Kreizh Breizh Elites

Hallo,

De voorbije dagen was ik aan de slag in Bretagne, het liep niet zoals ik gehoopt had, en ik heb dan ook flink afgezien. Maar ja, het is maar zo dat je sterker wordt zeker?

De eerste rit merkte ik al dat het niet echt goed liep. Op het lastige parcours, constant op en af, raakte ik maar niet vooraan in het peloton om me met de wedstrijd te bemoeien. Voor mij is dit meestal geen goed teken. Het duurde een 2 tal uur (90 km!) vooraleer 4 renners een vrijgeleide kregen. In de finale barstte het peloton even uiteen op een lastig klimmetje, hier kon ik me wel handhaven in de eerste groep van 35 renners, maar opnieuw zonder overschot. Alles liep echter terug samen, in het peloton werd stevig achtervolgd, maar 3 van de 4 vluchters bleven het spurtende peloton nog net voor.

Op dag 2 mochten we 2 keer aan de slag. In de voormiddag was het nog miezerig en lagen de wegen nat, dus was het flink oppassen. Het parcours was zeer lastig, constant op en af, met nu en dan een stevig klimmetje. Op een beklimming na 27 km barstte de wedstrijd helemaal open. 15 renners reden weg met ploegmaat Wallays, daarna lag het peloton in een 4 tal stukken uiteen, ik bevond me in het eerste deel, maar het was opnieuw aanklampen geblazen. Uiteindelijk liep alles nog samen en gingen we met een gesloten pak de plaatselijke ronden in. Hierin konden 2 renners wegrijden, en zij mochten het uitmaken voor de ritzege. Drie andere renners konden ook nog wegrijden, ik zat in het (uitgedunde) peloton dat spurtte voor de 6e plaats.
In de namiddag stond opnieuw een zeer lastige rit op het programma, vooral de eerste 30 km waren zeer lastig net zoals de plaatselijke ronden. Door de harde wedstrijd van de voormiddag moest je maar weinig van koers kennen om te beseffen dat deze rit wel eens beslissend zou kunnen zijn. De start was nog maar gegeven en de wedstrijd barstte al helemaal open. Ik had de kracht niet om vooraan mee te koersen en was dan ook niet mee toen 35 renners er vandoor gingen. Het peloton had er blijkbaar genoeg van en berustte dan ook in de situatie. De rest van de etappe werkte ik met het peloton aan een stevig tempo af. Uiteindelijk kwamen we op goed 12 minuten binnen van de 2 leiders.
De laatste dag stond de lastigste rit op het programma, ik ging dan ook een beetje met een bang hart van start. Toch voelde ik me al iets beter en kon ik vrij vlot het razendsnelle eerste wedstrijduur doorkomen. Hierin moesten we opnieuw heel wat hoogtemeters overwinnen. Na 60 km volgde een lastige beklimming. Hierop werd stevig tempo gereden en voor het eerst voelde ik dat er opnieuw kracht in de benen zat. De wedstrijd werd vervolgens gecontroleerd door de ploeg van de leider. Op de plaatselijke ronden barstte het dan opnieuw open. Op een steile beklimming werd stevig doorgetrokken, ik kende geen problemen en kwam zowaar als 5e boven, opnieuw een opsteker. Op de beklimming in de plaatselijke ronden kende ik ook geen problemen en kon ik opnieuw meekoersen, een serieus verschil met de eerste twee dagen. Het peloton werd iedere ronde uitgedund en uiteindelijk werd het een groepspurt. Hierin werd ik opgehouden door een valpartij op anderhalve kilometer van de streep.

De wedstrijd bracht dus niet wat ik ervan verwacht had. Het was eigenlijk een vrij eenvoudige koers. Door het lastige parcours kwamen de goede renners automatisch naar voor, maar hier zat ik deze keer niet bij. De eerste 2 dagen moest ik door een zure appel bijten, maar de laatste dag kon ik toch nog met een goed gevoel afsluiten. Na de mindere benen in Rumbeke en de eerste 2 dagen van de KBE, voelde ik voor het eerst de kracht terug komen. Hopelijk is de trein weer vertrokken!

Normaal gezien ga ik zaterdag nog van start in een kermiskoers, Zonnebeke?

Gr Klaas