Hallo
Met veel motivatie en een goede moraal trok ik naar La Roche voor het BK. Een BK waar iedereen al maanden over sprak, op dit parcours zouden de toppers sowieso met de prijzen gaan lopen. Ik was dan ook eens benieuwd hoe ver ik nog af stond van die top.
Op de ploegbespreking hadden we duidelijke orders meegekregen, Maxime Vantomme en Sebastien Delfosse waren gezien hun sterke seizoen de beschermde renners. Een 7 tal renners waaronder ikzelf kregen de opdracht om in een vroege vlucht mee te gaan of om in functie van de ploeg te rijden. Zelf had ik ook geen zin om anoniem mee te rijden, aan te klampen en pakweg 34e te worden, want daar schiet je uiteindelijk weinig mee op.
De start werd gegeven aan de voet van de cote d'Ortho, dit betekende dus meteen 3 kilometer bergop. En van bij de start was het oorlog en niet met klein geschut... Even ondernam ik een poging om mee te schuiven, maar toen ik zag dat een zekere Tom Boonen onmiddellijk in mijn wiel zat besloot ik maar te stoppen... De toppers hadden er zin en openden meteen de debatten. Voor dit scenario vreesde ik aangezien ik niet van snelle explosieve starts houd. De eerste drie ronden werd het 130 koppige peloton helemaal uitéén gereden. Ik belandde in een groep van een 20 tal renners na een eerste peloton van 30 renners. Na 2,5 ronden kregen we dan een kopgroep van 4 renners met hierin enkel kleppers, Boonen, Serry, Devenys (OPQS) en De Clerq (Lotto). In het peloton viel het even stil waardoor ik na 4 ronden terug kon aansluiten, de helft van het deelnemersveld was ondertussen reeds gedoucht...
Daarna ging ik even langs bij de ploegleider om te overleggen, aangezien we nog maar met 6 van de ploeg in koers waren en de situatie toch was gevaarlijk was met de sterke kopgroep, kreeg ik de opdracht om wat vroeger uit mijn pijp te komen dan voorzien. Samen met Kurt Hovelynck moest ik op kop rijden om de kopgroep binnen schot te houden. De volgende 4 ronden deed ik dat dan ook en ik moet zeggen dat dat vrij vlot ging. We onderhielden een stevig tempo en vooral op de lange klim voelde ik me steeds beter. Ik had graag nog wat langer gereden, maar blijkbaar werden enkele renners nerveus en begon men al aan te vallen op 100 kilometer van het einde. Deze tempoversnellingen zorgden er voor dat ik samen met de andere renners die op kop reden gelost werd en voortijdig de wedstrijd moest verlaten. Dit was geen schande, want twee ronden later schoten ze amper nog met 30 renners over in de koers. Ik had mijn werk gedaan en niet anoniem meegereden dus kon ik toch met een voldaan gevoel La Roche verlaten.
Uiteindelijk reden slechts 17 renners dit zware, maar mooie kampioenschap uit met Stijn Devolder als verdiende winnaar. Hopelijk komen er in de toekomst nog zo'n kampioenschappen en is het niet als zo vaak een veredelde kermiskoers. Mijn felicitaties hiervoor aan de organisatie.
Woensdag neem ik nog deel aan de IWT Oetingen, een 1.2 koers in het Pajottenland. Kasseien en korte kuitenbijters staan daar op het menu.
Klaas
Geen opmerkingen:
Een reactie posten