Hallo
Zondag nam ik deel aan Luik-Bastenaken-Luik, het slotstuk van het Ardense drieluik. Goed voor zowat 270 km (officieuze start incluis) met een goede 4000 hoogtemeters over Ardense wegen. Bijna alle toppers uit het rondewerk waren aanwezig om de Doyenne op hun palmares bij te schrijven.
Met de ploeg hadden we zoals steeds de ambitie om iemand mee te sturen in de vroege vlucht, dit keer lukte dit echter niet. Op de eerste helling van de dag na 4 km reden 6 renners weg. Daarna ging het een hele poos rustig in het peloton tot kilometer 40, daar hadden de leiders reeds een voorsprong van 14 minuten en dit was het sein voor een 3 tal ploegen om het tempo op te voeren. Vanaf toen viel het nooit meer echt stil en zo begonnen de leiders aan de zone van de waarheid (cote de Wanne) met een voorsprong van 6 minuten. Op de hellingen werd er niet gekoerst in het peloton maar wel stevig tempo gereden. Dit tempo lag voor mij net iets te hoog waardoor het steeds aanklampen was, soms lossen, en terugkeren. Op die manier kon ik wel stand houden in het peloton, maar dit kostte zeer veel energie. Ik moest telkens alle zeilen bij zetten en zo nam ik de tijd niet meer om te eten. Toen we uiteindelijk aan de cote de la Redoute kwamen op 35 km van de finish ging bij mij het licht helemaal uit. Het peloton viel helemaal uitéén. Normaal gezien zou ik nu zonder problemen in Luik moeten geraken. Maar ik voelde dat de man met de hamer ondertussen toegeslagen had, ik had een hongerklop. Hoewel mijn achterstand nog binnen de tijdsgrens lag, stopte ik toch boven op de voorlaatste helling, de cote de Collonster. Ik was vrij leeg en omdat de Spanjaard die bij me zat er ook de brui aan gaf stapte ik ook maar af na 250 km. Enerzijds had ik nooit verwacht om in het peloton te kunnen blijven tot La Redoute, anderzijds ben ik wel ontgoocheld dat ik niet heb uitgereden, hoewel dat binnen handbereik was.
Nu ga ik even rusten en daarna vlieg ik er weer in met de Vierdaagse van Duinkerke.
Klaas
dinsdag 23 april 2013
vrijdag 19 april 2013
Off day in Waalse Pijl
Hallo
Na de Amstel Gold Race op zondag ging ik woensdag van start in de Waalse Pijl. Een stralende zon zorgde ervoor dat de temperatuur weer opliep tot meer dan 20 graden. Met 196 renners gingen we van start in Binche, na zowat 100 km kwamen we voor het eerst door op de Muur van Hoei, daarna volgde nog een lus van 70 km en een lus van 35 km. Vooraf hoopte ik om me opnieuw te kunnen tonen, maar al snel voelde ik dat ik niet over de juiste benen beschikte. De vlucht in de Amstel Gold Race was duidelijk nog niet verteerd en iets forceren zat er dan ook niet in.
De wedstrijd was op zich niet zo lastig, na een zowat 15 kilometer reden 3 renners weg waarbij mijn ploegmaat Devillers. Daarna werd het peloton gecontroleerd door BMC en Sky. Toen de vluchters ingerekend werden op 50 km van het einde brak de wedstrijd open. Ik zat te ver op de smalle wegen en had de benen niet om op te schuiven waardoor ik op 45 km van het einde met een groep uit het peloton gelost werd. Ik gaf er dan ook noodgedwongen de brui aan na de 2e beklimming van de Muur van Hoei. Spijtig natuurlijk, maar geen schande. Ik ben het nog niet gewoon van zo'n wedstrijden te rijden en blijkbaar bleken 2 dagen herstel niet genoeg voor mij om weer fit te zijn.
Hopelijk voel ik me weer wat frisser in Luik!
Klaas
Na de Amstel Gold Race op zondag ging ik woensdag van start in de Waalse Pijl. Een stralende zon zorgde ervoor dat de temperatuur weer opliep tot meer dan 20 graden. Met 196 renners gingen we van start in Binche, na zowat 100 km kwamen we voor het eerst door op de Muur van Hoei, daarna volgde nog een lus van 70 km en een lus van 35 km. Vooraf hoopte ik om me opnieuw te kunnen tonen, maar al snel voelde ik dat ik niet over de juiste benen beschikte. De vlucht in de Amstel Gold Race was duidelijk nog niet verteerd en iets forceren zat er dan ook niet in.
De wedstrijd was op zich niet zo lastig, na een zowat 15 kilometer reden 3 renners weg waarbij mijn ploegmaat Devillers. Daarna werd het peloton gecontroleerd door BMC en Sky. Toen de vluchters ingerekend werden op 50 km van het einde brak de wedstrijd open. Ik zat te ver op de smalle wegen en had de benen niet om op te schuiven waardoor ik op 45 km van het einde met een groep uit het peloton gelost werd. Ik gaf er dan ook noodgedwongen de brui aan na de 2e beklimming van de Muur van Hoei. Spijtig natuurlijk, maar geen schande. Ik ben het nog niet gewoon van zo'n wedstrijden te rijden en blijkbaar bleken 2 dagen herstel niet genoeg voor mij om weer fit te zijn.
Hopelijk voel ik me weer wat frisser in Luik!
Klaas
maandag 15 april 2013
Amstel Gold Race, een dagje aan het front!
Hallo
Gisteren nam ik voor het eerst deel aan een topklassieker, de Amstel Gold Race. Voor het eerst was de zon ook van de partij wat de temperaturen zowaar deed oplopen tot 23 graden. Verder nog 34 hellingen, 1001 bochten en 250 km smalle wegen. Alles was dus aanwezig voor spektakel!
Aangezien ik (realistisch) gezien geen kans maak om de finale te rijden probeerde ik in het begin meermaals mee te schuiven. Op de 2e helling van de dag waagde ik mijn kans, maar boven werd ik terug gegrepen waarna 5 renners wegreden. Ik moest even recupereren en het peloton maakte al snel 'barrage' waardoor de koplopers snel 1min30 voorsprong kregen. Met de ploeg probeerden we echter de wedstrijd te herlanceren om toch nog iemand in het front te krijgen. Na goed 25 km lukte het dan toch. Samen met Nicolas Vogondy trok ik in de achtervolging. Aangezien we al meer dan 1min30 achterstand hadden zou het geen éénvoudige opdracht worden, temeer de 5 koplopers niet echt aanstalten maakten om te wachten... Na een achtervolging van 35 km lukte het toch om na de eerste passage over de Cauberg de aansluiting vooraan te maken. Uiteraard had dit veel krachten gekost, maar het belangrijkste was dat ik voorin zat. Ondertussen zat het peloton al op 11 minuten...
We werkten goed samen en zo bleef de voorsprong lang rond die 11 minuten draaien op het peloton waar Cannondale controleerde. Bij de 2e passage op de Cauberg brak de wedstrijd achteraan ook los, iedereen maakte zich op voor de finale waardoor onze voorsprong nu razendsnel achteruit ging. Op de Loorberg, na 200 km viel de kopgroep uitéén, ik moest net passen en moest, Vansummeren, Pliuschin en Astarloza laten gaan. Mits wat sneller te reageren had ik waarschijnlijk wat langer vooraan kunnen blijven, maar de inspanningen van in het begin van de wedstrijd zorgden er ook voor dat het stilaan op was. Daarna ging het razendsnel, en werden we snel door het peloton opgeslokt, ik reed nog verder naar Valkenburg, want wou graag de wedstrijd beëindigen. Hoewel mijn achterstand op het eerste peloton niet groot was, moest ik toch stoppen van de wedstrijdcommissarissen, maar mijn dag was sowieso geslaagd!
Nu op naar de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik in de hoop dat ik me nog eens kan tonen...
Klaas
Gisteren nam ik voor het eerst deel aan een topklassieker, de Amstel Gold Race. Voor het eerst was de zon ook van de partij wat de temperaturen zowaar deed oplopen tot 23 graden. Verder nog 34 hellingen, 1001 bochten en 250 km smalle wegen. Alles was dus aanwezig voor spektakel!
Aangezien ik (realistisch) gezien geen kans maak om de finale te rijden probeerde ik in het begin meermaals mee te schuiven. Op de 2e helling van de dag waagde ik mijn kans, maar boven werd ik terug gegrepen waarna 5 renners wegreden. Ik moest even recupereren en het peloton maakte al snel 'barrage' waardoor de koplopers snel 1min30 voorsprong kregen. Met de ploeg probeerden we echter de wedstrijd te herlanceren om toch nog iemand in het front te krijgen. Na goed 25 km lukte het dan toch. Samen met Nicolas Vogondy trok ik in de achtervolging. Aangezien we al meer dan 1min30 achterstand hadden zou het geen éénvoudige opdracht worden, temeer de 5 koplopers niet echt aanstalten maakten om te wachten... Na een achtervolging van 35 km lukte het toch om na de eerste passage over de Cauberg de aansluiting vooraan te maken. Uiteraard had dit veel krachten gekost, maar het belangrijkste was dat ik voorin zat. Ondertussen zat het peloton al op 11 minuten...
We werkten goed samen en zo bleef de voorsprong lang rond die 11 minuten draaien op het peloton waar Cannondale controleerde. Bij de 2e passage op de Cauberg brak de wedstrijd achteraan ook los, iedereen maakte zich op voor de finale waardoor onze voorsprong nu razendsnel achteruit ging. Op de Loorberg, na 200 km viel de kopgroep uitéén, ik moest net passen en moest, Vansummeren, Pliuschin en Astarloza laten gaan. Mits wat sneller te reageren had ik waarschijnlijk wat langer vooraan kunnen blijven, maar de inspanningen van in het begin van de wedstrijd zorgden er ook voor dat het stilaan op was. Daarna ging het razendsnel, en werden we snel door het peloton opgeslokt, ik reed nog verder naar Valkenburg, want wou graag de wedstrijd beëindigen. Hoewel mijn achterstand op het eerste peloton niet groot was, moest ik toch stoppen van de wedstrijdcommissarissen, maar mijn dag was sowieso geslaagd!
Nu op naar de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik in de hoop dat ik me nog eens kan tonen...
Klaas
vrijdag 12 april 2013
Brabantse Pijl: weer een 'niveautje' hoger...
Hallo
Woensdag nam ik deel aan het 'opstapje' naar de Waalse klassiekers, de Brabantse Pijl. Met een mooi deelnemersveld, een lastig parcours en ferme erelijst is het eigenlijk een klassieker op zich. Voor mij zou het dus opnieuw een leerschool worden waar ik zonder veel verwachtingen naar toe trok, maar uiteraard wel super gemotiveerd was om er het beste van te maken.
In een druilerig Leuven gingen we van start om eerst 130 km af te leggen richting Alsemberg, daarna ging het terug naar Overijse waar nog 3 lastige ronden van 23 km moesten afgewerkt worden. Zoals steeds moest ik attent zijn in het begin van de wedstrijd en zo vaak mogelijk meeschuiven. Niet gemakkelijk uiteraard als er 46 km afgelegd worden op een golvend parcours met tegenwind. Ondanks een bronchitis die wat op mijn adem nam, voelden mijn benen net als in de voorbije wedstrijden redelijk goed aan, en ik kon dan ook goed vooraan meekoersen. Jammer genoeg reed ik na 20 km lek, omdat we wagen 23 hadden kostte het wel wat tijd en energie om mijn plaats vooraan terug in te nemen. Eens terug, ondernam ik na 40 km nog enkele ontsnappingspogingen, hierna zakte ik even door en 2 km verder reden 6 renners weg, geen geluk dus. Maar als ik zo verder doe en een beetje beter time zal het wel eens lukken.
De vluchters kregen nooit meer dan 4min30 voorsprong van het peloton dat gecontroleerd werd door Vacansoleil en Garmin. Richting plaatselijke ronden ging het tempo de hoogte in en zo konden de vluchters de 3 plaatselijke ronden met nog een goede minuut voorsprong aanvatten. Op die ronden viel het nog weinig stil. Het was steeds draaien en keren, op en af, en het tempo lag vrij hoog, de plaatsing was dan ook zeer belangrijk, de eerste twee ronden kon ik me nog goed vooraan houden, maar bij het ingaan van de laatste ronde zat ik door mijn beste krachten geen. Net op dat moment brak de wedstrijd helemaal open en barstte het peloton uitéén, zo belandde ik in een 3e grote groep. Die laatste ronde reden we rustig en zo kwam ik op goed 8 minuten binnen.
De inspanningen in het begin van de wedstrijd, het gebrek aan ervaring en een bronchitis zorgden ervoor dat ik op het einde nog te kort kwam. Toch had ik een tevreden gevoel, op één of andere manier merk ik dat ik steeds kleine stapjes vooruit zet. Maar op dit niveau moet uiteraard alles meezitten.
Op naar de koers der 'duizend en één bochten, hellingen en geparkeerde wagens', de Amstel Gold Race!
Groetjes
Klaas
Woensdag nam ik deel aan het 'opstapje' naar de Waalse klassiekers, de Brabantse Pijl. Met een mooi deelnemersveld, een lastig parcours en ferme erelijst is het eigenlijk een klassieker op zich. Voor mij zou het dus opnieuw een leerschool worden waar ik zonder veel verwachtingen naar toe trok, maar uiteraard wel super gemotiveerd was om er het beste van te maken.
In een druilerig Leuven gingen we van start om eerst 130 km af te leggen richting Alsemberg, daarna ging het terug naar Overijse waar nog 3 lastige ronden van 23 km moesten afgewerkt worden. Zoals steeds moest ik attent zijn in het begin van de wedstrijd en zo vaak mogelijk meeschuiven. Niet gemakkelijk uiteraard als er 46 km afgelegd worden op een golvend parcours met tegenwind. Ondanks een bronchitis die wat op mijn adem nam, voelden mijn benen net als in de voorbije wedstrijden redelijk goed aan, en ik kon dan ook goed vooraan meekoersen. Jammer genoeg reed ik na 20 km lek, omdat we wagen 23 hadden kostte het wel wat tijd en energie om mijn plaats vooraan terug in te nemen. Eens terug, ondernam ik na 40 km nog enkele ontsnappingspogingen, hierna zakte ik even door en 2 km verder reden 6 renners weg, geen geluk dus. Maar als ik zo verder doe en een beetje beter time zal het wel eens lukken.
De vluchters kregen nooit meer dan 4min30 voorsprong van het peloton dat gecontroleerd werd door Vacansoleil en Garmin. Richting plaatselijke ronden ging het tempo de hoogte in en zo konden de vluchters de 3 plaatselijke ronden met nog een goede minuut voorsprong aanvatten. Op die ronden viel het nog weinig stil. Het was steeds draaien en keren, op en af, en het tempo lag vrij hoog, de plaatsing was dan ook zeer belangrijk, de eerste twee ronden kon ik me nog goed vooraan houden, maar bij het ingaan van de laatste ronde zat ik door mijn beste krachten geen. Net op dat moment brak de wedstrijd helemaal open en barstte het peloton uitéén, zo belandde ik in een 3e grote groep. Die laatste ronde reden we rustig en zo kwam ik op goed 8 minuten binnen.
De inspanningen in het begin van de wedstrijd, het gebrek aan ervaring en een bronchitis zorgden ervoor dat ik op het einde nog te kort kwam. Toch had ik een tevreden gevoel, op één of andere manier merk ik dat ik steeds kleine stapjes vooruit zet. Maar op dit niveau moet uiteraard alles meezitten.
Op naar de koers der 'duizend en één bochten, hellingen en geparkeerde wagens', de Amstel Gold Race!
Groetjes
Klaas
maandag 8 april 2013
GP Pino Cerami
Hallo
Vorige week donderdag nam ik deel aan de Waalse semi klassieker de GP Pino Cerami. Start was in Saint-Ghislain, waarna 130 km in lijn afgelegd werden tot in Frameries waar nog 5 ronden van 17 km met telkens de beklimming van de Tienne Hinrault, een steile kassei helling, moesten afgelegd worden.
De opdracht was vooral om met de ploeg een collectief sterke finale te rijden. Aan de eerste schermutselingen nam ik dan ook niet deel en na een kleine 30 kilometer konden 3 renners wegrijden. Zij kregen een voorsprong van 9 minuten van het peloton. Door de strakke wind en slechte wegen was het echter nooit helemaal rustig in het peloton. De nervositeit zorgde gedurende de hele wedstrijd voor meerdere valpartijen waar ik gelukkig gespaard van bleef. Rond half koers ging het tempo stilaan de hoogte in, het peloton brak zelf even in meerdere stukken en ik kon stand houden in de eerste groep van een 40 tal renners. Even later zorgde de tegenwind echter voor een algemene hergroepering in het peloton.
Bij het ingaan van de plaatselijke ronden hadden de leiders nog goed 2 minuten voorsprong. Dit was meteen ook het moment dat de wedstrijd open brak. In eerste instantie reden 6 renners weg, maar zij werden een ronde verder weer tot de orde geroepen. Op drie ronden van het einde pleegden we met de ploeg een collectieve aanval, ikzelf reed volle bak tot aan de klim waarna het peloton uiteen spatte op de klim. 15 renners reden weg met 3 ploegmaats, ik zat in een groepje hier net na waar ik afstoppingswerk verrichtte. De situatie zat er zeer goed uit, maar op 2 ronden van het einde liep alles opnieuw samen. Een volgende poging van een grote groep liep ook spaak, waarna we gingen spurtten met een peloton van een 70 tal renners. Op 4 kilometer van het eind bracht ik mijn ploegmaat Edgjidius Juodvalkis nog in stelling, hij werd knap 5e, na deze inspanning liep ik zelf met een minuut achterstand binnen.
Daarna trokken we met de ploeg nog 3 dagen naar Luik waar we nog enkele dagen stevig trainden en de parcoursen van Luik-Bastenaken-Luik en de Waalse Pijl eens onder de loep namen. De koude heeft er wel voor gezorgd dat ik een lichte verkoudheid heb, maar hopelijk komt dit goed tegen de Brabantse Pijl.
Groetjes
Klaas
Vorige week donderdag nam ik deel aan de Waalse semi klassieker de GP Pino Cerami. Start was in Saint-Ghislain, waarna 130 km in lijn afgelegd werden tot in Frameries waar nog 5 ronden van 17 km met telkens de beklimming van de Tienne Hinrault, een steile kassei helling, moesten afgelegd worden.
De opdracht was vooral om met de ploeg een collectief sterke finale te rijden. Aan de eerste schermutselingen nam ik dan ook niet deel en na een kleine 30 kilometer konden 3 renners wegrijden. Zij kregen een voorsprong van 9 minuten van het peloton. Door de strakke wind en slechte wegen was het echter nooit helemaal rustig in het peloton. De nervositeit zorgde gedurende de hele wedstrijd voor meerdere valpartijen waar ik gelukkig gespaard van bleef. Rond half koers ging het tempo stilaan de hoogte in, het peloton brak zelf even in meerdere stukken en ik kon stand houden in de eerste groep van een 40 tal renners. Even later zorgde de tegenwind echter voor een algemene hergroepering in het peloton.
Bij het ingaan van de plaatselijke ronden hadden de leiders nog goed 2 minuten voorsprong. Dit was meteen ook het moment dat de wedstrijd open brak. In eerste instantie reden 6 renners weg, maar zij werden een ronde verder weer tot de orde geroepen. Op drie ronden van het einde pleegden we met de ploeg een collectieve aanval, ikzelf reed volle bak tot aan de klim waarna het peloton uiteen spatte op de klim. 15 renners reden weg met 3 ploegmaats, ik zat in een groepje hier net na waar ik afstoppingswerk verrichtte. De situatie zat er zeer goed uit, maar op 2 ronden van het einde liep alles opnieuw samen. Een volgende poging van een grote groep liep ook spaak, waarna we gingen spurtten met een peloton van een 70 tal renners. Op 4 kilometer van het eind bracht ik mijn ploegmaat Edgjidius Juodvalkis nog in stelling, hij werd knap 5e, na deze inspanning liep ik zelf met een minuut achterstand binnen.
Daarna trokken we met de ploeg nog 3 dagen naar Luik waar we nog enkele dagen stevig trainden en de parcoursen van Luik-Bastenaken-Luik en de Waalse Pijl eens onder de loep namen. De koude heeft er wel voor gezorgd dat ik een lichte verkoudheid heb, maar hopelijk komt dit goed tegen de Brabantse Pijl.
Groetjes
Klaas
Abonneren op:
Posts (Atom)