Hallo
Opnieuw een druk koersweekend voorbij met gemengde gevoelens...
Die gemengde gevoelens kwamen vooral door de Heistse Pijl, een kermiskoers (10x18 km) in Heist-op-den-Berg, wat achteraf gezien een ideale wedstrijd bleek om eens een mooie uitslag te rijden. Helaas miste ik compleet de slag... Er was nochtans maar één renner om in de gaten te houden, een zekere Tom Boonen die in eigen streek eens de puntjes op de 'i' wou plaatsen.
Met 167 gingen we van start. Het parcours was 15 km vlak met lange rechte stukken, enkel de laatste 3 kilometer waren draaien en keren, bergop tot aan de kerk en dan kasseien naar beneden, de aankomst voorbij, nog wat korte bochten en smalle stukken en dan opnieuw 15 km rust... Het was dus telkens zaak om goed vooraan aan deze cruciale zone te beginnen. Na 2 kilometer was ik de eerste aanvaller van de dag, maar enkele kilometer verder strandde mijn poging reeds. Ik bleef goed vooraan koersen en na één ronde reden in 3 schuifjes 9 renners weg met 3 renners van de ploeg. Omdat er 3 renners van de ploeg mee waren durfde ik zelf de sprong niet wagen... Daarna volgden twee rondes waarin ik af en toe mee schoof in tegenreacties, ik passeerde de klim telkens in de voorste regionen. Jammer genoeg liet ik me in de 4e ronde wat wegzetten en net op dat moment trok Boonen alle registers open. Vanuit 50e positie zag ik het gebeuren, maar op de smalle -draai en keer- wegen was het onmogelijk opschuiven en dus lijdzaam toekijken. Ik kon toch nog een pak plaatsen winnen, en probeerde onmiddellijk met een 10 tal renners de tegenreactie op gang te brengen. Helaas kwamen we nooit meer terug. Het peloton wierp dan ook snel de handdoek en na 108 km zat mijn wedstrijd erop. 18 renners reden de koers uit met een autoritaire Boonen als winnaar!
Daags nadien stond ik met een klein hartje in Terneuzen aan de start voor de Zeeland Seaport Classic, net geen 200 km in Zeeuws Vlaanderen met 14 kasseistroken en een strakke wind. Verder ook nog 1001 bochten, passages door Zeeuwse dorpjes, en 150 kilometer over boerenwegen, een hypernerveuze bedoening dus. Vanaf kilometer 0 was het dan ook wringen geblazen. Aangezien ik niet de man ben van de grote risico's kon je me dan ook vooral achteraan vinden. Na een 6 tal kilometer gingen 6 renners ervandoor, zij liepen snel uit tot 4 minuten. Waarna het peloton stilaan weer wakker werd. Na 35 kilometer brak het een eerste maal in twee, ikzelf zat gezien mijn slechte positie in het tweede deel, maar al snel liep alles terug samen. Na 55 kilometer versnelde Vacansoleil dan, nu brak het peloton in 3 stukken, en ik bevond me opnieuw in het 3e stuk. Ik voelde me echter ver van slecht en bleef rijden, zo kwamen we net voor de kasseizone (er waren 9 stroken tussen kilometer 80 en 120) terug bij het peloton, het brak onmiddellijk opnieuw. Maar door het hoge tempo was er al wat vermoeidheid in het peloton geslopen waardoor er nu wat meer ruimte was. Zo kon ik langzaam aan renners voorbij rijden op de kasseien en mijn wagonnetje bij de eerste groep aanhaken. Dit scenario herhaalde zich meerdere keren, ik was nu telkens mee met de eerste groep, maar evenveel keer liep alles opnieuw samen. Bij het binnenrijden van Terneuzen na 150 km nam het peloton dan eindelijk een rustpauze, hierdoor steeg de voorsprong van de leiders opnieuw tot 5min30. Daarna namen Blanco en Argos het initiatief en onder hun tempo begon de voorsprong van de leiders langzaam te slinken. Op de laatste kasseistrook van de dag met nog 30 kilometer te gaan hadden de leiders nog steeds 4min20 voor. Dit was het sein voor Blanco om na de kasseien alles op de kant te zetten. Nu zat ik wel in goede positie en zo was ik mee met de eerste groep. Vanaf dan ging het in razende vaart richting Terneuzen. Door het hoge tempo was ontsnappen niet meer mogelijk en moest ik (net zoals veel andere renners) alle zeilen bijzetten om stand te houden in de groep. De aanvallers werden allemaal ingelopen op 5 km van de streep en dus werd het een spurt met een 40 tal renners. Andre Greipel won met veel overmacht en ikzelf finishte als 35e (je kan me als Joeri Stallaert terugvinden in de uitslag!). Uiteraard is dit geen topresultaat, maar in een wedstrijd die me totaal niet ligt (kasseistroken, wind, nerveus, draaien en keren, smal, hoogteverschil van -2 tot 8 meter...) was ik wel verrast dat ik met de eerste groep kon finishen.
Op naar donderdag, GP Kanton Aargau Gippingen!
Klaas
4 opmerkingen:
De conditie is er, de uitslagen komen.
noenkel heeft gelijk!!! :-)
wb
En Gippingen ligt je!
3 x de nagel op de kop.
YES , YOU CAN!
P.N.
Een reactie posten