Hallo,
Van vrijdag tot en met zondag was ik aan de slag in de Bourgogne. Voor het eerst dit seizoen een koers die me goed zou moeten liggen. Massaspurten en gemiddelde snelheden van 45 km/u leken uitgesloten, zelf met het zomerweer...
Vrijdag stond onmiddellijk een pittige rit op het programma. Al snel reden een 4 tal renners weg, met hierbij mijn ploegmaat Jonathan Genthon, toch kregen zij nooit echt een vrijgeleide. Ze konden maximaal 40 seconden bijeen sprokkelen, en werden na een vlucht van een kleine 30 km weer ingelopen. Daarna waren er meerdere pogingen, maar zonder succes. Na een 50 tal kilometer reden een 8 tal renners weg. Op een helling kwam reactie en ik sprong mee, al snel kwamen we terug op de leiders en zo kwamen we met 17 renners op kop. We liepen tot 30 seconden uit en even dacht ik dat we vertrokken waren, maar een tweetal ploegen waren niet vertegenwoordigd en na 15 km kwam het peloton terug. Even verder reden in een afdaling 8 renners weg, zij namen snel 40 seconden. Even verder kwam er reactie van 6 renners, omdat dit gevaarlijk leek, maakte ik alleen de brug naar de 6 achtervolgers. En een 10 tal kilometer verder sloten we aan bij de leiders. Zo kwamen we met 14 op kop. Op een helling kwamen nog een 10 tal renners terug, het peloton lag op zowat 1 minuut. Deze groep was echter te groot, waardoor er geen samenwerking was. Op het moment van de samensmelting gingen 12 renners er vandoor. Zij liepen uit tot 30 seconden, op de volgende helling kwam er een tegenreactie waarin ik kon meeglippen. Na een lange en slopende achtervolging kwamen we op 20 km van het einde vooraan aansluiten. Ik voelde dat ik door mij beste krachten heen zat en moest dan ook passen toen 8 renners wegreden op de voorlaatste helling. Zij namen snel 40 seconden en reden voor winst. Op 3 km van het einde kwam er nog een zéér steile helling, hierop brak mijn groep nog en kwam ik met de eersten boven. Een top 10 zat er dus in, jammer genoeg kwamen in de afdaling nog enkele renners terug. Ik werd uiteindelijk 16e.
Op zaterdag stonden twee lastige ritten op het programma. Altijd gevaarlijk, korte ritten...
Zo ook deze keer. Na een 5 tal kilometer klimmen reden al snel een 20 tal renners vooruit, daarna een groepje van 10 en dan het peloton. Ik zag het gevaar en maakte de sprong naar voren. Zo kwamen we uiteindelijk met een 30 tal renners voorop. Veel te veel om rond te draaien, maar ook in het peloton werd er niet gereden, waardoor we toch tot 1min30 uitliepen. Op dat moment was ik virtueel derde, een goede situatie dus. Na 35 km volgden twee hellingen, ideaal om de groep uit te dunnen en definitief weg te rijden. Na die twee hellingen kwamen we met een 12 tal renners voorop. Ik nam vervolgens de afdaling voor mijn rekening en had beneden een kleine voorsprong van 100 meter. Omdat er even verder een rush lag ging ik door. Bij die rush had ik een voorsprong van een 20 tal seconden op de groep die weer aangedikt was tot goed 20 renners. Met nog meer dan 40 km te gaan, ging ik niet voluit. Dit bleek een goede keuze, want even verder sloten in twee keer 3 renners aan. Met 4 hadden we meer kans. We werkten uitstekend samen en liepen al snel tot 40 seconden uit, het peloton zat ondertussen op 1min10. Ik was virtueel leider. De achtervolgende groep werd al snel ingelopen, waardoor het 4 tegen een peloton was. Met 1 minuut voorsprong gingen we de laatste 10 km in en op 7 km van de finish lag nog een steile helling van een 2 tal kilometer. Hierop spatte onze groep uitéén en moest ik mijn meerdere erkennen in één renner. Het peloton spatte ook volledig uitéén en naderde snel. Op de top had ik een 20 tal seconden achterstand op de leider en 30 seconden voorsprong op een eerste groep. Ik gaf alles, maar bleef op 20 seconden hangen. Tussen kilometer 3 en 2, zag het er nog zeer slecht uit, een lange rechte weg bergop en wind op kop, zorgde ervoor dat het peloton met rasse schreden naderde. Gelukkig viel ik niet stil en kon ik stand houden en de tweede plaats veilig stellen. Tweede, jammer natuurlijk, maar eindelijk wel eens een mooie plaats en dan nog in een mooie koers... In het klassement was ik naar een 9e plek opgeschoven.
Na een korte middagpauze mochten we opnieuw de baan op voor 80 kilometer. Na de zware inspanningen in de voormiddag stond mij een zware middag te wachten. Vooral in het begin zou het op de tanden bijten zijn met twee beklimmingen na 10 km. Tijd om er in te komen was er niet! Het was van bij de start alle "hands on deck", het peloton scheurde in verschillende stukken uitéén. Op de eerste helling zat ik iets te ver waardoor ik niet mee was met de eerste 15 renners. Gelukkig bleef het verschil beperkt zodat ik op de 2e beklimming met een 10 tal renners kon aansluiten bij de leiders. Zo kwamen we met 25 renners op kop. Na de inspanningen uit de voormiddag moest ik me beperken tot volgen. Het werd sowieso een moeilijke wedstrijd omdat het een tactisch steekspel was tussen de top 8 uit het klassement. Uiteindelijk konden 4 renners wegrijden en zij bereikten de aankomst met 1 minuut voorsprong. Uit de achtergrond kwamen nog 10 renners terug bij mijn groep, ik eindigde rond de 30e plaats en zakte één plaatsje in het klassement.
Op Pasen stond de koninginnerit op het programma, de eerste 120 kilometer verliepen over constant golvende wegen. Daarna kwam de beklimming van Signal d'Uchon met passages van 18% om te eindigen met hoofdzakelijk dalende wegen richting Le Creusot. Van in het begin voelde ik al dat ik niet over de beste benen beschikte waardoor ik me gedeisd hield in het peloton waar de ploeg van leider het tempo bepaalde achter 12 vluchters. Die vluchters werden aan de voet van Signal d'Uchon gegrepen waarna de wedstrijd helemaal open barstte. Ik zocht een eigen tempo, maar viel in de laatste kilometer wat stil. Hierdoor verloor ik de aansluiting met het eerste groepje en kwam ik in een eerste achtervolgende groep terrecht. Ik verzette nog veel werk terug om de schade te beperken, maar kreeg jammer genoeg geen steun. Uiteindelijk liep ik op een 2 tal minuten binnen en zakte ik in het klassement naar een 15e plaats.
Op die manier eindigde de driedaagse toch wat minder dan ze begon, maar al bij al mag ik toch tevreden terug blikken. De vorm komt stillaan terug, hopelijk kan ik de lijn nu doortrekken naar de volgende koersen. Te beginnen met de Chrono Lac de Vassivière aanstaande zondag 1 mei, meetellende voor de Look Coup de France. Een 27,2 kilometer lange tijdrit op een golvend parcours.
Groeten Klaas
maandag 25 april 2011
dinsdag 19 april 2011
Verslag: La Gainsbarre en Harcourt
Hallo
Zaterdag ging ik met een 150 tal collega's van start in Portbail voor "La Gainsbarre", een klassieker in de Manche. 160 km met in de eerste 80 km, 6 korte maar steile hellingen, genre Vlaamse Ardennen.
Ik had er zin in en van bij de start sprong ik vaak mee. Na 20 km luidde ik zelf de aanvalsklok en even verder kwamen 3 renners bij me aansluiten. Hoewel we snel reden, kregen we geen vrijgeleide van het peloton. We konden maximaal 50 seconden uitlopen, maar na goed 30 km werden we weer ingelopen. Na deze poging voelde ik me nog altijd fris en dus probeerde ik meermaals mee te schuiven, maar zonder succes. Uiteindelijk raakten na een 80 tal kilometer wedstrijd 9 renners voorop. Zij liepen ook tot maxiaal 1 minuut uit. Drie grote ploegen (waaronder VC Rouen) waren echter niet vertegenwoordigd. Dus werd de achtervolging al snel in gezet. De plaatselijke ronden waren zeer vlak, dus lag het scenario van de koers redelijk vast. Ofwel zouden de 9 voorop blijven ofwel massaspurt. Het was uiteindelijk het peloton dat aan het langste eind trok (op het einde deed ik ook nog mijn deel van het werk) en dus werd het massaspurt. Ik eindigde op een 69e plek na opnieuw een wedstrijd met een gemiddelde snelheid van 46km/u. De renners van 'Armée de Terre' bleken over het snelste spurtwapen te beschikken en werden één en twee. Mijn ploegmaat, Cyrille Patoux, werd derde.
Daags nadien spelde ik een nummer op in La Gislarde, in Saint-Sauver-le-Lendelin. Een wedstrijd op een plaatselijk parcours. Maar vooraf had ik afgesproken met de ploegleider dat ik zou stoppen na één uur wedstrijd aangezien ik maandag nog zou starten in Harcourt. Zogezegd, zogedaan...
Maandag stond dan een kleine, regionale koers op het programma, 7 ronden van 16 kilometer met iedere ronde drie stevige hellingen van een kilometer. Een slopende koers waarin iedereen één per één ariveerde. Ik was erop gebrand een mooie uitslag te rijden, jammer genoeg sloeg het noodlot al na 8 km toe en moest ik met materiaalpech de wedstrijd verlaten. Ik was erg ontgoocheld, maar ja, het zal wel keren. Het was maar een kleine wedstrijd zonder veel belang, maar het zou natuurlijk leuk geweest zijn om eens een resultaat neer te zetten. Nu ja, als je het positief bekijkt kom ik nu frisser aan de start van het Circuit du Saône et Loire, een 3 daagse rittenkoers in de Bourgogne. Het parcours is zeer lastig, en een sterk deelnemersveld. Een ideale gelegenheid voor een kleine revanche.
Klaas
Zaterdag ging ik met een 150 tal collega's van start in Portbail voor "La Gainsbarre", een klassieker in de Manche. 160 km met in de eerste 80 km, 6 korte maar steile hellingen, genre Vlaamse Ardennen.
Ik had er zin in en van bij de start sprong ik vaak mee. Na 20 km luidde ik zelf de aanvalsklok en even verder kwamen 3 renners bij me aansluiten. Hoewel we snel reden, kregen we geen vrijgeleide van het peloton. We konden maximaal 50 seconden uitlopen, maar na goed 30 km werden we weer ingelopen. Na deze poging voelde ik me nog altijd fris en dus probeerde ik meermaals mee te schuiven, maar zonder succes. Uiteindelijk raakten na een 80 tal kilometer wedstrijd 9 renners voorop. Zij liepen ook tot maxiaal 1 minuut uit. Drie grote ploegen (waaronder VC Rouen) waren echter niet vertegenwoordigd. Dus werd de achtervolging al snel in gezet. De plaatselijke ronden waren zeer vlak, dus lag het scenario van de koers redelijk vast. Ofwel zouden de 9 voorop blijven ofwel massaspurt. Het was uiteindelijk het peloton dat aan het langste eind trok (op het einde deed ik ook nog mijn deel van het werk) en dus werd het massaspurt. Ik eindigde op een 69e plek na opnieuw een wedstrijd met een gemiddelde snelheid van 46km/u. De renners van 'Armée de Terre' bleken over het snelste spurtwapen te beschikken en werden één en twee. Mijn ploegmaat, Cyrille Patoux, werd derde.
Daags nadien spelde ik een nummer op in La Gislarde, in Saint-Sauver-le-Lendelin. Een wedstrijd op een plaatselijk parcours. Maar vooraf had ik afgesproken met de ploegleider dat ik zou stoppen na één uur wedstrijd aangezien ik maandag nog zou starten in Harcourt. Zogezegd, zogedaan...
Maandag stond dan een kleine, regionale koers op het programma, 7 ronden van 16 kilometer met iedere ronde drie stevige hellingen van een kilometer. Een slopende koers waarin iedereen één per één ariveerde. Ik was erop gebrand een mooie uitslag te rijden, jammer genoeg sloeg het noodlot al na 8 km toe en moest ik met materiaalpech de wedstrijd verlaten. Ik was erg ontgoocheld, maar ja, het zal wel keren. Het was maar een kleine wedstrijd zonder veel belang, maar het zou natuurlijk leuk geweest zijn om eens een resultaat neer te zetten. Nu ja, als je het positief bekijkt kom ik nu frisser aan de start van het Circuit du Saône et Loire, een 3 daagse rittenkoers in de Bourgogne. Het parcours is zeer lastig, en een sterk deelnemersveld. Een ideale gelegenheid voor een kleine revanche.
Klaas
maandag 11 april 2011
Verslag Redon
Hallo
Met 200 renners gingen we gisteren van start onder een meer dan aangename lentezon (24°C). Het parcours was golvend, met 6 beklimmingen in het stuk in lijn en daarna 7 keer de helling naar de aankomst. De wedstrijd verliep zoals steeds dit jaar razend snel. Toch was dit geen belet voor een 12 tal renners om er na 30 km vandoor te gaan. Zij reden al snel een voorspron van 1 minuut bijeen. Op de lastigste helling van de dag, 800m aan 10% testte ik me even. Ik trok eens vol door, maar door de wind op kop trapte ik even op mijn adem, waardoor ik nog alle zeilen moest bijzetten om mee te zijn met de eersten. Ik slaagde hier in en zo reden we weg met een 20 tal renners, maar na enkele kilometer kwam alles terug.
De koplopers bleven steeds binnen het vizier en zo trokken we in (vrij) gesloten slagorde richting plaatselijke ronden. De beklimming naar de aankomst, was niet superlastig, maar eerder een slopende sprint bergop. Ik schoof telkens mee, maar kon nooit de forcing helpen voeren. Op 3 ronden van het einde, na het inlopen van de koplopers, reden we weg met een 25 tal renners. Voor 8 renners ging het nog niet snel genoeg, ik zat even à bloc en twijfelde even, reageerde toch nog, maar kon niet meer terugkeren. Ik voelde dat na deze inspanningen het beste er van af was en een ronde later was ik dan opnieuw niet mee toen 7 renners toch nog de sprong konden maken naar de leiders. Zo kregen we 15 leiders met een halve minuut voorsprong op het peloton bij het ingaan van de laatste ronde. In het peloton ging werd het tempo opnieuw opgevoerd, en met nog 2 km te gaan kwam alles terug samen op één renner na, de ex-prof, Freddy Bichot had blijkbaar nog wat overschot en bleef het peloton na een knappe solo van 8 km net voor. Ik drong niet aan in de spurt en eindigde als 89e.
Ik voelde me iets minder dan vorige week, het kan zijn dat de eerste warmte me wat parten speelde of was het een slepend achterwiel dat ik pas na de finish opmerkte.
Deze week staat alvast in het teken van de recuperatie. Volgende week ga ik dan van start in 'La Gainsbarre' (zaterdag) en 'Harcourt' (maandag).
Gr Klaas
Zo
Met 200 renners gingen we gisteren van start onder een meer dan aangename lentezon (24°C). Het parcours was golvend, met 6 beklimmingen in het stuk in lijn en daarna 7 keer de helling naar de aankomst. De wedstrijd verliep zoals steeds dit jaar razend snel. Toch was dit geen belet voor een 12 tal renners om er na 30 km vandoor te gaan. Zij reden al snel een voorspron van 1 minuut bijeen. Op de lastigste helling van de dag, 800m aan 10% testte ik me even. Ik trok eens vol door, maar door de wind op kop trapte ik even op mijn adem, waardoor ik nog alle zeilen moest bijzetten om mee te zijn met de eersten. Ik slaagde hier in en zo reden we weg met een 20 tal renners, maar na enkele kilometer kwam alles terug.
De koplopers bleven steeds binnen het vizier en zo trokken we in (vrij) gesloten slagorde richting plaatselijke ronden. De beklimming naar de aankomst, was niet superlastig, maar eerder een slopende sprint bergop. Ik schoof telkens mee, maar kon nooit de forcing helpen voeren. Op 3 ronden van het einde, na het inlopen van de koplopers, reden we weg met een 25 tal renners. Voor 8 renners ging het nog niet snel genoeg, ik zat even à bloc en twijfelde even, reageerde toch nog, maar kon niet meer terugkeren. Ik voelde dat na deze inspanningen het beste er van af was en een ronde later was ik dan opnieuw niet mee toen 7 renners toch nog de sprong konden maken naar de leiders. Zo kregen we 15 leiders met een halve minuut voorsprong op het peloton bij het ingaan van de laatste ronde. In het peloton ging werd het tempo opnieuw opgevoerd, en met nog 2 km te gaan kwam alles terug samen op één renner na, de ex-prof, Freddy Bichot had blijkbaar nog wat overschot en bleef het peloton na een knappe solo van 8 km net voor. Ik drong niet aan in de spurt en eindigde als 89e.
Ik voelde me iets minder dan vorige week, het kan zijn dat de eerste warmte me wat parten speelde of was het een slepend achterwiel dat ik pas na de finish opmerkte.
Deze week staat alvast in het teken van de recuperatie. Volgende week ga ik dan van start in 'La Gainsbarre' (zaterdag) en 'Harcourt' (maandag).
Gr Klaas
Zo
woensdag 6 april 2011
Redon-Redon
Hallo
Dit weekend (zondag) sta ik aan de start van de Bretonse klassieker Redon-Redon. Eerst moeten we een ronde van 50 km afleggen, daarna één van 57 km en tot slot 8 plaatselijke ronden van 8,5 km met aankomst op een klimmetje.
Een mooie koers...
Dit weekend (zondag) sta ik aan de start van de Bretonse klassieker Redon-Redon. Eerst moeten we een ronde van 50 km afleggen, daarna één van 57 km en tot slot 8 plaatselijke ronden van 8,5 km met aankomst op een klimmetje.
Een mooie koers...
dinsdag 5 april 2011
GP Nogent-sur-Oise
Hallo
Zondag nam ik voor het eerst deel aan de GP Nogent-sur-Oise (UCI 1.2). Met 180 renners moesten we 5 ronden van 35,5 km afleggen, bijna 180km dus, met iedere ronde 2 hellingen.
De wedstrijd begon niet goed voor mij, tijdens de (gevaarlijke) neutralisatie reed ik al plat. Nu ja, moeite om terug te keren had ik dus niet. Van bij de echte start ging het er onmiddellijk razendsnel aan toe, wat het zo goed als onmogelijk maakte om weg te rijden. Na 30 km kwamen we voor het eerst opnieuw langs in Nogent-sur-Oise waar we telkens 4 km door het centrum reden. Daar reageerde ik op een uitval en zo kwamen we met 10 renners voorop, even verder sloten nog 12 renners aan en al snel namen we 40s voorsprong op het peloton. Alle grote ploegen waren vertegenwoordigd dus dacht ik dat we vertrokken waren, dit was echter niet het geval en een 15 tal kilometer verder liep alles opnieuw samen. Dit was meteen de grootste en gevaarlijkste ontsnapping van de dag. In de rest van de koers reden regelmatig groepjes weg op de hellingen. Ik was zeer actief en had opnieuw goede benen en was dus telkens mee of viel zelf aan. Echter was het onmogelijk om weg te rijden, meer dan 20 seconden konden we nooit uitlopen en op de lange rechte wegen zonder wind, was het onmogelijk om voorop te blijven. In de laatste ronde ging ik op de laatste helling opnieuw aan, blijkbaar deed ik dat iets te fors, want net op dat moment kende ik spaakbreuk en moest ik van de fiets. Omdat er meerdere renners gelost waren kreeg ik niet onmiddellijk hulp en zo kon ik niet meer terug keren in het peloton. Zo erg was dit niet, want niemand kon de aangekondigde massaspurt ontlopen.
Ik had dus een goed gevoel, jammer genoeg geen uitslag. Het weer zorgt er dit jaar voor dat de wedstrijden zeer gesloten blijven. Ik zal nog even geduld moeten hebben tot de wegen wat langer bergop lopen.
Gr Klaas
Zondag nam ik voor het eerst deel aan de GP Nogent-sur-Oise (UCI 1.2). Met 180 renners moesten we 5 ronden van 35,5 km afleggen, bijna 180km dus, met iedere ronde 2 hellingen.
De wedstrijd begon niet goed voor mij, tijdens de (gevaarlijke) neutralisatie reed ik al plat. Nu ja, moeite om terug te keren had ik dus niet. Van bij de echte start ging het er onmiddellijk razendsnel aan toe, wat het zo goed als onmogelijk maakte om weg te rijden. Na 30 km kwamen we voor het eerst opnieuw langs in Nogent-sur-Oise waar we telkens 4 km door het centrum reden. Daar reageerde ik op een uitval en zo kwamen we met 10 renners voorop, even verder sloten nog 12 renners aan en al snel namen we 40s voorsprong op het peloton. Alle grote ploegen waren vertegenwoordigd dus dacht ik dat we vertrokken waren, dit was echter niet het geval en een 15 tal kilometer verder liep alles opnieuw samen. Dit was meteen de grootste en gevaarlijkste ontsnapping van de dag. In de rest van de koers reden regelmatig groepjes weg op de hellingen. Ik was zeer actief en had opnieuw goede benen en was dus telkens mee of viel zelf aan. Echter was het onmogelijk om weg te rijden, meer dan 20 seconden konden we nooit uitlopen en op de lange rechte wegen zonder wind, was het onmogelijk om voorop te blijven. In de laatste ronde ging ik op de laatste helling opnieuw aan, blijkbaar deed ik dat iets te fors, want net op dat moment kende ik spaakbreuk en moest ik van de fiets. Omdat er meerdere renners gelost waren kreeg ik niet onmiddellijk hulp en zo kon ik niet meer terug keren in het peloton. Zo erg was dit niet, want niemand kon de aangekondigde massaspurt ontlopen.
Ik had dus een goed gevoel, jammer genoeg geen uitslag. Het weer zorgt er dit jaar voor dat de wedstrijden zeer gesloten blijven. Ik zal nog even geduld moeten hebben tot de wegen wat langer bergop lopen.
Gr Klaas
Abonneren op:
Posts (Atom)