zondag 30 juni 2013

IWT Oetingen

Hallo

Woensdag nam ik voor het eerst deel aan de IWT Oetingen. Een 1.2 wedstrijd door het Pajottenland van 170 km. De eerste 110 kilometer trokken we richting Galmaarden en Geraardsbergen waar beklimmingen van Congoberg, Bosberg, Kloosterstraat en Voskensstraat de scherprechters waren naast enkele kasseistroken. Daarna moesten we nog 4 plaatselijke ronden afwerken met hierin telkens twee kasseistroken van anderhalve kilometer.

Aangezien we met een sterk 6 tal aan de start kwamen (Amorison, Barbe, Breyne, Nys, Steels en ikzelf) hadden we als doel de wedstrijd te winnen. Ikzelf zou me in het eerste deel van de wedstrijd nuttig maken aangezien de finale met de kasseien me minder zou liggen. Na 35 kilometer raakte ik met 5 renners voorop, helaas bleken mijn medevluchters niet sterk genoeg om door te rijden en na 40 kilometer werd ik terug gegrepen, op dat moment ging Jelle Wallays aan de haal en dit bleek wel de goede vlucht te zijn. In verschillende schuifjes kwamen zo 25 renners op kop waarbij ploegmaats Barbe en Steels. Aangezien de meeste ploegen vertegenwoordigd waren was er nog weinig actie in het peloton. Ikzelf schoof mee in tegenreacties, zo reed ik op de Kloosterstraat weg met 2 renners van Topsport Vlaanderen en twee van BMC, we naderden van 1min40 tot op 1 minuut, maar werden toen opnieuw gegrepen waarna het peloton weer stil viel. Hierdoor vatte de kopgroep de plaatselijke ronden aan met een voorsprong van bijna 2 minuten op het peloton.

Dat peloton dunde steeds verder uit op de kasseien, maar erna viel het telkens opnieuw stil waardoor de voorsprong van de leiders steeds rond de 2 minuten bleef hangen. Al snel werd duidelijk dat de winnaar vooraan zat. Daar hadden de 9 sterksten zich ondertussen afgezonderd en wij hadden nog steeds Stijn Steels vooraan. Helaas kreeg die af te rekenen met een lekke band waardoor hij uit de wedstrijd werd geslagen. Aangezien we pas in de laatste ronde te horen kregen dat er niemand van de ploeg meer vooraan zat was het nog te laat om iets te ondernemen. Ik eindigde als 53e in het 50 koppige peloton dat spurtte voor de 9e plaats.

Mijn gevoel was goed en ook op de kasseien liep het zeer vlot. Het was lang geleden dat ik nog zo'n goed gevoel had op kasseien.

Nu is het even rusten om volgende week zondag (07/07) de '2e helft' van het seizoen aan te vatten in de GP Monseré in Roeselare.

Klaas

maandag 24 juni 2013

BK La Roche-en-Ardenne: moeilijke dag, maar toch niet anoniem gebleven

Hallo

Met veel motivatie en een goede moraal trok ik naar La Roche voor het BK. Een BK waar iedereen al maanden over sprak, op dit parcours zouden de toppers sowieso met de prijzen gaan lopen. Ik was dan ook eens benieuwd hoe ver ik nog af stond van die top.

Op de ploegbespreking hadden we duidelijke orders meegekregen, Maxime Vantomme en Sebastien Delfosse waren gezien hun sterke seizoen de beschermde renners. Een 7 tal renners waaronder ikzelf kregen de opdracht om in een vroege vlucht mee te gaan of om in functie van de ploeg te rijden. Zelf had ik ook geen zin om anoniem mee te rijden, aan te klampen en pakweg 34e te worden, want daar schiet je uiteindelijk weinig mee op.

De start werd gegeven aan de voet van de cote d'Ortho, dit betekende dus meteen 3 kilometer bergop. En van bij de start was het oorlog en niet met klein geschut... Even ondernam ik een poging om mee te schuiven, maar toen ik zag dat een zekere Tom Boonen onmiddellijk in mijn wiel zat besloot ik maar te stoppen... De toppers hadden er zin en openden meteen de debatten. Voor dit scenario vreesde ik aangezien ik niet van snelle explosieve starts houd. De eerste drie ronden werd het 130 koppige peloton helemaal uitéén gereden. Ik belandde in een groep van een 20 tal renners na een eerste peloton van 30 renners. Na 2,5 ronden kregen we dan een kopgroep van 4 renners met hierin enkel kleppers, Boonen, Serry, Devenys (OPQS) en De Clerq (Lotto). In het peloton viel het even stil waardoor ik na 4 ronden terug kon aansluiten, de helft van het deelnemersveld was ondertussen reeds gedoucht...

Daarna ging ik even langs bij de ploegleider om te overleggen, aangezien we nog maar met 6 van de ploeg in koers waren en de situatie toch was gevaarlijk was met de sterke kopgroep, kreeg ik de opdracht om wat vroeger uit mijn pijp te komen dan voorzien. Samen met Kurt Hovelynck moest ik op kop rijden om de kopgroep binnen schot te houden. De volgende 4 ronden deed ik dat dan ook en ik moet zeggen dat dat vrij vlot ging. We onderhielden een stevig tempo en vooral op de lange klim voelde ik me steeds beter. Ik had graag nog wat langer gereden, maar blijkbaar werden enkele renners nerveus en begon men al aan te vallen op 100 kilometer van het einde. Deze tempoversnellingen zorgden er voor dat ik samen met de andere renners die op kop reden gelost werd en voortijdig de wedstrijd moest verlaten. Dit was geen schande, want twee ronden later schoten ze amper nog met 30 renners over in de koers. Ik had mijn werk gedaan en niet anoniem meegereden dus kon ik toch met een voldaan gevoel La Roche verlaten.

Uiteindelijk reden slechts 17 renners dit zware, maar mooie kampioenschap uit met Stijn Devolder als verdiende winnaar. Hopelijk komen er in de toekomst nog zo'n kampioenschappen en is het niet als zo vaak een veredelde kermiskoers. Mijn felicitaties hiervoor aan de organisatie.

Woensdag neem ik nog deel aan de IWT Oetingen, een 1.2 koers in het Pajottenland. Kasseien en korte  kuitenbijters staan daar op het menu.

Klaas

donderdag 20 juni 2013

Ruddervoorde: Kilometers malen...

Hallo

Dinsdag nam ik deel aan de Sint-Elooisprijs in Ruddervoorde. In tropische omstandigheden moesten we 15 ronden van 11 kilometer afleggen, goed voor een afstand van 165 km in totaal dus. Het mooie weer, sterke deelnemersveld en snelle parcours zorgden er voor dat de talrijk opgekomen toeschouwers een echte snelheidswedstrijd te zien kregen.

Al in de tweede ronde konden enkele renners zich van het peloton afscheuren. De volgende drie ronden gebeurde dit telkens opnieuw en zo vormde er zich na een vijftal ronden uiteindelijk een kopgroep van een 20 tal renners. Zij reden een voorsprong van 3 minuten bijeen. Voor onze ploeg waren Amorison, Baestaens en Breyne vertegenwoordigd waardoor ik me 'rustig' -met een gemiddelde snelheid van 47 km/u is dit relatief- in het peloton kon laten meedrijven. Rond half koers zetten MTN Qhuebeka, de ploeg van Milaan - San Remo winnaar Ciolek, de achtervolging in. Ze deden dit zeer ijverig en met nog 4 ronden te gaan liep de voorsprong van de leiders terug tot 1min15. Een spurt leek in de maak. Dit was het moment voor de kopgroep om opnieuw te versnellen en de hitte eiste ook zijn tol voor de achtervolgers die iets te ijverig waren in het begin en hierdoor wat stil vielen. Hierdoor steeg de voorsprong van de leiders opnieuw tot boven de 2 minuten en zo konden zij strijden voor de overwinning. Hierin haalde Steven Caethoven het in een spurt met 3 voor Breyne en Van de Walle.

Ikzelf eindigde als 84e in het peloton. Zoals gepland vatte ik deze wedstrijd als training op voor het BK. Voor en na de wedstrijd deed ik dan ook nog wat extra kilometers met als doel de afstand van het BK (220 km) nog eens in de benen te hebben. Nu is het vooral goed herstellen en hopen op een goede dag.

Groeten
Klaas

maandag 17 juni 2013

Overmoedig in Ardense Pijl...

Hallo

Gisteren nam ik deel aan de Ardense Pijl, een loodzware wedstrijd voor de Topcompetitie over 184 kilometer met 9 Ardense hellingen. Aangezien ik me de laatste weken goed voel en ik in dit deelnemersveld in principe wel iets moest kunnen uitrichten was ik gemotiveerd om er iets van te maken! Vanuit de ploeg kregen we de opdracht om vanaf kilometer 0 voluit mee te koersen, op het einde zouden we dan wel zien...

Na een 10 tal kilometer mengde ik me een eerste keer in een ontsnapping, met 17 renners reden we weg. We werkten vrij goed samen, maar na een 10 tal kilometer was alles te herdoen. Onmiddellijk daarna ging ik opnieuw in de aanval, maar zonder succes. De volgende aanval was wel de goede, 12 renners met ploegmaat Devillers reden weg en namen 1min30 voorsprong in het peloton. Een 10 tal kilometer voor de eerste helling schoof ik mee in een tegenreactie, zo kon ik met 5 andere renners wegrijden en na een pittige achtervolging konden we op de cote de Xhierfomont aansluiten bij de leiders. Ondertussen hadden we een bonus van 2min30 op het peloton en 1 minuut op mijn ploegmaat Prémont die er alleen tussen zat. Vanuit de ploeg kregen we de opdracht om niet meer te rijden opdat Prémont kon terugkeren. Uiteindelijk slaagde hij hierin op de top van de cote de Wanne, maar hierdoor was de voorsprong wel teruggelopen tot minder dan 1min30. Een mooie bonus die weg was...
Hierdoor werd ik wat nerveus en daarom versnelde ik in de afdaling van de cote de Wanne, helaas kreeg ik niemand in steun. En na enkele kilometers alleen op kop te rijden besloot ik dan maar opnieuw te wachten op de rest van de groep. Ondertussen waren uit het peloton een 25 tal renners in de achtervolging getrokken en zij naderden snel. Op de cote de Rosier voerde ik het tempo wat op om het de achtervolgers toch wat lastiger te maken, maar ik kreeg weinig steun waarna het tempo stokte en de achtervolgers konden aansluiten op de top. In de afdaling probeerde ik opnieuw weg te rijden met een groepje maar zonder succes.

Op de cote de Vecquée, één van mijn lievelingshellingen trok ik opnieuw in de aanval van aan de voet,  maar opnieuw was het alleen een moeilijke opgave om echt weg te rijden. Ondertussen voelden de benen al wat zwaarder aan, en dus beperkte ik me op de Maquisard tot volgen. Voor de Mont Theux reed ik opnieuw weg, maar weer zonder succes. Ploemaats Prémont en Devillers lukten dit wel en konden zo met een kleine bonus aan de Mont Theux beginnen. Hier plafonneerde ik in het zicht van de top, maar in de afdaling kon ik toch weer aansluiten. De groep was ondertussen uitgedund tot een 30 tal renners, maar één man was helemaal alleen vanuit de achtergrond terug gekomen, Clément Lhottelerie. Op de volgende helling, de cote de Cornesse trok hij onmiddellijk in de aanval en reed iedereen los uit het wiel, een mooi staaltje fietswerk... Zo werd de groep verder uitgedund, in de aanloop naar de cote de Lambermont probeerde ik weg te rijden met een groepje, maar de fut was er ondertussen uit. Vanaf nu was het vooral aanklampen. Uiteindelijk vatte ik de plaatselijke ronden aan met een groep van 25 renners, maar die brak al snel in 2 en ik bevond me in het tweede deel. Ik had de explosiviteit niet meer om weer naar voor te rijden en had ook opkomende krampen door de vele inspanningen van in het begin van de wedstrijd. Bij het ingaan van de laatste ronde was de achterstand op de koploper 40 seconden, en op de eerste groep 20 seconden. Het was helemaal op bij en op 5 kilometer van het einde moest ik alleen verder, vijf renners reden me nog voorbij en zo werd ik 29e.

Ikzelf was wat ontgoocheld, maar gezien de wedstrijd die ik gereden heb is dit misschien niet helemaal terecht, aangezien ik niet echt een koers gereden heb om te winnen...

Morgen nog Ruddervoorde en daarna het BK.

Klaas

maandag 10 juni 2013

GP Kanton Aargau Gippingen, weer in eerste groep

Hallo

Vorige week donderdag nam ik deel aan de GP Kanton Aargau in het mooie Zwitserse Gippingen. Deze wedstrijd had iets weg van een kermiskoers, 15 ronden van 12,1 kilometer (181 in totaal dus) met hierin telkens een beklimming van ongeveer 2,5 kilometer. Omdat deze wedstrijd net voor de Ronde van Zwitserland ligt kwamen heel wat World Tour ploegen aan de start waardoor het deelnemersveld bijzonder sterk was. Zo stonden onder meer Cancellara, Voigt, Klöden (RadioShack), Albasini (Orica GreenEdge), Leukemans (Vacansoleil DCM), Van Avermaet (BMC), Gasparotto, Kangert (Astana), Kolobnev (Katusha), Ulissi (Lampre) en ook nog Ciolek, het sterke IAM en Androni aan de start. Een korte uitslag rijden zou dus niet gemakkelijk worden!

Daarom had ik beslist om mee te gaan in een vroege vlucht, temeer omdat die in voorgaande jaren al enkele keren voorop bleef tot het einde. In de eerste ronde schoof ik dan onmiddellijk mee, met 3 andere renners reed ik voorop, maar bovenop de klim werden we teruggegrepen, daarna reden 8 renners weg, maar RadioSchak zorgde voor een hergroepering. In de tweede ronde vertrok de goede vlucht dan wel op de klim, maar door de inspanningen uit de eerste ronde zat ik wat te ver en moest dus toekijken hoe 8 renners weg reden.
Toen de voorsprong van de leiders richting 4 minuten opliep namen Astana en Vacansoleil de achtervolging op zich. Vanaf toen ging de voorsprong stelselmatig naar beneden. Op dat moment kende ik mechanische problemen waardoor ik van fiets moest wisselen, maar 2 ronden later kon ik terug op mijn originele fiets waardoor ik dus weinig krachten verloor. Op 7 ronden van het einde werd er voor het eerst geschift op de klim, het peloton brak in verschillende stukken, maar deze actie ging niet door waardoor alles weer samen liep. Op 3 ronden van het einde begon de koers dan echt, er werd stevig doorgetrokken in het peloton waardoor het peloton uitgedund werd tot een 60 tal renners. Door deze actie werden de eerste koplopers ook terug gegrepen. In de voorlaatste ronde werd er nog versneld, hierdoor kregen we een ruime kopgroep van een 20 tal renners, ik zat in een groep hierachter van een 30 tal renners op 15 seconden. Onder impuls van Orica Greenedge dat met Albasini de topfavoriet in huis had liep zo goed als alles (de resterende 50 renners) aan de voet van de laatste klim opnieuw samen. Opnieuw ontstond in verschillende schuifjes een kopgroep van 14 renners, ikzelf moest me beperken tot aanklampen in het (kleine) peloton. Omdat geen enkele ploeg de achtervolging nog op gang bracht bleven de 14 buiten schot. Albasini klopte zijn medevluchters in de spurt, ik werd op goed 20 seconden als 39e afgevlagd. Geen dichte uitslag, maar gezien de mooie namen rondom mijn mag ik wel tevreden zijn met deze prestatie.

Groetjes
Klaas

maandag 3 juni 2013

Verslag Heistse Pijl en Zeeland Seaport Classic

Hallo

Opnieuw een druk koersweekend voorbij met gemengde gevoelens...

Die gemengde gevoelens kwamen vooral door de Heistse Pijl, een kermiskoers (10x18 km) in Heist-op-den-Berg, wat achteraf gezien een ideale wedstrijd bleek om eens een mooie uitslag te rijden. Helaas miste ik compleet de slag... Er was nochtans maar één renner om in de gaten te houden, een zekere Tom Boonen die in eigen streek eens de puntjes op de 'i' wou plaatsen.
Met 167 gingen we van start. Het parcours was 15 km vlak met lange rechte stukken, enkel de laatste 3 kilometer waren draaien en keren, bergop tot aan de kerk en dan kasseien naar beneden, de aankomst voorbij, nog wat korte bochten en smalle stukken en dan opnieuw 15 km rust... Het was dus telkens zaak om goed vooraan aan deze cruciale zone te beginnen. Na 2 kilometer was ik de eerste aanvaller van de dag, maar enkele kilometer verder strandde mijn poging reeds. Ik bleef goed vooraan koersen en na één ronde reden in 3 schuifjes 9 renners weg met 3 renners van de ploeg. Omdat er 3 renners van de ploeg mee waren durfde ik zelf de sprong niet wagen... Daarna volgden twee rondes waarin ik af en toe mee schoof in tegenreacties, ik passeerde de klim telkens in de voorste regionen. Jammer genoeg liet ik me in de 4e ronde wat wegzetten en net op dat moment trok Boonen alle registers open. Vanuit 50e positie zag ik het gebeuren, maar op de smalle -draai en keer- wegen was het onmogelijk opschuiven en dus lijdzaam toekijken. Ik kon toch nog een pak plaatsen winnen, en probeerde onmiddellijk met een 10 tal renners de tegenreactie op gang te brengen. Helaas kwamen we nooit meer terug. Het peloton wierp dan ook snel de handdoek en na 108 km zat mijn wedstrijd erop. 18 renners reden de koers uit met een autoritaire Boonen als winnaar!

Daags nadien stond ik met een klein hartje in Terneuzen aan de start voor de Zeeland Seaport Classic, net geen 200 km in Zeeuws Vlaanderen met 14 kasseistroken en een strakke wind. Verder ook nog 1001 bochten, passages door Zeeuwse dorpjes, en 150 kilometer over boerenwegen, een hypernerveuze bedoening dus. Vanaf kilometer 0 was het dan ook wringen geblazen. Aangezien ik niet de man ben van de grote risico's kon je me dan ook vooral achteraan vinden. Na een 6 tal kilometer gingen 6 renners ervandoor, zij liepen snel uit tot 4 minuten. Waarna het peloton stilaan weer wakker werd. Na 35 kilometer brak het een eerste maal in twee, ikzelf zat gezien mijn slechte positie in het tweede deel, maar al snel liep alles terug samen. Na 55 kilometer versnelde Vacansoleil dan, nu brak het peloton in 3 stukken, en ik bevond me opnieuw in het 3e stuk. Ik voelde me echter ver van slecht en bleef rijden, zo kwamen we net voor de kasseizone (er waren 9 stroken tussen kilometer 80 en 120) terug bij het peloton, het brak onmiddellijk opnieuw. Maar door het hoge tempo was er al wat vermoeidheid in het peloton geslopen waardoor er nu wat meer ruimte was. Zo kon ik langzaam aan renners voorbij rijden op de kasseien en mijn wagonnetje bij de eerste groep aanhaken. Dit scenario herhaalde zich meerdere keren, ik was nu telkens mee met de eerste groep, maar evenveel keer liep alles opnieuw samen. Bij het binnenrijden van Terneuzen na 150 km nam het peloton dan eindelijk een rustpauze, hierdoor steeg de voorsprong van de leiders opnieuw tot 5min30. Daarna namen Blanco en Argos het initiatief en onder hun tempo begon de voorsprong van de leiders langzaam te slinken. Op de laatste kasseistrook van de dag met nog 30 kilometer te gaan hadden de leiders nog steeds 4min20 voor. Dit was het sein voor Blanco om na de kasseien alles op de kant te zetten. Nu zat ik wel in goede positie en zo was ik mee met de eerste groep. Vanaf dan ging het in razende vaart richting Terneuzen. Door het hoge tempo was ontsnappen niet meer mogelijk en moest ik (net zoals veel andere renners) alle zeilen bijzetten om stand te houden in de groep. De aanvallers werden allemaal ingelopen op 5 km van de streep en dus werd het een spurt met een 40 tal renners. Andre Greipel won met veel overmacht en ikzelf finishte als 35e (je kan me als Joeri Stallaert terugvinden in de uitslag!). Uiteraard is dit geen topresultaat, maar in een wedstrijd die me totaal niet ligt (kasseistroken, wind, nerveus, draaien en keren, smal, hoogteverschil van -2 tot 8 meter...) was ik wel verrast dat ik met de eerste groep kon finishen.

Op naar donderdag, GP Kanton Aargau Gippingen!

Klaas