Hallo
Ondertussen ben ik al een weekje terug uit China. Hoog tijd dus om eens iets te laten weten…
De drie-en-een-halve week China zijn snel voorbij gegaan. Sportief gezien was het misschien niet het allerhoogste, maar het was zeker een mooie ervaring.
De eerste ronde, de Tour of Hainan, werd verreden op het tropische eiland Hainan. In totaal moesten we 9, vaak lange ritten (max. 217 km) afwerken. De helft van de ritten waren vlak en in de andere etappes lagen enkele heuvels, de ene al zwaarder dan de andere. Het deelnemersveld was zéér gevarieerd, met Belkin als absolute topploeg en aan de andere kant enkele lokale amateur(?) teams. Zoals zo vaak is de eerste rit in een rittenkoers van cruciaal belang. In deze wedstrijd zou dit zeker het geval zijn door het onevenwichtige deelnemersveld. Na 15 (van de 80) km was de wedstrijd reeds beslist. Twaalf renners reden weg, ik schoof nog in de achtervolging met Marc Goos (Belkin), een renner van CCC Polsat en twee Duitsers. Enkel de twee Duitsers reden aangezien zij niet vertegenwoordigd waren. Toen we op 10 meter kwamen keken we allemaal naar elkaar en weg waren ze… Het peloton reageerde nog, maar de verstandhouding vooraan was uitstekend waardoor de 13 voorop bleven. Moreno Hofland (Belkin) en mijn ploegmaat Amorison konden zich nog afzonderen en Hofland toonde zich de snelste. Door deze uitslag lag de wedstrijd onmiddellijk in zijn plooi hoewel er nog meer dan 1500 km afgelegd moesten worden. Iedereen wist namelijk dat Belkin veruit de sterkste was en wij wisten dan ook dat het maximaal haalbare de tweede plaats was. Samen met Belkin controleerden we dan ook steeds de wedstrijd. Ikzelf reed hierdoor een pak kilometers op kop samen met Marc Goos. Hierdoor eindigden alle ritten op een massaspurt of één keer op een spurt met uitgedund peloton. In 6 van de 8 keer was Theo Bos de sterkste, de overige twee ritten werden nog gewonnen door Moreno Hofland. Wij behielden uiteindelijk onze tweede plaats in de eindstand en ploegenklassement.
Na deze ronde reisden we af naar WuXi, een 180 km van Shanghai. Daar verbleven we 4 dagen alvorens de Tour of Taihu Lake aan te vatten. Opnieuw 9 ritten, maar dit keer allemaal zeer kort (maximaal 136 km). Alle ritten verliepen over vlakke, brede wegen en dit vaak op circuits. Het was dan ook duidelijk dat dit een echt spurtersfestijn zou worden. Met de ploeg probeerden we er het beste van te maken door vaak mee te schuiven in de aanval. Zo reed ikzelf tijdens de 4e rit 80 km voorop met 8 andere renners, maar zonder succes. Iedere dag was zowat hetzelfde scenario, behalve op rit 8. Deze etappe was maar 80 km, maar werd zéér snel verreden. Van in de start reden een 10 tal renners weg, zij werden aan de eerste tussenspurt teruggegrepen waarna ik er samen met mijn ploegmaat en kamergenoot Jontahan Breyne en de sterke Vitaly Buts (4 jaar Lampre) vandoor ging. Het was vooral mijn ploegmaat Breyne die het leeuwenaandeel van het werk deed en zo konden we tot meer dan 2 minuten voorsprong nemen. Bij het ingaan van de laatste ronde hadden we nog steeds 1min45 seconden in het peloton waar het nu alle 'hands on deck' was. Onze voorsprong liep snel achteruit, maar Jontathan Breyne was beresterk en hij kon nog versnellen. Hoewel ik en Buts minder waren, bleven we alles geven. Ik gaf me voluit en deed nog een laatste inspanning op 3 km van het einde. In de laatste kilometer schudde Breyne ook Buts van zich af. Na een prachtige inspanning bleef hij enkele centimeters voor op het aanstormende peloton. Een mooie overwinning… Ook de laatste rit eindigde opnieuw op een massaspurt trouwens…
Voila, dit was mijn seizoenseinde in een notendop. Uiteraard blijft er nog één groot vraagteken open, 2014. Helaas kan ik hier nog geen antwoord op geven. Ik hoop nog iets uitdagend te vinden, maar gezien de huidige situatie in het wielrennen is dit weinig evident. Dit is geen gemakkelijke situatie, want ik heb het zelf niet in de hand, vandaar ook dat het lange tijd stil was op mijn blog.
Tot hoors,
Klaas
