Ardense Pijl

Hallo,

Gisteren werd de mooiste koers van België gereden. Een wedstrijd waar ik echt naar uitkeek en gebrand was op een mooi resultaat. Met de goede benen van vorige week ging ik dan ook met hoge verwachtingen van start in Herve.

Helaas, de wedstrijd verliep niet zoals verhoopt. Om te beginnen speelde een hardnekkige verkoudheid me parten. Ik was goed, maar bijlange niet super en om in zo'n zware koers mee te spelen moet je 100% in orde zijn.
Ook de wind zat helemaal verkeerd. De eerste 60 km zat die in het voordeel, maar toen de hellingen er aan kwamen blies de wind op kop. Hierdoor barstte de wedstrijd nooit open, wat in het nadeel speelde van aanvallers zoals mezelf. Deze 2 factoren overheersten mijn wedstrijd en zorgden ervoor dat ik niet op de plaats eindigde die ik misschien wel verdiende.

De wedstrijd begon nochtans goed. De eerste 60 km kwam ik vlot door zonder onnodig krachten verlies en in gunstige positie. Er reden namelijk 11 renners voorop met ploegmaat Tosh, maar zij kregen nooit meer dan 1 minuut voorsprong. Op de eerste drie hellingen (Xhierfomont, Basse-Bodeux en Wanne) hield ik me goed vooraan in het peloton zonder forceren. Het peloton verbrokkelde steeds, maar telkens liep alles terug samen. Nadat we de laatste vroege vluchters hadden bijgehaald nam ik zelf het commando op de lastigste helling van de dag, de côte d'Amermont. Hier trok ik fors door samen met ploegmaat Verkinderen en Gilles Devillers. Nu lag het hele peloton uiteen en reden we met een select groepje voorop. Helaas op de lange strook vals plat met de wind op kop ging niemand door en liep alles opnieuw samen. Op de volgende helling, de côte de Rosier, werd er gewoon tempo gereden, gevolg was dat niemand moest lossen en we met nog een 80 tal renners samen waren na de afdaling. Toen beseffte ik al dat het moeilijk zou worden. Niemand wou koers maken en ik heb juist een harde wedstrijd nodig. Dan maar opnieuw zelf iets proberen...
Op de Vécquée gaf ik er opnieuw enkele malen een 'snok' aan. Gevolg was dat het peloton in 3 stukken uiteen lag. Met een 30 tal renners raakten we zo voorop. Maar op het plateau boven viel het compleet stil en daar maakten 12 renners gebruik van om er vanonder te muizen. Hierbij heel wat sterke renners. Zij kregen een vrijgeleide en namen tot 40s. Nu begon het er wel heel slecht uit te zien voor mij. Op de Maquisard nam ik dan opnieuw het heft in handen. Maar met de wind op kop was het moeilijk om een echte kloof te slaan aangezien deze helling ook niet zo steil is. Thomas Degand en een andere renner konden wel de sprong vaar voren maken, ik misste de explosiviteit en kreeg het laatste gaatje niet dicht omdat ik al enkele cartouches verschoten had. De laatste kans lag op de Mont Teux. De laatste zware helling van de dag. Hierop reden we met 3 weg, even verder kwamen nog 3 renners aansluiten en met 6 konden we dan toch nog de kloof van 50s naar de leiders overbruggen. Toen we vooraan kwamen waren er al 2 renners weg en zij zouden voor blijven. Ik voelde dat ik mijn beste pijlen ondertussen verschoten had. Ik probeerde nog een ereplaats uit de brand te slepen, maar dit lukte niet meer. Ik eindigde leeggestreden en ontgoocheld als 19e.

Het zat echt niet mee, bergop was ik zeker bij de besten van de koers. Helaas bleef de wedstrijd -zoals zo vaak in België dit jaar- zeer gesloten. Met de wind op kop was dit een ondankbare opgave en verbruikte ik zo veel krachten. Toen na de Vécquée een kopgroep ontstond op het vlakke wist ik dat het zeer moeilijk zou worden.
Door een domme verkoudheid -waarom juist deze week?- was ik ook niet 100%, jammer. Er werd ook behoorlijk op mijn wiel gekoerst wat ook al niet gemakkelijk was.
Enfin, er volgen nog een pak mooie koersen, te beginnen met Romsée morgen. Hopelijk ben ik goed gerecupereerd en is die verkoudheid er stillaan uit zodat ik daar wel een mooi resultaat kan behalen en de ontgoocheling kan wegspoelen.

Groetjes Klaas