Hallo,
Het seizoen zit erop en bij mij is dit jammergenoeg niet zonder slag of stoot gebeurd. Het werd een beetje de anticlimax van een mindere en vooral pechvolle periode.
Ik ging donderdag 1 oktober nog in Tielt van start, in tegenstelling tot de voorgaande wedstrijden liep het daar niet echt lekker. In het begin was ik wel nog mee met de eerste ontsnapping, maar toen we terug gegrepen werden kwam ik niet meer in het wedstrijdbeeld voor. Een hardnekkige verkoudheid die zich wat op de luchtwegen had vastegezet was hier de oorzaak van. Dit betekende meteen ook dat ik het weekend daarop niet aan de start verscheen in Hooglede en wat 'uitziekte' in de plaats.
Op het allerlaatste moment besloot ik dan om vorige week woensdag in Ichtegem mijn 'rentree' te maken. Ze gaven hondenweer uit, maar bij de start viel dat nog redelijk mee en bleef het bij wat miezeren. Zo verliep eigenlijk ook het eerste wedstrijduur, pas toen het harder begon te regenen glipten 12 renners er vanonder. In eerste instantie was ik niet mee, maar na een 2tal ronden, toen de voorsprong een kleine minuut was, kon ik met 5 andere renners de sprong naar de leiders maken. 2 ronden verder met nog een kleine 50 km te gaan gingen de hemelsluizen helemaal open. Dit was het sein voor ploegmaat Jelle Wallays om er van door te gaan, de tegenstand keek wat naar elkaar en daarom besloot ik om zelf maar mee te gaan. Ik in Jelle gaven ons voluit en onder de striemende regen liepen we tot 50s uit. Ik was echter ietwat te ontstuimig en vergat te eten waardoor ik de laatste 2 ronden een klopje van de hamer kreeg. In de laatste ronde kwamen de achtervolgers nog sterk opzetten en ging Jelle ervandoor, door deze actie wogen mijn benen plots als lood. Jelle won de wedstrijd en mij kon het even niet meer schelen, ik eindigde uiteindelijk ontgoocheld als 13e.
Met verse moed en droge schoenen ging ik vrijdag dan nog van start in Zwevezele, de laatste 'profkermiskoers' van het seizoen. 138 renners waren opgedaagd en er stond een stevige wind waardoor het vooral de opdracht was vooraan te koersen. Ik voelde me redelijk goed en hield me de eerste ronden wat verscholen in het peloton. Na 4 ronden sloeg het noodlot echter nogmaals toe en kwam ik ten val. Ik voelde onmiddellijk dat ik niet meer verder kon en werd tot opgave gedwongen. Omdat mijn knie fel gezwollen was ging ik nog naar het ziekenhuis voor verder onderzoek en daar stelde men onsteking van de slijmbeurs van mijn knie vast. Meteen einde seizoen dus en geen wedstrijden meer in het weekend. Rust in de plaats om het genezingsproces zo goed mogelijk te laten verlopen... Daar is nu wel tijd voor, alleen had ik het liever wat anders gezien.
Valpartij nummer 7 dit seizoen, een geluksgetal, hopelijk pluk ik er volgend jaar de vruchten van!
Groetjes Klaas
