zondag 29 mei 2011

Tour de Gironde

Hallo

De voorbije drie dagen was ik aan de slag in de Tour de Gironde, de golvende wijnstreek rond Bordeaux zorgde voor het mooie, maar ietwat gemakkelijke kader van deze wedstrijd.
Vooral de eerste dag was het een zeer gemakkelijke rit, de wind was de grootste spelkbreker, maar zorgde nooit voor afscheiding. De wedstrijd werd tegen 47 km/u verreden waardoor ontsnappen zo goed als onmogelijk was. Het zag er dan ook naar uit dat deze etappe zoals alle voorgaande jaren op een massaspurt zou eindigen. Toch was dit niet het geval. Na zowat 145 kilometer raakten 22 renners voorop 'en facteur', er viel gewoon een gat, bijna alle ploegen waren vertegenwoordigd en weg waren ze. In het peloton was er weinig initiatief en de vluchters bleven een goede halve minuut voor. Ik eindigde in het peloton na een dwaze koers. Om het helemaal af te maken kreeg ik door verschillende breuken in de gevaarlijke laatste kilometer nog 15 seconden extra aangesmeerd.

Zaterdag stond dan de 'koninginnerit' op het programma. Constant op en af in het achterland van Bordeaux en dat in een redelijk broeierig weer. Op het einde moesten we nog één plaatselijke ronde afwerken van 4,5 kilometer. De streep was getrokken op een soort Cauberg, een helling van circa 1 kilometer aan 10%, die we dus tweemaal moesten doen. Ik had er wel zin in, maar de wedstrijd brak nooit helemaal open. Na 100 kilometer schudde ik zelf aan de boom op een helling, ik had goede benen en we reden met 30 renners weg. We namen 35 seconden op het peloton, maar de groep was te groot en na een 15 tal kilometer liep alles opnieuw samen. Vervolgens vertrokken 10 renners, zij namen een voorsprong van 45 seconden en hielden daar nog 20 seconden van over bij het aansnijden van de plaatselijke ronden. De eerste maal de helling voelde ik me super, ik demarreerde en reed iedereen voorbij! Alleen op kop zowaar! Ik dacht dat ik voor de overwinning reed en gaf dan ook alles met het peloton op de hielen. Jammer genoeg was het wind op kop richting de aankomst, waardoor het peloton me bijna op de voet viel bij het aansnijden van de laatste kilometer bergop. Toch reed ik nog vlot naar boven. Tot op 200 meter van de streep was de overwinning binnen handbereik, maar op 150 meter werd ik dan toch nog gepasseerd. Uiteindelijk werd ik nog 13e. Achteraf bleek ook dat nog één renner voorop reed uit de onstnapping, dus reed ik eigenlijk voor de tweede plaats. Niemand wist dit, en dus stak de tweede (die mij dus op het einde passeerde) de handen in de lucht.

De laatste dag was het opnieuw redelijk pittig. Het parcours viel al bij al nog mee, maar dit keer was het nog warmer, een goede 30 graden maakte de wedstrijd extra lastig. De koers bleef lang gesloten. Na 30 kilometer kwam een eerste keer vooraan postvatten en gaf ik er een flinke lap op. Het peloton brak in drie stukken, maar op de lange rechte wegen liep alles opnieuw samen. Het duurde tot na de eerste bonificatiespurt (km 75) eer de goede ontsnapping vertrok. En het was opnieuw ikzelf. Op een lang stuk vals plat met de wind op kop ging ik er alleen vandoor. Na een 5 tal kilometer kwamen 11 renners me vervoegen en zo kwamen we met 12 op kop. We liepen tot goed 1 minuut uit, maar de samenwerking was toch niet optimaal. Na 25 kilometer kwamen zowaar 30 renners terug, dit zorgde ervoor dat de samenwerking helemaal wegviel en met nog 25 kilometer was alles dan ook te herdoen. Een massaspurt leek in de maak, want de finale was hoofdzakelijk vlak. Eén renner kon die echter nog ontlopen en net uit de greep blijven. Ikzelf eindigde in het peloton en werd na alle onstnappingspogingen nog tweede in het bergklassement (ik kwam één puntje te kort om te winnnen). De conditie is zeer goed, maar de wedstrijd was niet echt lastig genoeg voor mij om het verschil te maken. Hopelijk kan ik deze vorm nog een eindje aanhouden.

Gr Klaas

dinsdag 24 mei 2011

Afsluiter Tour de Franche-Comté

Zondag gingen we van start in het Zwitserse Le Locle. Meteen na de start liep de weg een 4 tal kilometer omhoog tegen 5 procent. Omdat ik daags voordien getoond had dat ik bergop bij de beteren hoorde en ik toch niets te verliezen had gaf ik er meteen een lap op. Eerste aanvaller van de dag dus. We reden met 5 weg, maar dat werden er al snel 4. Met de wind stevig op kop en brede wegen was het echter een zware opdracht. Boven op de helling hadden we een kleine 20 seconden voorsprong op het licht verbrokkelde peloton. Jammer genoeg zat de tweede uit het bergklassement mee in de ontsnapping waardoor de ploeg van de leider in dit nevenklassement volle bak begon te rijden. Hierdoor werd onze ontsnapping na een 10 tal kilometer teniet gedaan. De volgende 10 kilometer kon niemand wegrijden en het duurde tot na een pittige afdaling alleer 12 renners dan toch een kloof konden slaan.
Je zou denken dat de wedstrijd dan in de plooi valt en de ploeg van de leider begint te controleren. Dit gebeurde niet echt en de leiders liepen zo uit tot een 5 tal minuten. Tien renners gingen in de tegenreactie, 99 keer op 100 is dit zinloos, maar ook nu reageerde de leidersploeg niet meteen. En zo konden de 10 wegrijden. Vooraan begonnen ze ook wat te twijfelen en met nog 60 kilometer te gaan kregen we 22 leiders met goed 3 minuten voorsprong op het peloton waarin enkele andere ploegen begonnen te rijden.
Uiteindelijk reed de leidersploeg dan ook mee, maar dit bleek te laat. De kopgroep verbrokkelde nog en er bleven in totaal een 13 tal renners vooruit. Ik mocht me wat gedeisd houden om eventueel nog iets te proberen op de laatste klim van 2e categorie op 25 kilometer van de streep. Dit bleek echter een tegenvaller. Voor we het goed en wel wisten waren we al boven met een zo goed als compact peloton.

Voor mij had de laatste rit dus niet meer veel om handen. In het begin probeerde ik de wedstrijd open te breken, daarna viel de wedstrijd wat in de plooi en bleek het parcours niet meer selectief genoeg om nog verschillen te maken.

De volgende wedstrijd is de Tour de Gironde, van vrijdag tot en met zondag. Drie ritten in de Landes. Op vlak van parcours niet meteen de zwaarste koers, maar de conditie is ok, dus zal ik het niet laten om me te tonen.

Klaas

zaterdag 21 mei 2011

3e dag: Franche-Comté

Hallo

Hoewel er alweer onweer aangekondigd werd, bleef het dit keer droog. 25 graden, en dus ideaal koersweer. Niet alleen met het weer eens meeval... Ook in de koers had ik deze keer geen brokken, en of dat een verschil maakt!

Vanmorgen had ik na overleg met de ploegleider besloten om het rustig aan te doen. Op de eerste helling brak het peloton in twee stukken (door het tempo en een val), maar veel problemen kende ik niet en dus kon ik vlot vooraan blijven. De rest van de rit hield ik me gedeisd en reed ik op souplesse. Veel gebeurde er ook niet... Een ontsnapping van 6 renners die terug ingelopen werden na de laatste helling en daarna een spurt met een 70 tal renners. De laatste twee kilometer nam ik nog de leiding in dienst van de ploeg, maar zonder succes.

In de namiddag gingen we van start in Pontarlier om aan te komen in Les Chaux de Fonds in Zwitserland. Dit was meteen ook de koninginnerit. De eerste 15 kilometer liepen constant vervelend omhoog. Ik voelde me goed en toen er een onstnapping vertrok van 15 renners reed ik het gat alleen dicht toen het 15 seconden was. Het zag er goed uit... Maar in de daaropvolgende afdaling nam de leider zelf zéér veel risico's en bracht zo het peloton terug. Daarna volgde een helling van 5 kilometer die ik zonder problemen in de eerste 10 passeerde, we bleven nog met een 25 tal renners over. Hierna volgde een afdaling op grind! Ik probeerde zoveel mogelijk om de risico's te beperken, maar natuurlijk heb je weinig keus en moet je volgen. Ik bleef gelukkig recht (wat niet iedereen lukte, het was dan ook echt onverantwoord!). De afdaling zorgde er wel voor dat alles uitéén lag, maar alles (30 renners) liep even verder opnieuw samen. De koers werd nu wat tactischer. Toen 15 renners wegreden op een tussenstrook had ik schrik dat de wedstrijd gereden was. Ik ging dan ook verschillende keren in de tegenaanval en bij de 5e poging lukte het dan toch om weg te rijden. Na een achtervolging van een 5 tal kilometer 'à bloc' kon ik vooraan aansluiten, maar 2 kilometer verder liep alles opnieuw samen. Het peloton werd zo opnieuw aangedikt tot 60 renners. Even scheurde het nog door de wind, en ook nu kon ik nog alleen naar de eerste waaier rijden. Daarna viel de wedstrijd dan toch wat in de plooi, 12 renners konden een voorsprong van 45 seconden bijéén fietsen, waarna het peloton de wedstrijd onder controle hield. In de afdaling richting slotklim naderden we snel, maar konden 5 renners de sprong naar voor maken, terwijl andere renners vooraan moesten afhaken. Zo kregen we aan de voet van de slotklim een kopgroep van 10 renners met een voorsprong van 40 seconden. Twee renners konden hieruit wegrijden. Ondanks de vele inspanningen onderweg voelde ik me goed op de slotklim van 8 kilometer en met nog 5 kilometer te gaan viel ik dan maar aan. Slechts drie renners konden volgen! Ik reed de hele klim tempo omhoog en we raapten alle vluchter één voor één op. Jammer genoeg bleken de twee vooraan ook goede klimmers te zijn en zij hadden op de top nog 20 seconden voorsprong. De laatste 5 kilometer liepen nog bergaf richting aankomst waardoor de situatie niet meer veranderde. Eén renner uit mijn groep van vijf kon nog een kloofje slaan en werd derde. Ik spurtte vervolgens tweede en werd dus vijfde in de rit.

Eindelijk eens wat meeval en een mooi resultaat waar ik fier op mag zijn. Zeker gezien de manier waarop. Bergop was ik zeker bij de beste drie. Zonder pech stond ik nu vijfde...

Morgen nog een dag, hoofdzakelijk bergaf en ze kondigen onweer aan... Het zal 'leuk' worden...

Klaas

vrijdag 20 mei 2011

Tour de Franche-Comté: PECH

Hallo

We zitten ondertussen in de helft van de Tour de Franche-Comté, een mooie wedstrijd en één van mijn doelen dit jaar.

Jammer genoeg zit het echt wel niet mee...

Gisterenvoormiddag was het super mooi weer, maar bij de start brak de hel los, onweer, donder en bliksem en stortregen...
Toch verloor ik de moraal niet, ik voelde me goed en daarom reed ik constant vooraan. Na een 20 tal kilometer reed ik een 7 tal kilometer in de aanval met een 10 tal renners, het zag er goed uit, maar het peloton liet niet begaan. Op de eerste helling kwam ik vlot door in 10e positie, en in de pittige afdaling daarna nam ik de leiding om het gevaar te vermijden (door de regen en smalle wegen was het best gevaarlijk). Ik daalde blijkbaar goed, want eens beneden lag het hele peloton uitéén. Des groupes partout... Op de 2e helling voerde ik mee de forcing en zo schoten we nog met een 30 tal renners over en ik voelde me nog altijd zéér goed...
Maar vanaf toen liep alles mis, na de afdaling van de 2e beklimming reed ik plat. Omdat alles uitéén lag waren er geen wagens in de buurt, ik werd wel geholpen door de neutrale wagen, maar zo belandde ik wel in een tweede groep. Ik probeerde onmiddellijk het tempo erin te houden en terug te naar voor te rijden, maar geen enkele versnelling van het nieuwe wiel werkte en ik gleed overal weg, ik dacht dat ik een oud wiel gekregen had en dat de tube erop van een 'gladdig' merk was...
Stoppen was echter geen optie, er waren nog altijd geen wagens in de buurt en stoppen betekende dat ik in een derde groep terrecht zou komen. Langzaam aan werd mijn groep opnieuw groter, maar ik langzaam aan doofde mijn kaars ook uit. Ik voelde me slechter en slechter en toen op de laatste helling het hele peloton uitéén barstte moest ik passen. Zelf in de afdalingen kon ik niet meer volgen, niet normaal...
Uiteindelijk ben ik gestopt, want het ging niet meer. Pas toen merkte ik dat het achterwiel niet vast zat en de hele tijd tegen de rem sleepte, uiteindelijk heb ik veel geluk gehad dat ik niet ben gevallen...
Ondertussen was mijn koers helemaal over, ik was ver in de achtergrond verzeild en finishte helemaal alleen op meer dan 11 minuten, na de aankomst was ik dan ook geweldig ontgoocheld. Ik wou hier graag een klassement rijden, het ging goed, ik voerde zelf de forcing, maar werd er tegelijk ook het grootste slachtoffer van...

Vandaag was het opnieuw broeiierig heet bij de start, met opnieuw enkele onweders tijdens de wedstrijd en aan de aankomst. De rit werd gekenmerkt door een ontsnapping van 6 kilometer die echter geen vrijgeleide kreeg. Na de 3 hellingen was alles te herdoen en uiteindelijk eindigde de wedstrijd op een massaspurt. De laatste kilometer was zeer gevaarlijk met een rondpunt op kasseien. Door de regen zorgde dit voor een de onvermijdelijke valpartijen...
Gelukkig lag ik er niet bij, maar ik had wel al mijn pech gehad... Na een 30 tal kilometer wedstrijd mocht ik veranderen van achterwiel na een spaakbreuk, en op 10 kilometer van het einde mocht ik nog eens van de fiets voor een lekke band vooraan...

Misschien zit morgen eens alles mee, twee ritten die zeer lastig zijn. Vooral de namiddag inspireert mij met een aankomst bergop in het Zwitzerse Les Chaux de Fonds. En of ik gemotiveerd ben om er nog iets van te maken...

Klaas
Klaas

maandag 9 mei 2011

Chrono Lac de Vassivière, GP Beauchamps en Tour de la Manche

Hallo

De laatste weken werkte ik meerdere wedstrijden af, hieronder volgen de verslagen...

Op zondag 1 mei ging ik van start in de 4e wedstrijd tellende voor de Coupe de France, een individuele tijdrit van 27,4 kilometer rond de Lac de Vassivière in de Limousin. Het parcours was zeer lastig, constant op en af, met hier en daar een langere strook bergop. Veel ervaring heb ik niet in dit soort werk, het is vooral kwestie om onmiddellijk het goede ritme te vinden. Dit lukte me aardig, ik viel nooit stil en verteerde de hellingen vrij vlot. Toen ik aankwam had ik dan ook de 4e tijd, ongeveer de helft van de deelnemers was toen al gestart. Ik hoopte dat dit resultaat goed zou zijn voor een plaats tussen 15 en 20. Jammer genoeg bleek dit niet het geval, op het einde doken nog heel wat renners nipt onder mijn tijd, zodat ik uiteindelijk 32e werd. Toch ben ik tevreden over mijn tijdrit, als niet specialist deed ik het meer dan behoorlijk en tegenover andere renners die al vaak een goede tijdrit reden viel ik zeker niet uit de toon. Alleen is het jammer dat het resultaat wat tegenviel.

Daags nadien nam ik deel aan een wedstrijd (Elite Nationale) in Beauchamps. Daar moesten we 10 keer een ronde van 14,3 kilometer afleggen met telkens een beklimming van een kleine kilometer. De aankomst lag ongeveer in de helft van die klim. De strakke wind zorgde voor een nerveuze wedstrijd. Toch stond de wind nooit 'goed' om alles uitéén te trekken. Door het hoge tempo, de klim en de wind, sloop de vermoeidheid toch in het peloton. Net voor half koers was er dan ook een serieuze schifting waarbij nog slechts een 45 tal van de 100 gestartte renners overbleven. Een ronde verder reden 4 renners hieruit weg, één van mijn ploegmaats reageerde nog, maar kon de kloof niet dichten. Met nog 2 ronden te gaan, heb ik dan samen met 2 andere ploegmaats gereden om de vluchters te grijpen. In de laatste ronde konden we nog iedereen inrekenen op één renner na. Door het hoge tempo dat we ontwikkelden werd de groep nog sterk uitgedund. Ik eindigde als 24e, en mijn ploegmaat won de spurt voor de 2e plaats.

Van donderdag tot en met zondag (gisteren) was ik aan de slag in de Manche voor de gelijknamige Tour de la Manche.
Zoals zo vaak is de eerste etappe beslissend in een rittenwedstrijd. Na 5 kilometer reden 12 renners weg. Zij namen 10 seconden voorsprong op het peloton dat de achtervolgin in zette. Geen paniek dus, tot het peloton in een afdaling de verkeerde kant opgestuurd werd, chaos alom en het gevolg dat de 12 leiders onmiddellijk 1min30 voorsprong verwierven. Aangezien alle grote ploegen vertegenwoordigd waren met één renner had niemand de intentie om te reageren. De voorsprong liep dan ook op tot 5 minuten. In de 3 plaatselijke ronden kwam er wel nog een tegenreactie, waarin ik betrokken was. We naderden tot op twee minuten, maar in de laatste ronde kwam het peloton terug. De voorsprong bleef constant twee minuten, waardoor we zouden sprinten voor de 13e plaats. Helaas kwam het zover niet, een valpartij op 4 kilometer van de aankomst zorgde ervoor dat het peloton in 3 stukken brak, ik zat in het tweede deel en verloor zo nog eens 25 seconden extra.
Op dag twee gingen twee renners er van bij de start onmiddellijk vandoor. Rond half koers werd het parcours steeds lastiger en ook de wind kwam serieus opsteken. De renners van Nogent-sur-Oise namen hierop het commando wat er voor zorgde dat het peloton in twee stukken brak. Ik voelde me niet echt goed, maar kon toch stank houden in het eerste deel van een 30 tal renners. Bij het ingaan van de plaatselijke ronden werden de twee vluchters gegrepen waarna bij een tussenspurt opnieuw 6 renners aan de haal gingen met ploegmaat Niels Brouzes. Jammer genoeg moest hij door krampen afhaken zodat we niet meer vertegenwoordigd waren in de kopgroep. Eén renner vormde een serieuze bedreiging in het klassement en daarom moest ik samen met een ploegmaat rijden. We kwamen terug tot op 30 seconden waarna ik met bij het ingaan van de laatste ronde aan de kant zette en rustig uitreed. Een klassement had ik toch niet te verdedigen...
Zaterdag voormiddag stond dan een tijdrit van 11,5 kilometer op het programma waarvan de eerste 1,5 kilometer bergop, daarna een vlak stuk, weer 700 meter bergop, een steile afdaling en tot slot 5 kilometer vrij vlak richting aankomst. Lastig dus... Ik vond meteen de goede "allure" zoals de Fransen zeggen en reed een goede chrono met vooral een sterk einde. Toen ik aankwam had ik de tweede tijd. Denkende aan vorige week besefte ik wel dat dit niet altijd veel betekent. Uiteindelijk reden nog 8 renners sneller dan mij en werd ik 9e, een mooi resultaat dus.
In de namiddag stond dan nog een zware rit richting Avranches gepland. Van in de start ging het er zéér hevig aan toe, ik probeerde meerdere malen mee te gaan, maar zonder succes. Uiteindelijk konden 7 renners wegrijden en zij reden een voorsprong van 5 minuten bijéén. Enkele ploegen namen hierop het heft in handen om de achtervolging te leiden, waardoor we bij het ingaan van de plaatselijke ronden in Avranches op twee na alle vluchters inliepen, maar ook zij waren er snel aan voor de moeite. Door het hoge tempo was het bijna onmogelijk om weg te rijden. In de eerste ronde kende ik ook nog eens pech. Een geblokkeerde ketting zorgde ervoor dat ik van de fiets moest net op het moment dat veel renners gelost werden. Op één ronde tijd kon ik toch terugkeren in de voorwacht, dit kostte echter veel inspanningen zodat ik me op het einde moest beperken tot volgen. Uiteindelijk werd het een spurt bergop met een 45 tal renners die nog ontsierd werd door een massale val op 1,5 kilometer van het einde.
Om af te sluiten stond nog een zéér lastige rit op het programma. Vooral in het begin, de eerste 60 kilometer, waren zeer lastig. Omdat mijn ploegmaat nog kans had om de ronde te winnen besloten we om met de ploeg van in het begin de wedstrijd zo hard mogelijk te maken om zo de leider te isoleren. In het begin zag het er goed uit, op de eerste helling konden we met 12 renners wegrijden waarbij nog twee ploegmaats van mij zaten. Ik voelde me goed en omdat het peloton fel reageerde nam ik het heft in handen op de tweede klim. Niemand kon volgen en zo reed ik even alleen. Ik wachtte op mijn medevluchters, maar ondertussen was het peloton -waar de leider steun had gevonden bij een andere ploeg- fel genaderd. Toen een andere renner ervandoor ging op het moment van de samensmelting schoof ik opnieuw mee. Met twee knokten we voor 15 seconden voorsprong, één renner kwam nog terug en het peloton minderde wat vaart zodat we met 3 vertrokken waren voor een avontuur. Onze maximale voorsprong liep op tot 2min55 wat niet echt veel was. Toch hielden we goed stand, bij het ingaan van de plaatselijke ronden hadden we nog 1min45 voor. We voerden het tempo op waarbij één renner moest afhaken en met twee liepen we vervolgens uit tot 1min55. Omdat de andere renner mij tot drie maal toe aanviel en sneller was in de spurt mocht ik niet meer meewerken. We keken vervolgens naar elkaar en reden niet meer voluit waardoor we op anderhalve ronde van het einde ingelopen werden. Het peloton leek af te stevenen op een massaspurt, maar 3 renners konden die in extremis nog ontlopen. Ik liet het in de laatste kilometer lopen.
Ik eindigde uiteindelijk 25e in het algemene klassement dat al na dag één geen doel meer was. Aan mijn lange aanval in de laatste rit hield ik nog de tweede plaats in het rushes klassement over en werd ook 5e in het bergklassement.

De volgende grote afspraak is de Tour de Franche-Comté.

Gr Klaas