Hallo
Ondertussen is het al een tijdje geleden dat ik nog een berichtje plaatste. Om eerlijk te zijn is de inspiratie om te schrijven de laatste tijd wat minder door de gekende omstandigheden. Om niet te veel te piekeren heb ik nog heel wat gekoerst de voorbije weken.
Eerst was er de Munsterland Giro waar ik goede benen had. Het was vooral een waaierkoers die zéér snel verliep. Ik voelde me goed en was steeds mee in de eerste waaier, maar rond half koers liep alles terug samen. Daarna trok ik in de aanval met 4 anderen, 15 kilometer verder werden we gegrepen. Daarop volgde een nieuwe vlucht van 5, en toen ook die op 40 km van het einde werd ingerekend gingen onmiddellijk opnieuw 5 renners er vandoor. Nu waren er geen ploegen meer om de boel te organiseren en zij bleven voorop. Ik reageerde nog samen met Matthias Friedemann, de kloof was echter te groot om te overbruggen. Lange tijd zag het er nog naar uit dat ik 6e of 7e zou worden, maar net op het einde werd ik nog terug gegrepen. Spijtig, het had nog een mooie afsluiter geweest...
Daarna ging ik naar de Tour de Vendée, een golvende koers met tal van korte, steile hellingen. Een vrij explosieve wedstrijd. Ik voelde me lange tijd goed en probeerde in het eerste wedstrijduur weg te komen. Dit lukte echter niet. Daarna reden 4 renners weg en op 50 km van het einde kwam er een serieuze versnelling in het peloton. Ik ontplofte op één van de hellingen en kwam er niet meer door en verliet dan maar na 165 km de wedstrijd, een mindere dag...
Dinsdag startte ik dan alweer in Binche-Chimay-Binche, ook hier duurde het lang tegen dat een vroege vlucht ruimte kreeg. Het eerste uur over brede golvende wegen was niet echt uitnodigend om weg te geraken. Eén keer schoof ik mee in een grote groep van een goede 20 renners, het leek er op alsof we weg zouden geraken, maar na een 10 tal kilometer werden we opnieuw ingerekend. Dan maar wachten op de lokale ronden. Hierin reed een grote groep een ronde voorop waarna alles in de laatste ronde weer samenliep. Ik waagde nog mijn kans samen met Yannick Eijssen, maar er was geen ontkomen aan. Op 5 kilometer van het einde vielen er wat gaten in de staart van de groep en zo kwam ik met wat achterstand binnen.
Donderdag viel ik dan weer in in Parijs-Bourges. Ondanks de koude en de strakke wind, enkele stevige heuveltjes in het midden van de koers viel de schifting al bij al mee. In het begin van de koers had ik nog wat zware benen, maar langzaam verbeterde ik. Zo kon ik zonder forceren uitrijden. Veel viel er niet te doen, een vroege vlucht, ingerekend op minder dan 10 km van het einde en dan spurt...
Zondag nam ik dan nog deel aan de laatste klassieker van het seizoen, Parijs-Tours, goed voor 235 km. Ik voelde me vrij goed en na 25 kilometer zette ik zelf een ontsnapping op, tot mijn grote verbazing reden we met 14 renners weg waarbij alle grote ploegen vertegenwoordigd waren behalve Belkin. We reden volle bak en zo hadden we na 40 km maar liefst 53 gemiddeld. Toch konden we nooit meer dan 20 seconden voorsprong nemen op het peloton, waar ze met verenigde krachten alles op alles zetten om deze hachelijke situatie recht te zetten. Dit lukte uiteindelijk en onmiddellijk hierna reden 4 renners weg. Zij reden daarna de hele wedstrijd voorop.
Omdat de wind vooral in het nadeel zat bleef de koers zéér gesloten en was de afmatting gering. Hierdoor had iedereen nog krachten over op het einde. Dit zorgde ervoor dat iedereen vooraan wou zitten op de smalle hellingen. Ik wrong een hele poos mee, maar na een valpartij had ik er genoeg van en nam ik geen risico's meer. Hierdoor belandde ik uiteraard achteraan, op 10 km van het einde moesten een pak renners afhaken op de voorlaatste helling. Ik probeerde er nog tussen te laveren en naar voor te rijden, maar dat was onbegonnen werk. Zo finishte ik even achterop in een wedstrijd die zoals verwacht uitdraaide op een massaspurt. Was er één Belkin renner in het begin mee geweest was de wedstrijd allicht anders verlopen...
Morgen vertrek ik nog naar China voor de Tour of Hainan en de Tour of Lake of Taihu. Ik probeer van deze mooie ervaring nog het beste te maken.
Klaas
woensdag 16 oktober 2013
dinsdag 1 oktober 2013
De verblindende schoonheid van de fiets.
Hallo
Zoals jullie waarschijnlijk reeds weten kreeg ik vrijdag zéér slecht nieuws te horen. In tegenstelling tot alle goede signalen en reeds ondertekende sponsor contracten komt er toch geen opvolger van mijn huidige ploeg Crelan-Euphony. Hoe de vork precies aan de steel zit weet ik ook niet precies, dat doet er ook niet meer toe, want dat verandert niks aan deze moeilijke situatie.
Aangezien ik al een akkoord had voor volgend jaar was ik vrij gerust, helaas vervalt dit nu allemaal en leef ik in onzekerheid. Ik hoef jullie niet te vertellen dat dat een zéér moeilijke situatie is. Over wat 2014 zal brengen kan ik nog geen uitspraken doen. Ik hoop enkel dat de fiets ook in 2014 nog centraal staat, want het blijft mijn grote passie. Dit nieuws komt nog zo hard aan na dit seizoen. Een eerste jaar op het allerhoogste niveau dat voor mij in het teken stond van zoveel en zo snel mogelijk progressie te maken en sterker te worden. Dat lukte goed, ik paste me steeds beter aan en was overtuigd (ik niet alleen trouwens) dat ik in 2014 de vruchten zou plukken. Helaas ziet het er naar uit dat die vruchten aan de boom zullen wegrotten...
De 'crisis' in het wielrennen is nog nooit zo groot geweest met maar liefst vijf en misschien nog een zesde ploeg die er mee ophouden, dit is meer dan 10% van de profploegen (in 2013 waren er 40). Ook België komt nu aan de beurt, als je weet dat 3 (Vlaanderen, Wallonië, Nationale Loterij) van de 5 ploegen enkel en alleen door de overheid instant blijven ziet de situatie er niet gezond uit. Ook in het buitenland zijn sponsors steeds schaarser, zie maar hoeveel ploegen er in stand gehouden worden door fietsconstructeurs.
Mijn inziens is het grote probleem in het wielrennen dat er geen continuïteit is. In plaats van elkaar te helpen, is er binnen de wielerwereld een zéér grote interne concurrentie met wantoestanden tot gevolg (onder andere het dopinggebruik waarvan ik wel geloof dat dit sterk teruggeschroefd is). Renners zijn concurrent van elkaar (in dezelfde ploeg -er zijn maar 30 plaatsen-), ploegen zijn concurrent van elkaar (voor sponsors, wedstrijden), wedstrijdorganisatoren (categorie, plaats op de kalender), organisaties (ASO vs. UCI voor de inkomsten), binnen de UCI... De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat de schoonheid van de fiets verblindt als je er zelf in zit, maar misschien is dit wel de werkelijkheid. Verder wordt deze sport ook steeds duurder in onze contreien. Een parcours verkeersvrij maken in deze tijden vergt andere inspanningen dan in pakweg de jaren 70 en dit zal er niet op verbeteren.
Vraag is uiteraard wat de oplossing is. Er worden veel pogingen ondernomen, maar helaas lijken die weinig zoden aan de dijk te brengen en ik weet ook nog niet of er snel verandering komt. Als je ziet hoe amateuristisch de verkiezingen van de nieuwe UCI voorzitter de voorbije week verliepen zit er duidelijk nog weinig lijn in...
Dit is gelukkig het einde van de wereld niet. Ik hoop dat ik toch nog iets moois kan vinden voor 2014 en probeer nu de laatste wedstrijden ondanks deze vervelende situatie zo goed mogelijk af te werken.
Komende donderdag rijd ik nog de Sparkassen Giro Munsterland, zondag volgt dan de Tour du Vendée. Maandag ga ik dan nog van start in het Herfstcriterium van Oostrozebeke. Daarna volgen nog Parijs-Tours (13/10) en op 17/10 vertrek ik nog naar China voor de Ronde van Hainan (20-28/10).
Groeten
Klaas
Zoals jullie waarschijnlijk reeds weten kreeg ik vrijdag zéér slecht nieuws te horen. In tegenstelling tot alle goede signalen en reeds ondertekende sponsor contracten komt er toch geen opvolger van mijn huidige ploeg Crelan-Euphony. Hoe de vork precies aan de steel zit weet ik ook niet precies, dat doet er ook niet meer toe, want dat verandert niks aan deze moeilijke situatie.
Aangezien ik al een akkoord had voor volgend jaar was ik vrij gerust, helaas vervalt dit nu allemaal en leef ik in onzekerheid. Ik hoef jullie niet te vertellen dat dat een zéér moeilijke situatie is. Over wat 2014 zal brengen kan ik nog geen uitspraken doen. Ik hoop enkel dat de fiets ook in 2014 nog centraal staat, want het blijft mijn grote passie. Dit nieuws komt nog zo hard aan na dit seizoen. Een eerste jaar op het allerhoogste niveau dat voor mij in het teken stond van zoveel en zo snel mogelijk progressie te maken en sterker te worden. Dat lukte goed, ik paste me steeds beter aan en was overtuigd (ik niet alleen trouwens) dat ik in 2014 de vruchten zou plukken. Helaas ziet het er naar uit dat die vruchten aan de boom zullen wegrotten...
De 'crisis' in het wielrennen is nog nooit zo groot geweest met maar liefst vijf en misschien nog een zesde ploeg die er mee ophouden, dit is meer dan 10% van de profploegen (in 2013 waren er 40). Ook België komt nu aan de beurt, als je weet dat 3 (Vlaanderen, Wallonië, Nationale Loterij) van de 5 ploegen enkel en alleen door de overheid instant blijven ziet de situatie er niet gezond uit. Ook in het buitenland zijn sponsors steeds schaarser, zie maar hoeveel ploegen er in stand gehouden worden door fietsconstructeurs.
Mijn inziens is het grote probleem in het wielrennen dat er geen continuïteit is. In plaats van elkaar te helpen, is er binnen de wielerwereld een zéér grote interne concurrentie met wantoestanden tot gevolg (onder andere het dopinggebruik waarvan ik wel geloof dat dit sterk teruggeschroefd is). Renners zijn concurrent van elkaar (in dezelfde ploeg -er zijn maar 30 plaatsen-), ploegen zijn concurrent van elkaar (voor sponsors, wedstrijden), wedstrijdorganisatoren (categorie, plaats op de kalender), organisaties (ASO vs. UCI voor de inkomsten), binnen de UCI... De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat de schoonheid van de fiets verblindt als je er zelf in zit, maar misschien is dit wel de werkelijkheid. Verder wordt deze sport ook steeds duurder in onze contreien. Een parcours verkeersvrij maken in deze tijden vergt andere inspanningen dan in pakweg de jaren 70 en dit zal er niet op verbeteren.
Vraag is uiteraard wat de oplossing is. Er worden veel pogingen ondernomen, maar helaas lijken die weinig zoden aan de dijk te brengen en ik weet ook nog niet of er snel verandering komt. Als je ziet hoe amateuristisch de verkiezingen van de nieuwe UCI voorzitter de voorbije week verliepen zit er duidelijk nog weinig lijn in...
Dit is gelukkig het einde van de wereld niet. Ik hoop dat ik toch nog iets moois kan vinden voor 2014 en probeer nu de laatste wedstrijden ondanks deze vervelende situatie zo goed mogelijk af te werken.
Komende donderdag rijd ik nog de Sparkassen Giro Munsterland, zondag volgt dan de Tour du Vendée. Maandag ga ik dan nog van start in het Herfstcriterium van Oostrozebeke. Daarna volgen nog Parijs-Tours (13/10) en op 17/10 vertrek ik nog naar China voor de Ronde van Hainan (20-28/10).
Groeten
Klaas
Abonneren op:
Posts (Atom)