Hallo
Zondag nam ik deel aan Luik-Bastenaken-Luik, het slotstuk van het Ardense drieluik. Goed voor zowat 270 km (officieuze start incluis) met een goede 4000 hoogtemeters over Ardense wegen. Bijna alle toppers uit het rondewerk waren aanwezig om de Doyenne op hun palmares bij te schrijven.
Met de ploeg hadden we zoals steeds de ambitie om iemand mee te sturen in de vroege vlucht, dit keer lukte dit echter niet. Op de eerste helling van de dag na 4 km reden 6 renners weg. Daarna ging het een hele poos rustig in het peloton tot kilometer 40, daar hadden de leiders reeds een voorsprong van 14 minuten en dit was het sein voor een 3 tal ploegen om het tempo op te voeren. Vanaf toen viel het nooit meer echt stil en zo begonnen de leiders aan de zone van de waarheid (cote de Wanne) met een voorsprong van 6 minuten. Op de hellingen werd er niet gekoerst in het peloton maar wel stevig tempo gereden. Dit tempo lag voor mij net iets te hoog waardoor het steeds aanklampen was, soms lossen, en terugkeren. Op die manier kon ik wel stand houden in het peloton, maar dit kostte zeer veel energie. Ik moest telkens alle zeilen bij zetten en zo nam ik de tijd niet meer om te eten. Toen we uiteindelijk aan de cote de la Redoute kwamen op 35 km van de finish ging bij mij het licht helemaal uit. Het peloton viel helemaal uitéén. Normaal gezien zou ik nu zonder problemen in Luik moeten geraken. Maar ik voelde dat de man met de hamer ondertussen toegeslagen had, ik had een hongerklop. Hoewel mijn achterstand nog binnen de tijdsgrens lag, stopte ik toch boven op de voorlaatste helling, de cote de Collonster. Ik was vrij leeg en omdat de Spanjaard die bij me zat er ook de brui aan gaf stapte ik ook maar af na 250 km. Enerzijds had ik nooit verwacht om in het peloton te kunnen blijven tot La Redoute, anderzijds ben ik wel ontgoocheld dat ik niet heb uitgereden, hoewel dat binnen handbereik was.
Nu ga ik even rusten en daarna vlieg ik er weer in met de Vierdaagse van Duinkerke.
Klaas
Geen opmerkingen:
Een reactie posten