Gisteren stond de laatste wedstrijd voor mijn korte break op het programma, de GP Criquillion te Deux-Acren. Het constant golvende parcours, de (eerste) hitte en de afstand (175 km) zorgden voor een zware wedstrijd.
Ik probeerde van in het begin meermaals mee te schuiven, maar zonder succes. Onze ploeg was nogal sterk geviseerd waardoor we meermaals moesten achtervolgen wat natuurlijk veel krachten kost. Na een 50 tal kilometer vertrokken dan definitief 25 renners met slechts één Beveren 2000 pion, Louis Verhelst. Toen de kloof 50 seconden was trok ik in de achtervolging met 3 andere renners, maar we bleven hangen op 30 sec. Na 15 km liet ik me dan opnieuw inlopen waarna ik onmiddellijk opnieuw meeschoof in een nieuwe tegenreactie. Dit keer waren we met 15 renners in de achtervolging (waaronder ook Julien Vermote en Eliot Lietaer) wat het achtervolgen een stuk comfortabelder maakte. Toch deden we er nog 20 km over om de kloof met de leiders te overbruggen. Op het moment van de aansluiting vielen we helemaal stil en zo konden nog 3 renners terug komen met ploegmaat Commeyne. Dit waren meteen ook de laatste renners die terug kwamen en zo gingen we met goed 40 renners de finale in. Hierin probeerde ik vaak mee te schuiven, maar de verschillen bleven contstant klein. Op 2,5 ronden van het einde konden we ons toch met goed 15 renners afzonderen. En hieruit reden onmiddellijk 5 renners weg met ploegmaat Lietaer. 2 renners trokken nog in de achtervolging en hier maakte ik een foutje door niet te reageren. Zij kwamen nog aansluiten zodat we 7 leiders kregen en ik werd met mijn groepje opnieuw ingelopen. De 7 leiders mochten strijden voor de overwinning en een minuut later mocht ik spurten voor een verre ereplaats. Ik werd uiteindelijk 32e.
Jammer dat ik in de finale even niet attent was, want ik was zeker nog niet uitgeblust, ik was ook wel niet super, maar dat was vooral te wijten aan de hitte en ik had de indruk dat iedereen daar wel last van had. Toch ben ik blij dat ik nu even mag rusten en de batterijen opnieuw kan opladen voor de zomer, want dan staan nog heel wat mooie wedstrijden op het programma die me normaal gezien nog beter moeten liggen, ik kijk er al naar uit!
Groetjes Klaas
maandag 25 mei 2009
zaterdag 23 mei 2009
Voorbeschouwing : GP Criquillion
Hallo
Zondag staat de laatste wedstrijd van het 'voorseizoen' op het programma, de GP Criquillion te Deux-Acren. Het is de eerste maal dat ik aan de start van deze wedstrijd verschijn, dus weet ik niet onmiddellijk wat te verwachten.
Deze week stond vooral in teken van de recuperatie na de Triptyque, toch stond er donderdag nog 'een stevige training' op het programma. Ik werd namelijk op de valreep nog geselecteerd om de GP Raymond Impanis af te werken in en om Kampenhout. Dit werd (zoals verwacht) een echte vluchtkoers en snelheidswedstrijd. In tegenstelling tot de verwachtingen voelden de benen na de Triptyque toch nog goed aan. Daarom probeerde ik meermaals mee te gaan in een ontsnapping. Even leek het erop dat dit ook zou lukken en reden we met 7 renners weg. Toch na 5 km werden we opnieuw gegrepen en onmiddellijk daarna vertrok de goede vlucht met 15 renners waaronder ploegmaat Wallays. Daarna hield ik me schuil in de buik van het peloton om in het slot van de wedstrijd weer wat attenter vooraan te koersen. De kopgroep werd in het slot nog wat aangedikt en deze mochten spurtten voor de zege. Ik boldde een 25tal seconden later in de buik van het peloton over de streep.
Ik hoop me morgen nog een laatste keer echt te tonen, het parcours gaat constant op en af, wat me wel goed moet liggen. Nu nog hopen op de goede benen en nog één keer alles geven, daarna ga ik even rusten...
Meer info over de wedstrijd op:
http://users.tvcablenet.be/personal/tvcn39980/
Gr Klaas
Zondag staat de laatste wedstrijd van het 'voorseizoen' op het programma, de GP Criquillion te Deux-Acren. Het is de eerste maal dat ik aan de start van deze wedstrijd verschijn, dus weet ik niet onmiddellijk wat te verwachten.
Deze week stond vooral in teken van de recuperatie na de Triptyque, toch stond er donderdag nog 'een stevige training' op het programma. Ik werd namelijk op de valreep nog geselecteerd om de GP Raymond Impanis af te werken in en om Kampenhout. Dit werd (zoals verwacht) een echte vluchtkoers en snelheidswedstrijd. In tegenstelling tot de verwachtingen voelden de benen na de Triptyque toch nog goed aan. Daarom probeerde ik meermaals mee te gaan in een ontsnapping. Even leek het erop dat dit ook zou lukken en reden we met 7 renners weg. Toch na 5 km werden we opnieuw gegrepen en onmiddellijk daarna vertrok de goede vlucht met 15 renners waaronder ploegmaat Wallays. Daarna hield ik me schuil in de buik van het peloton om in het slot van de wedstrijd weer wat attenter vooraan te koersen. De kopgroep werd in het slot nog wat aangedikt en deze mochten spurtten voor de zege. Ik boldde een 25tal seconden later in de buik van het peloton over de streep.
Ik hoop me morgen nog een laatste keer echt te tonen, het parcours gaat constant op en af, wat me wel goed moet liggen. Nu nog hopen op de goede benen en nog één keer alles geven, daarna ga ik even rusten...
Meer info over de wedstrijd op:
http://users.tvcablenet.be/personal/tvcn39980/
Gr Klaas
maandag 18 mei 2009
Verslag : Triptyque Ardennais
Hallo,
Van vrijdag tot en met gisteren was ik aan de slag in de Ardennen, met de Triptyque Ardennais mocht ik de zwaarste rittenkoers in België rijden.
De eerste dag kregen we een kortere rit van 133 km voorgeschoteld met start en aankomst in Malmedy. In de eerste 90 km zaten een 5 tal beklimmingen die niet zo lastig waren, de laatste 40 km maakten dit echter ruimschoots goed met nog 3 stevige beklimmingen om het verschil te maken. Na een 15 tal kilometer begon het te regenen en hield het niet meer op... Om het gevaar zoveel mogelijk te vermijden reed ik goed vooraan en probeerde ik enkele keren weg te raken, maar in de eerste wedstrijdhelft slaagde niemand hierin. Na 75 km lukte het dan toch en reed ik weg en kreeg 2 medevluchters mee. We moesten knokken voor iedere seconde en konden een maximale voorsprong van 50s bijeen rijden. In de zware finale waren mijn medevluchters echter leeg gereden en kwam het zware werk allemaal op mij terecht. Toen ook de ploeg van Romain Zingle (Veranda's Willems) begon te rijden ging de voorsprong dan ook naar beneden. Uiteindelijk werd ik op 10 km van het einde ingelopen na een vlucht van 50 km. Met nog een lastige slotklim voor de boeg vreesde ik dat ik de inspanningen zou bekopen. Toch kon ik nog me vooraan handhaven in de eerste groep en zo mocht ik met nog 20 medevluchters spurten voor de zege, hierin werd ik 18e. Ik mocht toch nog het podium op om de bergtrui in ontvangst te nemen. Pittig detail: Alle Beveren 2000 (7 dus) renners eindigden in de eerste groep!
De 2e rit met start in Eupen en aankomst in Bütgenbach verliep in droge omstandigheden. In de eerste 75 km zaten enkele stevige hellingen, die de wedstrijd konden open breken. Door een vroege vlucht van 20 renners bleef de wedstrijd echter vrij lang gesloten. Pas vlak voorde 2 plaatselijke ronden van elk 25 km brak de wedstrijd helemaal open. Het parcours, met korte, nijdige hellingen en vooral de stevige wind zorgden voor een slijtage slag. Ik voelde me de hele dag al minder sterk dan gisteren, en was dan ook niet attent toen een 40 tal renners voorop raakten, maar in de 1e plaatselijke ronde kon ik gelukkig opieuw komen aansluiten. Ondertussen waren een 10 tal renners wel al weggereden uit het peloton, en hieruit ging een super sterke Sander Armee solo op 25 km van de streep om met 1 minuut voorsprong de etappe te winnen en uiteraard ook de leiderstrui te grijpen. Zelf rukte ik steeds verder op naar voor, en uiteindelijk mocht ik met een groep van een 20 tal renners spurten voor de 7e plaats. Hierin werd ik 16e. Opnieuw eindigden we met 6 Beveren 2000 renners vooraan!
Op zondag stonden ons nog 2 ritten te wachten. In de voormiddag moesten we in Soumagne 4 ronden van 18 km afwerken met telkens 2 hellingen. Het regende opnieuw van bij de start en om het gevaar te vermijden trokken ik en ploegmaat Yannick Wellens stevig door op de 2e helling. Het peloton scheurde in 3 groepen uiteen, maar helaas kregen we te weinig steun om de schifting verder door te voeren. Op het moment van de samensmelting konden dan 7 renners weg rijden, met hierbij ploegmaats Jan Ghyselinck en Davy Commeyne. Ik en Yannick Wellens controleerden de koers daarna zo goed mogelijk om de kopgroep ook niet te veel voorgift te geven. In de 3e ronde reed Sander Armee nog plat en stond ik mijn wiel af. Ik werd zelf ook snel geholpen en na een 7 tal kilometer achtervolgen sloot ik terug aan in het peloton. Ik schoof onmiddellijk op naar voor en reed de laatste 5 km nog op kop van de groep. Hierdoor raapten we nog 4 van de 7 vluchters op en zaten we mooi vooraan om het gevaar in de eindspurt te vermijden. Commeyne won de rit en Ghyselinck werd nog 3e, Sander bleef comfortabel leider en ikzelf verloor ook geen tijd. Opdracht volbracht dus!
In de namiddag kregen we dan nog een loodzware etappe van 111 km voor de wielen geschoteld. Tijdens de eerste 35 km kregen we 4 hellingen voorgeschoteld, met als zwaarst de cote de Vecquée. Onmiddellijk na de start kozen 11 renners het hazenpad, maar zonder directe bedreiging voor het klassement, ze kregen een voorgift van 2 minuten. We konden dus rustig afwachten tot aan kilometer 55 waar de koers zou open breken met achtereenvolgens de cote de Chambralles, Niaster, Redoute en nog 2 plaatselijke rondes met telkens de steile cote d'Awan. In circa 30e positie draaide ik de Chambralles op, echter na nog geen 100 meter mocht ik al voet aan de grond zetten omdat de renner voor mij schakelproblemen had. Op een stuk van 20 procent, dat bovendien nog nat licht is het niet evident om terug weg te geraken. En dus stond ik even stil. Toen de hele meute gepasseerd was lukte het dan toch en zo belandde ik op de top in een 3e groepje op 40s van de eerste groep van circa 20 renners. De wedstrijd leek voor mij gepasseerd... Op de Niaster begon ik echter te achtervolgen met 2 andere renners, die ik vervolgens in de afdaling lostte. Op het tussenstuk naar de cote de la Redoute reed ik helemaal alleen naar de eerste groep toe om net aan de voet te kunnen aansluiten. Deze inspanning moest ik bekopen en op het steile stuk moest ik er opnieuw af... Ik beet echter door en kwam zo in een groepje van 5 terecht op 20s van de eerste groep. Bij het ingaan van de laatste plaatselijke ronde kwam ik opnieuw vooraan aansluiten, maar het ging onmiddellijk opnieuw steil bergop. De groep werd opnieuw uitgedund, maar dit keer kon ik wel aanklampen. Na deze laatste helling reed ik dan nog op kop op zoek achter 2 vluchters die uiteindelijk net voorop bleven. En in de spurt voor de 3e plek werd ik nog 6e en dus 9e in de rit. Dit was ook mijn plaats in het eindklassement (plaats 6 t.e.m. 9 stonden in dezelfde tijd). Sander Armee won de ronde, ook op de andere podiumplaatsen stonden met Maarten de Jonge en Davy Commeyne 2 Beveren 2000 renners. Dennis Vanendert werd nog 6e en ikzelf 9e, van een demonstratie gesproken! Ook Yannick Wellens reed een zeer sterke ronde, en was oersterk in de laatste etappe die hij op zijn eentje controleerde, maar werd niet met een resultaat beloond.
Ik had stiekem op iets meer gehoopt, maar ben toch tevreden. In de eerste etappe heb ik veel krachten verspeeld die ik in de 2e rit wat tekort kwam. In de 3e rit heb ik me vooral om de leidersplaats van Armee bekommerd, en in laatste rit heb ik door pech te lang moeten achtervolgen om nog een klinkend resultaat te behalen, maar een 9e plaats is natuurlijk ver van slecht.
De conditie is er allesinds nog en dus zie ik het nog zitten om de laatste 2 opdrachten van het voorseizoen af te werken, aanstaande donderdag de GP Raymond Impanis te Haacht en zondag de GP Criquillion te Deux-Acren, daarna ga ik het even rustiger aan doen.
Van vrijdag tot en met gisteren was ik aan de slag in de Ardennen, met de Triptyque Ardennais mocht ik de zwaarste rittenkoers in België rijden.
De eerste dag kregen we een kortere rit van 133 km voorgeschoteld met start en aankomst in Malmedy. In de eerste 90 km zaten een 5 tal beklimmingen die niet zo lastig waren, de laatste 40 km maakten dit echter ruimschoots goed met nog 3 stevige beklimmingen om het verschil te maken. Na een 15 tal kilometer begon het te regenen en hield het niet meer op... Om het gevaar zoveel mogelijk te vermijden reed ik goed vooraan en probeerde ik enkele keren weg te raken, maar in de eerste wedstrijdhelft slaagde niemand hierin. Na 75 km lukte het dan toch en reed ik weg en kreeg 2 medevluchters mee. We moesten knokken voor iedere seconde en konden een maximale voorsprong van 50s bijeen rijden. In de zware finale waren mijn medevluchters echter leeg gereden en kwam het zware werk allemaal op mij terecht. Toen ook de ploeg van Romain Zingle (Veranda's Willems) begon te rijden ging de voorsprong dan ook naar beneden. Uiteindelijk werd ik op 10 km van het einde ingelopen na een vlucht van 50 km. Met nog een lastige slotklim voor de boeg vreesde ik dat ik de inspanningen zou bekopen. Toch kon ik nog me vooraan handhaven in de eerste groep en zo mocht ik met nog 20 medevluchters spurten voor de zege, hierin werd ik 18e. Ik mocht toch nog het podium op om de bergtrui in ontvangst te nemen. Pittig detail: Alle Beveren 2000 (7 dus) renners eindigden in de eerste groep!
De 2e rit met start in Eupen en aankomst in Bütgenbach verliep in droge omstandigheden. In de eerste 75 km zaten enkele stevige hellingen, die de wedstrijd konden open breken. Door een vroege vlucht van 20 renners bleef de wedstrijd echter vrij lang gesloten. Pas vlak voorde 2 plaatselijke ronden van elk 25 km brak de wedstrijd helemaal open. Het parcours, met korte, nijdige hellingen en vooral de stevige wind zorgden voor een slijtage slag. Ik voelde me de hele dag al minder sterk dan gisteren, en was dan ook niet attent toen een 40 tal renners voorop raakten, maar in de 1e plaatselijke ronde kon ik gelukkig opieuw komen aansluiten. Ondertussen waren een 10 tal renners wel al weggereden uit het peloton, en hieruit ging een super sterke Sander Armee solo op 25 km van de streep om met 1 minuut voorsprong de etappe te winnen en uiteraard ook de leiderstrui te grijpen. Zelf rukte ik steeds verder op naar voor, en uiteindelijk mocht ik met een groep van een 20 tal renners spurten voor de 7e plaats. Hierin werd ik 16e. Opnieuw eindigden we met 6 Beveren 2000 renners vooraan!
Op zondag stonden ons nog 2 ritten te wachten. In de voormiddag moesten we in Soumagne 4 ronden van 18 km afwerken met telkens 2 hellingen. Het regende opnieuw van bij de start en om het gevaar te vermijden trokken ik en ploegmaat Yannick Wellens stevig door op de 2e helling. Het peloton scheurde in 3 groepen uiteen, maar helaas kregen we te weinig steun om de schifting verder door te voeren. Op het moment van de samensmelting konden dan 7 renners weg rijden, met hierbij ploegmaats Jan Ghyselinck en Davy Commeyne. Ik en Yannick Wellens controleerden de koers daarna zo goed mogelijk om de kopgroep ook niet te veel voorgift te geven. In de 3e ronde reed Sander Armee nog plat en stond ik mijn wiel af. Ik werd zelf ook snel geholpen en na een 7 tal kilometer achtervolgen sloot ik terug aan in het peloton. Ik schoof onmiddellijk op naar voor en reed de laatste 5 km nog op kop van de groep. Hierdoor raapten we nog 4 van de 7 vluchters op en zaten we mooi vooraan om het gevaar in de eindspurt te vermijden. Commeyne won de rit en Ghyselinck werd nog 3e, Sander bleef comfortabel leider en ikzelf verloor ook geen tijd. Opdracht volbracht dus!
In de namiddag kregen we dan nog een loodzware etappe van 111 km voor de wielen geschoteld. Tijdens de eerste 35 km kregen we 4 hellingen voorgeschoteld, met als zwaarst de cote de Vecquée. Onmiddellijk na de start kozen 11 renners het hazenpad, maar zonder directe bedreiging voor het klassement, ze kregen een voorgift van 2 minuten. We konden dus rustig afwachten tot aan kilometer 55 waar de koers zou open breken met achtereenvolgens de cote de Chambralles, Niaster, Redoute en nog 2 plaatselijke rondes met telkens de steile cote d'Awan. In circa 30e positie draaide ik de Chambralles op, echter na nog geen 100 meter mocht ik al voet aan de grond zetten omdat de renner voor mij schakelproblemen had. Op een stuk van 20 procent, dat bovendien nog nat licht is het niet evident om terug weg te geraken. En dus stond ik even stil. Toen de hele meute gepasseerd was lukte het dan toch en zo belandde ik op de top in een 3e groepje op 40s van de eerste groep van circa 20 renners. De wedstrijd leek voor mij gepasseerd... Op de Niaster begon ik echter te achtervolgen met 2 andere renners, die ik vervolgens in de afdaling lostte. Op het tussenstuk naar de cote de la Redoute reed ik helemaal alleen naar de eerste groep toe om net aan de voet te kunnen aansluiten. Deze inspanning moest ik bekopen en op het steile stuk moest ik er opnieuw af... Ik beet echter door en kwam zo in een groepje van 5 terecht op 20s van de eerste groep. Bij het ingaan van de laatste plaatselijke ronde kwam ik opnieuw vooraan aansluiten, maar het ging onmiddellijk opnieuw steil bergop. De groep werd opnieuw uitgedund, maar dit keer kon ik wel aanklampen. Na deze laatste helling reed ik dan nog op kop op zoek achter 2 vluchters die uiteindelijk net voorop bleven. En in de spurt voor de 3e plek werd ik nog 6e en dus 9e in de rit. Dit was ook mijn plaats in het eindklassement (plaats 6 t.e.m. 9 stonden in dezelfde tijd). Sander Armee won de ronde, ook op de andere podiumplaatsen stonden met Maarten de Jonge en Davy Commeyne 2 Beveren 2000 renners. Dennis Vanendert werd nog 6e en ikzelf 9e, van een demonstratie gesproken! Ook Yannick Wellens reed een zeer sterke ronde, en was oersterk in de laatste etappe die hij op zijn eentje controleerde, maar werd niet met een resultaat beloond.
Ik had stiekem op iets meer gehoopt, maar ben toch tevreden. In de eerste etappe heb ik veel krachten verspeeld die ik in de 2e rit wat tekort kwam. In de 3e rit heb ik me vooral om de leidersplaats van Armee bekommerd, en in laatste rit heb ik door pech te lang moeten achtervolgen om nog een klinkend resultaat te behalen, maar een 9e plaats is natuurlijk ver van slecht.
De conditie is er allesinds nog en dus zie ik het nog zitten om de laatste 2 opdrachten van het voorseizoen af te werken, aanstaande donderdag de GP Raymond Impanis te Haacht en zondag de GP Criquillion te Deux-Acren, daarna ga ik het even rustiger aan doen.
donderdag 14 mei 2009
Voorbeschouwing : Triptyque Ardennais
Hallo,
Morgen staat de volgende wedstrijd al voor de deur, het gaat opnieuw richting Ardennen, maar dit keer doen we 3 dagen de provincie Luik aan voor één van de mooiste Belgische rittenkoersen, de Triptyque Ardennais.
Op vrijdag staat de eerste rit op het programma, met start en aankomst te Malmedy. De start is om 12u30, eerst leggen we een grote ronde af en daarna sluiten we af met nog een grote plaatselijke ronde, goed voor 133 km in totaal. Op papier is dit misschien de lichtste etappe, hoewel er ook al tal van hellingen in zitten die het hele deelnemersveld al uit elkaar kunnen ranselen.
Op zaterdag krijgen we dan de langste rit voor de kiezen. We starten om 13u te Eupen, waarna we na 103 km Bütgenbach bereiken. Tijdens deze grote lus krijgen we al tal van hellingen te verwerken. Om te eindigen mogen we nog 2 lokale circuits in en rond Bütgenbach afwerken van 23.5 km, goed voor 150 km in totaal. Met de finish op de top van een helling zullen er opnieuw tijdverschillen te noteren zijn.
Op zondag mogen we dan nog 2 keer aan de slag. Om 9u30 starten we in Soumagne waar we 4 ronden afwerken van 19 km met telkens 2 beklimmingen hierin. Goed voor 78 km in totaal dus met 8 hellingen, pittig dus...
's Namiddags staat dan nog een lastige etappe te Aywaille op het programma. De start is om 14u30. Ook deze etappe belooft zeer lastig te worden, onmiddellijk na de start gaat het al bergop... Na 52 km en 4 hellingen verder komen we terug in Aywaille, waar dan eerst nog een lokale omloop wacht met de cote de Chambralles, Niaster en Redoute. Daarna volgen nog 2 kleinere plaatselijke ronden met de cote d'Awan. Na 111km komen we uiteindelijk aan en weten we wie Jan Bakelants mag opvolgen...
Ik hoop mij zeker nog eens te kunnen tonen. In Circuit de Wallonie heb ik nog bewezen goed in vorm te zijn. En ook de weersverwachtingen spelen niet in mijn nadeel, ik zie het dus zitten!
Groetjes Klaas
Gedetailleerde info over het parcours is te vinden op :
http://www.velowallon.be/modules.php?name=News&file=article&sid=13463
Morgen staat de volgende wedstrijd al voor de deur, het gaat opnieuw richting Ardennen, maar dit keer doen we 3 dagen de provincie Luik aan voor één van de mooiste Belgische rittenkoersen, de Triptyque Ardennais.
Op vrijdag staat de eerste rit op het programma, met start en aankomst te Malmedy. De start is om 12u30, eerst leggen we een grote ronde af en daarna sluiten we af met nog een grote plaatselijke ronde, goed voor 133 km in totaal. Op papier is dit misschien de lichtste etappe, hoewel er ook al tal van hellingen in zitten die het hele deelnemersveld al uit elkaar kunnen ranselen.
Op zaterdag krijgen we dan de langste rit voor de kiezen. We starten om 13u te Eupen, waarna we na 103 km Bütgenbach bereiken. Tijdens deze grote lus krijgen we al tal van hellingen te verwerken. Om te eindigen mogen we nog 2 lokale circuits in en rond Bütgenbach afwerken van 23.5 km, goed voor 150 km in totaal. Met de finish op de top van een helling zullen er opnieuw tijdverschillen te noteren zijn.
Op zondag mogen we dan nog 2 keer aan de slag. Om 9u30 starten we in Soumagne waar we 4 ronden afwerken van 19 km met telkens 2 beklimmingen hierin. Goed voor 78 km in totaal dus met 8 hellingen, pittig dus...
's Namiddags staat dan nog een lastige etappe te Aywaille op het programma. De start is om 14u30. Ook deze etappe belooft zeer lastig te worden, onmiddellijk na de start gaat het al bergop... Na 52 km en 4 hellingen verder komen we terug in Aywaille, waar dan eerst nog een lokale omloop wacht met de cote de Chambralles, Niaster en Redoute. Daarna volgen nog 2 kleinere plaatselijke ronden met de cote d'Awan. Na 111km komen we uiteindelijk aan en weten we wie Jan Bakelants mag opvolgen...
Ik hoop mij zeker nog eens te kunnen tonen. In Circuit de Wallonie heb ik nog bewezen goed in vorm te zijn. En ook de weersverwachtingen spelen niet in mijn nadeel, ik zie het dus zitten!
Groetjes Klaas
Gedetailleerde info over het parcours is te vinden op :
http://www.velowallon.be/modules.php?name=News&file=article&sid=13463
maandag 11 mei 2009
Verslag : Circuit de Wallonie
Hallo,
Gisteren stond alweer een mooie wedstrijd op het programma, het Circuit de Wallonie. De wedstrijd verliep evenwel in mineur door een zwaar ongeval vlak voor de start.
Met een kwartier vertraging gingen we toch van start in een zonnig Fleurus, na 20 km werd evenwel beslist om de plaatselijke ronden te schrappen, de politie was te zwaar aangeslagen om nog te kunnen volgen, waarvoor mijn begrip...
Mijn bedoeling was om voor de finale al weg te zijn. Na 15 km probeerde ik een eerste keer weg te rijden, op de 2e helling van de dag sprong ik ook weg, en reden we met een 10 tal renners weg. Het kloofje op het peloton was echter te klein en op de 3e helling kwam alles terug samen. Daar werd het tempo opnieuw opgedreven, hierdoor scheurde alles uiteen. Ik bevond me in een eerste groepje van 15 renners, maar ook nu hadden we geen succes. Want al snel werd dit groepje in meerdere schuifjes aangedikt tot eerst 40 en later nog tot 80 renners. Een 2e peloton volgde op zowat 40s. Omdat ik al veel gegeven had, hield ik me nu even gedeisd in de buik van het peloton. Lang duurde dit echter niet, want na 40 km trok ik opnieuw in de aanval, ditmaal kreeg ik Kim Borry mee. We werkten goed samen en bouwden een kloofje van 25 sec uit op het peloton, wat met zijn tweeën op brede, rechte en golvende wegen geen evidentie was. Na een 15 tal kilometer kwamen eerst een 8 tal renners terug, en in nog 2 schuifjes werd de kopgroep nog aangedikt tot 18 renners. Nu leek het erop alsof de goede vlucht vertrokken was. Maar ook dit keer had ik geen prijs, want na 74 km kwam het eerste peloton terug. Ik ging echter onmiddellijk opnieuw in de aanval en kreeg één Waalse collega mee. Na een 5 tal kilometer kwamen nog 3 renners terug, maar ook nu was het peloton niet ver. En toen nog 10 renners terugkwamen, was ook het peloton tot op 50m genaderd. Dit gebeurde net in de bevoorrading, ik besloot, na al mijn aanvalswerk om rustig even mijn krachten aan te vullen. Dit was blijkbaar verkeerd gedacht, want op het moment van de samensmelting reden 13 renners weg, en ik was voor het eerst niet mee...
Ik besloot dan maar wat af te wachten en gokte (hoopte) dat iemand het zou toe rijden. Dit bleek echter niet zo te zijn, de kopgroep liep uit tot 50s. 10 renners trokken hierop in de tegenaanval. Ik werd er wat moedeloos van en toen ze 20 s voorsprong op het peloton hadden trok ik in de tegenaanval met nog een andere renner. Na een pittige achtervolging van 10 km kwamen we aansluiten bij die achtervolgers. Ondertussen kwamen we ook terug tot op 40s van de leiders. Het peloton volgde op 1min30. De samenwerking was echter zeer slecht bij ons en we reden maar met een 4 tal renners rond, toch kwamen we nog terug tot op 20s, maar de wedstrijd was niet lang genoeg om helemaal vooraan aan te sluiten. Op de Petit Try barstte alles opnieuw uiteen. Romain Zingle reed van iedereen weg en won, ik kon met 4 renners wegrijden uit mijn groepje en we raapten nog één renner uit de kopgroep op. Jammer genoeg kwamen nog enkele renners terug, waardoor ik in de spurt voor de 12e plek slechts 19e werd. Als troostprijs won ik na al mijn aanvalswerk wel nog de bergprijs, wat toch aantoont dat ik de hele dag actief was en nog goed in vorm ben.
Hopelijk zit het het komende weekeinde wat meer mee tijdens de Triptyque Ardennais. Ik kijk er allesinds naar uit!
Groetjes Klaas
Gisteren stond alweer een mooie wedstrijd op het programma, het Circuit de Wallonie. De wedstrijd verliep evenwel in mineur door een zwaar ongeval vlak voor de start.
Met een kwartier vertraging gingen we toch van start in een zonnig Fleurus, na 20 km werd evenwel beslist om de plaatselijke ronden te schrappen, de politie was te zwaar aangeslagen om nog te kunnen volgen, waarvoor mijn begrip...
Mijn bedoeling was om voor de finale al weg te zijn. Na 15 km probeerde ik een eerste keer weg te rijden, op de 2e helling van de dag sprong ik ook weg, en reden we met een 10 tal renners weg. Het kloofje op het peloton was echter te klein en op de 3e helling kwam alles terug samen. Daar werd het tempo opnieuw opgedreven, hierdoor scheurde alles uiteen. Ik bevond me in een eerste groepje van 15 renners, maar ook nu hadden we geen succes. Want al snel werd dit groepje in meerdere schuifjes aangedikt tot eerst 40 en later nog tot 80 renners. Een 2e peloton volgde op zowat 40s. Omdat ik al veel gegeven had, hield ik me nu even gedeisd in de buik van het peloton. Lang duurde dit echter niet, want na 40 km trok ik opnieuw in de aanval, ditmaal kreeg ik Kim Borry mee. We werkten goed samen en bouwden een kloofje van 25 sec uit op het peloton, wat met zijn tweeën op brede, rechte en golvende wegen geen evidentie was. Na een 15 tal kilometer kwamen eerst een 8 tal renners terug, en in nog 2 schuifjes werd de kopgroep nog aangedikt tot 18 renners. Nu leek het erop alsof de goede vlucht vertrokken was. Maar ook dit keer had ik geen prijs, want na 74 km kwam het eerste peloton terug. Ik ging echter onmiddellijk opnieuw in de aanval en kreeg één Waalse collega mee. Na een 5 tal kilometer kwamen nog 3 renners terug, maar ook nu was het peloton niet ver. En toen nog 10 renners terugkwamen, was ook het peloton tot op 50m genaderd. Dit gebeurde net in de bevoorrading, ik besloot, na al mijn aanvalswerk om rustig even mijn krachten aan te vullen. Dit was blijkbaar verkeerd gedacht, want op het moment van de samensmelting reden 13 renners weg, en ik was voor het eerst niet mee...
Ik besloot dan maar wat af te wachten en gokte (hoopte) dat iemand het zou toe rijden. Dit bleek echter niet zo te zijn, de kopgroep liep uit tot 50s. 10 renners trokken hierop in de tegenaanval. Ik werd er wat moedeloos van en toen ze 20 s voorsprong op het peloton hadden trok ik in de tegenaanval met nog een andere renner. Na een pittige achtervolging van 10 km kwamen we aansluiten bij die achtervolgers. Ondertussen kwamen we ook terug tot op 40s van de leiders. Het peloton volgde op 1min30. De samenwerking was echter zeer slecht bij ons en we reden maar met een 4 tal renners rond, toch kwamen we nog terug tot op 20s, maar de wedstrijd was niet lang genoeg om helemaal vooraan aan te sluiten. Op de Petit Try barstte alles opnieuw uiteen. Romain Zingle reed van iedereen weg en won, ik kon met 4 renners wegrijden uit mijn groepje en we raapten nog één renner uit de kopgroep op. Jammer genoeg kwamen nog enkele renners terug, waardoor ik in de spurt voor de 12e plek slechts 19e werd. Als troostprijs won ik na al mijn aanvalswerk wel nog de bergprijs, wat toch aantoont dat ik de hele dag actief was en nog goed in vorm ben.
Hopelijk zit het het komende weekeinde wat meer mee tijdens de Triptyque Ardennais. Ik kijk er allesinds naar uit!
Groetjes Klaas
zaterdag 9 mei 2009
Voorbeschouwing: Circuit de Wallonie
Hallo,
Morgen staat de volgende Topcompetitie wedstrijd op het programma, de 'Omloop van Wallonië'.
Om 12u gaan we in Fleurus van start om eerst een grote lus van goed 130 km te maken. In deze lus zitten enkele stevige hellingen en ook enkele stroken waar de wind vrij spel heeft. Het wordt dus van in het begin attent koersen. Toch moet je nog zo fris mogelijk aan de plaatselijke ronden zien te geraken, want in de drie lokale ronden van 12,2 km (goed voor 174 km in totaal) zit op 3 km van het einde telkens de beklimming van de steile 'Petit Try'.
Hoewel de Petit Try niet mijn 'lievelingshelling' is, hoop en moet ik er toch een mooi resultaat kunnen neerzetten. De eerste dagen na Bretagne heb ik vooral gerecupereerd en op woensdag heb ik nog eens stevig getraind. De conditie is er nog!
Groetjes Klaas
Meer info over parcours en deelnemers is te vinden op onderstaande link:
http://rcsb.wifeo.com
Morgen staat de volgende Topcompetitie wedstrijd op het programma, de 'Omloop van Wallonië'.
Om 12u gaan we in Fleurus van start om eerst een grote lus van goed 130 km te maken. In deze lus zitten enkele stevige hellingen en ook enkele stroken waar de wind vrij spel heeft. Het wordt dus van in het begin attent koersen. Toch moet je nog zo fris mogelijk aan de plaatselijke ronden zien te geraken, want in de drie lokale ronden van 12,2 km (goed voor 174 km in totaal) zit op 3 km van het einde telkens de beklimming van de steile 'Petit Try'.
Hoewel de Petit Try niet mijn 'lievelingshelling' is, hoop en moet ik er toch een mooi resultaat kunnen neerzetten. De eerste dagen na Bretagne heb ik vooral gerecupereerd en op woensdag heb ik nog eens stevig getraind. De conditie is er nog!
Groetjes Klaas
Meer info over parcours en deelnemers is te vinden op onderstaande link:
http://rcsb.wifeo.com
zaterdag 2 mei 2009
Verslag: Tour de Bretagne
Hallo,
Mijn 7 daagse tocht doorheen Bretagne heeft mij wat gemengde gevoelens bezorgd... Hieronder een verslagje:
Rit 1 : Nantes - Vallet
De eerste dag is altijd goed opletten in een ronde, dit was ditmaal niet anders. Na een 10tal kilometer gingen 5 renners ervandoor, zij kregen een vrijgeleide van om en bij de 8 minuten. Na 100 km, net voorbij de bevoorrading en 2 hellingen, kwam er reactie in het peloton, het hele pak ging op de kant en het peloton scheurde in een 4tal stukken. Ik kon net (samen met ploegmaats Ghyselinck en Vanendert) mijn wagonnetje aanhaken bij de eerste groep van een 35 tal renners. Nu ging het tempo niet meer naar beneden en in de eerste plaatselijke ronde werden de 5 koplopers al ingerekend. Onmiddellijk ontstond er een nieuwe kopgroep van 13 renners, zonder Beveren2000 renners. Gelukkig liet het peloton niet begaan en op 2 kilometer van het einde zorgde ik samen met ploegmaat Ghyselinck voor de hergroepering. Op dat moment kwam ook een 2e peloton (met de overige 3 Beveren2000 renners) nog aansluiten waardoor we op een pelotonspurt met 70 renners afstevenden. Dit was echter buiten de Nederlander Dennis van Winden gerekend die in extremis nog uit de kopgroep was weggereden en knap stand hield. Ik was dus attent en bijna had ik al een goede zaak gedaan in het klassement tot een 2e groep op 2 km van het eind terugkwam...
2e rit: Treffieux - Fougères
Opnieuw was er een zeer strakke wind van de partij, maar die was ons vooral gunstig gezind. Toch was iedereen zeer nerveus en in de eerste 2 wedstrijduren werd dan ook 94 km afgelegd! Ontsnappen was dan ook onmogelijk. Na 100 km, vlak voor de eerste hellingen, had iedereen blijkbaar nood aan wat rust en kregen 2 renners dan toch een vrijgeleide. Ze kregen maar liefst meer dan 8 minuten bonus. Rabobank (de ploeg van de leider) begon dan toch (rijkelijk laat) op kop te rijden. Toen het ook nog eens begon te gieten in de finale ging het tempo nog omhoog. Toch behielden de leiders nog 6 minuten voorsprong bij het ingaan van de loodzware, maar gevaarlijke plaatselijke ronden. Nu werd het een echte afvallingsrace, maar het peloton kwam toch te laat. Vijf Beveren2000 renners bevonden zich in het eerste peloton van 50 renners die aan de laatste slotklim begon, enkel Davy Commeyne was samen met een andere renner in de achtervolging getrokken en reed een 20 tal seconden voor ons uit. Hij eindigde uiteindelijk knap 4e, ikzelf zat iets te ver geplaatst aan de voet van de slotklim en door een valpartij op de glibberige kasseien van een renner voor me verloor ik nog enkele seconden.
3e rit : Fougères - Saint-Cast-le-Guido
Dit keer goot het water van bij de start, en ook de wind stond opnieuw strak en ditmaal hoofdzakelijk in de zij. Iedereen was dus opnieuw hyper nerveus. Het was dan ook zeer gevaarlijk, maar toch bleven de valpartijen gelukkig uit. Even liet ik me verrassen toen een waaier wegreed van 25 renners, maar dit werd snel recht gezet. Na 60 km reden in 2 schuifjes 14 renners weg zonder Beveren2000 vertegenwoordiger. De ploeg van de leider controleerde hier achter en hield het verschil rond de 2 minuten. Blijkbaar was dit niet voor iedereen goed en op 40 km van het einde kreeg ik het signaal om te rijden samen met ploegmaat Vanendert. We zetten ons op kop en na enkele hellingen was het peloton al uitgedund tot 40 renners en de voorsprong van de leiders geslonken tot 30s. De finale was echter lastiger dan verwacht en dat moesten ik en Dennis bekopen. Het peloton scheurde, door een nieuwe versnelling bergop van enkele frisse renners, in 2 en zo belandde ik in een 2e groepje van 20 renners. Het tempo bleef er gelukkig in, maar toch konden we niet meer aansluiten bij de eerste 20 renners waar ondertussen één renner uit ontsnapt was. Ik kwam uiteindelijk binnen op 51 sec van de eerste groep en was dan ook zeer ontgoocheld. Deze etappe was me namelijk op het lijf geschreven, het koude, natte weer en de lastige finale speelden perfect in mijn kaart, maar het ploegenspel besliste er anders over...
Rit 4 : Matignon - Perros-Guérec
Opnieuw regen en koude aan de start, maar dit keer hield het na 20 km koers op en verliep de rest van de etappe in droge en op het einde zelfs zonnige weersomstandigheden. Vandaag probeerde ik mee te glippen in een vroege vlucht, maar ik kende geen succes. Dit was ditmaal niet zo erg, want het waren slechts 4 renners die onstnapten. Zij kregen maximaal 2 minuten bonus, maar na 90 km werd het tempo op de hellingen verhoogd en werden ze opnieuw ingelopen. Het peloton spatte op deze hellingen meermaals uiteen, maar alles liep evenveel keer opnieuw samen. Ikzelf zette na 110 km een aanval op, en met 5 renners reden we 5 km voor, even leek het erop dat we vertrokken waren, maar het peloton besliste er anders over. 10 km verder was het dan toch prijs, 7 renners konden wegrijden met hierbij ploegmaat Armee. Zij fietsten maximaal 40s bij elkaar, maar bij het ingaan van de 3 plaatselijke ronden (die ditmaal nog gevaarlijker waren!) van slecht 4 km lang, hielden ze nog slechts 15s over. Nu verdween de organisatie wat in het peloton en de vluchters bleven constant 20s voorop rijden. Het tempo werd dan toch verhoogd en uiteindelijk werden op één na alle vluchters ingerekend. Enkel Sander Armee kon op de laatste beklimming op één kilometer van de meet het aanstormende peloton voor blijven. Sander won zo knap de rit, ik eindigde op een 21e plaats in het peloton dat nog slechts 35 renners telde.
rit 5 : Saint-Brieuc - Ploëren
In deze rit reden we door het Bretoense binnenland van de Golf van St. Malo richting de Atlantische Oceaan. Het begin van de etappe verliep over golvende wegen, in het middenstuk zaten 3 steile klimmetjes en de finale was vrij vlak. Van in de start lag het tempo verschroeiend hoog, en na de rit van gisteren besloot ik om eens 10 km af te wachten vooraleer me met de debatten te moeien. Dit was blijkbaar verkeerd gedacht, want na 3 km wedstrijd gingen al 20 renners ervandoor met enkele gevaarlijke renners voor het klassement. Wij hadden niemand mee en samen met de ploeg van de leider begon ik dan ook samen met ploegmaat Vanendert op kop te rijden. De kloof bleef echter constant rond de 20s en na 35 km toen het verschil opliep tot 50s begonnen we met de hele ploeg te rijden. Het verschil zakte opnieuw tot 20s, maar het laatste gaatje kregen we niet gedicht. De razende vaart zorgde er wel voor dat iedereen in het peloton à bloc zat en verschillende renners moesten afhaken. Na 80 km wedstrijd liep de achterstand opnieuw op tot 50s en besloten we even te wachten tot na de hellingen. Daar werd niet gekoerst, gelukkig ook voor mij, want ik reed net plat tussen 2 hellingen, maar kon snel terugkomen. Het verschil was ondertussen tot meer dan 2 minuten opgelopen en niemand leek er nog in te geloven...
Samen met 2 renners van de ploeg van de leider begon ik opnieuw wat tempo te maken, blijkbaar was dit tempo strak genoeg, want beetje per beetje begonnen we weer te naderen op de leiders. Van meer dan 2 minuten ging het naar 1min50 en vervolgens naar 1min20. Blijkbaar gingen ook andere renners er in geloven en er kwamen nog enkele ploegen meerijden met als gevolg dat we bij het binnenkomen van de plaatselijke ronden tot op 45s genaderd waren. Nu kwam de rest van de ploeg (Vanendert was ondertussen jammer genoeg uitgeschakeld door een valpartij) opnieuw meerijden en zo kwam het bij het ingaan van de laatste plaatselijke ronde bijna alles samen. Bijna..., want één renner was nog weggereden en hield uiteindelijk 5 meter voorsprong over aan de aankomst op het spurtende peloton.
rit 6 : Douarnenez - Douarnenez
De voorlaatste dag kregen we een tijdrit van 24 km voor de wielen geschoven. Het parcours was zeer lastig, met vooral in de eerste 12 km veel klimwerk en een strakke wind op kop. Voor mij was het lang geleden dat ik nog eens een goede tijdrit reed en na al het werk van gisteren wist ik niet direct wat ik mocht verwachten. Ik ging niet te geweldig van start om me niet op te blazen in het begin. Blijkbaar was dit een goede keuze, want ik eindigde uiteindelijk op een mooie 23e plaats in dit sterke deelnemersveld. Ploegmaat Jan Ghyselinck werd knap 2e en klom naar een 3e plek in het klassement, ikzelf eindigde voor alle andere Beveren2000 renners die zich daags voordien min of meer spaarden om voor het klassement te gaan... en kwam zo op een 19e plek te staan, zonder mijn werk in rit 3, stond ik in de top 10, dit was natuurlijk wel een ontgoocheling voor mij.
rit 7 : Douarnenez - Quimperlé
De laatste etappe was niet meer zo zwaar, enkel de finale was op papier zeer zwaar, maar de slotklim viel iets lichter uit dan verwacht. Al snel reden 20 renners weg, met hierbij Commeyne. De 2e uit het klassement was echter niet mee en na een stevige achtervolging bracht hij het peloton terug. Dit zorgde er wel voor dat we het eerste uur 47 km aflegden. Op dat moment kozen 9 renners het hazenpad, ze fietsten een bonus van circa 1min30 bijeen en voor onze ploeg was Armee vooraan aanwezig. Deze vlucht zette de koers ietwat op slot, en zo reed het peloton gecontroleerd door de ploeg van de leider naar de plaatselijke ronden. Daar begonnen we aan de voorsprong van de leiders te knabbelen en na 3 van de 6 ronden kwamen we terug tot op 40s. Ikzelf had geen problemen om op de klim te volgen, ook toen het de volgende 2 ronden nog sneller ging kon ik vlot mee. De kopgroep viel ondertussen uiteen en Armee schoof attent mee met de 4e in het klassement en nog een andere renner. Nu was het echter paniek, want Engoulvent, die 4e stond liep 30s uit, en zou zo over Ghyselinck wippen naar de 3e plek. Daarom kreeg ik de opdracht om de laatste ronde volle bak op kop te rijden en Armee moest in het wiel blijven, om zo nog de rit te kunnen winnen. Ik zette het peloton uiteindelijk op 15s van de leiders af aan de voet van de slotklim. Armee, kon vooraan zijn medevluchters verschalken, en won zijn 2e rit! Ook Ghyselinck verloor geen tijd meer en behield zijn 3e plek en ook in het ploegenklassemnt werden we eerste! Ikzelf had me leeg gereden aan de voet van de slotklim en verloor nog een halve minuut, waardoor ik terugzakte naar een 21e plek in het klassement.
Als ploeg deden we het super, maar zelf kon ik mijn goede vorm niet echt verzilveren. Door een beslissing in de 3e rit werd ik in een helpersrol geduwd... Zo liep ik 50s achterstand op en zo kwam ik in een dienende rol terecht, maar als je dan de uitslag van de tijdrit bekijkt..., dan zat top 10 er zeker in voor mij. Enfin, ik had natuurlijk ook maar moeten meezijn met die 20 renners in rit 5, dan zat een mooi klassement er automatisch in, daar maakte ik dus ook een fout. Er komen nog veel mooie kansen en met deze vorm is het een van de volgende keren weer mijn beurt.
Mijn 7 daagse tocht doorheen Bretagne heeft mij wat gemengde gevoelens bezorgd... Hieronder een verslagje:
Rit 1 : Nantes - Vallet
De eerste dag is altijd goed opletten in een ronde, dit was ditmaal niet anders. Na een 10tal kilometer gingen 5 renners ervandoor, zij kregen een vrijgeleide van om en bij de 8 minuten. Na 100 km, net voorbij de bevoorrading en 2 hellingen, kwam er reactie in het peloton, het hele pak ging op de kant en het peloton scheurde in een 4tal stukken. Ik kon net (samen met ploegmaats Ghyselinck en Vanendert) mijn wagonnetje aanhaken bij de eerste groep van een 35 tal renners. Nu ging het tempo niet meer naar beneden en in de eerste plaatselijke ronde werden de 5 koplopers al ingerekend. Onmiddellijk ontstond er een nieuwe kopgroep van 13 renners, zonder Beveren2000 renners. Gelukkig liet het peloton niet begaan en op 2 kilometer van het einde zorgde ik samen met ploegmaat Ghyselinck voor de hergroepering. Op dat moment kwam ook een 2e peloton (met de overige 3 Beveren2000 renners) nog aansluiten waardoor we op een pelotonspurt met 70 renners afstevenden. Dit was echter buiten de Nederlander Dennis van Winden gerekend die in extremis nog uit de kopgroep was weggereden en knap stand hield. Ik was dus attent en bijna had ik al een goede zaak gedaan in het klassement tot een 2e groep op 2 km van het eind terugkwam...
2e rit: Treffieux - Fougères
Opnieuw was er een zeer strakke wind van de partij, maar die was ons vooral gunstig gezind. Toch was iedereen zeer nerveus en in de eerste 2 wedstrijduren werd dan ook 94 km afgelegd! Ontsnappen was dan ook onmogelijk. Na 100 km, vlak voor de eerste hellingen, had iedereen blijkbaar nood aan wat rust en kregen 2 renners dan toch een vrijgeleide. Ze kregen maar liefst meer dan 8 minuten bonus. Rabobank (de ploeg van de leider) begon dan toch (rijkelijk laat) op kop te rijden. Toen het ook nog eens begon te gieten in de finale ging het tempo nog omhoog. Toch behielden de leiders nog 6 minuten voorsprong bij het ingaan van de loodzware, maar gevaarlijke plaatselijke ronden. Nu werd het een echte afvallingsrace, maar het peloton kwam toch te laat. Vijf Beveren2000 renners bevonden zich in het eerste peloton van 50 renners die aan de laatste slotklim begon, enkel Davy Commeyne was samen met een andere renner in de achtervolging getrokken en reed een 20 tal seconden voor ons uit. Hij eindigde uiteindelijk knap 4e, ikzelf zat iets te ver geplaatst aan de voet van de slotklim en door een valpartij op de glibberige kasseien van een renner voor me verloor ik nog enkele seconden.
3e rit : Fougères - Saint-Cast-le-Guido
Dit keer goot het water van bij de start, en ook de wind stond opnieuw strak en ditmaal hoofdzakelijk in de zij. Iedereen was dus opnieuw hyper nerveus. Het was dan ook zeer gevaarlijk, maar toch bleven de valpartijen gelukkig uit. Even liet ik me verrassen toen een waaier wegreed van 25 renners, maar dit werd snel recht gezet. Na 60 km reden in 2 schuifjes 14 renners weg zonder Beveren2000 vertegenwoordiger. De ploeg van de leider controleerde hier achter en hield het verschil rond de 2 minuten. Blijkbaar was dit niet voor iedereen goed en op 40 km van het einde kreeg ik het signaal om te rijden samen met ploegmaat Vanendert. We zetten ons op kop en na enkele hellingen was het peloton al uitgedund tot 40 renners en de voorsprong van de leiders geslonken tot 30s. De finale was echter lastiger dan verwacht en dat moesten ik en Dennis bekopen. Het peloton scheurde, door een nieuwe versnelling bergop van enkele frisse renners, in 2 en zo belandde ik in een 2e groepje van 20 renners. Het tempo bleef er gelukkig in, maar toch konden we niet meer aansluiten bij de eerste 20 renners waar ondertussen één renner uit ontsnapt was. Ik kwam uiteindelijk binnen op 51 sec van de eerste groep en was dan ook zeer ontgoocheld. Deze etappe was me namelijk op het lijf geschreven, het koude, natte weer en de lastige finale speelden perfect in mijn kaart, maar het ploegenspel besliste er anders over...
Rit 4 : Matignon - Perros-Guérec
Opnieuw regen en koude aan de start, maar dit keer hield het na 20 km koers op en verliep de rest van de etappe in droge en op het einde zelfs zonnige weersomstandigheden. Vandaag probeerde ik mee te glippen in een vroege vlucht, maar ik kende geen succes. Dit was ditmaal niet zo erg, want het waren slechts 4 renners die onstnapten. Zij kregen maximaal 2 minuten bonus, maar na 90 km werd het tempo op de hellingen verhoogd en werden ze opnieuw ingelopen. Het peloton spatte op deze hellingen meermaals uiteen, maar alles liep evenveel keer opnieuw samen. Ikzelf zette na 110 km een aanval op, en met 5 renners reden we 5 km voor, even leek het erop dat we vertrokken waren, maar het peloton besliste er anders over. 10 km verder was het dan toch prijs, 7 renners konden wegrijden met hierbij ploegmaat Armee. Zij fietsten maximaal 40s bij elkaar, maar bij het ingaan van de 3 plaatselijke ronden (die ditmaal nog gevaarlijker waren!) van slecht 4 km lang, hielden ze nog slechts 15s over. Nu verdween de organisatie wat in het peloton en de vluchters bleven constant 20s voorop rijden. Het tempo werd dan toch verhoogd en uiteindelijk werden op één na alle vluchters ingerekend. Enkel Sander Armee kon op de laatste beklimming op één kilometer van de meet het aanstormende peloton voor blijven. Sander won zo knap de rit, ik eindigde op een 21e plaats in het peloton dat nog slechts 35 renners telde.
rit 5 : Saint-Brieuc - Ploëren
In deze rit reden we door het Bretoense binnenland van de Golf van St. Malo richting de Atlantische Oceaan. Het begin van de etappe verliep over golvende wegen, in het middenstuk zaten 3 steile klimmetjes en de finale was vrij vlak. Van in de start lag het tempo verschroeiend hoog, en na de rit van gisteren besloot ik om eens 10 km af te wachten vooraleer me met de debatten te moeien. Dit was blijkbaar verkeerd gedacht, want na 3 km wedstrijd gingen al 20 renners ervandoor met enkele gevaarlijke renners voor het klassement. Wij hadden niemand mee en samen met de ploeg van de leider begon ik dan ook samen met ploegmaat Vanendert op kop te rijden. De kloof bleef echter constant rond de 20s en na 35 km toen het verschil opliep tot 50s begonnen we met de hele ploeg te rijden. Het verschil zakte opnieuw tot 20s, maar het laatste gaatje kregen we niet gedicht. De razende vaart zorgde er wel voor dat iedereen in het peloton à bloc zat en verschillende renners moesten afhaken. Na 80 km wedstrijd liep de achterstand opnieuw op tot 50s en besloten we even te wachten tot na de hellingen. Daar werd niet gekoerst, gelukkig ook voor mij, want ik reed net plat tussen 2 hellingen, maar kon snel terugkomen. Het verschil was ondertussen tot meer dan 2 minuten opgelopen en niemand leek er nog in te geloven...
Samen met 2 renners van de ploeg van de leider begon ik opnieuw wat tempo te maken, blijkbaar was dit tempo strak genoeg, want beetje per beetje begonnen we weer te naderen op de leiders. Van meer dan 2 minuten ging het naar 1min50 en vervolgens naar 1min20. Blijkbaar gingen ook andere renners er in geloven en er kwamen nog enkele ploegen meerijden met als gevolg dat we bij het binnenkomen van de plaatselijke ronden tot op 45s genaderd waren. Nu kwam de rest van de ploeg (Vanendert was ondertussen jammer genoeg uitgeschakeld door een valpartij) opnieuw meerijden en zo kwam het bij het ingaan van de laatste plaatselijke ronde bijna alles samen. Bijna..., want één renner was nog weggereden en hield uiteindelijk 5 meter voorsprong over aan de aankomst op het spurtende peloton.
rit 6 : Douarnenez - Douarnenez
De voorlaatste dag kregen we een tijdrit van 24 km voor de wielen geschoven. Het parcours was zeer lastig, met vooral in de eerste 12 km veel klimwerk en een strakke wind op kop. Voor mij was het lang geleden dat ik nog eens een goede tijdrit reed en na al het werk van gisteren wist ik niet direct wat ik mocht verwachten. Ik ging niet te geweldig van start om me niet op te blazen in het begin. Blijkbaar was dit een goede keuze, want ik eindigde uiteindelijk op een mooie 23e plaats in dit sterke deelnemersveld. Ploegmaat Jan Ghyselinck werd knap 2e en klom naar een 3e plek in het klassement, ikzelf eindigde voor alle andere Beveren2000 renners die zich daags voordien min of meer spaarden om voor het klassement te gaan... en kwam zo op een 19e plek te staan, zonder mijn werk in rit 3, stond ik in de top 10, dit was natuurlijk wel een ontgoocheling voor mij.
rit 7 : Douarnenez - Quimperlé
De laatste etappe was niet meer zo zwaar, enkel de finale was op papier zeer zwaar, maar de slotklim viel iets lichter uit dan verwacht. Al snel reden 20 renners weg, met hierbij Commeyne. De 2e uit het klassement was echter niet mee en na een stevige achtervolging bracht hij het peloton terug. Dit zorgde er wel voor dat we het eerste uur 47 km aflegden. Op dat moment kozen 9 renners het hazenpad, ze fietsten een bonus van circa 1min30 bijeen en voor onze ploeg was Armee vooraan aanwezig. Deze vlucht zette de koers ietwat op slot, en zo reed het peloton gecontroleerd door de ploeg van de leider naar de plaatselijke ronden. Daar begonnen we aan de voorsprong van de leiders te knabbelen en na 3 van de 6 ronden kwamen we terug tot op 40s. Ikzelf had geen problemen om op de klim te volgen, ook toen het de volgende 2 ronden nog sneller ging kon ik vlot mee. De kopgroep viel ondertussen uiteen en Armee schoof attent mee met de 4e in het klassement en nog een andere renner. Nu was het echter paniek, want Engoulvent, die 4e stond liep 30s uit, en zou zo over Ghyselinck wippen naar de 3e plek. Daarom kreeg ik de opdracht om de laatste ronde volle bak op kop te rijden en Armee moest in het wiel blijven, om zo nog de rit te kunnen winnen. Ik zette het peloton uiteindelijk op 15s van de leiders af aan de voet van de slotklim. Armee, kon vooraan zijn medevluchters verschalken, en won zijn 2e rit! Ook Ghyselinck verloor geen tijd meer en behield zijn 3e plek en ook in het ploegenklassemnt werden we eerste! Ikzelf had me leeg gereden aan de voet van de slotklim en verloor nog een halve minuut, waardoor ik terugzakte naar een 21e plek in het klassement.
Als ploeg deden we het super, maar zelf kon ik mijn goede vorm niet echt verzilveren. Door een beslissing in de 3e rit werd ik in een helpersrol geduwd... Zo liep ik 50s achterstand op en zo kwam ik in een dienende rol terecht, maar als je dan de uitslag van de tijdrit bekijkt..., dan zat top 10 er zeker in voor mij. Enfin, ik had natuurlijk ook maar moeten meezijn met die 20 renners in rit 5, dan zat een mooi klassement er automatisch in, daar maakte ik dus ook een fout. Er komen nog veel mooie kansen en met deze vorm is het een van de volgende keren weer mijn beurt.
Abonneren op:
Posts (Atom)