GP de Wallonie en GP de la Somme

Hallo

Met de GP de Wallonie stond er vorige week nog een mooie wedstrijd gepland. 205 km moesten afgelegd worden met start in Cheaudefontaine en aankomst op de Citadelle van Namen. Ik kreeg de opdracht om proberen mee te gaan in een vroege vlucht. Helaas bleek dit niet eenvoudig. Het eerste uur  sprong ik vaak mee, maar het peloton liep voorlopig niemand rijden. Toen we vervolgens in Trois Ponts de eerste zware helling van de dag te verwerken kregen zakte ik logischer wijs wat terug. Bovenop viel het wat stil en zo konden 10 renners wegrijden zonder mezelf...

Aangezien er behoorlijk wat kwaliteit in de kopgroep aanwezig was hield het peloton de voorsprong van de leiders binnen de perken. Dit zorgde er wel voor dat de wedstrijd nooit helemaal stil viel en er steeds stevig doorgereden werd. Samen met het slechte weer, de hellingen, de slechte wegen en strakke wind zorgde dit voor een lastige koers. Op 40 kilometer van het einde werden de vluchters ingelopen en ging het peloton op de kant. Jammer genoeg zat ik net iets te ver, en hoewel ik me nog vrij goed voelde belandde ik in een 3e waaier. Ik probeerde nog terug te keren, maar de meesten in mijn groep konden niet echt meer meerijden waardoor terugkeren er net niet meer in zat. Temeer omdat het peloton, dat nog 60 man sterk was, in de aanloop naar de laatste hellingen niet meer stil viel. Zo was mijn koers jammer genoeg afgelopen. Een slechte plaatsing... en collega's die niet meer gemotiveerd waren... De harde koers zorgde ook vooraan voor de nodige verbrokkeling en in tegenstelling tot andere jaren werd met Jan Bakelants de aanvaller beloond.

Vrijdag moest ik dan nog invallen in de GP de la Somme, een waaierkoers in de baai van de Somme over goed 200 kilometer. Hoewel er weinig wind stond, zorgde het lichte briesje toch voor de nodige nervositeit. Er werd dan ook snel van start gegaan. Ikzelf voelde me niet super in de start en hield me wat gedeisd. Dit bleek echter een foute beslissing, want na 25 km reden 23 renners weg, op één na waren alle ploegen vertegenwoordigd. Het peloton spartelde nog een 50 tal kilometer tegen en hield de voorsprong op 2min, maar toen brak de veer en was de wedstrijd voorbij voor iedereen die niet in de kopgroep zat. Ik reed de wedstrijd nog uit als training en werd 44e.

De conditie is niet slecht, maar ik merkte dat ik de voorbije koersen net een tikkeltje frisheid miste. Deze week doe ik het wat rustiger aan zonder koersen in de hoop om op het eind van het seizoen nog iets te kunnen meepikken.

Groetjes
Klaas

GP de Fourmies en GP Briek Schotte (Desselgem)

Hallo

Zondag en dinsdag kwam ik aan de start in de GP de Fourmies (UCI 1.HC) en de GP Briek Schotte (een kermiskoers te Desselgem).

Van voor de start was het al duidelijk dat de wedstrijd in Fourmies na ruim 200 kilometer in een (massa)spurt beslecht zou worden. De bezetting met tal van topspurters (Greipel, Kittel, Bouhanni, Coquard, Kristoff, Hutarovich...) en hun spurtersploegen zorgden ervoor dat aanvallers weinig kans maakten. Het parcours was nochtans lastig, met tal van korte klimmetjes, maar net niet lastig genoeg om verschillen te maken. Ook het mooie weer, windstil en een deugddoende zon zorgden ervoor dat het peloton gesloten bleef. Het verwachtte scenario dus, vroege vlucht, terug ingelopen in de finale en spurten. Zo was het ongeveer, al duurde het dit keer wel zéér lang alvorens die vlucht van 6 gevormd was. Samen met ploegmaat Delfosse probeerde ik mee te springen, maar geen succes, na 37 kilometer reden dan toch 4 renners weg, maar onder impuls van BigMat liep alles na 45 km weer samen. Opnieuw volle bak oorlog, dit keer schoof ik niet meer mee, aangezien ik al veel gegeven had in de eerste 37 kilometer. Uiteindelijk duurde het tot kilometer 66 vooraleer 6 renners wegreden, tot dan hadden we meer dan 50 km/u op een geaccidenteerd parcours! Zo zie je maar dat dat geijkte scenario niet altijd vanzelfsprekend is. Toen de sanitaire stop gedaan was en de voorsprong tot 5 minuten was opgelopen nam FDJ samen met AG2R de achtervolging op zich. Bij het ingaan van de 5 lokale ronden hadden de leiders nog 3 minuten voor. Maar toen er in de derde ronde versneld werd werden de koplopers ingelopen. Op goed anderhalve ronde van het einde zorgde een valpartij voor een scheur in het peloton. Het eerste deel (circa 45 renners) met de spurters viel niet meer stil, ikzelf zat achter de breuk en kwam zo niet meer in de kop van de koers. Veel had dit waarschijnlijk niet verandert, want de wedstrijd eindigde op de voorziene spurt die door Bouhanni gewonnen werd.

Dinsdag nam ik dan deel aan de kermiskoers in Desselgem waar we 17 ronden moesten afleggen, goed voor 155 km. De wedstrijd werd verreden onder herfstige omstandigheden, veel wind en stevige buien. De smalle wegen en vele bochten in de zone van de aankomst zorgden verder voor afscheiding. Van in het begin werd er onder impuls van Omega Pharma Quick Step fel gekoerst, maar toch kwam er niet meteen afscheiding vooraan, achteraan stond de deur wel flink open in het peloton... In de vierde ronde reden dan toch 4 renners weg, onmiddellijk gevolgd door nog een zevental. Ik zette de achtervolging in, maar werd afgeremd door een lekke band. Na de wissel kon ik nog opnieuw aansluiten bij het peloton, de koplopers waren ondertussen al ver weg. Daarna volgde nog een tegenreactie van een 15 tal renners, maar de drang was er niet echt meer om nog mee te gaan aangezien de koers toch gereden was. Na 100 km gaf ik er dan maar de brui aan in het peloton dat nog een 30 tal renners telde, slechts 20 renners brachten de wedstrijd tot een goed einde...

Volgende week volgt de GP de Wallonie, een wedstrijd waar ik me nog eens wil tonen.

Klaas

Kortemark, World Ports Classic en Bavikhove

Hallo

De voorbije dagen was ik vijf keer aan de slag, geen rittenkoers, maar wedstrijden van allerlei allooi. 

Na Geraardsbergen nam ik deel aan Kortemark, de bedoeling was dat ik daar mijn krachten zou sparen om zo fris mogelijk aan de World Ports Classics te beginnen. De koerssituatie liep echter anders. De wedstrijd bleef lang gesloten, ikzelf reed ook een ronde voorop in het begin om te kijken hoe het liep. Na 6 van de 14 ronden leek de beslissing dan te vallen, 6 renners voorop met 2 ploegmaats, ideaal dus... Nog één ronde volle bak meespringen en afstoppen om dan de wedstrijd te verlaten leek het ideale scenario... In de zevende ronde schoof ik dus mee en met een 15 tal renners konden we twee ronden verder aansluiten bij de leiders, even later sloten nog een 15 tal renners aan en zo kwamen we met een 40 tal renners voorop. De rest was uitgeteld... De koers kon dus opnieuw beginnen en dus zat afstappen er niet meer in. Op 3 ronden van het einde reden dan 9 renners weg, een ronde verder sprongen er nog 10 naar toe. Ik hield me gedeisd en was dus niet mee. Ik eindigde uiteindelijk als 28e, ploegmaat Steels werd 2e.

Daags nadien nam ik deel aan de tweedaagse World Ports Classic, een waaierkoers met ritten heen en terug tussen Antwerpen en Rotterdam. 

De eerste rit verliep vrij snel, maar relatief rustig. Na 30 kilometer aan 53 km/u te rijden reden 5 renners weg. Daarna kwam er al snel controle in het peloton door de spurtersploegen. Zij hielden de voorsprong op 3 minuten. Met nog 45 km te gaan was die zelf geslonken tot 1min30, maar toen was er een wegvergissing, de kopgroep werd een kortere weg in gestuurd waardoor hun voorsprong weer opliep tot 4min50. Het peloton schoot hierop in gang en werd in 3 stukken gereden door de zijwind, maar na een 10 tal kilometer liep alles weer samen. Jelle Wallays was ondertussen van zijn medevluchters weggereden, zij werden op 15 km van het einde opgeslokt. Toen heerste er heel wat verwarring, de bordjesman toonde geen voorsprong meer en bijna iedereen dacht dat er niemand nog voorop reed. Maar Wallays was bezig aan een sterk nummer en had nog steeds één minuut voorsprong. In de laatste 5 km ging het nog razendsnel en werd het peloton nog uitgedund tot 70 renners, maar Wallays bleef knap voorop. Ikzelf werd 61e, niet slecht na al 2 dagen gekoerst te hebben.

Dag twee trok dwars door Zeeland en zou een waaierrit worden, dit zorgde van bij de start voor de nodige nervositeit in het peloton. Ontsnappen was dan ook zo goed als onmogelijk. Na 30 km ging het onder impuls van Omega Pharma Quick Step een eerste maal op de kant. Het peloton brak in een 5 tal stukken, ikzelf gooide me niet echt in de strijd en zat daardoor te ver en kwam in het 4e stuk terecht. Na enkele kilometer kwam de wind echter weer op de kop te zitten en kwam alles opnieuw samen. Het was vervolgens wachten tot km 70, waar we de Oosterschelde kering over moesten vooraleer het opnieuw de kant op ging. Dit keer kon ik me wel vooraan houden, net voor de bevoorrading liep alles opnieuw samen. Omdat we daarna onmiddellijk van richting veranderen besloot ik nog net bevoorrading op te halen naar de wagen om niet verrast te zijn tijdens de bevoorrading. Dit bleek een goede zet, wat onder impuls van Quick Step werd het peloton opnieuw op de kant getrokken. Na enkele kilometers volle bak rijden schoten we met nog een 50 tal renners over, de rest mocht inpakken. Omdat de meeste teams niet meer sterk vertegenwoordigd was de controle zoek en volgde de ene aanval de andere op. Maar niemand raakte weg, op die manier werd het peloton wel steeds verder uitgedund en dit zorgde ervoor dat we op 35 km van het einde met nog slechts een 35 renners overbleven waar ik (tegen mijn verwachtingen) nog steeds bij zat. Omdat het even stil viel ging ik nog snel drank ophalen voor de finale, maar net op dat moment reden op een 'domme' manier 17 renners weg. Aangezien mijn ploegmaat Honig mee was moest ik niets meer doen. Het viel volledig stil en de kopgroep was gaan vliegen. In mijn groep werd er nu langzaam naar de finish gereden en kwamen achtervolgende groepen nog aansluiten. Mijn ploegmaat Honig werd mooi 10e in de rit en 3e in de eindstand. Ikzelf kon op een goede tweedaagse terugblikken.

Gisteren startte ik dan nog in het criterium van Bavikhove. Na in het begin even voorop gereden te hebben werkte ik de rest van de wedstrijd in de groep af. Kittel won in een prestigespurt voor Greipel en Petacchi.

Nu even uitrusten en dan volgende week zondag Fourmies.

Klaas