Brabantse Pijl: weer een 'niveautje' hoger...

Hallo

Woensdag nam ik deel aan het 'opstapje' naar de Waalse klassiekers, de Brabantse Pijl. Met een mooi deelnemersveld, een lastig parcours en ferme erelijst is het eigenlijk een klassieker op zich. Voor mij zou het dus opnieuw een leerschool worden waar ik zonder veel verwachtingen naar toe trok, maar uiteraard wel super gemotiveerd was om er het beste van te maken.

In een druilerig Leuven gingen we van start om eerst 130 km af te leggen richting Alsemberg, daarna ging het terug naar Overijse waar nog 3 lastige ronden van 23 km moesten afgewerkt worden. Zoals steeds moest ik attent zijn in het begin van de wedstrijd en zo vaak mogelijk meeschuiven. Niet gemakkelijk uiteraard als er 46 km afgelegd worden op een golvend parcours met tegenwind. Ondanks een bronchitis die wat op mijn adem nam, voelden mijn benen net als in de voorbije wedstrijden redelijk goed aan, en ik kon dan ook goed vooraan meekoersen. Jammer genoeg reed ik na 20 km lek, omdat we wagen 23 hadden kostte het wel wat tijd en energie om mijn plaats vooraan terug in te nemen. Eens terug, ondernam ik na 40 km nog enkele ontsnappingspogingen, hierna zakte ik even door   en 2 km verder reden 6 renners weg, geen geluk dus. Maar als ik zo verder doe en een beetje beter time zal het wel eens lukken.

De vluchters kregen nooit meer dan 4min30 voorsprong van het peloton dat gecontroleerd werd door Vacansoleil en Garmin. Richting plaatselijke ronden ging het tempo de hoogte in en zo konden de vluchters de 3 plaatselijke ronden met nog een goede minuut voorsprong aanvatten. Op die ronden viel het nog weinig stil. Het was steeds draaien en keren, op en af, en het tempo lag vrij hoog, de plaatsing was dan ook zeer belangrijk, de eerste twee ronden kon ik me nog goed vooraan houden, maar bij het ingaan van de laatste ronde zat ik door mijn beste krachten geen. Net op dat moment brak de wedstrijd helemaal open en barstte het peloton uitéén, zo belandde ik in een 3e grote groep. Die laatste ronde reden we rustig en zo kwam ik op goed 8 minuten binnen.

De inspanningen in het begin van de wedstrijd, het gebrek aan ervaring en een bronchitis zorgden ervoor dat ik op het einde nog te kort kwam. Toch had ik een tevreden gevoel, op één of andere manier merk ik dat ik steeds kleine stapjes vooruit zet. Maar op dit niveau moet uiteraard alles meezitten.

Op naar de koers der 'duizend en één bochten, hellingen en geparkeerde wagens', de Amstel Gold Race!

Groetjes
Klaas