Hallo
Aangezien de hotels het niet meer toelieten (geen internet meer) om berichtjes te plaatsen volgt hieronder een korte beschouwing van de rest van de Ronde van Normandië.
Inderdaad een kort verslag, want echt veel kan ik er niet over vertellen. Niet alleen vanuit mijn standpunt valt er weinig te vertellen, maar ook over de hele koers kan ik weinig vertellen.
Woensdag namiddag werd er fel gestart, het was opnieuw zeer nerveus, waardoor ik wat te ver aan de eerste helling van de dag begon. Hierop scheurde het peloton uitéén, maar al snel kwam alles weer bijéén. Op dat moment gingen 2 renners er vandoor waaronder mijn ploegmaat David Boutville. Zij reden bijna de hele wedstrijd voorop, bijna, want in de laatste ronde kregen ze nog versterking van 9 anderen. Met 11 leken ze naar de finish te gaan, maar op 3 km van het einde was alles te herdoen en zo eindigde de wedstrijd alweer op een massaspurt.
Op donderdag stond dan de eerste sleuteletappe richting Flers op het programma. Wind en een lastige finale zorgen hier telkens voor een slachtveld. Dit keer stond er echter bijna geen wind. Het kleine beetje wind zorgde ervoor dat het toch even scheurde in het begin, maar alles liep weer samen. In het eerste uur stonden hierdoor wel meer dan 50 km op de teller. Daarna kozen 4 renners het hazenpad, in de achtergrond nam de Deense ploeg Glud-Marstrand het meeste werk voor hun rekening. Bij het ingaan van de plaatselijke ronden werden 2 van de 4 vluchter teruggegrepen, maar de andere 2 hielden nog meer dan 2 minuten over. In het peloton werd stevig gekoerst, verschillen kwamen er echter nooit, maar het peloton werd wel stevig uitgedund. De twee renners bleken sterker dan verwacht, want ze bleven het peloton net voor. Ikzelf kende niet mijn beste dag, en moest me beperken tot volgen.
Op vrijdag stond opnieuw een lastige rit op het programma. Iedereen geloofde er blijkbaar in dat vandaag alles in zijn plooi zou vallen. Dit zorgde ervoor dat er na 2u wedstrijd 94 km op de teller stonden en dit op een lastig parcours! Ikzelf mengde me ook éénmaal in de debatten. Na zowat 30 km kon ik met 10 renners wegrijden, alle grote ploegen waren vertegenwoordigd en dus zag het er even goed uit, toch liep alles opnieuw samen. Na 2u kregen 3 renners dan toch een vrijgeleide. Hun liedje duurde echter voor niet lang, want 30 km verder werden ze opnieuw gegrepen. In de finale barstte de wedstrijd volledig los. Op twee lastige hellingen konden we tot tweemaal toe met een 30 tal renners wegrijden. Maar richting de plaatselijke ronden liep alles opnieuw samen. In de gevaarlijke plaatselijke ronden moeide ik me niet meer met het wedstrijdverloop. De koers eindigde uiteindelijk opnieuw op een massaspurt, waarin ik door enkele breukjes nog 12 seconden verloor.
Op zaterdag reden we dan opnieuw richting Bagnoles-de-l'Orne over een heuvelachtig parcours. Onmiddellijk na de start reden op smalle wegen 24 renners weg, jammer genoeg was niemand van de ploeg vertegenwoordigd. Hierdoor zetten we samen met 3 andere ploegen die ook de boot gemist hadden de achtervolging in. Na één uur volle bak rijden kwamen we terug. Dit kostte wel heel wat krachten. Na een 70 tal kilometer vertrokken dan opnieuw 3 renners en daarna werd de wedstrijd gecontroleerd. Op de hellingen hield ik me goed vooraan en kwam telkens goed boven. Na de laatste helling volgde nog 20 km op een kaarsrechte weg riching plaatselijke ronden. En net op het moment dat je het niet verwacht, in een afdaling, rijden 14 renners weg. Opnieuw niemand mee, maar ook de leidersploegen waren niet vertegenwoordigd. Niemand reageerde en daarom namen wij het heft weer in handen. Ik gooide mijn laatste krachten in de strijd en we naderden nog fel, maar op het plaatselijke circuit was mijn kaars uit en passte ik. De leiders bleven voorop en ik eindige ontgoocheld in een grupetto.
Op zondag moesten we nog 135 km van Bagnoles-de-l'Orne naar Caen afwerken. Voor het eerst in de Ronde van Normandië startten we zowaar met regen, en dit gedurende de eerste 20 km. Dit temperde het peloton echter niet, het eerste uur stonden opnieuw 48 km op de teller. Dit zorgde meerdere malen voor breuken, maar even veel keer liep alles opnieuw samen. Eén keer lukte het toch voor twee renners om een vlucht op te zetten, maar langer dan 25 km hielden ze niet stand. Op het einde ging het dan nog even op de kant, maar de wind was niet strak genoeg om het hele pak uitéén te ranselen. Met een 90 tal renners gingen we dan richtin Caen, waar het opnieuw op een spurt uitdraaide.
Voor mij werd het een moeilijke koers, de hoge snelheden, waren niet in het voordeel van de aanvallers en sneden mijn benen ook wat af. De eerste rit hadden we 39,7 km/u gemiddeld met dank aan de wind op kop. Alle andere ritten werden respectievelijk aan 48,5; 44; 43,5; 45,5; 43 en 46,5 km/u afgewerkt, dan moet je al snel rijden om weg te raken... Het parcours was ook niet super lastig, maar vooral het weer werd een bepalende factor. Enfin, ik hoop dat de kilometers die ik nu afgemaald heb wat later hun werk zullen doen.
De volgende wedstrijd is zondag, De GP Nogent-sur-Oise (UCI 1.2).
Gr Klaas
dinsdag 29 maart 2011
woensdag 23 maart 2011
Tijdverlies door pech in rit 3
Hallo
Vanmorgen werd de 3e rit gereden tussen Forges-les-Eaux en Grand-Couronne. Een vliegmeeting tegen 48,9 km/u gemiddeld. Dat was echter niet de grootste moeilijkheid. Het parcours in de rand van Rouen was dit des te meer. Ik hield me achteraan in het peloton schuil om het nerveuse gewriemel te vermijden en omdat het toch onmogelijk was om weg te rijden, dan moet je al 55 tot 60 km/u rijden...
Op het einde (top op 5 km van de aankomst) lag er nog een helling, daarvoor schoof ik wel op. Ik was goed vooraan geplaatst en kende geen problemen op de helling. Jammer genoeg was er op 500 m van de top een valpartij net voor mij. Met een 10 tal renners gingen we tegen de grond. Voor mij, op een blauwe plek en een schrammetje nie te na gesproken, gelukkig zonder erg. Toen ik weer vertrokken was zat ik echter in een derde peloton. We kwamen nog net aansluiten bij een 2e groep, maar verloren wel 24 seconden op het eerste peloton.
Natuurlijk weet je niet of die 24 seconden belangrijk zullen zijn in de eindafrekening, maar toch, alleen al voor de moraal is het niet leuk...
Hopelijk heb ik vanmiddag geen last, dan kan ik misschien al beginnen aan de nieuwe missie, 24 seconden goed maken...
Gr Klaas
Vanmorgen werd de 3e rit gereden tussen Forges-les-Eaux en Grand-Couronne. Een vliegmeeting tegen 48,9 km/u gemiddeld. Dat was echter niet de grootste moeilijkheid. Het parcours in de rand van Rouen was dit des te meer. Ik hield me achteraan in het peloton schuil om het nerveuse gewriemel te vermijden en omdat het toch onmogelijk was om weg te rijden, dan moet je al 55 tot 60 km/u rijden...
Op het einde (top op 5 km van de aankomst) lag er nog een helling, daarvoor schoof ik wel op. Ik was goed vooraan geplaatst en kende geen problemen op de helling. Jammer genoeg was er op 500 m van de top een valpartij net voor mij. Met een 10 tal renners gingen we tegen de grond. Voor mij, op een blauwe plek en een schrammetje nie te na gesproken, gelukkig zonder erg. Toen ik weer vertrokken was zat ik echter in een derde peloton. We kwamen nog net aansluiten bij een 2e groep, maar verloren wel 24 seconden op het eerste peloton.
Natuurlijk weet je niet of die 24 seconden belangrijk zullen zijn in de eindafrekening, maar toch, alleen al voor de moraal is het niet leuk...
Hopelijk heb ik vanmiddag geen last, dan kan ik misschien al beginnen aan de nieuwe missie, 24 seconden goed maken...
Gr Klaas
dinsdag 22 maart 2011
Proloog Tour de Normandie
Hallo
Gisteren namiddag is de Tour de Normandie op gang geschoten met een korte proloog van 4,8 km door de straten van Mondeville nabij Caen.
In deze zeer korte en explosieve opdracht was het voor mij vooral de bedoeling om de schade te beperken. Vorig jaar werd ik hier 114e en verloor ik al meer dan 40s op de winnaar.
Het parcours was op de eerste 100m na, identiek als vorig jaar met in het begin een 'helling' van 500m. Ik gaf alles wat ik in me had, goed voor een tijd van 6'30", dit bleek 25 seconden trager dan de tijd van de Zweedse winnaar. Dit gaf me een vrij goed gevoel, in tijd had ik dus al wat progressie gemaakt tegenover vorig jaar. Jammer genoeg vertaalde zich dat niet echt in plaatsen, ik werd uiteindelijk 92e. Al moet ik wel zeggen dat vanaf plaats 35 tot 100, alle tijden zeer kort op elkaar liggen. Al bij al reed ik dus een acceptabele proloog.
Hopelijk kan ik me de rest van de week ook verbeteren tegenover vorig jaar, al zal dit niet éénvoudig worden...
Straks beginnen we aan de langste rit, bijna 200 km tussen Colombelles en Forges-les-Eaux. Vorig jaar werd het massaspurt en die kans zit er weer in, een aangename lentezon en een licht briesje (waarschijnlijk op kop) zullen het peloton waarschijnlijk niet doen verbrokkelen.
Gr Klaas
Gisteren namiddag is de Tour de Normandie op gang geschoten met een korte proloog van 4,8 km door de straten van Mondeville nabij Caen.
In deze zeer korte en explosieve opdracht was het voor mij vooral de bedoeling om de schade te beperken. Vorig jaar werd ik hier 114e en verloor ik al meer dan 40s op de winnaar.
Het parcours was op de eerste 100m na, identiek als vorig jaar met in het begin een 'helling' van 500m. Ik gaf alles wat ik in me had, goed voor een tijd van 6'30", dit bleek 25 seconden trager dan de tijd van de Zweedse winnaar. Dit gaf me een vrij goed gevoel, in tijd had ik dus al wat progressie gemaakt tegenover vorig jaar. Jammer genoeg vertaalde zich dat niet echt in plaatsen, ik werd uiteindelijk 92e. Al moet ik wel zeggen dat vanaf plaats 35 tot 100, alle tijden zeer kort op elkaar liggen. Al bij al reed ik dus een acceptabele proloog.
Hopelijk kan ik me de rest van de week ook verbeteren tegenover vorig jaar, al zal dit niet éénvoudig worden...
Straks beginnen we aan de langste rit, bijna 200 km tussen Colombelles en Forges-les-Eaux. Vorig jaar werd het massaspurt en die kans zit er weer in, een aangename lentezon en een licht briesje (waarschijnlijk op kop) zullen het peloton waarschijnlijk niet doen verbrokkelen.
Gr Klaas
maandag 14 maart 2011
Souvenir Louison Bobet en Circuit du Morbihan
Hallo
Zaterdag en zondag was ik aan de slag in Bretagne. Zaterdag stond nabij Renners de Souvenir Louison Bobet op het programma. Eerst moesten 3 ronden van goed 47 km afgelegd worden en daarna nog 4 ronden van 8km. Met 200 renners aan de start en regen had ik maar een klein hartje. Door de koude had ik ook niet echt kracht in de benen en hierdoor verzeilde ik al snel in het achterste gedeelte van het peloton. Dit was een foute inschatting, want de wedstrijd brak onmiddellijk open. 50 renners reden weg op de 2e helling, ik zat te ver en had de kracht niet om onmiddellijk te reageren. Zo verzeilde ik in een 2e groepje. We kwamen nooit meer terug en na de 3 grote ronden stapte ik dan maar af. De regen, koude en 'slijk' wegen zorgden voor een slijtageslag, slechts 30 van de 200 gestartte renners reden de wedstrijd uit.
Op zondag stond dan 100 km zuidelijker het Circuit du Morbihan op het programma. 's Morgens was het nog regenachtig, maar tegen de start kwam het zonnetje er door. Dit deed me goed en ook het parcours was heel wat mooier dan daags voordien. Betere wegen en een lastiger parcours gaven me de nodige goesting om er eens in te vliegen. Dat deed ik dan ook, van bij de start zette ik me vooraan en viel ik aan. Het ging echter veel te snel en niemand kon wegrijden. Na 15 km kreeg ik dan ook nog eens pech, achterwiel kapot... Wachten tot auto 15 en daarna de achtervolging inzetten, niet evident als het eerste uur 48 km op de teller staan met heel wat hoogtemeters... Maar al bij al kwam ik nog vlot terug, na een 10 tal kilometer recupereren in de staart van het peloton schoof ik weer op naar voor. Ik sprong regelmatig mee en op de cruciale punten zat ik telkens vooraan. Zo passeerde ik de lastigste helling van de dag als 3e wat me nog een premie op leverede. Even verder zat ik in een ontsnapping van 25 renners, even zag het er goed uit, maar toch kwam alles terug. Net voor de laatste helling (km 85) van de dag gingen 12 renners er van door. Ik voelde me goed en reed er op die laatste helling met 4 andere renners naar toe. Eindelijk de goede vlucht, jammer genoeg was één ploeg blijkbaar niet tevreden met die situatie en zij brachtten de achtervolging op gang. Zo kwam het bij het ingaan van de plaatselijke ronden tot een algemene hergroepering. Dit duurde echter niet lang, want bijna onmiddellijk gingen er opnieuw een 15 tal renners van door met hierbij 2 ploegmaats. Zij liepen tot 35 sec uit, maar raakten nooit buiten schot. Toch hielden ze net stand tot aan de finish. Ik nam in de laatste kilometers geen risico's meer en bolde achteraan in het peloton binnnen. Ik had gehoopt om een mooi resultaat neer te zetten in deze wedstrijd, maar het parcours en vooral de plaatselijke ronden waren niet lastig genoeg om het verschil te maken. Toch ben ik blij dat ik met een goed gevoel de tweedaagse kan afsluiten. Zaterdag ging het nog minder, maar ik vermoed dat dit vooral aan het weer te wijten is. De koude ligt me niet echt.
Gr Klaas
Zaterdag en zondag was ik aan de slag in Bretagne. Zaterdag stond nabij Renners de Souvenir Louison Bobet op het programma. Eerst moesten 3 ronden van goed 47 km afgelegd worden en daarna nog 4 ronden van 8km. Met 200 renners aan de start en regen had ik maar een klein hartje. Door de koude had ik ook niet echt kracht in de benen en hierdoor verzeilde ik al snel in het achterste gedeelte van het peloton. Dit was een foute inschatting, want de wedstrijd brak onmiddellijk open. 50 renners reden weg op de 2e helling, ik zat te ver en had de kracht niet om onmiddellijk te reageren. Zo verzeilde ik in een 2e groepje. We kwamen nooit meer terug en na de 3 grote ronden stapte ik dan maar af. De regen, koude en 'slijk' wegen zorgden voor een slijtageslag, slechts 30 van de 200 gestartte renners reden de wedstrijd uit.
Op zondag stond dan 100 km zuidelijker het Circuit du Morbihan op het programma. 's Morgens was het nog regenachtig, maar tegen de start kwam het zonnetje er door. Dit deed me goed en ook het parcours was heel wat mooier dan daags voordien. Betere wegen en een lastiger parcours gaven me de nodige goesting om er eens in te vliegen. Dat deed ik dan ook, van bij de start zette ik me vooraan en viel ik aan. Het ging echter veel te snel en niemand kon wegrijden. Na 15 km kreeg ik dan ook nog eens pech, achterwiel kapot... Wachten tot auto 15 en daarna de achtervolging inzetten, niet evident als het eerste uur 48 km op de teller staan met heel wat hoogtemeters... Maar al bij al kwam ik nog vlot terug, na een 10 tal kilometer recupereren in de staart van het peloton schoof ik weer op naar voor. Ik sprong regelmatig mee en op de cruciale punten zat ik telkens vooraan. Zo passeerde ik de lastigste helling van de dag als 3e wat me nog een premie op leverede. Even verder zat ik in een ontsnapping van 25 renners, even zag het er goed uit, maar toch kwam alles terug. Net voor de laatste helling (km 85) van de dag gingen 12 renners er van door. Ik voelde me goed en reed er op die laatste helling met 4 andere renners naar toe. Eindelijk de goede vlucht, jammer genoeg was één ploeg blijkbaar niet tevreden met die situatie en zij brachtten de achtervolging op gang. Zo kwam het bij het ingaan van de plaatselijke ronden tot een algemene hergroepering. Dit duurde echter niet lang, want bijna onmiddellijk gingen er opnieuw een 15 tal renners van door met hierbij 2 ploegmaats. Zij liepen tot 35 sec uit, maar raakten nooit buiten schot. Toch hielden ze net stand tot aan de finish. Ik nam in de laatste kilometers geen risico's meer en bolde achteraan in het peloton binnnen. Ik had gehoopt om een mooi resultaat neer te zetten in deze wedstrijd, maar het parcours en vooral de plaatselijke ronden waren niet lastig genoeg om het verschil te maken. Toch ben ik blij dat ik met een goed gevoel de tweedaagse kan afsluiten. Zaterdag ging het nog minder, maar ik vermoed dat dit vooral aan het weer te wijten is. De koude ligt me niet echt.
Gr Klaas
maandag 7 maart 2011
Vienne Classic Espoir
Hallo
Gisteren stond de eerste 'echt' belangrijke wedstrijd op het programma. De Vienne Classic Espoir, de eerste manche van de Coupe de France, een prestigieus klassement voor Franse ploegen. Eerst was ik niet voorzien voor deze wedstrijd omdat het parcours niet echt iets voor mij was, maar omdat ik de goede conditie heb verkoos de ploegleider om me toch op te stellen.
De start van deze 181 km lange wedstrijd was in het reuzachtige themapark 'Le Futuroscope'. Na 130 km kwamen we een eerste keer langs de aankomst in Chauvigny voorbij om nog 3 ronden van 17 km af te leggen. Van bij de start was het een nerveuze bedoening, goed 180 renners, een strakke wind, open vlaktes en smalle (vaak slechte) wegen zorgden ervoor dat iedereen vooraan wou rijden. Mij lukte dit vrij aardig, ik was steeds mee met de eerste waaiers, maar echt scheuren deed het nooit, daarvoor stond de wind nooit 'goed' genoeg. Na 50 km kregen 4 renners dan toch een vrijgeleide van het peloton, zij liepen tot meer dan 6 minuten uit. Na een 100 tal kilometer volgde een felle reactie in het peloton. We konden even wegrijden met een groep, maar na een 10 tal kilometer liep alles terug samen, de voorsprong van de leiders slonk wel tot een goede 3 minuten door deze impuls.
Daarna is het meeste van de wedstrijd verteld, op de plaatselijke ronden met twee korte klimmetjes, werd zeer snel gereden, hierdoor werden de vluchters in de laatste ronde uiteindelijk ingrekend. Tijdens die plaatselijke ronden, waren er meerder aanvalspogingen, maar die hielden nooit lang stand. Ik voelde me de hele wedstrijd goed, maar de nerveuse en explosieve plaatselijke ronden, waren niet echt iets voor mij. In de laatste ronde trokken we dan de kaart van de spurt. Ik deed mijn werk tot aan op 5 km van de aankomst, alles lag op dat moment op een zakdoen en het zag er dus goed uit voor ons.
Op het moment dat ik 'op' was en me op kant zette vertrokken in extremis toch nog 12 renners. In het peloton was de organisatie zoek en zo liep het toch nog mis... Ik eindigde uiteindelijk in het peloton dat mocht spurten voor de 12e plaats. Onze spurter, Cyrille Patoux, werd 3e van het peloton en dus 15e. Jammer genoeg misten we op deze manier een pak belangrijke punten voor de Coupe de France.
Ikzelf heb wel andere doelen dit seizoen, maar toch was ik wat ontgoocheld achteraf. Als je een doel stelt voor de wedstrijd en het niet haalt is dit logisch...
Enfin, ik ben heelhuids uit de strijd gekomen, wat al geen sinecure was. De bronchitis is er bijna helemaal uit, en 180 km wedstrijd op een hoog niveau zijn altijd een goede training. Ik kijk al uit naar de komende koersen, de GP Louison Bobet en het Circuit du Morbihan in Bretagne. Deze wedstrijden beloven een pak lastiger te worden. Hopelijk kan ik er een mooi resultaat neerzetten.
Groetjes,
Klaas
Gisteren stond de eerste 'echt' belangrijke wedstrijd op het programma. De Vienne Classic Espoir, de eerste manche van de Coupe de France, een prestigieus klassement voor Franse ploegen. Eerst was ik niet voorzien voor deze wedstrijd omdat het parcours niet echt iets voor mij was, maar omdat ik de goede conditie heb verkoos de ploegleider om me toch op te stellen.
De start van deze 181 km lange wedstrijd was in het reuzachtige themapark 'Le Futuroscope'. Na 130 km kwamen we een eerste keer langs de aankomst in Chauvigny voorbij om nog 3 ronden van 17 km af te leggen. Van bij de start was het een nerveuze bedoening, goed 180 renners, een strakke wind, open vlaktes en smalle (vaak slechte) wegen zorgden ervoor dat iedereen vooraan wou rijden. Mij lukte dit vrij aardig, ik was steeds mee met de eerste waaiers, maar echt scheuren deed het nooit, daarvoor stond de wind nooit 'goed' genoeg. Na 50 km kregen 4 renners dan toch een vrijgeleide van het peloton, zij liepen tot meer dan 6 minuten uit. Na een 100 tal kilometer volgde een felle reactie in het peloton. We konden even wegrijden met een groep, maar na een 10 tal kilometer liep alles terug samen, de voorsprong van de leiders slonk wel tot een goede 3 minuten door deze impuls.
Daarna is het meeste van de wedstrijd verteld, op de plaatselijke ronden met twee korte klimmetjes, werd zeer snel gereden, hierdoor werden de vluchters in de laatste ronde uiteindelijk ingrekend. Tijdens die plaatselijke ronden, waren er meerder aanvalspogingen, maar die hielden nooit lang stand. Ik voelde me de hele wedstrijd goed, maar de nerveuse en explosieve plaatselijke ronden, waren niet echt iets voor mij. In de laatste ronde trokken we dan de kaart van de spurt. Ik deed mijn werk tot aan op 5 km van de aankomst, alles lag op dat moment op een zakdoen en het zag er dus goed uit voor ons.
Op het moment dat ik 'op' was en me op kant zette vertrokken in extremis toch nog 12 renners. In het peloton was de organisatie zoek en zo liep het toch nog mis... Ik eindigde uiteindelijk in het peloton dat mocht spurten voor de 12e plaats. Onze spurter, Cyrille Patoux, werd 3e van het peloton en dus 15e. Jammer genoeg misten we op deze manier een pak belangrijke punten voor de Coupe de France.
Ikzelf heb wel andere doelen dit seizoen, maar toch was ik wat ontgoocheld achteraf. Als je een doel stelt voor de wedstrijd en het niet haalt is dit logisch...
Enfin, ik ben heelhuids uit de strijd gekomen, wat al geen sinecure was. De bronchitis is er bijna helemaal uit, en 180 km wedstrijd op een hoog niveau zijn altijd een goede training. Ik kijk al uit naar de komende koersen, de GP Louison Bobet en het Circuit du Morbihan in Bretagne. Deze wedstrijden beloven een pak lastiger te worden. Hopelijk kan ik er een mooi resultaat neerzetten.
Groetjes,
Klaas
Abonneren op:
Posts (Atom)