Hallo,
Met de Gooikse Pijl zit de laatste interclubwedstrijd van het seizoen erop. Als training ging ik vorige zondag nog van start in de profwedstrijd te Stekene. Met 137 renners gingen we daar van start. In het begin van de wedstrijd hield ik me wat schuil in het peloton. Na ongeveer 1/4 wedstrijd gingen in 2 schuifjes 8 renners er van door. Net voor half koers, toen het verschide 50s was, trok ik met 4 renners in de tegenaanval. Een ronde verder kwamen we al tot op 10s, jammer genoeg reageerde het peloton ook. En net voor we vooraan aansluiten gingen 5 renners er vooraan van door en werden wij terug ingerekend door het peloton waar het opnieuw volledig stil viel. Op goed 3 ronden van het einde begon de finale dan echt. Ik reageerde op een uitval en zo konden we met 8 renners naar de koplopers rijden. Jammer genoeg kwamen er nog meer renners terug en zo onstond er een kopgroep van een kleine 40 renners. Dit was veel te groot en toen het peloton opnieuw kwam aansluiten gingen 13 renners er van door. Op dat moment twijfelde ik even en de volels waren gaan vliegen. In de spurt voor de 14e plek moeide ik me niet meer. Ik was wel tevreden over mijn aanvallende koers, maar in de finale stel ik vast dat die doorwinterde profs nog een versnelling hoger kunnen schakelen en op dat moment mag je natuurlijk niet twijfelen.
Gisteren gingen we met 185 renners van start in Gooik. In de eerste 2 grote ronden probeerde ik veel mee te springen en zelf aan te vallen, maar jammer genoeg zonder succes. Rond half koers gingen 14 renners in de aanval met ploegmaat Sven Jodts, zij liepen een minuut uit, maar toen begonnen de ploegen van de sprinters te rijden en op 3 ronden van het einde werden ze ingelopen. Ik probeerde opnieuw weg te rijden en nu lukte het wel. Zo kwamen we met 7 voorop, de samenwerking was goed, buiten een Nederlander die niet mee reed. We liepen snel tot 50s uit en met nog 1 ronde te gaan hadden we nog 40s op het peloton, jammer genoeg begonnen verschillende ploegen opnieuw te rijden en op de lange rechte wegen was het moeilijk om voorop te blijven. Onze voorsprong begon dan ook snel te slinken en uiteindelijk werden we op 2 km van het einde ingelopen, jammer, maar dat is koers... We stevenden dus op een massaspurt af, doch dit was buiten één renner gerekend die er nog van door ging op één kilometer van de meet en zo met kleine voorsprong de wedstrijd won voor ploegmaat Jarl Salomein die de pelotonspurt dus won. Ik eindigde ietwat ontgoocheld op de 82 plek en werd niet beloond voor mijn werk.
De volgende keer meer geluk...
Normaal gezien rij ik komende donderdag in Tielt, en zaterdag in Hooglede.
Groetjes Klaas
maandag 28 september 2009
woensdag 23 september 2009
Verslag : Tour de Moselle
Hallo,
Van vorige vrijdag tot en met zondag was ik aan de slag in de Tour de Moselle, de laatste rittenwedstrijd van het seizoen.
Op vrijdag gingen we van start voor een rit van 150 km, het parcours bestond uit 2 gelijkaardige lussen van 75 km met telkens de 2 zelfde beklimmingen waarvan de laatste van 1e categorie op 13 km van de meet. Omdat er op het roadbook aangegeven stond dat er eerst een neutralisatie van 7 km achter de wagen was namen we met de ploeg de start wat achteraan. Dit was een foute inschatting, want na 1 km werd de start gegeven op een weggetje van amper een wagen breed. Opschuiven was zo goed als onmogelijk en jammer genoeg maakten 14 renners hiervan gebruik om er van door te gaan zonder vertegenwoordiger van Beveren2OOO dus. De andere ploegen keken naar ons en zo mochten we onmiddellijk aan de slag en met zijn allen op kop beginnen rijden. Met 6 tegen 14 was echter een lastige opdracht en toen we de kloof bijna gedicht hadden na 5O km sprongen enkele renners er naar toe, opnieuw zonder Beveren renner, want wij zaten allemaal a bloc. Toen we het opgaven kon Dennis Vanendert toch nog met 2 andere renners de sprong naar voren maken. Op de 2e klim van de dag (1e cat.) bedreg het verschil met de 26 leiders al meer dan 1min30, hierop viel het peloton volledig uiteen. Ik kon me met 13 renners losmaken en al snel naderden we tot op 40s van de leiders. Na een slopende achtervolging kwamen we met nog 60 km te gaan vooraan aansluiten. Al snel kwamen de eerste aanvallen. Ik probeerde vaak mee te schuiven omdat ik voelde dat de beste krachten al weg waren en ik zo met wat voorsprong aan de klim zou kunnen beginnen. Helaas was ik niet mee toen 3 renners na talloze aanvallen toch weg konden rijden. Op de laatste beklimming gebeurde wat ik vreesde. Omdat we al van in het begin hard hadden moeten achtervolgen zakte ik er wat door. Ik miste net de aansluiting (onder meer omdat ik opgehouden werd door een vrachtwagen in een afdaling) met de eerste 20 renners en werd uiteindelijk 24e op iets meer dan 2 minuten. Ik reed een goede koers, maar was op het einde plots leeg.
Op zaterdagmorgen stond een tijdrit van 19 km op het programma, het parcours was zeer mooi, maar door de slechte organisatie (niet verkeersvrij) wel gevaarlijk. In het eerste gedeelte stond de wind op kop, maar had ik een goed ritme te pakken. Daarna volgde een zware klim van 900m aan gemiddeld 10% met een strook van 13%. Normaal ligt zoiets me goed, maar dit keer viel ik volledig stil. Ik had een veel te grote versnelling op mijn fiets en kon die totaal niet rond krijgen waardoor mijn benen ietwat ontploften. Het laatste deel was licht bergaf en vlak, hierop vond ik nooit meer mijn beste benen terug en zo werd ik uiteindelijk 28e op 50s. Op deze afstand is dit niet zo veel, ik reed een goede tijdrit, maar had het gevoel dat er toch nog meer in zat.
's Middags stond er nog een lastige rit op het programma van 90 km. In de eerste 5O km zaten er 4 klimmetjes, daarna ging het over lange wegen richting aankomst. Van bij de start werd er opnieuw hard gekoerst, na goed 25 km vertrok een eerste onstnapping, 14 renners reden weg met hierbij ploegmaat Vanendert. Zij liepen tot 20s uit, maar de Franse nationale ploeg met de leider in hun rangen reden het gat dicht. Na de laatste beklimming in een strook met veel zijwind lukte het wel om weg te rijden. Ik was attent en zo kwamen we met 16 renners voorop met hierbij ook ploegmaats Sander Armee en Sven Jodts. Al snel werd duidelijk dat dit de goede vlucht werd. Ik en Sander reden vol op kop voor het klassement en om alles samen te houden voor een spurt voor Sven Jodts. We slaagde hier perfect in, we liepen uit tot 2min40 zodat Sander 3e kwam in de stand en ikzelf schoof op naar een 10e plek. En niemand kon vooraan weg geraken waardoor we op een spurt afstevenden, ik trok die spurt op gang waarna Sven Jodts het mooi afwerkte, een topdag voor de ploeg dus.
De laatste dag stond er nog een lastige etappe van maar liefst 178 km voor de boeg. We zouden proberen het klassement te verdedigen en op te schuiven indien mogelijk. De wedstrijd begon veel beloven, al snel kon ik met 20 renners wegrijden met hierbij ook ploegmaat Vanendert. Veel klassementrenners waren niet aanwezig waardoor het er voor mij zeer goed uitzag, toen het verschil 20s was gingen nog 10 renners in de achtervolgin met Sander en Sven Jodts. De nummers 1 en 2 uit het klassement waren niet mee en dus zag het er zeer goed uit. Helaas was dit ook de doodsteek, want met 30 renners viel de samenwerking volledig weg en door de aanwezigheid van Sander reageerde het peloton natuurlijk furieus. Op de eerste klim van 1e categorie na amper 13 km viel het peloton dan ook volledig uiteen en konden in schuifjes nog 30 renners komen aansluiten met hierbij bijna alle renners uit het klassement. Zo kwamen we met 60 voorop en was de rest van het deelnemersveld al uitgeschakeld. 16 renners reden opnieuw weg, dit keer zat ik net iets te ver en miste hierdoor de vlucht. Omdat niemand van de ploeg mee was en de ploeg van de leider wel iemand vooraan had (hoewel die voor de Franse selectie reed) die virtueel leider werd moesten wij gaan controleren. Sven Jodts en Davy Commeyne deden dit perfect, eerst samen met nog enkele andere renners, en daarna met zijn tweeën. Ze zetten ons af met nog 15s achterstand aan de voet van de laatste 2 beklimmingen. Hierop scheurde alles uiteen. De koplopers werden op 4 na allemaal ingelopen en het peloton werd sterk uitgedund. De leider raakte echter nooit in de problemen. Na de beklimmingen was het nog opletten voor de wind, het tempo ging nog de lucht en het scheurde nog enkele keren. Alles kwam echter opnieuw samen en ook de 4 koplopers werden door het hoge tempo in de laatste kilometer nog ingelopen en zo werd het een groepspurt met een 40 tal renners. Ik werd hierin 23e, jammer genoeg was er nog een breukje van 4s in het peloton waardoor ik 10e bleef in het klassement in plaats van 9e.
Al bij al ben ik wel tevreden over deze ronde. Na mijn zware val van de week er voor liep het toch nog goed op een lastig parcours en werd ik mooi 10e in dit toch wel sterke deelnemersveld met onder meer de Franse nationale selectie die komende zaterdag het WK rijdt. Enkel jammer van mijn klopje op de eerste dag waardoor ik een podiumplek zag verloren gaan, maar ja dat is nu eenmaal koers.
Hopelijk kan ik de komende weken nog eens een mooie uitslag versieren. Morgen start ik nog in de profkoers in Stekene en zondag rijd ik nog de Gooikse Pijl.
Groetjes Klaas
Van vorige vrijdag tot en met zondag was ik aan de slag in de Tour de Moselle, de laatste rittenwedstrijd van het seizoen.
Op vrijdag gingen we van start voor een rit van 150 km, het parcours bestond uit 2 gelijkaardige lussen van 75 km met telkens de 2 zelfde beklimmingen waarvan de laatste van 1e categorie op 13 km van de meet. Omdat er op het roadbook aangegeven stond dat er eerst een neutralisatie van 7 km achter de wagen was namen we met de ploeg de start wat achteraan. Dit was een foute inschatting, want na 1 km werd de start gegeven op een weggetje van amper een wagen breed. Opschuiven was zo goed als onmogelijk en jammer genoeg maakten 14 renners hiervan gebruik om er van door te gaan zonder vertegenwoordiger van Beveren2OOO dus. De andere ploegen keken naar ons en zo mochten we onmiddellijk aan de slag en met zijn allen op kop beginnen rijden. Met 6 tegen 14 was echter een lastige opdracht en toen we de kloof bijna gedicht hadden na 5O km sprongen enkele renners er naar toe, opnieuw zonder Beveren renner, want wij zaten allemaal a bloc. Toen we het opgaven kon Dennis Vanendert toch nog met 2 andere renners de sprong naar voren maken. Op de 2e klim van de dag (1e cat.) bedreg het verschil met de 26 leiders al meer dan 1min30, hierop viel het peloton volledig uiteen. Ik kon me met 13 renners losmaken en al snel naderden we tot op 40s van de leiders. Na een slopende achtervolging kwamen we met nog 60 km te gaan vooraan aansluiten. Al snel kwamen de eerste aanvallen. Ik probeerde vaak mee te schuiven omdat ik voelde dat de beste krachten al weg waren en ik zo met wat voorsprong aan de klim zou kunnen beginnen. Helaas was ik niet mee toen 3 renners na talloze aanvallen toch weg konden rijden. Op de laatste beklimming gebeurde wat ik vreesde. Omdat we al van in het begin hard hadden moeten achtervolgen zakte ik er wat door. Ik miste net de aansluiting (onder meer omdat ik opgehouden werd door een vrachtwagen in een afdaling) met de eerste 20 renners en werd uiteindelijk 24e op iets meer dan 2 minuten. Ik reed een goede koers, maar was op het einde plots leeg.
Op zaterdagmorgen stond een tijdrit van 19 km op het programma, het parcours was zeer mooi, maar door de slechte organisatie (niet verkeersvrij) wel gevaarlijk. In het eerste gedeelte stond de wind op kop, maar had ik een goed ritme te pakken. Daarna volgde een zware klim van 900m aan gemiddeld 10% met een strook van 13%. Normaal ligt zoiets me goed, maar dit keer viel ik volledig stil. Ik had een veel te grote versnelling op mijn fiets en kon die totaal niet rond krijgen waardoor mijn benen ietwat ontploften. Het laatste deel was licht bergaf en vlak, hierop vond ik nooit meer mijn beste benen terug en zo werd ik uiteindelijk 28e op 50s. Op deze afstand is dit niet zo veel, ik reed een goede tijdrit, maar had het gevoel dat er toch nog meer in zat.
's Middags stond er nog een lastige rit op het programma van 90 km. In de eerste 5O km zaten er 4 klimmetjes, daarna ging het over lange wegen richting aankomst. Van bij de start werd er opnieuw hard gekoerst, na goed 25 km vertrok een eerste onstnapping, 14 renners reden weg met hierbij ploegmaat Vanendert. Zij liepen tot 20s uit, maar de Franse nationale ploeg met de leider in hun rangen reden het gat dicht. Na de laatste beklimming in een strook met veel zijwind lukte het wel om weg te rijden. Ik was attent en zo kwamen we met 16 renners voorop met hierbij ook ploegmaats Sander Armee en Sven Jodts. Al snel werd duidelijk dat dit de goede vlucht werd. Ik en Sander reden vol op kop voor het klassement en om alles samen te houden voor een spurt voor Sven Jodts. We slaagde hier perfect in, we liepen uit tot 2min40 zodat Sander 3e kwam in de stand en ikzelf schoof op naar een 10e plek. En niemand kon vooraan weg geraken waardoor we op een spurt afstevenden, ik trok die spurt op gang waarna Sven Jodts het mooi afwerkte, een topdag voor de ploeg dus.
De laatste dag stond er nog een lastige etappe van maar liefst 178 km voor de boeg. We zouden proberen het klassement te verdedigen en op te schuiven indien mogelijk. De wedstrijd begon veel beloven, al snel kon ik met 20 renners wegrijden met hierbij ook ploegmaat Vanendert. Veel klassementrenners waren niet aanwezig waardoor het er voor mij zeer goed uitzag, toen het verschil 20s was gingen nog 10 renners in de achtervolgin met Sander en Sven Jodts. De nummers 1 en 2 uit het klassement waren niet mee en dus zag het er zeer goed uit. Helaas was dit ook de doodsteek, want met 30 renners viel de samenwerking volledig weg en door de aanwezigheid van Sander reageerde het peloton natuurlijk furieus. Op de eerste klim van 1e categorie na amper 13 km viel het peloton dan ook volledig uiteen en konden in schuifjes nog 30 renners komen aansluiten met hierbij bijna alle renners uit het klassement. Zo kwamen we met 60 voorop en was de rest van het deelnemersveld al uitgeschakeld. 16 renners reden opnieuw weg, dit keer zat ik net iets te ver en miste hierdoor de vlucht. Omdat niemand van de ploeg mee was en de ploeg van de leider wel iemand vooraan had (hoewel die voor de Franse selectie reed) die virtueel leider werd moesten wij gaan controleren. Sven Jodts en Davy Commeyne deden dit perfect, eerst samen met nog enkele andere renners, en daarna met zijn tweeën. Ze zetten ons af met nog 15s achterstand aan de voet van de laatste 2 beklimmingen. Hierop scheurde alles uiteen. De koplopers werden op 4 na allemaal ingelopen en het peloton werd sterk uitgedund. De leider raakte echter nooit in de problemen. Na de beklimmingen was het nog opletten voor de wind, het tempo ging nog de lucht en het scheurde nog enkele keren. Alles kwam echter opnieuw samen en ook de 4 koplopers werden door het hoge tempo in de laatste kilometer nog ingelopen en zo werd het een groepspurt met een 40 tal renners. Ik werd hierin 23e, jammer genoeg was er nog een breukje van 4s in het peloton waardoor ik 10e bleef in het klassement in plaats van 9e.
Al bij al ben ik wel tevreden over deze ronde. Na mijn zware val van de week er voor liep het toch nog goed op een lastig parcours en werd ik mooi 10e in dit toch wel sterke deelnemersveld met onder meer de Franse nationale selectie die komende zaterdag het WK rijdt. Enkel jammer van mijn klopje op de eerste dag waardoor ik een podiumplek zag verloren gaan, maar ja dat is nu eenmaal koers.
Hopelijk kan ik de komende weken nog eens een mooie uitslag versieren. Morgen start ik nog in de profkoers in Stekene en zondag rijd ik nog de Gooikse Pijl.
Groetjes Klaas
woensdag 16 september 2009
Voorbeschouwing Tour de Moselle
Hallo,
Van vrijdag tot en met zondag staat de laatste rittenwedstrijd van het seizoen op het programma, de Tour de Moselle. Zoals de naam doet vermoeden speelt deze wedstrijd zich af in het Franse departement de Moselle (Moezel). Op vrijdag staat een rit van 149,9 km op het programma, op zaterdag mogen we twee maal aan de slag, in de voormiddag voor een tijdrit van 19,3 km en in de namiddag nog een rit van 91,5 km. Op zondag sluit de ronde af met een rit met start en aankomst in Thionville van 178,4 km. Het parcours lijkt constant op en af te gaan met af en toe een stevige beklimming. Ook het deelnemersveld oogt zeer sterk met onder andere de Franse nationale selectie met hierbij de winnaar van de Ronde van Aosta.
Ik voel me goed, hopelijk heb ik niet te veel last van mijn valpartij van afgelopen zaterdag in Wijnendale, want ik ga er zeker nog eens voor gaan.
Groetjes Klaas
Meer info op:
http://cyclosportthionvillois.com/tour%20de%20moselle%202009.htm
http://www.tourdemoselle.com/
Van vrijdag tot en met zondag staat de laatste rittenwedstrijd van het seizoen op het programma, de Tour de Moselle. Zoals de naam doet vermoeden speelt deze wedstrijd zich af in het Franse departement de Moselle (Moezel). Op vrijdag staat een rit van 149,9 km op het programma, op zaterdag mogen we twee maal aan de slag, in de voormiddag voor een tijdrit van 19,3 km en in de namiddag nog een rit van 91,5 km. Op zondag sluit de ronde af met een rit met start en aankomst in Thionville van 178,4 km. Het parcours lijkt constant op en af te gaan met af en toe een stevige beklimming. Ook het deelnemersveld oogt zeer sterk met onder andere de Franse nationale selectie met hierbij de winnaar van de Ronde van Aosta.
Ik voel me goed, hopelijk heb ik niet te veel last van mijn valpartij van afgelopen zaterdag in Wijnendale, want ik ga er zeker nog eens voor gaan.
Groetjes Klaas
Meer info op:
http://cyclosportthionvillois.com/tour%20de%20moselle%202009.htm
http://www.tourdemoselle.com/
zondag 13 september 2009
Verslag Wijnendale
Hallo,
Gisteren ging ik nog van start in Wijnendale. 61 renners waren afgezakt om 16 ronden van goed 7 km af te leggen, 115 km in totaal dus. Van bij de start werd er gekoerst, in de eerste ronde probeerde ik zelf meermaals weg te geraken, maar zonder succes. In de 2e ronde konden 5 renners wel wegrijden en was ik niet mee. Ik probeerde meermaals te reageren, maar kreeg voorlopig nog geen vrijheid. Toen een ronde verder het verschil een 30 tal seconden was, lukte het wel en zo kwamen we met 7 renners in de achtervolging. Na goed een ronde volle bak te rijden kwamen we vooraan aansluiten. 12 leiders dus met een voorsprong van een 40 tal seconden op het peloton. We werkten vrij goed samen, maar toch steeg de voorsprong nooit spectaculair. Iets voor half koers kwam er zelf een tegenreactie van een 15 tal renners die tot op 30s kwamen. Dit was het sein om het gaspedaal nog eens wat dieper in te drukken. Hierdoor steeg de voorsprong opnieuw lichtjes, en vielen er ook renners weg uit de kopgroep, waardoor we nog maar met 10 overbleven. Een ronde verder viel ik jammer genoeg ook weg uit deze kopgroep, zei het wel letterlijk. Ploegmaat Sven Nooytens kwam ten val, ik kon het niet meer uitwijken en belandde ook tegen het asfalt. De eerste klap was wel vrij hevig, maar gelukkig kom ik er vanaf met wat schaafwonden en een gescheurde trui en broek. Jammer, want 3 renners uit de kopgroep bleven over en mochten strijden voor de zege. Ik voelde me ook nog goed en had normaal wel kunnen meestrijden voor de overwinning. Een gemiste kans dus, maar ja, vallen hoort er nu éénmaal (jammer genoeg) bij. Alleen is 6 keer vallen in minder dan 2 maanden wel iets te veel van het 'goede'. Enfin het zal wel eens keren, hopelijk al komend weekeinde in de Tour de Moselle.
Groetjes Klaas
Gisteren ging ik nog van start in Wijnendale. 61 renners waren afgezakt om 16 ronden van goed 7 km af te leggen, 115 km in totaal dus. Van bij de start werd er gekoerst, in de eerste ronde probeerde ik zelf meermaals weg te geraken, maar zonder succes. In de 2e ronde konden 5 renners wel wegrijden en was ik niet mee. Ik probeerde meermaals te reageren, maar kreeg voorlopig nog geen vrijheid. Toen een ronde verder het verschil een 30 tal seconden was, lukte het wel en zo kwamen we met 7 renners in de achtervolging. Na goed een ronde volle bak te rijden kwamen we vooraan aansluiten. 12 leiders dus met een voorsprong van een 40 tal seconden op het peloton. We werkten vrij goed samen, maar toch steeg de voorsprong nooit spectaculair. Iets voor half koers kwam er zelf een tegenreactie van een 15 tal renners die tot op 30s kwamen. Dit was het sein om het gaspedaal nog eens wat dieper in te drukken. Hierdoor steeg de voorsprong opnieuw lichtjes, en vielen er ook renners weg uit de kopgroep, waardoor we nog maar met 10 overbleven. Een ronde verder viel ik jammer genoeg ook weg uit deze kopgroep, zei het wel letterlijk. Ploegmaat Sven Nooytens kwam ten val, ik kon het niet meer uitwijken en belandde ook tegen het asfalt. De eerste klap was wel vrij hevig, maar gelukkig kom ik er vanaf met wat schaafwonden en een gescheurde trui en broek. Jammer, want 3 renners uit de kopgroep bleven over en mochten strijden voor de zege. Ik voelde me ook nog goed en had normaal wel kunnen meestrijden voor de overwinning. Een gemiste kans dus, maar ja, vallen hoort er nu éénmaal (jammer genoeg) bij. Alleen is 6 keer vallen in minder dan 2 maanden wel iets te veel van het 'goede'. Enfin het zal wel eens keren, hopelijk al komend weekeinde in de Tour de Moselle.
Groetjes Klaas
vrijdag 11 september 2009
Verslag : Izegem Koerse
Hallo,
Gisteren was ik aan de slag in de profwedstrijd in Izegem. Het goede weer zorgde niet alleen voor een massa volk, maar ook voor een massa renners. Met liefts 269 renners gingen we van start voor 17 ronden van goed 9 km. Ik wou me wel eens tonen in deze wedstrijd, maar wou toch in de eerste plaats heelhuids de aankomststreep halen. Met zo'n massa nam ik dan ook geen enkel risico. Het eerste uur van de wedstrijd wachtte ik wat af en schoof langzaam op naar voren, het duurt dan ook een eindje om van achter naar voren te rijden in zo'n peloton! 5 renners hadden ondertussen al het hazenpad gekozen en reden een 30tal seconden voor het peloton uit. Ik probeerde een 2 tal ronden mee te gaan in ontsnappingen, maar kende geen succes. Hierin stak ik wel wat krachten en dit moest ik de volgende ronden wat bekopen en hierdoor zakte ik wat terug in het peloton. 10 renners met hierbij ploegmaat Sven Nooytens konden wel de sprong naar voren maken en zo kregen we 15 renners aan de leiding. Zij liepen tot 1min30 uit, maar toen kwam er organisatie in he peloton. Verschillende ploegen begonnen te rijden en zo begon de voorsprong van de leiders te slinken. Op een 2 tal ronden van het einde werd bijna de hele kopgroep ingelopen. 3 renners zetten echter nog door en hielden het tot in de laatste ronde vol. Toen duidelijk was dat de wedstrijd op een massaspurt zou uitdraaien zette ik me achteraan het peloton. Door de hoge snelheid in de laatste ronde en omdat sommige renners de benen wat stil hielden scheurde het peloton nog volledig uiteen en zo belandde ik ook in een gelost groepje. Ik ben in de eerste plaats tevreden dat ik heelhuids ben aangekomen, want eigenlijk is het toch onverantwoord om met zo'n meute rondjes te draaien in een stadscentrum. Enfin, het was allesinds een goede training. Morgen ga ik nog van start in de regionale wedstrijd te Wijnendaele.
Gr Klaas
Gisteren was ik aan de slag in de profwedstrijd in Izegem. Het goede weer zorgde niet alleen voor een massa volk, maar ook voor een massa renners. Met liefts 269 renners gingen we van start voor 17 ronden van goed 9 km. Ik wou me wel eens tonen in deze wedstrijd, maar wou toch in de eerste plaats heelhuids de aankomststreep halen. Met zo'n massa nam ik dan ook geen enkel risico. Het eerste uur van de wedstrijd wachtte ik wat af en schoof langzaam op naar voren, het duurt dan ook een eindje om van achter naar voren te rijden in zo'n peloton! 5 renners hadden ondertussen al het hazenpad gekozen en reden een 30tal seconden voor het peloton uit. Ik probeerde een 2 tal ronden mee te gaan in ontsnappingen, maar kende geen succes. Hierin stak ik wel wat krachten en dit moest ik de volgende ronden wat bekopen en hierdoor zakte ik wat terug in het peloton. 10 renners met hierbij ploegmaat Sven Nooytens konden wel de sprong naar voren maken en zo kregen we 15 renners aan de leiding. Zij liepen tot 1min30 uit, maar toen kwam er organisatie in he peloton. Verschillende ploegen begonnen te rijden en zo begon de voorsprong van de leiders te slinken. Op een 2 tal ronden van het einde werd bijna de hele kopgroep ingelopen. 3 renners zetten echter nog door en hielden het tot in de laatste ronde vol. Toen duidelijk was dat de wedstrijd op een massaspurt zou uitdraaien zette ik me achteraan het peloton. Door de hoge snelheid in de laatste ronde en omdat sommige renners de benen wat stil hielden scheurde het peloton nog volledig uiteen en zo belandde ik ook in een gelost groepje. Ik ben in de eerste plaats tevreden dat ik heelhuids ben aangekomen, want eigenlijk is het toch onverantwoord om met zo'n meute rondjes te draaien in een stadscentrum. Enfin, het was allesinds een goede training. Morgen ga ik nog van start in de regionale wedstrijd te Wijnendaele.
Gr Klaas
maandag 7 september 2009
Verslag : Circuit du port de Dunkerque
Hallo,
Gisteren ging ik van start in het "Circuit du port de Dunkerque". Met goed 150 renners startten we om 16 ronden van 8,6 km af te leggen, goed voor 128 km in totaal.
Deze wedstrijd is in principe niet veel meer dan een kermiskoers, maar daarom was ik niet minder gemotiveerd. Door de het vele geldgewin, premies en allerhande klassementen, werd er als gek gestart. Het werd om ter eerst de pedalen in klikken en beginnen spurten. Na de Ronde van Aosta was dit wel iets heel anders en de eerste ronde moest ik dan ook wat naar mijn 2e adem zoeken. Daarna begon het goed te lopen en probeerde ik vaak mee te schuiven. Met 5 renners konden we even voorop rijden, maar jammer genoeg was deze vlucht niet de juiste. Op het moment dat we ingelopen werden vertrokken opnieuw 6 renners met ploegmaat Louis Verhelst en zij konden onmiddellijk een 40 tal seconden bijeen sprokkelen. 18 renners gingen in de achtervolging met hierbij 4 ploegmaats. Ook ik zag het gevaar en reageerde op een uitval en zo kwam ik met 5 renners op 100 meter van deze achtervolgers, helaas mocht ik dan niet meer rijden omdat er al zoveel renners van de ploeg voorop waren en kregen mijn medevluchters het laatste gaatje niet meer gedicht. De eerste 2 groepen smolten samen en zo kregen we een 25 tal leiders met een 4O tal seconden voorsprong op het peloton waarin ik me vooraan zette om af te stoppen. Ik sprong op alles dat bewoog en reed constant in de eerste 5 van het peloton, maar jammer genoeg viel het nooit helemaal stil. Hierdoor raakten de leiders nooit echt uit de greep van het peloton dat steeds verder uitdunde door het hoge tempo. Toen de voorsprong dan toch tot 50s steeg kwam er een georganiseerde achtervolging op gang. De voorsprong slonk nu als sneeuw voor de zon en op 3 km van het einde kwamen we terug tot op 100m van de -ondertussen nog- 18 leiders. Enkele renners konden de sprong naar voren nog maken, jammer genoeg had ik de 100 km ervoor al te veel gegeven om dit ook te kunnen doen. Eén van de renners die nog vooraan kwam aansluiten won uiteindelijk de wedstrijd in een spurt met goed 20 renners. Ikzelf eindigde op enkele seconden achteraan in het circa 40 koppige peloton.
Ik voelde me zeer goed, maar kon jammer genoeg geen mooie uitslag rijden. Dit was nu ook niet meteen de wedstrijd die me het best ligt, maar toch was ik wat ontgoocheld. Enfin, ik ben opnieuw tevreden dat het weer beter gaat, hopelijk kan ik me nog enkele keren tonen, te beginnen met de volgende opdracht van komende donderdag, de prof-kermis-koers, Izegem Koerse.
Groetjes Klaas
Gisteren ging ik van start in het "Circuit du port de Dunkerque". Met goed 150 renners startten we om 16 ronden van 8,6 km af te leggen, goed voor 128 km in totaal.
Deze wedstrijd is in principe niet veel meer dan een kermiskoers, maar daarom was ik niet minder gemotiveerd. Door de het vele geldgewin, premies en allerhande klassementen, werd er als gek gestart. Het werd om ter eerst de pedalen in klikken en beginnen spurten. Na de Ronde van Aosta was dit wel iets heel anders en de eerste ronde moest ik dan ook wat naar mijn 2e adem zoeken. Daarna begon het goed te lopen en probeerde ik vaak mee te schuiven. Met 5 renners konden we even voorop rijden, maar jammer genoeg was deze vlucht niet de juiste. Op het moment dat we ingelopen werden vertrokken opnieuw 6 renners met ploegmaat Louis Verhelst en zij konden onmiddellijk een 40 tal seconden bijeen sprokkelen. 18 renners gingen in de achtervolging met hierbij 4 ploegmaats. Ook ik zag het gevaar en reageerde op een uitval en zo kwam ik met 5 renners op 100 meter van deze achtervolgers, helaas mocht ik dan niet meer rijden omdat er al zoveel renners van de ploeg voorop waren en kregen mijn medevluchters het laatste gaatje niet meer gedicht. De eerste 2 groepen smolten samen en zo kregen we een 25 tal leiders met een 4O tal seconden voorsprong op het peloton waarin ik me vooraan zette om af te stoppen. Ik sprong op alles dat bewoog en reed constant in de eerste 5 van het peloton, maar jammer genoeg viel het nooit helemaal stil. Hierdoor raakten de leiders nooit echt uit de greep van het peloton dat steeds verder uitdunde door het hoge tempo. Toen de voorsprong dan toch tot 50s steeg kwam er een georganiseerde achtervolging op gang. De voorsprong slonk nu als sneeuw voor de zon en op 3 km van het einde kwamen we terug tot op 100m van de -ondertussen nog- 18 leiders. Enkele renners konden de sprong naar voren nog maken, jammer genoeg had ik de 100 km ervoor al te veel gegeven om dit ook te kunnen doen. Eén van de renners die nog vooraan kwam aansluiten won uiteindelijk de wedstrijd in een spurt met goed 20 renners. Ikzelf eindigde op enkele seconden achteraan in het circa 40 koppige peloton.
Ik voelde me zeer goed, maar kon jammer genoeg geen mooie uitslag rijden. Dit was nu ook niet meteen de wedstrijd die me het best ligt, maar toch was ik wat ontgoocheld. Enfin, ik ben opnieuw tevreden dat het weer beter gaat, hopelijk kan ik me nog enkele keren tonen, te beginnen met de volgende opdracht van komende donderdag, de prof-kermis-koers, Izegem Koerse.
Groetjes Klaas
dinsdag 1 september 2009
Giro della Vallée d'Aosta
Hallo,
Vorige week was ik dus onverwacht aan de slag in Aosta, hieronder volgt een kort verslagje.
Op dag één mochten we twee keer aan de bak, 's morgens moesten we een ploegentijdrit afwerken die hoofdzakelijk in stijgende lijn liep en vooral naar het eind toe steeds steiler bergop liep. Ik voelde me vrij goed en kon lange beurten op kop voor mijn rekening nemen, op het einde van de ploegentijdrit kreeg ik het evenwel lastig en vond het goede ritme niet bergop. Uiteindelijk eindigden we op een ietwat teleurstellende 18e plaats.
In de namiddag mochten we opnieuw de fiets op voor een rit van 111 km met hierin 2 cols, de steile col de l'Encrenaz en de col de Corbier. Van bij de start goot het water en dit duurde km 70. Op de eerste col reden 11 renners weg, ik moest pas laat lossen en kwam met beperkte achterstand boven op een klein pelotonnetje dat ik na de gevaarlijke afdaling opnieuw kon vervoegen. Jammer genoeg haakten enkele renners voor mij in elkaar en zo ging ik ook tegen de grond, gelukkig viel de schade goed mee, maar ondertussen waren wel 5 renners weg gereden op zoek naar de 11 leiders. Met 1min30 achterstand begonnen we aan de laatste col met een 35 tal renners. Op deze beklimming viel alles uiteen, en na de col kregen de leiders versterking en kwamen er zo circa 20 man op kop. Ik zat in de groep daarachter die ook zo'n 20 man sterk was. De rest van het deelnemersveld was ver terug geslagen. Sander Armee werd knap 2e in de spurt bergop, ikzelf eindigde rond de 30e plaats.
Op dag 2 was het weer beter, de eerste 90 km verliepen over golvende wegen met een 2 tal langere, maar niet echt steile beklimmingen. Na deze beklimmingen kregen we 14 leiders die met 1min30 voorsprong aan de col de la Croisette begonnen. Op deze zeer steile col viel het peloton onmiddellijk uiteen. Ik vond een goed ritme en kwam zo bij de eersten van het peloton boven. Na de afdaling ontstond een groep van 18renners met een pak vroege vluchters en enkele verse krachten uit het peloton, ik volgde op een kleine minuut met 9tal. In de achtervolging nam ik samen met ploegmaat Brian Bulgac veel werk voor mijn rekening en op 10 km van het einde kwamen we terug. 3 renners waren echter al weggereden vooraan waardoor we voor de 10e plek reden. Ik ging nog meermaals in de aanval, maar zonder succes en werd zo 17e.
Na een lange verplaatsing gingen we in rit 3 van start in het Italiaanse Morgex om na 160 km in Verrayes te eindigen, met 4 cols waaronder de Colle San Carlo was dit tevens de koninginnerit. In tegenstelling tot in Frankrijk was het hier broeierig heet. De eerste col kwam al na 40 km en dit beviel mij blijkbaar niet goed, de hitte, de inspanningen van daags voordien, een slechte nachtrust en de vroege aanvang van de col zorgden ervoor dat ik het goede ritme niet te pakken kreeg. Ik hoopte nog dat ik in de vallei terug naar de eerste groep zou kunnen rijden, maar helaas, in het 2e peloton waar ik in zat wilde niemand rijden, zo verloren we veel tijd en kwamen alle achterblijvers terug en kwam ik in een grote 'grupetto' terecht. Daar werd totaal geen snelheid meer gemaakt zodat we snel veel tijd verloren, ik hoopte nog dat ik er naar het einde van de rit zou doorkomen, maar toen was het helaas al verloren... Na meer dan 5u wedstrijd en met 35 min achterstand boldde ik als 49e binnen. Een mooi klassement was nu meteen verloren.
Op dag 4 gingen we van start in Chatillon om na 103 km te eindigen met een slotklim naar Fontainemore. Er werd zeer hevig gestart en na 1 km lag het peloton al in 3 stukken(!), alles liep wel weer samen, maar 11 renners konden toch wegrijden. Na een 20 tal kilometer gingen nog 18 renners in de tegenaanval met hierbij ploegmaats Sander Armee en Maarten De Jonge. Ik legde samen met mijn andere Beveren2000 ploegmaats het peloton stil waardoor ze tot 2 minuten voorsprong namen. Toen begonnen enkele ploegen te rijden en mede door de zware wind op kop begon de voorsprong van de leiders te slinken. Uiteindelijk begonnen ze met 1min40 aan de slotklim die uit 2 delen bestond. Ik besloot om mijn eigen tempo te rijden en dit was blijkbaar nog vrij hoog, want ik eindigde op een 32e plaats wat niet slecht is als je weet dat er 29 renners met 1min40 voorsprong aan de klim konden beginnen.
De 5e rit startte in Aosta en eindigde in de regio Piemont, namelijk in het mooie Ceresole Reale na een slotklim van 20 km. De wind stond dit keer gunstig wat zorgde voor een zeer snel eerste wedstrijduur. Het regende aanvalspogingen en uiteindelijk raakten 11 renners weg met hierin ploegmaat Brian Bulgac. Zij kregen meer dan 11 minuten voorsprong en streden dus voor de overwinning. Brian kon hierin een knappe 7e plaats uit de brand slepen. Het peloton schoot ook nog in gang en de voorsprong daalde zienderogen. Ik ging tot op 8 km van het einde mee met de eersten, maar op een zeer steile strook viel alles uiteen in groepjes. Ik kwam uiteindelijk, ditmaal zonder echt diep te gaan, rond de 45e plek binnen.
Voor de laatste rit moesten we vroeg uit de veren. De start werd om 9u gegeven in Locana om na 106 km te eindigen in Pont-Saint-Martin. Bij de start was het kil en regenachtig, maar dit veranderde en als snel kwam de zon te voorschijn. Ik had me voorgenomen om mee te zijn met de vroege vlucht, maar dit wilden blijkbaar veel renners. Het eerste uur werd in razende vaart afgelegd en ik probeerde vaak mee te springen. Het lukte echter niet om met een deftige groep weg te rijden, 3 renners kregen uiteindelijk toch de vrijheid en konden met een 2 tal minuten voorsprong aan de Col d'Arlaz beginnen. In de eerste kilometers van deze col vond ik het goede ritme niet, maar naarmate de klim vorderde schoog ik steeds op. Jammer genoeg kwam ik op de top een 200 meter te kort om meet te zijn met een 2e groepje en zo verzeilde ik in de vallei in een klein groepje. Met de wind op kop was het onmogelijk om nog terug te keren en zo kwam ik opnieuw rond de 45e plaats binnen. In het eindklassement eindigde ik op een 37e plaats. Ik was al bij al tevreden over mijn wedstrijd, want zonder specifieke voorbereiding en na een zware zomer liep het toch nog redelijk. Jammer van de 3e rit waar ik naar mijn mening 20 minuten te veel verloor, anders kon ik rond de 20e plaats in het eindklassement eindigen wat toch mooier is.
Hopelijk kan ik de stijgende lijn nu door trekken,
Groetjes Klaas
Vorige week was ik dus onverwacht aan de slag in Aosta, hieronder volgt een kort verslagje.
Op dag één mochten we twee keer aan de bak, 's morgens moesten we een ploegentijdrit afwerken die hoofdzakelijk in stijgende lijn liep en vooral naar het eind toe steeds steiler bergop liep. Ik voelde me vrij goed en kon lange beurten op kop voor mijn rekening nemen, op het einde van de ploegentijdrit kreeg ik het evenwel lastig en vond het goede ritme niet bergop. Uiteindelijk eindigden we op een ietwat teleurstellende 18e plaats.
In de namiddag mochten we opnieuw de fiets op voor een rit van 111 km met hierin 2 cols, de steile col de l'Encrenaz en de col de Corbier. Van bij de start goot het water en dit duurde km 70. Op de eerste col reden 11 renners weg, ik moest pas laat lossen en kwam met beperkte achterstand boven op een klein pelotonnetje dat ik na de gevaarlijke afdaling opnieuw kon vervoegen. Jammer genoeg haakten enkele renners voor mij in elkaar en zo ging ik ook tegen de grond, gelukkig viel de schade goed mee, maar ondertussen waren wel 5 renners weg gereden op zoek naar de 11 leiders. Met 1min30 achterstand begonnen we aan de laatste col met een 35 tal renners. Op deze beklimming viel alles uiteen, en na de col kregen de leiders versterking en kwamen er zo circa 20 man op kop. Ik zat in de groep daarachter die ook zo'n 20 man sterk was. De rest van het deelnemersveld was ver terug geslagen. Sander Armee werd knap 2e in de spurt bergop, ikzelf eindigde rond de 30e plaats.
Op dag 2 was het weer beter, de eerste 90 km verliepen over golvende wegen met een 2 tal langere, maar niet echt steile beklimmingen. Na deze beklimmingen kregen we 14 leiders die met 1min30 voorsprong aan de col de la Croisette begonnen. Op deze zeer steile col viel het peloton onmiddellijk uiteen. Ik vond een goed ritme en kwam zo bij de eersten van het peloton boven. Na de afdaling ontstond een groep van 18renners met een pak vroege vluchters en enkele verse krachten uit het peloton, ik volgde op een kleine minuut met 9tal. In de achtervolging nam ik samen met ploegmaat Brian Bulgac veel werk voor mijn rekening en op 10 km van het einde kwamen we terug. 3 renners waren echter al weggereden vooraan waardoor we voor de 10e plek reden. Ik ging nog meermaals in de aanval, maar zonder succes en werd zo 17e.
Na een lange verplaatsing gingen we in rit 3 van start in het Italiaanse Morgex om na 160 km in Verrayes te eindigen, met 4 cols waaronder de Colle San Carlo was dit tevens de koninginnerit. In tegenstelling tot in Frankrijk was het hier broeierig heet. De eerste col kwam al na 40 km en dit beviel mij blijkbaar niet goed, de hitte, de inspanningen van daags voordien, een slechte nachtrust en de vroege aanvang van de col zorgden ervoor dat ik het goede ritme niet te pakken kreeg. Ik hoopte nog dat ik in de vallei terug naar de eerste groep zou kunnen rijden, maar helaas, in het 2e peloton waar ik in zat wilde niemand rijden, zo verloren we veel tijd en kwamen alle achterblijvers terug en kwam ik in een grote 'grupetto' terecht. Daar werd totaal geen snelheid meer gemaakt zodat we snel veel tijd verloren, ik hoopte nog dat ik er naar het einde van de rit zou doorkomen, maar toen was het helaas al verloren... Na meer dan 5u wedstrijd en met 35 min achterstand boldde ik als 49e binnen. Een mooi klassement was nu meteen verloren.
Op dag 4 gingen we van start in Chatillon om na 103 km te eindigen met een slotklim naar Fontainemore. Er werd zeer hevig gestart en na 1 km lag het peloton al in 3 stukken(!), alles liep wel weer samen, maar 11 renners konden toch wegrijden. Na een 20 tal kilometer gingen nog 18 renners in de tegenaanval met hierbij ploegmaats Sander Armee en Maarten De Jonge. Ik legde samen met mijn andere Beveren2000 ploegmaats het peloton stil waardoor ze tot 2 minuten voorsprong namen. Toen begonnen enkele ploegen te rijden en mede door de zware wind op kop begon de voorsprong van de leiders te slinken. Uiteindelijk begonnen ze met 1min40 aan de slotklim die uit 2 delen bestond. Ik besloot om mijn eigen tempo te rijden en dit was blijkbaar nog vrij hoog, want ik eindigde op een 32e plaats wat niet slecht is als je weet dat er 29 renners met 1min40 voorsprong aan de klim konden beginnen.
De 5e rit startte in Aosta en eindigde in de regio Piemont, namelijk in het mooie Ceresole Reale na een slotklim van 20 km. De wind stond dit keer gunstig wat zorgde voor een zeer snel eerste wedstrijduur. Het regende aanvalspogingen en uiteindelijk raakten 11 renners weg met hierin ploegmaat Brian Bulgac. Zij kregen meer dan 11 minuten voorsprong en streden dus voor de overwinning. Brian kon hierin een knappe 7e plaats uit de brand slepen. Het peloton schoot ook nog in gang en de voorsprong daalde zienderogen. Ik ging tot op 8 km van het einde mee met de eersten, maar op een zeer steile strook viel alles uiteen in groepjes. Ik kwam uiteindelijk, ditmaal zonder echt diep te gaan, rond de 45e plek binnen.
Voor de laatste rit moesten we vroeg uit de veren. De start werd om 9u gegeven in Locana om na 106 km te eindigen in Pont-Saint-Martin. Bij de start was het kil en regenachtig, maar dit veranderde en als snel kwam de zon te voorschijn. Ik had me voorgenomen om mee te zijn met de vroege vlucht, maar dit wilden blijkbaar veel renners. Het eerste uur werd in razende vaart afgelegd en ik probeerde vaak mee te springen. Het lukte echter niet om met een deftige groep weg te rijden, 3 renners kregen uiteindelijk toch de vrijheid en konden met een 2 tal minuten voorsprong aan de Col d'Arlaz beginnen. In de eerste kilometers van deze col vond ik het goede ritme niet, maar naarmate de klim vorderde schoog ik steeds op. Jammer genoeg kwam ik op de top een 200 meter te kort om meet te zijn met een 2e groepje en zo verzeilde ik in de vallei in een klein groepje. Met de wind op kop was het onmogelijk om nog terug te keren en zo kwam ik opnieuw rond de 45e plaats binnen. In het eindklassement eindigde ik op een 37e plaats. Ik was al bij al tevreden over mijn wedstrijd, want zonder specifieke voorbereiding en na een zware zomer liep het toch nog redelijk. Jammer van de 3e rit waar ik naar mijn mening 20 minuten te veel verloor, anders kon ik rond de 20e plaats in het eindklassement eindigen wat toch mooier is.
Hopelijk kan ik de stijgende lijn nu door trekken,
Groetjes Klaas
Abonneren op:
Posts (Atom)