Hallo
Gisteren ging ik van start in Deux-Acren voor de GP Criquiellion. We moesten eerst 6 ronden van 20 km afleggen en daarna nog 4 van 10 km. Het parcours was gewijzigd t.o.v. vorig jaar door wegenwerken en was heel wat minder lastig. Ook het deelnemersveld was niet echt sterk, deze wedstrijd behoort nu tot de nieuwe beker van België, een nieuwe "comptetitie" voor de ploegen die niet in aanmerking komen voor de Topcompetitie.
De omstandigheden waren wel gelijk aan die van vorig jaar, ook nu ging de temperatuur riching de 30°C, maar toch had ik niet echt last van de warmte. De eerste 30 km hield ik me wat gedeisd in het peloton waar weinig gebeurde. Daarna schoof ik op en sprong ik vaak mee, enkele keren reed ik weg met een groep, maar nooit met succes. Even later nam ik zelf de wedstrijd in handen en viel zelf meerdere keren aan. Het was echter moeilijk om weg te rijden, ik miste geen enkele ontsnapping, maar meestal hielden we het niet lang uit. Ofwel reed de helft van de kopgroep niet mee, en ook het parcours was niet ideaal, niet lastig en grote rechte wegen vals plat omhoog of omlaag waar het als vluchter moeilijk was om tempo te maken. Ik bleef proberen en in de laatste grote ronde reed ik alleen weg, ik reed een voorsprong van 30s bij elkaar, en hoopte op wat steun. Na 15 km kwamen 2 renners bij me aansluiten waarbij ploegmaat Salomein. We hielden het nog 10 km vol, maar werden toen terug ingerekend door het peloton. Er gebeurde nog weinig, en de wedstrijd leek uit te draaien op een massaspurt. Jelle Wallays kon die met een late uitval echter nog ontlopen en won nipt voor het aanstormende peloton waar Jarl Salomein de spurt van won voor Julien Vermote. Ik eindigde ontgoocheld in de buik van de groep, alweer goede benen en een goede koers, maar alweer geen uitslag. Echt frustrerend...
Nu gaat de riem er eventjes af en ga ik de batterijen weer wat opladen voor de rest van het seizoen. Dan zijn de wedstrijden (hopelijk) wat zwaarder, want tot nu toe eindigden de meeste wedstrijden die ik reed op een massaspurt of kenden een zeer gesloten verloop. En ik heb nu éénmaal geen spurt...
Gr Klaas
maandag 24 mei 2010
maandag 17 mei 2010
Triptyque Ardennais
Hallo,
Het voorbije weekend was ik aan de slag in de Ardennen om de Triptyque te betwisten.
Op vrijdag vertrokken we met zo'n 190 renners in Welkenraedt. Het was miezerig, koud weer. Zoals steeds probeerde ik mee te gaan met een vroege ontsnapping en dit keer lukte het wel. Na goed 10 km vertrokken we met 10 renners. Onze voorsprong schommelde steeds rond de minuut en na de beklimming van de Baraque Michel kwamen nog 8 renners terug. De kopgroep werd net iets te groot om goed rond te draaien en zo begon onze voorsprong wat te slinken. Bij het ingaan van de 2e van 3 plaatselijke ronden liep alles opnieuw samen, enkel ploegmaat Laurens de Vreese reed nog even voorop en hij kreeg onmiddellijk versterking van 6 andere renners. Even verder sloten nog 4 renners aan en zo kregen we 11 leiders. Uit deze kopgroep reden 2 renners weg, waarbij opnieuw De Vreese. Ik voelde me nog goed na 100 km in aanval te rijden en toen we 1 minuut achterstand hadden op de kopgroep trok ik met nog 20 km te gaan in de tegenaanval. Ik kreeg 2 renners in steun en 5 km voor het einde was het gat gedicht. Jammer genoeg bleven de 2 vooruit en reden we dus voor de 3e plaats. Ik probeerde nog alles of niks en het werd niks, 12e dus...
Op zaterdag was de zon wel van de partij. Al snel ontstond er ontsnapping van een 25 tal renners waar ik bij zat, maar na enkele kilometer werden we terug ingerekend en op dat moment vertrok de volgende ontsnapping van opnieuw zo'n 25 renners. Zij reden een bonus van maximaal 1min30 bij elkaar, maar bij het ingaan van de plaatselijke ronden werden ze opnieuw ingerekend. De 3 plaatselijke ronden waren lastig maar konden nooit echt voor afscheiding zorgen. Ik probeerde attent vooraan mee te koersen, maar was jammer genoeg niet bij de pinken toen 14 renners vertrokken in de laatste ronde. Zij liepen nooit ver uit, en aan de voet van de slotklim, zo'n 500m aan 10%, hadden ze nog een 8 tal seconden voorsprong. Nog 500m alles geven dus. Ik deed het goed en werd 7e van het peloton, en 20e in de rituitslag. In de slotmeters kwam ik nog net aansluiten bij de koplopers waardoor het tijdverlies beperkt bleef. Er waren enkele breuken in het peloton en hierdoor kwam ploegmaat De Vreese op kop in het klassement, ik werd 10e.
De laatste dag stonden er nog 2 ritten op het programma, in de voormiddag nog een lastige rit in Saint-Hubert, met telkens een steile beklimming. We namen met de ploeg de koers in handen. Vijf renners reden de hele wedstrijd voorop. Wij controleerden achter deze koplopers en in de laatste ronden reden we het gaatje dicht, zodat het uiteindelijk spurt werd met een uitgedund peloton. Ik voelde me goed en kon tot na de laatste beklimming de koers controleren.
In de namiddag mochten we nog eens aan de slag voor een rit van 108 km in Libramont. We namen de koers opnieuw in handen. Het duurde dit keer wel een kleine 40 km vooraleer er 5 renners konden wegrijden. Dit koste veel krachten in het begin. Daarna zetten we ons met de voltallige ploeg op kop om de wedstrijd te controleren. Op het einde kwamen er nog enkele aanvallen, maar we kwamen nooit meer echt in de problemen. Het grootste gevaar was nog een massale valpartij in de laatste 3 km. Gelukkig kon ik die net ontwijken en na een korte achtervolging opnieuw vooraan aansluiten. Het werd opnieuw massaspurt. De Vreese won de ronde, nadat we de laatste dag volledig controleerden met de ploeg. Ikzelf werd nog mooi 10e op 27 seconden.
Tiende is geen werelduitslag, maar is ver van slecht, zeker gezien het werk ik nog geleverd heb de laatste dag. Het was niet echt een mooie wedstrijd. De naam en de streek werden weinig eer aan gedaan, aangezien de langste beklimmingen in het parcours maximaal 1 kilometer lang waren en hierop is het moeilijk om grote verschillen te maken. Dit is ook te zien aan de uitslag, de eerste 10 renners eindigen binnen de halve minuut. Ik vind dit wat spijtig, er zijn al zo weinig echt zware wedstrijden in Belgïe, waarom dan een Vlaams Ardennen parcours in de Ardennen?
Enfin, de conditie is goed, hopelijk blijft dit nog een eindje zo.
Gr Klaas
Het voorbije weekend was ik aan de slag in de Ardennen om de Triptyque te betwisten.
Op vrijdag vertrokken we met zo'n 190 renners in Welkenraedt. Het was miezerig, koud weer. Zoals steeds probeerde ik mee te gaan met een vroege ontsnapping en dit keer lukte het wel. Na goed 10 km vertrokken we met 10 renners. Onze voorsprong schommelde steeds rond de minuut en na de beklimming van de Baraque Michel kwamen nog 8 renners terug. De kopgroep werd net iets te groot om goed rond te draaien en zo begon onze voorsprong wat te slinken. Bij het ingaan van de 2e van 3 plaatselijke ronden liep alles opnieuw samen, enkel ploegmaat Laurens de Vreese reed nog even voorop en hij kreeg onmiddellijk versterking van 6 andere renners. Even verder sloten nog 4 renners aan en zo kregen we 11 leiders. Uit deze kopgroep reden 2 renners weg, waarbij opnieuw De Vreese. Ik voelde me nog goed na 100 km in aanval te rijden en toen we 1 minuut achterstand hadden op de kopgroep trok ik met nog 20 km te gaan in de tegenaanval. Ik kreeg 2 renners in steun en 5 km voor het einde was het gat gedicht. Jammer genoeg bleven de 2 vooruit en reden we dus voor de 3e plaats. Ik probeerde nog alles of niks en het werd niks, 12e dus...
Op zaterdag was de zon wel van de partij. Al snel ontstond er ontsnapping van een 25 tal renners waar ik bij zat, maar na enkele kilometer werden we terug ingerekend en op dat moment vertrok de volgende ontsnapping van opnieuw zo'n 25 renners. Zij reden een bonus van maximaal 1min30 bij elkaar, maar bij het ingaan van de plaatselijke ronden werden ze opnieuw ingerekend. De 3 plaatselijke ronden waren lastig maar konden nooit echt voor afscheiding zorgen. Ik probeerde attent vooraan mee te koersen, maar was jammer genoeg niet bij de pinken toen 14 renners vertrokken in de laatste ronde. Zij liepen nooit ver uit, en aan de voet van de slotklim, zo'n 500m aan 10%, hadden ze nog een 8 tal seconden voorsprong. Nog 500m alles geven dus. Ik deed het goed en werd 7e van het peloton, en 20e in de rituitslag. In de slotmeters kwam ik nog net aansluiten bij de koplopers waardoor het tijdverlies beperkt bleef. Er waren enkele breuken in het peloton en hierdoor kwam ploegmaat De Vreese op kop in het klassement, ik werd 10e.
De laatste dag stonden er nog 2 ritten op het programma, in de voormiddag nog een lastige rit in Saint-Hubert, met telkens een steile beklimming. We namen met de ploeg de koers in handen. Vijf renners reden de hele wedstrijd voorop. Wij controleerden achter deze koplopers en in de laatste ronden reden we het gaatje dicht, zodat het uiteindelijk spurt werd met een uitgedund peloton. Ik voelde me goed en kon tot na de laatste beklimming de koers controleren.
In de namiddag mochten we nog eens aan de slag voor een rit van 108 km in Libramont. We namen de koers opnieuw in handen. Het duurde dit keer wel een kleine 40 km vooraleer er 5 renners konden wegrijden. Dit koste veel krachten in het begin. Daarna zetten we ons met de voltallige ploeg op kop om de wedstrijd te controleren. Op het einde kwamen er nog enkele aanvallen, maar we kwamen nooit meer echt in de problemen. Het grootste gevaar was nog een massale valpartij in de laatste 3 km. Gelukkig kon ik die net ontwijken en na een korte achtervolging opnieuw vooraan aansluiten. Het werd opnieuw massaspurt. De Vreese won de ronde, nadat we de laatste dag volledig controleerden met de ploeg. Ikzelf werd nog mooi 10e op 27 seconden.
Tiende is geen werelduitslag, maar is ver van slecht, zeker gezien het werk ik nog geleverd heb de laatste dag. Het was niet echt een mooie wedstrijd. De naam en de streek werden weinig eer aan gedaan, aangezien de langste beklimmingen in het parcours maximaal 1 kilometer lang waren en hierop is het moeilijk om grote verschillen te maken. Dit is ook te zien aan de uitslag, de eerste 10 renners eindigen binnen de halve minuut. Ik vind dit wat spijtig, er zijn al zo weinig echt zware wedstrijden in Belgïe, waarom dan een Vlaams Ardennen parcours in de Ardennen?
Enfin, de conditie is goed, hopelijk blijft dit nog een eindje zo.
Gr Klaas
donderdag 13 mei 2010
Voorbeschouwing : Triptyque Ardennais
Hallo,
Vanaf morgen tot en met zondag neem ik deel aan de Triptyque Ardennais, dit is misschien wel de meest prestigieuze meerdaagse in België. Zoals de naam doet vermoeden krijgen we een Ardeens parcours voor de wielen geschoven.
Morgen starten we om 12u40 in Welkenraedt voor een rit van 148,9 km. Eerst moeten we goed 86 km in lijn afleggen en daarna nog 3 plaatselijke ronden in en rond St. Vith van goed 20 km. In totaal zitten er 12 hellingen in de rit, geen bekende namen, maar daarom niet minder lastig.
Op zaterdag staat misschien wel de zwaarste rit op het programma, 149 km, eerst een grote omloop die start in het Duitse Monschau om 12u, goed voor 121 km, daarna nog 2 lastige plaatselijke ronden van 14 km in Eupen. Opnieuw moeten we 12 hellingen overwinnen met aankomst boven op de côte de Frikandelle.
Op zondag staan er nog 2 ritten op het programma, in de voormiddag (start om 9u30) in Saint-Hubert, eerst leggen we 21 km in lijn af, daarna nog 5 plaatselijke ronden van 12,5 km, goed voor 83,4 km en 7 hellingen in totaal.
In de namiddag gaan we dan nog eens aan de slag in Libramont (15u), opnieuw leggen we eerst een grote ronde (47,5 km) af en daarna nog 5 plaatselijke ronden (12,2 km), goed voor 108 km in totaal en opnieuw 7 hellingen.
Het parcours ziet er lastig uit en dus belooft het een mooie wedstrijd te worden. Hopelijk zijn de benen goed zodat ik kan meedoen voor een mooi klassement of anders een rit.
Gr Klaas
Meer info op:
http://www.cchawy.be/Tryptique.html
Vanaf morgen tot en met zondag neem ik deel aan de Triptyque Ardennais, dit is misschien wel de meest prestigieuze meerdaagse in België. Zoals de naam doet vermoeden krijgen we een Ardeens parcours voor de wielen geschoven.
Morgen starten we om 12u40 in Welkenraedt voor een rit van 148,9 km. Eerst moeten we goed 86 km in lijn afleggen en daarna nog 3 plaatselijke ronden in en rond St. Vith van goed 20 km. In totaal zitten er 12 hellingen in de rit, geen bekende namen, maar daarom niet minder lastig.
Op zaterdag staat misschien wel de zwaarste rit op het programma, 149 km, eerst een grote omloop die start in het Duitse Monschau om 12u, goed voor 121 km, daarna nog 2 lastige plaatselijke ronden van 14 km in Eupen. Opnieuw moeten we 12 hellingen overwinnen met aankomst boven op de côte de Frikandelle.
Op zondag staan er nog 2 ritten op het programma, in de voormiddag (start om 9u30) in Saint-Hubert, eerst leggen we 21 km in lijn af, daarna nog 5 plaatselijke ronden van 12,5 km, goed voor 83,4 km en 7 hellingen in totaal.
In de namiddag gaan we dan nog eens aan de slag in Libramont (15u), opnieuw leggen we eerst een grote ronde (47,5 km) af en daarna nog 5 plaatselijke ronden (12,2 km), goed voor 108 km in totaal en opnieuw 7 hellingen.
Het parcours ziet er lastig uit en dus belooft het een mooie wedstrijd te worden. Hopelijk zijn de benen goed zodat ik kan meedoen voor een mooi klassement of anders een rit.
Gr Klaas
Meer info op:
http://www.cchawy.be/Tryptique.html
maandag 10 mei 2010
Circuit de Wallonie
Met zowat 190 renners gingen we onder een aangenaam lentezonnetje van start in Lambusart.
Ik koerste van in het begin attent vooraan omdat ik graag mee wou zijn met een vroege vlucht. Bovenop de eerste helling vertrokken 3 renners met ploegmaat Sven Jodts, even verder sloten nog 3 renners aan, maar na zowat 30 km werden ze terug ingelopen. Ik schoof meerdere keren mee met aanvallen en net toen bij één van die pogingen terug ingelopen werd vertrok de goede vlucht, 23 renners...
Natuurlijk laat je geen 23 renners rijden normaal, maar aangezien hierbij 5 ploegmaats zaten zat ik in de tang.
Hun voorsprong liep snel op tot rond de minuut, voor mij zat er niets anders op dan de hele dag af te stoppen en mee te schuiven in tegenreacties wat ook veel krachten kost. Even kwamen we nog terug tot op 20s, ik hoopte dat iemand de sprong zou wagen en ik mijn wagonnetje kon aanhaken om zo vooraan te komen, maar helaas, dit gebeurde niet. De vluchters liepen opnieuw uit tot meer dan een minuut.
In de lastige plaatselijke ronden lukte het dan toch, na ontelbare pogingen, om me met een groepje los te maken, ik mocht uiteraard niet mee rijden. Nadat we nog een pak koplopers inliepen streden we met nog een 10 tal renners voor de 10e plaats. Tijdens de laatste beklimming van de Petit Try viel dit groepje nog uiteen, ik kon nog net aanklampen bij het eerste deel, maar ik had niks meer over om te spurten en werd uiteindelijk 16e.
Dit is geen wereldresultaat, door het ploegenspel zat ik vandaag wat gevangen en zat er niet veel meer in. Ik had wel een goed gevoel, het liep opnieuw beter dan in Zellik-Galmaarden en de Tour de Bretagne, hopelijk kan ik die lijn doortrekken naar de Triptyque.
Gr Klaas
Ik koerste van in het begin attent vooraan omdat ik graag mee wou zijn met een vroege vlucht. Bovenop de eerste helling vertrokken 3 renners met ploegmaat Sven Jodts, even verder sloten nog 3 renners aan, maar na zowat 30 km werden ze terug ingelopen. Ik schoof meerdere keren mee met aanvallen en net toen bij één van die pogingen terug ingelopen werd vertrok de goede vlucht, 23 renners...
Natuurlijk laat je geen 23 renners rijden normaal, maar aangezien hierbij 5 ploegmaats zaten zat ik in de tang.
Hun voorsprong liep snel op tot rond de minuut, voor mij zat er niets anders op dan de hele dag af te stoppen en mee te schuiven in tegenreacties wat ook veel krachten kost. Even kwamen we nog terug tot op 20s, ik hoopte dat iemand de sprong zou wagen en ik mijn wagonnetje kon aanhaken om zo vooraan te komen, maar helaas, dit gebeurde niet. De vluchters liepen opnieuw uit tot meer dan een minuut.
In de lastige plaatselijke ronden lukte het dan toch, na ontelbare pogingen, om me met een groepje los te maken, ik mocht uiteraard niet mee rijden. Nadat we nog een pak koplopers inliepen streden we met nog een 10 tal renners voor de 10e plaats. Tijdens de laatste beklimming van de Petit Try viel dit groepje nog uiteen, ik kon nog net aanklampen bij het eerste deel, maar ik had niks meer over om te spurten en werd uiteindelijk 16e.
Dit is geen wereldresultaat, door het ploegenspel zat ik vandaag wat gevangen en zat er niet veel meer in. Ik had wel een goed gevoel, het liep opnieuw beter dan in Zellik-Galmaarden en de Tour de Bretagne, hopelijk kan ik die lijn doortrekken naar de Triptyque.
Gr Klaas
vrijdag 7 mei 2010
Voorbeschouwing : Circuit de Wallonie
Hallo,
Zondag staat de volgende wedstrijd van de Topcompetie op het programma. Het Circuit de Wallonie met start een aankomst in Fleurus.
Om 12u gaan we van start om eerst een grote lus van 133 km af te leggen met hierin enkele hellingen. Daarna moeten we nog 3 plaatselijke ronden van goed 14 km afleggen met op 3 km van het einde telkens de beklimming van de steile Petit Try.
In vorige editie reed ik hier al vaak een goede wedstrijd, maar nog nooit een echte uitslag. Hopelijk breng ik daar dit jaar verandering in. In Bretagne heb ik getoond dat ik 'in orde' ben...
Groetjes Klaas
meer info op:
http://rcsb.wifeo.com/index.php
Zondag staat de volgende wedstrijd van de Topcompetie op het programma. Het Circuit de Wallonie met start een aankomst in Fleurus.
Om 12u gaan we van start om eerst een grote lus van 133 km af te leggen met hierin enkele hellingen. Daarna moeten we nog 3 plaatselijke ronden van goed 14 km afleggen met op 3 km van het einde telkens de beklimming van de steile Petit Try.
In vorige editie reed ik hier al vaak een goede wedstrijd, maar nog nooit een echte uitslag. Hopelijk breng ik daar dit jaar verandering in. In Bretagne heb ik getoond dat ik 'in orde' ben...
Groetjes Klaas
meer info op:
http://rcsb.wifeo.com/index.php
zondag 2 mei 2010
Tour de Bretagne
Hallo,
De Tour de Bretagne zit er ook weer al op. Ik eindigde 14e wat ver van slecht is in dit sterk bezette deelnemersveld, maar ik houd er toch wat gemengde gevoelens aan over.
Hieronder volgt een kort verslag...
De eerste 2 dagen mochten we warm draaien op Jersey, in een mooi kader en aangenaam (zomer)weer. De eerste dag is zoals altijd in een ronde van cruciaal belang. In het begin van de wedstrijd reden 5 renners weg en na zowat 100 km konden nog 5 renners de sprong naar voren maken. Ik had net een pijl verschoten door zelf even in de aanval te gaan en miste zo de ontsnapping. Ik eindigde uiteindelijk in het peloton op een goede minuut van de winnaar.
Op dag 2 kregen we een korte tijdrit van 10 km voorgeschoteld. Deze verliep op een mooi parcours langs de zee met een korte klim in het midden. Zo'n korte tijdrit is niet meteen mijn specialiteit en wat later in de ronde zou het me ook beter liggen. Ik eindigde op een 69e plaats, wat niet zo slecht was. Ik verloor ongeveer evenveel seconden op de winnaar als in de proloog van de Ronde van Normandië en dit op de dubbele afstand.
Na een lange overzet met de ferrie keerden we terug naar Frankrijk. Ook daar waren de zomerse temperaturen aanwezig (en de wind afwezig).
De eerste dag op het vaste land verliep vrij rustig. Het duurde wel een poosje tegen dat de lange ontsnapping van 3 renners op gang kwam, maar daarna werd de koers gecontroleerd. Op het plaatselijke circuit werden de koplopers ingelopen. Ik moest even achtervolgen na oponthoud door een valpartij, maar kon snel terug komen. Op het bochtenrijke en smalle rondje raakte ik echter nooit meer vooraan. Ik eindigde zo in het peloton op 7 s van 3 koplopers die op het einde waren weggereden.
Op dag 4 was het scenario identiek. De vroege vlucht vertrok al na 3 km en daarna werd de koers gecontroleerd tot aan de (vlakke) plaatselijk ronden. In de eerste van 4 plaatselijke ronden was er een grote valpartij van een 20 tal renners vooraan in het peloton. Hierdoor viel het peloton in meerdere stukken en dit net op het moment dat een ploeg er alles aan deed om een waaier te trekken. Ik zat in een 3e groep, maar na een ronde achtervolgen kon ik opnieuw aansluiten bij het peloton. Uiteindelijk gebeurde er niks meer en werd het massaspurt.
De 5e rit was op papier veruit de lastigste rit, constant golvend en net voor de plaatselijke ronden 4 beklimmingen kort na elkaar. De plaatselijk ronde was ook nog lastig met 2 korte, steile beklimmingen. Iedereen was nerveus vandaag en blijkbaar wilde iedereen mee zijn met de onstnapping. Hierdoor duurde het maar liefst 90 km tot er 3 renners een vrijgeleide kregen. Deze 90 km werden in minder dan 2u afgelegd en dit op een zeer lastige parcours, iedereen had dus al flink afgezien, in de finale zou de koers wel volledig ontploffen...
Dit gebeurde echter niet, de wind stond hoofdzakelijk op kop op de hellingen, waardoor niemand echt weg kon rijden. Ook achteraan kwamen er weinig renners in de problemen, waardoor we met een groot peloton de plaatselijke ronden bereikten. Het was opnieuw veel draaien en keren en de korte explosieve klimmetjes waren ook niet echt mijn ding. Voor mij werd het dus gewoon volgen. In de voorlaatste ronde konden 6 renners een kleine kloof slaan. Zij hielden net stand tegen het aantstormende peloton waarin ik ook mijn plaats had.
Na de lastigste rit dacht iedereen dat de wedstrijd in een definitieve plooi lag. Maar nu gebeurde net het omgekeerde, in de 6e rit kregen we de eerste 100 km smalle, lastige wegen voorgeschoteld. De vaart zat er onmiddellijk in en na een 20 tal kilometers vormde zich een kopgroep van 19 renners met hierin Sven Jodts en ook de nummers 2,3,4 en 5 van het klassment. De ploeg van de leider moest dus alle zeilen bij zetten en het werd een ware vliegmeeting. Enkele andere ploegen kwamen nog helpen en na 80 km volle bak en 2 op hol geslagen bendes koeien later, kwam alles opnieuw samen. Dit zou het moment worden...iedereen zat à bloc en het parcours was nog steeds lastig. Ik ging zelf enkele keren in de aanval en uiteindelijk werd zo in 2 schuifjes een kopgroep van 15 man gevormd. Hoewel de samenwerking niet optimaal was liepen we toch uit tot 3min30. We zouden dus strijden voor de overwinning, op goed een ronde van het einde reden 2 renners weg. Eéntje viel er nog terug en de andere bleef voorop. Ik voelde me sterk in de finale, maar raakte jammer genoeg niet meer weg en werd 12e. Het was de eerste dag dat ik me echt goed voelde...
Op de laatste dag stond er nog een pittige rit op het programma, de eerste 100 km waren om op te warmen, want nadat er onmiddellijk 8 renners voorop raakten werd het peloton gecontroleerd door de ploeg van de leider. Daarna moesten we nog 7 typische Bretoense rondjes afwerken in Dinan. Draaien en keren op smalle wegen (met wat grind) en een klim (gedeeltelijk) op kasseien door het oude stadsgedeelte en boven aankomst. Het werd dus wringen tot en met, optrekken en telkens naar boven spurten, iets voor explosieve mannen dus. Ik moest me beperken tot het peloton volgen en probeerde me zo goed mogelijk vooraan te plaatsen. Aan de voet van de slotklim was alles nog samen en werd het nog één keer alles geven. Ik eindigde 37e en verloor nog één plaatsje in het klassement en werd uiteindelijk 14e.
Veertiende is ver van slecht, er zat meer in, maar de koers lag van in het begin vast waardoor er niet veel mogelijk was voor vluchters. Ook het parcours viel wat tegen en was niet echt lastig waardoor het moeilijk was om een verschil te maken. Ik was goed, maar toch liep het bergop iets minder dan in Normandië. De buikgriep in het Circuit des Ardennes heeft misschien toch meer krachten gekost dan verwacht.
Gr Klaas
De Tour de Bretagne zit er ook weer al op. Ik eindigde 14e wat ver van slecht is in dit sterk bezette deelnemersveld, maar ik houd er toch wat gemengde gevoelens aan over.
Hieronder volgt een kort verslag...
De eerste 2 dagen mochten we warm draaien op Jersey, in een mooi kader en aangenaam (zomer)weer. De eerste dag is zoals altijd in een ronde van cruciaal belang. In het begin van de wedstrijd reden 5 renners weg en na zowat 100 km konden nog 5 renners de sprong naar voren maken. Ik had net een pijl verschoten door zelf even in de aanval te gaan en miste zo de ontsnapping. Ik eindigde uiteindelijk in het peloton op een goede minuut van de winnaar.
Op dag 2 kregen we een korte tijdrit van 10 km voorgeschoteld. Deze verliep op een mooi parcours langs de zee met een korte klim in het midden. Zo'n korte tijdrit is niet meteen mijn specialiteit en wat later in de ronde zou het me ook beter liggen. Ik eindigde op een 69e plaats, wat niet zo slecht was. Ik verloor ongeveer evenveel seconden op de winnaar als in de proloog van de Ronde van Normandië en dit op de dubbele afstand.
Na een lange overzet met de ferrie keerden we terug naar Frankrijk. Ook daar waren de zomerse temperaturen aanwezig (en de wind afwezig).
De eerste dag op het vaste land verliep vrij rustig. Het duurde wel een poosje tegen dat de lange ontsnapping van 3 renners op gang kwam, maar daarna werd de koers gecontroleerd. Op het plaatselijke circuit werden de koplopers ingelopen. Ik moest even achtervolgen na oponthoud door een valpartij, maar kon snel terug komen. Op het bochtenrijke en smalle rondje raakte ik echter nooit meer vooraan. Ik eindigde zo in het peloton op 7 s van 3 koplopers die op het einde waren weggereden.
Op dag 4 was het scenario identiek. De vroege vlucht vertrok al na 3 km en daarna werd de koers gecontroleerd tot aan de (vlakke) plaatselijk ronden. In de eerste van 4 plaatselijke ronden was er een grote valpartij van een 20 tal renners vooraan in het peloton. Hierdoor viel het peloton in meerdere stukken en dit net op het moment dat een ploeg er alles aan deed om een waaier te trekken. Ik zat in een 3e groep, maar na een ronde achtervolgen kon ik opnieuw aansluiten bij het peloton. Uiteindelijk gebeurde er niks meer en werd het massaspurt.
De 5e rit was op papier veruit de lastigste rit, constant golvend en net voor de plaatselijke ronden 4 beklimmingen kort na elkaar. De plaatselijk ronde was ook nog lastig met 2 korte, steile beklimmingen. Iedereen was nerveus vandaag en blijkbaar wilde iedereen mee zijn met de onstnapping. Hierdoor duurde het maar liefst 90 km tot er 3 renners een vrijgeleide kregen. Deze 90 km werden in minder dan 2u afgelegd en dit op een zeer lastige parcours, iedereen had dus al flink afgezien, in de finale zou de koers wel volledig ontploffen...
Dit gebeurde echter niet, de wind stond hoofdzakelijk op kop op de hellingen, waardoor niemand echt weg kon rijden. Ook achteraan kwamen er weinig renners in de problemen, waardoor we met een groot peloton de plaatselijke ronden bereikten. Het was opnieuw veel draaien en keren en de korte explosieve klimmetjes waren ook niet echt mijn ding. Voor mij werd het dus gewoon volgen. In de voorlaatste ronde konden 6 renners een kleine kloof slaan. Zij hielden net stand tegen het aantstormende peloton waarin ik ook mijn plaats had.
Na de lastigste rit dacht iedereen dat de wedstrijd in een definitieve plooi lag. Maar nu gebeurde net het omgekeerde, in de 6e rit kregen we de eerste 100 km smalle, lastige wegen voorgeschoteld. De vaart zat er onmiddellijk in en na een 20 tal kilometers vormde zich een kopgroep van 19 renners met hierin Sven Jodts en ook de nummers 2,3,4 en 5 van het klassment. De ploeg van de leider moest dus alle zeilen bij zetten en het werd een ware vliegmeeting. Enkele andere ploegen kwamen nog helpen en na 80 km volle bak en 2 op hol geslagen bendes koeien later, kwam alles opnieuw samen. Dit zou het moment worden...iedereen zat à bloc en het parcours was nog steeds lastig. Ik ging zelf enkele keren in de aanval en uiteindelijk werd zo in 2 schuifjes een kopgroep van 15 man gevormd. Hoewel de samenwerking niet optimaal was liepen we toch uit tot 3min30. We zouden dus strijden voor de overwinning, op goed een ronde van het einde reden 2 renners weg. Eéntje viel er nog terug en de andere bleef voorop. Ik voelde me sterk in de finale, maar raakte jammer genoeg niet meer weg en werd 12e. Het was de eerste dag dat ik me echt goed voelde...
Op de laatste dag stond er nog een pittige rit op het programma, de eerste 100 km waren om op te warmen, want nadat er onmiddellijk 8 renners voorop raakten werd het peloton gecontroleerd door de ploeg van de leider. Daarna moesten we nog 7 typische Bretoense rondjes afwerken in Dinan. Draaien en keren op smalle wegen (met wat grind) en een klim (gedeeltelijk) op kasseien door het oude stadsgedeelte en boven aankomst. Het werd dus wringen tot en met, optrekken en telkens naar boven spurten, iets voor explosieve mannen dus. Ik moest me beperken tot het peloton volgen en probeerde me zo goed mogelijk vooraan te plaatsen. Aan de voet van de slotklim was alles nog samen en werd het nog één keer alles geven. Ik eindigde 37e en verloor nog één plaatsje in het klassement en werd uiteindelijk 14e.
Veertiende is ver van slecht, er zat meer in, maar de koers lag van in het begin vast waardoor er niet veel mogelijk was voor vluchters. Ook het parcours viel wat tegen en was niet echt lastig waardoor het moeilijk was om een verschil te maken. Ik was goed, maar toch liep het bergop iets minder dan in Normandië. De buikgriep in het Circuit des Ardennes heeft misschien toch meer krachten gekost dan verwacht.
Gr Klaas
Abonneren op:
Posts (Atom)