Ronde de l'Oise

Hallo

Van donderdag tot en met zondag was ik aan de slag in de Ronde de l'Oise, met de goede vorm van de voorbije weken hoopte ik om mijn resultaat van vorig jaar (6e) te kunnen herhalen.

Jammer genoeg was de wedstrijd al snel voorbij. De eerste 25 kilometer verliepen over zeer smalle wegen, ik zat ergens rond de 45e positie toen er 30 renners na goed 10 kilometer vandoor gingen. Ik wou zo graag reageren, want ik wist dat het gevaarlijk was, maar ik kon niet, enkele ploegen zetten vakkundig de weg af, waardoor de koplopers snel 20 seconden namen. Ik probeerde nog te reageren, eerst met een groepje, maar zonder succes, daarna alleen gedurende een 20 tal kilometer, maar ook dit was onmogelijk. Toen ik weer ingelopen werd hebben we met de ploeg gereden toen het verschil tot 3 minuten opgelopen was. Op 20 kilometer van het einde kwamen we terug tot op 40 seconden maar toen brak de veer. Uiteindelijk kwam ik in het peloton aan op goed 1minuut30 van de leiders.

De tweede dag, 185 kilometer, werden gekleurd door regen en wind, en dit gedurende bijna de hele rit. Ik voelde me goed en probeerde enkele malen om in het begin weg te rijden, maar zonder succes. Het duurde een uur (en enkele valpartijen) alleer twee renners een vrijgeleide kregen. Al snel liet er zich één uitzakken, waardoor er nog één koploper overschoot met 3 minuten voorsprong op het peloton waar de leidersploeg controleerde. Na een 120 tal kilometer ging alles plots op de kant, wegenwerken, een helling en een pittige afdaling zorgden ervoor dat het peloton in een 5 tal stukken scheurde. Zo kregen we 12 koplopers en daarachter een 20 tal achtervolgers met mezelf. We konden echter niet terug keren bij de leiders en een derde en vierde groep kwam terug bij ons aansluiten waardoor het peloton opnieuw een 80 tal renners sterk was. Vanaf toen ging het razendsnel richting aankomst. Vijf renners konden het peloton, dat op het einde nog verbrokkelde door de zijwind, nog voor blijven. Ik kwam aan in het eerste deel van het peloton op een 25 tal seconden.

Ook de derde dag verliep chaotisch, de kleine wegen in het begin maakten het zéér nerveus en extreem gevaarlijk, onverantwoord... Blijkbaar kende de organisatie zelf het parcours niet, want na zowat 10 kilometer reden we verkeerd, een neutralisatie van 15 kilometer en daarna een herstart zorgden ervoor dat we die dag goed 200 kilometer in het zadel zaten...
Eens we de kleine wegen verlaten hadden volgden lange rechte stukken waar de wind vrij spel had. Ik voelde me goed en na 55 kilometer trok ik eens voluit door op een stuk valsplat met zijwind. Toen we boven waren keek ik om en was het peloton in 3 stukken gescheurd. Met zo'n 30 renners kwamen we dus voorop. Er werd snel gereden en we namen een 20 tal seconden op het tweede peloton, maar een lange afdaling met rugwind gedurende een 5 tal kilometer zorgde ervoor dat alles weer samenliep, even verder kwamen we in een meer bebost gebied terecht. Daar viel de wedstrijd in de plooi, vijf renners voorop, waarna de ploeg van de leider controleerde. In de drie plaatselijke ronden werden de koplopers terug gegrepen. In die plaatselijk ronden zat er nog een steil, maar kort klimmetje, op 8 kilometer van het einde. In de laatste ronde probeerde ik hier nog weg te rijden, eerst met zeven, dan alleen. Echter, door de lange rechte wegen na de klim was het onmogelijk om voorop te blijven en dus was een massaspurt onafwendbaar.

Op zondag stond dan de konininginnerit op het programa. Met vooral een lastige finale, die bestond uit 2 ronden van 14 kilometer met telkens twee pittige klimmetjes. Daar zou het dus gebeuren. De wind zorde opnieuw voor een pittig wedstrijd begin waardoor het af en toe scheurde. Toch liep telkens alles opnieuw samen tot we na een 50 tal kilometer een 8 tal leiders kregen. Die liepen tot maximaal 3 minuten uit. In de finale werd het tempo verhoogd, maar toch hielden de leiders goed stand. Omdat ik het wat beu was om steeds in het peloton te blijven stak ik het vuur aan de lont bij het aanvatten van de eerste plaatselijke ronde (28 km van het einde) op de lastige klim in Liancourt. Ik had een klein gaatje op een lang gerokken peloton, maar wegrijden bleek onmogelijk. Het hoge tempo zorgde er wel voor dat de groep fel uitgedund werd. Er volgden nog aanvalspogingen, maar net zoals de mijne zonder succes... Op een 5 tal kilometer van het einde werden de laatste vluchters ingelopen en uiteindelijk werd er gespurt met 45 renners in deze 'koninginnenrit'. Hierin werd ik 45e, in het klassement werd ik 29e.

Als je goede benen hebt en je behaalt geen resultaat kan je niet echt tevreden zijn. Jammer genoeg waren de omstandigheden niet echt gunstig voor mij om een mooie plaats te behalen. De koers brak nooit helemaal open waardoor het vooral een spurters festijn werd. In de Tour de Nivernais-Morvans zal het normaal gezien anders zijn. Hopelijk kan ik de vorm nog één week rekken.

Klaas