn 20 km durende achtervolging. Het peloton brak in 2 en ik zat in het 2e deel. Boven was de achterstand beperkt, waardoor ik hoopte om nog terug te keren. Dit lukte echter niet. We kwamen op een plateau waar de wind stevig in de zij blaasde en dit zorgde voor waaiers. De eerste maal dat ik dat meemaakte, waaiers boven op een col (met ook nog eens regen en een temperatuur van 5°C)...
Na dit intermezzo volgde een pittige afdaling onmiddellijk gevolgd door de volgende col. De verschillen waren nog steeds niet groot, maar de wind zorgde ervoor dat de wedstrijd niet stil viel, nu werd het zowat in waaiers fietsen op een col...
Opnieuw volgde geen afdaling op de top, maar een uitloper van een 20 tal kilometer vals plat (omhoog). Ik zag de kop van de wedstrijd nog steeds voor me uitrijden en deed er alles aan om terug te keren, jammergenoeg zagen de renners die ik bij me had het minder zitten en zo kreeg ik geen steun. Toen we de uiteindelijke afdaling aanvatten was het verschil te groot geworden om nog terug te keren. De wedstrijd viel ook geen ogenblik meer stil, eens in de laatste vallei aangekomen zat de wind dan ook nog eens stevig op kop. En dit was voor mij het sein om de handdoek in de ring te werpen en de eerste 'grupetto' op te wachten. Ontgoocheld eindigde ik op een 54e plaats.
Op zondag was het nog kouder... Gelukkig liet de zon zich na een 5 tal kilometer zien, waardoor het toch nog aangenaam weer werd om te fietsen. Op de eerste col van de dag werd er onmiddellijk stevig doorgereden. Ik voelde me opnieuw niet echt goed en dus werd het aanklampen geblazen... Ik slaagde hierin en kon me in het eerste peloton van een 50 tal renners handhaven. Ook nu niet onmiddellijk een afdaling, maar een plateau -telkens een kilometer bergop en daarna weer bergaf- van 20 kilometer. Daarna dan toch een deugddoende afdaling richting de prachtige Gorges du Tarn. Zes renners muisden er in die afdaling vanonder en zij vormden de ontsnapping van de dag. Het peloton werd vervolgens gecontroleerd door de profploeg Saur Sojasun. Ik begon me eindelijk weer wat beter te voelen. Op de voorlaatste col van de dag werd het tempo stilaan opgevoerd en kon ik me zonder veel problemen in de voorste gelederen handhaven. In de aanloop richting de fameuze slotklim 'Montée Laurent Jalabert' in Mende werd het tempo nog opgevoerd en zo werden alle vluchters één voor één opgeraapt. Ik begon goed vooraan aan de slotklim en was misschien iets te enthousiast. Ik voelde me goed (maar was uiteraard niet super, wonderen bestaan niet...) en ging mee met de eersten. Toen ik omkeek, bleek dat we nog maar met een 15tal renners waren. Blijkbaar was ik iets over mijn toeren gegaan, want op 2 km van de top moest ik afhaken en op een steile klim als deze verlies je dan snel terrein. Uiteindelijk finishte ik als 33e. Jerome Coppel bleek onaantastbaar en won zowel de rit als het eindklassement.
Ik voelde me beter worden naar het einde van de wedstrijd (maar zoals ik al zei, wonderen bestaan niet). Ik hoop echter dat ik in een positieve spiraal zit en dat het volgende week in Empordam opnieuw een stuk beter gaat.
Gr Klaas
vrijdag 24 september 2010
C'est parti (en debuut niet gemist)
Hallo,
Deze avond zijn de eerste meters (neen, nog geen kilometers) van de Tour du Gévaudan gereden. Voor mij ook meteen de eerste meters in een nieuwe tenue...
Het ging om een ploegenproloog van 1,2 km in de straten van Mende, de eerste 500m bergaf, dan een vlak stukje en de laatste honderden meters weer bergop. Aangezien de tijd van de 4e renner over de aankomst van tel was besloten we om maar met 4 renners te finishen. Omdat ik geen spurt heb voor de laatste meters offerde ik me op om de kopstart te nemen. Ik deed dit blijkbaar goed, want uiteindelijk eindigden we op een 3e plaats op minder dan een seconde van de winnaars. Blijkbaar had ik mijn steentje meer dan bijgedragen, want iedereen was het er overeens dat we het verschil gemaakt hadden in de enige moeilijke bocht die op het circuit lag. Nochtans had ik me voorgenomen om het rustig aan te doen... Maar eens op de fiets en met een nieuwe trui om de schouders vergeet je dit al snel.
Enfin, tot zover het kleine verhaal. Hopelijk kan ik er morgen enkele lijvige hoofdstukken aan toe voegen, we zien wel. Tot nu toe is het een mooie -doch soms vuile ;-)- ervaring geweest.
Gr Klaas
Deze avond zijn de eerste meters (neen, nog geen kilometers) van de Tour du Gévaudan gereden. Voor mij ook meteen de eerste meters in een nieuwe tenue...
Het ging om een ploegenproloog van 1,2 km in de straten van Mende, de eerste 500m bergaf, dan een vlak stukje en de laatste honderden meters weer bergop. Aangezien de tijd van de 4e renner over de aankomst van tel was besloten we om maar met 4 renners te finishen. Omdat ik geen spurt heb voor de laatste meters offerde ik me op om de kopstart te nemen. Ik deed dit blijkbaar goed, want uiteindelijk eindigden we op een 3e plaats op minder dan een seconde van de winnaars. Blijkbaar had ik mijn steentje meer dan bijgedragen, want iedereen was het er overeens dat we het verschil gemaakt hadden in de enige moeilijke bocht die op het circuit lag. Nochtans had ik me voorgenomen om het rustig aan te doen... Maar eens op de fiets en met een nieuwe trui om de schouders vergeet je dit al snel.
Enfin, tot zover het kleine verhaal. Hopelijk kan ik er morgen enkele lijvige hoofdstukken aan toe voegen, we zien wel. Tot nu toe is het een mooie -doch soms vuile ;-)- ervaring geweest.
Gr Klaas
donderdag 23 september 2010
Tour du Gévaudan
Bonjour à tous,
Morgen begin ik aan mijn Frans avontuur. Dan wordt namelijk de eerste etappe van de Tour du Gévaudan gereden waaraan ik met de Franse ploeg 'La Pomme Marseille' aan deelneem.
Nu is 'etappe' wel veel gezegd, want in vergelijking met wat we zaterdag en zondag te verwerken krijgen, valt een ploegenproloog van 1,2 km nogal mee. Alleszins op het gebied van duur toch..., op vlak van intensiteit zal het wel anders zijn! Om 20u30 rollen wij van het startpodium.
Zaterdag en zondag volgt dan het 'echte' werk, twee zware ritten door het 'Centraal Massief' met telkens een aankomst bergop.
Zaterdag vertrekken we in Ispagnac Quézac en komen we 162 km verder aan in L'Espérou op de flanken van de Mont Aigoul. Onderweg krijgen we al 3 beklimmingen onder de wielen geschoven waarna we dus eindigen met de klim naar L'Espérou, een lange, maar niet zo steile klim (op papier althans).
Op zondag gaat het van Marvejols richting Mende, de etappe is slechts 135 km lang. Deze keer liggen er onderweg 2 beklimmingen en komen we aan op de fameuze 'Montée Laurent Jalabert', dit is zowat het omgekeerde van de beklimming naar l'Espérou, kort en steil!
Ik hoop op goede benen, die zal ik op dit parcours en met het sterke deelnemersveld goed kunnen gebruiken. Het zou mooi zijn moest ik me nog eens kunnen tonen en een mooie uitslag versieren. In Rochefort, 2 weken terug, was de conditie alleszins nog ok, helemaal verdwenen zal die dus niet zijn.
Gr Klaas
Morgen begin ik aan mijn Frans avontuur. Dan wordt namelijk de eerste etappe van de Tour du Gévaudan gereden waaraan ik met de Franse ploeg 'La Pomme Marseille' aan deelneem.
Nu is 'etappe' wel veel gezegd, want in vergelijking met wat we zaterdag en zondag te verwerken krijgen, valt een ploegenproloog van 1,2 km nogal mee. Alleszins op het gebied van duur toch..., op vlak van intensiteit zal het wel anders zijn! Om 20u30 rollen wij van het startpodium.
Zaterdag en zondag volgt dan het 'echte' werk, twee zware ritten door het 'Centraal Massief' met telkens een aankomst bergop.
Zaterdag vertrekken we in Ispagnac Quézac en komen we 162 km verder aan in L'Espérou op de flanken van de Mont Aigoul. Onderweg krijgen we al 3 beklimmingen onder de wielen geschoven waarna we dus eindigen met de klim naar L'Espérou, een lange, maar niet zo steile klim (op papier althans).
Op zondag gaat het van Marvejols richting Mende, de etappe is slechts 135 km lang. Deze keer liggen er onderweg 2 beklimmingen en komen we aan op de fameuze 'Montée Laurent Jalabert', dit is zowat het omgekeerde van de beklimming naar l'Espérou, kort en steil!
Ik hoop op goede benen, die zal ik op dit parcours en met het sterke deelnemersveld goed kunnen gebruiken. Het zou mooi zijn moest ik me nog eens kunnen tonen en een mooie uitslag versieren. In Rochefort, 2 weken terug, was de conditie alleszins nog ok, helemaal verdwenen zal die dus niet zijn.
Gr Klaas
maandag 20 september 2010
Eernegem
Hallo
Eergisteren was ik nog aan de slag in Eernegem.
Veel valt er niet te vertellen over de wedstrijd. Ik startte in de eerste plaats om het wedstrijdritme te onderhouden en heelhuids over de finish te komen. Met de laatste kermiskoersen in het achterhoofd...
Al snel bleek dat dit de verkeerde mentaliteit is voor een kermiskoers. Ik reed te veel achteraan en dit was geen cadeau. De snelheid lag vrij hoog en het peloton was meestal op een lang lint getrokken en als je dan achteraan zit doet het extra pijn...
In het wedstrijdverhaal ben ik dus niet echt voor gekomen. Na zowat 80 km ontstond in 2 schuifjes de goede vlucht zonder mezelf dus. Ik reageerde nog, maar blijkbaar zaten de goede renners vooraan, want in mijn groep wilde/kon bijna niemand echt meerijden in de jacht. Ik beulde me zelf dan maar wat af, reed veel op kop en eindigde uiteindelijk op de weinig zeggende 28e plaats.
De hoofddoelen waren dus wel volbracht, maar misschien moet ik de knop weer omdraaien in die koersen en er gewoon een lap op geven van in het begin...
Ondertussen ben ik aangekomen in het zonnige Aubagne (Marseille) waar ik de volgende 2 weken verblijf. De bedoeling is dat ik met de Franse ploeg 'Velo Club la Pomme Marseille' nog 2 mooie rittenkoersen afwerk.
Deze week ga ik het dus rustig aan doen en wat genieten van het mooie weer hier om dan hopelijk in het weekend te knallen!
Gr Klaas
Eergisteren was ik nog aan de slag in Eernegem.
Veel valt er niet te vertellen over de wedstrijd. Ik startte in de eerste plaats om het wedstrijdritme te onderhouden en heelhuids over de finish te komen. Met de laatste kermiskoersen in het achterhoofd...
Al snel bleek dat dit de verkeerde mentaliteit is voor een kermiskoers. Ik reed te veel achteraan en dit was geen cadeau. De snelheid lag vrij hoog en het peloton was meestal op een lang lint getrokken en als je dan achteraan zit doet het extra pijn...
In het wedstrijdverhaal ben ik dus niet echt voor gekomen. Na zowat 80 km ontstond in 2 schuifjes de goede vlucht zonder mezelf dus. Ik reageerde nog, maar blijkbaar zaten de goede renners vooraan, want in mijn groep wilde/kon bijna niemand echt meerijden in de jacht. Ik beulde me zelf dan maar wat af, reed veel op kop en eindigde uiteindelijk op de weinig zeggende 28e plaats.
De hoofddoelen waren dus wel volbracht, maar misschien moet ik de knop weer omdraaien in die koersen en er gewoon een lap op geven van in het begin...
Ondertussen ben ik aangekomen in het zonnige Aubagne (Marseille) waar ik de volgende 2 weken verblijf. De bedoeling is dat ik met de Franse ploeg 'Velo Club la Pomme Marseille' nog 2 mooie rittenkoersen afwerk.
Deze week ga ik het dus rustig aan doen en wat genieten van het mooie weer hier om dan hopelijk in het weekend te knallen!
Gr Klaas
maandag 13 september 2010
Rochefort : Net niet...
Hallo,
Gisteren ging ik in Rochefort van start voor de Tour de la Famenne. Een nieuwe interclubwedstrijd en dus ongekend terrein voor mij. Maar zoals de naam al doet vermoeden zou dit wel een mooie wedstrijd worden in de Ardennen. We moesten dan ook niet minder dan 12 hellingen overwinnen in net geen 160 km (3 lussen van 75, 25 en 35km en daarna nog 2 plaatselijke ronden van 12 km).
Van bij de start regende het gezapig, en dit was zowat heel de wedstrijd het geval. Niet echt aangenaam om in het peleton te vertoeven dus en daarom koos ik van in het begin voor de aanval. Na de eerste helling was ik dan ook aanwezig in een kopgroep van een 20 tal renners met hierbij ook ploegmaats Vanendert en Verkinderen. Onze voorsprong liep nooit hoog op omdat men in het peloton besefte dat de wedstrijd anders voorbij zou zijn.
Uiteinelijk kwamen in 2 schuifjes nog 40 renners terug. Op het moment van de samensmelting koos ik op de 5e helling van de dag onmiddellijk opnieuw voor de aanval, opnieuw met ploegmaat Vanendert en nog 2 renners (die geen zin hadden om door te rijden...). Even verder kwamen nog 5 renners terug en waren we opnieuw met 9 man vertrokken. Dit keer echter niet voor lang, want na 80 km liep alles opnieuw bijeen, zowat 60 renners kwamen nog in aanmerking voor de zege.
Nu volgden de aanvallen zich in sneltempo op, ik nestelde me even in de buik van de groep omdat ik niet het gevoel had dat er veel zou gebeuren op dat moment. Mijn moment kwam na 110 km! Op helling nr.9 gaf ik er een lap op! Van aan de voet tot boven trok ik eens vol door. Gevolg... we reden met 9 man weg, 5 Beveren2000 renners (mezelf, Laurens de Vreese, Eliot Lietaer, Dennis Vanendert en Frederik Verkinderen), 3 man van Davo-Lotto (De Clerq, D'Haene en Wellens) en de enkeling Foucquet. Een 10 tal kilometer verder kwamen nog 4 renners terug (Giaux, Hollanders, De Decker en Mottet), de sterkste renners zaten vooraan en de definitieve ontsnapping was vertrokken.
Bij het ingaan van de plaatselijke ronden kwam nog even een groep achtervolgers opzetten, maar die kwamen er nooit helemaal bij. In de eerste plaatselijke ronde waren er twee aanvallen, waarin ik even veel keer aanwezig was. Zo reed ik bijna de hele ronde voorop. Bij het ingaan van de laatste ronde werd ik terug gegrepen en ging ploegmaat De Vreese. Hij zong het een kilometer of 3 uit tot boven op de eerste van twee hellingen op het lokaal circuit. Toen hij ingelopen werd ging ik opnieuw en dit keer reden we met 5 weg (Giaux, Wellens, Foucquet, ik en mijn ploegmaat Verkinderen). Met die 5 gingen we strijden voor de zege. Ik probeerde nog tweemaal de spurt te ontlopen, maar evenveel keer counterde Giaux. Het draaide dus op een spurt (licht bergop) uit, en hierin moest ik enkel het hoofd buigen voor de plaatselijke Jerome Giaux, tweede dus, ploegmaat Verkinderen mocht als 3e op het podium.
Door mijn aanvallende wedstrijd werd ik ook nog 3e in de bergprijs.
Een mooi resultaat, in een mooie wedstrijd doet altijd deugd. Alleen jammer dat het net niet is, het had een mooie bekroning kunnen zijn voor mijn seizoen. Maar blijkbaar zit de conditie weer snor en dus kan ik met vertrouwen uitkijken naar de volgende wedstrijden en wie weet lukt het dan wel!
Bij deze ook mijn complimenten aan de organisatie, dit was echt een mooie koers, zoals er in België te weinig zijn. Nu nog douches zoeken -na een wedstrijd in de regen altijd handig- en dit wordt een topkoers!
Gr Klaas
Gisteren ging ik in Rochefort van start voor de Tour de la Famenne. Een nieuwe interclubwedstrijd en dus ongekend terrein voor mij. Maar zoals de naam al doet vermoeden zou dit wel een mooie wedstrijd worden in de Ardennen. We moesten dan ook niet minder dan 12 hellingen overwinnen in net geen 160 km (3 lussen van 75, 25 en 35km en daarna nog 2 plaatselijke ronden van 12 km).
Van bij de start regende het gezapig, en dit was zowat heel de wedstrijd het geval. Niet echt aangenaam om in het peleton te vertoeven dus en daarom koos ik van in het begin voor de aanval. Na de eerste helling was ik dan ook aanwezig in een kopgroep van een 20 tal renners met hierbij ook ploegmaats Vanendert en Verkinderen. Onze voorsprong liep nooit hoog op omdat men in het peloton besefte dat de wedstrijd anders voorbij zou zijn.
Uiteinelijk kwamen in 2 schuifjes nog 40 renners terug. Op het moment van de samensmelting koos ik op de 5e helling van de dag onmiddellijk opnieuw voor de aanval, opnieuw met ploegmaat Vanendert en nog 2 renners (die geen zin hadden om door te rijden...). Even verder kwamen nog 5 renners terug en waren we opnieuw met 9 man vertrokken. Dit keer echter niet voor lang, want na 80 km liep alles opnieuw bijeen, zowat 60 renners kwamen nog in aanmerking voor de zege.
Nu volgden de aanvallen zich in sneltempo op, ik nestelde me even in de buik van de groep omdat ik niet het gevoel had dat er veel zou gebeuren op dat moment. Mijn moment kwam na 110 km! Op helling nr.9 gaf ik er een lap op! Van aan de voet tot boven trok ik eens vol door. Gevolg... we reden met 9 man weg, 5 Beveren2000 renners (mezelf, Laurens de Vreese, Eliot Lietaer, Dennis Vanendert en Frederik Verkinderen), 3 man van Davo-Lotto (De Clerq, D'Haene en Wellens) en de enkeling Foucquet. Een 10 tal kilometer verder kwamen nog 4 renners terug (Giaux, Hollanders, De Decker en Mottet), de sterkste renners zaten vooraan en de definitieve ontsnapping was vertrokken.
Bij het ingaan van de plaatselijke ronden kwam nog even een groep achtervolgers opzetten, maar die kwamen er nooit helemaal bij. In de eerste plaatselijke ronde waren er twee aanvallen, waarin ik even veel keer aanwezig was. Zo reed ik bijna de hele ronde voorop. Bij het ingaan van de laatste ronde werd ik terug gegrepen en ging ploegmaat De Vreese. Hij zong het een kilometer of 3 uit tot boven op de eerste van twee hellingen op het lokaal circuit. Toen hij ingelopen werd ging ik opnieuw en dit keer reden we met 5 weg (Giaux, Wellens, Foucquet, ik en mijn ploegmaat Verkinderen). Met die 5 gingen we strijden voor de zege. Ik probeerde nog tweemaal de spurt te ontlopen, maar evenveel keer counterde Giaux. Het draaide dus op een spurt (licht bergop) uit, en hierin moest ik enkel het hoofd buigen voor de plaatselijke Jerome Giaux, tweede dus, ploegmaat Verkinderen mocht als 3e op het podium.
Door mijn aanvallende wedstrijd werd ik ook nog 3e in de bergprijs.
Een mooi resultaat, in een mooie wedstrijd doet altijd deugd. Alleen jammer dat het net niet is, het had een mooie bekroning kunnen zijn voor mijn seizoen. Maar blijkbaar zit de conditie weer snor en dus kan ik met vertrouwen uitkijken naar de volgende wedstrijden en wie weet lukt het dan wel!
Bij deze ook mijn complimenten aan de organisatie, dit was echt een mooie koers, zoals er in België te weinig zijn. Nu nog douches zoeken -na een wedstrijd in de regen altijd handig- en dit wordt een topkoers!
Gr Klaas
vrijdag 10 september 2010
Izegem Koerse
Hallo,
Gisteren ging ik in Izegem van start met 168 andere renners voor Izegem koerse. Een prestigieuze kermiskoers waar telkens veel profrenners aanwezig zijn.
Voor mij was het even afwachten hoe het zou lopen. Na Aosta had ik het even wat rustiger aan gedaan, dus zou het goed kunnen dat het wat zou 'pieken' in het begin van de wedstrijd. Een snelheidskoers bij de profs is nu niet meteen te vergelijken met 6 dagen cols beklimmen.
Toch voelde ik van bij de start dat het redelijk liep. Na de bochten deed het wel wat zeer, maar dat was voor iedereen denk ik. Als je na iedere bocht een spurt moet trekken tot 60 km/u doet dit nu eenmaal geen deugd...
In de 2e ronde kon ik me vooraan nestelen en koos ik voor de aanval. Met een 8 tal renners reden we snoeihard, maar na een 5 tal kilometer waren we er weer aan voor de moeite. Een half ronde later vertrok dan wel een vlucht van 10 renners. Zij fietsten een voorsprong van 1min20 bijeen. Dit was het sein voor Vacansoleil en Camiooro om de handen in elkaar te slaan en de achtervolging in te zetten. Na een helse achtervolging, waarbij het soms flink lastig was, was de hergroepering na 90 km een feit. Vanaf toen regende het opnieuw aanvallen. Op een 30 tal kilometer van de streep viel de wedstrijd dan in een beslissende plooi. In verschillende schuifjes kwamen zowat 50 renners voorop. Ik was gelukkig attent en kon als één van de laatsten nog de kloof overbruggen met onder meer Niels Albert.
Ik gokte wat en zou afwachten tot de laatste ronde om iets te proberen. Dit bleek een foute keuze, want op 2 ronden van het einde gingen 15 renners er vandoor. Zij reden een voorsprong van een halve minuut bijeen. Ik ging nog in de tegenreactie met een groepje, maar zonder succes.
De 15 bleven vooruit en Niels Albert kwam toonde ze de sterkste van deze kopgroep. Ikzelf bolde een half minuutje later als 33e over de meet.
Ik ben tevreden over deze wedstrijd. Dit is niet echt iets voor mij, maar toch kon ik me redelijk weren en tot in de finale meekoersen en ik kom heelhuids uit deze soms gevaarlijke koers... Opdracht volbracht dus.
Zondag staat met de interclub in Rochefort de laatste Belgische interclubwedsrijd van het seizoen op het programma. Ik heb er nog nooit gereden, maar ik vermoed dat het wel lastig zal zijn. Hopelijk kan ik me er nog eens tonen en een mooie uitslag meepakken.
Het weekend daarop volgt normaal gezien nog een kermiskoers en daarna vertrek ik normaal gezien naar Frankrijk om nog 2 UCI koersen te betwisten, de Tour du Gévaudan en de Cinturo de l'Emporda.
Gr Klaas
Gisteren ging ik in Izegem van start met 168 andere renners voor Izegem koerse. Een prestigieuze kermiskoers waar telkens veel profrenners aanwezig zijn.
Voor mij was het even afwachten hoe het zou lopen. Na Aosta had ik het even wat rustiger aan gedaan, dus zou het goed kunnen dat het wat zou 'pieken' in het begin van de wedstrijd. Een snelheidskoers bij de profs is nu niet meteen te vergelijken met 6 dagen cols beklimmen.
Toch voelde ik van bij de start dat het redelijk liep. Na de bochten deed het wel wat zeer, maar dat was voor iedereen denk ik. Als je na iedere bocht een spurt moet trekken tot 60 km/u doet dit nu eenmaal geen deugd...
In de 2e ronde kon ik me vooraan nestelen en koos ik voor de aanval. Met een 8 tal renners reden we snoeihard, maar na een 5 tal kilometer waren we er weer aan voor de moeite. Een half ronde later vertrok dan wel een vlucht van 10 renners. Zij fietsten een voorsprong van 1min20 bijeen. Dit was het sein voor Vacansoleil en Camiooro om de handen in elkaar te slaan en de achtervolging in te zetten. Na een helse achtervolging, waarbij het soms flink lastig was, was de hergroepering na 90 km een feit. Vanaf toen regende het opnieuw aanvallen. Op een 30 tal kilometer van de streep viel de wedstrijd dan in een beslissende plooi. In verschillende schuifjes kwamen zowat 50 renners voorop. Ik was gelukkig attent en kon als één van de laatsten nog de kloof overbruggen met onder meer Niels Albert.
Ik gokte wat en zou afwachten tot de laatste ronde om iets te proberen. Dit bleek een foute keuze, want op 2 ronden van het einde gingen 15 renners er vandoor. Zij reden een voorsprong van een halve minuut bijeen. Ik ging nog in de tegenreactie met een groepje, maar zonder succes.
De 15 bleven vooruit en Niels Albert kwam toonde ze de sterkste van deze kopgroep. Ikzelf bolde een half minuutje later als 33e over de meet.
Ik ben tevreden over deze wedstrijd. Dit is niet echt iets voor mij, maar toch kon ik me redelijk weren en tot in de finale meekoersen en ik kom heelhuids uit deze soms gevaarlijke koers... Opdracht volbracht dus.
Zondag staat met de interclub in Rochefort de laatste Belgische interclubwedsrijd van het seizoen op het programma. Ik heb er nog nooit gereden, maar ik vermoed dat het wel lastig zal zijn. Hopelijk kan ik me er nog eens tonen en een mooie uitslag meepakken.
Het weekend daarop volgt normaal gezien nog een kermiskoers en daarna vertrek ik normaal gezien naar Frankrijk om nog 2 UCI koersen te betwisten, de Tour du Gévaudan en de Cinturo de l'Emporda.
Gr Klaas
Abonneren op:
Posts (Atom)