Hallo
Gisteren stond met les Boucles du Sud Ardèche een zéér mooie wedstrijd op het programma. Ik hoopte dan ook om er iets van te kunnen maken. Jammer genoeg moest ik al snel vast stellen dat de kracht nog niet terug is in de benen. Van in het begin werd er gevlamd als gek. De stevige mistral van meer dan 70 km/u en de sterk golvende wegen zorgden ervoor dat het peloton meerdere malen in stukken brak. Voor mij was het, net zoals voor vele anderen, aanklampen geblazen. Na 40 km was het peloton al flink uitgedund en er moesten nog 160 km afgelegd worden met een zware finale... Toen ik ook nog eens lek reed en bij het vervangen van het wiel de batterij van mijn elektrische versnelling los kwam verloor ik nog eens een goede minuut ook (we hadden wagen 19 op 19). Gelukkig konden na 55 km vier renners toch wegrijden waardoor het peloton even stil viel en ik terug kon keren. Lang duurde die pauze echter niet, nog voor het ingaan van de plaatselijke ronden scheurde alles weer uitéén. Na de eerste beklimming van de steile Roche du Sampzon werd het hele peloton op de kant getrokken. Opnieuw werd het peloton stevig uitgedund, ik voelde me iets beter en kon zo terug keren. Omdat ik hoopte dat het nu wat zou stil vallen poogde ik er van onder te muizen om zo wat te anticiperen op de finale. Jammer genoeg begon die finale 5 km verder. AG2R voerde de forcing achter de 7 vluchters op de Roche du Sampzon. Slechts een 25 tal renners schoten over, de rest, waaronder mezelf was uitgeteld. Na 160 km zat mijn wedstrijd er dan ook op, geen schande als je weet dat slechts 31 renners uitreden. Maar toch kan ik niet echt tevreden zijn. Nu ja, na de Ronde van Oman kwam deze zware wedstrijd blijkbaar nog wat te vroeg.
Groetjes Klaas
maandag 27 februari 2012
zaterdag 25 februari 2012
Eerste wedstrijd op Europese bodem
Hallo
Het is weer al een tijdje geleden dat ik iets van me liet weten. Veel viel er dan ook niet te vertellen.
De terugkeer op Europese grond heeft me geen slecht gedaan, de darmproblemen zijn ondertussen verleden tijd. Alles zit opnieuw in zijn 'plooi', nu is het enkel hopen dat mijn lichaam al een beetje hersteld is van die ongemakken die me toch behoorlijk wat energie gekost hebben. Morgen zal ik alvast meer weten. Met de 'Boucles du Sud Ardèche-Souvenir Francis Delpech' staat namelijk een mooie wedstrijd op het programma. Een koers die me in principe goed zou moeten liggen.
Om 11u gaan we morgen van start in Bourg Saint Andeol. Na 114 km komen we een eerste keer aan de aankomst voorbij in Ruoms waarna nog 4 ronden van 21,4km moeten afgewerkt worden. Tijdens de 114 km in lijn krijgen we 4 hellingen voorgeschoteld waarvand de laatste 2 dezelfde hellingen zijn die telkens in de plaatselijke ronden zitten. De voorbije jaren werd deze wedstrijd vaak in een spurt met een beperkte groep betwist. De côte de Sampzon speelde hierin telkens de ultieme scherprechter. Ook dit jaar zal dit waarschijnlijk het geval zijn.
De wedstrijd is te volgen op Directvelo.com
Nu ga ik losrijden en vanmiddag ga ik dan met de benen in de lucht naar de collega's in België kijken.
Groetjes
Klaas
Het is weer al een tijdje geleden dat ik iets van me liet weten. Veel viel er dan ook niet te vertellen.
De terugkeer op Europese grond heeft me geen slecht gedaan, de darmproblemen zijn ondertussen verleden tijd. Alles zit opnieuw in zijn 'plooi', nu is het enkel hopen dat mijn lichaam al een beetje hersteld is van die ongemakken die me toch behoorlijk wat energie gekost hebben. Morgen zal ik alvast meer weten. Met de 'Boucles du Sud Ardèche-Souvenir Francis Delpech' staat namelijk een mooie wedstrijd op het programma. Een koers die me in principe goed zou moeten liggen.
Om 11u gaan we morgen van start in Bourg Saint Andeol. Na 114 km komen we een eerste keer aan de aankomst voorbij in Ruoms waarna nog 4 ronden van 21,4km moeten afgewerkt worden. Tijdens de 114 km in lijn krijgen we 4 hellingen voorgeschoteld waarvand de laatste 2 dezelfde hellingen zijn die telkens in de plaatselijke ronden zitten. De voorbije jaren werd deze wedstrijd vaak in een spurt met een beperkte groep betwist. De côte de Sampzon speelde hierin telkens de ultieme scherprechter. Ook dit jaar zal dit waarschijnlijk het geval zijn.
De wedstrijd is te volgen op Directvelo.com
Nu ga ik losrijden en vanmiddag ga ik dan met de benen in de lucht naar de collega's in België kijken.
Groetjes
Klaas
zaterdag 18 februari 2012
Gedwongen opgave
Hallo
De Ronde van Oman zit er voor mij helaas op. In deze warme en zware omstandigheden raak ik niet verlost van het hardnekkige virus dat me getroffen heeft en daarom heb ik deze morgen met pijn in het hart besloten om niet meer van start te gaan in de vijfde rit.
Gisteren kende ik nog een kleine opflakkering, de diarree was weg, nu ja, als alles leeg is vanbinnen is dit ook logisch... Ik voelde me weer frisser voor de rit, ook tijdens de rit ging het beter. Uiteraard voelde ik al tijdens de hectische start dat ik ver van 100% was, maar het ging toch al beter. Na 50 km overleefde ik een eerste steile klim waar al serieus op doorgereden werd. Door de hitte was het noodzakelijk om veel te drinken en toen voelde ik dat maag en darmen toch nog niet helemaal ok waren. Toch kon ik de lastige finale vrij vlot doorkomen met de hoofdmacht en slechts op 8 km van het einde moest ik laten begaan. Het ontbrak me aan kracht om terug te keren nadat ik me wat liet wegdrummen in de afdaling richting laatste klim. Het belangrijkste was echter dat ik de rit vrij vlot doorgekomen was.
Jammer genoeg begonnen de darmen vannacht opnieuw tegen te pruttelen waardoor ik me vanmorgen opnieuw zéér flauw voelde. Omdat het vandaag nog iets warmer is dan gisteren en nog eens 160 km fietsen me zeker niet beter zouden maken besloot ik om niet van start te gaan. Ik zou enkel maar meer kwaad dan goed doen. Jammer, maar het is nu éénmaal zo. Ik had naar de Ronde van Oman uitgekeken. Alles ging ook goed deze winter, maar aan zo'n zaken kan je weinig verhelpen. Iedereen komt dit wel eens tegen. Nu moet ik in de eerste plaats herstellen zodat ik opnieuw over al mijn krachten beschik. Het seizoen is nog ver van gedaan!
Klaas
De Ronde van Oman zit er voor mij helaas op. In deze warme en zware omstandigheden raak ik niet verlost van het hardnekkige virus dat me getroffen heeft en daarom heb ik deze morgen met pijn in het hart besloten om niet meer van start te gaan in de vijfde rit.
Gisteren kende ik nog een kleine opflakkering, de diarree was weg, nu ja, als alles leeg is vanbinnen is dit ook logisch... Ik voelde me weer frisser voor de rit, ook tijdens de rit ging het beter. Uiteraard voelde ik al tijdens de hectische start dat ik ver van 100% was, maar het ging toch al beter. Na 50 km overleefde ik een eerste steile klim waar al serieus op doorgereden werd. Door de hitte was het noodzakelijk om veel te drinken en toen voelde ik dat maag en darmen toch nog niet helemaal ok waren. Toch kon ik de lastige finale vrij vlot doorkomen met de hoofdmacht en slechts op 8 km van het einde moest ik laten begaan. Het ontbrak me aan kracht om terug te keren nadat ik me wat liet wegdrummen in de afdaling richting laatste klim. Het belangrijkste was echter dat ik de rit vrij vlot doorgekomen was.
Jammer genoeg begonnen de darmen vannacht opnieuw tegen te pruttelen waardoor ik me vanmorgen opnieuw zéér flauw voelde. Omdat het vandaag nog iets warmer is dan gisteren en nog eens 160 km fietsen me zeker niet beter zouden maken besloot ik om niet van start te gaan. Ik zou enkel maar meer kwaad dan goed doen. Jammer, maar het is nu éénmaal zo. Ik had naar de Ronde van Oman uitgekeken. Alles ging ook goed deze winter, maar aan zo'n zaken kan je weinig verhelpen. Iedereen komt dit wel eens tegen. Nu moet ik in de eerste plaats herstellen zodat ik opnieuw over al mijn krachten beschik. Het seizoen is nog ver van gedaan!
Klaas
vrijdag 17 februari 2012
Drie zware dagen in Oman...
Hallo,
Nog eens een berichtje na drie drukke dagen in Oman...
Druk, in verschillende betekenissen!
Vooraleerst zijn er voor de start en na de aankomst vaak verre verplaatsingen waardoor we natuurlijk veel tijd verliezen en we soms laat terug waren in het hotel waardoor het onmogelijk was om veel tijd achter de computer te spenderen.
Verder was het de voorbije dagen ook zéér druk in mijn darmstreek, alles lag in de knoop waardoor ik me op dag 2 en 3 zéér flauw voelde, twee nachten geleden was het summum. En vond de drukte in mijn darmen dan toch een uitweg... Nu voel ik me al een stuk beter, hopelijk blijft het zo, want een opgave was zéér nabij!
En of dit nog niet genoeg was werd ik dan ook nog eens uitgeloot voor een dopingcontrole. Hierbij verloor ik opnieuw heel wat tijd, door mijn darmproblemen had ik namelijk veel vocht verloren en was ik uitgedroogd waardoor de controle lang duurde...
Alé, het ergste zal nu wel gepasseerd zijn! Het begon anderzijds niet zo slecht met een eerste rit die ik goed doorkwam zonder tijdverlies en overbodige inspanningen. De tweede rit voelde ik me na de bootreis al heel wat slapper, toch kon ik in de lastige finale aanklampen. Maar ik voelde al dat ik geen kracht had om een ereplaats uit de brand te slepen in de spurt bergop. Spijtig, want met goede benen zat er misschien wel iets in. Gisteren was dan mijn ergste dag, gelukkig was het veruit de gemakkelijkste rit waardoor ik me in het peloton kon schuilhouden, iets waar een goed getrainde wielertoerist ook zou in slagen. Op 3 km van het einde op één van de vele ronde punten waarbij we helemaal rond gingen liet ik dan begaan. Ik zat helemaal achteraan en had de kracht niet meer om nog op te trekken. Nu ja, een klassement ging ik hier toch niet rijden gezien de omstandigheden.
Hopelijk zijn de benen vandaag een stuk beter, dit zal nodig zijn, want het parcours is vandaag behoorlijk lastig. De laatste 60 km gaan constant op en af, met af en toe zéér steile passages. Ik heb alvast veel beter geslapen dan de voorbije nacht, dus hoop ik om de rit van vandaag beter door te komen.
Bedankt voor de aanmoedigingen!
Gr Klaas
Nog eens een berichtje na drie drukke dagen in Oman...
Druk, in verschillende betekenissen!
Vooraleerst zijn er voor de start en na de aankomst vaak verre verplaatsingen waardoor we natuurlijk veel tijd verliezen en we soms laat terug waren in het hotel waardoor het onmogelijk was om veel tijd achter de computer te spenderen.
Verder was het de voorbije dagen ook zéér druk in mijn darmstreek, alles lag in de knoop waardoor ik me op dag 2 en 3 zéér flauw voelde, twee nachten geleden was het summum. En vond de drukte in mijn darmen dan toch een uitweg... Nu voel ik me al een stuk beter, hopelijk blijft het zo, want een opgave was zéér nabij!
En of dit nog niet genoeg was werd ik dan ook nog eens uitgeloot voor een dopingcontrole. Hierbij verloor ik opnieuw heel wat tijd, door mijn darmproblemen had ik namelijk veel vocht verloren en was ik uitgedroogd waardoor de controle lang duurde...
Alé, het ergste zal nu wel gepasseerd zijn! Het begon anderzijds niet zo slecht met een eerste rit die ik goed doorkwam zonder tijdverlies en overbodige inspanningen. De tweede rit voelde ik me na de bootreis al heel wat slapper, toch kon ik in de lastige finale aanklampen. Maar ik voelde al dat ik geen kracht had om een ereplaats uit de brand te slepen in de spurt bergop. Spijtig, want met goede benen zat er misschien wel iets in. Gisteren was dan mijn ergste dag, gelukkig was het veruit de gemakkelijkste rit waardoor ik me in het peloton kon schuilhouden, iets waar een goed getrainde wielertoerist ook zou in slagen. Op 3 km van het einde op één van de vele ronde punten waarbij we helemaal rond gingen liet ik dan begaan. Ik zat helemaal achteraan en had de kracht niet meer om nog op te trekken. Nu ja, een klassement ging ik hier toch niet rijden gezien de omstandigheden.
Hopelijk zijn de benen vandaag een stuk beter, dit zal nodig zijn, want het parcours is vandaag behoorlijk lastig. De laatste 60 km gaan constant op en af, met af en toe zéér steile passages. Ik heb alvast veel beter geslapen dan de voorbije nacht, dus hoop ik om de rit van vandaag beter door te komen.
Bedankt voor de aanmoedigingen!
Gr Klaas
zondag 12 februari 2012
Goed aangekomen in Oman
Hallo
Na een korte, maar door het late uur en lange wachten vermoeiende reis ben ik vannacht goed aangekomen in Oman waar ik vanaf overmorgen deelneem aan de Ronde van Oman. De eerste indruk is alvast overweldigend, een prachtig land. Ook het hotel is overweldigend, daar zal het alvast niet aan liggen...
Na de obligate rustdag van gisteren hebben we vandaag 2u30 gereden. Na de woestijn in Qatar was het aangenaam om weer eens wat (enorm steile) heuvels onder de wielen te krijgen. Hopelijk kan ik dit over enkele dagen ook nog zeggen...
Het goede wiel heb ik al gevonden!
Klaas
Na een korte, maar door het late uur en lange wachten vermoeiende reis ben ik vannacht goed aangekomen in Oman waar ik vanaf overmorgen deelneem aan de Ronde van Oman. De eerste indruk is alvast overweldigend, een prachtig land. Ook het hotel is overweldigend, daar zal het alvast niet aan liggen...
Na de obligate rustdag van gisteren hebben we vandaag 2u30 gereden. Na de woestijn in Qatar was het aangenaam om weer eens wat (enorm steile) heuvels onder de wielen te krijgen. Hopelijk kan ik dit over enkele dagen ook nog zeggen...
Het goede wiel heb ik al gevonden!
Klaas
vrijdag 10 februari 2012
Vliegmeeting op dag 5 en 6
Hallo
De Ronde van Qatar zit er op! De laatste 2 ritten kenden zoals steeds een hectisch verloop om uiteindelijk op een massaspurt uit te draaien.
Gisteren werd er gestart aan het Camel Race Circuit om 160 km verder aan te komen in Al Khor Corniche. De wind was eindelijk komen opzetten waardoor het opnieuw zéér nerveus werd. De vele richtingsveranderingen zorgden telkens voor de nodige nervositeit in het peloton. Gelukkig kwam er al snel een ontsnapping van 5 renners tot stand met ploegmaat Ryota. Zij liepen tot 6 minuten uit waarna de spurtersploegen de wedstrijd controleerden. En de laatste vluchters op 20 km van het einde bij de lurven grepen. Voor mij werd het een hectische dag, ik voelde me weer wat beter, maar twee lekke banden kostten me toch veel krachten. Na 100 km reed ik lek, en net toen ik opnieuw kwam aansluiten bij wagen nr. 1 reed ik opnieuw lek! Toen ik opnieuw kwam aansluiten kregen we net zijwind, waardoor ik dus serieus afgezien heb... Op 5 km van het einde liet ik het belopen. De vele valpartijen, waarbij mijn ploegmaat Sonnery spijtig genoeg zijn sleutelbeen brak, hadden me toch wat angst bezorgd waardoor ik de risico's op het einde zoveel mogelijk vermeed.
Vandaag was dan de laatste etappe, ééntje van 120 km. Maar blijkbaar hadden de meesten er nog niet genoeg van, omdat de wind 3/4 in de rug zat zagen meerdere renners mogelijkheden... De vlag ging naar beneden en alles werd onmiddellijk op de kant getrokken. Het peloton scheurde hierop in verschillende stukken uitéén. Ik belandde zoals al snel in een tweede grote waaier. Na een achtervolging waarvan ik nog altijd sterren zie kwamen we na een 20 tal kilometer vooraan aansluiten. Het viel echter niet stil, tot aan de eerste tussenspurt bleef het ontzettend hard gaan. Na die spurt lukte het dan toch voor 6 renners om een ontsnapping op te zetten. Veel voorsprong kregen ze echter niet omdat de spurtersploegen zich direct op kop zetten. Na één uur stonden er meer dan 54 km op de teller, nog nooit meegemaakt! Na 60 km vatten we nog 10 plaatselijke ronden van 6 km aan. De voorsprong van de leiders begon te slinken en met nog 2 ronden te gaan werden ze weer ingelopen. Ik voelde me goed op het einde en kon me vrij vlot vooraan handhaven, op 2 ronden van het einde zette ik me dan opnieuw achteraan om veilig binnen te lopen waar ik ook in slaagde. De 120 km werden afgelegd in 2u20', net geen 52 gemiddeld. Greg Henderson meldde op twitter dat hij vandaag de snelste wedstrijd uit zijn carrière reed...
Voilà,
op naar de Ronde van Oman.
Klaas
De Ronde van Qatar zit er op! De laatste 2 ritten kenden zoals steeds een hectisch verloop om uiteindelijk op een massaspurt uit te draaien.
Gisteren werd er gestart aan het Camel Race Circuit om 160 km verder aan te komen in Al Khor Corniche. De wind was eindelijk komen opzetten waardoor het opnieuw zéér nerveus werd. De vele richtingsveranderingen zorgden telkens voor de nodige nervositeit in het peloton. Gelukkig kwam er al snel een ontsnapping van 5 renners tot stand met ploegmaat Ryota. Zij liepen tot 6 minuten uit waarna de spurtersploegen de wedstrijd controleerden. En de laatste vluchters op 20 km van het einde bij de lurven grepen. Voor mij werd het een hectische dag, ik voelde me weer wat beter, maar twee lekke banden kostten me toch veel krachten. Na 100 km reed ik lek, en net toen ik opnieuw kwam aansluiten bij wagen nr. 1 reed ik opnieuw lek! Toen ik opnieuw kwam aansluiten kregen we net zijwind, waardoor ik dus serieus afgezien heb... Op 5 km van het einde liet ik het belopen. De vele valpartijen, waarbij mijn ploegmaat Sonnery spijtig genoeg zijn sleutelbeen brak, hadden me toch wat angst bezorgd waardoor ik de risico's op het einde zoveel mogelijk vermeed.
Vandaag was dan de laatste etappe, ééntje van 120 km. Maar blijkbaar hadden de meesten er nog niet genoeg van, omdat de wind 3/4 in de rug zat zagen meerdere renners mogelijkheden... De vlag ging naar beneden en alles werd onmiddellijk op de kant getrokken. Het peloton scheurde hierop in verschillende stukken uitéén. Ik belandde zoals al snel in een tweede grote waaier. Na een achtervolging waarvan ik nog altijd sterren zie kwamen we na een 20 tal kilometer vooraan aansluiten. Het viel echter niet stil, tot aan de eerste tussenspurt bleef het ontzettend hard gaan. Na die spurt lukte het dan toch voor 6 renners om een ontsnapping op te zetten. Veel voorsprong kregen ze echter niet omdat de spurtersploegen zich direct op kop zetten. Na één uur stonden er meer dan 54 km op de teller, nog nooit meegemaakt! Na 60 km vatten we nog 10 plaatselijke ronden van 6 km aan. De voorsprong van de leiders begon te slinken en met nog 2 ronden te gaan werden ze weer ingelopen. Ik voelde me goed op het einde en kon me vrij vlot vooraan handhaven, op 2 ronden van het einde zette ik me dan opnieuw achteraan om veilig binnen te lopen waar ik ook in slaagde. De 120 km werden afgelegd in 2u20', net geen 52 gemiddeld. Greg Henderson meldde op twitter dat hij vandaag de snelste wedstrijd uit zijn carrière reed...
Voilà,
op naar de Ronde van Oman.
Klaas
woensdag 8 februari 2012
4e dag Qatar: Hectisch, hectischer, hecti!!!schst!!!...
Hallo
Vandaag rit 4 overleefd! Een rit van de Perzische Golf richting Golf van Bahrein met daartussen woestijn en wind, en dit keer meer dan de andere dagen.
Als nieuwelingen stond iedereen dan ook aan de start. Drummen om op de eerste rij te staan, wringen tijdens de neutralisatie als gekken en toen de vlag naar beneden ging, sprinten voor dood tot aan de eerste bocht na 700m waar de wind schuin achter stond!
De schade bleef al bij al beperkt tot 4 groepen. Gelukkig voelde ik me beter vandaag en kon ik lange tijd stand houden in de groep 2 (groep 2 en 3 kwamen snel opnieuw samen). En na een hevige achtervolging en richtingsverandering kwam ik terug bij het eerste peloton. Nu viel het helemaal stil en dit was het sein voor 2 renners waaronder mijn ploegmaat Shimizu om er vandoor te gaan. Hierna werd een plaspauze ingelast en dus was alles te herdoen na een hectisch eerste uur.
Toen de voorsprong van de twee leiders tot 7 minuten opgelopen was begon de wedstrijd opnieuw. Het hypernerveuze peloton viel nu niet meer stil en iedere kleine richtingsverandering zorgde voor een adrenalinestoot in het peloton. De leiders werden dan ook al teruggegrepen op 40 km van het einde. Bij het aanvatten van de lokale ronden ging het hek dan helemaal van de dam. De hele boel spatte uitéén. Ik kon behoorlijk stand houden en kwam in een derde waaier terecht. Met nog één ronde te gaan kwam ik weer aansluiten bij de groep na de 15 leiders. Het harde knokken werd dan toch een beetje beloond! Jammer genoeg zorgde een valpartij op 5 km van het einde opnieuw voor een breuk. Waardoor ik weer wat achterop kwam. Uiteindelijk bolde ik als 45e binnen. Geen memorabele uitslag natuurlijk, maar op zo'n hectische dag niet slecht en na de opdoffer van gisteren vooral goed voor het morele front!
Morgen belooft het een gelijkaardige dag te worden...
Gr Klaas
Vandaag rit 4 overleefd! Een rit van de Perzische Golf richting Golf van Bahrein met daartussen woestijn en wind, en dit keer meer dan de andere dagen.
Als nieuwelingen stond iedereen dan ook aan de start. Drummen om op de eerste rij te staan, wringen tijdens de neutralisatie als gekken en toen de vlag naar beneden ging, sprinten voor dood tot aan de eerste bocht na 700m waar de wind schuin achter stond!
De schade bleef al bij al beperkt tot 4 groepen. Gelukkig voelde ik me beter vandaag en kon ik lange tijd stand houden in de groep 2 (groep 2 en 3 kwamen snel opnieuw samen). En na een hevige achtervolging en richtingsverandering kwam ik terug bij het eerste peloton. Nu viel het helemaal stil en dit was het sein voor 2 renners waaronder mijn ploegmaat Shimizu om er vandoor te gaan. Hierna werd een plaspauze ingelast en dus was alles te herdoen na een hectisch eerste uur.
Toen de voorsprong van de twee leiders tot 7 minuten opgelopen was begon de wedstrijd opnieuw. Het hypernerveuze peloton viel nu niet meer stil en iedere kleine richtingsverandering zorgde voor een adrenalinestoot in het peloton. De leiders werden dan ook al teruggegrepen op 40 km van het einde. Bij het aanvatten van de lokale ronden ging het hek dan helemaal van de dam. De hele boel spatte uitéén. Ik kon behoorlijk stand houden en kwam in een derde waaier terecht. Met nog één ronde te gaan kwam ik weer aansluiten bij de groep na de 15 leiders. Het harde knokken werd dan toch een beetje beloond! Jammer genoeg zorgde een valpartij op 5 km van het einde opnieuw voor een breuk. Waardoor ik weer wat achterop kwam. Uiteindelijk bolde ik als 45e binnen. Geen memorabele uitslag natuurlijk, maar op zo'n hectische dag niet slecht en na de opdoffer van gisteren vooral goed voor het morele front!
Morgen belooft het een gelijkaardige dag te worden...
Gr Klaas
dinsdag 7 februari 2012
2e en 3e dag Ronde van Qatar
Hallo
Ondertussen is de Ronde van Qatar halfweg en daar ben ik blij om, want momenteel gaat het niet echt goed met mij. Ook al is deze wedstrijd helemaal mijn ding niet, toch functioneer ik niet zoals normaal.
Na de eerste rit voelde ik me al slap en gisteren werd het enkel maar slechter. Een gastro-enteritis bacterie heeft me getroffen. Ik voel me niet ziek of slecht, maar mijn spijsverteringsstelsel werkt dus niet naar behoren. Hierdoor kan ik niet de nodige energie opnemen, en in deze wedstrijd en op dit niveau is het noodzakelijk om 100% te zijn. Vandaag was het grootste gerommel in de buik wel over, maar het zal misschien nog enkele dagen duren vooraleer het krachtenarsenaal weer aangevuld is.
Over de wedstrijd dan:
Gisteren een ploegentijdrit van 11,2 km, waarin we zoals verwacht op onze plaats eindigden. Met een ploeg die helemaal niet voor dit korte, explosieve werk gemaakt is, verloren we 1min10s op de winnaar, Garmin-Barracuda, een ploeg die gemaakt is om hun spurter af te zetten in de laatste meters.
Vandaag mochten we 146 km door de woestijn rijden. Gelukkig (voor mij) stond er slechts een lichte wind. Eénmaal de goede vlucht van 4 renners vertrokken was, met ploegmaat Lemair, werd de wedstrijd gecontroleerd door de spurtersploegen. Enkel bij de richtingsveranderingen was het zoals steeds opletten geblazen en gebeurden er weer gekke toeren!!!
Op 40 km van het einde ging alles dan op de kant, ik voelde me al niet echt lekker en zat achteraan. Door een bijna valpartij kwam ik nog eens tot stilstand en kwam zo op een gaatje terrecht waarna ik er 'af schoot' en zo de wedstrijd in de laatste waaier beeindigde. Leuk is anders! Hopelijk keert de kracht wat terug, anders kan het morgen een lange dag worden.
Groetjes uit het indrukwekkende Qatar
Klaas
Ondertussen is de Ronde van Qatar halfweg en daar ben ik blij om, want momenteel gaat het niet echt goed met mij. Ook al is deze wedstrijd helemaal mijn ding niet, toch functioneer ik niet zoals normaal.
Na de eerste rit voelde ik me al slap en gisteren werd het enkel maar slechter. Een gastro-enteritis bacterie heeft me getroffen. Ik voel me niet ziek of slecht, maar mijn spijsverteringsstelsel werkt dus niet naar behoren. Hierdoor kan ik niet de nodige energie opnemen, en in deze wedstrijd en op dit niveau is het noodzakelijk om 100% te zijn. Vandaag was het grootste gerommel in de buik wel over, maar het zal misschien nog enkele dagen duren vooraleer het krachtenarsenaal weer aangevuld is.
Over de wedstrijd dan:
Gisteren een ploegentijdrit van 11,2 km, waarin we zoals verwacht op onze plaats eindigden. Met een ploeg die helemaal niet voor dit korte, explosieve werk gemaakt is, verloren we 1min10s op de winnaar, Garmin-Barracuda, een ploeg die gemaakt is om hun spurter af te zetten in de laatste meters.
Vandaag mochten we 146 km door de woestijn rijden. Gelukkig (voor mij) stond er slechts een lichte wind. Eénmaal de goede vlucht van 4 renners vertrokken was, met ploegmaat Lemair, werd de wedstrijd gecontroleerd door de spurtersploegen. Enkel bij de richtingsveranderingen was het zoals steeds opletten geblazen en gebeurden er weer gekke toeren!!!
Op 40 km van het einde ging alles dan op de kant, ik voelde me al niet echt lekker en zat achteraan. Door een bijna valpartij kwam ik nog eens tot stilstand en kwam zo op een gaatje terrecht waarna ik er 'af schoot' en zo de wedstrijd in de laatste waaier beeindigde. Leuk is anders! Hopelijk keert de kracht wat terug, anders kan het morgen een lange dag worden.
Groetjes uit het indrukwekkende Qatar
Klaas
zondag 5 februari 2012
1e rit: Ronde van Qatar
Hallo
Vandaag is het echt begonnen, de Ronde van Qatar. En ik moet zeggen dat het voor mij toch wel even schrikken was. Niet de snelheid verwonderde me, gezien het sterke deelnemersveld en de vlakke ritten wist ik maar al te goed dat de 53x11 het meest gebruikt zou worden, maar wel de manier van koersen. Ik had de indruk dat het één lange massaspurt was vandaag. Wetende dat ik massaspurts haat voelde ik me dan ook niet echt op mijn gemak. Maar het is nu éénmaal zo, alle grote spurtersploegen zijn hier aanwezig en omdat het de eerste koers is zijn alle ploegen supergemotiveerd om hun 'treintje' op de rails te zetten. Jammer genoeg is het steeds vechten voor de sporen en ontsporingen zijn dan ook niet weg te denken. Tot hier de metamorfoses, ik beleefde dus heel wat schrik vandaag. Na een tweetal kilometer vertrok er één renner die een 80 tal km vooruit reed. Na 66 km ging alles plots op de kant, de nervositeit zorgde voor een crash en vervolgens vloog alles in brokken uitéén en met nog 40 km vloeide alles opnieuw samen waarna de wedstrijd eindigde op een massaspurt die gewonnen werd door Tom Boonen. Ikzelf beleefde geen al te leuke dag, het wringen en gek doen is niet echt mijn ding en dan beland je al snel achteraan. Niet de ideale plaats in een wind koers, maar ja, al snel bleek dat er weining te winnen viel voor mij vandaag en dan ga ik me ook niet mengen in een spurt waar ik niks te zoeken heb. Ik bolde uiteindelijk als 114e binnen op 37sec.
Morgen is het een halve rustdag. Een ploegentijdrit van 11,2 km, kort en hevig dus!
Klaas
Vandaag is het echt begonnen, de Ronde van Qatar. En ik moet zeggen dat het voor mij toch wel even schrikken was. Niet de snelheid verwonderde me, gezien het sterke deelnemersveld en de vlakke ritten wist ik maar al te goed dat de 53x11 het meest gebruikt zou worden, maar wel de manier van koersen. Ik had de indruk dat het één lange massaspurt was vandaag. Wetende dat ik massaspurts haat voelde ik me dan ook niet echt op mijn gemak. Maar het is nu éénmaal zo, alle grote spurtersploegen zijn hier aanwezig en omdat het de eerste koers is zijn alle ploegen supergemotiveerd om hun 'treintje' op de rails te zetten. Jammer genoeg is het steeds vechten voor de sporen en ontsporingen zijn dan ook niet weg te denken. Tot hier de metamorfoses, ik beleefde dus heel wat schrik vandaag. Na een tweetal kilometer vertrok er één renner die een 80 tal km vooruit reed. Na 66 km ging alles plots op de kant, de nervositeit zorgde voor een crash en vervolgens vloog alles in brokken uitéén en met nog 40 km vloeide alles opnieuw samen waarna de wedstrijd eindigde op een massaspurt die gewonnen werd door Tom Boonen. Ikzelf beleefde geen al te leuke dag, het wringen en gek doen is niet echt mijn ding en dan beland je al snel achteraan. Niet de ideale plaats in een wind koers, maar ja, al snel bleek dat er weining te winnen viel voor mij vandaag en dan ga ik me ook niet mengen in een spurt waar ik niks te zoeken heb. Ik bolde uiteindelijk als 114e binnen op 37sec.
Morgen is het een halve rustdag. Een ploegentijdrit van 11,2 km, kort en hevig dus!
Klaas
Abonneren op:
Posts (Atom)