Tour de Gironde

Hallo

De voorbije drie dagen was ik aan de slag in de Tour de Gironde, de golvende wijnstreek rond Bordeaux zorgde voor het mooie, maar ietwat gemakkelijke kader van deze wedstrijd.
Vooral de eerste dag was het een zeer gemakkelijke rit, de wind was de grootste spelkbreker, maar zorgde nooit voor afscheiding. De wedstrijd werd tegen 47 km/u verreden waardoor ontsnappen zo goed als onmogelijk was. Het zag er dan ook naar uit dat deze etappe zoals alle voorgaande jaren op een massaspurt zou eindigen. Toch was dit niet het geval. Na zowat 145 kilometer raakten 22 renners voorop 'en facteur', er viel gewoon een gat, bijna alle ploegen waren vertegenwoordigd en weg waren ze. In het peloton was er weinig initiatief en de vluchters bleven een goede halve minuut voor. Ik eindigde in het peloton na een dwaze koers. Om het helemaal af te maken kreeg ik door verschillende breuken in de gevaarlijke laatste kilometer nog 15 seconden extra aangesmeerd.

Zaterdag stond dan de 'koninginnerit' op het programma. Constant op en af in het achterland van Bordeaux en dat in een redelijk broeierig weer. Op het einde moesten we nog één plaatselijke ronde afwerken van 4,5 kilometer. De streep was getrokken op een soort Cauberg, een helling van circa 1 kilometer aan 10%, die we dus tweemaal moesten doen. Ik had er wel zin in, maar de wedstrijd brak nooit helemaal open. Na 100 kilometer schudde ik zelf aan de boom op een helling, ik had goede benen en we reden met 30 renners weg. We namen 35 seconden op het peloton, maar de groep was te groot en na een 15 tal kilometer liep alles opnieuw samen. Vervolgens vertrokken 10 renners, zij namen een voorsprong van 45 seconden en hielden daar nog 20 seconden van over bij het aansnijden van de plaatselijke ronden. De eerste maal de helling voelde ik me super, ik demarreerde en reed iedereen voorbij! Alleen op kop zowaar! Ik dacht dat ik voor de overwinning reed en gaf dan ook alles met het peloton op de hielen. Jammer genoeg was het wind op kop richting de aankomst, waardoor het peloton me bijna op de voet viel bij het aansnijden van de laatste kilometer bergop. Toch reed ik nog vlot naar boven. Tot op 200 meter van de streep was de overwinning binnen handbereik, maar op 150 meter werd ik dan toch nog gepasseerd. Uiteindelijk werd ik nog 13e. Achteraf bleek ook dat nog één renner voorop reed uit de onstnapping, dus reed ik eigenlijk voor de tweede plaats. Niemand wist dit, en dus stak de tweede (die mij dus op het einde passeerde) de handen in de lucht.

De laatste dag was het opnieuw redelijk pittig. Het parcours viel al bij al nog mee, maar dit keer was het nog warmer, een goede 30 graden maakte de wedstrijd extra lastig. De koers bleef lang gesloten. Na 30 kilometer kwam een eerste keer vooraan postvatten en gaf ik er een flinke lap op. Het peloton brak in drie stukken, maar op de lange rechte wegen liep alles opnieuw samen. Het duurde tot na de eerste bonificatiespurt (km 75) eer de goede ontsnapping vertrok. En het was opnieuw ikzelf. Op een lang stuk vals plat met de wind op kop ging ik er alleen vandoor. Na een 5 tal kilometer kwamen 11 renners me vervoegen en zo kwamen we met 12 op kop. We liepen tot goed 1 minuut uit, maar de samenwerking was toch niet optimaal. Na 25 kilometer kwamen zowaar 30 renners terug, dit zorgde ervoor dat de samenwerking helemaal wegviel en met nog 25 kilometer was alles dan ook te herdoen. Een massaspurt leek in de maak, want de finale was hoofdzakelijk vlak. Eén renner kon die echter nog ontlopen en net uit de greep blijven. Ikzelf eindigde in het peloton en werd na alle onstnappingspogingen nog tweede in het bergklassement (ik kwam één puntje te kort om te winnnen). De conditie is zeer goed, maar de wedstrijd was niet echt lastig genoeg voor mij om het verschil te maken. Hopelijk kan ik deze vorm nog een eindje aanhouden.

Gr Klaas