Hallo
Het is een tijdje geleden dat ik een berichtje geplaatst heb, waarvoor mijn excuses...
Het was dan ook een vrij drukke week met 3 wedstrijden. In het weekend twee manches voor de Coupe de France in Bretagne, de mooie GP Plumelec Morbihan gevolgde door Chateaulin - Boucles de l'Aulne. Daarna volgde de terugreis om dinsdag alweer in Gullegem te starten.
Een terugblik...
Als het overal goed weer is, regent en waait het in Bretagne, dus gold gelukkig ook het omgekeerde... Van de Giro tot de Ronde van België was het koud en nat, maar in Bretagne scheen een aangename lentezon met temperaturen tot 20°C! Ideaal koersweer dus en ook nog eens twee lastige wedstrijden die me vrij goed zouden moeten liggen, de motivatie was er dus...
Vooral Plumelec moest me goed liggen met 13 maal de beklimming van de côte de Couedal waar ook de aankomst getrokken lag na goed 180 km. Al vrij snel kregen 3 renners een vrijgeleide van het peloton. Aangezien deze uit kleinere ploegen kwamen kregen zij een voorsprong van 12min30 vooraleer AG2R en Europcar de achtervolging op zich namen. De voorsprong ging slechts gestaag achteruit en op 100 km van het einde bedroeg die nog steeds meer dan 10 minuten. Ik voelde me goed en besloot de finale af te wachten. Toen de renners van FdJ in de finale alle registers open trokken moest ik alle zeilen bijzetten maar kon ik toch mijn wagonnetje aanhaken in het eerste peloton. Daarna ging het in sneltrein richting finish. Op één ronde van het einde werden de vluchters ingerekend, door het hoge tempo raakte niemand nog weg en zo gingen we een peloton van circa 35 renners naar de slotklim. Daar brak ik op 500m van de top om zo 24e te worden. Geen topuitslag, maar voor het eerst dit jaar kon ik mee met de toppers in de finale. Rond rijden tussen kleppers als Taaramae, Nocentini, Peraud, Coppel, Dumoulin, Fedrigo gaf me wel een goed gevoel...
Daags nadien had ik wat zware benen in Chateaulin. In het begin moest ik me dan ook beperken tot volgen. Toch kwam ik er gaandeweg door en toen na 120 km de 7 vluchters terug ingelopen werden begon de koers opnieuw. Op de korte klim aan de aankomst trok ik in de aanval, ik reed weg, maar werd na de klim gecounterd door Peraud. Op dat moment moest ik even passen en zo ontstond een nieuwe kopgroep van 12 renners. Deze bleven 3 ronden voorop, maar werden met nog 2 ronden te gaan opnieuw ingerekend. Op 3 ronden van het einde probeerde ik de sprong nog naar voren te maken, maar ik bleef op een 10 tal seconden hangen alvorens terug ingelopen te worden. Hierdoor besloot ik te wachten in de hoop in de laatste ronde nog eens te kunnen aangaan. Jammer genoeg bleek dit een verkeerde gok. Toen de koplopers terug gegrepen werden reden 19 renners in de afdaling weg. Iedereen keek wat naar elkaar en een aarzeling in het peloton zorgde ervoor dat ze snel 30 seconden voorsprong hadden. In de laatste ronde probeerde Saur-Sojasun nog iets recht te zetten, maar ze kwamen te laat. Ik nam geen risico's in de spurt en werd 54e. Hier zat meer in...
Dinsdag startte ik dan in Gullegem. Door de lange reis was ik wat vermoeid en daardoor besloot ik deze wedstrijd gewoon als training te rijden. Ik hield me dan ook de hele wedstrijd in de buik van het peloton schuil. Ik voelde me niet slecht en kon zo zonder problemen en zonder forceren de (snelle) wedstrijd beëindigen.
Dit weekend ga ik opnieuw twee keer koersen, morgen de Heistste Pijl en zondag de Delta Zeeland Tour met start en aankomst in Terneuzen.
Groetjes
Klaas
vrijdag 31 mei 2013
dinsdag 21 mei 2013
Borsbeek
Hallo
Gisteren ging ik met 115 collega renners van start in Borsbeek, met slechts 15 profrenners aan de start kende deze wedstrijd niet echt een sterk deelnemersveld. Aangezien wij met 11 Crelan renners aan het vertrek kwamen moesten we er sowieso voor zorgen dat we niet achter de feiten aan holden en dus van in het begin voluit meekoersen. Na 170 km zouden de sterkere krachten dan sowieso boven drijven...
We hadden geluk want het (snelle) parcours lag er droog bij en dat zou de hele wedstrijd zo blijven. Omdat er geen wind was en er weinig bochten waren was het moeilijk om verschil te maken. Na één ronde wedstrijd konden 5 renners waarbij mijn ploegmaat Peeters wegrijden, na 3 ronden ging ik met 15 renners in de tegenreactie (waarbij ook mijn ploegmaat Breyne). Zo kwamen we met 20 man op kop, even zag het er naar uit dat de wedstrijd beslist was, maar 3 ronden verder kwamen uit de achtergrond nog 2 groepen terug en zo kwamen we met een 50 tal renners op kop. In deze ruime kopgroep waren we met 6 renners van de ploeg vertegenwoordigd. Ik besloot onmiddellijk door te gaan, want met zo'n ruime groep is het moeilijk koersen. Maar jammer genoeg bleek het nog te vroeg, het moment dat ik terug gegrepen werd rond half koers gingen 7 renners er vandoor met 2 man van de ploeg, een goede situatie voor ons dus. Daarna was het vooral afstoppen geblazen en meeschuiven in tegenreacties. De koplopers liepen uit tot 2 minuten voorsprong en met nog 4 ronden te gaan ging ploegmaat Breyne ervandoor. Op dat moment brak onze groep ook in twee en reden we met 20 renners weg. In de laatste ronde liepen we alle koplopers behalve Breyne nog in en hierdoor mocht ik nog strijden voor een mooie ereplaats. Ik had nog veel krachten over, maar zat wat in de tang doordat ploegmaat Barbe net voor me het hazenpad gekozen had. Hij werd tweede en ikzelf bolde uiteindelijk in de groep als 19e over de streep.
De conditie is goed, nu goed uitrusten en hopelijk kan ik dan in de volgende koersen, de GP Plumelec-Morbihan en Chateaulin - Boucles de l'Aulne in Bretagne de lijn doortrekken.
Groetjes
Klaas
Gisteren ging ik met 115 collega renners van start in Borsbeek, met slechts 15 profrenners aan de start kende deze wedstrijd niet echt een sterk deelnemersveld. Aangezien wij met 11 Crelan renners aan het vertrek kwamen moesten we er sowieso voor zorgen dat we niet achter de feiten aan holden en dus van in het begin voluit meekoersen. Na 170 km zouden de sterkere krachten dan sowieso boven drijven...
We hadden geluk want het (snelle) parcours lag er droog bij en dat zou de hele wedstrijd zo blijven. Omdat er geen wind was en er weinig bochten waren was het moeilijk om verschil te maken. Na één ronde wedstrijd konden 5 renners waarbij mijn ploegmaat Peeters wegrijden, na 3 ronden ging ik met 15 renners in de tegenreactie (waarbij ook mijn ploegmaat Breyne). Zo kwamen we met 20 man op kop, even zag het er naar uit dat de wedstrijd beslist was, maar 3 ronden verder kwamen uit de achtergrond nog 2 groepen terug en zo kwamen we met een 50 tal renners op kop. In deze ruime kopgroep waren we met 6 renners van de ploeg vertegenwoordigd. Ik besloot onmiddellijk door te gaan, want met zo'n ruime groep is het moeilijk koersen. Maar jammer genoeg bleek het nog te vroeg, het moment dat ik terug gegrepen werd rond half koers gingen 7 renners er vandoor met 2 man van de ploeg, een goede situatie voor ons dus. Daarna was het vooral afstoppen geblazen en meeschuiven in tegenreacties. De koplopers liepen uit tot 2 minuten voorsprong en met nog 4 ronden te gaan ging ploegmaat Breyne ervandoor. Op dat moment brak onze groep ook in twee en reden we met 20 renners weg. In de laatste ronde liepen we alle koplopers behalve Breyne nog in en hierdoor mocht ik nog strijden voor een mooie ereplaats. Ik had nog veel krachten over, maar zat wat in de tang doordat ploegmaat Barbe net voor me het hazenpad gekozen had. Hij werd tweede en ikzelf bolde uiteindelijk in de groep als 19e over de streep.
De conditie is goed, nu goed uitrusten en hopelijk kan ik dan in de volgende koersen, de GP Plumelec-Morbihan en Chateaulin - Boucles de l'Aulne in Bretagne de lijn doortrekken.
Groetjes
Klaas
donderdag 16 mei 2013
Puivelde Koerse
Hallo
Gisteren speldde ik alweer een rugnummer op, dit keer in Puivelde. De tweede kermiskoers van het seizoen over 19 ronden goed voor 170 km in totaal. Het droge en (zowaar) zonnige weer zorgden ervoor dat er 196 renners opdaagden waaronder 13 ploegmaats van mij.
Hoewel er een strakke wind stond, kon die niet voor enige afscheiding zorgen, ofwel stond die mee, ofwel tegen. Een smalle strook in het midden van het parcours deed dit echter wel. Telkens opnieuw was het wringen om in goede positie aan dat weggetje te beginnen, anders was het verloren...
Het was de bedoeling om met de ploeg in iedere ontsnapping aanwezig te zijn. Ikzelf probeerde in de eerste ronde met een andere renner weg te rijden, maar na een 4 tal kilometer op kop werden we terug ingelopen. Een ronde verder konden 4 renners waaronder mijn ploegmaat Premont wel wegrijden, zij konden na lang knokken een kloof van 2 minuten slaan op het peloton. Dit was het sein voor het Colba team om de organisatie in het peloton op gang te brengen. Gestaag liep de voorsprong van de leiders terug en op 4,5 ronden van het einde werden ze uiteindelijk opnieuw ingelopen. Op 3 ronden van het eind viel de wedstrijd dan in zijn definitieve plooi, 7 renners reden weg gevolgd door een 15 tal renners. Op het moment dat die twee groepen samen vloeiden reden 3 renners met ploegmaat Vantomme weg. Ikzelf en het peloton hadden één minuut achterstand bij het ingaan van de laatste ronde. Ik sprong toch nog wat mee en zo kon ik in de laatste ronde nog wegrijden met 10 renners en na een pittige achtervolging kwam ik op 2 km van het einde aansluiten bij de rest van de kopgroep. Zo mocht ik met 30 tal renners spurtten voor de 4e plaats, ik zat veel te ver en werd 28e.
Groetjes
Klaas
maandag 13 mei 2013
Ronde van Limburg en Rund um Köln
Hallo
Vorige week donderdag moest ik als reserve optreden in de Ronde van Limburg, een 1.2 wedstrijd over 210 km met start en aankomst in Tongeren. Eerst een grote lus van 100 km met enkele hellingen in Zuid-Limburg, daarna een lus van 50 km met een 4 tal kasseistroken en daarna nog 4 licht golvende plaatselijke ronden van 15 km.
Het jaar voordien werd deze wedstrijd beslecht in een massaspurt en ook deze editie kon wel eens zo uitdraaien aangezien de meeste ploegen wel een spurter bij hadden. Door de afstand koos ik in het begin wat voor een afwachtende houding. Dit bleek een misrekening te zijn, al snel reden 16 renners weg en op de 2e helling van de dag gingen er nog eens een 30 tal renners vandoor. Zo kregen we een ruime kopgroep van een kleine 50 renners, ik probeerde meermaals de kloof te dichten en ging onder meer op de Slingerberg mee in de aanval, maar ik raakte in eerste instantie niet weg. Toen het verschil reeds meer dan twee minuten was lukte het dan toch om met een groepje van een kleine 15 renners de achtervolging in te zetten. Na 30 km 'volle bak' te rijden (met slechts een 5 tal renners) lukte het om na 100 km de aansluiting met het koppeloton te maken. Uit deze eerste groep waren al 9 renners weggereden maar na zowat 120 km werden ze terug gegrepen en met 50 renners (waarbij wij met 4 vertegenwoordigd waren) mochten we voor de overwinning strijden. De groep viel constant uitéén maar plooide evenveel keren terug samen. In de eerste plaatselijke ronde viel de beslissing echter, met een 20 tal renners reden we weg, maar onmiddellijk gingen hieruit 5 renners aan de haal. Omdat ik als laatste nog naar die groep toe gesprongen was zat ik wat achteraan en mistte zo de slag. Even verder konden nog 5 renners, waaronder ploegmaat Claeys, de oversteek maken naar de kopgroep en daarna begon voor mij het afstopwerk. De rest van de groep kwam nog terug en leiders reden een voorsprong van 1min30 bijéén. Op het einde kwam nog een groep uit de achtergrond terug en zetten Topsport Vlaanderen nog de achtervolging in, maar de leiders (9 ondertussen) bleven net voorop. Mijn ploegmaat Claeys werd in de spurt 2e, ikzelf eindigde 14 tellen later in het kleine peloton.
In Köln was het van bij de start oorlog en dit vooral door de weergoden. Een grote hagelbui bij de start zorgde onmiddellijk voor de nodige chaos. Op het parcours dat constant op en af ging en draaide en keerde was het belangrijk om in deze gladde omstandigheden niet te ver achteraan te zitten. Een stevige wind op de koop toe zorgde ervoor dat het peloton na 20 km al heel wat eenheden verloren was. Ikzelf kende weinig problemen en kon me vrij vlot handhaven. Toen de banen wat droger lagen schoof ik naar voren op, ik ging enkele keren mee in de aanval maar zonder succes. Na 60 km ging ik dan alleen in de aanval, door een gebrek aan parcourskennis bleek dit een vergissing. Op het moment dat ik terug gegrepen werd vatten we net een zéér lastig stuk aan. Het peloton viel hier helemaal uitéén omdat er bovenop de klim zijwind stond. Ik zelf belandde in een tweede groepje, maar kon snel terug vooraan aansluiten. Op het moment dat alles weer samenliep vertrok de goede ontsnapping, ik voelde dat het het goede moment was, maar zat te ver om mee te schuiven. Aangezien mijn ploegmaat Delfosse mee was, was de situatie voor onze ploeg vrij gunstig. Daarom was de opdracht nu vooral meeschuiven met tegenreacties, zo kon ook Stijn Steels de sprong met 4 andere renners naar voren maken waardoor we 19 leiders kregen. In het peloton zetten enkele ploegen nog de achtervolging in, maar door de lastige wedstrijd was de fut eruit en kwamen we niet meer dichter op koplopers. De kopgroep werd nog uitgedund tot 15 renners en zij mochten op de 3 vlakke ronden in Köln strijden voor de zege. Mijn ploegmaat Delfosse ging in de voorlaatste ronde samen met 2 andere renners in de aanval en dit drietal mocht met een kleine voorsprong spurten voor de bloemen. Sebastien Delfosse toonde zich de sterkste en kon zo een knappe zege voor de ploeg binnenhalen! Ikzelf bolde in het peloton voor de 16e plaats binnen.
Klaas
Vorige week donderdag moest ik als reserve optreden in de Ronde van Limburg, een 1.2 wedstrijd over 210 km met start en aankomst in Tongeren. Eerst een grote lus van 100 km met enkele hellingen in Zuid-Limburg, daarna een lus van 50 km met een 4 tal kasseistroken en daarna nog 4 licht golvende plaatselijke ronden van 15 km.
Het jaar voordien werd deze wedstrijd beslecht in een massaspurt en ook deze editie kon wel eens zo uitdraaien aangezien de meeste ploegen wel een spurter bij hadden. Door de afstand koos ik in het begin wat voor een afwachtende houding. Dit bleek een misrekening te zijn, al snel reden 16 renners weg en op de 2e helling van de dag gingen er nog eens een 30 tal renners vandoor. Zo kregen we een ruime kopgroep van een kleine 50 renners, ik probeerde meermaals de kloof te dichten en ging onder meer op de Slingerberg mee in de aanval, maar ik raakte in eerste instantie niet weg. Toen het verschil reeds meer dan twee minuten was lukte het dan toch om met een groepje van een kleine 15 renners de achtervolging in te zetten. Na 30 km 'volle bak' te rijden (met slechts een 5 tal renners) lukte het om na 100 km de aansluiting met het koppeloton te maken. Uit deze eerste groep waren al 9 renners weggereden maar na zowat 120 km werden ze terug gegrepen en met 50 renners (waarbij wij met 4 vertegenwoordigd waren) mochten we voor de overwinning strijden. De groep viel constant uitéén maar plooide evenveel keren terug samen. In de eerste plaatselijke ronde viel de beslissing echter, met een 20 tal renners reden we weg, maar onmiddellijk gingen hieruit 5 renners aan de haal. Omdat ik als laatste nog naar die groep toe gesprongen was zat ik wat achteraan en mistte zo de slag. Even verder konden nog 5 renners, waaronder ploegmaat Claeys, de oversteek maken naar de kopgroep en daarna begon voor mij het afstopwerk. De rest van de groep kwam nog terug en leiders reden een voorsprong van 1min30 bijéén. Op het einde kwam nog een groep uit de achtergrond terug en zetten Topsport Vlaanderen nog de achtervolging in, maar de leiders (9 ondertussen) bleven net voorop. Mijn ploegmaat Claeys werd in de spurt 2e, ikzelf eindigde 14 tellen later in het kleine peloton.
In Köln was het van bij de start oorlog en dit vooral door de weergoden. Een grote hagelbui bij de start zorgde onmiddellijk voor de nodige chaos. Op het parcours dat constant op en af ging en draaide en keerde was het belangrijk om in deze gladde omstandigheden niet te ver achteraan te zitten. Een stevige wind op de koop toe zorgde ervoor dat het peloton na 20 km al heel wat eenheden verloren was. Ikzelf kende weinig problemen en kon me vrij vlot handhaven. Toen de banen wat droger lagen schoof ik naar voren op, ik ging enkele keren mee in de aanval maar zonder succes. Na 60 km ging ik dan alleen in de aanval, door een gebrek aan parcourskennis bleek dit een vergissing. Op het moment dat ik terug gegrepen werd vatten we net een zéér lastig stuk aan. Het peloton viel hier helemaal uitéén omdat er bovenop de klim zijwind stond. Ik zelf belandde in een tweede groepje, maar kon snel terug vooraan aansluiten. Op het moment dat alles weer samenliep vertrok de goede ontsnapping, ik voelde dat het het goede moment was, maar zat te ver om mee te schuiven. Aangezien mijn ploegmaat Delfosse mee was, was de situatie voor onze ploeg vrij gunstig. Daarom was de opdracht nu vooral meeschuiven met tegenreacties, zo kon ook Stijn Steels de sprong met 4 andere renners naar voren maken waardoor we 19 leiders kregen. In het peloton zetten enkele ploegen nog de achtervolging in, maar door de lastige wedstrijd was de fut eruit en kwamen we niet meer dichter op koplopers. De kopgroep werd nog uitgedund tot 15 renners en zij mochten op de 3 vlakke ronden in Köln strijden voor de zege. Mijn ploegmaat Delfosse ging in de voorlaatste ronde samen met 2 andere renners in de aanval en dit drietal mocht met een kleine voorsprong spurten voor de bloemen. Sebastien Delfosse toonde zich de sterkste en kon zo een knappe zege voor de ploeg binnenhalen! Ikzelf bolde in het peloton voor de 16e plaats binnen.
Klaas
maandag 6 mei 2013
Monotone 4 Daagse van Duinkerke...
Hallo
Van woensdag tot en met gisteren nam ik deel aan de 4 Daagse van Duinkerke (die dus 5 dagen duurt). Hoewel deze buiten categorie wedstrijd wat van zijn pluimen verloren door de World Tour, is het nog steeds een wedstrijd met heel wat prestige. Traditioneel biedt de wedstrijd enkele kansen voor spurters en zoals steeds is er ook een befaamde étape des monts. Verder zijn enkele kasseistroken en wat hellingen de verdere scherprechters net zoals de wind, die in deze hoek al meermaals voor brokken heeft gezorgd.
Ikzelf was gemotiveerd om een goede 5 daagse te rijden en startte dan ook met als doel geen tijd te verliezen in de eerste twee vlakke ritten. Ik hield me steeds goed vooraan en was zo telkens mee met de eerste groep toen het peloton brak door de wind in rit één en de kasseien in rit twee. Toch kwam alles telkens terug samen in beide ritten. En door toedoen van het sterke La Francaise des Jeux, die telkens een kleine kopgroep liet rijden en daarna de wedstrijd controleerde, werd het telkens massaspurt. En die werd telkens gewonnen door Arnaud Demare. Rit drie leek op papier de eerste slag voor het klassement te worden met in de laatste 30 km 4 beklimmingen waaronder op 7 km van de finish de steile Notre Dame la Lorette. Maar ook nu kende de wedstrijd een zelfde scenario en omdat de weersomstandigheden nog mee zaten, weinig wind en veel zon, zat iedereen nog fris. FdJ was veruit de sterkste ploeg zij smoorden iedere aanval in de kiem. Ook de laatste klim kon geen grote verschillen teweeg brengen waardoor we met zo'n 90 renners naar de aankomst gingen met opnieuw Demare als winnaar.
De vierde rit, 7 ronden in het Parc Departementale d'Olhain, zou dan beslissend zijn. Met 3000 hoogtemeters over 180 km zou de schifting wel automatisch komen... Ik had deze rit aangekruist en wou me graag tonen. In het begin was ik dan ook aandachtig en zo kon ik na 25 km meeschuiven in een vlucht. De kopgroep kwam in verschillende schuifjes tot stand en zo kwamen we met 19 renners op kop. Al snel liepen we uit tot 4 minuten en even leek het erop dat het peloton zou laten begaan, maar helaas sloegen de 5 ploegen die de slag gemist hadden de handen in elkaar om de achtervolging op gang te brengen. Met 2 renners van FdJ in de kopgroep was de samenwerking ook niet optimaal, ikzelf probeerde zo goed als mogelijk de gang erin te houden en was misschien iets te geweldig. De voorsprong bleef constant rond de 2min30 hangen. In plaats van goed samen te werken, kwamen op 80 km van het einde reeds de eerste aanvallen in de kopgroep. 6 renners reden weg op het vlakke en ik was wat verrast. Even verder reageerde ik met een renner van Astana, maar we konden het kloofje net niet dichten. Enkele renners kwamen nog terug en uiteindelijk kon ik weer naar voor rijden. Zo werd de kopgroep uitgedund tot 13 renners waarbij ikzelf nog mijn plaats had. Toch was dit blijkbaar nog niet goed en 2 renners gingen er opnieuw vandoor, dit was meteen de doodsteek voor de kopgroep en na een vlucht van 120 km werden we op 2 ronden van het einde opnieuw ingelopen door het nog vrij ruime peloton. Ikzelf had mijn beste pijlen verschoten en toen de finale in het peloton los barstte moest ik logischer wijs op een ronde van het einde afhaken. Zo bolde ik uiteindelijk op net geen 10 minuten van winnaar Kreder binnen, Demare werd vijfde en behield zijn leiderstrui.
Ik was tevreden over mijn rit, ik heb me kunnen tonen, maar jammer genoeg zonder succes.
De laatste rit naar Duinkerke verliep weer volgens de spurterboekje. Vroege vlucht, FdJ op kop, controle, massaspurt... maar dit keer met Martinez als winnaar. Ikzelf had wat zwaardere benen, op het einde van de koers probeerde ik nog wat werk te doen voor ploegmaat Kevin Peeters en bolde daarna achteraan in het peloton binnen.
Groetjes
Klaas
Van woensdag tot en met gisteren nam ik deel aan de 4 Daagse van Duinkerke (die dus 5 dagen duurt). Hoewel deze buiten categorie wedstrijd wat van zijn pluimen verloren door de World Tour, is het nog steeds een wedstrijd met heel wat prestige. Traditioneel biedt de wedstrijd enkele kansen voor spurters en zoals steeds is er ook een befaamde étape des monts. Verder zijn enkele kasseistroken en wat hellingen de verdere scherprechters net zoals de wind, die in deze hoek al meermaals voor brokken heeft gezorgd.
Ikzelf was gemotiveerd om een goede 5 daagse te rijden en startte dan ook met als doel geen tijd te verliezen in de eerste twee vlakke ritten. Ik hield me steeds goed vooraan en was zo telkens mee met de eerste groep toen het peloton brak door de wind in rit één en de kasseien in rit twee. Toch kwam alles telkens terug samen in beide ritten. En door toedoen van het sterke La Francaise des Jeux, die telkens een kleine kopgroep liet rijden en daarna de wedstrijd controleerde, werd het telkens massaspurt. En die werd telkens gewonnen door Arnaud Demare. Rit drie leek op papier de eerste slag voor het klassement te worden met in de laatste 30 km 4 beklimmingen waaronder op 7 km van de finish de steile Notre Dame la Lorette. Maar ook nu kende de wedstrijd een zelfde scenario en omdat de weersomstandigheden nog mee zaten, weinig wind en veel zon, zat iedereen nog fris. FdJ was veruit de sterkste ploeg zij smoorden iedere aanval in de kiem. Ook de laatste klim kon geen grote verschillen teweeg brengen waardoor we met zo'n 90 renners naar de aankomst gingen met opnieuw Demare als winnaar.
De vierde rit, 7 ronden in het Parc Departementale d'Olhain, zou dan beslissend zijn. Met 3000 hoogtemeters over 180 km zou de schifting wel automatisch komen... Ik had deze rit aangekruist en wou me graag tonen. In het begin was ik dan ook aandachtig en zo kon ik na 25 km meeschuiven in een vlucht. De kopgroep kwam in verschillende schuifjes tot stand en zo kwamen we met 19 renners op kop. Al snel liepen we uit tot 4 minuten en even leek het erop dat het peloton zou laten begaan, maar helaas sloegen de 5 ploegen die de slag gemist hadden de handen in elkaar om de achtervolging op gang te brengen. Met 2 renners van FdJ in de kopgroep was de samenwerking ook niet optimaal, ikzelf probeerde zo goed als mogelijk de gang erin te houden en was misschien iets te geweldig. De voorsprong bleef constant rond de 2min30 hangen. In plaats van goed samen te werken, kwamen op 80 km van het einde reeds de eerste aanvallen in de kopgroep. 6 renners reden weg op het vlakke en ik was wat verrast. Even verder reageerde ik met een renner van Astana, maar we konden het kloofje net niet dichten. Enkele renners kwamen nog terug en uiteindelijk kon ik weer naar voor rijden. Zo werd de kopgroep uitgedund tot 13 renners waarbij ikzelf nog mijn plaats had. Toch was dit blijkbaar nog niet goed en 2 renners gingen er opnieuw vandoor, dit was meteen de doodsteek voor de kopgroep en na een vlucht van 120 km werden we op 2 ronden van het einde opnieuw ingelopen door het nog vrij ruime peloton. Ikzelf had mijn beste pijlen verschoten en toen de finale in het peloton los barstte moest ik logischer wijs op een ronde van het einde afhaken. Zo bolde ik uiteindelijk op net geen 10 minuten van winnaar Kreder binnen, Demare werd vijfde en behield zijn leiderstrui.
Ik was tevreden over mijn rit, ik heb me kunnen tonen, maar jammer genoeg zonder succes.
De laatste rit naar Duinkerke verliep weer volgens de spurterboekje. Vroege vlucht, FdJ op kop, controle, massaspurt... maar dit keer met Martinez als winnaar. Ikzelf had wat zwaardere benen, op het einde van de koers probeerde ik nog wat werk te doen voor ploegmaat Kevin Peeters en bolde daarna achteraan in het peloton binnen.
Groetjes
Klaas
Abonneren op:
Posts (Atom)