Tour Alsace: hoopgevende prestatie

Hallo

De voorbije 6 dagen was ik actief in de Franse Elzas. Dinsdagavond was de -obligate en niet meetellende voor het klassement- "ploegenproloogpresentatie" de opener van deze mooie rittenkoers. Deze rit van 4,4 km haspelde we af in 5'57", niet zo traag, maar toch werden we op twee na laatste.

Woensdag ging het dan echt van start met letterlijk een 'opwarmertje'! Een graad of 33 Celsius, blauwe hemel, stralende zon, en geen zuchtje wind zorgden ervoor dat de 11 ronden over het biljartvlakke parcours in een sneltempo afgewerkt werden. Al snel reden 7 renners vooruit, maar halfweg de wedstrijd bleef hiervan nog één renner over. Die hield uiteindelijk stand tot 2,5 ronden van het einde waarna de bijna obligate massaspurt volgde. Hierin was het vooral zaak om geen tijd te verliezen en brokken te vermijden. Ik slaagde hier (zoals zowat alle 150 deelnemers) in en kwam rond de 80e plaats over de streep.

Op donderdag was het mooie Straatsburg de startplaats, na 30 km moesten de Mont-Odile, onmiddellijk gevolgd door de klim naar Champ-du-Feu, overwonnen worden, waarna nog 4 lastige plaatselijke ronden van 17,9 km in Bisschoffsheim het slot vormden. Na de opwarmer van daags voordien zouden we vandaag, gezien het parcours en de omstandigheden- 36 tot 38 graden in de schaduw en vochtig- wel eens helemaal uitgekookt kunnen worden. Ik had dus wel een beetje schrik... Helaas is dit geen goede insteek, na zowat 10 km ontstond in twee schuitjes - op het vlakke stuk van het parcours nota bene- een ruime kopgroep van 25 renners met enkele kleppers. Hoewel meerdere ploegen niet vertegenwoordigd waren, kwam er toch geen organisatie. Aan de voet van de eerste klim was de wedstrijd dan ook al bijna gereden, de leiders hadden al een bonus van bijna 7 minuten. Op de beklimmingen brak het peloton wel nog in twee stukken -waarbij ik moest aanklampen om vooraan te blijven- maar echt tijd goed maken op de koplopers deden we echter niet. De vijf sterksten zaten blijkbaar vooraan, want zij bouwden hun voorsprong stelselmatig uit. Het uitgedunde peloton waaronder mezelf raapte nog enkele renners op en kwam uiteindelijk aan voor de 14e plaats op bijna 15 minuten, het klassement was dus voorbij...

Vrijdag was zowat een typische overgangsrit. Een heuvelachtig begin en 35 graden zorgden ervoor dat het opnieuw lastig was. Na de ravage van gisteren had zowat iedereen dezelfde tactiek, mee zijn! Ook voor mij was dit het geval, ik probeerde meerdere malen gedurende de eerste 40 km, maar zonder succes. Dit kostte veel krachten en toen uiteindelijk 7 renners er na 70 km vandaar gingen moest ik even passen. De eerste 70 km die constant op een heuvelachtig parcours verliepen, werden maar liefst let een moyenne van 47 km/u afgelegd. Het peloton nam dan ook even een adempauze, waardoor de leiders een bonus van 5 minuten verzamelden. De organisatie kwam dan toch op gang in het peloton, maar mede door de rugwind en de laatste 50 km richting Colmar waren ook helemaal vlak hielden 6 van de 7 leiders net stand tegen het spurtende peloton.

Zaterdag veranderde het wedstrijd patroon. Ook het weer deed dit, een nachtelijk onweer zorgde voor afkoeling en ook de wind kwam opzetten. Die speelde echter weinig rol in de voormiddag rit die aankwam boven in Le Markstein na een klim van zowat 10 kilometer. Een ruime vluchtersgroep van 17 renners ontstond in de eerste kilometers waarna het peloton snel organiseerde om de voorsprong te binnen de perken te houden. Aan de voet van de slotklim was hun liedje dan ook uitgezongen waarna het hele pak uitéén spatte. Ik was niet super en moest voor mijn eigen tempo kiezen. Ik kon toch een gelijkmatige klim rijden en eindigde op twee minuten van de winnaar.

Na de middag mochten we onze gewone fiets ruilen voor de tijdritfiets en dit gedurende 17,7km. Het parcours met start en aankomst in Cernay was gekenmerkt door stukken vals plat omhoog en omlaag, de eerste helft, meewind en afdaling, en om terug te keren stond de wind in het nadeel en liep de weg terug omhoog. Enkele ronde punten en verkeersdrempels vormden de overige obstakels. Ik reed een keurige tijdrit, gemiddeld haalde ik 46,4 km/u en een tijd van 22'54".

Gisteren werd de Tour d'Alsace traditioneel afgesloten met de koninginnerit van Ribeauvillé naar de Ballon d'Alsace. Zes beklimmingen stonden er op het menu, waarbij de eerste onmiddellijk na de start volgde. Op deze beklimming ontstond al snel een kopgroep waarbij mijn ploegmaat Lebas. Toen de groep steeds verder aandikte begon ik te twijfelen om ook mee te gaan. Op anderhalve kilometer van de top waagde ik dan mijn kans en zo kon ik als 19e en allerlaatste nog de oversteek naar de leiders maken. De samenwerking in de kopgroep was voortreffelijk waardoor we tot maximaal 4 min 30s uitliepen. Op de derde klim van de dag, de lastige Col de Platserwasel, werd een eerste schifting doorgevoerd. Ikzelf kon stand houden en kwam uiteindelijk als eerste boven. Ook in het peloton schoten ze in gang want de voorsprong viel terug tot minder dan 3 minuten. Ik voelde me nog goed en nam in functie van ploegmaat Lebas het leeuwendeel van het werk op mijn rekening. De samenwerking bleef goed waardoor de voorsprong steeds rond de 3 minuten schommelde. Op de Grand Ballon kwam ik nog als 2e boven en op de Col de Hundsruck opnieuw als 1e. Dit leverde me nog een 2e plaats op in het bergklassement na alleswinnaar Tiernan-Locke! Met een kopgroep van 12 renners en 3 minuten voorsprong begonnen we aan de laatste 11 km bergop naar de top van de Ballon d'Alsace. Vrij snel spatte alles uitéén. Ik kon stand houden bij de eerste 8 renners, maar bij een volgende versnelling moest ik 3 renners laten gaan. Daarna reed ik mijn tempo omhoog, ik bleef echter constant op 15s van de leiders hangen. Drie renners zaten nog in mijn wiel, maar waren helaas niet sterk genoeg om mee te achtervolgen. Ik probeerde ze in het slot nog af te schudden om zo de 4e plaats te pakken, maar dit lukte niet. Spurten konden ze wel, en zo werd ik 7e... In het klassement werd ik uiteindelijk 17e. Zo kon ik deze Tour d'Alsace toch nog met een mooie noot afsluiten!

Klaas