Meulebeke : kermiskoersen 2010 : haat - liefde verhouding

Hallo,

Gisteren wou ik het wedstrijdritme wat onderhouden via de kermiskoers van Meulebeke. Met 139 renners namen we de start voor 22 ronden van goed 5 km. Het parcours niet kennende startte ik helemaal achteraan, dit bleek echter geen goede keuze. Na 1 ronde had ik namelijk al een achterstand van bijna 1 minuut op de kop van de koers!

Regen, smalle boerenwegen, een groot deelnemersveld en duizend-en-één bochten zorgden voor sliertvorming. Het was waarschijnlijk mooi om te zien langs de kant van de weg, maar als renner was het minder leuk. Goed geconcentreerd blijven om recht te blijven op de gladde baantjes en keihard optrekken na iedere bocht, want bij iedere bocht is er namelijk een opstopping en als je achteraan zit moet je flink bijtrekken om die schade weer in te lopen.
Na 1 ronde lag het peloton dan ook al in 5 stukken uitéén. Even zag ik het niet meer zitten, maar ik had een vrij goed gevoel en dus begon ik aan een inhaalrace. Vier volle ronden moest ik rijden om weer aansluiting te maken bij het koppeloton. Daarna viel het even stil en zo kon ook een 2de groep nog terugkomen. Zo ontstond een peloton van 60 renners, de rest was uitgeteld. Ik moeide me niet in de debatten, ik was ook niet gekomen om me leeg te rijden en reed constant rond de 30e positie. De regen had ondertussen plaatsgemaakt voor een zonnetje en zo begonnen de wegen op te drogen.
Dit was het sein om nog harder door de bochten te gaan...
Ik nam geen risico's, maar liet ook geen gaten vallen in de bochten. Blijkbaar was dit op een bepaald moment nog niet snel genoeg voor de renner achter mij en moest die 'koste wat het wil' voorbij op een smal bochtje. Hierdoor moest ik uitwijken in de bocht en kwam zo in de nattigheid terecht en ging vervolgens tegen de grond. Tegen dat ik weer opstond was het peloton al ver weg en zo kon ik na 65 km gefrustreerd en wat schaafwonden aan knie, scheenbeen en heup rijker de wedstrijd verlaten en met de fiets naar huis keren.

Zoals de titel doet vermoeden heeft iedere kermiskoers voor mij dit jaar zijn verhaal. Soms positief, Torhout..., maar veelal negatief, Gits, Meulebeke...
Graag rij ik deze wedstrijden niet, maar soms is het noodzakelijk en een goede training. Nu volgen er terug enkele grote koersen die me normaal gezien beter liggen.

Dinsdag de interclub in Wervik en zaterdag het B.K. in Hooglede-Gits (van haat-liefde verhoudingen gesproken...). Daarna gaat het richting de Alpen voor de presitgieuze Giro della Vallée d'Aosta.

Gr Klaas