Hallo
Zondag nam ik deel aan La Polynormande. Een wedstrijd meetellende voor de Coup de France van 157 kilometer met start in Avranches, om na 30 kilometer in Saint-Martin-de-Landelles nog 10 plaatselijke ronden af te werken. In deze ronde over smalle wegen lagen twee korte, explosieve klimmetjes.
Door de regen bij de start was het belangrijk goed vooraan te rijden. Mijn benen waren nog niet super na de Tour de Wallonie maar zeker niet slecht. Ik probeerde enkele keren mee te schuiven in een vlucht maar zonder succes. 19 renners reden weg na 20 kilometer met 2 ploegmaats. Maar door de afwezigheid van FDJ konden zij maar maximaal 1 minuut voorsprong nemen. Bij het ingaan van de plaatselijke ronden bedroeg hun voorsprong nog 45 seconden en na twee ronden werd de vlucht ingerekend. Het ging hierbij zo snel dat we op dat moment nog maar met 50 renners overbleven in de eerste groep. Ikzelf kon hierin net stand houden. Op 7 ronden van het einde probeerde ik zelf in de aanval te gaan, maar zonder succes. Even verder konden 8 renners zich wel los maken waarbij ploegmaat Delfosse. Zij reden een voorsprong van 1minuut bijeen op het peloton waar het even stil viel. Ik probeerde de vlucht te beschermen door mee te schuiven in tegenreacties. Door de snelle eerste twee koersuren zaten veel renners op de limiet en dit zorgde ervoor dat er nooit een echte organisatie op gang kwam. Enkel Europcar bracht nog een achtervolging op gang, zij reduceerden de achterstand van 1min50 tot 50 seconden, maar op 2 ronden van het einde gooiden ook zij de handdoek in de ring. De voorsprong van de ondertussen vijf leiders ging weer de hoogte in en ze hadden gewonnen spel. Delfosse werd mooi derde en ik eindigde op 2 minuten in het peloton.
Groetjes
Klaas
dinsdag 30 juli 2013
vrijdag 26 juli 2013
Tour de Wallonie
Hallo
Van zaterdag tot woensdag nam ik deel aan de Tour de Wallonie.
De eerste rit was meteen beslissend, een mini Luik-Bastenaken-Luik met start in Ans en aankomst in Eupen goed voor 3300 hoogtemeters en 200 kilometer en dit alles onder een stralende zon! In de start was het opletten geblazen om zeker geen groepen van 10 renners weg te laten rijden zonder vertegenwoordiging van de ploeg. Ikzelf schoof enkele keren mee, maar zonder succes. Het was pas na 30 kilometer dat 5 renners konden wegrijden. Met een voorsprong van om en bij de 8 minuten vatten zij de heuvelzone aan. Rond half koers bedroeg de voorsprong van de leiders nog steeds 8 minuten en dat was het sein voor enkele ploegen om het tempo in het peloton op te voeren. De voorsprong ging gestaag achteruit en was met nog 50 kilometer te gaan gereduceerd tot 5 minuten. Vanaf toen begon met de opéénvolging van de Wanne, Stockeu, Haut Levée, Surister en Baraque Michel de 'pittige' finale. Op de Stockeu brak de wedstrijd onder impuls van BMC volledig open, ikzelf kon net niet aanpikken bij de 20 leiders, maar kon met een groepje achtervolgers (10 renners) waaronder Boonen, Maes, ploegmaat Vantomme, Drucker, Vogondy, Caruso en Paolini (toch mooie namen). Weer aansluiten net voor de beklimming van de Surister, de 5 koplopers waren ondertussen ook ingelopen en zo kregen we een peloton van zowat 40 renners aan de leiding. Bij de laatste tussenspurt trok Stijn Devolder door, hij kreeg 4 renners in steun en zij bouwden tijdens de beklimming van de Baraque Michel een voorsprong van 50 seconden op. In de achtervolging was het vooral Omega Pharma - Quick Step dat het initiatief nam, maar tijdens de lange afdaling richting Eupen konden ze slechts beetje bij beetje van de voorsprong afknabbelen. Uiteindelijk mocht ik dus spurten in Eupen voor de 6e plaats. De laatste 500 meter liepen steil bergrop, aangezien ik al veel krachten verbruikt had om terug te keren zat er voor mij niet meer in dan een 33e plaats.
Door de hitte en de vermoeidheid van de zware eerste rit was er tijdens de tweede rit weinig te beleven. De eerste aanval was meteen de goede, 4 renners waaronder 2 ploegmaats gingen er onmiddellijk vandoor. Toen de voorsprong van de leiders opliep tot 10 minuten schoot het peloton wakker. Onder aanvoering van FDJ en Europcar liep de voorsprong stelselmatig terug. Mijn ploegmaat Stijn Steels liet zijn medevluchters achter aan de voorlaatste tussenspurt en trok alleen op avontuur. Toen zijn voorsprong op 25 kilometer van het einde nog meer dan 3 minuten bedroeg was het peloton even in paniek. Helaas voor hem deden krampen en verenigde krachten in het peloton hem de das om. Zo kwam de aangekondigde massaspurt eraan. Ik kon me in de aanloop goed vooraan houden om geen tijd te verliezen en finishte in de buik van het peloton waarvan Tom Boonen zich de snelste toonde.
De derde rit was weer interessanter, met de steile Mur de Saint-Roch in Houffalize op 23 km van de streep in Bastogne zou deze rit het klassement wel eens verder in de plooi kunnen leggen. Mijn opdracht was om zolang mogelijk bij ploegmaat Vantomme te blijven. Ditmaal duurde het langer vooraleer de ontsnapping van de dag zich vormde. Na 25 kilometer gingen dan toch 3 renners er vandoor, maar ze kregen nooit echt een vrijgeleide daar een klassementsrenner mee was. Die liet zich na de eerste tussenspurt uitzakken en een gesloten spoorweg liep de voorsprong van de leiders terug tot 55 seconden. Mijn ploegmaat Stijn Steels slaagde de brug om zijn leiderstrui in de tussenpurten te verstevigen en slaagde hierin. Op 40 kilometer van het einde werden de 3 vluchters teruggegrepen en barstte de finale los. Op de eerste klim werd er in hoog tempo naar boven gereden en zat ik reeds in moeilijkheden. Toch kon ik nog terug aansluiten en zo met het eerste peloton aan de Mur de Saint Roch beginnen. Ik begon iets te ver achteraan, maar probeerde mijn eigen tempo omhoog te rijden in de hoop wat overschot te hebben boven zodat ik mijn wagonnetje zou kunnen aanpikken. Helaas bleek dit tempo net niet hoog genoeg op deze explosieve klim. Ik kwam als 46e boven, maar kon de kloof met de 45 renners voor me niet meer dichten temeer de groep waar ik in belandde niet wou samenwerken om de kleine kloof met de eerste groep te dichten. Die 45 spurtten om de zege en ik kwam in een eerste 'grupetto' op goed 6 minuten binnen. Een ontgoocheling...
Op dag 4 en 5 zou ik dan maar proberen mee te schuiven in een vroege ontsnapping. Ik kende hier echter geen succes. Twee keer werden de koplopers ingerekend bij het ingaan van de finale. In de finale probeerde ik mijn ploegmaat Maxime Vantomme zo goed mogelijk vooraan te houden. Zowel in de etappe naar Clabecq als Thuin slaagde ik hier in. Jammer genoeg ging dit in de rit naar Thuin ten kostte van mezelf. Net voor de smalle Mur de Thuin miste Vantomme een bocht. Ik bracht het in één inspanning terug naar voren maar deze inspanning moest ik bekopen en hierdoor begon ik zelf te ver aan de zeer smalle kasseien klim. Ik poogde er nog naar toe te rijden, maar zonder succes.
Mijn Tour de Wallonie was zeker niet slecht. Het resultaat bleef jammer genoeg achterwege door een slechte dag tijdens de derde rit waardoor ik een procentje te kort kwam op het beslissende moment. Maar dat is koers...
Groetjes
Klaas
Van zaterdag tot woensdag nam ik deel aan de Tour de Wallonie.
De eerste rit was meteen beslissend, een mini Luik-Bastenaken-Luik met start in Ans en aankomst in Eupen goed voor 3300 hoogtemeters en 200 kilometer en dit alles onder een stralende zon! In de start was het opletten geblazen om zeker geen groepen van 10 renners weg te laten rijden zonder vertegenwoordiging van de ploeg. Ikzelf schoof enkele keren mee, maar zonder succes. Het was pas na 30 kilometer dat 5 renners konden wegrijden. Met een voorsprong van om en bij de 8 minuten vatten zij de heuvelzone aan. Rond half koers bedroeg de voorsprong van de leiders nog steeds 8 minuten en dat was het sein voor enkele ploegen om het tempo in het peloton op te voeren. De voorsprong ging gestaag achteruit en was met nog 50 kilometer te gaan gereduceerd tot 5 minuten. Vanaf toen begon met de opéénvolging van de Wanne, Stockeu, Haut Levée, Surister en Baraque Michel de 'pittige' finale. Op de Stockeu brak de wedstrijd onder impuls van BMC volledig open, ikzelf kon net niet aanpikken bij de 20 leiders, maar kon met een groepje achtervolgers (10 renners) waaronder Boonen, Maes, ploegmaat Vantomme, Drucker, Vogondy, Caruso en Paolini (toch mooie namen). Weer aansluiten net voor de beklimming van de Surister, de 5 koplopers waren ondertussen ook ingelopen en zo kregen we een peloton van zowat 40 renners aan de leiding. Bij de laatste tussenspurt trok Stijn Devolder door, hij kreeg 4 renners in steun en zij bouwden tijdens de beklimming van de Baraque Michel een voorsprong van 50 seconden op. In de achtervolging was het vooral Omega Pharma - Quick Step dat het initiatief nam, maar tijdens de lange afdaling richting Eupen konden ze slechts beetje bij beetje van de voorsprong afknabbelen. Uiteindelijk mocht ik dus spurten in Eupen voor de 6e plaats. De laatste 500 meter liepen steil bergrop, aangezien ik al veel krachten verbruikt had om terug te keren zat er voor mij niet meer in dan een 33e plaats.
Door de hitte en de vermoeidheid van de zware eerste rit was er tijdens de tweede rit weinig te beleven. De eerste aanval was meteen de goede, 4 renners waaronder 2 ploegmaats gingen er onmiddellijk vandoor. Toen de voorsprong van de leiders opliep tot 10 minuten schoot het peloton wakker. Onder aanvoering van FDJ en Europcar liep de voorsprong stelselmatig terug. Mijn ploegmaat Stijn Steels liet zijn medevluchters achter aan de voorlaatste tussenspurt en trok alleen op avontuur. Toen zijn voorsprong op 25 kilometer van het einde nog meer dan 3 minuten bedroeg was het peloton even in paniek. Helaas voor hem deden krampen en verenigde krachten in het peloton hem de das om. Zo kwam de aangekondigde massaspurt eraan. Ik kon me in de aanloop goed vooraan houden om geen tijd te verliezen en finishte in de buik van het peloton waarvan Tom Boonen zich de snelste toonde.
De derde rit was weer interessanter, met de steile Mur de Saint-Roch in Houffalize op 23 km van de streep in Bastogne zou deze rit het klassement wel eens verder in de plooi kunnen leggen. Mijn opdracht was om zolang mogelijk bij ploegmaat Vantomme te blijven. Ditmaal duurde het langer vooraleer de ontsnapping van de dag zich vormde. Na 25 kilometer gingen dan toch 3 renners er vandoor, maar ze kregen nooit echt een vrijgeleide daar een klassementsrenner mee was. Die liet zich na de eerste tussenspurt uitzakken en een gesloten spoorweg liep de voorsprong van de leiders terug tot 55 seconden. Mijn ploegmaat Stijn Steels slaagde de brug om zijn leiderstrui in de tussenpurten te verstevigen en slaagde hierin. Op 40 kilometer van het einde werden de 3 vluchters teruggegrepen en barstte de finale los. Op de eerste klim werd er in hoog tempo naar boven gereden en zat ik reeds in moeilijkheden. Toch kon ik nog terug aansluiten en zo met het eerste peloton aan de Mur de Saint Roch beginnen. Ik begon iets te ver achteraan, maar probeerde mijn eigen tempo omhoog te rijden in de hoop wat overschot te hebben boven zodat ik mijn wagonnetje zou kunnen aanpikken. Helaas bleek dit tempo net niet hoog genoeg op deze explosieve klim. Ik kwam als 46e boven, maar kon de kloof met de 45 renners voor me niet meer dichten temeer de groep waar ik in belandde niet wou samenwerken om de kleine kloof met de eerste groep te dichten. Die 45 spurtten om de zege en ik kwam in een eerste 'grupetto' op goed 6 minuten binnen. Een ontgoocheling...
Op dag 4 en 5 zou ik dan maar proberen mee te schuiven in een vroege ontsnapping. Ik kende hier echter geen succes. Twee keer werden de koplopers ingerekend bij het ingaan van de finale. In de finale probeerde ik mijn ploegmaat Maxime Vantomme zo goed mogelijk vooraan te houden. Zowel in de etappe naar Clabecq als Thuin slaagde ik hier in. Jammer genoeg ging dit in de rit naar Thuin ten kostte van mezelf. Net voor de smalle Mur de Thuin miste Vantomme een bocht. Ik bracht het in één inspanning terug naar voren maar deze inspanning moest ik bekopen en hierdoor begon ik zelf te ver aan de zeer smalle kasseien klim. Ik poogde er nog naar toe te rijden, maar zonder succes.
Mijn Tour de Wallonie was zeker niet slecht. Het resultaat bleef jammer genoeg achterwege door een slechte dag tijdens de derde rit waardoor ik een procentje te kort kwam op het beslissende moment. Maar dat is koers...
Groetjes
Klaas
woensdag 17 juli 2013
Harlue en Isières
Hallo
De voorbije dagen nam ik nog deel aan twee kermiskoersen in het Waalse landsgedeelte. In Harlue gingen we met goed 130 renners van start op een vlak parcours met mooie wegen en lange rechte stukken. Het was dan ook moeilijk om verschillen te maken. Na één uur koers ondernam ik zelf een poging maar zonder succes, daarna hield ik me gedeisd in het peloton en moeide me niet echt meer met het koersverloop. Uiteindelijk ontstond in 3 schuifjes een ruime kopgroep van goed 30 renners, zij reden voor de zege. Ikzelf bolde op goed 5 minuten in de buik van het peloton binnen. Een goede trainingsdag dus...
Maandag nam ik dan nog deel aan de GP José Dubois in Isières. Met 180 renners gingen we van start voor 164 km gespreid over 14 ronden. Die ronden verliepen over zéér smalle wegen waardoor het zeer nerveus koersen was, vooraan rijden was van cruciaal belang... Al in de tweede ronde reden 17 renners weg en zij liepen tot 2 minuten uit op het peloton. In de meeste kermiskoersen zou de wedstrijd gereden zijn, maar omdat hier tal van sterke ploegen aan de start stonden (FdJ, Cofidis, Lotto, Topsport, Roubaix, Accent-Wanty en wijzelf als profploegen) was er dit keer meer ploegenspel. Roubaix en Accent waren niet vertegenwoordigd en zij namen dan ook de achtervolging op zich. Uiteindelijk kwam op 5 ronden van het einde alles opnieuw samen waarna ikzelf eens vol door ging. Ik deed een inspanning van een halve ronde, maar werd toen terug gegrepen. Daarna ontstond een kopgroep van een 20 tal renners. Een ronde verder probeerde ik het gat te dichten, maar opnieuw hetzelfde scenario. Op het moment dat ik de benen stil hou valt het stil en rijden er 15 weg... Even werd ik wanhopig, maar met nog 2 ronden te gaan koon ik dan toch nog wegrijden met een 15 tal renners. Op één ronde van het einde kwam ik vooraan aansluiten en zo ontstond een kopgroep van zowat 50 renners. Ondertussen waren 4 renners waaronder Belgisch kampioen Devolder in de aanval getrokken. Met 30 seconden voorsprong gingen zij de slotronde in. Wij hadden niemand mee en besloten de achtervolging te leiden, samen met 4 ploegmaats reed ik volle bak en uiteindelijk liep alles samen en was het een groepsspurt. Die werd gewonnen door Dehaes die samen met mij vooraan kwam aansluiten voor Caethoven, Van Staeyen en ploegmaat Peeters. Ikzelf werd 45e.
Op naar de Tour de Wallonie, en daarna de Polynormande. De conditie is goed dus hoop ik daar iets te kunnen rapen.
Klaas
De voorbije dagen nam ik nog deel aan twee kermiskoersen in het Waalse landsgedeelte. In Harlue gingen we met goed 130 renners van start op een vlak parcours met mooie wegen en lange rechte stukken. Het was dan ook moeilijk om verschillen te maken. Na één uur koers ondernam ik zelf een poging maar zonder succes, daarna hield ik me gedeisd in het peloton en moeide me niet echt meer met het koersverloop. Uiteindelijk ontstond in 3 schuifjes een ruime kopgroep van goed 30 renners, zij reden voor de zege. Ikzelf bolde op goed 5 minuten in de buik van het peloton binnen. Een goede trainingsdag dus...
Maandag nam ik dan nog deel aan de GP José Dubois in Isières. Met 180 renners gingen we van start voor 164 km gespreid over 14 ronden. Die ronden verliepen over zéér smalle wegen waardoor het zeer nerveus koersen was, vooraan rijden was van cruciaal belang... Al in de tweede ronde reden 17 renners weg en zij liepen tot 2 minuten uit op het peloton. In de meeste kermiskoersen zou de wedstrijd gereden zijn, maar omdat hier tal van sterke ploegen aan de start stonden (FdJ, Cofidis, Lotto, Topsport, Roubaix, Accent-Wanty en wijzelf als profploegen) was er dit keer meer ploegenspel. Roubaix en Accent waren niet vertegenwoordigd en zij namen dan ook de achtervolging op zich. Uiteindelijk kwam op 5 ronden van het einde alles opnieuw samen waarna ikzelf eens vol door ging. Ik deed een inspanning van een halve ronde, maar werd toen terug gegrepen. Daarna ontstond een kopgroep van een 20 tal renners. Een ronde verder probeerde ik het gat te dichten, maar opnieuw hetzelfde scenario. Op het moment dat ik de benen stil hou valt het stil en rijden er 15 weg... Even werd ik wanhopig, maar met nog 2 ronden te gaan koon ik dan toch nog wegrijden met een 15 tal renners. Op één ronde van het einde kwam ik vooraan aansluiten en zo ontstond een kopgroep van zowat 50 renners. Ondertussen waren 4 renners waaronder Belgisch kampioen Devolder in de aanval getrokken. Met 30 seconden voorsprong gingen zij de slotronde in. Wij hadden niemand mee en besloten de achtervolging te leiden, samen met 4 ploegmaats reed ik volle bak en uiteindelijk liep alles samen en was het een groepsspurt. Die werd gewonnen door Dehaes die samen met mij vooraan kwam aansluiten voor Caethoven, Van Staeyen en ploegmaat Peeters. Ikzelf werd 45e.
Op naar de Tour de Wallonie, en daarna de Polynormande. De conditie is goed dus hoop ik daar iets te kunnen rapen.
Klaas
donderdag 11 juli 2013
Verslag Roeselare, Vilvoorde-Houtem en Sint-Niklaas
Hallo
Juli is traditioneel de maand der kermiskoersen, met Roeselare, Vilvoorde en Sint-Niklaas was ik de voorbije 4 dagen 3 keer aan de slag, zondag, dinsdag en woensdag. Deze wedstrijden zijn niet echt een doel voor mij, maar eerder een middel om de conditie te testen en het wedstrijdritme te onderhouden en het goede weer was daar de ideale bondgenoot voor...
In geen van de drie koersen spaarde ik me, in Roeselare ging ik er na 5 kilometer van door. Met Preben van Hecke kreeg ik een prima gezel mee, even later sloten nog 4 renners aan. Twee ronden verder dikte de kopgroep aan tot 11 renners en nog 3 ronden verder lagen we plots met een kleine 40 renners voorop. Deze situatie duurde niet lang, want bijna onmiddellijk konden we opnieuw met 15 renners wegrijden. De samenwerking was goed en al snel reden we een geruststellende voorsprong bijeen. Op twee en een halve ronde van het einde ging ik als eerste, maar Kenny Dehaes counterde me. Ik probeerde nog eens maar zonder succes. De volgende poging was wel de goede, 5 renners reden weg met hierbij 2 ploegmaats. Ik hield met twee andere ploegmaats achteraan de boel gesloten en zo gingen de koplopers met 1 minuut voorsprong de laatste ronde in. Hun samenwerking stokte echter en zo kregen we de koplopers op 3 kilometer van de finish weer in het vizier. Kenny Dehaes kon samen met Tom van Asbroeck en ploegmaat Koen Barbe nog de sprong maken. Bij mij was de 'jus' er na een zéér aanvallende koers er wat uit. Van Asbroeck won en ik finishte op een handvol seconden na een goede koers als 12e.
In Vilvoorde hield ik me de eerste ronden wat gedeisd. Gezien het snelle parcours met lange rechte stukken was het moeilijk weg te rijden. Na 3 ronden gooide ik me dan toch in de strijd. Misschien deed ik dat met iets te veel overgave. Het peloton scheurde en zo kwamen we met een 30 tal renners voorop. Maar een ronde verder kwam alles opnieuw samen. Daarna besloot ik me opnieuw wat schuil te houden en hierdoor mistte ik de beslissende vlucht van zowat 30 renners. Aangezien de ploeg goed vertegenwoordigd was, moest ik me beperken tot meeschuiven met tegenreacties in het peloton. De voorsprong van de leiders bleef steeds rond de minuut en op 3 ronden van het einde konden we met een 15 tal renners wegrijden. In de voorlaatste ronde kwamen we aansluiten en onmiddellijk kon ik opnieuw met 19 renners wegrijden, maar ondertussen waren 9 renners al wegreden. Zij gingen met een voorsprong van 50 seconden de slotronde in. Ik probeerde nog enkele keren iets te forceren om een ereplaats uit de brand te slepen. Dit lukte niet en zo werd ik 26e.
Daags nadien trok ik naar Sint-Niklaas. Aangezien ik al twee dagen veel energie verstookt had zou ik even afwachten hoe de benen waren. Na één ronde wat achteraan te rijden besefte ik dat het beter vooraan koersen was op het parcours met talloze bochten en smalle wegen. Dus begon ik op te schuiven. Na anderhalve ronde kwam ik eindelijk vooraan en onmiddellijk viel ik aan, eerst met 10 renners, dan met 20. Alles kwam echter terug samen en op dat moment ging ik alleen aan de haal, enkele kilometers verder -na 3 van de 13 ronden- sloten 3 renners bij me aan, Leigh Howard van Orica-GreenEdge, Brian Van Goethem, een Nederlandse tijdrijder en mijn ploegmaat Prémont. De samenwerking was zeer goed en na een ronde vol te rijden hadden we een voorsprong van circa 1 minuut. Ronde na ronde bleef de voorsprong rond die minuut schommelen, en nooit zag het er naar uit dat de ontsnapping een kans had voorop te blijven. Met nog 6 ronden te gaan slonk die zelf tot 40 seconden, maar blijkbaar waren we alle 4 goed en konden we even versnellen en opnieuw uitlopen tot 1min15. Stilaan begonnen we erin te geloven en dit stimuleerde ons alleen om alle 4 vol verder te blijven rijden. Met nog 2 ronden (25 km) te gaan hadden we nog steeds een voorgift van een minuut, in het peloton werd er wat versneld, maar ook wij konden nog versnellen en zo gingen we slotronde in met nog steeds een minuut voorsprong. In de achtergrond waren ondertussen 3 renners weggereden met hierbij 2 ploegmaats. Zij kwamen tot op 40 seconden waarna wij niet meer mochten mee rijden. Howard en Van Goethem bleven echter stevig tempo maken en zo konden de achtervolgers niet meer dichter komen. Ikzelf probeerde in de laatste kilometer weg te rijden maar de sterke Howard haalde me terug, daarna deed hij hetzelfde met Premont. Zo werd het een spurt met 4 waarin de sterkste won, Leigh Howard, ikzelf werd 4e.
Veel belang hebben deze koersen niet, maar ik ben wel zeer tevreden. De conditie is zeer goed en een uitslag rijden is altijd goed voor de moraal. Hopelijk blijft het nog wat zomeren en kan ik deze vorm nog een tijd aanhouden of wie weet nog wat verbeteren met het oog op de Tour de Wallonie.
Klaas
Juli is traditioneel de maand der kermiskoersen, met Roeselare, Vilvoorde en Sint-Niklaas was ik de voorbije 4 dagen 3 keer aan de slag, zondag, dinsdag en woensdag. Deze wedstrijden zijn niet echt een doel voor mij, maar eerder een middel om de conditie te testen en het wedstrijdritme te onderhouden en het goede weer was daar de ideale bondgenoot voor...
In geen van de drie koersen spaarde ik me, in Roeselare ging ik er na 5 kilometer van door. Met Preben van Hecke kreeg ik een prima gezel mee, even later sloten nog 4 renners aan. Twee ronden verder dikte de kopgroep aan tot 11 renners en nog 3 ronden verder lagen we plots met een kleine 40 renners voorop. Deze situatie duurde niet lang, want bijna onmiddellijk konden we opnieuw met 15 renners wegrijden. De samenwerking was goed en al snel reden we een geruststellende voorsprong bijeen. Op twee en een halve ronde van het einde ging ik als eerste, maar Kenny Dehaes counterde me. Ik probeerde nog eens maar zonder succes. De volgende poging was wel de goede, 5 renners reden weg met hierbij 2 ploegmaats. Ik hield met twee andere ploegmaats achteraan de boel gesloten en zo gingen de koplopers met 1 minuut voorsprong de laatste ronde in. Hun samenwerking stokte echter en zo kregen we de koplopers op 3 kilometer van de finish weer in het vizier. Kenny Dehaes kon samen met Tom van Asbroeck en ploegmaat Koen Barbe nog de sprong maken. Bij mij was de 'jus' er na een zéér aanvallende koers er wat uit. Van Asbroeck won en ik finishte op een handvol seconden na een goede koers als 12e.
In Vilvoorde hield ik me de eerste ronden wat gedeisd. Gezien het snelle parcours met lange rechte stukken was het moeilijk weg te rijden. Na 3 ronden gooide ik me dan toch in de strijd. Misschien deed ik dat met iets te veel overgave. Het peloton scheurde en zo kwamen we met een 30 tal renners voorop. Maar een ronde verder kwam alles opnieuw samen. Daarna besloot ik me opnieuw wat schuil te houden en hierdoor mistte ik de beslissende vlucht van zowat 30 renners. Aangezien de ploeg goed vertegenwoordigd was, moest ik me beperken tot meeschuiven met tegenreacties in het peloton. De voorsprong van de leiders bleef steeds rond de minuut en op 3 ronden van het einde konden we met een 15 tal renners wegrijden. In de voorlaatste ronde kwamen we aansluiten en onmiddellijk kon ik opnieuw met 19 renners wegrijden, maar ondertussen waren 9 renners al wegreden. Zij gingen met een voorsprong van 50 seconden de slotronde in. Ik probeerde nog enkele keren iets te forceren om een ereplaats uit de brand te slepen. Dit lukte niet en zo werd ik 26e.
Daags nadien trok ik naar Sint-Niklaas. Aangezien ik al twee dagen veel energie verstookt had zou ik even afwachten hoe de benen waren. Na één ronde wat achteraan te rijden besefte ik dat het beter vooraan koersen was op het parcours met talloze bochten en smalle wegen. Dus begon ik op te schuiven. Na anderhalve ronde kwam ik eindelijk vooraan en onmiddellijk viel ik aan, eerst met 10 renners, dan met 20. Alles kwam echter terug samen en op dat moment ging ik alleen aan de haal, enkele kilometers verder -na 3 van de 13 ronden- sloten 3 renners bij me aan, Leigh Howard van Orica-GreenEdge, Brian Van Goethem, een Nederlandse tijdrijder en mijn ploegmaat Prémont. De samenwerking was zeer goed en na een ronde vol te rijden hadden we een voorsprong van circa 1 minuut. Ronde na ronde bleef de voorsprong rond die minuut schommelen, en nooit zag het er naar uit dat de ontsnapping een kans had voorop te blijven. Met nog 6 ronden te gaan slonk die zelf tot 40 seconden, maar blijkbaar waren we alle 4 goed en konden we even versnellen en opnieuw uitlopen tot 1min15. Stilaan begonnen we erin te geloven en dit stimuleerde ons alleen om alle 4 vol verder te blijven rijden. Met nog 2 ronden (25 km) te gaan hadden we nog steeds een voorgift van een minuut, in het peloton werd er wat versneld, maar ook wij konden nog versnellen en zo gingen we slotronde in met nog steeds een minuut voorsprong. In de achtergrond waren ondertussen 3 renners weggereden met hierbij 2 ploegmaats. Zij kwamen tot op 40 seconden waarna wij niet meer mochten mee rijden. Howard en Van Goethem bleven echter stevig tempo maken en zo konden de achtervolgers niet meer dichter komen. Ikzelf probeerde in de laatste kilometer weg te rijden maar de sterke Howard haalde me terug, daarna deed hij hetzelfde met Premont. Zo werd het een spurt met 4 waarin de sterkste won, Leigh Howard, ikzelf werd 4e.
Veel belang hebben deze koersen niet, maar ik ben wel zeer tevreden. De conditie is zeer goed en een uitslag rijden is altijd goed voor de moraal. Hopelijk blijft het nog wat zomeren en kan ik deze vorm nog een tijd aanhouden of wie weet nog wat verbeteren met het oog op de Tour de Wallonie.
Klaas
Abonneren op:
Posts (Atom)