Hallo
Gisteren doorbrak ik een langere periode zonder wedstrijd met de 'lastigste' kermiskoers van het land, de Stadsprijs in Geraardsbergen. 14 ronden met daarin telkens de korte steile klim op de markt en nog twee lange stroken vals plat waren en als nieuwigheid moesten we in de laatste ronde de 'Muur' over. Met andere woorden, de nieuwe Ronde van Vlaanderen... (voor kermiscoureurs) ;-)
Het mooie weer en gebrek aan wedstrijden zorgden er dan ook voor dat 225 renners aan de start stonden. Véél te véél naar mijn gedacht, ik startte dan wel op de eerste rij, ondernam onmiddellijk twee aanvalspogingen, maar werd daarna overspoeld en zakte met de kilometer verder weg in het hyper nerveuze peloton. Even zonk mijn moraal in de schoenen. Na 3,5 ronden kon ik opnieuw opschuiven en onmiddellijk profiteerde ik hiervan om weg te rijden. Een eerste keer alleen, nadat ik opnieuw ingelopen werd ging ik ervandoor op de klim van de Markt. Met 8 renners konden we ons losmaken en de achtervolging inzetten op 22 koplopers die er na 2 ronden vandoor waren gegaan. Van 1min30 kwamen we terug tot op goed 1 minuut, maar helaas brak de veer omdat enkele renners niet meer wilden/konden rijden. Na 6 ronden kwamen dus enkele renners terug en iedere ronde sloten wel enkele renners aan. Zo dikte de achtervolgende groep aan tot een 45 tal renners, de rest was uitgeschakeld. Omdat er geen organisatie was, was het zéér vervelend koersen. Ik probeerde op mijn eentje meermaals een tegenreactie op gang te brengen, wat ook vaak lukte, maar evenveel keer liep alles opnieuw samen. Op 3 ronden van het einde reden dan toch 20 renners weg, hoewel ik al veel gegeven had voelde ik me toch nog goed en met een renner van Vacansoleil kon ik de sprong naar voren maken. Een ronde verder reden we opnieuw weg met een 9 tal en zo ging ik de laatste ronde in voor de 14e plaats, enkele renners van de ruime kopgroep hadden we ingelopen, maar de sterksten bleven voorop. Op de beklimming van de Muur moest ik alle zeilen bijzetten om bij te blijven, en na een achtervolging kwam ik opnieuw aansluiten. Met 10 renners mochten we spurtten voor de ereplaatsen, maar na een zéér actieve koers had ik geen jus meer en werd ik 23e.
Een goede training. Nu op naar de Tour du Doubs, een parcours dat me in principe beter zou moeten liggen. Hopelijk heb ik opnieuw goede benen en zit het wedstrijdverloop wat mee, dan moet een uitslag er wel in zitten.
Klaas
donderdag 30 augustus 2012
zondag 26 augustus 2012
Afzien achter de derny!
Hallo
Gisteren nam ik voor het eerst deel aan een derny criterium. Het parcours in Meulebeke was meteen een harde leerschool voor een beginner als ikzelf! Een rondje van 3 km dat rijkelijk voorzien was van de nodige bochten, eerder iets voor de explosieve types dus.
Hoewel de naam criterium doet vermoeden dat er eerder gezapig gereden zou worden was dit toch niet het geval. Een Kampioentrui als inzet zorgde er voor dat de vlam er onmiddellijk in zat. Na 3 aanloopronden waarin het vooral positie kiezen was mochten we plaatsnemen achter onze derny voor nog 25 ronden. Aangezien dit voor mij de eerste keer was ging ik voorzichtig van start. De eerste ronden verloor ik dan ook ontzettend veel tijd in de bochten, en omdat er zoveel waren liep ik al snel achter de feiten aan. In de eerste helft van de wedstrijd had ik ook wat moeite om goed te "colleren" achter de derny, aangezien ik geen risico's wou nemen, liet ik iets te veel ruimte achter de derny waardoor ik uiteraard meer wind opving. Naarmate de wedstrijd vorderde voelde ik me wel zekerder achter de derny en liep het wat vlotter. Uiteraard was dit echter veel te laat om nog een rol van betekenis te spelen. Ik werd uiteindelijk 15e.
Het werd vooral een 'leuke' ervaring en een goede training. Een specialist zal ik allicht nooit worden...
Woensdag (en niet donderdag zoals eerst gemeld) ga ik van start in de Stadsprijs van Geraardsbergen. Daar kan ik (hopelijk) zelf voor brommer spelen!
Klaas
Gisteren nam ik voor het eerst deel aan een derny criterium. Het parcours in Meulebeke was meteen een harde leerschool voor een beginner als ikzelf! Een rondje van 3 km dat rijkelijk voorzien was van de nodige bochten, eerder iets voor de explosieve types dus.
Hoewel de naam criterium doet vermoeden dat er eerder gezapig gereden zou worden was dit toch niet het geval. Een Kampioentrui als inzet zorgde er voor dat de vlam er onmiddellijk in zat. Na 3 aanloopronden waarin het vooral positie kiezen was mochten we plaatsnemen achter onze derny voor nog 25 ronden. Aangezien dit voor mij de eerste keer was ging ik voorzichtig van start. De eerste ronden verloor ik dan ook ontzettend veel tijd in de bochten, en omdat er zoveel waren liep ik al snel achter de feiten aan. In de eerste helft van de wedstrijd had ik ook wat moeite om goed te "colleren" achter de derny, aangezien ik geen risico's wou nemen, liet ik iets te veel ruimte achter de derny waardoor ik uiteraard meer wind opving. Naarmate de wedstrijd vorderde voelde ik me wel zekerder achter de derny en liep het wat vlotter. Uiteraard was dit echter veel te laat om nog een rol van betekenis te spelen. Ik werd uiteindelijk 15e.
Het werd vooral een 'leuke' ervaring en een goede training. Een specialist zal ik allicht nooit worden...
Woensdag (en niet donderdag zoals eerst gemeld) ga ik van start in de Stadsprijs van Geraardsbergen. Daar kan ik (hopelijk) zelf voor brommer spelen!
Klaas
woensdag 22 augustus 2012
Geen succes in Classic de l'Indre en Marbriers
Hallo
De voorbije twee wedstrijden brachten ondanks goede benen weinig op. Zondag was het in principe een vlakke wedstrijd. De hitte (meer dan 40°C in de schaduw) maakte er echter een echte uitputtingslag van. Ik wou mijn goede benen tonen en in het begin van de wedstrijd probeerde ik dan ook meermaals weg te rijden. Enkele keren leek dit te lukken, maar helaas kreeg ik geen vrijgeleide van het peloton. In verschillende schuifjes kwam dan toch een ruime kopgroep tot stand, maar op de smalle wegen moest ik lijdzaam toekijken hoe ze wegreden. De spurtersploegen schroefden daarna het tempo op. Dit tempo lag te hoog voor zowat de kleine helft van het deelnemersveld. Ikzelf kende weinig problemen en kon goed standhouden. Bij het ingaan van de plaatselijke ronden reden nog 10 renners voorop, maar op zowat anderhalve ronde van het einde liep alles opnieuw samen. Met zowat 75 renners zouden we ons dus opmaken voor een spurt, ikzelf mengde me hierin niet en zat dan ook achter de valpartij die het peloton op 4 km van het einde in twee splitste. Uiteindelijk werd ik 53e. De hitte speelde me op het einde ook parten. De laatste 40 km kon ik me niet meer bevoorraden (drank) waardoor de krachten als sneeuw voor de zon wegsmolten.
Dinsdag ging ik dan van start in de GP de Marbriers. Helaas bleef het hierbij, hoewel ik zondag erg diep was gegaan voelde ik toch dat ik vrij goed hersteld was. Ik hoopte dan ook wat dieper in de wedstrijd mijn kaarten op tafel te kunnen gooien. Helaas kende ik nog 4 ronden pech, een losgekomen stuur zorgde ervoor dat ik moest stoppen aan de bevoorrading. Aangezien volgwagens in deze wedstrijd niet toegelaten zijn moest ik helemaal alleen met anderhalve minuut achterstand beginnen achtervolgen op een koersend peloton. Mijn wedstrijd was dan ook over.
Zaterdag neem ik deel aan het derny criterium in Meulebeke. Dit zal een leuke ervaring worden en goed om in het ritme te blijven met het oog op de Tour du Doubs.
Groetjes
Klaas
De voorbije twee wedstrijden brachten ondanks goede benen weinig op. Zondag was het in principe een vlakke wedstrijd. De hitte (meer dan 40°C in de schaduw) maakte er echter een echte uitputtingslag van. Ik wou mijn goede benen tonen en in het begin van de wedstrijd probeerde ik dan ook meermaals weg te rijden. Enkele keren leek dit te lukken, maar helaas kreeg ik geen vrijgeleide van het peloton. In verschillende schuifjes kwam dan toch een ruime kopgroep tot stand, maar op de smalle wegen moest ik lijdzaam toekijken hoe ze wegreden. De spurtersploegen schroefden daarna het tempo op. Dit tempo lag te hoog voor zowat de kleine helft van het deelnemersveld. Ikzelf kende weinig problemen en kon goed standhouden. Bij het ingaan van de plaatselijke ronden reden nog 10 renners voorop, maar op zowat anderhalve ronde van het einde liep alles opnieuw samen. Met zowat 75 renners zouden we ons dus opmaken voor een spurt, ikzelf mengde me hierin niet en zat dan ook achter de valpartij die het peloton op 4 km van het einde in twee splitste. Uiteindelijk werd ik 53e. De hitte speelde me op het einde ook parten. De laatste 40 km kon ik me niet meer bevoorraden (drank) waardoor de krachten als sneeuw voor de zon wegsmolten.
Dinsdag ging ik dan van start in de GP de Marbriers. Helaas bleef het hierbij, hoewel ik zondag erg diep was gegaan voelde ik toch dat ik vrij goed hersteld was. Ik hoopte dan ook wat dieper in de wedstrijd mijn kaarten op tafel te kunnen gooien. Helaas kende ik nog 4 ronden pech, een losgekomen stuur zorgde ervoor dat ik moest stoppen aan de bevoorrading. Aangezien volgwagens in deze wedstrijd niet toegelaten zijn moest ik helemaal alleen met anderhalve minuut achterstand beginnen achtervolgen op een koersend peloton. Mijn wedstrijd was dan ook over.
Zaterdag neem ik deel aan het derny criterium in Meulebeke. Dit zal een leuke ervaring worden en goed om in het ritme te blijven met het oog op de Tour du Doubs.
Groetjes
Klaas
woensdag 15 augustus 2012
Mi-août Breton: opsteker met zwart randje
Hallo
Vorige week was ik aan de slag in de Franse regio Bretagne. Daar werkte ik met de Mi-août Breton een lastige 4 daagse rittenkoers af. De lastigheidsgraad ligt hem vooral in de parcoursen, de ritten zijn er vrij lang (rond de 180 km) waarvan de helft op een plaatselijke omloop die meestal geen meter vlak kent. Ook het deelnemersveld was goed gestoffeerd en de zomerse temperaturen van om en bij de 30 graden maakten dit alles nog wat lastiger. Mogelijkheden genoeg dus om te tonen!
Aangezien ik me de laatste weken steeds beter voelde trok ik toch met enige ambitie naar Bretagne. Tijdens de eerste rit koerste ik dan ook steeds attent voorin. Ik schoof regelmatig mee met ontsnappingen, maar zonder succes. Na een een 40 tal kilometer gingen 8 renners er vandoor, maar 20 km kwam het reeds uitgedunde peloton terug. Het moment van de samensmelting is zoals steeds cruciaal. Gelukkig was ik wakker en was ik dan ook aanwezig in de volgende ontsnapping van 10 renners. We moesten hard knokken voor 40 s voorsprong met nog zowat 100 km te gaan. Het peloton liet nooit begaan en dus bleven we maar beuken vooraan. Dit helse tempo zorgde er al gauw voor dat we met 9 verder moesten. Ikzelf voelde dat de krachten ook steeds meer en meer weg ebden. En toen we met nog goed 30 km te gaan voor het eerst versneld werd in de kopgroep moest ik met 2 anderen afhaken en viel zo terug naar het peloton. Een ronde later viel het peloton helemaal stil waardoor de 6 overgebleven leiders gewonnen spel hadden en uiteindelijk tot 3 minuten uitliepen aan de aankomst! Uiteraard was ik zéér ontgoocheld. De eerste rit is het steeds moeilijk om mee te zijn, nu lukt het en moet ik lossen op het vlakken terwijl ik me zéér goed voelde! Na de aankomst werd echter duidelijk waardoor ik de hele tijd 'à bloc' zat. Mijn achterwiel had een slag gekregen en was hierdoor tegen de achterrem gaan slepen wat voor heel wat krachtverlies zorgde. Met dit in het achterhoofd was ik nog meer gemotiveerd om er iets van te maken in de komende ritten!
De tweede rit in en om Pont-Scorff ging zéér snel van start. Eerst moesten 3 ronden van 25 km afgelegd worden en daarna nog 8 van 11 km. Na zowat 27 km konden 6 renners wegrijden waarna het peloton liet begaan, die situatie was ideaal want na de inspanningen van gisteren had ik toch wat zware benen. De voorsprong van de leiders stabiliseerde rond de 3 minuten, maar begon na half koers toch stelselmatig terug te lopen. Dit zorgde ervoor dat meerdere renners de sprong naar voren probeerden te maken. Op 4 ronden van het einde slaagden 4 renners hierin. Op twee en een halve ronde van het einde probeerden nog 2 renners dit en toen de leider met nog anderhalve ronde te gaan nog over slechts één ploegmaat beschikte ging ik ook mijn kans. Met een kleine 40s achterstand vatte ik samen met 3 andere achtervolgers de slotronde aan. We kwamen snel bij de 2 renners die tussenin zaten, die namen niet meer over en ook het peloton bleef op 100m hangen waardoor het er niet echt goed uitzag. Op 6 km van het einde brak de veer echter in het peloton en op 3 km van het einde, aan de voet van de laatste beklimming, kwamen we vooraan aansluiten. Zo kwamen we met 16 voorop, na de beklimming schoten we nog met 10 over en zo gingen we de laatste kilometer in. Ik voelde dat er niet veel jus meer in de benen zat na de zware achtervolging en werd in de spurt 8e (hoewel ik denk dat het 7e was...). Het peloton kwam ook nog fel opzetten en eindigde op 12 seconden.
De derde rit van de Mi-Août Breton was ook de lastigste, eerst 50 km in lijn, daarna 5 ronden op een zéér lastig circuit in Scrignac. Daarna ging het opnieuw richting startplaats Poullaouen waar nog 8 lastige plaatselijke ronden moesten afgewerkt worden. Dit copieuze menu was goed voor 185 km. Er werd zoals steeds hevig van start gegaan en het duurde uiteindelijk tot bij het ingaan van het eerste locale circuit vooraleer de ontsnapping van de dag vertrok. 7 renners met hierbij mijn ploegmaat Sonnery konden tot 4 minuten uitlopen. De ploeg Europcar van leider Veilleiux controleerde hierna de wedstrijd en loodste het peloton de plaatselijke ronden in. Toen de voorsprong terug was gelopen tot 2 mintuen op 4 ronden van het einde kwamen de eerste aanvallen. Paul Voss en Stian Remme konden wegrijden uit het peloton en sprong naar voren maken waardoor we 9 leiders kregen. Deze 9 gingen met een bonus van 45 seconden de slotronde in. Bij het ingaan van die slotronde waagde wereldkampioen veldrijden Niels Albert zijn kans. Ik aarzelde niet en schoof mee, ook de Fransman Schmidt deed dit, maar die wou niet meerijden. Na een korte achtervolging kwamen we aan de voet van de slothelling bij de leiders aansluiten. Onmiddellijk viel alles uiteen en schoten we nog met 8 over. Eén renner kon nog wegrijden en van achteruit konden nog enkele renners terug keren. In de laatste kilometer reden nog 3 renners weg waardoor ik mocht spurten met 4 anderen voor de 5e plek, ik werd uiteindelijk 6e en schoof op naar plaats 10 in het klassement.
Ook de laatste rit was opnieuw 180 km, start en aankomst was in Guerlesquin, 100 km in lijn met 3 rondjes op een lastig circuit in Le Ponthou en nog 10 ronden met telkens een korte helling in Guerlesquin. Ook vandaag was het wedstrijdscenario gelijkaardig aan de voorgaande dagen. 7 renners zorgden nog 25 km voor de ontsnapping van de dag, Europcar controleerde de voorsprong hierna. Op 5 ronden van het einde maakten 3 renners de sprong naar voren en in de laatste ronde werd er in het peloton versneld. Helaas was het parcours niet echt in het voordeel van aanvallers waardoor het voor mij niet lukte om nog wat tijd terug te nemen en zo nog wat op te schuiven. Op anderhalve kilometer van het einde werd iedereen dan ook ingerekend en zo werd het een massaspurt waarin ik 43e werd en dus 10e bleef in de eindstand.
Zondag ga ik van start in de 1.1 wedstrijd Classic de l'Indre in en om Chateauroux. Hoewel de wedstrijd vrij vlak is hoop ik me toch mijn goede conditie te tonen.
Klaas
Vorige week was ik aan de slag in de Franse regio Bretagne. Daar werkte ik met de Mi-août Breton een lastige 4 daagse rittenkoers af. De lastigheidsgraad ligt hem vooral in de parcoursen, de ritten zijn er vrij lang (rond de 180 km) waarvan de helft op een plaatselijke omloop die meestal geen meter vlak kent. Ook het deelnemersveld was goed gestoffeerd en de zomerse temperaturen van om en bij de 30 graden maakten dit alles nog wat lastiger. Mogelijkheden genoeg dus om te tonen!
Aangezien ik me de laatste weken steeds beter voelde trok ik toch met enige ambitie naar Bretagne. Tijdens de eerste rit koerste ik dan ook steeds attent voorin. Ik schoof regelmatig mee met ontsnappingen, maar zonder succes. Na een een 40 tal kilometer gingen 8 renners er vandoor, maar 20 km kwam het reeds uitgedunde peloton terug. Het moment van de samensmelting is zoals steeds cruciaal. Gelukkig was ik wakker en was ik dan ook aanwezig in de volgende ontsnapping van 10 renners. We moesten hard knokken voor 40 s voorsprong met nog zowat 100 km te gaan. Het peloton liet nooit begaan en dus bleven we maar beuken vooraan. Dit helse tempo zorgde er al gauw voor dat we met 9 verder moesten. Ikzelf voelde dat de krachten ook steeds meer en meer weg ebden. En toen we met nog goed 30 km te gaan voor het eerst versneld werd in de kopgroep moest ik met 2 anderen afhaken en viel zo terug naar het peloton. Een ronde later viel het peloton helemaal stil waardoor de 6 overgebleven leiders gewonnen spel hadden en uiteindelijk tot 3 minuten uitliepen aan de aankomst! Uiteraard was ik zéér ontgoocheld. De eerste rit is het steeds moeilijk om mee te zijn, nu lukt het en moet ik lossen op het vlakken terwijl ik me zéér goed voelde! Na de aankomst werd echter duidelijk waardoor ik de hele tijd 'à bloc' zat. Mijn achterwiel had een slag gekregen en was hierdoor tegen de achterrem gaan slepen wat voor heel wat krachtverlies zorgde. Met dit in het achterhoofd was ik nog meer gemotiveerd om er iets van te maken in de komende ritten!
De tweede rit in en om Pont-Scorff ging zéér snel van start. Eerst moesten 3 ronden van 25 km afgelegd worden en daarna nog 8 van 11 km. Na zowat 27 km konden 6 renners wegrijden waarna het peloton liet begaan, die situatie was ideaal want na de inspanningen van gisteren had ik toch wat zware benen. De voorsprong van de leiders stabiliseerde rond de 3 minuten, maar begon na half koers toch stelselmatig terug te lopen. Dit zorgde ervoor dat meerdere renners de sprong naar voren probeerden te maken. Op 4 ronden van het einde slaagden 4 renners hierin. Op twee en een halve ronde van het einde probeerden nog 2 renners dit en toen de leider met nog anderhalve ronde te gaan nog over slechts één ploegmaat beschikte ging ik ook mijn kans. Met een kleine 40s achterstand vatte ik samen met 3 andere achtervolgers de slotronde aan. We kwamen snel bij de 2 renners die tussenin zaten, die namen niet meer over en ook het peloton bleef op 100m hangen waardoor het er niet echt goed uitzag. Op 6 km van het einde brak de veer echter in het peloton en op 3 km van het einde, aan de voet van de laatste beklimming, kwamen we vooraan aansluiten. Zo kwamen we met 16 voorop, na de beklimming schoten we nog met 10 over en zo gingen we de laatste kilometer in. Ik voelde dat er niet veel jus meer in de benen zat na de zware achtervolging en werd in de spurt 8e (hoewel ik denk dat het 7e was...). Het peloton kwam ook nog fel opzetten en eindigde op 12 seconden.
De derde rit van de Mi-Août Breton was ook de lastigste, eerst 50 km in lijn, daarna 5 ronden op een zéér lastig circuit in Scrignac. Daarna ging het opnieuw richting startplaats Poullaouen waar nog 8 lastige plaatselijke ronden moesten afgewerkt worden. Dit copieuze menu was goed voor 185 km. Er werd zoals steeds hevig van start gegaan en het duurde uiteindelijk tot bij het ingaan van het eerste locale circuit vooraleer de ontsnapping van de dag vertrok. 7 renners met hierbij mijn ploegmaat Sonnery konden tot 4 minuten uitlopen. De ploeg Europcar van leider Veilleiux controleerde hierna de wedstrijd en loodste het peloton de plaatselijke ronden in. Toen de voorsprong terug was gelopen tot 2 mintuen op 4 ronden van het einde kwamen de eerste aanvallen. Paul Voss en Stian Remme konden wegrijden uit het peloton en sprong naar voren maken waardoor we 9 leiders kregen. Deze 9 gingen met een bonus van 45 seconden de slotronde in. Bij het ingaan van die slotronde waagde wereldkampioen veldrijden Niels Albert zijn kans. Ik aarzelde niet en schoof mee, ook de Fransman Schmidt deed dit, maar die wou niet meerijden. Na een korte achtervolging kwamen we aan de voet van de slothelling bij de leiders aansluiten. Onmiddellijk viel alles uiteen en schoten we nog met 8 over. Eén renner kon nog wegrijden en van achteruit konden nog enkele renners terug keren. In de laatste kilometer reden nog 3 renners weg waardoor ik mocht spurten met 4 anderen voor de 5e plek, ik werd uiteindelijk 6e en schoof op naar plaats 10 in het klassement.
Ook de laatste rit was opnieuw 180 km, start en aankomst was in Guerlesquin, 100 km in lijn met 3 rondjes op een lastig circuit in Le Ponthou en nog 10 ronden met telkens een korte helling in Guerlesquin. Ook vandaag was het wedstrijdscenario gelijkaardig aan de voorgaande dagen. 7 renners zorgden nog 25 km voor de ontsnapping van de dag, Europcar controleerde de voorsprong hierna. Op 5 ronden van het einde maakten 3 renners de sprong naar voren en in de laatste ronde werd er in het peloton versneld. Helaas was het parcours niet echt in het voordeel van aanvallers waardoor het voor mij niet lukte om nog wat tijd terug te nemen en zo nog wat op te schuiven. Op anderhalve kilometer van het einde werd iedereen dan ook ingerekend en zo werd het een massaspurt waarin ik 43e werd en dus 10e bleef in de eindstand.
Zondag ga ik van start in de 1.1 wedstrijd Classic de l'Indre in en om Chateauroux. Hoewel de wedstrijd vrij vlak is hoop ik me toch mijn goede conditie te tonen.
Klaas
maandag 6 augustus 2012
Sparkassen Giro Bochum: rondjes draaien...
Hallo
Gisteren nam ik voor het eerst sinds lang nog eens deel aan een criterium in het Duitse Bochum. 50 rondjes van 1,6 km moesten er afgewerkt worden. Met goed 100 deelnemers gingen we van start. Vaak wordt in een criterium nog al eens met de handrem op gekoerst, maar hier was dit absoluut niet het geval. Van bij de start zat de vlam in de pijp, zo stonden na het eerste uur 45 km op de teller, toch niet weinig voor zo'n kort circuit met 1 bocht waar telkens vanuit stilstand opnieuw vertrokken moest worden. Gelukkig had ik de Tour d'Alsace behoorlijk goed verteerd en kon ik vlot stand houden in de groep die iedere ronde meer en meer uitdunde. De Duitsers Wegmann en Sieberg maakten er een "two man show" van, ze gingen er al zéér vroeg van door en zetten het hele peloton waarin ikzelf dus op één ronde. Op drie ronden van het eind werden we gedubbeld en uit de wedstrijd genomen! Ik werd uiteindelijk 43e.
Het was vooral een leuke ervaring en een goed explosiviteitstraining richting de Mi-Août Breton waar ik hoop om de ingeslagen weg tijdens de Tour d'Alsace verder te zetten.
Groetjes
Klaas
Gisteren nam ik voor het eerst sinds lang nog eens deel aan een criterium in het Duitse Bochum. 50 rondjes van 1,6 km moesten er afgewerkt worden. Met goed 100 deelnemers gingen we van start. Vaak wordt in een criterium nog al eens met de handrem op gekoerst, maar hier was dit absoluut niet het geval. Van bij de start zat de vlam in de pijp, zo stonden na het eerste uur 45 km op de teller, toch niet weinig voor zo'n kort circuit met 1 bocht waar telkens vanuit stilstand opnieuw vertrokken moest worden. Gelukkig had ik de Tour d'Alsace behoorlijk goed verteerd en kon ik vlot stand houden in de groep die iedere ronde meer en meer uitdunde. De Duitsers Wegmann en Sieberg maakten er een "two man show" van, ze gingen er al zéér vroeg van door en zetten het hele peloton waarin ikzelf dus op één ronde. Op drie ronden van het eind werden we gedubbeld en uit de wedstrijd genomen! Ik werd uiteindelijk 43e.
Het was vooral een leuke ervaring en een goed explosiviteitstraining richting de Mi-Août Breton waar ik hoop om de ingeslagen weg tijdens de Tour d'Alsace verder te zetten.
Groetjes
Klaas
zaterdag 4 augustus 2012
Sparkassen Giro Bochum
Hallo
Morgen neem ik deel aan een criterium in het Duitse Bochum. 50 ronden van 1,6 km ofte 80 km in totaal moeten afgelegd worden. Wie na 80 km het minst dronken is mag spurten voor de zege. Met kleppers als Greipel, Ciolek, Sagan en Degenkolb zorg ik er beter voor alleen aan te komen ;-)
Vanaf volgende week donderdag tot en met zondag ben ik dan weer in Bretagne aan de slag. Daar betwist ik de lastige Mi-Août Bretonne, spurtersbenen zullen daar minder een rol spelen...
Klaas
Morgen neem ik deel aan een criterium in het Duitse Bochum. 50 ronden van 1,6 km ofte 80 km in totaal moeten afgelegd worden. Wie na 80 km het minst dronken is mag spurten voor de zege. Met kleppers als Greipel, Ciolek, Sagan en Degenkolb zorg ik er beter voor alleen aan te komen ;-)
Vanaf volgende week donderdag tot en met zondag ben ik dan weer in Bretagne aan de slag. Daar betwist ik de lastige Mi-Août Bretonne, spurtersbenen zullen daar minder een rol spelen...
Klaas
Abonneren op:
Posts (Atom)