Giro della Vallée d'Aosta : beter dan verwacht...

Hallo,

Sinds gisterenavond ben ik terug uit de Ronde van Aosta, hieronder volgt het verslag van de meest 'mytische' rittenkoers van het jaar!

Met een bang hart nam ik dinsdag samen met 120 (ongekende) collega's de start in Quart. De eerste 50 km verliepen vrij vlak, daarna volgden 3 ronden van 32 km met telkens 2 beklimmingen, waarvan vooral de eerste helling lastig was (3,9 km aan 9%).
Er werd echter niet gewacht om te koersen tot de hellingen eraan kwamen. Onmiddellijk na de start reden in schuifjes 30 renners weg. In het peloton viel het wat stil en daarom besloot ik na 25 km in de tegenaanval te gaan, zo kwam ik met een 15 tal renners in de achtervolging. Na een (slopende) achtervolging van bijna 20 km konden we vooraan komen aansluiten. Zo kwamen we, nog voor de eerste helling, met bijna 50 renners op kop!
Tijdens de eerste beklimming viel de kopgroep wat uiteen, ik had het even moeilijk, maar kon na de top opnieuw aansluiten bij de leiders. Na de afdaling vloeide alles opnieuw wat samen en hiervan maakten 3 renners gebruik om er vanonder te muizen. Bij ons viel het volledig stil (een deel van het grote peloton kwam zo terug) en daarom trok ik boven op de 2e helling van de dag in de achtervolging. Jammer genoeg volgde niemand en het was niet echt een parcours om alleen te rijden. Ik reed niet voluit en hierdoor bleef ik constant op 1min45 van de leiders hangen en had ik een kleine minuut voorsprong op het peloton. Na 20 km alleen te rijden en één helling verder kwamen 4 renners aansluiten bij mij. We werkten goed samen en naderden mondjesmaat op de leiders. Het peloton begon echter ook terug te keren en tijdens de laatste beklimming van Grand-Brissogne (de lastigste van de twee hellingen) barstte de wedstrijd helemaal open. De 3 leiders kwamen nog als eerste boven, gevolgd door een 5 tal dat mijn groepje voorbij stoof op de klim. Ik volgde in een volgende groep van een 20 tal renners. Na de afdaling werd mijn groep jammer genoeg opnieuw aangedikt tot een 50 tal. Voor de laatste helling trok ik opnieuw in de aanval, maar het beste was er ondertussen vanaf. Op de laatste helling werd ik opnieuw bijgebeend en moest ik nog alles geven om bij het eerste peloton te blijven. Ik slaagde hierin en eindigde als 41e.
Ik reed misschien wel mijn beste rit in Aosta, een hele dag in de aanval, maar kreeg jammer genoeg geen loon naar werken.

Op dinsdag stond de koninginnenrit met maar liefst 5 beklimmingen op het programma, de eerste 4 beklimmingen vielen nog vrij vroeg in de rit en waren ook niet super lastig. Moesten die nog niet voor de nodige verschillen zorgen dan zou de lastige Colle San Carlo (10 km à 10%), die helemaal aan het slot lag, dat wel doen.
Na een 15 tal kilometer raakten 6 renners voorop. Op de eerste en tweede col van de dag werd er niet echt hard gekoerst, hiervan maakten nog 6 renners gebruik om de sprong naar voren te maken. In het peloton werd er bij momenten zeer traag gereden en zo kregen de leiders een voorsprong van circa 5 minuten.
Op helling 3 en 4 werd het tempo dan verhoogd. De deur begon achteraan enkele malen flink open te staan. Ikzelf kon me vrij goed handhaven vooraan in de groep. De kopgroep spatte ook helemaal uiteen. Drie renners reden weg en behielden nog steeds een bonus van 5 minuten op het peloton.
In de aanloop naar de Colle San Carlo werden alle resterende koplopers ingelopen door het peloton, behalve de 3 leiders die met een bonus van net geen 4 minuten de beklimming aanvatten. In het peloton werd onmiddellijk stevig tempo gereden.Ik voelde al snel dat dit tempo voor mij net te hoog lag en besloot dan maar om in mijn eigen ritme naar boven te rijden. Dit was blijkbaar een goede beslissing, want uiteindelijk kwam ik als 19e boven. Na de afdaling was dit nog steeds zo en dus eindigde ik op een mooie 19e plaats in de koninginnenrit, in het klassement werd ik 18e.
De derde rit was opnieuw een sleuteletape, het was een korte rit (120km), maar wel de enige rit met aankomst boven op een col (Covarey - Mont-Avic, 10 km à 9%). De eerste 110 km verliepen hoofdzakelijk in de vallei, op uitzondering van de beklimming van Perloz op 30 km van het eind. Omdat vluchters misschien wel een kans zouden krijgen probeerde ik in het begin van de rit enkele keren mee te schuiven, maar zonder succes. Na 15 km kwam een kopgroep van 15 renners tot stand. Zij liepen uit tot maximum 2min30. Vanaf de beklimming van Perloz kwam de vaart in het peloton, daar werd de eerste schifting gevoerd. Met goed 20 renners kwamen we daar nog samen boven (ik moest al flink diep gaan!). Na de afdaling kwamen nog zo'n 20 renners terug en daarna werd de laatste 20 km vallei in een razend tempo afgelegd richting slotklim. Dit hoge tempo zorgde ervoor dat de leiders met slechts 15s voorsprong aan de slotklim begonnen en dus ten dode opgeschreven waren. Ik koos opnieuw vrij snel voor mijn eigen tempo en werd uiteindelijk 21e. Een betere uitslag was mogelijk daar nogal wat renners voor mij gebruik maakten van klinken e.a. om wat sneller vooruit te gaan...
Op dag 4 stond de langste rit geprogrammeerd. 166 km met 3 cols, in tegenstelling tot de voorbije dagen, met telkens warm weer (meer dan 30 graden en zon) regende het nu aan de start. Dit zorgde ervoor dat de eerste 60 km zeer geanimeerd verliepen. Door de vaak smalle, bochtrijke passages, constant op en af, brak het peloton meerdere malen in stukken. Het duurde tot de eerste beklimming (en de zon die terug was) eer de rust terug kwam. Vijf renners gingen er vandoor waaronder ploegmaat Laurens De Vreese. Zij kregen een vrijgeleide van het peloton en konden met een voorsprong van 2 minuten aan de langste klim (17 km)van de ronde beginnen (Saint-Barthélémy). Hierin lag het tempo in het peloton niet erg hoog waardoor de leiders nog verder konden uitlopen. Op 8 km van de top schoof ik mee me een tegenaanval. Ik reed een 3 tal kilometer voor het peloton uit, waar de strijd ondertussen opengebarsten was. Uiteindelijk kwamen nog 15 renners bij me aansluiten. Hieruit reed ploegmaat Bekaert weg en hij reed naar Laurens De Vreese die de laatste 2 vluchters moest laten gaan. In de afdaling kwam leider Ignatenko ten val, hierdoor werd het tempo gedrukt en werd het peloton opnieuw aangedikt tot een 50 tal renners, jammer, want anders kon ik een mooie sprong maken in het klassement. In de vallei werd er dan opnieuw vol gereden naar de voet van de laatste col. Bekaert en De Vreese werden terug ingelopen, de 2 Franse leiders bleven nog 3 minuten voor. Op de laatste col (col d'Arlaz, 7 km à 9,5%) was het opnieuw elk voor zich. Ik had het moeilijk maar beet door. In de laatste 15 km vallei voor de aankomst op Forte di Bard kon ik opnieuw bij een groepje aansluiten. Uiteindelijk werd ik 20e in de rit en kwam 17e te staan in het klassement.
De laatste 2 dagen werden op Franse bodem betwist. Op zaterdag stond nog een lastige rit te wachten van Marignier naar Ville-la-Grand. Het zwaartepunt van de wedstrijd lag echter vrij vroeg, al snel na de start volgde de beklimming van de col de Joux-Plane, gevolgd door de col de la Ramaz en de col de Plaine-Joux, drie lastige brokken, waarna nog 50 relatief vlakke kilometers volgden. Tijdens de eerste 28 km aanloop richting Joux-Plane ontstond een kopgroep van 15 renners, met mezelf... Zo kon ik met 1min30 voorsprong beginnen aan de Joux-Plane. Al snel voelde ik echter dat ik mijn minste dag had van de ronde, hierdoor moest ik al diep gaan om de top te ronden met de kopgroep. In het peloton werd stevig tempo gereden waardoor we niet verder uitliepen en het dus moeilijk zou worden. Op de steile col de la Ramaz, spatte de kopgroep uiteen en probeerde ik een zo goed mogelijk tempo te zoeken om zo de top te halen met de eersten uit het peloton. Dit lukte vrij aardig, want op 3 km van de top kwamen een 15 tal renners bij me aansluiten en hierin kon ik stand houden. Tijdens de afdaling werd deze groep opnieuw aangedikt tot een kleine 40 renners. Na de afdaling voelde ik me plots leeg, geen goed teken met de lastige col de Plaine-Joux in het vooruitzicht... Al snel moest ik hierop de groep laten gaan en werd het 6 km knokken en op de tanden bijten om met een zo klein mogelijke achterstand boven te komen. Gelukkig slaagde ik hierin en na de afdaling kwam ik terug aansluiten. Daarna ging het in razende vaart richting Ville-la-Grand. Ik kreeg nog de opdracht om op kop te rijden omdat het klassement van ploegmaat Bekaert in het gedrang kwam, met mijn laatste krachten deed ik dit dan ook. Hierdoor moest ik op 4 km van de meet wel lossen, op een steil klimmetje, uit het groepje en verloor zo enkele seconden en 2 plaatsen in het klassement.
Op zondag werd de vlakste rit van de ronde gereden. Om 9u30 gingen we van start voor 88 km met 3 hellingen ('lopers' in het jargon). Vanaf kilometer 0 ontstond een kopgroep van 8 renners, daarachter werd gecontroleerd door de verschillende ploegen uit het klassement. De 3 hellingen werden vrij rustig opgereden, met af en toe een stevige prik. Hierdoor werden de vluchters opnieuw ingerekend. Na de afdaling van de laatste col was de organisatie even weg en reden 15 renners weg, zonder Beveren2000 vertegenwoordiger. Dit was het sein voor mezelf en Frederik Verkinderen om op kop te rijden. We kregen hierbij de steun van 2 andere ploegen en op 8km van het einde was de hergroepering een feit. Op 4 km van het einde volgde opnieuw het steile hellinkje (rue des 2 Montagnes) waarop het peloton in verschillende stukken brak. Drie renners konden net het eerste deel van de groep voor blijven waarin ik na mijn kopwerk nog stand kon houden. Ik werd nog 27e in de rit en bleef 19e in het klassement.

Ik kan tevreden terugkijken op deze ronde. 19e is zeker geen super uitslag, maar vooraf had ik niet verwacht om zo kort te kunnen eindigen. Er zat misschien zelf nog iets meer in, maar de laatste 2 dagen heb ik wat tijd verloren door in dienst te rijden, maar ja, 17e of 19e, dat maakt niet zo veel uit...
Ik merkte wel dat ik zeker niet in mijn beste doen was omdat ik te snel op mijn eigen ritme moest overschakelen in de cols, maar blijkbaar was dit ritme niet zo traag... Ook jammer van mijn mindere dag tijdens de voorlaatste rit, net op het moment dat ik mee was in de ontsnapping, maar ja, ook dat is koers!

Deze week ga ik vooral recupereren van deze slopende ronde en dan zien we wel wat in september volgt. Veel mooie koersen staan er jammer genoeg niet meer op de kalender.

Gr Klaas