zaterdag 30 juli 2011

Kreizh Breizh Elite

Hallo

Van vorig weekend tot en met maandag was ik aan de slag in Bretagne voor de "KBE". 3 dagen en 4 ritten in het heuvelachtige Bretoense hinterland! Een beknopt relaas...

DAG 1
Zoals altijd in Bretagne bestond het parcours over golvende, kronkelende en relatief smalle wegen met hier en daar een steile strook bergop. Van in de start reden een 15 tal renners weg. Zij liepen snel tot een 30 tal seconden uit. Enkele renners konden nog de brug maken en toen we terug kwamen tot op 15 seconden aan de voet van de eerste helling dit ik hetzelfde. Na de afdaling sloten nog 3 renners aan en zo kwamen we met 23 voorop. Al snel liepen we uit tot meer dan 3 minuten, maar van dan af aan verliep de samenwerking minder vlot. De voorsprong steeg nog even richting de 5 minuten, maar toen het peloton de achtervolging in zette begon die al even snel te slinken. Veel van mijn medevluchters zaten ook stillaan door hun beste krachten heen en werden gelost op de hellingen. Uiteindelijk bereikten we met 15 renners de 5 plaatselijke ronden met 15 sec voorsprong op 20 achtervolgers en 1 minuut op het peloton. Frans kampioen, Freddy Bichot zette meteen een solo op. Van mij was het beste er van af en dus beperkte ik me vooral tot volgen. Op een kleine 3 ronden van het einde volgde ik dan toch een aanval van 2 renners en tot mijn grote verbazing reden we weg. We kwamen al snel voorop bij Bichot en namen tot 30 sec op het peloton. Ik voelde me plots weer beter... Met 20 sec voorsprong op het grote peloton dat fel terug kwam doken we uiteidelijk de laatste ronde in... Toch hielden wel stand, helaas, op anderhalve kilometer van het einde kwamen nog 2 renners terug. In de spurt bergop stond geen maat op Clinton Avery, ikzelf finishte helemaal leeg, na een uitzonderlijke rit, op de 6e plaats net voor het aanstormende peloton.

DAG 2:
's Morgens kregen we als opwarmer 96 km voor de wielen onder een druilerige hemel. Al snel reden 4 renners weg en even later konden 2 renners nog de brug slaan. Zo kregen we 6 leiders die de plaatselijke ronden met 1min40 voorsprong aanvatten. Ik voelde me redelijk goed en op het klimmetje in de plaatselijke ronden kon ik vlot meekoersen. In de laatste 2 ronden verliep de koers wat warrig. De koplopers werden bijna ingelopen en enkele andere renners konden de brug slaan. Ook ik raakte weg, maar de samenwerking verliep niet zoals het hoorde. Hierdoor werden we net voor de klim weer ingelopen waardoor ik wat posities verloor. Hierop konden nog eens enkele renners wegrijden. Ik kon wel nog opschuiven, maar het was te laat om nog helemaal vooraan te raken. Ik eindigde uiteindelijk als 28e. Hier zat meer in.

's Namiddags kregen we nog een zware rit van 100 km voor de kiezen geschoven met na 27 km, het scharnierpunt van deze ronde, de 'Mûr-de-Bretagne', daarna verliep het vrij vlak, waarna nog 4 lastige plaatselijke ronden van 8 km te wachten stonden.
Al snel in de wedstrijd reden 9 renners weg, zij begonnen met 2min voorsprong aan de Muur. Ik was gemotiveerd en wou mezelf bewijzen. Jammer genoeg vergallopeerde ik me wat. Van aan de voet ging ik samen met Frans kampioen Freddy Bichot aan. Met de wind schuin op kop bleek dit echter zeer vroeg. Net voor de top snelden enkele renners me dan ook voorbij waardoor ik in 10e positie boven kwam. Ik had echter geforceerd, want op die top scheurde het net voor mij, 8 renners reden weg en ik blokkeerde en was dus niet bij machte te reageren. Een ontgoocheling en mentale opdoffer. De 8 reden naar de 9 leiders en dus kregen we 17 renners op kop. Ik had blijkbaar over mijn limiet geweest, want plots voelde ik me zeer slecht. Het was 30 km knokken om bij het peloton te blijven... Toen de voorsprong van de leiders de 2 minuten overschreed dacht ik dat de wedstrijd gereden was. Ontgoocheling, vooral de mentale opdoffer van de muur en het forceren op de muur (hoewel het weer iets beter ging) zorgden ervoor dat ik wat moedelloos achteraan het peloton bengelde. Op goed 2 ronden van het einde scheurde het peloton in twee en ik bevond me dan ook in het tweede deel. Een grote misrekening, na de aankomst hoorde ik dat het eerste peloton nog tot op 4s van de leiders genaderd was. Slecht was ik niet, maar ik was net iets te enthousiast op de Mûr de Bretagne en betaalde dit cash.

DAG 3:
De laatste dag wou ik graag de zure nasmaak van daags voordien verwerken. De eerste 5 km reed ik 'à bloc' om weg te raken. Dit lukte echter niet en ik moest de inspanningen dan ook even bekopen. Het duurde uiteindelijk tot een valpartij aan km 45 vooraleer 6 renners een vrijgeleide kregen. Lang duurde dit echter niet. Na de zwaarste beklimming van de dag (km 60) herbegon de koers opnieuw in het peloton. En lang duurde het niet of er vertrok opnieuw een ontsnapping in 2 schuifjes, met mezelf... Al snel kwamen we bij de 6 koplopers en zo kwamen we in totaal met een 25 tal renners op kop. Aangezien er enkele klassementsrenners vooraan stonden kregen we nooit echt een vrijgeleide, maar was het ook nooit aan mij om te werken. Uiteindelijk sneden we plaatselijke ronden aan met 1 minuut voorsprong. 3 renners konden nog de brug slaan waaronder Laurent Pichon (2e in het klassement). Vervolgens reed zijn ploeg volle bak op kop in de kopgroep samen met Rabobank. Ontsnappen werd hierdoor onmogelijk. Toch probeerde ik, want ik voelde me nog goed, het nog op de laatste beklimming bij het ingaan van de laatste ronde, maar al snel werd ik terug gegrepen. In de spurt bergop werd ik 12e. Jammer dat de sterke blokken de wedstrijd helemaal gesloten hielden, anders zat er meer in, maar ja, dat is koers.

Gr Klaas

woensdag 20 juli 2011

Verslag: Tour de la Dordogne, Tour du Pays de Roumois en Challenge d'Or

Hallo

Het was even stil op de blog, ik bracht dan ook een tijdje door in Frankrijk waar ik een hele reeks wedstrijden afwerkte.

Het begon met de Tour de la Dordogne, een 4 daagse rittenkoers die zich afspeelde in en rond de stad Périgeux. Het parcours van deze wedstrijd werd gekenmerkt door smalle wegen, veelal in slechte staat, de warmte en een golvend traject, geen cols, maar ook geen meter vlak.
160 renners aan de start en de smalle wegen zorgden ervoor dat de eerste dagen zeer nerveus waren. De valpartijen waren dan ook niet op één hand te tellen, gelukkig bleef ik gespaard...

Op dag 1 voelde ik me in het begin niet echt super, ik was wel attent toen een interessante kopgroep onstond van een 15 tal renners. Dit zag er even heel goed uit, we liepen tot 20s uit, maar na 10 km kwam alles opnieuw samen. Het duurde uiteindelijk tot km 80 voor de wedstrijd echt open brak. Op het lastigste stuk van het parcours voelde ik me beter en kon ik mee de forcing voeren, hierdoor brak het peloton in meerdere stukken en zo kwam ik samen met een 50 tal renners op kop. Ik voelde me vrij goed en na 90km trok ik met 6 renners in de aanval. Het zag er goed uit, maar toch kregen we geen vrijgeleide. Op het moment dat we ingelopen werden gingen in 2 schuifjes 10 renners weg waarin de sterkste blokken present waren. Zij namen snel tot 1min30 voorsprong en hielden stand tot op de streep. Ik eindigde uiteindelijk in het eerste peloton op een 50 tal seconden van de leiders.

Op de tweede dag stond een tijdrit van 10 km op het programma. Het parcours was golvend, maar toch vrij snel. Hoewel ik een goed ritme te pakken had merkte ik toch dat de macht in de benen wat ontbrak, ik eindigde uiteindelijk op een weinig zeggende 35e plaats.

Op de derde dag werd er van bij de start snel gereden. Ik voelde me helemaal niet goed en moest echt aanklampen om bij het peloton te blijven. Toen er een massale valpartij was in een afdaling met gravée werd de koers geneutraliseerd. Bij de herstart was er opnieuw een massale valpartij en naast mijn slechte benen had ik hierdoor ook de moraal helemaal verloren. Naarmate de wedstrijd vorderde begon ik me toch goed te voelen. En eens op het plaatselijk parcours (3x15km) dat heel lastig was met een beklimming van een 3 tal kilometer had ik plots super benen. Alleen waren er toen al 17 renners voorop met 1min40s voorsprong. Ik begon dan maar te rijden en nam telkens de beklimming voor mijn rekening. Met de meter voelde ik me beter en het leek wel of ik telkens sneller en sneller reed. Op 5 km van het einde kwam ik terug vooraan aansluiten. Slechts dertig renners volgden me nog en zo eindigde de wedstrijd op een spurt met 45 renners. Hierin werd ik 26e. In het klassement stond ik 19e.

Nadat ik rit 3 met goede benen beeindigde hoopte ik om de lijn in rit 4 door te trekken. Al snel trokken 10 renners in de aanval die tot 6 minuten voorsprong namen. Op het lastige deel van het parcours voelde ik me heel goed, af en toe kwam er afscheiding, maar de ploeg van de leider hield de wedstrijd helemaal op slot. Uiteindelijk trokken we met een peloton van een 80 tal renners met 1min30 achterstand op de leiders naar de plaatselijke ronden. Hierin ging ik de de eerste 2 ronden in de aanval, maar dit bleek te vroeg. In ronde drie konden 10 renners zich dan toch nog losmaken en konden in de laatste ronde de leiders nog vervoegen. In de laatste ronde kon ik ook nog wegkomen en naar een 21e plaats in de rit rijden. In het klassement bleef ik 19e, hoewel ik meer verdiend had.

Donderdag, 14 juli, ging ik dan van start in de Tour du Pays de Roumois, een ééndagskoers in Normandië. In het begin had ik wat zware benen, maar toch probeerde ik mee vooraan te koersen. Dit bleek een goede keuze, want na een 20 tal kilometers bleven we door de strakke wind nog maar met 30 renners over. Na 50 km volgden 9 ronden van 9 km met hierin telkens twee beklimmingen. Op de eerste van die beklimmingen reden 8 renners weg en op de volgende beklimming kon ik de sprong maken met een andere renner in het wiel. Zo kwamen we met 10 voorop en dit bleek de goede onstsnapping. Op 2,5 ronden van het einde brak de finale open. Freddy Bichot ging een eerste maal aan de haal op de klim. Toen alles opnieuw samen liep ging ik zelf door. Enkel de Franse kampioen, Bichot, kwam nog terug en zo kwamen we met nog 25 km te gaan met twee op kop. We namen snel 1min30 voorsprong en dus zat de winnaar vooraan. Na de laatste ronde volgden nog 5 vlakke km richting aankomst met de wind op kop. We bleven samen en spurtten om de zege. Hierin werd ik tweede...

Zaterdag, zondag en maandag stonden dan drie ééndagswedstrijde in het centrum van Frankrijk op het programma. Op zaterdag een wedstrijd tellende voor de Coupe de France. Die werd zeer snel verreden door de rugwind. 23 renners raakten al snel voorop en lange tijd leken zij voor de overwinning de strijden. Op 15 km van het einde werden ze echter terug gegrepen. In de laatste ronde waagde ik nog mijn kans, maar door de strakke wind op kop raakte niemand weg en zo eindigde de wedstrijd met een spurt van een 80 tal renners waarin ik me niet mengde.

Zondag ging ik opnieuw van start met 205 collega's. Een waanzinning snel eerste uur, enkele hellingen en een heus onweer zorgden ervoor dat het hele veld snel uiteen lag. Ik nam geen risico's en bevond me hierdoor ergens ver in de achtergrond. Toch voelde ik me goed en na een 60 tal kilometer maakte ik gebruik van een 3 tal hellingen om van peloton 4 naar 1 (een 40 tal renners) te rijden. Deze inspanning trok ik onmiddellijk door en zo kwam ik alleen in de achtervolging te zitten op 2 renners die blijkbaar voorop waren. Even verder kwamen een 6 tal renners terug, maar het kwam nooit tot een goede samenwerking. Na 15 km kwamen in twee schuifjes nog wat renners terug. Ik voelde me echter goed en ging opnieuw in de aanval. Door de wind op kop en het grote overwicht van een profploeg die een een renner vooraan had was het echter moeilijk om weg te komen. Toch bleef ik gaan. Met de plaatselijke ronden in zicht hadden de leiders 1min30 voorsprong, maar bij mij was het beste er ondertussen af. Een hongerklop en de vele inspanningen zorgden ervoor dat ik me nu tot volgen moest beperken. Uiteindelijk veranderde er weinig, de twee bleven voorop. In de laatste ronde moest ik helemaal leeg nog afhaken en eindigde ik uiteindelijk rond de 35e plaats.
Maandag ging ik niet meer van start en nam ik een dag herstel.

Van zaterdag tot maandag ben ik aan de slag in Bretagne voor de Kreizh Breizh Elites. Hopelijk is de conditie er nog altijd zodat ik een mooi resultaat kan behalen.

Gr Klaas

maandag 4 juli 2011

Paris - Chauny

Hallo

Na een weekend zonder koers speldde ik gisteren opnieuw een rugnummer op. Ik was een klein beetje onzeker. Zou de vorm nog goed zijn?
Vanuit Margny-les-Compiègne moesten we eerst 122 km afleggen in lijn om daarna nog 3 plaatselijke ronden van 6,5 km af te werken in Chauny. De eerste 25 km verliepen ideaal om er opnieuw in te komen. Grote recht wegen in het bos, onmiddellijk werd er snel gereden, maar wegrijden was onmogelijk. Na 55 km kregen we de eerste van 4 hellingen te verwerken. Daar zou ik een eerste keer testen om te kijken hoe het met de benen gesteld was. Jammer genoeg gooide een lekke band 5 km voor de voet van de klim roet in het eten. Na een huzarenstukje kon ik één kilometer voor de voet terug aansluiten bij het peloton. Ik probeerde nog zoveel mogelijk plaatsen te winnen als mogelijk, ook op de klim won ik nog een pak plaatsen. De benen waren dus niet slecht, maar ik had ze liever op een andere manier getest...
Gelukkig had ik al deze inspanningen geleverd, want het peloton was na de klim fel gedecimeerd. Op de 2e helling na 65 km, schudde ik dan eens aan de boom. Het peloton spatte uitéén, maar omdat het niet echt steil was en rechtdoor was het moeilijk om voorop te blijven. Het peloton werd wel verder uitgedund tot een 50 tal renners. Na de inspanningen van de voorbije 20 km hield ik me even schuil in het peloton. In vershillende schuifjes kwamen op dat moment 20 renners aan de leiding, ik reageerde meerdere malen, maar kreeg geen vrijgeleide. Toen we na 80 km terugkwamen, muisden 5 renners uit de kopgroep er vanonder. Zij namen snel een 40 tal seconden voorsprong. Ik schoof regelmatig mee in de tegenreacties en op een stuk bergop na 90 km vormde zich een tegenaanval van 10 renners met mezelf. We naderden snel tot op 20s van de leiders, maar toen stokte het tempo bij ons zodat de leiders opnieuw 35s namen. Het peloton sparttelde nog even tegen, maar gooide daarna de handdoek en kwam uiteindelijk op 3 minuten binnen.

Op de laatste helling van de dag na 110 km voerde ik het tempo wat op zodat we bijna terug kwamen bij de leiders, maar blijkbaar waren mijn medevluchters van een ander gedacht waardoor we de plaatselijke ronden met 30s achterstand aansneden. Omdat het maar bleef duren viel ik zelf maar aan met nog 2 ronden te gaan. Deze aanval zorgde ervoor dat we 3 van de 4 leiders terug grepen. Eéntje was er vandoor gegaan en reed nog steeds 30s voor. De leider had nog 3 ploegmaats zitten in mijn groep waardoor het zowat onmogelijk was om nog iets te ondernemen op het vlakke circuit. Op 4 km van het einde deed ik samen met 3 andere renners nog een gooi naar de 2e plaats. En onder de rode driehoek ging ik nog alleen, maar jammer genoeg kwam alles terug samen op 600m van het einde. Door die inspanningen mankeerde ik wat jus voor de spurt voor de 2e plek en werd uiteindelijk (een beetje teleurgesteld) 13e. Ik had meer verdiend.

Enfin, de benen zijn nog redelijk. Nu goed recupereren en dan op naar de Tour de Dordogne. Misschien had ik deze koers nodig om er weer helemaal in te komen. Op papier lijkt de Dordogne wel niet echt lastig, maar ja, zoals steeds maken de renners de koers.

Gr Klaas