Hallo,
Van vrijdag tot en met gisteren was ik aan de slag in Henegouwen, ten zuiden van de Vlaamse Ardennen. Na de mooie prestatie in de Trofee van Haspengouw ging ik met hoge verwachtingen van start, maar toch besefte ik dat het moeilijk zou worden door het sterke deelnemersveld en de (te) mooie weersomstandigheden.
In de eerste rit gingen we van start onder een stralende lentezon. Het tempo zat er meteen flink in, en dit zorgde ervoor dat niemand echt wegraakte gedurende de eerste 60 km. Tijdens de eerste bevoorrading konden 5 renners dan toch een kloof van 45 sec slaan. En na 85 km schoof ik mee in één van de talrijke tegenreacties. We moesten 10 km knokken om 15 sec bonus te sprokkelen op het peloton en ondertussen kwamen we ook bij de 5 leiders. Zo kwamen we met 12 renners op kop. We reden goed rond zonder echt te forceren. Het peloton liet echter niet begaan en onze voorsprong bleef constant tussen de 30 en 40 sec schommelen. Bij het ingaan van de plaatselijke ronden, met nog 40 km te gaan was die zelf tot 20 sec geslonken en bij het ingaan van de laatste ronde met nog 22 km voor de boeg hadden we nog 15 sec bonus. We waren dus vogels voor de kat...
Toen werd het tijd om het gaspedaal wat dieper in te drukken, we verhoogden het tempo en al snel moesten de eerste renners bij ons lossen en liepen we opnieuw uit tot 30 sec. Jammer genoeg zaten er net iets te veel "slepers" in de kopgroep waardoor het opnieuw wat stil viel. Dit was dubbel jammer, want zo zag ik een mooie plek in de rit verloren gaan, want 3 renners konden de sprong naar voor maken en zij brachten ook enkele geloste renners terug, en ik zag kostbare seconden met het oog op het eindklassement verloren gaan...
Uiteindelijk werd het dus een spurt met 12 renners, ik werd hierin 9e. Omdat we slechts 14 sec voorsprong meer hadden op het peloton en ik toch 80 km op kop gereden had, had ik toch wat gemengde gevoelens na de rit...
Op zaterdag stond dan een lastige tijdrit op het programma in Flobecq, net ten zuiden van Brakel. Van kilometer één tot drie liep het bergop, met een stuk van 8%. Daarna volgde een golvend tussenstuk van 3 km en nog een afdaling van 2 km. Ik was heel gemotiveerd en was gebrand op een goede prestatie...
Ik ging heel goed van start en noteerde boven op de klim na 3 km een zeer goede tussentijd, helaas in het middenstuk en de afdaling verloor ik veel tijd. Ik viel niet echt stil, maar kreeg de "grote molen" onvoldoende rond en reed gewoon te traag. Hierdoor werd ik ontgoocheld 38e in de rit en zakte naar een 24e plek in het klassement. Ploegmaat Jan Ghyselinck won met overmacht de tijdrit en schoof op naar een 2e plek in het klassement.
In de namiddag stond nog een etappe van 128 km op het programma. De eerste 40 km verliepen over heuvelachtig terrein en daarna werd het vlakker, maar had de (strakke) wind vrij spel. Het werd een zeer nerveuse rit waarin ik zoveel mogelijk probeerde mee te schuiven. Na 25 km reed ik dan ook weg samen met een 25 tal andere renners. We liepen uit tot goed 20 sec, maar de ploeg van leider Zingle kon na een lange achtervolging de kloof dichten. Net voor het ingaan van de plaatselijke ronden liet ik me nog even verrassen toen het op de kant ging, maar mede door mezelf kwam alles een 2 tal kilometer verder opnieuw samen. In de eerste plaatselijke ronden kwamen in schuifjes dan toch 9 renners voorop met hierbij ploegmaats Tosh van der Sande en Jelle Wallays, zij liepen tot 50 sec uit, maar werden in de laatste ronde opnieuw ingerekend door het jagende peloton. Op naar een massaspurt dus, die werd gewonnen door Michael van Staeyen, maar die werd gedeklasseerd waardoor Kris Boeckmans de etappe won. Via de bonificaties (die hij tijdens de tussenspurten en eindspurt van vandaag en gisteren) verzameld had schoof hij ook door naar een 2e plaats in het klassement. Ikzelf werd 87e en stond nu 23e in het klassement. Met nog 70 renners binnen de minuut en nog een zware etappe voor de boeg was alles dus nog mogelijk...
Gisteren stond dan de lastigste rit op het programma. De zon was opnieuw van de partij en de wind was dit keer gaan liggen. De eerste 40 km hield ik me rustig achteraan het peloton. Tijdens die aanloop naar de hellingen toe raakte een Russische tweeling op kop. Zij verstonden elkaar percfect en liepen tot maximaal 4min50 uit. Tijdens de eerste beklimmingen bleef het peloton vrij gesloten en kon ik me telkens goed vooraan houden. Tijdens de eerste beklimming van de Beau Site te Saint-Sauveur barstte de wedstrijd echt open. Tien renners gingen in de achtervolging met hierbij ploegmaat Jan Ghyselinck. In tegenstelling tot de beklimmingen op asfalt had ik dit keer een minder gevoel en miste zo op een haar na de aansluiting met deze 10 renners. Tijdens een vlak tussenstuk konden nog 6 renners de sprong maken naar voren met hierbij ploegmaat Vermote. De situatie zag er dus goed uit voor onze ploeg. Tijdens de 2e beklimming van de Beau-Site liep het heel wat beter voor mij en kwam ik als 3e boven en kwam bijna in het spoor van de achtervolgers, helaas wilde de Amerikaan die me bijbeende nie overnemen en alleen kreeg ik het gaatje niet gedicht op het vlakke... Tijdens de volgende 40 km kwam er dan organisatie in het niet eens zo fel uitgedunde peloton. Het was Kris Boeckmans die samen met zijn Davo ploeg de slag misten die begon te rijden. Tijdens een 30 km durende achtervolging kwam ik samen met het peloton aansluiten bij de achtervolgers bij het ingaan van de eerste plaatselijke ronde te Doornik. Dit alles echter op meer dan 2 minuten van de Russen...
Met nog 30 km te gaan en 2 beklimmingen van de Mont Saint-Auber zou het nog moeilijk worden, temeer omdat ze bijna niks verloren waren tijdens de vorige 60 km waar er toch wel stevig gekoerst werd. Toch bleek ook hun krachtenarsenaal niet onuitputtelijk en met nog één plaatselijke ronde voor de boeg was alles te herdoen. Ook de laatste beklimming kon voor geen afscheiding meer zorgen, er kwamen wel nog enkele aanvalspogingen waaronder ééntje van mezelf, maar zonder succes. Op naar een massaspurt dus met nog 80 renners! Die werd ontsierd door een valpartij op de kasseien. Kris Boeckmans die 3e werd kon via de bonificatie seconden in extremis Romain Zingle nog naar de 2e plek verwijzen. Ikzelf werd 40e in de rit en 20e in het klassement.
Ik kijk toch met gemende gevoelens terug op deze wedstrijd. De enige keer dat een vlucht slaagde was ik mee. Maar in de tijdrit had ik er meer van verwacht en zag ik een mooie klassering door de vingers glippen. De laatste rit was ik (door maagproblemen) ook niet super, ik kon wel goed volgen en meekoersen op de hellingen, maar miste toch de kracht om de wedstrijd open te breken en te kleuren. Veel zou het toch allemaal niet uithalen, want het werd opnieuw massaspurt... Als je dan ziet dat het eindklassement door de bonificaties beslist wordt en meer dan 40 renners binnen de minuut van de winnaar eindigen weet je dat het niet echt een mooie wedstrijd was.
Op naar de volgende,
Klaas
Geen opmerkingen:
Een reactie posten