Hallo
Gisteren nam ik deel aan één van de klassiekers onder de kermiskoersen, de Stadsprijs in Geraardsbergen. De oudste kermiskoers van het land in één van de wielersteden bij uitstek (en de aanwezigheid van de zon) lokte een massa volk en renners, 253 renners en een veelvoud liters bier!
Een echte kermis dus! Bij de start op de markt was het dan ook drummen geblazen, achteraan starten kon wel eens betekenen dat het zeer lang duurde vooraleer de kop van de wedstrijd in zicht was. De grote massa werkte voor mezelf niet echt uitnodigend, ik tastte de eerste ronde wat af en nam geen risico's, zo belandde ik uiteraard wat achteraan. Toen ik na één ronde, na de beklimming van de Markt en Vesten een spaak uitreed en moest achtervolgen dacht ik even dat mijn wedstrijd over was. Toch kon ik een ronde verder opnieuw aansluiten in de staart van de meute.
Ondertussen reden 11 renners voorop. Zij hadden een voorsprong van 45 seconden op het peloton. Na 5 ronden wedstrijd kwam ik een eerste maal vooraan postvatten. Ik schoof mee op de Vesten en reed met een 10 tal renners weg. We naderden zienderogen op de koplopers, maar enkele renners konden/ wilden niet meewerken waardoor de samenwerking stokte toen we op 15 seconden kwamen. Hierdoor vielen we terug naar het peloton. De benen voelden zeer goed aan en een ronde verder kon ik opnieuw wegrijden op de Vesten, dit keer in prima gezelschap, Devenys, Van Hecke, Ruygh, Van Goolen en ikzelf konden in een halve ronde de sprong naar de leiders maken. Nog 2 renners sloten aan en even zag het er naar uit dat we vertrokken waren. Maar in het peloton zag men het gevaar en enkele ploegen verenigden zich zodat na half koers de vlucht erop zat. Daarna hield ik me meer gedeisd in het peloton omdat ik voelde dat wegrijden bijna onmogelijk was, ik zou nog één keer proberen in de finale.
Bij de laatste beklimming van de Markt en Vesten zat ik goed vooraan en schoof ik mee met de eersten, bovenop ging ik door, maar er waren slechts kleine breukjes. En op de lange rechte wegen met de wind op de kop schoof alles weer inéén. Zo werd het een massaspurt met de helft van het peloton. Ik nam hier niet aan deel en werd 77e.
Vandaag start ik in Kortemark en morgen en overmorgen neem ik deel aan de World Ports Classic en zondag ga ik nog starten in Bavikhove. Afhankelijk van de wedstrijdsituatie zal ik zien hoe lang ik mee rijd in Kortemark. Indien ik mee ben van in het begin voluit, in het andere geval zal ik wat krachten sparen...
Klaas
donderdag 29 augustus 2013
dinsdag 27 augustus 2013
Tour du Limousin en Chateauroux Classic de l'Indre
Hallo
De voorbije dagen speldde ik 5 keer een rugnummer op in Frankrijk, 4 dagen Tour du Limousin, een dagje rust en de Classic de l'Indre in Chateauroux waren de opdrachten.
Naar de Tour du Limousin had ik wel uitgekeken, de 4 heuvelachtige ritten zouden een goed terrein moeten zijn om me in de kijker te rijden. Ook het mooie weer, een hele week om en bij de 30°C was mooi meegenomen.
In de eerste rit was het vooral opletten geen grote groepen te laten wegrijden zodat het klassement niet meteen verloren zou zijn. Al snel reden 4 renners weg en toen hun voorsprong opliep tot 4 minuten zette FdJ de achtervolging in. Dit deden ze misschien iets te overhaast, want hierdoor werden de leiders opnieuw ingelopen rond halfkoers en begon de wedstrijd dus opnieuw. Het duurde 40 kilometer tot een nieuwe ontsnapping zicht vormde. Dit gebeurde net voor de eerste passage aan de aankomst die getrokken was op een steile klim van zowat 600 meter. In schuifjes kwamen 17 renners voorop. Ik voelde me goed en had al enkele malen geprobeerd weg te rijden en was dan ook mee in de kopgroep. Al snel liepen we uit tot 45 seconden op het peloton. Helaas was de samenwerking niet optimaal en was er niemand vertegenwoordigd van het sterke blok Movistar. Zij zetten de achtervolging dan ook in en zorgden op 30 kilometer van het einde voor een hergroepering. Op dat moment moest ik even recupereren en zag het er naar uit dat we met het fel uitgedunde peloton zouden spurtten. Maar bijna onmiddellijk reden opnieuw 11 renners weg. Zij reden snel een voorsprong van meer dan een minuut bijeen. Movistar dat opnieuw de slag gemist had probeerde nog te achtervolgen maar slaagde er niet meer in om de kopgroep terug te pakken. Zo mocht ik spurtten voor de 12e plaats. Ik werd uiteindelijk 48e. Spijtig, ik voelde me goed en had de benen om mee te zijn, maar ik zat in de verkeerde vlucht...
De tweede rit verliep zeer rustig gedurende de eerste 90 kilometer. 4 renners reden bij kilometer 0 weg en reden kregen een voorsprong van 5 minuten waarna de ploeg IAM van leider Elmiger rustig controleerde. Vanaf de bevoorrading ging het tempo met een snok de hoogte in. La Pomme Marseille brak de wedstrijd open op een klim, tal van renners werden gelost en ikzelf voelde me ook niet super, maar kon toch stand houden. De koplopers werden onmiddellijk gegrepen en meteen reden 5 anderen weg. In de finale viel het tempo niet meer terug en op de smalle, kronkelende wegen die constant op en af liepen was het constant volle bak koers in het peloton. Hierdoor stond de deur achteraan flink open, ikzelf voelde me wat beter en kon stand houden. Alle vluchters werden ingerekend en zo werd het een spurt met een kleine 80 renners. Op 5 kilometer van het einde was er nog een valpartij die ik gelukkig kon ontwijken. Ik eindigde opnieuw rond de 50e plaats.
De derde rit was op papier de zwaarste rit. De eerste 30 kilometer werd er 'volle bak' gekoerst. Dit zorgde voor verbrokkeling in het peloton, maar toen konden 3 renners wegrijden en zo keerde de rust terug in het peloton dat opnieuw aandikte. IAM controleerde hierna de wedstrijd. Met nog 60 kilometer te gaan maakten 4 renners de sprong naar voren waarna het tempo in het peloton de hoogte in ging. Op 29 kilometer van het einde volgde de laatste 'officiële' helling. Een klim van een goede kilometer op een smal weggetje met percentages van 15 tot 20%. Op deze klim kende ik een moeilijk moment, ik vond het goede ritme niet en moest op 200 meter van de top afhaken. Het peloton viel niet meer stil waardoor ik niet meer terug kon keren en uiteindelijk in een eerste 'grupetto' belandde. Vooraan liep alles weer samen en spurtten ze met zo'n 70 renners voor de zege. Ik eindigde ontgoocheld op ruime afstand.
In de laatste rit had ik niets meer te verliezen. Op kilometer 0 viel ik dan ook als eerste aan, ik schoof steeds mee, maar kende geen succes. Na 5 kilometer reden 11 renners weg met hierbij mijn ploegmaat Prémont. Hierdoor twijfelde ik en hield ik de benen stil en waren de leiders gaan vliegen. Toen de kopgroep 5 minuten voorop lag nam IAM samen met Bardiani de achtervolging op zich. En uiteindelijk werden de leiders in de eerste van 3 plaatselijke ronden ingerekend. Ik voelde me een pak beter dan daags voordien en kon moeiteloos standhouden in het peloton dat op het lastige circuit in Limoges steeds uitdunde. Op de laatste steile klim in de laatste ronde schoof ik dan mee in de aanval. Bovenop werden we echter gegrepen waarna 6 renners counterden. Zij hielden het vol tot de streep. Ik eindigde op korte afstand in het peloton.
Na een dagje rust volgde dan de Classic de l'Indre in Chateauroux. 200 kilometer waarvan eerst 160 in lijn en daarna nog 5 plaatselijke ronden. De zon had plaats gemaakt voor de wolken en de eerste 2 uur verliepen ook onder natte omstandigheden. Omdat deze koers vaak op een massaspurt eindigt had ik hier weinig te winnen en daarom probeerde ik mee te gaan in een vroege vlucht. Zonder succes, 4 renners konden wel wegrijden na een 15 tal kilometer en reden een maximale voorsprong van 6 minuten bijeen. FdJ en Europcar namen de leiding in het peloton en langzaam liep de voorsprong terug. Na 90 kilometer volgde in de heuvelzone een eerste schifting. Waardoor het peloton een 30 tal renners verloor. Ik begon me steeds beter te voelen en kon goed vooraan blijven. Ook toen het peloton even op de kant ging net voor de plaatselijke ronden kon ik zonder problemen stand houden in het eerste deel. Door deze versnellingen werden de leiders ingerekend in de eerste ronde waarna de wedstrijd op een spurt met een kleine 100 renners leek te eindigen. Omdat ik me goed voelde ondernam ik toch nog iets. Op 3,5 ronden van het einde viel ik aan en een ronde verder kreeg ik versterking van 2 andere renners. Eén van mijn medevluchters reed onmiddellijk lek waardoor we nog met 2 overschoten. Het peloton hield ons echter steeds binnen schot en bij het ingaan van de laatste ronde werd ik samen met mijn medevluchter na een kleine 20 aanvalskilometers opnieuw ingerekend. 500 meter verder was er een massale valpartij. Ikzelf ging ook tegen de grond, maar gelukkig zonder erg. Hierdoor verloor ik wel mijn plaats in het peloton dat zo uitgedund was tot 50 renners. Toch kon ik de wedstrijd met een tevreden gevoel beëindigen.
Morgen Geraardsbergen!
Klaas
De voorbije dagen speldde ik 5 keer een rugnummer op in Frankrijk, 4 dagen Tour du Limousin, een dagje rust en de Classic de l'Indre in Chateauroux waren de opdrachten.
Naar de Tour du Limousin had ik wel uitgekeken, de 4 heuvelachtige ritten zouden een goed terrein moeten zijn om me in de kijker te rijden. Ook het mooie weer, een hele week om en bij de 30°C was mooi meegenomen.
In de eerste rit was het vooral opletten geen grote groepen te laten wegrijden zodat het klassement niet meteen verloren zou zijn. Al snel reden 4 renners weg en toen hun voorsprong opliep tot 4 minuten zette FdJ de achtervolging in. Dit deden ze misschien iets te overhaast, want hierdoor werden de leiders opnieuw ingelopen rond halfkoers en begon de wedstrijd dus opnieuw. Het duurde 40 kilometer tot een nieuwe ontsnapping zicht vormde. Dit gebeurde net voor de eerste passage aan de aankomst die getrokken was op een steile klim van zowat 600 meter. In schuifjes kwamen 17 renners voorop. Ik voelde me goed en had al enkele malen geprobeerd weg te rijden en was dan ook mee in de kopgroep. Al snel liepen we uit tot 45 seconden op het peloton. Helaas was de samenwerking niet optimaal en was er niemand vertegenwoordigd van het sterke blok Movistar. Zij zetten de achtervolging dan ook in en zorgden op 30 kilometer van het einde voor een hergroepering. Op dat moment moest ik even recupereren en zag het er naar uit dat we met het fel uitgedunde peloton zouden spurtten. Maar bijna onmiddellijk reden opnieuw 11 renners weg. Zij reden snel een voorsprong van meer dan een minuut bijeen. Movistar dat opnieuw de slag gemist had probeerde nog te achtervolgen maar slaagde er niet meer in om de kopgroep terug te pakken. Zo mocht ik spurtten voor de 12e plaats. Ik werd uiteindelijk 48e. Spijtig, ik voelde me goed en had de benen om mee te zijn, maar ik zat in de verkeerde vlucht...
De tweede rit verliep zeer rustig gedurende de eerste 90 kilometer. 4 renners reden bij kilometer 0 weg en reden kregen een voorsprong van 5 minuten waarna de ploeg IAM van leider Elmiger rustig controleerde. Vanaf de bevoorrading ging het tempo met een snok de hoogte in. La Pomme Marseille brak de wedstrijd open op een klim, tal van renners werden gelost en ikzelf voelde me ook niet super, maar kon toch stand houden. De koplopers werden onmiddellijk gegrepen en meteen reden 5 anderen weg. In de finale viel het tempo niet meer terug en op de smalle, kronkelende wegen die constant op en af liepen was het constant volle bak koers in het peloton. Hierdoor stond de deur achteraan flink open, ikzelf voelde me wat beter en kon stand houden. Alle vluchters werden ingerekend en zo werd het een spurt met een kleine 80 renners. Op 5 kilometer van het einde was er nog een valpartij die ik gelukkig kon ontwijken. Ik eindigde opnieuw rond de 50e plaats.
De derde rit was op papier de zwaarste rit. De eerste 30 kilometer werd er 'volle bak' gekoerst. Dit zorgde voor verbrokkeling in het peloton, maar toen konden 3 renners wegrijden en zo keerde de rust terug in het peloton dat opnieuw aandikte. IAM controleerde hierna de wedstrijd. Met nog 60 kilometer te gaan maakten 4 renners de sprong naar voren waarna het tempo in het peloton de hoogte in ging. Op 29 kilometer van het einde volgde de laatste 'officiële' helling. Een klim van een goede kilometer op een smal weggetje met percentages van 15 tot 20%. Op deze klim kende ik een moeilijk moment, ik vond het goede ritme niet en moest op 200 meter van de top afhaken. Het peloton viel niet meer stil waardoor ik niet meer terug kon keren en uiteindelijk in een eerste 'grupetto' belandde. Vooraan liep alles weer samen en spurtten ze met zo'n 70 renners voor de zege. Ik eindigde ontgoocheld op ruime afstand.
In de laatste rit had ik niets meer te verliezen. Op kilometer 0 viel ik dan ook als eerste aan, ik schoof steeds mee, maar kende geen succes. Na 5 kilometer reden 11 renners weg met hierbij mijn ploegmaat Prémont. Hierdoor twijfelde ik en hield ik de benen stil en waren de leiders gaan vliegen. Toen de kopgroep 5 minuten voorop lag nam IAM samen met Bardiani de achtervolging op zich. En uiteindelijk werden de leiders in de eerste van 3 plaatselijke ronden ingerekend. Ik voelde me een pak beter dan daags voordien en kon moeiteloos standhouden in het peloton dat op het lastige circuit in Limoges steeds uitdunde. Op de laatste steile klim in de laatste ronde schoof ik dan mee in de aanval. Bovenop werden we echter gegrepen waarna 6 renners counterden. Zij hielden het vol tot de streep. Ik eindigde op korte afstand in het peloton.
Na een dagje rust volgde dan de Classic de l'Indre in Chateauroux. 200 kilometer waarvan eerst 160 in lijn en daarna nog 5 plaatselijke ronden. De zon had plaats gemaakt voor de wolken en de eerste 2 uur verliepen ook onder natte omstandigheden. Omdat deze koers vaak op een massaspurt eindigt had ik hier weinig te winnen en daarom probeerde ik mee te gaan in een vroege vlucht. Zonder succes, 4 renners konden wel wegrijden na een 15 tal kilometer en reden een maximale voorsprong van 6 minuten bijeen. FdJ en Europcar namen de leiding in het peloton en langzaam liep de voorsprong terug. Na 90 kilometer volgde in de heuvelzone een eerste schifting. Waardoor het peloton een 30 tal renners verloor. Ik begon me steeds beter te voelen en kon goed vooraan blijven. Ook toen het peloton even op de kant ging net voor de plaatselijke ronden kon ik zonder problemen stand houden in het eerste deel. Door deze versnellingen werden de leiders ingerekend in de eerste ronde waarna de wedstrijd op een spurt met een kleine 100 renners leek te eindigen. Omdat ik me goed voelde ondernam ik toch nog iets. Op 3,5 ronden van het einde viel ik aan en een ronde verder kreeg ik versterking van 2 andere renners. Eén van mijn medevluchters reed onmiddellijk lek waardoor we nog met 2 overschoten. Het peloton hield ons echter steeds binnen schot en bij het ingaan van de laatste ronde werd ik samen met mijn medevluchter na een kleine 20 aanvalskilometers opnieuw ingerekend. 500 meter verder was er een massale valpartij. Ikzelf ging ook tegen de grond, maar gelukkig zonder erg. Hierdoor verloor ik wel mijn plaats in het peloton dat zo uitgedund was tot 50 renners. Toch kon ik de wedstrijd met een tevreden gevoel beëindigen.
Morgen Geraardsbergen!
Klaas
vrijdag 16 augustus 2013
Arctic Race of Norway: koersen boven de Noordpoolcirkel
Hallo
Vorige week nam ik deel aan een unieke wedstrijd, de eerste wedstrijd verreden boven de Noordpoolcirkel. De Noorse 'counties' Nordland en Troms waren het decor voor dit gebeuren mede mogelijk gemaakt door de warme golfstroom.
Toch was er tijdens de eerste rit weinig te merken van die warme golfstroom. Bij de start was het reeds druilerig, daarna was het droog gedurende een tweetal uur, maar toen gingen de hemelsluizen opnieuw open en de temperaturen naar beneden. Nauwelijks nog 10 graden en regen, na de hitte van de afgelopen weken een hele aanpassing en zeker niet mijn favoriete weer.
Die eerste rit met start en aankomst in Bodo verliep over net geen 200 kilometer met 5 beklimmingen. Aangezien de eerste rit in een etappewedstrijd vaak beslissend is probeerde ik zeer attent te koersen. Maar iedereen deed dit, als gevolg hadden we na 90 kilometer nog een compact peloton en een gemiddelde snelheid van 50 km/u. Even was ik weg gereden op de tweede bergprijs, wat later kwamen 20 renners aansluiten waarbij bijna alle ploegen. Maar na enkele kilometers werden we weer ingerekend. Het duurde uiteindelijk tot na de 3e helling vooraleer 8 renners konden wegrijden waarbij mijn ploegmaat Delfosse. Ikzelf was ondertussen het goede gevoel volledig kwijtgeraakt door de koude regen en voor mij was het vanaf dat moment op automatische piloot binnen rijden. BMC hield de vluchters steeds binnen schot en met de hulp van Vacansoleil en Argos werd het uiteindelijk een massaspurt waarin Van Hummel de snelste was. Na de rit gingen we nog het vliegtuig op voor een vlucht van 25 minuten richting de Lofoten eilanden.
Tijdens de tweede rit (en 3e en 4e ook) was de zon wel van de partij. Dit zorgde voor aangenaam koersweer met temperaturen van 15 tot 17 graden. Onder deze omstandigheden was er ook wat meer tijd om van het natuurschoon te genieten. Bijna constant reden we van het ene eiland naar het andere en doorkruisten constant fjorden, prachtig...
Uiteraard was er ook koers. Maar die bleef telkens relatief gesloten vanwege de niet zo moeilijke parcoursen, er waren wel steeds veel hoogtemeters te overwinnen per rit, maar door de constant licht golvende, rechte en brede wegen hadden vluchters weinig kans tegen het peloton. In de tweede rit (Svolvaer - Svolvaer) voelde ik me wat slap in het begin waardoor ik me gedeisd hield, 5 renners kregen na 15 kilometer een vrijgeleide en werden uiteindelijk allemaal ingerekend met nog 10 kilometer te gaan. Ikzelf probeerde samen met de ploegmaats onze spurter Baptiste Planckaert in zo goed mogelijke omstandigheden naar de slotkilometer te loodsen en kwam daarna in de buik van het peloton binnen waarvan Thor Hushovd de snelste was.
In de derde rit (Svolvaer - Storkmarknes) duurde het langer vooraleer de kopgroep gevormd werd. Ik voelde me veel beter en probeerde dan ook zo vaak mogelijk mee te schuiven. Het was echter onmiddellijk na de eerste tussenspurt dat opnieuw 5 renners wegreden. Op dat moment zat ik te ver om te kunnen reageren. Deze kopgroep werd gevat met nog 8 kilometer te gaan en zo kregen we opnieuw een massaspurt dit keer gewonnen door Nikias Arndt.
De laatste rit (Sortland - Harstad) zou nog voor verschuivingen zorgen aangezien we op het einde 5 rondjes van 6 kilometer moesten afwerken met aankomst op een strook van 600 meter bergop. Ook in deze rit duurde het zeer lang vooraleer een kopgroep zich vormde, niet alleen omdat het de laatste rit was, maar vooral omdat er een stuk bouwgrond te winnen was na 75 kilometer! Ikzelf maakte deel uit van een gevaarlijke ontsnapping van een kleine 20 renners na 10 kilometer koers maar na enkele kilometers kwam alles opnieuw samen. Uiteindelijk konden 5 renners net voor die eerste spurt wegrijden en zij hielden stand tot de eerste plaatselijke ronde. Tijdens de eerste twee ronden was het BMC die het tempo hoog hield, ik voelde me steeds beter en schoof stelselmatig op. Er kwamen steeds nieuwe aanvallen, maar die kregen maximaal 15 seconden voorgift. Bij het ingaan van de laatste ronde reageerde ik op een uitval van Belkin renner Moreno Hofland. Maar na enkele kilometers werden we terug ingerekend en zo werd het spurt met een 70 tal renners. Aangezien ik net mijn 'cartouche' verschoten had kon ik niet meer meedoen en werd 47e. In het eindklassement werd ik 50e. Thor Hushovd won die laatste rit en het eindklassement.
De volgende wedstrijd is de Tour du Limousin. Een lastige wedstrijd in centraal Frankrijk, hopelijk kan ik daar voor een uitschieter zorgen.
Klaas
Vorige week nam ik deel aan een unieke wedstrijd, de eerste wedstrijd verreden boven de Noordpoolcirkel. De Noorse 'counties' Nordland en Troms waren het decor voor dit gebeuren mede mogelijk gemaakt door de warme golfstroom.
Toch was er tijdens de eerste rit weinig te merken van die warme golfstroom. Bij de start was het reeds druilerig, daarna was het droog gedurende een tweetal uur, maar toen gingen de hemelsluizen opnieuw open en de temperaturen naar beneden. Nauwelijks nog 10 graden en regen, na de hitte van de afgelopen weken een hele aanpassing en zeker niet mijn favoriete weer.
Die eerste rit met start en aankomst in Bodo verliep over net geen 200 kilometer met 5 beklimmingen. Aangezien de eerste rit in een etappewedstrijd vaak beslissend is probeerde ik zeer attent te koersen. Maar iedereen deed dit, als gevolg hadden we na 90 kilometer nog een compact peloton en een gemiddelde snelheid van 50 km/u. Even was ik weg gereden op de tweede bergprijs, wat later kwamen 20 renners aansluiten waarbij bijna alle ploegen. Maar na enkele kilometers werden we weer ingerekend. Het duurde uiteindelijk tot na de 3e helling vooraleer 8 renners konden wegrijden waarbij mijn ploegmaat Delfosse. Ikzelf was ondertussen het goede gevoel volledig kwijtgeraakt door de koude regen en voor mij was het vanaf dat moment op automatische piloot binnen rijden. BMC hield de vluchters steeds binnen schot en met de hulp van Vacansoleil en Argos werd het uiteindelijk een massaspurt waarin Van Hummel de snelste was. Na de rit gingen we nog het vliegtuig op voor een vlucht van 25 minuten richting de Lofoten eilanden.
Tijdens de tweede rit (en 3e en 4e ook) was de zon wel van de partij. Dit zorgde voor aangenaam koersweer met temperaturen van 15 tot 17 graden. Onder deze omstandigheden was er ook wat meer tijd om van het natuurschoon te genieten. Bijna constant reden we van het ene eiland naar het andere en doorkruisten constant fjorden, prachtig...
Uiteraard was er ook koers. Maar die bleef telkens relatief gesloten vanwege de niet zo moeilijke parcoursen, er waren wel steeds veel hoogtemeters te overwinnen per rit, maar door de constant licht golvende, rechte en brede wegen hadden vluchters weinig kans tegen het peloton. In de tweede rit (Svolvaer - Svolvaer) voelde ik me wat slap in het begin waardoor ik me gedeisd hield, 5 renners kregen na 15 kilometer een vrijgeleide en werden uiteindelijk allemaal ingerekend met nog 10 kilometer te gaan. Ikzelf probeerde samen met de ploegmaats onze spurter Baptiste Planckaert in zo goed mogelijke omstandigheden naar de slotkilometer te loodsen en kwam daarna in de buik van het peloton binnen waarvan Thor Hushovd de snelste was.
In de derde rit (Svolvaer - Storkmarknes) duurde het langer vooraleer de kopgroep gevormd werd. Ik voelde me veel beter en probeerde dan ook zo vaak mogelijk mee te schuiven. Het was echter onmiddellijk na de eerste tussenspurt dat opnieuw 5 renners wegreden. Op dat moment zat ik te ver om te kunnen reageren. Deze kopgroep werd gevat met nog 8 kilometer te gaan en zo kregen we opnieuw een massaspurt dit keer gewonnen door Nikias Arndt.
De laatste rit (Sortland - Harstad) zou nog voor verschuivingen zorgen aangezien we op het einde 5 rondjes van 6 kilometer moesten afwerken met aankomst op een strook van 600 meter bergop. Ook in deze rit duurde het zeer lang vooraleer een kopgroep zich vormde, niet alleen omdat het de laatste rit was, maar vooral omdat er een stuk bouwgrond te winnen was na 75 kilometer! Ikzelf maakte deel uit van een gevaarlijke ontsnapping van een kleine 20 renners na 10 kilometer koers maar na enkele kilometers kwam alles opnieuw samen. Uiteindelijk konden 5 renners net voor die eerste spurt wegrijden en zij hielden stand tot de eerste plaatselijke ronde. Tijdens de eerste twee ronden was het BMC die het tempo hoog hield, ik voelde me steeds beter en schoof stelselmatig op. Er kwamen steeds nieuwe aanvallen, maar die kregen maximaal 15 seconden voorgift. Bij het ingaan van de laatste ronde reageerde ik op een uitval van Belkin renner Moreno Hofland. Maar na enkele kilometers werden we terug ingerekend en zo werd het spurt met een 70 tal renners. Aangezien ik net mijn 'cartouche' verschoten had kon ik niet meer meedoen en werd 47e. In het eindklassement werd ik 50e. Thor Hushovd won die laatste rit en het eindklassement.
De volgende wedstrijd is de Tour du Limousin. Een lastige wedstrijd in centraal Frankrijk, hopelijk kan ik daar voor een uitschieter zorgen.
Klaas
Abonneren op:
Posts (Atom)