Hallo,
Het is een tijdje geleden dat ik nog iets van me liet weten... Na het wielerseizoen 2010 had ik even geen zin meer om veel met koers bezig te zijn! Een korte 'winterslaap' heeft me dan ook goed gedaan.
Die winterslaap duurde maar goed twee weken hoor. Dan begon het al opnieuw te kriebelen, en we weten allemaal wat je dan moet doen: SPORTEN! Dat heb ik dan ook gedaan vanaf begin november. Zwemmen, lopen, fietsen, wandelen, alles is goed om in beweging te blijven. Nu zijn we ondertussen al een stuk opgeschoven in de maand december en vormt de fiets opnieuw de hoofdbrok van mijn activiteiten. De weersomstandigheden maken er niet altijd een pretje van, maar toch, een frisse wind kan deugd doen...
Die frisse wind ga ik volgend jaar ook in Frankrijk zoeken. Door het einde van Beveren2000 werd ik verplicht om een nieuwe ploeg te zoeken. Uiteraard had ik gehoopt om een plaatsje in een profploeg te vinden. Maar ofwel ben ik niet goed genoeg (wat ik betwijfel als ik zie wat er de laatste jaren allemaal overgaat!)ofwel spelen er andere factoren een rol...
Geen prof dus, maar toch fiets ik nog graag, stoppen was en is dan ook zeker geen optie geweest, hoewel het soms lastig was. Ik had wel geen zin meer om opnieuw het hele Belgische programma af te werken. Ik heb nood aan iets nieuws en daarom ben ik ingegaan op het voorstel van de Franse ploeg V.C. Rouen 76. Voor mij is dit natuurlijk ook een stap in het onbekende, maar ik voel dat de ploeg ambitie heeft. Ze willen zich volgend jaar vooral focussen op de Franse 2.2 rittenkoersen en hierin wil ik hun steunen (met prestaties).
Alvast een goed eindejaar aan iedereen toegewenst!
Klaas
dinsdag 14 december 2010
maandag 11 oktober 2010
Uitbollen in Zwevezele en Deerlijk-Belgiek
Hallo,
Het seizoen 2010 is ten einde!
Ik besloot deze week nog 2 wedstrijden te rijden, vrijdag de profwedstrijd in Zwevezele en gisteren ging ik nog van start in Deerlijk - Belgiek.
Vrijdag verliep het niet zoals ik wou. Blijkbaar zat ik nog in het Spaanse klimrtime. Dit bleek niet ideaal om een profkermiskoers te rijden. De snelheid lag gedurende het eerste wedstrijduur razend hoog en vooral na de bochten had ik het telkens lastig. Het werd dan ook aanklampen... Dit hield ik vol tot kilometer 110 waarna ik er de brui aan gaf. Veel zin had het allemaal niet meer.
Gisteren hoopte ik dan op beterschap. De vorm was wel niet 100%, maar dan moest het maar op karakter gebeuren. Het begin van de wedstrijd verliep door een valpartij wat warrig. Hierdoor wist ik niet dat er 8 renners voorop reden. Na 3 ronden trok ik met 6 renners in de aanval, ik dacht op dat moment dat wij de leiders waren. 2 ronden verder sloten nog 17 renners aan. En nog 2 ronden verder zag ik plots dat er nog 8 renners voorop reden. Iets voorbij half koers konden we deze 8 renners bijbenen waardoor we met een 30 tal renners op kop kwamen, de rest van de 114 deelnemers was uitgeteld. De hoge snelheid (44 km/u, nee het werd niet echt uitbollen!) maakte de wedstrijd extra lastig. Ik begon me naarmate de wedstrijd vorderde beter en beter te voelen. Toen de groep in 2 brak, was ik mee met de voorwacht van 14 renners. Even later reden we met 6 renners hieruit weg, maar op 2 ronden van het einde kwamen de 8 achtervolgers terug. Onmiddellijk reden hieruit 2 renners weg, zij bleken de sterksten en bleven voorop. Ik verzette nog hemel en aarde om 3e te worden, maar kreeg geen vrijgeleide. Uiteindelijk werd ik 7e. Geen superresultaat, maar in de gegeven omstandigheden toch een opsteker.
Groetjes Klaas
Het seizoen 2010 is ten einde!
Ik besloot deze week nog 2 wedstrijden te rijden, vrijdag de profwedstrijd in Zwevezele en gisteren ging ik nog van start in Deerlijk - Belgiek.
Vrijdag verliep het niet zoals ik wou. Blijkbaar zat ik nog in het Spaanse klimrtime. Dit bleek niet ideaal om een profkermiskoers te rijden. De snelheid lag gedurende het eerste wedstrijduur razend hoog en vooral na de bochten had ik het telkens lastig. Het werd dan ook aanklampen... Dit hield ik vol tot kilometer 110 waarna ik er de brui aan gaf. Veel zin had het allemaal niet meer.
Gisteren hoopte ik dan op beterschap. De vorm was wel niet 100%, maar dan moest het maar op karakter gebeuren. Het begin van de wedstrijd verliep door een valpartij wat warrig. Hierdoor wist ik niet dat er 8 renners voorop reden. Na 3 ronden trok ik met 6 renners in de aanval, ik dacht op dat moment dat wij de leiders waren. 2 ronden verder sloten nog 17 renners aan. En nog 2 ronden verder zag ik plots dat er nog 8 renners voorop reden. Iets voorbij half koers konden we deze 8 renners bijbenen waardoor we met een 30 tal renners op kop kwamen, de rest van de 114 deelnemers was uitgeteld. De hoge snelheid (44 km/u, nee het werd niet echt uitbollen!) maakte de wedstrijd extra lastig. Ik begon me naarmate de wedstrijd vorderde beter en beter te voelen. Toen de groep in 2 brak, was ik mee met de voorwacht van 14 renners. Even later reden we met 6 renners hieruit weg, maar op 2 ronden van het einde kwamen de 8 achtervolgers terug. Onmiddellijk reden hieruit 2 renners weg, zij bleken de sterksten en bleven voorop. Ik verzette nog hemel en aarde om 3e te worden, maar kreeg geen vrijgeleide. Uiteindelijk werd ik 7e. Geen superresultaat, maar in de gegeven omstandigheden toch een opsteker.
Groetjes Klaas
woensdag 6 oktober 2010
Cinturo de l'Emporda
Hallo,
Van vrijdag tot en met zondag nam ik met VC La Pomme Marseille nog deel aan het 'Cinturo de l'Emporda'. Een lastige 3 daagse in de buurt van Girona.
Opnieuw was ik niet 100%. Een voetblessure (peesontsteking) zorgde ervoor dat ik over niet al mijn krachten kon beschikken.
In de eerste rit werd het klassement onmiddellijk in plooi gelegd. Na 5 km ontsnapten op een vlakke autostrade 10 renners. Even later sprongen er nog 5 naar toe. Blijkbaar waren alle grote ploegen vertegenwoordigd (ook La Pomme had een mannetje mee) en de 15 renners waren gaan vliegen. In de heuvelzone werd er wel nog flink gekoerst in het peloton. Dit resulteerde in een serieuse verbrokkeling, maar bijna alles liep terug samen. Blijkbaar waren het sterke renners vooraan, want 9 van bleven steeds een voorsprong van meer dan 5 minuten behouden. De andere 6 renners liepen we terug in.
Uiteindelijk mocht ik met een beperkte groep spurten voor de 10e plaats.
De tweede rit was op papier de zwaarste. Dit klopte ook, maar omdat de beklimmingen vooral rond half koers gesitueerd waren bleef de wedstrijd toch relatief gecontroleerd. Toch veranderde de gele leiderstrui van schouders. De sterke José Herrada kon het peloton, waarin nochthans flink doorgereden werd (en dus ook goed uitgedund was op de hellingen), 29 seconden voorblijven en sloeg een dubbelslag. Ik eindigde opnieuw in het uitgedunde peloton.
De laatste rit verliep opnieuw vrij gecontroleerd. Ik probeerde meerdere malen om mee te springen met de vroege vlucht, maar zonder succes. Na goed een uur wedstrijd kwam die vroege vlucht tot stand, 12 renners konden tot 2min30 uitlopen. Met die bonus vatten ze de finale aan met nog 2 stevige beklimmingen.
Ik zat net iets te ver aan de voet van de eerste klim en belandde hierdoor snel in een achtervolgende groep. Ik begon steeds rapper te rijden, ging nog heel wat renners voorbij, maar kon op de top net niet meer aansluiten bij de eerste groep. Die eerste groep bestond uit een kleine 30 renners, een deel van de vroege vluchters en een 20 tal renners van het peloton. Ik volgde hier net achter, maar de stevige wind en de lange rechte wegen zorgden ervoor dat ik niet meer kon terugkeren in de voorwacht.
Ik bolde dan ook binnen met een achterstand van 6 minuten.
In het eindklassement eindigde ik 31e. Dit is niet super slecht natuurlijk, maar ook niet op mijn normale niveau. De vorm was blijkbaar niet meer optimaal en ook mijn voetblessure speelde me parten, toch was het een mooie ervaring.
Gr Klaas
Van vrijdag tot en met zondag nam ik met VC La Pomme Marseille nog deel aan het 'Cinturo de l'Emporda'. Een lastige 3 daagse in de buurt van Girona.
Opnieuw was ik niet 100%. Een voetblessure (peesontsteking) zorgde ervoor dat ik over niet al mijn krachten kon beschikken.
In de eerste rit werd het klassement onmiddellijk in plooi gelegd. Na 5 km ontsnapten op een vlakke autostrade 10 renners. Even later sprongen er nog 5 naar toe. Blijkbaar waren alle grote ploegen vertegenwoordigd (ook La Pomme had een mannetje mee) en de 15 renners waren gaan vliegen. In de heuvelzone werd er wel nog flink gekoerst in het peloton. Dit resulteerde in een serieuse verbrokkeling, maar bijna alles liep terug samen. Blijkbaar waren het sterke renners vooraan, want 9 van bleven steeds een voorsprong van meer dan 5 minuten behouden. De andere 6 renners liepen we terug in.
Uiteindelijk mocht ik met een beperkte groep spurten voor de 10e plaats.
De tweede rit was op papier de zwaarste. Dit klopte ook, maar omdat de beklimmingen vooral rond half koers gesitueerd waren bleef de wedstrijd toch relatief gecontroleerd. Toch veranderde de gele leiderstrui van schouders. De sterke José Herrada kon het peloton, waarin nochthans flink doorgereden werd (en dus ook goed uitgedund was op de hellingen), 29 seconden voorblijven en sloeg een dubbelslag. Ik eindigde opnieuw in het uitgedunde peloton.
De laatste rit verliep opnieuw vrij gecontroleerd. Ik probeerde meerdere malen om mee te springen met de vroege vlucht, maar zonder succes. Na goed een uur wedstrijd kwam die vroege vlucht tot stand, 12 renners konden tot 2min30 uitlopen. Met die bonus vatten ze de finale aan met nog 2 stevige beklimmingen.
Ik zat net iets te ver aan de voet van de eerste klim en belandde hierdoor snel in een achtervolgende groep. Ik begon steeds rapper te rijden, ging nog heel wat renners voorbij, maar kon op de top net niet meer aansluiten bij de eerste groep. Die eerste groep bestond uit een kleine 30 renners, een deel van de vroege vluchters en een 20 tal renners van het peloton. Ik volgde hier net achter, maar de stevige wind en de lange rechte wegen zorgden ervoor dat ik niet meer kon terugkeren in de voorwacht.
Ik bolde dan ook binnen met een achterstand van 6 minuten.
In het eindklassement eindigde ik 31e. Dit is niet super slecht natuurlijk, maar ook niet op mijn normale niveau. De vorm was blijkbaar niet meer optimaal en ook mijn voetblessure speelde me parten, toch was het een mooie ervaring.
Gr Klaas
woensdag 29 september 2010
Cinturo de l'Emporda: laatste grote opdracht...
Hallo
Morgen reis ik vanuit Marseille richting het Spaanse Empurdam, de streek rond Girona - Figueres. Vrijdag ga ik daar van start in de laatste UCI2.2 wedstrijd van het seizoen (voor mij).
Het ziet er nog een zware, maar mooie opdracht uit. De ronde omvat drie ritten (160, 170 en 150 km) met telkens de nodige beklimmingen om het verschil te maken. Ook het deelnemersveld oogt zeer sterk met onder meer Francisco Mancebo (ooit top 5 in de Tour)!
Mits een goede vorm moet ik hier zeker iets kunnen uitrichten. Afgelopen weekend bleek dat die vorm wel een beetje zoek was. Maar ja, zoals ze zeggen, conditie is een ziekte. Het kan soms rap keren en van details afhangen.
Druk is er niet, nu maak ik mijn seizoen niet meer. Maar als de kans zich voor doet... zal ik ze niet laten liggen.
Ik ga er alvast het beste van maken!
Vamos,
Klaas!
Morgen reis ik vanuit Marseille richting het Spaanse Empurdam, de streek rond Girona - Figueres. Vrijdag ga ik daar van start in de laatste UCI2.2 wedstrijd van het seizoen (voor mij).
Het ziet er nog een zware, maar mooie opdracht uit. De ronde omvat drie ritten (160, 170 en 150 km) met telkens de nodige beklimmingen om het verschil te maken. Ook het deelnemersveld oogt zeer sterk met onder meer Francisco Mancebo (ooit top 5 in de Tour)!
Mits een goede vorm moet ik hier zeker iets kunnen uitrichten. Afgelopen weekend bleek dat die vorm wel een beetje zoek was. Maar ja, zoals ze zeggen, conditie is een ziekte. Het kan soms rap keren en van details afhangen.
Druk is er niet, nu maak ik mijn seizoen niet meer. Maar als de kans zich voor doet... zal ik ze niet laten liggen.
Ik ga er alvast het beste van maken!
Vamos,
Klaas!
maandag 27 september 2010
Tour du Gévaudan: één upje, twee down's
Hallo,
Afgelopen weekend koerste ik voor het eerst in de tenue van Velo Club La Pomme Marseille.
Ik mocht onmiddellijk debuteren in de 'Tour du Gévaudan', een 2.2 wedstrijd met een stevige bezetting. Ook het parcours mocht er zijn. We reden 3 dagen in een schitterende omgeving, maar wel lastig om te koersen, maar ja, zo heb ik het juist graag. Enkel het weer viel flink tegen, hoewel we in het zuiden van Frankrijk reden, deden de omstandigheden me eerder denken aan het prille Belgische voorjaar. Koud (5 à 10 °C), regen en wind! Vooral in de afdaling vielen deze omstandigheden niet mee en was het opletten geblazen (de ravijnen oogden nogal diep)!
De ploegenproloog zorgde bij mij voor de nodige moraal. Hoewel het maar een officieuze koers was, is het altijd leuk om vooraan te eindigen.
Jammergenoeg kon ik de lijn de volgende 2 dagen niet doortrekken. Vooral op zaterdag kende ik een off-day. Al snel in de rit reden 10 renners weg, omdat er niemand mee was van de ploeg ging ik samen met 2 andere renners in de tegenaanval. Eéntje speelden we echter al snel kwijt, waardoor het met twee moeilijk werd om de kloof te overbruggen. We naderden tot op 20 seconden van de koplopers, maar toen merkte ik al dat ik niet over de nodige 'jus' beschikte om terug te keren. Bij het aanvatten van de eerste col van de dag staakten we dan ook de achtervolging en reden we een strak tempo naar boven. Op één kilometer van de top werden we terug gegrepen door een eerste pelotonnetje. Blijkbaar was het ook daar al volle bak koers en zo kwamen we met een 30 tal renners in de achtervolging. In de afdaling kwamen echter veel renners terug aansluiten en dikte het peloton opnieuw aan tot 80 renners. Na die afdaling volgde onmiddellijk de volgende col, ik begon er iets te ver aan en was nog niet gerecupereerd van mijn 20 km durende achtervolging. Het peloton brak in 2 en ik zat in het 2e deel. Boven was de achterstand beperkt, waardoor ik hoopte om nog terug te keren. Dit lukte echter niet. We kwamen op een plateau waar de wind stevig in de zij blaasde en dit zorgde voor waaiers. De eerste maal dat ik dat meemaakte, waaiers boven op een col (met ook nog eens regen en een temperatuur van 5°C)...
Na dit intermezzo volgde een pittige afdaling onmiddellijk gevolgd door de volgende col. De verschillen waren nog steeds niet groot, maar de wind zorgde ervoor dat de wedstrijd niet stil viel, nu werd het zowat in waaiers fietsen op een col...
Opnieuw volgde geen afdaling op de top, maar een uitloper van een 20 tal kilometer vals plat (omhoog). Ik zag de kop van de wedstrijd nog steeds voor me uitrijden en deed er alles aan om terug te keren, jammergenoeg zagen de renners die ik bij me had het minder zitten en zo kreeg ik geen steun. Toen we de uiteindelijke afdaling aanvatten was het verschil te groot geworden om nog terug te keren. De wedstrijd viel ook geen ogenblik meer stil, eens in de laatste vallei aangekomen zat de wind dan ook nog eens stevig op kop. En dit was voor mij het sein om de handdoek in de ring te werpen en de eerste 'grupetto' op te wachten. Ontgoocheld eindigde ik op een 54e plaats.
Op zondag was het nog kouder... Gelukkig liet de zon zich na een 5 tal kilometer zien, waardoor het toch nog aangenaam weer werd om te fietsen. Op de eerste col van de dag werd er onmiddellijk stevig doorgereden. Ik voelde me opnieuw niet echt goed en dus werd het aanklampen geblazen... Ik slaagde hierin en kon me in het eerste peloton van een 50 tal renners handhaven. Ook nu niet onmiddellijk een afdaling, maar een plateau -telkens een kilometer bergop en daarna weer bergaf- van 20 kilometer. Daarna dan toch een deugddoende afdaling richting de prachtige Gorges du Tarn. Zes renners muisden er in die afdaling vanonder en zij vormden de ontsnapping van de dag. Het peloton werd vervolgens gecontroleerd door de profploeg Saur Sojasun. Ik begon me eindelijk weer wat beter te voelen. Op de voorlaatste col van de dag werd het tempo stilaan opgevoerd en kon ik me zonder veel problemen in de voorste gelederen handhaven. In de aanloop richting de fameuze slotklim 'Montée Laurent Jalabert' in Mende werd het tempo nog opgevoerd en zo werden alle vluchters één voor één opgeraapt. Ik begon goed vooraan aan de slotklim en was misschien iets te enthousiast. Ik voelde me goed (maar was uiteraard niet super, wonderen bestaan niet...) en ging mee met de eersten. Toen ik omkeek, bleek dat we nog maar met een 15tal renners waren. Blijkbaar was ik iets over mijn toeren gegaan, want op 2 km van de top moest ik afhaken en op een steile klim als deze verlies je dan snel terrein. Uiteindelijk finishte ik als 33e. Jerome Coppel bleek onaantastbaar en won zowel de rit als het eindklassement.
Ik voelde me beter worden naar het einde van de wedstrijd (maar zoals ik al zei, wonderen bestaan niet). Ik hoop echter dat ik in een positieve spiraal zit en dat het volgende week in Empordam opnieuw een stuk beter gaat.
Gr Klaas
Afgelopen weekend koerste ik voor het eerst in de tenue van Velo Club La Pomme Marseille.
Ik mocht onmiddellijk debuteren in de 'Tour du Gévaudan', een 2.2 wedstrijd met een stevige bezetting. Ook het parcours mocht er zijn. We reden 3 dagen in een schitterende omgeving, maar wel lastig om te koersen, maar ja, zo heb ik het juist graag. Enkel het weer viel flink tegen, hoewel we in het zuiden van Frankrijk reden, deden de omstandigheden me eerder denken aan het prille Belgische voorjaar. Koud (5 à 10 °C), regen en wind! Vooral in de afdaling vielen deze omstandigheden niet mee en was het opletten geblazen (de ravijnen oogden nogal diep)!
De ploegenproloog zorgde bij mij voor de nodige moraal. Hoewel het maar een officieuze koers was, is het altijd leuk om vooraan te eindigen.
Jammergenoeg kon ik de lijn de volgende 2 dagen niet doortrekken. Vooral op zaterdag kende ik een off-day. Al snel in de rit reden 10 renners weg, omdat er niemand mee was van de ploeg ging ik samen met 2 andere renners in de tegenaanval. Eéntje speelden we echter al snel kwijt, waardoor het met twee moeilijk werd om de kloof te overbruggen. We naderden tot op 20 seconden van de koplopers, maar toen merkte ik al dat ik niet over de nodige 'jus' beschikte om terug te keren. Bij het aanvatten van de eerste col van de dag staakten we dan ook de achtervolging en reden we een strak tempo naar boven. Op één kilometer van de top werden we terug gegrepen door een eerste pelotonnetje. Blijkbaar was het ook daar al volle bak koers en zo kwamen we met een 30 tal renners in de achtervolging. In de afdaling kwamen echter veel renners terug aansluiten en dikte het peloton opnieuw aan tot 80 renners. Na die afdaling volgde onmiddellijk de volgende col, ik begon er iets te ver aan en was nog niet gerecupereerd van mijn 20 km durende achtervolging. Het peloton brak in 2 en ik zat in het 2e deel. Boven was de achterstand beperkt, waardoor ik hoopte om nog terug te keren. Dit lukte echter niet. We kwamen op een plateau waar de wind stevig in de zij blaasde en dit zorgde voor waaiers. De eerste maal dat ik dat meemaakte, waaiers boven op een col (met ook nog eens regen en een temperatuur van 5°C)...
Na dit intermezzo volgde een pittige afdaling onmiddellijk gevolgd door de volgende col. De verschillen waren nog steeds niet groot, maar de wind zorgde ervoor dat de wedstrijd niet stil viel, nu werd het zowat in waaiers fietsen op een col...
Opnieuw volgde geen afdaling op de top, maar een uitloper van een 20 tal kilometer vals plat (omhoog). Ik zag de kop van de wedstrijd nog steeds voor me uitrijden en deed er alles aan om terug te keren, jammergenoeg zagen de renners die ik bij me had het minder zitten en zo kreeg ik geen steun. Toen we de uiteindelijke afdaling aanvatten was het verschil te groot geworden om nog terug te keren. De wedstrijd viel ook geen ogenblik meer stil, eens in de laatste vallei aangekomen zat de wind dan ook nog eens stevig op kop. En dit was voor mij het sein om de handdoek in de ring te werpen en de eerste 'grupetto' op te wachten. Ontgoocheld eindigde ik op een 54e plaats.
Op zondag was het nog kouder... Gelukkig liet de zon zich na een 5 tal kilometer zien, waardoor het toch nog aangenaam weer werd om te fietsen. Op de eerste col van de dag werd er onmiddellijk stevig doorgereden. Ik voelde me opnieuw niet echt goed en dus werd het aanklampen geblazen... Ik slaagde hierin en kon me in het eerste peloton van een 50 tal renners handhaven. Ook nu niet onmiddellijk een afdaling, maar een plateau -telkens een kilometer bergop en daarna weer bergaf- van 20 kilometer. Daarna dan toch een deugddoende afdaling richting de prachtige Gorges du Tarn. Zes renners muisden er in die afdaling vanonder en zij vormden de ontsnapping van de dag. Het peloton werd vervolgens gecontroleerd door de profploeg Saur Sojasun. Ik begon me eindelijk weer wat beter te voelen. Op de voorlaatste col van de dag werd het tempo stilaan opgevoerd en kon ik me zonder veel problemen in de voorste gelederen handhaven. In de aanloop richting de fameuze slotklim 'Montée Laurent Jalabert' in Mende werd het tempo nog opgevoerd en zo werden alle vluchters één voor één opgeraapt. Ik begon goed vooraan aan de slotklim en was misschien iets te enthousiast. Ik voelde me goed (maar was uiteraard niet super, wonderen bestaan niet...) en ging mee met de eersten. Toen ik omkeek, bleek dat we nog maar met een 15tal renners waren. Blijkbaar was ik iets over mijn toeren gegaan, want op 2 km van de top moest ik afhaken en op een steile klim als deze verlies je dan snel terrein. Uiteindelijk finishte ik als 33e. Jerome Coppel bleek onaantastbaar en won zowel de rit als het eindklassement.
Ik voelde me beter worden naar het einde van de wedstrijd (maar zoals ik al zei, wonderen bestaan niet). Ik hoop echter dat ik in een positieve spiraal zit en dat het volgende week in Empordam opnieuw een stuk beter gaat.
Gr Klaas
vrijdag 24 september 2010
C'est parti (en debuut niet gemist)
Hallo,
Deze avond zijn de eerste meters (neen, nog geen kilometers) van de Tour du Gévaudan gereden. Voor mij ook meteen de eerste meters in een nieuwe tenue...
Het ging om een ploegenproloog van 1,2 km in de straten van Mende, de eerste 500m bergaf, dan een vlak stukje en de laatste honderden meters weer bergop. Aangezien de tijd van de 4e renner over de aankomst van tel was besloten we om maar met 4 renners te finishen. Omdat ik geen spurt heb voor de laatste meters offerde ik me op om de kopstart te nemen. Ik deed dit blijkbaar goed, want uiteindelijk eindigden we op een 3e plaats op minder dan een seconde van de winnaars. Blijkbaar had ik mijn steentje meer dan bijgedragen, want iedereen was het er overeens dat we het verschil gemaakt hadden in de enige moeilijke bocht die op het circuit lag. Nochtans had ik me voorgenomen om het rustig aan te doen... Maar eens op de fiets en met een nieuwe trui om de schouders vergeet je dit al snel.
Enfin, tot zover het kleine verhaal. Hopelijk kan ik er morgen enkele lijvige hoofdstukken aan toe voegen, we zien wel. Tot nu toe is het een mooie -doch soms vuile ;-)- ervaring geweest.
Gr Klaas
Deze avond zijn de eerste meters (neen, nog geen kilometers) van de Tour du Gévaudan gereden. Voor mij ook meteen de eerste meters in een nieuwe tenue...
Het ging om een ploegenproloog van 1,2 km in de straten van Mende, de eerste 500m bergaf, dan een vlak stukje en de laatste honderden meters weer bergop. Aangezien de tijd van de 4e renner over de aankomst van tel was besloten we om maar met 4 renners te finishen. Omdat ik geen spurt heb voor de laatste meters offerde ik me op om de kopstart te nemen. Ik deed dit blijkbaar goed, want uiteindelijk eindigden we op een 3e plaats op minder dan een seconde van de winnaars. Blijkbaar had ik mijn steentje meer dan bijgedragen, want iedereen was het er overeens dat we het verschil gemaakt hadden in de enige moeilijke bocht die op het circuit lag. Nochtans had ik me voorgenomen om het rustig aan te doen... Maar eens op de fiets en met een nieuwe trui om de schouders vergeet je dit al snel.
Enfin, tot zover het kleine verhaal. Hopelijk kan ik er morgen enkele lijvige hoofdstukken aan toe voegen, we zien wel. Tot nu toe is het een mooie -doch soms vuile ;-)- ervaring geweest.
Gr Klaas
donderdag 23 september 2010
Tour du Gévaudan
Bonjour à tous,
Morgen begin ik aan mijn Frans avontuur. Dan wordt namelijk de eerste etappe van de Tour du Gévaudan gereden waaraan ik met de Franse ploeg 'La Pomme Marseille' aan deelneem.
Nu is 'etappe' wel veel gezegd, want in vergelijking met wat we zaterdag en zondag te verwerken krijgen, valt een ploegenproloog van 1,2 km nogal mee. Alleszins op het gebied van duur toch..., op vlak van intensiteit zal het wel anders zijn! Om 20u30 rollen wij van het startpodium.
Zaterdag en zondag volgt dan het 'echte' werk, twee zware ritten door het 'Centraal Massief' met telkens een aankomst bergop.
Zaterdag vertrekken we in Ispagnac Quézac en komen we 162 km verder aan in L'Espérou op de flanken van de Mont Aigoul. Onderweg krijgen we al 3 beklimmingen onder de wielen geschoven waarna we dus eindigen met de klim naar L'Espérou, een lange, maar niet zo steile klim (op papier althans).
Op zondag gaat het van Marvejols richting Mende, de etappe is slechts 135 km lang. Deze keer liggen er onderweg 2 beklimmingen en komen we aan op de fameuze 'Montée Laurent Jalabert', dit is zowat het omgekeerde van de beklimming naar l'Espérou, kort en steil!
Ik hoop op goede benen, die zal ik op dit parcours en met het sterke deelnemersveld goed kunnen gebruiken. Het zou mooi zijn moest ik me nog eens kunnen tonen en een mooie uitslag versieren. In Rochefort, 2 weken terug, was de conditie alleszins nog ok, helemaal verdwenen zal die dus niet zijn.
Gr Klaas
Morgen begin ik aan mijn Frans avontuur. Dan wordt namelijk de eerste etappe van de Tour du Gévaudan gereden waaraan ik met de Franse ploeg 'La Pomme Marseille' aan deelneem.
Nu is 'etappe' wel veel gezegd, want in vergelijking met wat we zaterdag en zondag te verwerken krijgen, valt een ploegenproloog van 1,2 km nogal mee. Alleszins op het gebied van duur toch..., op vlak van intensiteit zal het wel anders zijn! Om 20u30 rollen wij van het startpodium.
Zaterdag en zondag volgt dan het 'echte' werk, twee zware ritten door het 'Centraal Massief' met telkens een aankomst bergop.
Zaterdag vertrekken we in Ispagnac Quézac en komen we 162 km verder aan in L'Espérou op de flanken van de Mont Aigoul. Onderweg krijgen we al 3 beklimmingen onder de wielen geschoven waarna we dus eindigen met de klim naar L'Espérou, een lange, maar niet zo steile klim (op papier althans).
Op zondag gaat het van Marvejols richting Mende, de etappe is slechts 135 km lang. Deze keer liggen er onderweg 2 beklimmingen en komen we aan op de fameuze 'Montée Laurent Jalabert', dit is zowat het omgekeerde van de beklimming naar l'Espérou, kort en steil!
Ik hoop op goede benen, die zal ik op dit parcours en met het sterke deelnemersveld goed kunnen gebruiken. Het zou mooi zijn moest ik me nog eens kunnen tonen en een mooie uitslag versieren. In Rochefort, 2 weken terug, was de conditie alleszins nog ok, helemaal verdwenen zal die dus niet zijn.
Gr Klaas
maandag 20 september 2010
Eernegem
Hallo
Eergisteren was ik nog aan de slag in Eernegem.
Veel valt er niet te vertellen over de wedstrijd. Ik startte in de eerste plaats om het wedstrijdritme te onderhouden en heelhuids over de finish te komen. Met de laatste kermiskoersen in het achterhoofd...
Al snel bleek dat dit de verkeerde mentaliteit is voor een kermiskoers. Ik reed te veel achteraan en dit was geen cadeau. De snelheid lag vrij hoog en het peloton was meestal op een lang lint getrokken en als je dan achteraan zit doet het extra pijn...
In het wedstrijdverhaal ben ik dus niet echt voor gekomen. Na zowat 80 km ontstond in 2 schuifjes de goede vlucht zonder mezelf dus. Ik reageerde nog, maar blijkbaar zaten de goede renners vooraan, want in mijn groep wilde/kon bijna niemand echt meerijden in de jacht. Ik beulde me zelf dan maar wat af, reed veel op kop en eindigde uiteindelijk op de weinig zeggende 28e plaats.
De hoofddoelen waren dus wel volbracht, maar misschien moet ik de knop weer omdraaien in die koersen en er gewoon een lap op geven van in het begin...
Ondertussen ben ik aangekomen in het zonnige Aubagne (Marseille) waar ik de volgende 2 weken verblijf. De bedoeling is dat ik met de Franse ploeg 'Velo Club la Pomme Marseille' nog 2 mooie rittenkoersen afwerk.
Deze week ga ik het dus rustig aan doen en wat genieten van het mooie weer hier om dan hopelijk in het weekend te knallen!
Gr Klaas
Eergisteren was ik nog aan de slag in Eernegem.
Veel valt er niet te vertellen over de wedstrijd. Ik startte in de eerste plaats om het wedstrijdritme te onderhouden en heelhuids over de finish te komen. Met de laatste kermiskoersen in het achterhoofd...
Al snel bleek dat dit de verkeerde mentaliteit is voor een kermiskoers. Ik reed te veel achteraan en dit was geen cadeau. De snelheid lag vrij hoog en het peloton was meestal op een lang lint getrokken en als je dan achteraan zit doet het extra pijn...
In het wedstrijdverhaal ben ik dus niet echt voor gekomen. Na zowat 80 km ontstond in 2 schuifjes de goede vlucht zonder mezelf dus. Ik reageerde nog, maar blijkbaar zaten de goede renners vooraan, want in mijn groep wilde/kon bijna niemand echt meerijden in de jacht. Ik beulde me zelf dan maar wat af, reed veel op kop en eindigde uiteindelijk op de weinig zeggende 28e plaats.
De hoofddoelen waren dus wel volbracht, maar misschien moet ik de knop weer omdraaien in die koersen en er gewoon een lap op geven van in het begin...
Ondertussen ben ik aangekomen in het zonnige Aubagne (Marseille) waar ik de volgende 2 weken verblijf. De bedoeling is dat ik met de Franse ploeg 'Velo Club la Pomme Marseille' nog 2 mooie rittenkoersen afwerk.
Deze week ga ik het dus rustig aan doen en wat genieten van het mooie weer hier om dan hopelijk in het weekend te knallen!
Gr Klaas
maandag 13 september 2010
Rochefort : Net niet...
Hallo,
Gisteren ging ik in Rochefort van start voor de Tour de la Famenne. Een nieuwe interclubwedstrijd en dus ongekend terrein voor mij. Maar zoals de naam al doet vermoeden zou dit wel een mooie wedstrijd worden in de Ardennen. We moesten dan ook niet minder dan 12 hellingen overwinnen in net geen 160 km (3 lussen van 75, 25 en 35km en daarna nog 2 plaatselijke ronden van 12 km).
Van bij de start regende het gezapig, en dit was zowat heel de wedstrijd het geval. Niet echt aangenaam om in het peleton te vertoeven dus en daarom koos ik van in het begin voor de aanval. Na de eerste helling was ik dan ook aanwezig in een kopgroep van een 20 tal renners met hierbij ook ploegmaats Vanendert en Verkinderen. Onze voorsprong liep nooit hoog op omdat men in het peloton besefte dat de wedstrijd anders voorbij zou zijn.
Uiteinelijk kwamen in 2 schuifjes nog 40 renners terug. Op het moment van de samensmelting koos ik op de 5e helling van de dag onmiddellijk opnieuw voor de aanval, opnieuw met ploegmaat Vanendert en nog 2 renners (die geen zin hadden om door te rijden...). Even verder kwamen nog 5 renners terug en waren we opnieuw met 9 man vertrokken. Dit keer echter niet voor lang, want na 80 km liep alles opnieuw bijeen, zowat 60 renners kwamen nog in aanmerking voor de zege.
Nu volgden de aanvallen zich in sneltempo op, ik nestelde me even in de buik van de groep omdat ik niet het gevoel had dat er veel zou gebeuren op dat moment. Mijn moment kwam na 110 km! Op helling nr.9 gaf ik er een lap op! Van aan de voet tot boven trok ik eens vol door. Gevolg... we reden met 9 man weg, 5 Beveren2000 renners (mezelf, Laurens de Vreese, Eliot Lietaer, Dennis Vanendert en Frederik Verkinderen), 3 man van Davo-Lotto (De Clerq, D'Haene en Wellens) en de enkeling Foucquet. Een 10 tal kilometer verder kwamen nog 4 renners terug (Giaux, Hollanders, De Decker en Mottet), de sterkste renners zaten vooraan en de definitieve ontsnapping was vertrokken.
Bij het ingaan van de plaatselijke ronden kwam nog even een groep achtervolgers opzetten, maar die kwamen er nooit helemaal bij. In de eerste plaatselijke ronde waren er twee aanvallen, waarin ik even veel keer aanwezig was. Zo reed ik bijna de hele ronde voorop. Bij het ingaan van de laatste ronde werd ik terug gegrepen en ging ploegmaat De Vreese. Hij zong het een kilometer of 3 uit tot boven op de eerste van twee hellingen op het lokaal circuit. Toen hij ingelopen werd ging ik opnieuw en dit keer reden we met 5 weg (Giaux, Wellens, Foucquet, ik en mijn ploegmaat Verkinderen). Met die 5 gingen we strijden voor de zege. Ik probeerde nog tweemaal de spurt te ontlopen, maar evenveel keer counterde Giaux. Het draaide dus op een spurt (licht bergop) uit, en hierin moest ik enkel het hoofd buigen voor de plaatselijke Jerome Giaux, tweede dus, ploegmaat Verkinderen mocht als 3e op het podium.
Door mijn aanvallende wedstrijd werd ik ook nog 3e in de bergprijs.
Een mooi resultaat, in een mooie wedstrijd doet altijd deugd. Alleen jammer dat het net niet is, het had een mooie bekroning kunnen zijn voor mijn seizoen. Maar blijkbaar zit de conditie weer snor en dus kan ik met vertrouwen uitkijken naar de volgende wedstrijden en wie weet lukt het dan wel!
Bij deze ook mijn complimenten aan de organisatie, dit was echt een mooie koers, zoals er in België te weinig zijn. Nu nog douches zoeken -na een wedstrijd in de regen altijd handig- en dit wordt een topkoers!
Gr Klaas
Gisteren ging ik in Rochefort van start voor de Tour de la Famenne. Een nieuwe interclubwedstrijd en dus ongekend terrein voor mij. Maar zoals de naam al doet vermoeden zou dit wel een mooie wedstrijd worden in de Ardennen. We moesten dan ook niet minder dan 12 hellingen overwinnen in net geen 160 km (3 lussen van 75, 25 en 35km en daarna nog 2 plaatselijke ronden van 12 km).
Van bij de start regende het gezapig, en dit was zowat heel de wedstrijd het geval. Niet echt aangenaam om in het peleton te vertoeven dus en daarom koos ik van in het begin voor de aanval. Na de eerste helling was ik dan ook aanwezig in een kopgroep van een 20 tal renners met hierbij ook ploegmaats Vanendert en Verkinderen. Onze voorsprong liep nooit hoog op omdat men in het peloton besefte dat de wedstrijd anders voorbij zou zijn.
Uiteinelijk kwamen in 2 schuifjes nog 40 renners terug. Op het moment van de samensmelting koos ik op de 5e helling van de dag onmiddellijk opnieuw voor de aanval, opnieuw met ploegmaat Vanendert en nog 2 renners (die geen zin hadden om door te rijden...). Even verder kwamen nog 5 renners terug en waren we opnieuw met 9 man vertrokken. Dit keer echter niet voor lang, want na 80 km liep alles opnieuw bijeen, zowat 60 renners kwamen nog in aanmerking voor de zege.
Nu volgden de aanvallen zich in sneltempo op, ik nestelde me even in de buik van de groep omdat ik niet het gevoel had dat er veel zou gebeuren op dat moment. Mijn moment kwam na 110 km! Op helling nr.9 gaf ik er een lap op! Van aan de voet tot boven trok ik eens vol door. Gevolg... we reden met 9 man weg, 5 Beveren2000 renners (mezelf, Laurens de Vreese, Eliot Lietaer, Dennis Vanendert en Frederik Verkinderen), 3 man van Davo-Lotto (De Clerq, D'Haene en Wellens) en de enkeling Foucquet. Een 10 tal kilometer verder kwamen nog 4 renners terug (Giaux, Hollanders, De Decker en Mottet), de sterkste renners zaten vooraan en de definitieve ontsnapping was vertrokken.
Bij het ingaan van de plaatselijke ronden kwam nog even een groep achtervolgers opzetten, maar die kwamen er nooit helemaal bij. In de eerste plaatselijke ronde waren er twee aanvallen, waarin ik even veel keer aanwezig was. Zo reed ik bijna de hele ronde voorop. Bij het ingaan van de laatste ronde werd ik terug gegrepen en ging ploegmaat De Vreese. Hij zong het een kilometer of 3 uit tot boven op de eerste van twee hellingen op het lokaal circuit. Toen hij ingelopen werd ging ik opnieuw en dit keer reden we met 5 weg (Giaux, Wellens, Foucquet, ik en mijn ploegmaat Verkinderen). Met die 5 gingen we strijden voor de zege. Ik probeerde nog tweemaal de spurt te ontlopen, maar evenveel keer counterde Giaux. Het draaide dus op een spurt (licht bergop) uit, en hierin moest ik enkel het hoofd buigen voor de plaatselijke Jerome Giaux, tweede dus, ploegmaat Verkinderen mocht als 3e op het podium.
Door mijn aanvallende wedstrijd werd ik ook nog 3e in de bergprijs.
Een mooi resultaat, in een mooie wedstrijd doet altijd deugd. Alleen jammer dat het net niet is, het had een mooie bekroning kunnen zijn voor mijn seizoen. Maar blijkbaar zit de conditie weer snor en dus kan ik met vertrouwen uitkijken naar de volgende wedstrijden en wie weet lukt het dan wel!
Bij deze ook mijn complimenten aan de organisatie, dit was echt een mooie koers, zoals er in België te weinig zijn. Nu nog douches zoeken -na een wedstrijd in de regen altijd handig- en dit wordt een topkoers!
Gr Klaas
vrijdag 10 september 2010
Izegem Koerse
Hallo,
Gisteren ging ik in Izegem van start met 168 andere renners voor Izegem koerse. Een prestigieuze kermiskoers waar telkens veel profrenners aanwezig zijn.
Voor mij was het even afwachten hoe het zou lopen. Na Aosta had ik het even wat rustiger aan gedaan, dus zou het goed kunnen dat het wat zou 'pieken' in het begin van de wedstrijd. Een snelheidskoers bij de profs is nu niet meteen te vergelijken met 6 dagen cols beklimmen.
Toch voelde ik van bij de start dat het redelijk liep. Na de bochten deed het wel wat zeer, maar dat was voor iedereen denk ik. Als je na iedere bocht een spurt moet trekken tot 60 km/u doet dit nu eenmaal geen deugd...
In de 2e ronde kon ik me vooraan nestelen en koos ik voor de aanval. Met een 8 tal renners reden we snoeihard, maar na een 5 tal kilometer waren we er weer aan voor de moeite. Een half ronde later vertrok dan wel een vlucht van 10 renners. Zij fietsten een voorsprong van 1min20 bijeen. Dit was het sein voor Vacansoleil en Camiooro om de handen in elkaar te slaan en de achtervolging in te zetten. Na een helse achtervolging, waarbij het soms flink lastig was, was de hergroepering na 90 km een feit. Vanaf toen regende het opnieuw aanvallen. Op een 30 tal kilometer van de streep viel de wedstrijd dan in een beslissende plooi. In verschillende schuifjes kwamen zowat 50 renners voorop. Ik was gelukkig attent en kon als één van de laatsten nog de kloof overbruggen met onder meer Niels Albert.
Ik gokte wat en zou afwachten tot de laatste ronde om iets te proberen. Dit bleek een foute keuze, want op 2 ronden van het einde gingen 15 renners er vandoor. Zij reden een voorsprong van een halve minuut bijeen. Ik ging nog in de tegenreactie met een groepje, maar zonder succes.
De 15 bleven vooruit en Niels Albert kwam toonde ze de sterkste van deze kopgroep. Ikzelf bolde een half minuutje later als 33e over de meet.
Ik ben tevreden over deze wedstrijd. Dit is niet echt iets voor mij, maar toch kon ik me redelijk weren en tot in de finale meekoersen en ik kom heelhuids uit deze soms gevaarlijke koers... Opdracht volbracht dus.
Zondag staat met de interclub in Rochefort de laatste Belgische interclubwedsrijd van het seizoen op het programma. Ik heb er nog nooit gereden, maar ik vermoed dat het wel lastig zal zijn. Hopelijk kan ik me er nog eens tonen en een mooie uitslag meepakken.
Het weekend daarop volgt normaal gezien nog een kermiskoers en daarna vertrek ik normaal gezien naar Frankrijk om nog 2 UCI koersen te betwisten, de Tour du Gévaudan en de Cinturo de l'Emporda.
Gr Klaas
Gisteren ging ik in Izegem van start met 168 andere renners voor Izegem koerse. Een prestigieuze kermiskoers waar telkens veel profrenners aanwezig zijn.
Voor mij was het even afwachten hoe het zou lopen. Na Aosta had ik het even wat rustiger aan gedaan, dus zou het goed kunnen dat het wat zou 'pieken' in het begin van de wedstrijd. Een snelheidskoers bij de profs is nu niet meteen te vergelijken met 6 dagen cols beklimmen.
Toch voelde ik van bij de start dat het redelijk liep. Na de bochten deed het wel wat zeer, maar dat was voor iedereen denk ik. Als je na iedere bocht een spurt moet trekken tot 60 km/u doet dit nu eenmaal geen deugd...
In de 2e ronde kon ik me vooraan nestelen en koos ik voor de aanval. Met een 8 tal renners reden we snoeihard, maar na een 5 tal kilometer waren we er weer aan voor de moeite. Een half ronde later vertrok dan wel een vlucht van 10 renners. Zij fietsten een voorsprong van 1min20 bijeen. Dit was het sein voor Vacansoleil en Camiooro om de handen in elkaar te slaan en de achtervolging in te zetten. Na een helse achtervolging, waarbij het soms flink lastig was, was de hergroepering na 90 km een feit. Vanaf toen regende het opnieuw aanvallen. Op een 30 tal kilometer van de streep viel de wedstrijd dan in een beslissende plooi. In verschillende schuifjes kwamen zowat 50 renners voorop. Ik was gelukkig attent en kon als één van de laatsten nog de kloof overbruggen met onder meer Niels Albert.
Ik gokte wat en zou afwachten tot de laatste ronde om iets te proberen. Dit bleek een foute keuze, want op 2 ronden van het einde gingen 15 renners er vandoor. Zij reden een voorsprong van een halve minuut bijeen. Ik ging nog in de tegenreactie met een groepje, maar zonder succes.
De 15 bleven vooruit en Niels Albert kwam toonde ze de sterkste van deze kopgroep. Ikzelf bolde een half minuutje later als 33e over de meet.
Ik ben tevreden over deze wedstrijd. Dit is niet echt iets voor mij, maar toch kon ik me redelijk weren en tot in de finale meekoersen en ik kom heelhuids uit deze soms gevaarlijke koers... Opdracht volbracht dus.
Zondag staat met de interclub in Rochefort de laatste Belgische interclubwedsrijd van het seizoen op het programma. Ik heb er nog nooit gereden, maar ik vermoed dat het wel lastig zal zijn. Hopelijk kan ik me er nog eens tonen en een mooie uitslag meepakken.
Het weekend daarop volgt normaal gezien nog een kermiskoers en daarna vertrek ik normaal gezien naar Frankrijk om nog 2 UCI koersen te betwisten, de Tour du Gévaudan en de Cinturo de l'Emporda.
Gr Klaas
maandag 30 augustus 2010
Giro della Vallée d'Aosta : beter dan verwacht...
Hallo,
Sinds gisterenavond ben ik terug uit de Ronde van Aosta, hieronder volgt het verslag van de meest 'mytische' rittenkoers van het jaar!
Met een bang hart nam ik dinsdag samen met 120 (ongekende) collega's de start in Quart. De eerste 50 km verliepen vrij vlak, daarna volgden 3 ronden van 32 km met telkens 2 beklimmingen, waarvan vooral de eerste helling lastig was (3,9 km aan 9%).
Er werd echter niet gewacht om te koersen tot de hellingen eraan kwamen. Onmiddellijk na de start reden in schuifjes 30 renners weg. In het peloton viel het wat stil en daarom besloot ik na 25 km in de tegenaanval te gaan, zo kwam ik met een 15 tal renners in de achtervolging. Na een (slopende) achtervolging van bijna 20 km konden we vooraan komen aansluiten. Zo kwamen we, nog voor de eerste helling, met bijna 50 renners op kop!
Tijdens de eerste beklimming viel de kopgroep wat uiteen, ik had het even moeilijk, maar kon na de top opnieuw aansluiten bij de leiders. Na de afdaling vloeide alles opnieuw wat samen en hiervan maakten 3 renners gebruik om er vanonder te muizen. Bij ons viel het volledig stil (een deel van het grote peloton kwam zo terug) en daarom trok ik boven op de 2e helling van de dag in de achtervolging. Jammer genoeg volgde niemand en het was niet echt een parcours om alleen te rijden. Ik reed niet voluit en hierdoor bleef ik constant op 1min45 van de leiders hangen en had ik een kleine minuut voorsprong op het peloton. Na 20 km alleen te rijden en één helling verder kwamen 4 renners aansluiten bij mij. We werkten goed samen en naderden mondjesmaat op de leiders. Het peloton begon echter ook terug te keren en tijdens de laatste beklimming van Grand-Brissogne (de lastigste van de twee hellingen) barstte de wedstrijd helemaal open. De 3 leiders kwamen nog als eerste boven, gevolgd door een 5 tal dat mijn groepje voorbij stoof op de klim. Ik volgde in een volgende groep van een 20 tal renners. Na de afdaling werd mijn groep jammer genoeg opnieuw aangedikt tot een 50 tal. Voor de laatste helling trok ik opnieuw in de aanval, maar het beste was er ondertussen vanaf. Op de laatste helling werd ik opnieuw bijgebeend en moest ik nog alles geven om bij het eerste peloton te blijven. Ik slaagde hierin en eindigde als 41e.
Ik reed misschien wel mijn beste rit in Aosta, een hele dag in de aanval, maar kreeg jammer genoeg geen loon naar werken.
Op dinsdag stond de koninginnenrit met maar liefst 5 beklimmingen op het programma, de eerste 4 beklimmingen vielen nog vrij vroeg in de rit en waren ook niet super lastig. Moesten die nog niet voor de nodige verschillen zorgen dan zou de lastige Colle San Carlo (10 km à 10%), die helemaal aan het slot lag, dat wel doen.
Na een 15 tal kilometer raakten 6 renners voorop. Op de eerste en tweede col van de dag werd er niet echt hard gekoerst, hiervan maakten nog 6 renners gebruik om de sprong naar voren te maken. In het peloton werd er bij momenten zeer traag gereden en zo kregen de leiders een voorsprong van circa 5 minuten.
Op helling 3 en 4 werd het tempo dan verhoogd. De deur begon achteraan enkele malen flink open te staan. Ikzelf kon me vrij goed handhaven vooraan in de groep. De kopgroep spatte ook helemaal uiteen. Drie renners reden weg en behielden nog steeds een bonus van 5 minuten op het peloton.
In de aanloop naar de Colle San Carlo werden alle resterende koplopers ingelopen door het peloton, behalve de 3 leiders die met een bonus van net geen 4 minuten de beklimming aanvatten. In het peloton werd onmiddellijk stevig tempo gereden.Ik voelde al snel dat dit tempo voor mij net te hoog lag en besloot dan maar om in mijn eigen ritme naar boven te rijden. Dit was blijkbaar een goede beslissing, want uiteindelijk kwam ik als 19e boven. Na de afdaling was dit nog steeds zo en dus eindigde ik op een mooie 19e plaats in de koninginnenrit, in het klassement werd ik 18e.
De derde rit was opnieuw een sleuteletape, het was een korte rit (120km), maar wel de enige rit met aankomst boven op een col (Covarey - Mont-Avic, 10 km à 9%). De eerste 110 km verliepen hoofdzakelijk in de vallei, op uitzondering van de beklimming van Perloz op 30 km van het eind. Omdat vluchters misschien wel een kans zouden krijgen probeerde ik in het begin van de rit enkele keren mee te schuiven, maar zonder succes. Na 15 km kwam een kopgroep van 15 renners tot stand. Zij liepen uit tot maximum 2min30. Vanaf de beklimming van Perloz kwam de vaart in het peloton, daar werd de eerste schifting gevoerd. Met goed 20 renners kwamen we daar nog samen boven (ik moest al flink diep gaan!). Na de afdaling kwamen nog zo'n 20 renners terug en daarna werd de laatste 20 km vallei in een razend tempo afgelegd richting slotklim. Dit hoge tempo zorgde ervoor dat de leiders met slechts 15s voorsprong aan de slotklim begonnen en dus ten dode opgeschreven waren. Ik koos opnieuw vrij snel voor mijn eigen tempo en werd uiteindelijk 21e. Een betere uitslag was mogelijk daar nogal wat renners voor mij gebruik maakten van klinken e.a. om wat sneller vooruit te gaan...
Op dag 4 stond de langste rit geprogrammeerd. 166 km met 3 cols, in tegenstelling tot de voorbije dagen, met telkens warm weer (meer dan 30 graden en zon) regende het nu aan de start. Dit zorgde ervoor dat de eerste 60 km zeer geanimeerd verliepen. Door de vaak smalle, bochtrijke passages, constant op en af, brak het peloton meerdere malen in stukken. Het duurde tot de eerste beklimming (en de zon die terug was) eer de rust terug kwam. Vijf renners gingen er vandoor waaronder ploegmaat Laurens De Vreese. Zij kregen een vrijgeleide van het peloton en konden met een voorsprong van 2 minuten aan de langste klim (17 km)van de ronde beginnen (Saint-Barthélémy). Hierin lag het tempo in het peloton niet erg hoog waardoor de leiders nog verder konden uitlopen. Op 8 km van de top schoof ik mee me een tegenaanval. Ik reed een 3 tal kilometer voor het peloton uit, waar de strijd ondertussen opengebarsten was. Uiteindelijk kwamen nog 15 renners bij me aansluiten. Hieruit reed ploegmaat Bekaert weg en hij reed naar Laurens De Vreese die de laatste 2 vluchters moest laten gaan. In de afdaling kwam leider Ignatenko ten val, hierdoor werd het tempo gedrukt en werd het peloton opnieuw aangedikt tot een 50 tal renners, jammer, want anders kon ik een mooie sprong maken in het klassement. In de vallei werd er dan opnieuw vol gereden naar de voet van de laatste col. Bekaert en De Vreese werden terug ingelopen, de 2 Franse leiders bleven nog 3 minuten voor. Op de laatste col (col d'Arlaz, 7 km à 9,5%) was het opnieuw elk voor zich. Ik had het moeilijk maar beet door. In de laatste 15 km vallei voor de aankomst op Forte di Bard kon ik opnieuw bij een groepje aansluiten. Uiteindelijk werd ik 20e in de rit en kwam 17e te staan in het klassement.
De laatste 2 dagen werden op Franse bodem betwist. Op zaterdag stond nog een lastige rit te wachten van Marignier naar Ville-la-Grand. Het zwaartepunt van de wedstrijd lag echter vrij vroeg, al snel na de start volgde de beklimming van de col de Joux-Plane, gevolgd door de col de la Ramaz en de col de Plaine-Joux, drie lastige brokken, waarna nog 50 relatief vlakke kilometers volgden. Tijdens de eerste 28 km aanloop richting Joux-Plane ontstond een kopgroep van 15 renners, met mezelf... Zo kon ik met 1min30 voorsprong beginnen aan de Joux-Plane. Al snel voelde ik echter dat ik mijn minste dag had van de ronde, hierdoor moest ik al diep gaan om de top te ronden met de kopgroep. In het peloton werd stevig tempo gereden waardoor we niet verder uitliepen en het dus moeilijk zou worden. Op de steile col de la Ramaz, spatte de kopgroep uiteen en probeerde ik een zo goed mogelijk tempo te zoeken om zo de top te halen met de eersten uit het peloton. Dit lukte vrij aardig, want op 3 km van de top kwamen een 15 tal renners bij me aansluiten en hierin kon ik stand houden. Tijdens de afdaling werd deze groep opnieuw aangedikt tot een kleine 40 renners. Na de afdaling voelde ik me plots leeg, geen goed teken met de lastige col de Plaine-Joux in het vooruitzicht... Al snel moest ik hierop de groep laten gaan en werd het 6 km knokken en op de tanden bijten om met een zo klein mogelijke achterstand boven te komen. Gelukkig slaagde ik hierin en na de afdaling kwam ik terug aansluiten. Daarna ging het in razende vaart richting Ville-la-Grand. Ik kreeg nog de opdracht om op kop te rijden omdat het klassement van ploegmaat Bekaert in het gedrang kwam, met mijn laatste krachten deed ik dit dan ook. Hierdoor moest ik op 4 km van de meet wel lossen, op een steil klimmetje, uit het groepje en verloor zo enkele seconden en 2 plaatsen in het klassement.
Op zondag werd de vlakste rit van de ronde gereden. Om 9u30 gingen we van start voor 88 km met 3 hellingen ('lopers' in het jargon). Vanaf kilometer 0 ontstond een kopgroep van 8 renners, daarachter werd gecontroleerd door de verschillende ploegen uit het klassement. De 3 hellingen werden vrij rustig opgereden, met af en toe een stevige prik. Hierdoor werden de vluchters opnieuw ingerekend. Na de afdaling van de laatste col was de organisatie even weg en reden 15 renners weg, zonder Beveren2000 vertegenwoordiger. Dit was het sein voor mezelf en Frederik Verkinderen om op kop te rijden. We kregen hierbij de steun van 2 andere ploegen en op 8km van het einde was de hergroepering een feit. Op 4 km van het einde volgde opnieuw het steile hellinkje (rue des 2 Montagnes) waarop het peloton in verschillende stukken brak. Drie renners konden net het eerste deel van de groep voor blijven waarin ik na mijn kopwerk nog stand kon houden. Ik werd nog 27e in de rit en bleef 19e in het klassement.
Ik kan tevreden terugkijken op deze ronde. 19e is zeker geen super uitslag, maar vooraf had ik niet verwacht om zo kort te kunnen eindigen. Er zat misschien zelf nog iets meer in, maar de laatste 2 dagen heb ik wat tijd verloren door in dienst te rijden, maar ja, 17e of 19e, dat maakt niet zo veel uit...
Ik merkte wel dat ik zeker niet in mijn beste doen was omdat ik te snel op mijn eigen ritme moest overschakelen in de cols, maar blijkbaar was dit ritme niet zo traag... Ook jammer van mijn mindere dag tijdens de voorlaatste rit, net op het moment dat ik mee was in de ontsnapping, maar ja, ook dat is koers!
Deze week ga ik vooral recupereren van deze slopende ronde en dan zien we wel wat in september volgt. Veel mooie koersen staan er jammer genoeg niet meer op de kalender.
Gr Klaas
Sinds gisterenavond ben ik terug uit de Ronde van Aosta, hieronder volgt het verslag van de meest 'mytische' rittenkoers van het jaar!
Met een bang hart nam ik dinsdag samen met 120 (ongekende) collega's de start in Quart. De eerste 50 km verliepen vrij vlak, daarna volgden 3 ronden van 32 km met telkens 2 beklimmingen, waarvan vooral de eerste helling lastig was (3,9 km aan 9%).
Er werd echter niet gewacht om te koersen tot de hellingen eraan kwamen. Onmiddellijk na de start reden in schuifjes 30 renners weg. In het peloton viel het wat stil en daarom besloot ik na 25 km in de tegenaanval te gaan, zo kwam ik met een 15 tal renners in de achtervolging. Na een (slopende) achtervolging van bijna 20 km konden we vooraan komen aansluiten. Zo kwamen we, nog voor de eerste helling, met bijna 50 renners op kop!
Tijdens de eerste beklimming viel de kopgroep wat uiteen, ik had het even moeilijk, maar kon na de top opnieuw aansluiten bij de leiders. Na de afdaling vloeide alles opnieuw wat samen en hiervan maakten 3 renners gebruik om er vanonder te muizen. Bij ons viel het volledig stil (een deel van het grote peloton kwam zo terug) en daarom trok ik boven op de 2e helling van de dag in de achtervolging. Jammer genoeg volgde niemand en het was niet echt een parcours om alleen te rijden. Ik reed niet voluit en hierdoor bleef ik constant op 1min45 van de leiders hangen en had ik een kleine minuut voorsprong op het peloton. Na 20 km alleen te rijden en één helling verder kwamen 4 renners aansluiten bij mij. We werkten goed samen en naderden mondjesmaat op de leiders. Het peloton begon echter ook terug te keren en tijdens de laatste beklimming van Grand-Brissogne (de lastigste van de twee hellingen) barstte de wedstrijd helemaal open. De 3 leiders kwamen nog als eerste boven, gevolgd door een 5 tal dat mijn groepje voorbij stoof op de klim. Ik volgde in een volgende groep van een 20 tal renners. Na de afdaling werd mijn groep jammer genoeg opnieuw aangedikt tot een 50 tal. Voor de laatste helling trok ik opnieuw in de aanval, maar het beste was er ondertussen vanaf. Op de laatste helling werd ik opnieuw bijgebeend en moest ik nog alles geven om bij het eerste peloton te blijven. Ik slaagde hierin en eindigde als 41e.
Ik reed misschien wel mijn beste rit in Aosta, een hele dag in de aanval, maar kreeg jammer genoeg geen loon naar werken.
Op dinsdag stond de koninginnenrit met maar liefst 5 beklimmingen op het programma, de eerste 4 beklimmingen vielen nog vrij vroeg in de rit en waren ook niet super lastig. Moesten die nog niet voor de nodige verschillen zorgen dan zou de lastige Colle San Carlo (10 km à 10%), die helemaal aan het slot lag, dat wel doen.
Na een 15 tal kilometer raakten 6 renners voorop. Op de eerste en tweede col van de dag werd er niet echt hard gekoerst, hiervan maakten nog 6 renners gebruik om de sprong naar voren te maken. In het peloton werd er bij momenten zeer traag gereden en zo kregen de leiders een voorsprong van circa 5 minuten.
Op helling 3 en 4 werd het tempo dan verhoogd. De deur begon achteraan enkele malen flink open te staan. Ikzelf kon me vrij goed handhaven vooraan in de groep. De kopgroep spatte ook helemaal uiteen. Drie renners reden weg en behielden nog steeds een bonus van 5 minuten op het peloton.
In de aanloop naar de Colle San Carlo werden alle resterende koplopers ingelopen door het peloton, behalve de 3 leiders die met een bonus van net geen 4 minuten de beklimming aanvatten. In het peloton werd onmiddellijk stevig tempo gereden.Ik voelde al snel dat dit tempo voor mij net te hoog lag en besloot dan maar om in mijn eigen ritme naar boven te rijden. Dit was blijkbaar een goede beslissing, want uiteindelijk kwam ik als 19e boven. Na de afdaling was dit nog steeds zo en dus eindigde ik op een mooie 19e plaats in de koninginnenrit, in het klassement werd ik 18e.
De derde rit was opnieuw een sleuteletape, het was een korte rit (120km), maar wel de enige rit met aankomst boven op een col (Covarey - Mont-Avic, 10 km à 9%). De eerste 110 km verliepen hoofdzakelijk in de vallei, op uitzondering van de beklimming van Perloz op 30 km van het eind. Omdat vluchters misschien wel een kans zouden krijgen probeerde ik in het begin van de rit enkele keren mee te schuiven, maar zonder succes. Na 15 km kwam een kopgroep van 15 renners tot stand. Zij liepen uit tot maximum 2min30. Vanaf de beklimming van Perloz kwam de vaart in het peloton, daar werd de eerste schifting gevoerd. Met goed 20 renners kwamen we daar nog samen boven (ik moest al flink diep gaan!). Na de afdaling kwamen nog zo'n 20 renners terug en daarna werd de laatste 20 km vallei in een razend tempo afgelegd richting slotklim. Dit hoge tempo zorgde ervoor dat de leiders met slechts 15s voorsprong aan de slotklim begonnen en dus ten dode opgeschreven waren. Ik koos opnieuw vrij snel voor mijn eigen tempo en werd uiteindelijk 21e. Een betere uitslag was mogelijk daar nogal wat renners voor mij gebruik maakten van klinken e.a. om wat sneller vooruit te gaan...
Op dag 4 stond de langste rit geprogrammeerd. 166 km met 3 cols, in tegenstelling tot de voorbije dagen, met telkens warm weer (meer dan 30 graden en zon) regende het nu aan de start. Dit zorgde ervoor dat de eerste 60 km zeer geanimeerd verliepen. Door de vaak smalle, bochtrijke passages, constant op en af, brak het peloton meerdere malen in stukken. Het duurde tot de eerste beklimming (en de zon die terug was) eer de rust terug kwam. Vijf renners gingen er vandoor waaronder ploegmaat Laurens De Vreese. Zij kregen een vrijgeleide van het peloton en konden met een voorsprong van 2 minuten aan de langste klim (17 km)van de ronde beginnen (Saint-Barthélémy). Hierin lag het tempo in het peloton niet erg hoog waardoor de leiders nog verder konden uitlopen. Op 8 km van de top schoof ik mee me een tegenaanval. Ik reed een 3 tal kilometer voor het peloton uit, waar de strijd ondertussen opengebarsten was. Uiteindelijk kwamen nog 15 renners bij me aansluiten. Hieruit reed ploegmaat Bekaert weg en hij reed naar Laurens De Vreese die de laatste 2 vluchters moest laten gaan. In de afdaling kwam leider Ignatenko ten val, hierdoor werd het tempo gedrukt en werd het peloton opnieuw aangedikt tot een 50 tal renners, jammer, want anders kon ik een mooie sprong maken in het klassement. In de vallei werd er dan opnieuw vol gereden naar de voet van de laatste col. Bekaert en De Vreese werden terug ingelopen, de 2 Franse leiders bleven nog 3 minuten voor. Op de laatste col (col d'Arlaz, 7 km à 9,5%) was het opnieuw elk voor zich. Ik had het moeilijk maar beet door. In de laatste 15 km vallei voor de aankomst op Forte di Bard kon ik opnieuw bij een groepje aansluiten. Uiteindelijk werd ik 20e in de rit en kwam 17e te staan in het klassement.
De laatste 2 dagen werden op Franse bodem betwist. Op zaterdag stond nog een lastige rit te wachten van Marignier naar Ville-la-Grand. Het zwaartepunt van de wedstrijd lag echter vrij vroeg, al snel na de start volgde de beklimming van de col de Joux-Plane, gevolgd door de col de la Ramaz en de col de Plaine-Joux, drie lastige brokken, waarna nog 50 relatief vlakke kilometers volgden. Tijdens de eerste 28 km aanloop richting Joux-Plane ontstond een kopgroep van 15 renners, met mezelf... Zo kon ik met 1min30 voorsprong beginnen aan de Joux-Plane. Al snel voelde ik echter dat ik mijn minste dag had van de ronde, hierdoor moest ik al diep gaan om de top te ronden met de kopgroep. In het peloton werd stevig tempo gereden waardoor we niet verder uitliepen en het dus moeilijk zou worden. Op de steile col de la Ramaz, spatte de kopgroep uiteen en probeerde ik een zo goed mogelijk tempo te zoeken om zo de top te halen met de eersten uit het peloton. Dit lukte vrij aardig, want op 3 km van de top kwamen een 15 tal renners bij me aansluiten en hierin kon ik stand houden. Tijdens de afdaling werd deze groep opnieuw aangedikt tot een kleine 40 renners. Na de afdaling voelde ik me plots leeg, geen goed teken met de lastige col de Plaine-Joux in het vooruitzicht... Al snel moest ik hierop de groep laten gaan en werd het 6 km knokken en op de tanden bijten om met een zo klein mogelijke achterstand boven te komen. Gelukkig slaagde ik hierin en na de afdaling kwam ik terug aansluiten. Daarna ging het in razende vaart richting Ville-la-Grand. Ik kreeg nog de opdracht om op kop te rijden omdat het klassement van ploegmaat Bekaert in het gedrang kwam, met mijn laatste krachten deed ik dit dan ook. Hierdoor moest ik op 4 km van de meet wel lossen, op een steil klimmetje, uit het groepje en verloor zo enkele seconden en 2 plaatsen in het klassement.
Op zondag werd de vlakste rit van de ronde gereden. Om 9u30 gingen we van start voor 88 km met 3 hellingen ('lopers' in het jargon). Vanaf kilometer 0 ontstond een kopgroep van 8 renners, daarachter werd gecontroleerd door de verschillende ploegen uit het klassement. De 3 hellingen werden vrij rustig opgereden, met af en toe een stevige prik. Hierdoor werden de vluchters opnieuw ingerekend. Na de afdaling van de laatste col was de organisatie even weg en reden 15 renners weg, zonder Beveren2000 vertegenwoordiger. Dit was het sein voor mezelf en Frederik Verkinderen om op kop te rijden. We kregen hierbij de steun van 2 andere ploegen en op 8km van het einde was de hergroepering een feit. Op 4 km van het einde volgde opnieuw het steile hellinkje (rue des 2 Montagnes) waarop het peloton in verschillende stukken brak. Drie renners konden net het eerste deel van de groep voor blijven waarin ik na mijn kopwerk nog stand kon houden. Ik werd nog 27e in de rit en bleef 19e in het klassement.
Ik kan tevreden terugkijken op deze ronde. 19e is zeker geen super uitslag, maar vooraf had ik niet verwacht om zo kort te kunnen eindigen. Er zat misschien zelf nog iets meer in, maar de laatste 2 dagen heb ik wat tijd verloren door in dienst te rijden, maar ja, 17e of 19e, dat maakt niet zo veel uit...
Ik merkte wel dat ik zeker niet in mijn beste doen was omdat ik te snel op mijn eigen ritme moest overschakelen in de cols, maar blijkbaar was dit ritme niet zo traag... Ook jammer van mijn mindere dag tijdens de voorlaatste rit, net op het moment dat ik mee was in de ontsnapping, maar ja, ook dat is koers!
Deze week ga ik vooral recupereren van deze slopende ronde en dan zien we wel wat in september volgt. Veel mooie koersen staan er jammer genoeg niet meer op de kalender.
Gr Klaas
zondag 22 augustus 2010
BK en Aosta
Hallo,
Gisteren is het niet mijn dag geworden. De goede benen zijn ergens aan de weg blijven plakken (in Meulebeke misschien) en hierdoor speelde ik een anonieme rol in de wedstrijd. Na 60 km ging ik in de aanval. Met 8 renners reden we een kleine 2 ronden vooruit, maar het peloton liet niet begaan. Tijdens deze ontsnapping voelde ik me al niet goed.
Toen ik terug ingelopen werd vertrokken opnieuw 8 renners, dit bleek uiteindelijk de aanzet tot de beslissende ontsnapping. Verschillende renners konden nog de brug slaan naar de leiders en zo kregen we uiteindelijk goed 25 renners voorop. Ik bevond me in het peloton en toen ik zag dat de wedstrijd over was stapte ik met nog 2 ronden te gaan uit de wedstrijd.
Twee renners konden op het einde wegrijden uit de kopgroep en een spurt met 2 kroonde de verrassende Rob Goris zich tot kampioen.
Lang tijd om ontgoocheld te zijn heb ik niet, want morgen vertrek ik naar Italië om vanaf dindsdag tot en met zondag deel te nemen aan de Giro della Vallée d'Aosta. Hopelijk doet de Italiaanse berglucht me goed en vind ik daar opnieuw het goede gevoel. Over een resultaat spreek ik in deze wedstrijd niet, aangezien het altijd afwachten is hoe de tegenstand is.
Gr Klaas
Gisteren is het niet mijn dag geworden. De goede benen zijn ergens aan de weg blijven plakken (in Meulebeke misschien) en hierdoor speelde ik een anonieme rol in de wedstrijd. Na 60 km ging ik in de aanval. Met 8 renners reden we een kleine 2 ronden vooruit, maar het peloton liet niet begaan. Tijdens deze ontsnapping voelde ik me al niet goed.
Toen ik terug ingelopen werd vertrokken opnieuw 8 renners, dit bleek uiteindelijk de aanzet tot de beslissende ontsnapping. Verschillende renners konden nog de brug slaan naar de leiders en zo kregen we uiteindelijk goed 25 renners voorop. Ik bevond me in het peloton en toen ik zag dat de wedstrijd over was stapte ik met nog 2 ronden te gaan uit de wedstrijd.
Twee renners konden op het einde wegrijden uit de kopgroep en een spurt met 2 kroonde de verrassende Rob Goris zich tot kampioen.
Lang tijd om ontgoocheld te zijn heb ik niet, want morgen vertrek ik naar Italië om vanaf dindsdag tot en met zondag deel te nemen aan de Giro della Vallée d'Aosta. Hopelijk doet de Italiaanse berglucht me goed en vind ik daar opnieuw het goede gevoel. Over een resultaat spreek ik in deze wedstrijd niet, aangezien het altijd afwachten is hoe de tegenstand is.
Gr Klaas
vrijdag 20 augustus 2010
Morgen: B.K. Hooglede - Gits
Hallo,
Morgen is het voor veel Belgische coureurs het absolute hoogtepunt van het jaar. Dan wordt namelijk de 'Omloop van de Gits- en Hooglede berg' verreden, ofte het B.K.!
Ook voor mij natuurlijk een belangrijke afspraak, als je er kan winnen is er (bijna) niets mooier. Maar voor mij is dit toch niet de topafspraak van 2010. Toen ik te horen kreeg dat Het B.K. in Hooglede zou verreden worden kreeg ik het er niet meteen warm van. Hooglede, het mekka van de kermiskoersen zowat. Voor mij heeft het al positieve (overwinning), maar ook al negatieve (valpartijen en rotdagen) gevoelens opgeleverd. Lastig kan het er wel zijn, maar naar mijn mening is het niet meteen de ideale plaats om een B.K. te geven. Hopelijk heb ik ongelijk.
Voor de 4e keer in 6 jaar (Temse, Laarne, Binche en nu dus) zit er weer een portie kasseien (de gevreesde Gitsberg, let op voor de paaltjes!) in de B.K. omloop, kwestie van onze Belgische roots niet te verloochenen zeker? In een WK parcours zie je dat wel nooit...
Verder loopt de aankomst ook bergop, zijn er flink wat bochten in de laatste kilometer en zitten de nodige smalle wegen in het 10 km lange parcours verwerkt. Alle ingrediënten zijn dus aanwezig voor een spektakelstuk!
Om 14u ga ik morgen met een kleine 200 collega's van start. Na 169 km zal er hiervan ééntje (minstens, ja, op een B.K. zijn er al eens meerdere gelukkig, zei het op andere wijze) overgelukkig zijn. Waarom ik niet? Als ik een goede dag heb, kan ik met iedereen wedijveren. Laat ons hopen.
Gr Klaas
Morgen is het voor veel Belgische coureurs het absolute hoogtepunt van het jaar. Dan wordt namelijk de 'Omloop van de Gits- en Hooglede berg' verreden, ofte het B.K.!
Ook voor mij natuurlijk een belangrijke afspraak, als je er kan winnen is er (bijna) niets mooier. Maar voor mij is dit toch niet de topafspraak van 2010. Toen ik te horen kreeg dat Het B.K. in Hooglede zou verreden worden kreeg ik het er niet meteen warm van. Hooglede, het mekka van de kermiskoersen zowat. Voor mij heeft het al positieve (overwinning), maar ook al negatieve (valpartijen en rotdagen) gevoelens opgeleverd. Lastig kan het er wel zijn, maar naar mijn mening is het niet meteen de ideale plaats om een B.K. te geven. Hopelijk heb ik ongelijk.
Voor de 4e keer in 6 jaar (Temse, Laarne, Binche en nu dus) zit er weer een portie kasseien (de gevreesde Gitsberg, let op voor de paaltjes!) in de B.K. omloop, kwestie van onze Belgische roots niet te verloochenen zeker? In een WK parcours zie je dat wel nooit...
Verder loopt de aankomst ook bergop, zijn er flink wat bochten in de laatste kilometer en zitten de nodige smalle wegen in het 10 km lange parcours verwerkt. Alle ingrediënten zijn dus aanwezig voor een spektakelstuk!
Om 14u ga ik morgen met een kleine 200 collega's van start. Na 169 km zal er hiervan ééntje (minstens, ja, op een B.K. zijn er al eens meerdere gelukkig, zei het op andere wijze) overgelukkig zijn. Waarom ik niet? Als ik een goede dag heb, kan ik met iedereen wedijveren. Laat ons hopen.
Gr Klaas
woensdag 18 augustus 2010
Omloop van de Grensstreek : Gemengde gevoelens
Hallo,
Gisteren stond ik voor het eerst aan de start van de Omloop van de Grensstreek te Wervik. We moesten eerst een grote ronde afleggen van net geen 130 km met hierin 2 maal de Monteberg en Kemmelberg en éénmaal de Rodeberg. Niet mijn favoriete parcours, maar het weer, wat wind en regen -een herfstdag- zouden de wedstrijd wel lastig maken, wat me dan wel weer in mijn kaart zou moeten spelen.
De eerste 20 km lagen de wegen nog vrij nat -met de valpartij van Meulebeke in de gedachten nam ik zo weinig mogelijk risico's- bracht ik dus achteraan in het peloton door. Toen ik vooraan raakte, koos ik onmiddellijk voor de aanval. In verschillende schuifjes reden we met 10 renners weg. Een 10 tal kilometer reden we volle bak, ik geloofde er echt in dat we vertrokken waren voor een hele dag, maar toch ging het niet door. Hier had ik wel een eerste cartouche verschoten.
Een 20 tal kilometer verder vertrok de goede vlucht dan wel, een 10 tal renners konden zo met een minuut voorsprong aan de eerste beklimming van de Kemmelberg beginnen. Vijf renners konden op die Kemmel de sprong vanuit het peloton naar voor maken, waarbij mijn ploegmaat Lietaer. Het peloton was ook flink uiteen gevallen, maar ik kon me vlot in de eerste groep handhaven. Op de smalle wegen voor de Rodenberg trok ik in de tegenaanval, even verder kwamen een 6 tal renners aansluiten. De samenwerking was jammergenoeg niet goed, waardoor het meeste werk op mijn schouders terrecht kwam. Ik keek echter niet op een inspanning en ging vol door, ook toen het verhakkelde peloton vlak voor de Kemmel terug kwam bleef ik beuken, nu samen met de ploeg, om het peloton in waaiers te trekken, maar zonder succes. Opnieuw een flinke cartouche verschoten vlak voor de Kemmel. Tijdens de 2e passage over de Kemmel werd het peloton verder uitgedund tot 30 renners. De kopgroep viel ook uiteen, en zo kwamen 6 renners voorop, waarbij Lietaer. Daarna dus een 10 tal renners en op 1min15 volgde ik met een 30 tal renners, de rest was uitgeteld.
Nadat we de 10 achtervolgers ingelopen hadden, kwamen talrijke tegenreacties in het peloton, ik schoof vaak mee, maar had kende niet echt geluk. Een kleine 20 renners trokken in de achtervolging en ik bleef ter plekke. Samen met ploegmaat Vermote probeerde ik nog 'duizend' keren een tegenreactie op gang te brengen. En bij poging 'duizend en één' lukte het dan toch. Met een 8 tal renners konden we ons eindelijk los maken en gaan achtervolgen. Net voor de plaatselijke ronden kwamen we aansluiten bij de eerste achtervolgers op een kleine minuut van de leiders. Voor mij de derde grote inspanning van de dag, en ik voelde dat het stillaan de laatste was...
In de eerste plaatselijke ronde liet ik me wat verrassen, op een moment dat ik achteraan zat draaiden we plots een lange rechte weg. De wind zat volledig in de flank, en vooraan werd stevig doorgetrokken. Verschillende renners moesten er van tussen en ik moest alles geven om aan boord te blijven. Maar ik voelde dat het nu definitief over was bij mij, ondertussen waren we wel genaderd tot op 25s van de leiders. Toen het een ronde verder weer op de kant ging, moest ik passen met een 4 tal renners en was mijn wedstrijd voorbij. De laatste ronde drong ik niet meer aan, we reden 'rustig' binnen en werden zelf nog ingelopen door enkele achtervolgers.
Slechte benen had ik niet echt, er zat wel kracht in en ik kon meekoersen. Maar in de finale zat ik er door. Ik had 3 grote inspanningen geleverd en blijkbaar ben ik op dit moment net niet goed genoeg om daarvan te herstellen in koers. Mijn valpartij van 2 dagen geleden in Meulebeke zal ook wel nog wat meegespeeld hebben, hoewel ik er niet echt last van had in koers. De komende dagen staan in het teken van herstel en hopelijk komt dat laatste tikkeltje er nu nog bij.
Groetjes Klaas
Gisteren stond ik voor het eerst aan de start van de Omloop van de Grensstreek te Wervik. We moesten eerst een grote ronde afleggen van net geen 130 km met hierin 2 maal de Monteberg en Kemmelberg en éénmaal de Rodeberg. Niet mijn favoriete parcours, maar het weer, wat wind en regen -een herfstdag- zouden de wedstrijd wel lastig maken, wat me dan wel weer in mijn kaart zou moeten spelen.
De eerste 20 km lagen de wegen nog vrij nat -met de valpartij van Meulebeke in de gedachten nam ik zo weinig mogelijk risico's- bracht ik dus achteraan in het peloton door. Toen ik vooraan raakte, koos ik onmiddellijk voor de aanval. In verschillende schuifjes reden we met 10 renners weg. Een 10 tal kilometer reden we volle bak, ik geloofde er echt in dat we vertrokken waren voor een hele dag, maar toch ging het niet door. Hier had ik wel een eerste cartouche verschoten.
Een 20 tal kilometer verder vertrok de goede vlucht dan wel, een 10 tal renners konden zo met een minuut voorsprong aan de eerste beklimming van de Kemmelberg beginnen. Vijf renners konden op die Kemmel de sprong vanuit het peloton naar voor maken, waarbij mijn ploegmaat Lietaer. Het peloton was ook flink uiteen gevallen, maar ik kon me vlot in de eerste groep handhaven. Op de smalle wegen voor de Rodenberg trok ik in de tegenaanval, even verder kwamen een 6 tal renners aansluiten. De samenwerking was jammergenoeg niet goed, waardoor het meeste werk op mijn schouders terrecht kwam. Ik keek echter niet op een inspanning en ging vol door, ook toen het verhakkelde peloton vlak voor de Kemmel terug kwam bleef ik beuken, nu samen met de ploeg, om het peloton in waaiers te trekken, maar zonder succes. Opnieuw een flinke cartouche verschoten vlak voor de Kemmel. Tijdens de 2e passage over de Kemmel werd het peloton verder uitgedund tot 30 renners. De kopgroep viel ook uiteen, en zo kwamen 6 renners voorop, waarbij Lietaer. Daarna dus een 10 tal renners en op 1min15 volgde ik met een 30 tal renners, de rest was uitgeteld.
Nadat we de 10 achtervolgers ingelopen hadden, kwamen talrijke tegenreacties in het peloton, ik schoof vaak mee, maar had kende niet echt geluk. Een kleine 20 renners trokken in de achtervolging en ik bleef ter plekke. Samen met ploegmaat Vermote probeerde ik nog 'duizend' keren een tegenreactie op gang te brengen. En bij poging 'duizend en één' lukte het dan toch. Met een 8 tal renners konden we ons eindelijk los maken en gaan achtervolgen. Net voor de plaatselijke ronden kwamen we aansluiten bij de eerste achtervolgers op een kleine minuut van de leiders. Voor mij de derde grote inspanning van de dag, en ik voelde dat het stillaan de laatste was...
In de eerste plaatselijke ronde liet ik me wat verrassen, op een moment dat ik achteraan zat draaiden we plots een lange rechte weg. De wind zat volledig in de flank, en vooraan werd stevig doorgetrokken. Verschillende renners moesten er van tussen en ik moest alles geven om aan boord te blijven. Maar ik voelde dat het nu definitief over was bij mij, ondertussen waren we wel genaderd tot op 25s van de leiders. Toen het een ronde verder weer op de kant ging, moest ik passen met een 4 tal renners en was mijn wedstrijd voorbij. De laatste ronde drong ik niet meer aan, we reden 'rustig' binnen en werden zelf nog ingelopen door enkele achtervolgers.
Slechte benen had ik niet echt, er zat wel kracht in en ik kon meekoersen. Maar in de finale zat ik er door. Ik had 3 grote inspanningen geleverd en blijkbaar ben ik op dit moment net niet goed genoeg om daarvan te herstellen in koers. Mijn valpartij van 2 dagen geleden in Meulebeke zal ook wel nog wat meegespeeld hebben, hoewel ik er niet echt last van had in koers. De komende dagen staan in het teken van herstel en hopelijk komt dat laatste tikkeltje er nu nog bij.
Groetjes Klaas
zondag 15 augustus 2010
Meulebeke : kermiskoersen 2010 : haat - liefde verhouding
Hallo,
Gisteren wou ik het wedstrijdritme wat onderhouden via de kermiskoers van Meulebeke. Met 139 renners namen we de start voor 22 ronden van goed 5 km. Het parcours niet kennende startte ik helemaal achteraan, dit bleek echter geen goede keuze. Na 1 ronde had ik namelijk al een achterstand van bijna 1 minuut op de kop van de koers!
Regen, smalle boerenwegen, een groot deelnemersveld en duizend-en-één bochten zorgden voor sliertvorming. Het was waarschijnlijk mooi om te zien langs de kant van de weg, maar als renner was het minder leuk. Goed geconcentreerd blijven om recht te blijven op de gladde baantjes en keihard optrekken na iedere bocht, want bij iedere bocht is er namelijk een opstopping en als je achteraan zit moet je flink bijtrekken om die schade weer in te lopen.
Na 1 ronde lag het peloton dan ook al in 5 stukken uitéén. Even zag ik het niet meer zitten, maar ik had een vrij goed gevoel en dus begon ik aan een inhaalrace. Vier volle ronden moest ik rijden om weer aansluiting te maken bij het koppeloton. Daarna viel het even stil en zo kon ook een 2de groep nog terugkomen. Zo ontstond een peloton van 60 renners, de rest was uitgeteld. Ik moeide me niet in de debatten, ik was ook niet gekomen om me leeg te rijden en reed constant rond de 30e positie. De regen had ondertussen plaatsgemaakt voor een zonnetje en zo begonnen de wegen op te drogen.
Dit was het sein om nog harder door de bochten te gaan...
Ik nam geen risico's, maar liet ook geen gaten vallen in de bochten. Blijkbaar was dit op een bepaald moment nog niet snel genoeg voor de renner achter mij en moest die 'koste wat het wil' voorbij op een smal bochtje. Hierdoor moest ik uitwijken in de bocht en kwam zo in de nattigheid terecht en ging vervolgens tegen de grond. Tegen dat ik weer opstond was het peloton al ver weg en zo kon ik na 65 km gefrustreerd en wat schaafwonden aan knie, scheenbeen en heup rijker de wedstrijd verlaten en met de fiets naar huis keren.
Zoals de titel doet vermoeden heeft iedere kermiskoers voor mij dit jaar zijn verhaal. Soms positief, Torhout..., maar veelal negatief, Gits, Meulebeke...
Graag rij ik deze wedstrijden niet, maar soms is het noodzakelijk en een goede training. Nu volgen er terug enkele grote koersen die me normaal gezien beter liggen.
Dinsdag de interclub in Wervik en zaterdag het B.K. in Hooglede-Gits (van haat-liefde verhoudingen gesproken...). Daarna gaat het richting de Alpen voor de presitgieuze Giro della Vallée d'Aosta.
Gr Klaas
Gisteren wou ik het wedstrijdritme wat onderhouden via de kermiskoers van Meulebeke. Met 139 renners namen we de start voor 22 ronden van goed 5 km. Het parcours niet kennende startte ik helemaal achteraan, dit bleek echter geen goede keuze. Na 1 ronde had ik namelijk al een achterstand van bijna 1 minuut op de kop van de koers!
Regen, smalle boerenwegen, een groot deelnemersveld en duizend-en-één bochten zorgden voor sliertvorming. Het was waarschijnlijk mooi om te zien langs de kant van de weg, maar als renner was het minder leuk. Goed geconcentreerd blijven om recht te blijven op de gladde baantjes en keihard optrekken na iedere bocht, want bij iedere bocht is er namelijk een opstopping en als je achteraan zit moet je flink bijtrekken om die schade weer in te lopen.
Na 1 ronde lag het peloton dan ook al in 5 stukken uitéén. Even zag ik het niet meer zitten, maar ik had een vrij goed gevoel en dus begon ik aan een inhaalrace. Vier volle ronden moest ik rijden om weer aansluiting te maken bij het koppeloton. Daarna viel het even stil en zo kon ook een 2de groep nog terugkomen. Zo ontstond een peloton van 60 renners, de rest was uitgeteld. Ik moeide me niet in de debatten, ik was ook niet gekomen om me leeg te rijden en reed constant rond de 30e positie. De regen had ondertussen plaatsgemaakt voor een zonnetje en zo begonnen de wegen op te drogen.
Dit was het sein om nog harder door de bochten te gaan...
Ik nam geen risico's, maar liet ook geen gaten vallen in de bochten. Blijkbaar was dit op een bepaald moment nog niet snel genoeg voor de renner achter mij en moest die 'koste wat het wil' voorbij op een smal bochtje. Hierdoor moest ik uitwijken in de bocht en kwam zo in de nattigheid terecht en ging vervolgens tegen de grond. Tegen dat ik weer opstond was het peloton al ver weg en zo kon ik na 65 km gefrustreerd en wat schaafwonden aan knie, scheenbeen en heup rijker de wedstrijd verlaten en met de fiets naar huis keren.
Zoals de titel doet vermoeden heeft iedere kermiskoers voor mij dit jaar zijn verhaal. Soms positief, Torhout..., maar veelal negatief, Gits, Meulebeke...
Graag rij ik deze wedstrijden niet, maar soms is het noodzakelijk en een goede training. Nu volgen er terug enkele grote koersen die me normaal gezien beter liggen.
Dinsdag de interclub in Wervik en zaterdag het B.K. in Hooglede-Gits (van haat-liefde verhoudingen gesproken...). Daarna gaat het richting de Alpen voor de presitgieuze Giro della Vallée d'Aosta.
Gr Klaas
donderdag 12 augustus 2010
Terugblik: Pierrefitte-Nestalas - Tourmalet
Hallo,
Uit intresse ben ik even aan het rekenene geslagen. Ik heb namelijk mijn VAM waarden berekend gedurende de koninginnerit en eens vergeleken met de 'echte groten'.
Om even te verduidelijken, de VAM waarde, is het aantal hoogte meters per uur die een renner overwint. Zo kun je op verschillende cols, verschillende renners met elkaar vergelijken. Dit is natuurlijk geen exacte wetenschap aangezien er nog tal van andere factoren meespelen waar geen rekening meegehouden wordt. Maar toch is het een leuke indicatie en ook mijn eigen prestatie kan ik zo eens 'analyseren'.
Het VAM record is momenteel in bezit van Alberto Contador, hij vestigde dit vorig jaar in de Tour de France op de slotklim van de rit met aankomst in Verbier. Toen haalde hij maar lieftst 1863 hm/u. Er dient wel opgemerkt te worden dat het om een vrij korte klim ging (goed 20 minuten) en naar het schijnt zat de wind mee...
Volgens eigen berekeningen waren dit mijn VAM's op de verschillende cols:
col de Tourmalet : 1405 hm/u
col d'Aspin : 1260 hm/u
Plat d'Adet (eerste 6 km) : 1315 hm/u
Plat d'Adet (laatste 4 km) : 1012 hm/u
Ballon d'Alsace (2008) : 1304 hm/u
Ballon d'Alsace (2007) : 1330 hm/u
Er is tegenover de 'groten' -hoewel, als je de namen bekijkt mag je een pak van die 'groten' schrappen- nog wat werk aan de winkel. Ook mijn inzinking tijdens Plat d'Adet was vrij duidelijk. Eigenlijk liep het al van in de eerste kilometers minder. Ik had mijn tempo van op de Tourmalet moeten kunnen behouden, dan had ik mee kunnen doen voor de zege. Dat zit er zeker in, want daar moest ik nog niet forceren om aan 1400 hm/u te komen.
Tot hier de wetenschap! Hopelijk spreken de benen weer snel!
Gr Klaas
Uit intresse ben ik even aan het rekenene geslagen. Ik heb namelijk mijn VAM waarden berekend gedurende de koninginnerit en eens vergeleken met de 'echte groten'.
Om even te verduidelijken, de VAM waarde, is het aantal hoogte meters per uur die een renner overwint. Zo kun je op verschillende cols, verschillende renners met elkaar vergelijken. Dit is natuurlijk geen exacte wetenschap aangezien er nog tal van andere factoren meespelen waar geen rekening meegehouden wordt. Maar toch is het een leuke indicatie en ook mijn eigen prestatie kan ik zo eens 'analyseren'.
Het VAM record is momenteel in bezit van Alberto Contador, hij vestigde dit vorig jaar in de Tour de France op de slotklim van de rit met aankomst in Verbier. Toen haalde hij maar lieftst 1863 hm/u. Er dient wel opgemerkt te worden dat het om een vrij korte klim ging (goed 20 minuten) en naar het schijnt zat de wind mee...
Volgens eigen berekeningen waren dit mijn VAM's op de verschillende cols:
col de Tourmalet : 1405 hm/u
col d'Aspin : 1260 hm/u
Plat d'Adet (eerste 6 km) : 1315 hm/u
Plat d'Adet (laatste 4 km) : 1012 hm/u
Ballon d'Alsace (2008) : 1304 hm/u
Ballon d'Alsace (2007) : 1330 hm/u
Er is tegenover de 'groten' -hoewel, als je de namen bekijkt mag je een pak van die 'groten' schrappen- nog wat werk aan de winkel. Ook mijn inzinking tijdens Plat d'Adet was vrij duidelijk. Eigenlijk liep het al van in de eerste kilometers minder. Ik had mijn tempo van op de Tourmalet moeten kunnen behouden, dan had ik mee kunnen doen voor de zege. Dat zit er zeker in, want daar moest ik nog niet forceren om aan 1400 hm/u te komen.
Tot hier de wetenschap! Hopelijk spreken de benen weer snel!
Gr Klaas
dinsdag 10 augustus 2010
Tour des Pyrénées - Vuelta a los Pireneos
Hallo,
Sinds gisterenavond ben ik terug uit de Pyreneeën waar ik van donderdag tot en met zondag aan het 'werk' was. Hieronder een verslag van een mooie week.
Op dinsdag reisde ik af richting Tarbes zodat ik op woensdag kon uitrusten en de lange autoreis zo goed mogelijk verteren (Dank U mama en papa om me te voeren en te supporteren!). Op woensdag maakte ik van mijn extra dag dan ook gebruik om los te rijden over de laatste kilometers van de eerste rit die vaak cruciaal is in een rittenkoers.
Op donderdag ging het dan echt van start. En om eerlijk te wezen, na het mindere gevoel van de voorbije weken stond ik niet echt met het grote zelfvertrouwen aan de start. Het lastige parcours, het sterke deelnemersveld met enkele profs en de mindere vorm bezorgden me toch wat onzekerheid. In het begin van de 180 km lange rit hield ik me dan ook afzijdig. Al snel vertrok een vroege vlucht van 11 renners met hierbij al enkele kleppers. Zij liepen op de eerste 2 vlakke rondes uit tot 4 minuten, daarna begonnen enkele ploegen te rijden in het peloton, maar de koplopers hielden bijzonder sterk stand en bleven constant meer dan 3 min voorop. In de lastige finale (die ik verkend had) dacht iedereen dat de leiders er door zouden zakken. Maar dit was niet zo, op de eerste 2 hellingen gebeurde er vrij weinig en bleef het peloton vrij compact. Net voor de 3e en lastigste helling van de dag reed ik weg met 2 andere renners. Zo kon ik met een 10 tal seconden voorsprong beginnen aan de laatste helling. Daar barstte het peloton helemaal uitéén, ik had een vrij goed gevoel en kwam uiteindelijk rond de 10e plaats boven. Het peloton lag in een 5 tal stukken uit elkaar. Zo kwamen we met 35 renners in de achtervolging, ik ging even alleen in de achtervolging, maar na enkele kilometers werd ik terug gegrepen. Een 20 tal kilometer verder kwam een 2e groep van 20 renners terug. Met nog 20 kilometer voor de boeg en nog 4 leiders met 2min20 voorsprong kregen we het sein om op kop te rijden. Met 4 van de ploeg zetten we ons op kop en de voorsprong begon razendsnel te slinken. Uiteindelijk werden de leiders op 2 km van het einde gegrepen en zo stevenden we af op een groepspurt met goed 50 renners. Tosh van der Sande zat net iets te ver in de laatste bocht, maar werd toch knap 3e. Ik eindigde tevreden als 31e. Ik kon deze lastige rit vrij vlot overleven en opnieuw meekoersen. Super voelde ik me nog niet, maar toch merkte ik opnieuw vooruitgang.
Op dag 2 stond de koninginnenrit gepland. De eerste 50 km waren 'vlak', daarna begon het zware werk met achtereenvolgens de beklimmingen van de mythische col de Tourmalet, col d'Aspin en aankomst boven op Plat d'Adet. Een bergrit die in de Tour ook niet zou misstaan.
Ik zou vandaag wat afwachten en zien hoe het zou lopen. Ik wist niet echt wat ik moest verwachten, in het verleden had ik al goede en slechte ervaringen in de cols, zodus...
Op het eerste klimmetje na 10 km kwam de vroege vlucht tot stand, goed 10 renners raakten voorop. Daarna werd de wedstrijd in het peloton gecontroleerd. Zo begonnen de leiders met een 4 tal minuten voorsprong aan de Tourmalet. In het peloton werd het tempo hierop stelselmatig verhoogd waardoor de deur achteraan open stond. Bij mij ging het nog vrij vlot, maar na een 7 tal kilometer klimmen kende ik toch even een moeilijk moment. Ik beet door en kwam er daarna helemaal door. De laatste 10 kilometer gingen bijna vanzelf. Op het einde werd het tempo nog verhoogd. En zo begonnen we met nog een 15 tal renners aan de laatste 3 steile kilometers. In de laatste kilometer werd nog even doorgetrokken, ook dit verteerde ik vrij vlot en uiteindelijk kwam ik als 5e van het peloton door op de top op een 2 tal minuten van 4 resterende leiders. Op de top ging ik met Yannick Eijssen onmiddellijk door, we reden vol naar beneden en kwamen zo met 2 in de achtervolging. Aan de voet van de col d'Aspin hadden we 30sec achterstand op de 4 leiders en 1 minuut voorsprong op een 13 tal achtervolgers. Al snel kwamen we vooraan aansluiten en moest 1 renner lossen. Met 5 reden we vrij vlot rond. Ook op de Aspin voelde ik me nog zeer goed. Het draaide nog soepel en zonder forceren kon ik als 2e de top ronden na de Poolse prof Niemec (iemand die tussen de Italiaanse topprofs met de besten omhoog rijdt!). In de afdaling die erop volgde probeerde ik zo goed mogelijk te herstellen en bij te tanken om zo fris mogelijk aan Plat d'Adet te kunnen beginnen. Eerst moesten we nog 15 km vallei door. Ik voelde me na de afdaling plots een heel stuk minder, de kracht was precies uit de benen en het liep wat moeizamer in de vallei. Door de goede samenwerking begonnen we met 2min15 voorsprong op de achtervolgers aan de verschrikkelijk steile Plat d'Adet. De eerste 2 kilometer bleven we nog samen, maar daarna spatte de groep uitéen, Eijssen en Niemec reden weg, ik verloor samen met de Fransman Barle stilletjes aan terrein, en de Zweeds kampioen, moest onmiddellijk passen. Tot op 5 km van de top verloren we langzaam terrein op de 2 koplopers en hielden we constant 2 minuten voorsprong op de achtervolgers. Een podium plaats zat er dus nog in, top 4 leek zeker... Maar, om het met de woorden van Lance Armstrong te zeggen, "sometimes your the hammer, sometimes your the nail". Wel op de eerste 2 cols was ik nog "the hammer", maar de laatste 4 kilometer werd ik plots "the nail". Plots kreeg ik een klop die ik nog nooit gekregen had in mijn hele koerscarrière. De laatste 4 kilometer werden plots een ongelofelijke lijdensweg. Gelukkig waren dit nog de makkelijkste kilometers (hoewel ze voor mij de steilste leken). Ik gaf alles wat er in me zat, snel ging het niet meer, hierdoor verloor ik nog meer dan 3 minuten op de 2 leiders en kwamen de achtervolgers razendsnel dichterbij. In de laatste kilometer gingen me zo nog 2 renners voorbij en uiteindelijk werd ik 6e. Vooraf had ik dit niet durven hopen. Maar toch had ik wat gemengde gevoelens. Top 4 leek zeker, voor de klop. Ook in het klassement stond ik er plots minder voor. Van plaats 4 tot 12 stond alles tamelijk kort bijeen, zonder inzinking had ik ook hier vrij zeker van een top5 plek kunnen zijn. Maar ja, ook dat hoort bij de koers. Het blijft wel een klein raadsel vanwaar de man met de hamer kwam, net na het eerste moment dat ik wat recupereerde voelde ik me minder, bizar.
Op dag 3 werd er opnieuw een zware rit voorgeschoteld. Slechts één col, de Tunel de Bielsa, daarna een lange afdaling en op het einde nog een pittige beklimming van een 4 tal kilometer en ook de slotkilometer liep bergop. De Spaanse hitte maakte het nog eens extra zwaar. Na mijn inzinking van gisteren waarbij ik toch serieus in mijn reserves moest tasten voelde ik me niet echt hersteld, ik merkte dan ook snel dat het wel eens een zware dag zou kunnen worden. De eerste 40 km verliepen vlak. Na een 20 tal kilometer vertrok de vroege vlucht van circa 12 renners met voor Beveren2000 Julien Vermote. Zij begonnen met een voorsprong van 3 minuten aan de 18 km lange col. In het peloton bleven de gelederen lang gesloten en werd in een stevig tempo naar boven gefietst. Hoewel er nog een 50 tal renners bijeen waren had ik het toch al vrij lastig, geen zo'n goed teken dus... Toen op goed 3 km van de top het peloton uiteen spatte moest ik dan ook vrij snel passen en zo belandde ik in een 3e groep. De situatie: 10 koplopers met 2min30 voorsprong op een 20 tal renners, 20seconen later nog 10 renners en een 25 tal seconden verder volgde ik met opnieuw een 20tal renners, de rest was uitgeteld. Na een lange achtervolging (met de steun van mijn ploegmaats Thomas Sprengers en Tosh van der Sande) kon ik terug keren bij het eerste peloton. Maar hieruit waren ondertussen 10 renners in de tegenaanval gegaan met hierbij een 5 tal renners van het klassement. Zij konden de koplopers vrij snel vervoegen en namen 3 minuten voorsprong op het peloton met de nummers 1 en 2 en mezelf. De nummer 3 uit het klassement (Barle) was wel vooraan mee en werd hierdoor virtueel leider. De leider had nog slechts 2 ploegmaats en hierdoor bleef de voorsprong constant rond de 3 minuten. Op de laatste klim spatte het peloton helemaal uiteen. Een 20 tal renners moesten opnieuw afhaken, gelukkig voelde ik me al iets beter en kon ik met de steun van mijn ploegmaats in het eerste peloton stand houden. Niemec en Eijssen namen nu zelf het heft in handen om hun klassement te redden, maar ze strandden uiteindelijk op 3 minuten en zo kwam de Fransman Barle op kop. Ikzelf finishte nog goed op het slotklimmetje (12e van het peloton en 24e in de rit), maar omdat er 3 renners in de kopgroep aanwezig waren die op minder dan 3 minuten van mij stonden zakte ik jammer genoeg naar de 9e plaats in het klassement. Jammer, maar de schade bleef toch nog beperkt na een, voor mij, moeilijke dag.
De laatste rit werd verreden van Huesca naar Zaragoza. Lange rechte wegen zorgden ervoor dat het lang duurde tegen dat een vlucht wegraakte, maar uiteindelijk slaagden hier toch 10 renners in met ploegmaat Vanendert. In het peloton werd vervolgens gecontroleerd en omdat er niemand van het klassement vooraan zat werd al snel duidelijk dat de koplopers voorop zouden blijven. Ik voelde me een stuk beter dan daags voordien en kende een gemakkelijke dag, ik werd uiteindelijk 39e in de rit en behield mijn 9e plaats in het klassement. Ploegmaat Vanendert spurtte nog naar een mooie 4e plek in de slotrit.
Ik kan met een tevreden gevoel terugblikken op deze ronde. Nadat het de voorbije weken wat minder liep had ik niet verwacht om hier top 10 te kunnen rijden, omdat je in zo'n koers toch echt top moet zijn. De cols liegen niet hé. Jammer van die 4 km op Plat d'Adet, maar ja, ook dat is koers en misschien is het ook een teken dat ik nog niet in topconditie ben. Hopelijk kan ik nog enkele procentjes verbeteren de komende weken en kan ik nog enkele mooie uitslagen rijden in de komende koersen.
Gr Klaas
Sinds gisterenavond ben ik terug uit de Pyreneeën waar ik van donderdag tot en met zondag aan het 'werk' was. Hieronder een verslag van een mooie week.
Op dinsdag reisde ik af richting Tarbes zodat ik op woensdag kon uitrusten en de lange autoreis zo goed mogelijk verteren (Dank U mama en papa om me te voeren en te supporteren!). Op woensdag maakte ik van mijn extra dag dan ook gebruik om los te rijden over de laatste kilometers van de eerste rit die vaak cruciaal is in een rittenkoers.
Op donderdag ging het dan echt van start. En om eerlijk te wezen, na het mindere gevoel van de voorbije weken stond ik niet echt met het grote zelfvertrouwen aan de start. Het lastige parcours, het sterke deelnemersveld met enkele profs en de mindere vorm bezorgden me toch wat onzekerheid. In het begin van de 180 km lange rit hield ik me dan ook afzijdig. Al snel vertrok een vroege vlucht van 11 renners met hierbij al enkele kleppers. Zij liepen op de eerste 2 vlakke rondes uit tot 4 minuten, daarna begonnen enkele ploegen te rijden in het peloton, maar de koplopers hielden bijzonder sterk stand en bleven constant meer dan 3 min voorop. In de lastige finale (die ik verkend had) dacht iedereen dat de leiders er door zouden zakken. Maar dit was niet zo, op de eerste 2 hellingen gebeurde er vrij weinig en bleef het peloton vrij compact. Net voor de 3e en lastigste helling van de dag reed ik weg met 2 andere renners. Zo kon ik met een 10 tal seconden voorsprong beginnen aan de laatste helling. Daar barstte het peloton helemaal uitéén, ik had een vrij goed gevoel en kwam uiteindelijk rond de 10e plaats boven. Het peloton lag in een 5 tal stukken uit elkaar. Zo kwamen we met 35 renners in de achtervolging, ik ging even alleen in de achtervolging, maar na enkele kilometers werd ik terug gegrepen. Een 20 tal kilometer verder kwam een 2e groep van 20 renners terug. Met nog 20 kilometer voor de boeg en nog 4 leiders met 2min20 voorsprong kregen we het sein om op kop te rijden. Met 4 van de ploeg zetten we ons op kop en de voorsprong begon razendsnel te slinken. Uiteindelijk werden de leiders op 2 km van het einde gegrepen en zo stevenden we af op een groepspurt met goed 50 renners. Tosh van der Sande zat net iets te ver in de laatste bocht, maar werd toch knap 3e. Ik eindigde tevreden als 31e. Ik kon deze lastige rit vrij vlot overleven en opnieuw meekoersen. Super voelde ik me nog niet, maar toch merkte ik opnieuw vooruitgang.
Op dag 2 stond de koninginnenrit gepland. De eerste 50 km waren 'vlak', daarna begon het zware werk met achtereenvolgens de beklimmingen van de mythische col de Tourmalet, col d'Aspin en aankomst boven op Plat d'Adet. Een bergrit die in de Tour ook niet zou misstaan.
Ik zou vandaag wat afwachten en zien hoe het zou lopen. Ik wist niet echt wat ik moest verwachten, in het verleden had ik al goede en slechte ervaringen in de cols, zodus...
Op het eerste klimmetje na 10 km kwam de vroege vlucht tot stand, goed 10 renners raakten voorop. Daarna werd de wedstrijd in het peloton gecontroleerd. Zo begonnen de leiders met een 4 tal minuten voorsprong aan de Tourmalet. In het peloton werd het tempo hierop stelselmatig verhoogd waardoor de deur achteraan open stond. Bij mij ging het nog vrij vlot, maar na een 7 tal kilometer klimmen kende ik toch even een moeilijk moment. Ik beet door en kwam er daarna helemaal door. De laatste 10 kilometer gingen bijna vanzelf. Op het einde werd het tempo nog verhoogd. En zo begonnen we met nog een 15 tal renners aan de laatste 3 steile kilometers. In de laatste kilometer werd nog even doorgetrokken, ook dit verteerde ik vrij vlot en uiteindelijk kwam ik als 5e van het peloton door op de top op een 2 tal minuten van 4 resterende leiders. Op de top ging ik met Yannick Eijssen onmiddellijk door, we reden vol naar beneden en kwamen zo met 2 in de achtervolging. Aan de voet van de col d'Aspin hadden we 30sec achterstand op de 4 leiders en 1 minuut voorsprong op een 13 tal achtervolgers. Al snel kwamen we vooraan aansluiten en moest 1 renner lossen. Met 5 reden we vrij vlot rond. Ook op de Aspin voelde ik me nog zeer goed. Het draaide nog soepel en zonder forceren kon ik als 2e de top ronden na de Poolse prof Niemec (iemand die tussen de Italiaanse topprofs met de besten omhoog rijdt!). In de afdaling die erop volgde probeerde ik zo goed mogelijk te herstellen en bij te tanken om zo fris mogelijk aan Plat d'Adet te kunnen beginnen. Eerst moesten we nog 15 km vallei door. Ik voelde me na de afdaling plots een heel stuk minder, de kracht was precies uit de benen en het liep wat moeizamer in de vallei. Door de goede samenwerking begonnen we met 2min15 voorsprong op de achtervolgers aan de verschrikkelijk steile Plat d'Adet. De eerste 2 kilometer bleven we nog samen, maar daarna spatte de groep uitéen, Eijssen en Niemec reden weg, ik verloor samen met de Fransman Barle stilletjes aan terrein, en de Zweeds kampioen, moest onmiddellijk passen. Tot op 5 km van de top verloren we langzaam terrein op de 2 koplopers en hielden we constant 2 minuten voorsprong op de achtervolgers. Een podium plaats zat er dus nog in, top 4 leek zeker... Maar, om het met de woorden van Lance Armstrong te zeggen, "sometimes your the hammer, sometimes your the nail". Wel op de eerste 2 cols was ik nog "the hammer", maar de laatste 4 kilometer werd ik plots "the nail". Plots kreeg ik een klop die ik nog nooit gekregen had in mijn hele koerscarrière. De laatste 4 kilometer werden plots een ongelofelijke lijdensweg. Gelukkig waren dit nog de makkelijkste kilometers (hoewel ze voor mij de steilste leken). Ik gaf alles wat er in me zat, snel ging het niet meer, hierdoor verloor ik nog meer dan 3 minuten op de 2 leiders en kwamen de achtervolgers razendsnel dichterbij. In de laatste kilometer gingen me zo nog 2 renners voorbij en uiteindelijk werd ik 6e. Vooraf had ik dit niet durven hopen. Maar toch had ik wat gemengde gevoelens. Top 4 leek zeker, voor de klop. Ook in het klassement stond ik er plots minder voor. Van plaats 4 tot 12 stond alles tamelijk kort bijeen, zonder inzinking had ik ook hier vrij zeker van een top5 plek kunnen zijn. Maar ja, ook dat hoort bij de koers. Het blijft wel een klein raadsel vanwaar de man met de hamer kwam, net na het eerste moment dat ik wat recupereerde voelde ik me minder, bizar.
Op dag 3 werd er opnieuw een zware rit voorgeschoteld. Slechts één col, de Tunel de Bielsa, daarna een lange afdaling en op het einde nog een pittige beklimming van een 4 tal kilometer en ook de slotkilometer liep bergop. De Spaanse hitte maakte het nog eens extra zwaar. Na mijn inzinking van gisteren waarbij ik toch serieus in mijn reserves moest tasten voelde ik me niet echt hersteld, ik merkte dan ook snel dat het wel eens een zware dag zou kunnen worden. De eerste 40 km verliepen vlak. Na een 20 tal kilometer vertrok de vroege vlucht van circa 12 renners met voor Beveren2000 Julien Vermote. Zij begonnen met een voorsprong van 3 minuten aan de 18 km lange col. In het peloton bleven de gelederen lang gesloten en werd in een stevig tempo naar boven gefietst. Hoewel er nog een 50 tal renners bijeen waren had ik het toch al vrij lastig, geen zo'n goed teken dus... Toen op goed 3 km van de top het peloton uiteen spatte moest ik dan ook vrij snel passen en zo belandde ik in een 3e groep. De situatie: 10 koplopers met 2min30 voorsprong op een 20 tal renners, 20seconen later nog 10 renners en een 25 tal seconden verder volgde ik met opnieuw een 20tal renners, de rest was uitgeteld. Na een lange achtervolging (met de steun van mijn ploegmaats Thomas Sprengers en Tosh van der Sande) kon ik terug keren bij het eerste peloton. Maar hieruit waren ondertussen 10 renners in de tegenaanval gegaan met hierbij een 5 tal renners van het klassement. Zij konden de koplopers vrij snel vervoegen en namen 3 minuten voorsprong op het peloton met de nummers 1 en 2 en mezelf. De nummer 3 uit het klassement (Barle) was wel vooraan mee en werd hierdoor virtueel leider. De leider had nog slechts 2 ploegmaats en hierdoor bleef de voorsprong constant rond de 3 minuten. Op de laatste klim spatte het peloton helemaal uiteen. Een 20 tal renners moesten opnieuw afhaken, gelukkig voelde ik me al iets beter en kon ik met de steun van mijn ploegmaats in het eerste peloton stand houden. Niemec en Eijssen namen nu zelf het heft in handen om hun klassement te redden, maar ze strandden uiteindelijk op 3 minuten en zo kwam de Fransman Barle op kop. Ikzelf finishte nog goed op het slotklimmetje (12e van het peloton en 24e in de rit), maar omdat er 3 renners in de kopgroep aanwezig waren die op minder dan 3 minuten van mij stonden zakte ik jammer genoeg naar de 9e plaats in het klassement. Jammer, maar de schade bleef toch nog beperkt na een, voor mij, moeilijke dag.
De laatste rit werd verreden van Huesca naar Zaragoza. Lange rechte wegen zorgden ervoor dat het lang duurde tegen dat een vlucht wegraakte, maar uiteindelijk slaagden hier toch 10 renners in met ploegmaat Vanendert. In het peloton werd vervolgens gecontroleerd en omdat er niemand van het klassement vooraan zat werd al snel duidelijk dat de koplopers voorop zouden blijven. Ik voelde me een stuk beter dan daags voordien en kende een gemakkelijke dag, ik werd uiteindelijk 39e in de rit en behield mijn 9e plaats in het klassement. Ploegmaat Vanendert spurtte nog naar een mooie 4e plek in de slotrit.
Ik kan met een tevreden gevoel terugblikken op deze ronde. Nadat het de voorbije weken wat minder liep had ik niet verwacht om hier top 10 te kunnen rijden, omdat je in zo'n koers toch echt top moet zijn. De cols liegen niet hé. Jammer van die 4 km op Plat d'Adet, maar ja, ook dat is koers en misschien is het ook een teken dat ik nog niet in topconditie ben. Hopelijk kan ik nog enkele procentjes verbeteren de komende weken en kan ik nog enkele mooie uitslagen rijden in de komende koersen.
Gr Klaas
zondag 1 augustus 2010
Zonnebeke: Laatste doorgedreven training
Hallo,
Gisteren ging ik van start in Zonnebeke. Met 55 collega's stond ik aan de start om 15 ronden van 7,5 km af te werken. Het parcours was vrij eenvoudig, het bestond uit 4 rechte stukken, 2 strookjes licht bergop en vooral zéér véél wind.
Bij de start kregen we er ook nog eens een buitje bovenop. Om geen risico's te nemen schoof ik snel naar voren in het peloton en nam ik de kop zonder achterom te kijken. Zo reed ik plots na één ronde weg, maar een halve ronde verder kwam de rest terug aansluiten. Eén ronde verder muisden er dan toch 2 renners vanonder, 7 renners gingen in de reactie. Ik besefte het gevaar en reageerde, alleen kon ik de kloof nog dichten en zo kwamen we met 10 voorop. De voorsprong liep nooit hoog op, tot maximaal 1 minuut, maar op de rechte wegen waren we nooit uit zicht. Na 70 km kwam het peloton plots weer terug tot op minder dan 10s. Dit was het sein om nog eens te versnellen. We reden opnieuw weg en nu waren we wel definitief vertrokken.
Ik voelde dat het beste er af was bij mij in de finale. Ik had me dan ook niet gespaard in de ontsnapping en reed al een hele wedstrijd op kop, in tegen stelling tot enkele 'slepers'. Bij het ingaan van de laatste ronde reden 4 renners weg, ik zat net op kop van de groep en weigerde dan ook te reageren (nu ja, zoals ik zei zaten de benen ook niet echt meer fris). De 4 waren gaan vliegen en wij schoten nog met 5 over. Ik ondernam nog een poging om naar de 5e plek te rijden, maar 2 renners kwamen nog terug aansluiten. Spurten zat er niet echt meer in en zo werd ik 7e.
Geen super uitslag, maar daar was het mij vandaag niet om te doen. Ik wou nog eens goed afzien en dat is me ook gelukt. De benen deden goed pijn de laatste 30 km, maar toch ben ik tevreden, want ik voelde me verre van slecht in de wedstrijd. Liever 7e met een tevreden gevoel achteraf, dan 4e (zoals in Rumbeke) met slechte benen. Misschien zat Kreizh Breizh ook nog wat in de benen (en natuurlijk het harde labeur onderweg), waardoor ik in de finale misschien iet wat frisheid mankeerde. De komende 4 dagen staan volledig in het teken van recuperatie en hopelijk doet de supercompensatie (googlen voor de 'niet-trainingspecialisten') dan zijn werk.
Ik kijk uit naar de Pyreneeën. Ik heb al meermaals goed gereden in de cols, dus moet dit hier, mits 'superconditie' ook mogelijk zijn.
Gr Klaas
Gisteren ging ik van start in Zonnebeke. Met 55 collega's stond ik aan de start om 15 ronden van 7,5 km af te werken. Het parcours was vrij eenvoudig, het bestond uit 4 rechte stukken, 2 strookjes licht bergop en vooral zéér véél wind.
Bij de start kregen we er ook nog eens een buitje bovenop. Om geen risico's te nemen schoof ik snel naar voren in het peloton en nam ik de kop zonder achterom te kijken. Zo reed ik plots na één ronde weg, maar een halve ronde verder kwam de rest terug aansluiten. Eén ronde verder muisden er dan toch 2 renners vanonder, 7 renners gingen in de reactie. Ik besefte het gevaar en reageerde, alleen kon ik de kloof nog dichten en zo kwamen we met 10 voorop. De voorsprong liep nooit hoog op, tot maximaal 1 minuut, maar op de rechte wegen waren we nooit uit zicht. Na 70 km kwam het peloton plots weer terug tot op minder dan 10s. Dit was het sein om nog eens te versnellen. We reden opnieuw weg en nu waren we wel definitief vertrokken.
Ik voelde dat het beste er af was bij mij in de finale. Ik had me dan ook niet gespaard in de ontsnapping en reed al een hele wedstrijd op kop, in tegen stelling tot enkele 'slepers'. Bij het ingaan van de laatste ronde reden 4 renners weg, ik zat net op kop van de groep en weigerde dan ook te reageren (nu ja, zoals ik zei zaten de benen ook niet echt meer fris). De 4 waren gaan vliegen en wij schoten nog met 5 over. Ik ondernam nog een poging om naar de 5e plek te rijden, maar 2 renners kwamen nog terug aansluiten. Spurten zat er niet echt meer in en zo werd ik 7e.
Geen super uitslag, maar daar was het mij vandaag niet om te doen. Ik wou nog eens goed afzien en dat is me ook gelukt. De benen deden goed pijn de laatste 30 km, maar toch ben ik tevreden, want ik voelde me verre van slecht in de wedstrijd. Liever 7e met een tevreden gevoel achteraf, dan 4e (zoals in Rumbeke) met slechte benen. Misschien zat Kreizh Breizh ook nog wat in de benen (en natuurlijk het harde labeur onderweg), waardoor ik in de finale misschien iet wat frisheid mankeerde. De komende 4 dagen staan volledig in het teken van recuperatie en hopelijk doet de supercompensatie (googlen voor de 'niet-trainingspecialisten') dan zijn werk.
Ik kijk uit naar de Pyreneeën. Ik heb al meermaals goed gereden in de cols, dus moet dit hier, mits 'superconditie' ook mogelijk zijn.
Gr Klaas
woensdag 28 juli 2010
Kreizh Breizh Elites
Hallo,
De voorbije dagen was ik aan de slag in Bretagne, het liep niet zoals ik gehoopt had, en ik heb dan ook flink afgezien. Maar ja, het is maar zo dat je sterker wordt zeker?
De eerste rit merkte ik al dat het niet echt goed liep. Op het lastige parcours, constant op en af, raakte ik maar niet vooraan in het peloton om me met de wedstrijd te bemoeien. Voor mij is dit meestal geen goed teken. Het duurde een 2 tal uur (90 km!) vooraleer 4 renners een vrijgeleide kregen. In de finale barstte het peloton even uiteen op een lastig klimmetje, hier kon ik me wel handhaven in de eerste groep van 35 renners, maar opnieuw zonder overschot. Alles liep echter terug samen, in het peloton werd stevig achtervolgd, maar 3 van de 4 vluchters bleven het spurtende peloton nog net voor.
Op dag 2 mochten we 2 keer aan de slag. In de voormiddag was het nog miezerig en lagen de wegen nat, dus was het flink oppassen. Het parcours was zeer lastig, constant op en af, met nu en dan een stevig klimmetje. Op een beklimming na 27 km barstte de wedstrijd helemaal open. 15 renners reden weg met ploegmaat Wallays, daarna lag het peloton in een 4 tal stukken uiteen, ik bevond me in het eerste deel, maar het was opnieuw aanklampen geblazen. Uiteindelijk liep alles nog samen en gingen we met een gesloten pak de plaatselijke ronden in. Hierin konden 2 renners wegrijden, en zij mochten het uitmaken voor de ritzege. Drie andere renners konden ook nog wegrijden, ik zat in het (uitgedunde) peloton dat spurtte voor de 6e plaats.
In de namiddag stond opnieuw een zeer lastige rit op het programma, vooral de eerste 30 km waren zeer lastig net zoals de plaatselijke ronden. Door de harde wedstrijd van de voormiddag moest je maar weinig van koers kennen om te beseffen dat deze rit wel eens beslissend zou kunnen zijn. De start was nog maar gegeven en de wedstrijd barstte al helemaal open. Ik had de kracht niet om vooraan mee te koersen en was dan ook niet mee toen 35 renners er vandoor gingen. Het peloton had er blijkbaar genoeg van en berustte dan ook in de situatie. De rest van de etappe werkte ik met het peloton aan een stevig tempo af. Uiteindelijk kwamen we op goed 12 minuten binnen van de 2 leiders.
De laatste dag stond de lastigste rit op het programma, ik ging dan ook een beetje met een bang hart van start. Toch voelde ik me al iets beter en kon ik vrij vlot het razendsnelle eerste wedstrijduur doorkomen. Hierin moesten we opnieuw heel wat hoogtemeters overwinnen. Na 60 km volgde een lastige beklimming. Hierop werd stevig tempo gereden en voor het eerst voelde ik dat er opnieuw kracht in de benen zat. De wedstrijd werd vervolgens gecontroleerd door de ploeg van de leider. Op de plaatselijke ronden barstte het dan opnieuw open. Op een steile beklimming werd stevig doorgetrokken, ik kende geen problemen en kwam zowaar als 5e boven, opnieuw een opsteker. Op de beklimming in de plaatselijke ronden kende ik ook geen problemen en kon ik opnieuw meekoersen, een serieus verschil met de eerste twee dagen. Het peloton werd iedere ronde uitgedund en uiteindelijk werd het een groepspurt. Hierin werd ik opgehouden door een valpartij op anderhalve kilometer van de streep.
De wedstrijd bracht dus niet wat ik ervan verwacht had. Het was eigenlijk een vrij eenvoudige koers. Door het lastige parcours kwamen de goede renners automatisch naar voor, maar hier zat ik deze keer niet bij. De eerste 2 dagen moest ik door een zure appel bijten, maar de laatste dag kon ik toch nog met een goed gevoel afsluiten. Na de mindere benen in Rumbeke en de eerste 2 dagen van de KBE, voelde ik voor het eerst de kracht terug komen. Hopelijk is de trein weer vertrokken!
Normaal gezien ga ik zaterdag nog van start in een kermiskoers, Zonnebeke?
Gr Klaas
De voorbije dagen was ik aan de slag in Bretagne, het liep niet zoals ik gehoopt had, en ik heb dan ook flink afgezien. Maar ja, het is maar zo dat je sterker wordt zeker?
De eerste rit merkte ik al dat het niet echt goed liep. Op het lastige parcours, constant op en af, raakte ik maar niet vooraan in het peloton om me met de wedstrijd te bemoeien. Voor mij is dit meestal geen goed teken. Het duurde een 2 tal uur (90 km!) vooraleer 4 renners een vrijgeleide kregen. In de finale barstte het peloton even uiteen op een lastig klimmetje, hier kon ik me wel handhaven in de eerste groep van 35 renners, maar opnieuw zonder overschot. Alles liep echter terug samen, in het peloton werd stevig achtervolgd, maar 3 van de 4 vluchters bleven het spurtende peloton nog net voor.
Op dag 2 mochten we 2 keer aan de slag. In de voormiddag was het nog miezerig en lagen de wegen nat, dus was het flink oppassen. Het parcours was zeer lastig, constant op en af, met nu en dan een stevig klimmetje. Op een beklimming na 27 km barstte de wedstrijd helemaal open. 15 renners reden weg met ploegmaat Wallays, daarna lag het peloton in een 4 tal stukken uiteen, ik bevond me in het eerste deel, maar het was opnieuw aanklampen geblazen. Uiteindelijk liep alles nog samen en gingen we met een gesloten pak de plaatselijke ronden in. Hierin konden 2 renners wegrijden, en zij mochten het uitmaken voor de ritzege. Drie andere renners konden ook nog wegrijden, ik zat in het (uitgedunde) peloton dat spurtte voor de 6e plaats.
In de namiddag stond opnieuw een zeer lastige rit op het programma, vooral de eerste 30 km waren zeer lastig net zoals de plaatselijke ronden. Door de harde wedstrijd van de voormiddag moest je maar weinig van koers kennen om te beseffen dat deze rit wel eens beslissend zou kunnen zijn. De start was nog maar gegeven en de wedstrijd barstte al helemaal open. Ik had de kracht niet om vooraan mee te koersen en was dan ook niet mee toen 35 renners er vandoor gingen. Het peloton had er blijkbaar genoeg van en berustte dan ook in de situatie. De rest van de etappe werkte ik met het peloton aan een stevig tempo af. Uiteindelijk kwamen we op goed 12 minuten binnen van de 2 leiders.
De laatste dag stond de lastigste rit op het programma, ik ging dan ook een beetje met een bang hart van start. Toch voelde ik me al iets beter en kon ik vrij vlot het razendsnelle eerste wedstrijduur doorkomen. Hierin moesten we opnieuw heel wat hoogtemeters overwinnen. Na 60 km volgde een lastige beklimming. Hierop werd stevig tempo gereden en voor het eerst voelde ik dat er opnieuw kracht in de benen zat. De wedstrijd werd vervolgens gecontroleerd door de ploeg van de leider. Op de plaatselijke ronden barstte het dan opnieuw open. Op een steile beklimming werd stevig doorgetrokken, ik kende geen problemen en kwam zowaar als 5e boven, opnieuw een opsteker. Op de beklimming in de plaatselijke ronden kende ik ook geen problemen en kon ik opnieuw meekoersen, een serieus verschil met de eerste twee dagen. Het peloton werd iedere ronde uitgedund en uiteindelijk werd het een groepspurt. Hierin werd ik opgehouden door een valpartij op anderhalve kilometer van de streep.
De wedstrijd bracht dus niet wat ik ervan verwacht had. Het was eigenlijk een vrij eenvoudige koers. Door het lastige parcours kwamen de goede renners automatisch naar voor, maar hier zat ik deze keer niet bij. De eerste 2 dagen moest ik door een zure appel bijten, maar de laatste dag kon ik toch nog met een goed gevoel afsluiten. Na de mindere benen in Rumbeke en de eerste 2 dagen van de KBE, voelde ik voor het eerst de kracht terug komen. Hopelijk is de trein weer vertrokken!
Normaal gezien ga ik zaterdag nog van start in een kermiskoers, Zonnebeke?
Gr Klaas
donderdag 22 juli 2010
Vooruitblik: Kreizh Breizh
Hallo,
Morgenvroeg reis ik af naar Bretagne. Daar zal ik van zaterdag tot en met maandag voor het eerst de 'Kreizh Breizh Elites' betwisten.
Vorig jaar nam de ploeg hier ook aan deel, maar toen verkoos ik de Ronde van Luik te rijden. Ik heb gehoord dat de wedstrijd over vrij lastige parcoursen gereden wordt en dit sprak me wel aan, met de devaluatie van de Ronde van Luik (Beker van België) in acht genomen, was de keuze snel gemaakt. Verandering van spijs doet eten...
De eerste rit telt 167 km, start is in Calhanel en aankomst in Plouray, waar 5 plaatselijke ronden wachten. Het parcours ziet er goed 'vallonée' uit...
Op zondag geen rustdag! Maar 2 ritten, 's morgens 96,1 km van Cléden-Poher naar Carhaix. In de namiddag 102,4 km, van Plouguernevel naar Ploerdut waarbij we onderweg de fameuze Mur de Bretagne moeten overwinnen.
Maandag volgt dan het slot, 169,3 km van Carhaix naar Rostrenen. Het parcours en de plaatselijke ronden zien er opnieuw constant 'op en af' uit...
Ik weet niet goed wat ik van de wedstrijd moet verwachten, aangezien het toch al een tijdje geleden is dat ik nog een wedstrijd van dergelijk niveau heb betwist. Maandag had ik niet de beste benen, maar de conditie is zeker ook niet verdwenen. Misschien dat ik net deze wedstrijd nodig had om er weer in te komen en hopelijk kan ik dan de lijn doortrekken van in het voorseizoen en ook hier mee spelen voor een mooi klassement.
Groetjes,
Klaas -De Belgen zijn de dappersten van alle Galliërs- Sys
meer info op:
www.sitekbe.com
Morgenvroeg reis ik af naar Bretagne. Daar zal ik van zaterdag tot en met maandag voor het eerst de 'Kreizh Breizh Elites' betwisten.
Vorig jaar nam de ploeg hier ook aan deel, maar toen verkoos ik de Ronde van Luik te rijden. Ik heb gehoord dat de wedstrijd over vrij lastige parcoursen gereden wordt en dit sprak me wel aan, met de devaluatie van de Ronde van Luik (Beker van België) in acht genomen, was de keuze snel gemaakt. Verandering van spijs doet eten...
De eerste rit telt 167 km, start is in Calhanel en aankomst in Plouray, waar 5 plaatselijke ronden wachten. Het parcours ziet er goed 'vallonée' uit...
Op zondag geen rustdag! Maar 2 ritten, 's morgens 96,1 km van Cléden-Poher naar Carhaix. In de namiddag 102,4 km, van Plouguernevel naar Ploerdut waarbij we onderweg de fameuze Mur de Bretagne moeten overwinnen.
Maandag volgt dan het slot, 169,3 km van Carhaix naar Rostrenen. Het parcours en de plaatselijke ronden zien er opnieuw constant 'op en af' uit...
Ik weet niet goed wat ik van de wedstrijd moet verwachten, aangezien het toch al een tijdje geleden is dat ik nog een wedstrijd van dergelijk niveau heb betwist. Maandag had ik niet de beste benen, maar de conditie is zeker ook niet verdwenen. Misschien dat ik net deze wedstrijd nodig had om er weer in te komen en hopelijk kan ik dan de lijn doortrekken van in het voorseizoen en ook hier mee spelen voor een mooi klassement.
Groetjes,
Klaas -De Belgen zijn de dappersten van alle Galliërs- Sys
meer info op:
www.sitekbe.com
dinsdag 20 juli 2010
Verslag: Rumbeke-Zilverberg
Hallo,
Gisteren ging ik wat wedstrijdritme opdoen in de GP Patrick Lefèvre in Rumbeke. Met 45 renners, waaronder 6 van Beveren2000, stonden we aan de start om 22 rondjes van 5 km af te leggen. Dit rondje verliep vooral over smalle wegen en er zat ook een kasseistrook van bijna 500m in die licht bergop liep. De hitte en een licht briesje maakten het nog extra lastig.
Liefst van al wou ik gewoon wat kilometers maken rustig in het peloton, maar in zo'n wedstrijden is dit altijd moeilijk, het is vooral een grote opeenvolging van spurten en opnieuw stilvallen. De eerste 2 ronden zat ik wat achteraan, toen op het eind van de eerste ronde 5 renners wegreden met hierbij ploegmaten Eliot Lietaer, Louis Verelst en Gijs Van Hoecke. Daarna vatte post vooraan en probeerde vaak mee te schuiven in tegenreacties. Na een 5 tal ronden liet ik me even doorzakken omdat de leiders definitief weg leken en ik na veel meespringen wat wou uitrusten. Net op dat moment trokken 8 renners in de tegenaanval. Een ronde verder probeerde ik nog naar deze groep toe te rijden, maar ik bleef een ronde lang op 10s hangen en liet me dan terug uitzakken tot bij de achtervolgers. Daar werd er rustig tempo gereden en al snel hadden we 1min30 achterstand op de leiders. Toen de 1e en 2e groep samen vloeiden, trokken 6 renners in de tegenaanval. Een ronde later reed ik naar die 6 toe. Hoewel we niet echt goed samen reden kwamen we toch snel dichter op de leiders. Op 4 ronden van het einde kwamen we tot op 20s. Op dat moment barstte de wedstrijd vooraan open. Drie renners (met Eliot en Gijs) reden weg en namen snel een kleine minuut voorsprong en mochten het uitmaken voor de overwinning. Hierin toonde Gijs zich de snelste voor Eliot. Wij kwamen nog aansluiten bij de achtervolgers en op 8 km van het einde versnelde ik. Ik kreeg een 5 tal renners mee. In de laatste ronde kon ik nog wegrijden met 2 andere renners en die klopte ik in de spurt! Zo werd ik dus 4e.
Ik had helemaal geen goed gevoel in de koers, maar werd toch 4e, zo slecht zal ik dan wel niet zijn zeker. Zo'n kermiskoers is helemaal niet mijn specialiteit, en zeker op zo'n toertje... Het is ook al meer dan 2 weken geleden dat ik nog gekoerst had, waardoor ik misschien wat ritme mankeerde en dan heb ik nog flink bergop getraind, wat niet de ideale voorbereiding is voor zo'n wedstrijd. Al bij al is mijn missie dus geslaagd, wedstrijdritme opdoen. Ik behaal zelf nog een 4e plaats wat altijd goed is voor het moreel. Nu nog enkele dagen rusten en dan op naar Bretagne.
Gr Klaas
Gisteren ging ik wat wedstrijdritme opdoen in de GP Patrick Lefèvre in Rumbeke. Met 45 renners, waaronder 6 van Beveren2000, stonden we aan de start om 22 rondjes van 5 km af te leggen. Dit rondje verliep vooral over smalle wegen en er zat ook een kasseistrook van bijna 500m in die licht bergop liep. De hitte en een licht briesje maakten het nog extra lastig.
Liefst van al wou ik gewoon wat kilometers maken rustig in het peloton, maar in zo'n wedstrijden is dit altijd moeilijk, het is vooral een grote opeenvolging van spurten en opnieuw stilvallen. De eerste 2 ronden zat ik wat achteraan, toen op het eind van de eerste ronde 5 renners wegreden met hierbij ploegmaten Eliot Lietaer, Louis Verelst en Gijs Van Hoecke. Daarna vatte post vooraan en probeerde vaak mee te schuiven in tegenreacties. Na een 5 tal ronden liet ik me even doorzakken omdat de leiders definitief weg leken en ik na veel meespringen wat wou uitrusten. Net op dat moment trokken 8 renners in de tegenaanval. Een ronde verder probeerde ik nog naar deze groep toe te rijden, maar ik bleef een ronde lang op 10s hangen en liet me dan terug uitzakken tot bij de achtervolgers. Daar werd er rustig tempo gereden en al snel hadden we 1min30 achterstand op de leiders. Toen de 1e en 2e groep samen vloeiden, trokken 6 renners in de tegenaanval. Een ronde later reed ik naar die 6 toe. Hoewel we niet echt goed samen reden kwamen we toch snel dichter op de leiders. Op 4 ronden van het einde kwamen we tot op 20s. Op dat moment barstte de wedstrijd vooraan open. Drie renners (met Eliot en Gijs) reden weg en namen snel een kleine minuut voorsprong en mochten het uitmaken voor de overwinning. Hierin toonde Gijs zich de snelste voor Eliot. Wij kwamen nog aansluiten bij de achtervolgers en op 8 km van het einde versnelde ik. Ik kreeg een 5 tal renners mee. In de laatste ronde kon ik nog wegrijden met 2 andere renners en die klopte ik in de spurt! Zo werd ik dus 4e.
Ik had helemaal geen goed gevoel in de koers, maar werd toch 4e, zo slecht zal ik dan wel niet zijn zeker. Zo'n kermiskoers is helemaal niet mijn specialiteit, en zeker op zo'n toertje... Het is ook al meer dan 2 weken geleden dat ik nog gekoerst had, waardoor ik misschien wat ritme mankeerde en dan heb ik nog flink bergop getraind, wat niet de ideale voorbereiding is voor zo'n wedstrijd. Al bij al is mijn missie dus geslaagd, wedstrijdritme opdoen. Ik behaal zelf nog een 4e plaats wat altijd goed is voor het moreel. Nu nog enkele dagen rusten en dan op naar Bretagne.
Gr Klaas
woensdag 14 juli 2010
Training Vogezen
Hallo,
Sinds gisteren ben ik terug uit de Vogezen. Ik heb er goed kunnen trainen en de nodige kilometers bergop kunnen trainen met het oog op de volgende wedstrijden.
De komende dagen staan vooral in het teken van herstel, korte ritjes maken en naar de (voorlopig boeiende) Tour de France kijken dus, zodat de 'supercompensatie' optimaal zijn werk kan doen. Maandag ga ik dan weer wat wedstrijdritme opdoen op de Zilverberg in Rumbeke en daarna gaat het riching Bretagne voor de Kreizh Breich Elite.
Ik kijk er al naar uit!
De motivatie en koershonger is nog bijzonder groot!
Gr Klaas
Sinds gisteren ben ik terug uit de Vogezen. Ik heb er goed kunnen trainen en de nodige kilometers bergop kunnen trainen met het oog op de volgende wedstrijden.
De komende dagen staan vooral in het teken van herstel, korte ritjes maken en naar de (voorlopig boeiende) Tour de France kijken dus, zodat de 'supercompensatie' optimaal zijn werk kan doen. Maandag ga ik dan weer wat wedstrijdritme opdoen op de Zilverberg in Rumbeke en daarna gaat het riching Bretagne voor de Kreizh Breich Elite.
Ik kijk er al naar uit!
De motivatie en koershonger is nog bijzonder groot!
Gr Klaas
donderdag 8 juli 2010
Vakantie, Tour de France, Training
Hallo,
Het zonnetje schijnt, de Tour de France is gestart, de examens liggen (met succes) achter de rug, het is dus vakantie...
Ik kan me nu dus helemaal op de koers richten. Na de Omloop het Nieuwsblad heb ik het rustig aan gedaan tot en met vandaag. Morgen vertrek ik dan voor 5 dagen richting Frankrijk om daar wat bergop te trainen in de Vogezen. Daar wil ik me voorbereiden op de wedstrijden die de komende maanden op het programma staan, Kreizh Breich, Reningelst(?), Tour des Pyrénées...
In die koersen hoop ik me opnieuw te kunnen tonen en liefst enkele spraakmakende resultaten neer te zetten.
Over de eerste helft van het seizoen ben ik relatief tevreden. Het begon nog wat aarzelend, ik vond wel telkens dat ik goed reed, maar door de vele matte koersen (nog nooit zoveel massaspurten als dit jaar meegemaakt!) kon ik geen mooie resultaten neer zetten. Dit zorgde de eerste 2 maanden voor wat frustraties. Toen het dan toch enkele keren leek te lukken kende ik ook soms pech op de cruciale momenten. Ik herinner me vooral de 3 lekke banden op 50 km tijd tijdens de 4e rit van de Tour de Normandie die me een podiumplaats kostte in de eindstand. Ook in de jongste Omloop het Nieuwsblad werd ik met 2 lekke banden in de finale niet gespaard... Tijdens 2 grote doelen die ik me gesteld had, Circuit des Ardennes en de Flèche Ardennaise kon ik jammer genoeg niet (helemaal) meespelen door ziekte.
Gelukkig kon ik de laatste maand wel enkele mooie resultaten bijeen fietsen en dit steeds op een mooie, aanvallende manier en na een sterke koers. Hierdoor kan ik toch met een goed gevoel de komende maanden aanvatten en hopelijk kan ik de taart dan nog wat groter maken en er een kers op plaatsen!
Eerst dus trainen, daarna veel rusten en... naar de Tour kijken (hoewel de vlakke ritten niet echt boeiend zijn, maar zo heb ik er ook al gereden, ik heb er dus begrip voor)!
Gr Klaas
Het zonnetje schijnt, de Tour de France is gestart, de examens liggen (met succes) achter de rug, het is dus vakantie...
Ik kan me nu dus helemaal op de koers richten. Na de Omloop het Nieuwsblad heb ik het rustig aan gedaan tot en met vandaag. Morgen vertrek ik dan voor 5 dagen richting Frankrijk om daar wat bergop te trainen in de Vogezen. Daar wil ik me voorbereiden op de wedstrijden die de komende maanden op het programma staan, Kreizh Breich, Reningelst(?), Tour des Pyrénées...
In die koersen hoop ik me opnieuw te kunnen tonen en liefst enkele spraakmakende resultaten neer te zetten.
Over de eerste helft van het seizoen ben ik relatief tevreden. Het begon nog wat aarzelend, ik vond wel telkens dat ik goed reed, maar door de vele matte koersen (nog nooit zoveel massaspurten als dit jaar meegemaakt!) kon ik geen mooie resultaten neer zetten. Dit zorgde de eerste 2 maanden voor wat frustraties. Toen het dan toch enkele keren leek te lukken kende ik ook soms pech op de cruciale momenten. Ik herinner me vooral de 3 lekke banden op 50 km tijd tijdens de 4e rit van de Tour de Normandie die me een podiumplaats kostte in de eindstand. Ook in de jongste Omloop het Nieuwsblad werd ik met 2 lekke banden in de finale niet gespaard... Tijdens 2 grote doelen die ik me gesteld had, Circuit des Ardennes en de Flèche Ardennaise kon ik jammer genoeg niet (helemaal) meespelen door ziekte.
Gelukkig kon ik de laatste maand wel enkele mooie resultaten bijeen fietsen en dit steeds op een mooie, aanvallende manier en na een sterke koers. Hierdoor kan ik toch met een goed gevoel de komende maanden aanvatten en hopelijk kan ik de taart dan nog wat groter maken en er een kers op plaatsen!
Eerst dus trainen, daarna veel rusten en... naar de Tour kijken (hoewel de vlakke ritten niet echt boeiend zijn, maar zo heb ik er ook al gereden, ik heb er dus begrip voor)!
Gr Klaas
zondag 4 juli 2010
Omloop het Nieuwsblad
Hallo,
Wat voor de profs de openener is van het voorseizoen is voor ons zowat de afsluiter van de eerste seizoenshelft en laatste grote ééndagswedstrijd van het jaar in België.
Iedereen wil in deze koers dan ook nog eens het beste van zichzelf geven. Dat was ook mijn bedoeling, ik hoopte met de benen van de afgelopen weken nog eens een mooie uitslag te rijden en de belangrijke 'juni' maand zo mooi te kunnen afsluiten.
Bij de start begon het regenen, en door de droogte van de afgelopen weken lagen de wegen er dan ook spekglad bij. Dit zorgde voor heel wat valpartijen en lekke banden. Ik had schrik en nam dan ook geen risico's in de aanloop naar de hellingen. Hierdoor sneed ik deze hellingen wel iets te ver aan en belandde zo soms in een 2e peloton, maar alles kwam telkens opnieuw samen.
Net voor de kasseien van de Haaghoek schoof ik dan een eerste maal naar voren. Een 15 tal renners reden op dat moment voorop en op een strook bergop maakte ik de sprong naar die leiders. Zo kon ik rustig vooraan aan de kasseien beginnen, ik nam op de 2e helft van die strook de kop en trok eens fors door, dit deed ik ook op de Leberg die daar op volgde en zo reden we weg met 5. We liepen na de beklimming van de Hostellerie uit tot 1 minuut, maar toen kwam de pechduivel een eerste maal piepen. Ik reed lek en verloor zo voeling met de koplopers, ik kreeg een wiel van de neutrale wagen en moest alleen de achtervolging in zetten. Gelukkig lukte dit na enkele kilometers, maar hierdoor was onze voorsprong opnieuw geslonken tot 40s. 2 renners moesten vooraan afhaken en zo schoten we nog maar met 3 over met nog 50 km te gaan en 20s voorsprong, het zag er naar uit dat mijn koers weeral gereden was...
We konden echter stand houden tot na de Hostellerie, daar brak het peloton in meerdere stukken. 8 renners kwamen bij ons aansluiten waardoor we met 11 voorop kwamen. Daarna volgde een eerste peloton van 50 renners en daarna het 'grote' peloton. Het zag er naar uit dat dit misschien wel de goede ontsnapping was, voor mij sloeg de pechduivel echter een tweede maal toe op bijna dezelfde plek als een ronde eerder reed ik opnieuw lek. Dit maal was er geen neutrale wagen in de buurt, hierdoor moest ik de kopgroep laten gaan en zag vervolgens ook het eerste peloton voorbij rijden. Toen kwam de neutrale wagen aangereden en werd ik gedepaneerd. Ik kon opnieuw vertrekken met nog zowat 100 meter voorsprong op het grote peloton. Even zag ik het niet meer zitten, want er zaten geen auto's tussen de verschillende groepen. Gelukkig twijfelde ik niet lang en ging opnieuw vol in de achtervolging en na een 5 tal km kon ik mijn plaats in de eerste groep opnieuw innemen. Ondertussen was de kopgroep ook ingelopen en was Jelle Wallays er met een groepje vandoor gegaan. Zij kregen niet veel voorsprong en op een lang stuk bergop met de wind op kop werd er fel gereageerd. Heel de groep viel uiteen, ik had nog overschot en kon opnieuw naar voor rijden. Na enkele kilometers oorlog kwamen we uiteindelijk met 10 man voorop. Al snel werd duidelijk dat dit de goede onstnapping zou worden. Beveren2000 was maar liefst met 4 renners vertegenwoordigd (Jarl, Jelle, Laurens en mezelf)!
Tijdens de laatste beklimming van de Hostellerie konden we met 4 wegrijden, waaronder 3 renners van Beveren2000 (Jarl, Laurens en opnieuw mezelf dus), we kregen het gezelschap van Sean de Bie (PWS-Eijssen). Jelle stopte goed af bij de achtervolgers en wij reden met 3 volle bak, waardoor we snel een mooie voorsprong hadden. Dit keer reed ik gelukkig niet meer lek op dezelfde plaats en zo gingen we met 4 richting aankomst in Grotenberge. Daar toonde Jarl zich de snelste voor Laurens, ik wist dat ik tegen Jarl geen kans had in een spurt, zeker na mijn aanvallende wedstrijd met de nodige tegenslag en moest me dan ook tevreden stellen met de 3e plaats. Jelle werd even later nog knap 5e, een mooie demonstratie van de ploeg dus.
Voor één keer mag ik echt zeggen -anderen zegden dat trouwens ook- dat ik de beste man was in koers. Ik ging er al vrij vroeg van door met een klein groepje, en had op het einde toch nog genoeg overschot om de wedstrijd helemaal open te breken. Onderweg kende ik ook nog de nodige pech... De aanvallende wedstrijd en pech kostten me mischien wel de verdiende zege, maar met een 3e plaats in eendagswedstrijd, wat niet meteen mijn specialiteit is ben ik toch tevreden.
Volgende weekend staat er geen wedstrijd op het programma, ik ga het nu enkele dagen rustiger aan doen en dan enkele dagen in de Vogezen trainen om me voor te bereiden op de rittenkoersen deze zomer. In die wedstrijden zou ik me graag opnieuw tonen.
Gr Klaas
Wat voor de profs de openener is van het voorseizoen is voor ons zowat de afsluiter van de eerste seizoenshelft en laatste grote ééndagswedstrijd van het jaar in België.
Iedereen wil in deze koers dan ook nog eens het beste van zichzelf geven. Dat was ook mijn bedoeling, ik hoopte met de benen van de afgelopen weken nog eens een mooie uitslag te rijden en de belangrijke 'juni' maand zo mooi te kunnen afsluiten.
Bij de start begon het regenen, en door de droogte van de afgelopen weken lagen de wegen er dan ook spekglad bij. Dit zorgde voor heel wat valpartijen en lekke banden. Ik had schrik en nam dan ook geen risico's in de aanloop naar de hellingen. Hierdoor sneed ik deze hellingen wel iets te ver aan en belandde zo soms in een 2e peloton, maar alles kwam telkens opnieuw samen.
Net voor de kasseien van de Haaghoek schoof ik dan een eerste maal naar voren. Een 15 tal renners reden op dat moment voorop en op een strook bergop maakte ik de sprong naar die leiders. Zo kon ik rustig vooraan aan de kasseien beginnen, ik nam op de 2e helft van die strook de kop en trok eens fors door, dit deed ik ook op de Leberg die daar op volgde en zo reden we weg met 5. We liepen na de beklimming van de Hostellerie uit tot 1 minuut, maar toen kwam de pechduivel een eerste maal piepen. Ik reed lek en verloor zo voeling met de koplopers, ik kreeg een wiel van de neutrale wagen en moest alleen de achtervolging in zetten. Gelukkig lukte dit na enkele kilometers, maar hierdoor was onze voorsprong opnieuw geslonken tot 40s. 2 renners moesten vooraan afhaken en zo schoten we nog maar met 3 over met nog 50 km te gaan en 20s voorsprong, het zag er naar uit dat mijn koers weeral gereden was...
We konden echter stand houden tot na de Hostellerie, daar brak het peloton in meerdere stukken. 8 renners kwamen bij ons aansluiten waardoor we met 11 voorop kwamen. Daarna volgde een eerste peloton van 50 renners en daarna het 'grote' peloton. Het zag er naar uit dat dit misschien wel de goede ontsnapping was, voor mij sloeg de pechduivel echter een tweede maal toe op bijna dezelfde plek als een ronde eerder reed ik opnieuw lek. Dit maal was er geen neutrale wagen in de buurt, hierdoor moest ik de kopgroep laten gaan en zag vervolgens ook het eerste peloton voorbij rijden. Toen kwam de neutrale wagen aangereden en werd ik gedepaneerd. Ik kon opnieuw vertrekken met nog zowat 100 meter voorsprong op het grote peloton. Even zag ik het niet meer zitten, want er zaten geen auto's tussen de verschillende groepen. Gelukkig twijfelde ik niet lang en ging opnieuw vol in de achtervolging en na een 5 tal km kon ik mijn plaats in de eerste groep opnieuw innemen. Ondertussen was de kopgroep ook ingelopen en was Jelle Wallays er met een groepje vandoor gegaan. Zij kregen niet veel voorsprong en op een lang stuk bergop met de wind op kop werd er fel gereageerd. Heel de groep viel uiteen, ik had nog overschot en kon opnieuw naar voor rijden. Na enkele kilometers oorlog kwamen we uiteindelijk met 10 man voorop. Al snel werd duidelijk dat dit de goede onstnapping zou worden. Beveren2000 was maar liefst met 4 renners vertegenwoordigd (Jarl, Jelle, Laurens en mezelf)!
Tijdens de laatste beklimming van de Hostellerie konden we met 4 wegrijden, waaronder 3 renners van Beveren2000 (Jarl, Laurens en opnieuw mezelf dus), we kregen het gezelschap van Sean de Bie (PWS-Eijssen). Jelle stopte goed af bij de achtervolgers en wij reden met 3 volle bak, waardoor we snel een mooie voorsprong hadden. Dit keer reed ik gelukkig niet meer lek op dezelfde plaats en zo gingen we met 4 richting aankomst in Grotenberge. Daar toonde Jarl zich de snelste voor Laurens, ik wist dat ik tegen Jarl geen kans had in een spurt, zeker na mijn aanvallende wedstrijd met de nodige tegenslag en moest me dan ook tevreden stellen met de 3e plaats. Jelle werd even later nog knap 5e, een mooie demonstratie van de ploeg dus.
Voor één keer mag ik echt zeggen -anderen zegden dat trouwens ook- dat ik de beste man was in koers. Ik ging er al vrij vroeg van door met een klein groepje, en had op het einde toch nog genoeg overschot om de wedstrijd helemaal open te breken. Onderweg kende ik ook nog de nodige pech... De aanvallende wedstrijd en pech kostten me mischien wel de verdiende zege, maar met een 3e plaats in eendagswedstrijd, wat niet meteen mijn specialiteit is ben ik toch tevreden.
Volgende weekend staat er geen wedstrijd op het programma, ik ga het nu enkele dagen rustiger aan doen en dan enkele dagen in de Vogezen trainen om me voor te bereiden op de rittenkoersen deze zomer. In die wedstrijden zou ik me graag opnieuw tonen.
Gr Klaas
donderdag 1 juli 2010
Vooraf: Omloop het Nieuwsblad
Hallo,
Komende zaterdag staat met de Omloop het Nieuwsblad waarschijnlijk al de laatste grote ééndagswedstrijd van het seizoen op het programma. De komende weken volgen nameljk enkele rittenkoersen met tussendoor wel enkele kleine koersen.
Maar eerst dus zaterdag...
Traditie getrouw starten we om 13u in Grotenberge (Zottegem). Eerst leggen we een grote lus van 105 km af met daarin een 5 tal Vlaamse hellingen daarna volgen nog 2 plaatselijke ronden van 31,5 km met de Hostellerie en de Grotenberg als hindernissen.
De voorbije edities reed ik telkens goed in deze koers, maar door het bizarre verloop van deze wedstrijd zat een uitslag er nooit echt in. De wedstrijd ligt soms helemaal uiteen, maar in de laatste kilometers komt alles vaak terug samen. Hopelijk is het dit jaar anders, en komen de sterke renners naar voren, met de benen van de vorige koersen moet ik dan wel ver kunnen komen...
Gr Klaas
Komende zaterdag staat met de Omloop het Nieuwsblad waarschijnlijk al de laatste grote ééndagswedstrijd van het seizoen op het programma. De komende weken volgen nameljk enkele rittenkoersen met tussendoor wel enkele kleine koersen.
Maar eerst dus zaterdag...
Traditie getrouw starten we om 13u in Grotenberge (Zottegem). Eerst leggen we een grote lus van 105 km af met daarin een 5 tal Vlaamse hellingen daarna volgen nog 2 plaatselijke ronden van 31,5 km met de Hostellerie en de Grotenberg als hindernissen.
De voorbije edities reed ik telkens goed in deze koers, maar door het bizarre verloop van deze wedstrijd zat een uitslag er nooit echt in. De wedstrijd ligt soms helemaal uiteen, maar in de laatste kilometers komt alles vaak terug samen. Hopelijk is het dit jaar anders, en komen de sterke renners naar voren, met de benen van de vorige koersen moet ik dan wel ver kunnen komen...
Gr Klaas
woensdag 23 juni 2010
Romsée - Stavelot - Romsée
Hallo,
Gisteren stond ik aan de start van één van mijn favoriete Belgische koersen. Dit was ook de ideale wedstrijd om de ontgoocheling van de Ardense Pijl weg te fietsen. Ondertussen waren we al 2 dagen verder en was mijn verkoudheid er voor een groot stuk uitgezweet waardoor ik me opnieuw beter voelde.
In het begin van de wedstrijd had ik wel nog wat last van zware benen, maar dit was niet abnormaal na de zware wedstrijd van 2 dagen voordien. Toen 14 renners wegreden was ik dan ook niet mee. Met de ploeg namen we dan ook vanaf de côte de Wanne de wedstrijd in handen. Ik viel hier als eerste aan en al snel volgden nog wat andere prikken. Boven kwamen we bij de koplopers en lag het hele peloton uitéén. Na de Wanne volgde de Haut Levée, daar viel ik opnieuw aan. Op de top kwamen een kleine 20 renners aansluiten. En op een 20 tal seconden volgde nog een groep van 20 renners. Na 15 km kwam die achtervolgende groep terug aansluiten en op dat moment viel ik opnieuw aan en kwam zo bij Gilles Devillers die even voordien weggereden was voor de Rodania Sprint. We werkten met 2 onmiddellijk goed samen. We moesten 40 km knokken voor 30s voorsprong en lang zag het er dan ook niet goed uit. Toen brak de veer bij de achtervolgers en namen we iets meer dan 1 minuut voorsprong. Bij het ingaan van de 3 plaatselijke ronden kwamen nog 2 renners opzetten met hierbij ploegmaat Frederiek Verkinderen. Zij naderden snel tot op 30s, en in de voorlaatste ronde kwamen ze terug tot op 15s. Bij het ingaan van de laatste ronde demarreerde ik op de hellende strook naar de aankomst. Er zat nog veel snee op en ik sloeg een kloof van 50 meter. Jammer genoeg viel ik wat stil op een lang stuk vals plat omhoog met de wind op kop en zo kwam Devillers, die een mikpunt had, terug aansluiten. Dan maar spurten...
Lang zag het er goed uit. Op 150m van de meet ging ik aan, maar helaas op 30meter van het einde kwam Devillers over mij. Uiteindelijk verloor ik met een halve fiets. Ik was dan ook ferm ontgoocheld, als je er zo dicht bij bent...
Enfin, de benen voelden opnieuw zeer goed aan, als je 75 km op een lastig parcours met 2 voorop kunt rijden dan kan je zeker niet klagen over de conditie.
Nu ga ik het even wat kalmer aandoen om weer wat reserves in te bouwen voor de zomermaanden, want dan volgen nog enkele mooie rittenkoersen.
Gr Klaas
Gisteren stond ik aan de start van één van mijn favoriete Belgische koersen. Dit was ook de ideale wedstrijd om de ontgoocheling van de Ardense Pijl weg te fietsen. Ondertussen waren we al 2 dagen verder en was mijn verkoudheid er voor een groot stuk uitgezweet waardoor ik me opnieuw beter voelde.
In het begin van de wedstrijd had ik wel nog wat last van zware benen, maar dit was niet abnormaal na de zware wedstrijd van 2 dagen voordien. Toen 14 renners wegreden was ik dan ook niet mee. Met de ploeg namen we dan ook vanaf de côte de Wanne de wedstrijd in handen. Ik viel hier als eerste aan en al snel volgden nog wat andere prikken. Boven kwamen we bij de koplopers en lag het hele peloton uitéén. Na de Wanne volgde de Haut Levée, daar viel ik opnieuw aan. Op de top kwamen een kleine 20 renners aansluiten. En op een 20 tal seconden volgde nog een groep van 20 renners. Na 15 km kwam die achtervolgende groep terug aansluiten en op dat moment viel ik opnieuw aan en kwam zo bij Gilles Devillers die even voordien weggereden was voor de Rodania Sprint. We werkten met 2 onmiddellijk goed samen. We moesten 40 km knokken voor 30s voorsprong en lang zag het er dan ook niet goed uit. Toen brak de veer bij de achtervolgers en namen we iets meer dan 1 minuut voorsprong. Bij het ingaan van de 3 plaatselijke ronden kwamen nog 2 renners opzetten met hierbij ploegmaat Frederiek Verkinderen. Zij naderden snel tot op 30s, en in de voorlaatste ronde kwamen ze terug tot op 15s. Bij het ingaan van de laatste ronde demarreerde ik op de hellende strook naar de aankomst. Er zat nog veel snee op en ik sloeg een kloof van 50 meter. Jammer genoeg viel ik wat stil op een lang stuk vals plat omhoog met de wind op kop en zo kwam Devillers, die een mikpunt had, terug aansluiten. Dan maar spurten...
Lang zag het er goed uit. Op 150m van de meet ging ik aan, maar helaas op 30meter van het einde kwam Devillers over mij. Uiteindelijk verloor ik met een halve fiets. Ik was dan ook ferm ontgoocheld, als je er zo dicht bij bent...
Enfin, de benen voelden opnieuw zeer goed aan, als je 75 km op een lastig parcours met 2 voorop kunt rijden dan kan je zeker niet klagen over de conditie.
Nu ga ik het even wat kalmer aandoen om weer wat reserves in te bouwen voor de zomermaanden, want dan volgen nog enkele mooie rittenkoersen.
Gr Klaas
maandag 21 juni 2010
Ardense Pijl
Hallo,
Gisteren werd de mooiste koers van België gereden. Een wedstrijd waar ik echt naar uitkeek en gebrand was op een mooi resultaat. Met de goede benen van vorige week ging ik dan ook met hoge verwachtingen van start in Herve.
Helaas, de wedstrijd verliep niet zoals verhoopt. Om te beginnen speelde een hardnekkige verkoudheid me parten. Ik was goed, maar bijlange niet super en om in zo'n zware koers mee te spelen moet je 100% in orde zijn.
Ook de wind zat helemaal verkeerd. De eerste 60 km zat die in het voordeel, maar toen de hellingen er aan kwamen blies de wind op kop. Hierdoor barstte de wedstrijd nooit open, wat in het nadeel speelde van aanvallers zoals mezelf. Deze 2 factoren overheersten mijn wedstrijd en zorgden ervoor dat ik niet op de plaats eindigde die ik misschien wel verdiende.
De wedstrijd begon nochtans goed. De eerste 60 km kwam ik vlot door zonder onnodig krachten verlies en in gunstige positie. Er reden namelijk 11 renners voorop met ploegmaat Tosh, maar zij kregen nooit meer dan 1 minuut voorsprong. Op de eerste drie hellingen (Xhierfomont, Basse-Bodeux en Wanne) hield ik me goed vooraan in het peloton zonder forceren. Het peloton verbrokkelde steeds, maar telkens liep alles terug samen. Nadat we de laatste vroege vluchters hadden bijgehaald nam ik zelf het commando op de lastigste helling van de dag, de côte d'Amermont. Hier trok ik fors door samen met ploegmaat Verkinderen en Gilles Devillers. Nu lag het hele peloton uiteen en reden we met een select groepje voorop. Helaas op de lange strook vals plat met de wind op kop ging niemand door en liep alles opnieuw samen. Op de volgende helling, de côte de Rosier, werd er gewoon tempo gereden, gevolg was dat niemand moest lossen en we met nog een 80 tal renners samen waren na de afdaling. Toen beseffte ik al dat het moeilijk zou worden. Niemand wou koers maken en ik heb juist een harde wedstrijd nodig. Dan maar opnieuw zelf iets proberen...
Op de Vécquée gaf ik er opnieuw enkele malen een 'snok' aan. Gevolg was dat het peloton in 3 stukken uiteen lag. Met een 30 tal renners raakten we zo voorop. Maar op het plateau boven viel het compleet stil en daar maakten 12 renners gebruik van om er vanonder te muizen. Hierbij heel wat sterke renners. Zij kregen een vrijgeleide en namen tot 40s. Nu begon het er wel heel slecht uit te zien voor mij. Op de Maquisard nam ik dan opnieuw het heft in handen. Maar met de wind op kop was het moeilijk om een echte kloof te slaan aangezien deze helling ook niet zo steil is. Thomas Degand en een andere renner konden wel de sprong vaar voren maken, ik misste de explosiviteit en kreeg het laatste gaatje niet dicht omdat ik al enkele cartouches verschoten had. De laatste kans lag op de Mont Teux. De laatste zware helling van de dag. Hierop reden we met 3 weg, even verder kwamen nog 3 renners aansluiten en met 6 konden we dan toch nog de kloof van 50s naar de leiders overbruggen. Toen we vooraan kwamen waren er al 2 renners weg en zij zouden voor blijven. Ik voelde dat ik mijn beste pijlen ondertussen verschoten had. Ik probeerde nog een ereplaats uit de brand te slepen, maar dit lukte niet meer. Ik eindigde leeggestreden en ontgoocheld als 19e.
Het zat echt niet mee, bergop was ik zeker bij de besten van de koers. Helaas bleef de wedstrijd -zoals zo vaak in België dit jaar- zeer gesloten. Met de wind op kop was dit een ondankbare opgave en verbruikte ik zo veel krachten. Toen na de Vécquée een kopgroep ontstond op het vlakke wist ik dat het zeer moeilijk zou worden.
Door een domme verkoudheid -waarom juist deze week?- was ik ook niet 100%, jammer. Er werd ook behoorlijk op mijn wiel gekoerst wat ook al niet gemakkelijk was.
Enfin, er volgen nog een pak mooie koersen, te beginnen met Romsée morgen. Hopelijk ben ik goed gerecupereerd en is die verkoudheid er stillaan uit zodat ik daar wel een mooi resultaat kan behalen en de ontgoocheling kan wegspoelen.
Groetjes Klaas
Gisteren werd de mooiste koers van België gereden. Een wedstrijd waar ik echt naar uitkeek en gebrand was op een mooi resultaat. Met de goede benen van vorige week ging ik dan ook met hoge verwachtingen van start in Herve.
Helaas, de wedstrijd verliep niet zoals verhoopt. Om te beginnen speelde een hardnekkige verkoudheid me parten. Ik was goed, maar bijlange niet super en om in zo'n zware koers mee te spelen moet je 100% in orde zijn.
Ook de wind zat helemaal verkeerd. De eerste 60 km zat die in het voordeel, maar toen de hellingen er aan kwamen blies de wind op kop. Hierdoor barstte de wedstrijd nooit open, wat in het nadeel speelde van aanvallers zoals mezelf. Deze 2 factoren overheersten mijn wedstrijd en zorgden ervoor dat ik niet op de plaats eindigde die ik misschien wel verdiende.
De wedstrijd begon nochtans goed. De eerste 60 km kwam ik vlot door zonder onnodig krachten verlies en in gunstige positie. Er reden namelijk 11 renners voorop met ploegmaat Tosh, maar zij kregen nooit meer dan 1 minuut voorsprong. Op de eerste drie hellingen (Xhierfomont, Basse-Bodeux en Wanne) hield ik me goed vooraan in het peloton zonder forceren. Het peloton verbrokkelde steeds, maar telkens liep alles terug samen. Nadat we de laatste vroege vluchters hadden bijgehaald nam ik zelf het commando op de lastigste helling van de dag, de côte d'Amermont. Hier trok ik fors door samen met ploegmaat Verkinderen en Gilles Devillers. Nu lag het hele peloton uiteen en reden we met een select groepje voorop. Helaas op de lange strook vals plat met de wind op kop ging niemand door en liep alles opnieuw samen. Op de volgende helling, de côte de Rosier, werd er gewoon tempo gereden, gevolg was dat niemand moest lossen en we met nog een 80 tal renners samen waren na de afdaling. Toen beseffte ik al dat het moeilijk zou worden. Niemand wou koers maken en ik heb juist een harde wedstrijd nodig. Dan maar opnieuw zelf iets proberen...
Op de Vécquée gaf ik er opnieuw enkele malen een 'snok' aan. Gevolg was dat het peloton in 3 stukken uiteen lag. Met een 30 tal renners raakten we zo voorop. Maar op het plateau boven viel het compleet stil en daar maakten 12 renners gebruik van om er vanonder te muizen. Hierbij heel wat sterke renners. Zij kregen een vrijgeleide en namen tot 40s. Nu begon het er wel heel slecht uit te zien voor mij. Op de Maquisard nam ik dan opnieuw het heft in handen. Maar met de wind op kop was het moeilijk om een echte kloof te slaan aangezien deze helling ook niet zo steil is. Thomas Degand en een andere renner konden wel de sprong vaar voren maken, ik misste de explosiviteit en kreeg het laatste gaatje niet dicht omdat ik al enkele cartouches verschoten had. De laatste kans lag op de Mont Teux. De laatste zware helling van de dag. Hierop reden we met 3 weg, even verder kwamen nog 3 renners aansluiten en met 6 konden we dan toch nog de kloof van 50s naar de leiders overbruggen. Toen we vooraan kwamen waren er al 2 renners weg en zij zouden voor blijven. Ik voelde dat ik mijn beste pijlen ondertussen verschoten had. Ik probeerde nog een ereplaats uit de brand te slepen, maar dit lukte niet meer. Ik eindigde leeggestreden en ontgoocheld als 19e.
Het zat echt niet mee, bergop was ik zeker bij de besten van de koers. Helaas bleef de wedstrijd -zoals zo vaak in België dit jaar- zeer gesloten. Met de wind op kop was dit een ondankbare opgave en verbruikte ik zo veel krachten. Toen na de Vécquée een kopgroep ontstond op het vlakke wist ik dat het zeer moeilijk zou worden.
Door een domme verkoudheid -waarom juist deze week?- was ik ook niet 100%, jammer. Er werd ook behoorlijk op mijn wiel gekoerst wat ook al niet gemakkelijk was.
Enfin, er volgen nog een pak mooie koersen, te beginnen met Romsée morgen. Hopelijk ben ik goed gerecupereerd en is die verkoudheid er stillaan uit zodat ik daar wel een mooi resultaat kan behalen en de ontgoocheling kan wegspoelen.
Groetjes Klaas
vrijdag 18 juni 2010
Vooruitblik: Flèche Ardennaise
Hallo,
Zondag staat met de Flèche Ardennaise -voor mij- één van de mooiste wedstrijden in België op het programma.
Om 12u30 gaan we van start in deze wedstrijd die tevens meetelt voor de Topcompetitie. De eerste 155 km verlopen in lijn, waarna we terug in Herve aankomen voor nog 2 plaatselijke ronden van 10 km.
Dit is waarschijnlijk wel de lastigste wedstrijd in België, er moeten dan ook niet minder dan 10 hellingen overwonnen worden. En dit zijn niet van de minste met o.a. de côte de Wanne, Rosier, Vécquée, Maquisart en Mont-Theux.
Vorige week heb ik bewezen dat de vorm uitstekend is, ik hoop dat ik ze ook in deze wedstrijd kan verzilveren. Een verkoudheid deze week zorgde nog even voor wat onzekerheid bij mezelf, maar tegen zondag vermoed ik dat die helemaal achter de rug ligt.
Gr Klaas
meer info op:
http://www.fleche-ardennaise.be/index_fichiers/Page733.htm
Zondag staat met de Flèche Ardennaise -voor mij- één van de mooiste wedstrijden in België op het programma.
Om 12u30 gaan we van start in deze wedstrijd die tevens meetelt voor de Topcompetitie. De eerste 155 km verlopen in lijn, waarna we terug in Herve aankomen voor nog 2 plaatselijke ronden van 10 km.
Dit is waarschijnlijk wel de lastigste wedstrijd in België, er moeten dan ook niet minder dan 10 hellingen overwonnen worden. En dit zijn niet van de minste met o.a. de côte de Wanne, Rosier, Vécquée, Maquisart en Mont-Theux.
Vorige week heb ik bewezen dat de vorm uitstekend is, ik hoop dat ik ze ook in deze wedstrijd kan verzilveren. Een verkoudheid deze week zorgde nog even voor wat onzekerheid bij mezelf, maar tegen zondag vermoed ik dat die helemaal achter de rug ligt.
Gr Klaas
meer info op:
http://www.fleche-ardennaise.be/index_fichiers/Page733.htm
maandag 14 juni 2010
Ronde de l'Oise: 2e, 3e en 4e rit
Hallo,
Sinds gisteren zit de Ronde de l'Oise er ook weer op.
Zoals je kon lezen had ik de eerste dag goede benen, ik reed een goede koers, maar werd op het einde opnieuw ingerekend.
De volgende 3 ritten zouden normaal gezien geen massapurten worden aangezien ze telkens minstens 180 km lang waren en steeds over een geaccidenteerd terrein verliepen.
Tijdens de 2e rit hadden wij met Beveren2000 de opdracht om de leiderstrui te proberen behouden zonder daarbij ons zelf kapot te rijden. Daarom probeerden we telkens iemand mee te schuiven in de talloze aanvallen. Uiteindelijk slaagde Tosh erin om met 8 renners weg te rijden. Veel voorsprong kregen ze nooit en na 70 km werd het peloton in verschillende waaiers getrokken. Ik bevond me vooraan en zat in de eerste groep die naar de leiders toe reed. Maar een 10 tal kilometer verder liep alles opnieuw samen.
Het bleef echter oorlog en dus bleef het belangrijk om attent vooraan te koersen. Na 110 km rijden kwam er dan toch in verschillende schuifjes afscheiding en reden 40 renners weg waaronder mezelf en ploegmaat Wallays. Het peloton liet begaan en dus zat de winnaar vooraan. In de lastige finale ontplofte de koers helemaal. In de afdaling van de voorlaatste helling reden 15 renners weg. Ik liet me verrassen en besefte dat ik op de laatste helling alles op alles zou moeten zetten om er nog naar toe te rijden. Ik slaagde hierin en ook enkele andere renners kwamen nog terug waardoor we met 20 renners op kop kwamen. In de finale was het wat gokken, ik schoof regelmatig mee en op 7 km van het einde reden we met 9 renners weg waaronder 2 duo's. Hierdoor was het moeilijk om nog iets te proberen. Eén renner kon de spurt ontlopen, ik finishte op 4sec moegestreden als 8e.
Ook op dag 3 was het een zeer geanimeerde rit. Dit maal was het vooral de wind die het lastig maakte. Het werd constant op een lint koersen en oppassen voor breuken. Toen er even een groep wegreed met veel gevaarlijke renners zonder Beveren2000 vertegenwoordiger moesten we even vol aan de bak. Na 10 km achtervolgen konden we de kloof dicht rijden, daarna kwamen we aan 2 hellingen, hierop scheurde het peloton opnieuw en dit maal was ik wel mee met de eerste groep. Maar aangezien er te veel renners voor het klassement vooraan zaten, zette het peloton de achtervolging in en zo werden we na 20 km opnieuw gegrepen in de bevoorrading. Op dat moment reden 3 renners weg die op meer dan 24 minuten stonden in het klassement en zij kregen wel een vrijgeleide. Ze liepen tot 8 minuten uit en het peloton waar de ploeg van de leider de wedstrijd controleerde maakte geen aanstalten meer om er nog naar toe te rijden. In een spurt met 3 was Nico Eeckhout de snelste, ik eindigde in het peloton dat voor de 4e plaatst spurtte op goed 3 minuten.
Ook de laatste rit ging furieus van start. Al snel zag ik dat het peloton enkele keren uiteen viel op enkele korte beklimmingen en daarom probeerde ik snel op te schuiven. Na 20 km kwam er opnieuw een breuk, gelukkig was ik attent en kon ik als allerlaatste nog net het kloofje met de eerste groep dichten. Hierdoor kwamen we met 35 renners op kop waaronder ook ploegmaats Jelle en Sven. Even verder werd Jelle spijtig genoeg door pech teruggeslagen naar het grote peloton dat al snel liet belopen aangezien bijna alle ploegen vooraan vertegenwoordigd waren. Vooraan waren 6 renners uit de top 9 vertegenwoordigd. Voor mij zag dit er prima uit en zo werd ik virtueel 5e. In de finale bleek dit echter een nadeel, die 6 renners (waaronder mezelf) gaven elkaar geen meter ruimte en hiervan profiteeren enkele andere renners die verder stonden om er vanonder te muizen. Zij kregen dan ook een vrijgeleide. Ook voor het klassement werd het nog een secondenspel. Gelukkig had ik nog ploegmaat Sven Jodts aan mijn zijde. Hij gaf nog alles zodat de kloof opnieuw kleiner werd. Drie renners bleven voorop en één daarvan kon mij zo passeren in het klassement. Ik werd uiteindelijk 23e in de rit en eindigde deze ronde op een mooie 6e plaats. Opnieuw een knappe prestatie in een UCI2.2 koers.
Hopelijk kan ik de lijn de volgende weken door trekken!
Gr Klaas
Sinds gisteren zit de Ronde de l'Oise er ook weer op.
Zoals je kon lezen had ik de eerste dag goede benen, ik reed een goede koers, maar werd op het einde opnieuw ingerekend.
De volgende 3 ritten zouden normaal gezien geen massapurten worden aangezien ze telkens minstens 180 km lang waren en steeds over een geaccidenteerd terrein verliepen.
Tijdens de 2e rit hadden wij met Beveren2000 de opdracht om de leiderstrui te proberen behouden zonder daarbij ons zelf kapot te rijden. Daarom probeerden we telkens iemand mee te schuiven in de talloze aanvallen. Uiteindelijk slaagde Tosh erin om met 8 renners weg te rijden. Veel voorsprong kregen ze nooit en na 70 km werd het peloton in verschillende waaiers getrokken. Ik bevond me vooraan en zat in de eerste groep die naar de leiders toe reed. Maar een 10 tal kilometer verder liep alles opnieuw samen.
Het bleef echter oorlog en dus bleef het belangrijk om attent vooraan te koersen. Na 110 km rijden kwam er dan toch in verschillende schuifjes afscheiding en reden 40 renners weg waaronder mezelf en ploegmaat Wallays. Het peloton liet begaan en dus zat de winnaar vooraan. In de lastige finale ontplofte de koers helemaal. In de afdaling van de voorlaatste helling reden 15 renners weg. Ik liet me verrassen en besefte dat ik op de laatste helling alles op alles zou moeten zetten om er nog naar toe te rijden. Ik slaagde hierin en ook enkele andere renners kwamen nog terug waardoor we met 20 renners op kop kwamen. In de finale was het wat gokken, ik schoof regelmatig mee en op 7 km van het einde reden we met 9 renners weg waaronder 2 duo's. Hierdoor was het moeilijk om nog iets te proberen. Eén renner kon de spurt ontlopen, ik finishte op 4sec moegestreden als 8e.
Ook op dag 3 was het een zeer geanimeerde rit. Dit maal was het vooral de wind die het lastig maakte. Het werd constant op een lint koersen en oppassen voor breuken. Toen er even een groep wegreed met veel gevaarlijke renners zonder Beveren2000 vertegenwoordiger moesten we even vol aan de bak. Na 10 km achtervolgen konden we de kloof dicht rijden, daarna kwamen we aan 2 hellingen, hierop scheurde het peloton opnieuw en dit maal was ik wel mee met de eerste groep. Maar aangezien er te veel renners voor het klassement vooraan zaten, zette het peloton de achtervolging in en zo werden we na 20 km opnieuw gegrepen in de bevoorrading. Op dat moment reden 3 renners weg die op meer dan 24 minuten stonden in het klassement en zij kregen wel een vrijgeleide. Ze liepen tot 8 minuten uit en het peloton waar de ploeg van de leider de wedstrijd controleerde maakte geen aanstalten meer om er nog naar toe te rijden. In een spurt met 3 was Nico Eeckhout de snelste, ik eindigde in het peloton dat voor de 4e plaatst spurtte op goed 3 minuten.
Ook de laatste rit ging furieus van start. Al snel zag ik dat het peloton enkele keren uiteen viel op enkele korte beklimmingen en daarom probeerde ik snel op te schuiven. Na 20 km kwam er opnieuw een breuk, gelukkig was ik attent en kon ik als allerlaatste nog net het kloofje met de eerste groep dichten. Hierdoor kwamen we met 35 renners op kop waaronder ook ploegmaats Jelle en Sven. Even verder werd Jelle spijtig genoeg door pech teruggeslagen naar het grote peloton dat al snel liet belopen aangezien bijna alle ploegen vooraan vertegenwoordigd waren. Vooraan waren 6 renners uit de top 9 vertegenwoordigd. Voor mij zag dit er prima uit en zo werd ik virtueel 5e. In de finale bleek dit echter een nadeel, die 6 renners (waaronder mezelf) gaven elkaar geen meter ruimte en hiervan profiteeren enkele andere renners die verder stonden om er vanonder te muizen. Zij kregen dan ook een vrijgeleide. Ook voor het klassement werd het nog een secondenspel. Gelukkig had ik nog ploegmaat Sven Jodts aan mijn zijde. Hij gaf nog alles zodat de kloof opnieuw kleiner werd. Drie renners bleven voorop en één daarvan kon mij zo passeren in het klassement. Ik werd uiteindelijk 23e in de rit en eindigde deze ronde op een mooie 6e plaats. Opnieuw een knappe prestatie in een UCI2.2 koers.
Hopelijk kan ik de lijn de volgende weken door trekken!
Gr Klaas
donderdag 10 juni 2010
1e rit l'Oise
Hallo,
Vandaag ging ik van start in de ronde de l'Oise, de eerste rit was meteen pittig. Met 125 km vrij kort maar wel een lastig parcours.
Van in de start voelde ik al dat ik goede benen had en ik was dan ook mee toen na 5 km 25 renners wegreden op de eerste beklimming. Maar dit duurde echter niet lang. Ik probeerde constant vooraan te rijden en mee te springen, maar het was moelijk om weg te rijden aangezien de wind op kop zat.
Toen we even de andere richting uitreden kwam de wind op de zij te staan. Ook nu was ik niet uit de eerste 5 te slaan, het peloton brak in verschillende stukken en ik was opnieuw mee in de eerste groep.
Toen alles terug samen liep reden 15 renners op kouse voeten weg, ploegmaat Tosh was voor ons mee. Ik probeerde vaak mee te springen in tegenreacties, maar die droegen nooit ver. Ook die vlucht kreeg geen vrijgeleide en werd op 25 km van het einde terug gepakt.
Toen kwamen er nog 2 hellingen aan. Op de eerste hiervan gebeurde niks. Op de 2e voelde ik me nog goed en op een kilometer van de top ging ik vol door. Ik reed zo hard ik kon en boven waren wet met 8 renners weg. Jammer genoeg ben ik nog bestolen en kreeg ik geen punten in het bergklassement, hoewel ik als 2e de top rondde!!!
Even verder kwamen nog 7 renners aansluiten en met nog 15 km te gaan hadden we 25s voorsprong op het peloton. Aangezien al de sterkste renners vooraan zaten zag het er dus goed uit...
Helaas, de lange rechte wegen waren niet in ons voordeel en de ploegen van de spurters konden zich goed organiseren. Op 3 km van het einde werden we dan ook opnieuw ingerekend, jammer maar helaas...
Het draaide dus uit op een massaspurt, en ploegmaat Jarl Salomein wist hierin het laken naar zich toe te trekken! Een mooi succes dus.
Ik kan zeggen dat ik me uitstekend voelde, ten opzichte van vorig jaar, toen ik hier moest aanklampen, vandaag was ik één van de sterksten in de wedstrijd.
Hopelijk kan ik de conditie één van de komende dagen verzilveren.
Gr Klaas
Vandaag ging ik van start in de ronde de l'Oise, de eerste rit was meteen pittig. Met 125 km vrij kort maar wel een lastig parcours.
Van in de start voelde ik al dat ik goede benen had en ik was dan ook mee toen na 5 km 25 renners wegreden op de eerste beklimming. Maar dit duurde echter niet lang. Ik probeerde constant vooraan te rijden en mee te springen, maar het was moelijk om weg te rijden aangezien de wind op kop zat.
Toen we even de andere richting uitreden kwam de wind op de zij te staan. Ook nu was ik niet uit de eerste 5 te slaan, het peloton brak in verschillende stukken en ik was opnieuw mee in de eerste groep.
Toen alles terug samen liep reden 15 renners op kouse voeten weg, ploegmaat Tosh was voor ons mee. Ik probeerde vaak mee te springen in tegenreacties, maar die droegen nooit ver. Ook die vlucht kreeg geen vrijgeleide en werd op 25 km van het einde terug gepakt.
Toen kwamen er nog 2 hellingen aan. Op de eerste hiervan gebeurde niks. Op de 2e voelde ik me nog goed en op een kilometer van de top ging ik vol door. Ik reed zo hard ik kon en boven waren wet met 8 renners weg. Jammer genoeg ben ik nog bestolen en kreeg ik geen punten in het bergklassement, hoewel ik als 2e de top rondde!!!
Even verder kwamen nog 7 renners aansluiten en met nog 15 km te gaan hadden we 25s voorsprong op het peloton. Aangezien al de sterkste renners vooraan zaten zag het er dus goed uit...
Helaas, de lange rechte wegen waren niet in ons voordeel en de ploegen van de spurters konden zich goed organiseren. Op 3 km van het einde werden we dan ook opnieuw ingerekend, jammer maar helaas...
Het draaide dus uit op een massaspurt, en ploegmaat Jarl Salomein wist hierin het laken naar zich toe te trekken! Een mooi succes dus.
Ik kan zeggen dat ik me uitstekend voelde, ten opzichte van vorig jaar, toen ik hier moest aanklampen, vandaag was ik één van de sterksten in de wedstrijd.
Hopelijk kan ik de conditie één van de komende dagen verzilveren.
Gr Klaas
zondag 6 juni 2010
Valpartij te Gits
Hallo,
Vandaag ging ik van start in Gits. De bedoeling was om wat snelheid op te doen en in het begin rustig in het peloton te rijden, ik zou dan wel zien hoe het ging...
Maar aangezien er maar 30 deelnemers waren was er van een peloton weining sprake. Het was dus constant meekoersen en in de wind rijden, maar het gevoel was toch redelijk goed. Bij de start lagen de wegen nog nat, maar al snel begonnen ze op te drogen, gelukkig maar, want in het centrum van Gits lagen enkele linke bochten. Het eerste werd snel afgelegd (44 km), maar alles bleef nog samen. Net toen begon het peloton uit elkaar te vallen. Ik reageerde, maar deed dit iets te enthousiast, met als gevolg dat ik weg gleed in een bocht die half nat-droog lag.
Tegen dat ik opnieuw vertrokken was lag ik een minuut achter en werd dus tot opgave gedwongen.
Jammer, want ik had nog graag wat extra koerskilometers opgedaan. Maar ja, het belangrijkste is dat ik geen blessures heb opgelopen, buiten wat ordinaire schaafwonden.
Op naar de Ronde de l'Oise.
Gr Klaas
Vandaag ging ik van start in Gits. De bedoeling was om wat snelheid op te doen en in het begin rustig in het peloton te rijden, ik zou dan wel zien hoe het ging...
Maar aangezien er maar 30 deelnemers waren was er van een peloton weining sprake. Het was dus constant meekoersen en in de wind rijden, maar het gevoel was toch redelijk goed. Bij de start lagen de wegen nog nat, maar al snel begonnen ze op te drogen, gelukkig maar, want in het centrum van Gits lagen enkele linke bochten. Het eerste werd snel afgelegd (44 km), maar alles bleef nog samen. Net toen begon het peloton uit elkaar te vallen. Ik reageerde, maar deed dit iets te enthousiast, met als gevolg dat ik weg gleed in een bocht die half nat-droog lag.
Tegen dat ik opnieuw vertrokken was lag ik een minuut achter en werd dus tot opgave gedwongen.
Jammer, want ik had nog graag wat extra koerskilometers opgedaan. Maar ja, het belangrijkste is dat ik geen blessures heb opgelopen, buiten wat ordinaire schaafwonden.
Op naar de Ronde de l'Oise.
Gr Klaas
zaterdag 5 juni 2010
Rust, examens en koers...
Hallo,
Na een korte break van een kleine week heb ik de trainingen hervat. Maandag heb ik nog een examen afgelegd, maar daarna heb ik goed doorgetraind, met als hoogtepunt 2 stevige trainingen in de Ardennen.
Morgen ga ik ook de 'koersdraad' weer op pikken en ga ik van start in de kermiskoers van Gits (start om 14u15 voor 22 ronden van 6,6 km). Deze wedstrijd zie ik vooral als training om opnieuw wat ritme en snelheid op te doen, alhoewel ik vermoed dat dit na 2 weken niet weg zal zijn.
Daarna volgt de Ronde de l'Oise (UCI2.2) van donderdag tot en met zondag (10 t.e.m. 13 juni), een mooie koers en een nieuwe kans om me in de kijker te rijden. En tussendoor nog een examen (het laatste, hoop ik toch) op dinsdag (8 juni).
De week hierna volgt dan weer de Flèche Ardennaise (20 juni) en op dinsdag Romsée-Stavelot-Romsée (22 juni). Twee wedstrijden waar ik altijd naar uitkijk.
Er komen dus enkele mooie, drukke weken aan. Hopelijk werpt de training van de afgelopen week wat mooie vruchten af en kan ik daarna ook om (andere) vruchten op school...
Gr Klaas
Na een korte break van een kleine week heb ik de trainingen hervat. Maandag heb ik nog een examen afgelegd, maar daarna heb ik goed doorgetraind, met als hoogtepunt 2 stevige trainingen in de Ardennen.
Morgen ga ik ook de 'koersdraad' weer op pikken en ga ik van start in de kermiskoers van Gits (start om 14u15 voor 22 ronden van 6,6 km). Deze wedstrijd zie ik vooral als training om opnieuw wat ritme en snelheid op te doen, alhoewel ik vermoed dat dit na 2 weken niet weg zal zijn.
Daarna volgt de Ronde de l'Oise (UCI2.2) van donderdag tot en met zondag (10 t.e.m. 13 juni), een mooie koers en een nieuwe kans om me in de kijker te rijden. En tussendoor nog een examen (het laatste, hoop ik toch) op dinsdag (8 juni).
De week hierna volgt dan weer de Flèche Ardennaise (20 juni) en op dinsdag Romsée-Stavelot-Romsée (22 juni). Twee wedstrijden waar ik altijd naar uitkijk.
Er komen dus enkele mooie, drukke weken aan. Hopelijk werpt de training van de afgelopen week wat mooie vruchten af en kan ik daarna ook om (andere) vruchten op school...
Gr Klaas
maandag 24 mei 2010
Deux-Acren : Sterke koers, maar niet beloond
Hallo
Gisteren ging ik van start in Deux-Acren voor de GP Criquiellion. We moesten eerst 6 ronden van 20 km afleggen en daarna nog 4 van 10 km. Het parcours was gewijzigd t.o.v. vorig jaar door wegenwerken en was heel wat minder lastig. Ook het deelnemersveld was niet echt sterk, deze wedstrijd behoort nu tot de nieuwe beker van België, een nieuwe "comptetitie" voor de ploegen die niet in aanmerking komen voor de Topcompetitie.
De omstandigheden waren wel gelijk aan die van vorig jaar, ook nu ging de temperatuur riching de 30°C, maar toch had ik niet echt last van de warmte. De eerste 30 km hield ik me wat gedeisd in het peloton waar weinig gebeurde. Daarna schoof ik op en sprong ik vaak mee, enkele keren reed ik weg met een groep, maar nooit met succes. Even later nam ik zelf de wedstrijd in handen en viel zelf meerdere keren aan. Het was echter moeilijk om weg te rijden, ik miste geen enkele ontsnapping, maar meestal hielden we het niet lang uit. Ofwel reed de helft van de kopgroep niet mee, en ook het parcours was niet ideaal, niet lastig en grote rechte wegen vals plat omhoog of omlaag waar het als vluchter moeilijk was om tempo te maken. Ik bleef proberen en in de laatste grote ronde reed ik alleen weg, ik reed een voorsprong van 30s bij elkaar, en hoopte op wat steun. Na 15 km kwamen 2 renners bij me aansluiten waarbij ploegmaat Salomein. We hielden het nog 10 km vol, maar werden toen terug ingerekend door het peloton. Er gebeurde nog weinig, en de wedstrijd leek uit te draaien op een massaspurt. Jelle Wallays kon die met een late uitval echter nog ontlopen en won nipt voor het aanstormende peloton waar Jarl Salomein de spurt van won voor Julien Vermote. Ik eindigde ontgoocheld in de buik van de groep, alweer goede benen en een goede koers, maar alweer geen uitslag. Echt frustrerend...
Nu gaat de riem er eventjes af en ga ik de batterijen weer wat opladen voor de rest van het seizoen. Dan zijn de wedstrijden (hopelijk) wat zwaarder, want tot nu toe eindigden de meeste wedstrijden die ik reed op een massaspurt of kenden een zeer gesloten verloop. En ik heb nu éénmaal geen spurt...
Gr Klaas
Gisteren ging ik van start in Deux-Acren voor de GP Criquiellion. We moesten eerst 6 ronden van 20 km afleggen en daarna nog 4 van 10 km. Het parcours was gewijzigd t.o.v. vorig jaar door wegenwerken en was heel wat minder lastig. Ook het deelnemersveld was niet echt sterk, deze wedstrijd behoort nu tot de nieuwe beker van België, een nieuwe "comptetitie" voor de ploegen die niet in aanmerking komen voor de Topcompetitie.
De omstandigheden waren wel gelijk aan die van vorig jaar, ook nu ging de temperatuur riching de 30°C, maar toch had ik niet echt last van de warmte. De eerste 30 km hield ik me wat gedeisd in het peloton waar weinig gebeurde. Daarna schoof ik op en sprong ik vaak mee, enkele keren reed ik weg met een groep, maar nooit met succes. Even later nam ik zelf de wedstrijd in handen en viel zelf meerdere keren aan. Het was echter moeilijk om weg te rijden, ik miste geen enkele ontsnapping, maar meestal hielden we het niet lang uit. Ofwel reed de helft van de kopgroep niet mee, en ook het parcours was niet ideaal, niet lastig en grote rechte wegen vals plat omhoog of omlaag waar het als vluchter moeilijk was om tempo te maken. Ik bleef proberen en in de laatste grote ronde reed ik alleen weg, ik reed een voorsprong van 30s bij elkaar, en hoopte op wat steun. Na 15 km kwamen 2 renners bij me aansluiten waarbij ploegmaat Salomein. We hielden het nog 10 km vol, maar werden toen terug ingerekend door het peloton. Er gebeurde nog weinig, en de wedstrijd leek uit te draaien op een massaspurt. Jelle Wallays kon die met een late uitval echter nog ontlopen en won nipt voor het aanstormende peloton waar Jarl Salomein de spurt van won voor Julien Vermote. Ik eindigde ontgoocheld in de buik van de groep, alweer goede benen en een goede koers, maar alweer geen uitslag. Echt frustrerend...
Nu gaat de riem er eventjes af en ga ik de batterijen weer wat opladen voor de rest van het seizoen. Dan zijn de wedstrijden (hopelijk) wat zwaarder, want tot nu toe eindigden de meeste wedstrijden die ik reed op een massaspurt of kenden een zeer gesloten verloop. En ik heb nu éénmaal geen spurt...
Gr Klaas
maandag 17 mei 2010
Triptyque Ardennais
Hallo,
Het voorbije weekend was ik aan de slag in de Ardennen om de Triptyque te betwisten.
Op vrijdag vertrokken we met zo'n 190 renners in Welkenraedt. Het was miezerig, koud weer. Zoals steeds probeerde ik mee te gaan met een vroege ontsnapping en dit keer lukte het wel. Na goed 10 km vertrokken we met 10 renners. Onze voorsprong schommelde steeds rond de minuut en na de beklimming van de Baraque Michel kwamen nog 8 renners terug. De kopgroep werd net iets te groot om goed rond te draaien en zo begon onze voorsprong wat te slinken. Bij het ingaan van de 2e van 3 plaatselijke ronden liep alles opnieuw samen, enkel ploegmaat Laurens de Vreese reed nog even voorop en hij kreeg onmiddellijk versterking van 6 andere renners. Even verder sloten nog 4 renners aan en zo kregen we 11 leiders. Uit deze kopgroep reden 2 renners weg, waarbij opnieuw De Vreese. Ik voelde me nog goed na 100 km in aanval te rijden en toen we 1 minuut achterstand hadden op de kopgroep trok ik met nog 20 km te gaan in de tegenaanval. Ik kreeg 2 renners in steun en 5 km voor het einde was het gat gedicht. Jammer genoeg bleven de 2 vooruit en reden we dus voor de 3e plaats. Ik probeerde nog alles of niks en het werd niks, 12e dus...
Op zaterdag was de zon wel van de partij. Al snel ontstond er ontsnapping van een 25 tal renners waar ik bij zat, maar na enkele kilometer werden we terug ingerekend en op dat moment vertrok de volgende ontsnapping van opnieuw zo'n 25 renners. Zij reden een bonus van maximaal 1min30 bij elkaar, maar bij het ingaan van de plaatselijke ronden werden ze opnieuw ingerekend. De 3 plaatselijke ronden waren lastig maar konden nooit echt voor afscheiding zorgen. Ik probeerde attent vooraan mee te koersen, maar was jammer genoeg niet bij de pinken toen 14 renners vertrokken in de laatste ronde. Zij liepen nooit ver uit, en aan de voet van de slotklim, zo'n 500m aan 10%, hadden ze nog een 8 tal seconden voorsprong. Nog 500m alles geven dus. Ik deed het goed en werd 7e van het peloton, en 20e in de rituitslag. In de slotmeters kwam ik nog net aansluiten bij de koplopers waardoor het tijdverlies beperkt bleef. Er waren enkele breuken in het peloton en hierdoor kwam ploegmaat De Vreese op kop in het klassement, ik werd 10e.
De laatste dag stonden er nog 2 ritten op het programma, in de voormiddag nog een lastige rit in Saint-Hubert, met telkens een steile beklimming. We namen met de ploeg de koers in handen. Vijf renners reden de hele wedstrijd voorop. Wij controleerden achter deze koplopers en in de laatste ronden reden we het gaatje dicht, zodat het uiteindelijk spurt werd met een uitgedund peloton. Ik voelde me goed en kon tot na de laatste beklimming de koers controleren.
In de namiddag mochten we nog eens aan de slag voor een rit van 108 km in Libramont. We namen de koers opnieuw in handen. Het duurde dit keer wel een kleine 40 km vooraleer er 5 renners konden wegrijden. Dit koste veel krachten in het begin. Daarna zetten we ons met de voltallige ploeg op kop om de wedstrijd te controleren. Op het einde kwamen er nog enkele aanvallen, maar we kwamen nooit meer echt in de problemen. Het grootste gevaar was nog een massale valpartij in de laatste 3 km. Gelukkig kon ik die net ontwijken en na een korte achtervolging opnieuw vooraan aansluiten. Het werd opnieuw massaspurt. De Vreese won de ronde, nadat we de laatste dag volledig controleerden met de ploeg. Ikzelf werd nog mooi 10e op 27 seconden.
Tiende is geen werelduitslag, maar is ver van slecht, zeker gezien het werk ik nog geleverd heb de laatste dag. Het was niet echt een mooie wedstrijd. De naam en de streek werden weinig eer aan gedaan, aangezien de langste beklimmingen in het parcours maximaal 1 kilometer lang waren en hierop is het moeilijk om grote verschillen te maken. Dit is ook te zien aan de uitslag, de eerste 10 renners eindigen binnen de halve minuut. Ik vind dit wat spijtig, er zijn al zo weinig echt zware wedstrijden in Belgïe, waarom dan een Vlaams Ardennen parcours in de Ardennen?
Enfin, de conditie is goed, hopelijk blijft dit nog een eindje zo.
Gr Klaas
Het voorbije weekend was ik aan de slag in de Ardennen om de Triptyque te betwisten.
Op vrijdag vertrokken we met zo'n 190 renners in Welkenraedt. Het was miezerig, koud weer. Zoals steeds probeerde ik mee te gaan met een vroege ontsnapping en dit keer lukte het wel. Na goed 10 km vertrokken we met 10 renners. Onze voorsprong schommelde steeds rond de minuut en na de beklimming van de Baraque Michel kwamen nog 8 renners terug. De kopgroep werd net iets te groot om goed rond te draaien en zo begon onze voorsprong wat te slinken. Bij het ingaan van de 2e van 3 plaatselijke ronden liep alles opnieuw samen, enkel ploegmaat Laurens de Vreese reed nog even voorop en hij kreeg onmiddellijk versterking van 6 andere renners. Even verder sloten nog 4 renners aan en zo kregen we 11 leiders. Uit deze kopgroep reden 2 renners weg, waarbij opnieuw De Vreese. Ik voelde me nog goed na 100 km in aanval te rijden en toen we 1 minuut achterstand hadden op de kopgroep trok ik met nog 20 km te gaan in de tegenaanval. Ik kreeg 2 renners in steun en 5 km voor het einde was het gat gedicht. Jammer genoeg bleven de 2 vooruit en reden we dus voor de 3e plaats. Ik probeerde nog alles of niks en het werd niks, 12e dus...
Op zaterdag was de zon wel van de partij. Al snel ontstond er ontsnapping van een 25 tal renners waar ik bij zat, maar na enkele kilometer werden we terug ingerekend en op dat moment vertrok de volgende ontsnapping van opnieuw zo'n 25 renners. Zij reden een bonus van maximaal 1min30 bij elkaar, maar bij het ingaan van de plaatselijke ronden werden ze opnieuw ingerekend. De 3 plaatselijke ronden waren lastig maar konden nooit echt voor afscheiding zorgen. Ik probeerde attent vooraan mee te koersen, maar was jammer genoeg niet bij de pinken toen 14 renners vertrokken in de laatste ronde. Zij liepen nooit ver uit, en aan de voet van de slotklim, zo'n 500m aan 10%, hadden ze nog een 8 tal seconden voorsprong. Nog 500m alles geven dus. Ik deed het goed en werd 7e van het peloton, en 20e in de rituitslag. In de slotmeters kwam ik nog net aansluiten bij de koplopers waardoor het tijdverlies beperkt bleef. Er waren enkele breuken in het peloton en hierdoor kwam ploegmaat De Vreese op kop in het klassement, ik werd 10e.
De laatste dag stonden er nog 2 ritten op het programma, in de voormiddag nog een lastige rit in Saint-Hubert, met telkens een steile beklimming. We namen met de ploeg de koers in handen. Vijf renners reden de hele wedstrijd voorop. Wij controleerden achter deze koplopers en in de laatste ronden reden we het gaatje dicht, zodat het uiteindelijk spurt werd met een uitgedund peloton. Ik voelde me goed en kon tot na de laatste beklimming de koers controleren.
In de namiddag mochten we nog eens aan de slag voor een rit van 108 km in Libramont. We namen de koers opnieuw in handen. Het duurde dit keer wel een kleine 40 km vooraleer er 5 renners konden wegrijden. Dit koste veel krachten in het begin. Daarna zetten we ons met de voltallige ploeg op kop om de wedstrijd te controleren. Op het einde kwamen er nog enkele aanvallen, maar we kwamen nooit meer echt in de problemen. Het grootste gevaar was nog een massale valpartij in de laatste 3 km. Gelukkig kon ik die net ontwijken en na een korte achtervolging opnieuw vooraan aansluiten. Het werd opnieuw massaspurt. De Vreese won de ronde, nadat we de laatste dag volledig controleerden met de ploeg. Ikzelf werd nog mooi 10e op 27 seconden.
Tiende is geen werelduitslag, maar is ver van slecht, zeker gezien het werk ik nog geleverd heb de laatste dag. Het was niet echt een mooie wedstrijd. De naam en de streek werden weinig eer aan gedaan, aangezien de langste beklimmingen in het parcours maximaal 1 kilometer lang waren en hierop is het moeilijk om grote verschillen te maken. Dit is ook te zien aan de uitslag, de eerste 10 renners eindigen binnen de halve minuut. Ik vind dit wat spijtig, er zijn al zo weinig echt zware wedstrijden in Belgïe, waarom dan een Vlaams Ardennen parcours in de Ardennen?
Enfin, de conditie is goed, hopelijk blijft dit nog een eindje zo.
Gr Klaas
donderdag 13 mei 2010
Voorbeschouwing : Triptyque Ardennais
Hallo,
Vanaf morgen tot en met zondag neem ik deel aan de Triptyque Ardennais, dit is misschien wel de meest prestigieuze meerdaagse in België. Zoals de naam doet vermoeden krijgen we een Ardeens parcours voor de wielen geschoven.
Morgen starten we om 12u40 in Welkenraedt voor een rit van 148,9 km. Eerst moeten we goed 86 km in lijn afleggen en daarna nog 3 plaatselijke ronden in en rond St. Vith van goed 20 km. In totaal zitten er 12 hellingen in de rit, geen bekende namen, maar daarom niet minder lastig.
Op zaterdag staat misschien wel de zwaarste rit op het programma, 149 km, eerst een grote omloop die start in het Duitse Monschau om 12u, goed voor 121 km, daarna nog 2 lastige plaatselijke ronden van 14 km in Eupen. Opnieuw moeten we 12 hellingen overwinnen met aankomst boven op de côte de Frikandelle.
Op zondag staan er nog 2 ritten op het programma, in de voormiddag (start om 9u30) in Saint-Hubert, eerst leggen we 21 km in lijn af, daarna nog 5 plaatselijke ronden van 12,5 km, goed voor 83,4 km en 7 hellingen in totaal.
In de namiddag gaan we dan nog eens aan de slag in Libramont (15u), opnieuw leggen we eerst een grote ronde (47,5 km) af en daarna nog 5 plaatselijke ronden (12,2 km), goed voor 108 km in totaal en opnieuw 7 hellingen.
Het parcours ziet er lastig uit en dus belooft het een mooie wedstrijd te worden. Hopelijk zijn de benen goed zodat ik kan meedoen voor een mooi klassement of anders een rit.
Gr Klaas
Meer info op:
http://www.cchawy.be/Tryptique.html
Vanaf morgen tot en met zondag neem ik deel aan de Triptyque Ardennais, dit is misschien wel de meest prestigieuze meerdaagse in België. Zoals de naam doet vermoeden krijgen we een Ardeens parcours voor de wielen geschoven.
Morgen starten we om 12u40 in Welkenraedt voor een rit van 148,9 km. Eerst moeten we goed 86 km in lijn afleggen en daarna nog 3 plaatselijke ronden in en rond St. Vith van goed 20 km. In totaal zitten er 12 hellingen in de rit, geen bekende namen, maar daarom niet minder lastig.
Op zaterdag staat misschien wel de zwaarste rit op het programma, 149 km, eerst een grote omloop die start in het Duitse Monschau om 12u, goed voor 121 km, daarna nog 2 lastige plaatselijke ronden van 14 km in Eupen. Opnieuw moeten we 12 hellingen overwinnen met aankomst boven op de côte de Frikandelle.
Op zondag staan er nog 2 ritten op het programma, in de voormiddag (start om 9u30) in Saint-Hubert, eerst leggen we 21 km in lijn af, daarna nog 5 plaatselijke ronden van 12,5 km, goed voor 83,4 km en 7 hellingen in totaal.
In de namiddag gaan we dan nog eens aan de slag in Libramont (15u), opnieuw leggen we eerst een grote ronde (47,5 km) af en daarna nog 5 plaatselijke ronden (12,2 km), goed voor 108 km in totaal en opnieuw 7 hellingen.
Het parcours ziet er lastig uit en dus belooft het een mooie wedstrijd te worden. Hopelijk zijn de benen goed zodat ik kan meedoen voor een mooi klassement of anders een rit.
Gr Klaas
Meer info op:
http://www.cchawy.be/Tryptique.html
maandag 10 mei 2010
Circuit de Wallonie
Met zowat 190 renners gingen we onder een aangenaam lentezonnetje van start in Lambusart.
Ik koerste van in het begin attent vooraan omdat ik graag mee wou zijn met een vroege vlucht. Bovenop de eerste helling vertrokken 3 renners met ploegmaat Sven Jodts, even verder sloten nog 3 renners aan, maar na zowat 30 km werden ze terug ingelopen. Ik schoof meerdere keren mee met aanvallen en net toen bij één van die pogingen terug ingelopen werd vertrok de goede vlucht, 23 renners...
Natuurlijk laat je geen 23 renners rijden normaal, maar aangezien hierbij 5 ploegmaats zaten zat ik in de tang.
Hun voorsprong liep snel op tot rond de minuut, voor mij zat er niets anders op dan de hele dag af te stoppen en mee te schuiven in tegenreacties wat ook veel krachten kost. Even kwamen we nog terug tot op 20s, ik hoopte dat iemand de sprong zou wagen en ik mijn wagonnetje kon aanhaken om zo vooraan te komen, maar helaas, dit gebeurde niet. De vluchters liepen opnieuw uit tot meer dan een minuut.
In de lastige plaatselijke ronden lukte het dan toch, na ontelbare pogingen, om me met een groepje los te maken, ik mocht uiteraard niet mee rijden. Nadat we nog een pak koplopers inliepen streden we met nog een 10 tal renners voor de 10e plaats. Tijdens de laatste beklimming van de Petit Try viel dit groepje nog uiteen, ik kon nog net aanklampen bij het eerste deel, maar ik had niks meer over om te spurten en werd uiteindelijk 16e.
Dit is geen wereldresultaat, door het ploegenspel zat ik vandaag wat gevangen en zat er niet veel meer in. Ik had wel een goed gevoel, het liep opnieuw beter dan in Zellik-Galmaarden en de Tour de Bretagne, hopelijk kan ik die lijn doortrekken naar de Triptyque.
Gr Klaas
Ik koerste van in het begin attent vooraan omdat ik graag mee wou zijn met een vroege vlucht. Bovenop de eerste helling vertrokken 3 renners met ploegmaat Sven Jodts, even verder sloten nog 3 renners aan, maar na zowat 30 km werden ze terug ingelopen. Ik schoof meerdere keren mee met aanvallen en net toen bij één van die pogingen terug ingelopen werd vertrok de goede vlucht, 23 renners...
Natuurlijk laat je geen 23 renners rijden normaal, maar aangezien hierbij 5 ploegmaats zaten zat ik in de tang.
Hun voorsprong liep snel op tot rond de minuut, voor mij zat er niets anders op dan de hele dag af te stoppen en mee te schuiven in tegenreacties wat ook veel krachten kost. Even kwamen we nog terug tot op 20s, ik hoopte dat iemand de sprong zou wagen en ik mijn wagonnetje kon aanhaken om zo vooraan te komen, maar helaas, dit gebeurde niet. De vluchters liepen opnieuw uit tot meer dan een minuut.
In de lastige plaatselijke ronden lukte het dan toch, na ontelbare pogingen, om me met een groepje los te maken, ik mocht uiteraard niet mee rijden. Nadat we nog een pak koplopers inliepen streden we met nog een 10 tal renners voor de 10e plaats. Tijdens de laatste beklimming van de Petit Try viel dit groepje nog uiteen, ik kon nog net aanklampen bij het eerste deel, maar ik had niks meer over om te spurten en werd uiteindelijk 16e.
Dit is geen wereldresultaat, door het ploegenspel zat ik vandaag wat gevangen en zat er niet veel meer in. Ik had wel een goed gevoel, het liep opnieuw beter dan in Zellik-Galmaarden en de Tour de Bretagne, hopelijk kan ik die lijn doortrekken naar de Triptyque.
Gr Klaas
vrijdag 7 mei 2010
Voorbeschouwing : Circuit de Wallonie
Hallo,
Zondag staat de volgende wedstrijd van de Topcompetie op het programma. Het Circuit de Wallonie met start een aankomst in Fleurus.
Om 12u gaan we van start om eerst een grote lus van 133 km af te leggen met hierin enkele hellingen. Daarna moeten we nog 3 plaatselijke ronden van goed 14 km afleggen met op 3 km van het einde telkens de beklimming van de steile Petit Try.
In vorige editie reed ik hier al vaak een goede wedstrijd, maar nog nooit een echte uitslag. Hopelijk breng ik daar dit jaar verandering in. In Bretagne heb ik getoond dat ik 'in orde' ben...
Groetjes Klaas
meer info op:
http://rcsb.wifeo.com/index.php
Zondag staat de volgende wedstrijd van de Topcompetie op het programma. Het Circuit de Wallonie met start een aankomst in Fleurus.
Om 12u gaan we van start om eerst een grote lus van 133 km af te leggen met hierin enkele hellingen. Daarna moeten we nog 3 plaatselijke ronden van goed 14 km afleggen met op 3 km van het einde telkens de beklimming van de steile Petit Try.
In vorige editie reed ik hier al vaak een goede wedstrijd, maar nog nooit een echte uitslag. Hopelijk breng ik daar dit jaar verandering in. In Bretagne heb ik getoond dat ik 'in orde' ben...
Groetjes Klaas
meer info op:
http://rcsb.wifeo.com/index.php
zondag 2 mei 2010
Tour de Bretagne
Hallo,
De Tour de Bretagne zit er ook weer al op. Ik eindigde 14e wat ver van slecht is in dit sterk bezette deelnemersveld, maar ik houd er toch wat gemengde gevoelens aan over.
Hieronder volgt een kort verslag...
De eerste 2 dagen mochten we warm draaien op Jersey, in een mooi kader en aangenaam (zomer)weer. De eerste dag is zoals altijd in een ronde van cruciaal belang. In het begin van de wedstrijd reden 5 renners weg en na zowat 100 km konden nog 5 renners de sprong naar voren maken. Ik had net een pijl verschoten door zelf even in de aanval te gaan en miste zo de ontsnapping. Ik eindigde uiteindelijk in het peloton op een goede minuut van de winnaar.
Op dag 2 kregen we een korte tijdrit van 10 km voorgeschoteld. Deze verliep op een mooi parcours langs de zee met een korte klim in het midden. Zo'n korte tijdrit is niet meteen mijn specialiteit en wat later in de ronde zou het me ook beter liggen. Ik eindigde op een 69e plaats, wat niet zo slecht was. Ik verloor ongeveer evenveel seconden op de winnaar als in de proloog van de Ronde van Normandië en dit op de dubbele afstand.
Na een lange overzet met de ferrie keerden we terug naar Frankrijk. Ook daar waren de zomerse temperaturen aanwezig (en de wind afwezig).
De eerste dag op het vaste land verliep vrij rustig. Het duurde wel een poosje tegen dat de lange ontsnapping van 3 renners op gang kwam, maar daarna werd de koers gecontroleerd. Op het plaatselijke circuit werden de koplopers ingelopen. Ik moest even achtervolgen na oponthoud door een valpartij, maar kon snel terug komen. Op het bochtenrijke en smalle rondje raakte ik echter nooit meer vooraan. Ik eindigde zo in het peloton op 7 s van 3 koplopers die op het einde waren weggereden.
Op dag 4 was het scenario identiek. De vroege vlucht vertrok al na 3 km en daarna werd de koers gecontroleerd tot aan de (vlakke) plaatselijk ronden. In de eerste van 4 plaatselijke ronden was er een grote valpartij van een 20 tal renners vooraan in het peloton. Hierdoor viel het peloton in meerdere stukken en dit net op het moment dat een ploeg er alles aan deed om een waaier te trekken. Ik zat in een 3e groep, maar na een ronde achtervolgen kon ik opnieuw aansluiten bij het peloton. Uiteindelijk gebeurde er niks meer en werd het massaspurt.
De 5e rit was op papier veruit de lastigste rit, constant golvend en net voor de plaatselijke ronden 4 beklimmingen kort na elkaar. De plaatselijk ronde was ook nog lastig met 2 korte, steile beklimmingen. Iedereen was nerveus vandaag en blijkbaar wilde iedereen mee zijn met de onstnapping. Hierdoor duurde het maar liefst 90 km tot er 3 renners een vrijgeleide kregen. Deze 90 km werden in minder dan 2u afgelegd en dit op een zeer lastige parcours, iedereen had dus al flink afgezien, in de finale zou de koers wel volledig ontploffen...
Dit gebeurde echter niet, de wind stond hoofdzakelijk op kop op de hellingen, waardoor niemand echt weg kon rijden. Ook achteraan kwamen er weinig renners in de problemen, waardoor we met een groot peloton de plaatselijke ronden bereikten. Het was opnieuw veel draaien en keren en de korte explosieve klimmetjes waren ook niet echt mijn ding. Voor mij werd het dus gewoon volgen. In de voorlaatste ronde konden 6 renners een kleine kloof slaan. Zij hielden net stand tegen het aantstormende peloton waarin ik ook mijn plaats had.
Na de lastigste rit dacht iedereen dat de wedstrijd in een definitieve plooi lag. Maar nu gebeurde net het omgekeerde, in de 6e rit kregen we de eerste 100 km smalle, lastige wegen voorgeschoteld. De vaart zat er onmiddellijk in en na een 20 tal kilometers vormde zich een kopgroep van 19 renners met hierin Sven Jodts en ook de nummers 2,3,4 en 5 van het klassment. De ploeg van de leider moest dus alle zeilen bij zetten en het werd een ware vliegmeeting. Enkele andere ploegen kwamen nog helpen en na 80 km volle bak en 2 op hol geslagen bendes koeien later, kwam alles opnieuw samen. Dit zou het moment worden...iedereen zat à bloc en het parcours was nog steeds lastig. Ik ging zelf enkele keren in de aanval en uiteindelijk werd zo in 2 schuifjes een kopgroep van 15 man gevormd. Hoewel de samenwerking niet optimaal was liepen we toch uit tot 3min30. We zouden dus strijden voor de overwinning, op goed een ronde van het einde reden 2 renners weg. Eéntje viel er nog terug en de andere bleef voorop. Ik voelde me sterk in de finale, maar raakte jammer genoeg niet meer weg en werd 12e. Het was de eerste dag dat ik me echt goed voelde...
Op de laatste dag stond er nog een pittige rit op het programma, de eerste 100 km waren om op te warmen, want nadat er onmiddellijk 8 renners voorop raakten werd het peloton gecontroleerd door de ploeg van de leider. Daarna moesten we nog 7 typische Bretoense rondjes afwerken in Dinan. Draaien en keren op smalle wegen (met wat grind) en een klim (gedeeltelijk) op kasseien door het oude stadsgedeelte en boven aankomst. Het werd dus wringen tot en met, optrekken en telkens naar boven spurten, iets voor explosieve mannen dus. Ik moest me beperken tot het peloton volgen en probeerde me zo goed mogelijk vooraan te plaatsen. Aan de voet van de slotklim was alles nog samen en werd het nog één keer alles geven. Ik eindigde 37e en verloor nog één plaatsje in het klassement en werd uiteindelijk 14e.
Veertiende is ver van slecht, er zat meer in, maar de koers lag van in het begin vast waardoor er niet veel mogelijk was voor vluchters. Ook het parcours viel wat tegen en was niet echt lastig waardoor het moeilijk was om een verschil te maken. Ik was goed, maar toch liep het bergop iets minder dan in Normandië. De buikgriep in het Circuit des Ardennes heeft misschien toch meer krachten gekost dan verwacht.
Gr Klaas
De Tour de Bretagne zit er ook weer al op. Ik eindigde 14e wat ver van slecht is in dit sterk bezette deelnemersveld, maar ik houd er toch wat gemengde gevoelens aan over.
Hieronder volgt een kort verslag...
De eerste 2 dagen mochten we warm draaien op Jersey, in een mooi kader en aangenaam (zomer)weer. De eerste dag is zoals altijd in een ronde van cruciaal belang. In het begin van de wedstrijd reden 5 renners weg en na zowat 100 km konden nog 5 renners de sprong naar voren maken. Ik had net een pijl verschoten door zelf even in de aanval te gaan en miste zo de ontsnapping. Ik eindigde uiteindelijk in het peloton op een goede minuut van de winnaar.
Op dag 2 kregen we een korte tijdrit van 10 km voorgeschoteld. Deze verliep op een mooi parcours langs de zee met een korte klim in het midden. Zo'n korte tijdrit is niet meteen mijn specialiteit en wat later in de ronde zou het me ook beter liggen. Ik eindigde op een 69e plaats, wat niet zo slecht was. Ik verloor ongeveer evenveel seconden op de winnaar als in de proloog van de Ronde van Normandië en dit op de dubbele afstand.
Na een lange overzet met de ferrie keerden we terug naar Frankrijk. Ook daar waren de zomerse temperaturen aanwezig (en de wind afwezig).
De eerste dag op het vaste land verliep vrij rustig. Het duurde wel een poosje tegen dat de lange ontsnapping van 3 renners op gang kwam, maar daarna werd de koers gecontroleerd. Op het plaatselijke circuit werden de koplopers ingelopen. Ik moest even achtervolgen na oponthoud door een valpartij, maar kon snel terug komen. Op het bochtenrijke en smalle rondje raakte ik echter nooit meer vooraan. Ik eindigde zo in het peloton op 7 s van 3 koplopers die op het einde waren weggereden.
Op dag 4 was het scenario identiek. De vroege vlucht vertrok al na 3 km en daarna werd de koers gecontroleerd tot aan de (vlakke) plaatselijk ronden. In de eerste van 4 plaatselijke ronden was er een grote valpartij van een 20 tal renners vooraan in het peloton. Hierdoor viel het peloton in meerdere stukken en dit net op het moment dat een ploeg er alles aan deed om een waaier te trekken. Ik zat in een 3e groep, maar na een ronde achtervolgen kon ik opnieuw aansluiten bij het peloton. Uiteindelijk gebeurde er niks meer en werd het massaspurt.
De 5e rit was op papier veruit de lastigste rit, constant golvend en net voor de plaatselijke ronden 4 beklimmingen kort na elkaar. De plaatselijk ronde was ook nog lastig met 2 korte, steile beklimmingen. Iedereen was nerveus vandaag en blijkbaar wilde iedereen mee zijn met de onstnapping. Hierdoor duurde het maar liefst 90 km tot er 3 renners een vrijgeleide kregen. Deze 90 km werden in minder dan 2u afgelegd en dit op een zeer lastige parcours, iedereen had dus al flink afgezien, in de finale zou de koers wel volledig ontploffen...
Dit gebeurde echter niet, de wind stond hoofdzakelijk op kop op de hellingen, waardoor niemand echt weg kon rijden. Ook achteraan kwamen er weinig renners in de problemen, waardoor we met een groot peloton de plaatselijke ronden bereikten. Het was opnieuw veel draaien en keren en de korte explosieve klimmetjes waren ook niet echt mijn ding. Voor mij werd het dus gewoon volgen. In de voorlaatste ronde konden 6 renners een kleine kloof slaan. Zij hielden net stand tegen het aantstormende peloton waarin ik ook mijn plaats had.
Na de lastigste rit dacht iedereen dat de wedstrijd in een definitieve plooi lag. Maar nu gebeurde net het omgekeerde, in de 6e rit kregen we de eerste 100 km smalle, lastige wegen voorgeschoteld. De vaart zat er onmiddellijk in en na een 20 tal kilometers vormde zich een kopgroep van 19 renners met hierin Sven Jodts en ook de nummers 2,3,4 en 5 van het klassment. De ploeg van de leider moest dus alle zeilen bij zetten en het werd een ware vliegmeeting. Enkele andere ploegen kwamen nog helpen en na 80 km volle bak en 2 op hol geslagen bendes koeien later, kwam alles opnieuw samen. Dit zou het moment worden...iedereen zat à bloc en het parcours was nog steeds lastig. Ik ging zelf enkele keren in de aanval en uiteindelijk werd zo in 2 schuifjes een kopgroep van 15 man gevormd. Hoewel de samenwerking niet optimaal was liepen we toch uit tot 3min30. We zouden dus strijden voor de overwinning, op goed een ronde van het einde reden 2 renners weg. Eéntje viel er nog terug en de andere bleef voorop. Ik voelde me sterk in de finale, maar raakte jammer genoeg niet meer weg en werd 12e. Het was de eerste dag dat ik me echt goed voelde...
Op de laatste dag stond er nog een pittige rit op het programma, de eerste 100 km waren om op te warmen, want nadat er onmiddellijk 8 renners voorop raakten werd het peloton gecontroleerd door de ploeg van de leider. Daarna moesten we nog 7 typische Bretoense rondjes afwerken in Dinan. Draaien en keren op smalle wegen (met wat grind) en een klim (gedeeltelijk) op kasseien door het oude stadsgedeelte en boven aankomst. Het werd dus wringen tot en met, optrekken en telkens naar boven spurten, iets voor explosieve mannen dus. Ik moest me beperken tot het peloton volgen en probeerde me zo goed mogelijk vooraan te plaatsen. Aan de voet van de slotklim was alles nog samen en werd het nog één keer alles geven. Ik eindigde 37e en verloor nog één plaatsje in het klassement en werd uiteindelijk 14e.
Veertiende is ver van slecht, er zat meer in, maar de koers lag van in het begin vast waardoor er niet veel mogelijk was voor vluchters. Ook het parcours viel wat tegen en was niet echt lastig waardoor het moeilijk was om een verschil te maken. Ik was goed, maar toch liep het bergop iets minder dan in Normandië. De buikgriep in het Circuit des Ardennes heeft misschien toch meer krachten gekost dan verwacht.
Gr Klaas
Abonneren op:
Posts (Atom)