Tour de Wallonie

Hallo

Van zaterdag tot woensdag nam ik deel aan de Tour de Wallonie.

De eerste rit was meteen beslissend, een mini Luik-Bastenaken-Luik met start in Ans en aankomst in Eupen goed voor 3300 hoogtemeters en 200 kilometer en dit alles onder een stralende zon! In de start was het opletten geblazen om zeker geen groepen van 10 renners weg te laten rijden zonder vertegenwoordiging van de ploeg. Ikzelf schoof enkele keren mee, maar zonder succes. Het was pas na 30 kilometer dat 5 renners konden wegrijden. Met een voorsprong van om en bij de 8 minuten vatten zij de heuvelzone aan. Rond half koers bedroeg de voorsprong van de leiders nog steeds 8 minuten en dat was het sein voor enkele ploegen om het tempo in het peloton op te voeren. De voorsprong ging gestaag achteruit en was met nog 50 kilometer te gaan gereduceerd tot 5 minuten. Vanaf toen begon met de opéénvolging van de Wanne, Stockeu, Haut Levée, Surister en Baraque Michel de 'pittige' finale. Op de Stockeu brak de wedstrijd onder impuls van BMC volledig open, ikzelf kon net niet aanpikken bij de 20 leiders, maar kon met een groepje achtervolgers (10 renners) waaronder Boonen, Maes, ploegmaat Vantomme, Drucker, Vogondy, Caruso en Paolini (toch mooie namen). Weer aansluiten net voor de beklimming van de Surister, de 5 koplopers waren ondertussen ook ingelopen en zo kregen we een peloton van zowat 40 renners aan de leiding. Bij de laatste tussenspurt trok Stijn Devolder door, hij kreeg 4 renners in steun en zij bouwden tijdens de beklimming van de Baraque Michel een voorsprong van 50 seconden op. In de achtervolging was het vooral Omega Pharma - Quick Step dat het initiatief nam, maar tijdens de lange afdaling richting Eupen konden ze slechts beetje bij beetje van de voorsprong afknabbelen. Uiteindelijk mocht ik dus spurten in Eupen voor de 6e plaats.  De laatste 500 meter liepen steil bergrop, aangezien ik al veel krachten verbruikt had om terug te keren zat er voor mij niet meer in dan een 33e plaats.

Door de hitte en de vermoeidheid van de zware eerste rit was er tijdens de tweede rit weinig te beleven. De eerste aanval was meteen de goede, 4 renners waaronder 2 ploegmaats gingen er onmiddellijk vandoor. Toen de voorsprong van de leiders opliep tot 10 minuten schoot het peloton wakker. Onder aanvoering van FDJ en Europcar liep de voorsprong stelselmatig terug. Mijn ploegmaat Stijn Steels liet zijn medevluchters achter aan de voorlaatste tussenspurt en trok alleen op avontuur. Toen zijn voorsprong op 25 kilometer van het einde nog meer dan 3 minuten bedroeg was het peloton even in paniek. Helaas voor hem deden krampen en verenigde krachten in het peloton hem de das om. Zo kwam de aangekondigde massaspurt eraan. Ik kon me in de aanloop goed vooraan houden om geen tijd te verliezen en finishte in de buik van het peloton waarvan Tom Boonen zich de snelste toonde.

De derde rit was weer interessanter, met de steile Mur de Saint-Roch in Houffalize op 23 km van de streep in Bastogne zou deze rit het klassement wel eens verder in de plooi kunnen leggen. Mijn opdracht was om zolang mogelijk bij ploegmaat Vantomme te blijven. Ditmaal duurde het langer vooraleer de ontsnapping van de dag zich vormde. Na 25 kilometer gingen dan toch 3 renners er vandoor, maar ze kregen nooit echt een vrijgeleide daar een klassementsrenner mee was. Die liet zich na de eerste tussenspurt uitzakken en een gesloten spoorweg liep de voorsprong van de leiders terug tot 55 seconden. Mijn ploegmaat Stijn Steels slaagde de brug om zijn leiderstrui in de tussenpurten te verstevigen en slaagde hierin. Op 40 kilometer van het einde werden de 3 vluchters teruggegrepen en barstte de finale los. Op de eerste klim werd er in hoog tempo naar boven gereden en zat ik reeds in moeilijkheden. Toch kon ik nog terug aansluiten en zo met het eerste peloton aan de Mur de Saint Roch beginnen. Ik begon iets te ver achteraan, maar probeerde mijn eigen tempo omhoog te rijden in de hoop wat overschot te hebben boven zodat ik mijn wagonnetje zou kunnen aanpikken. Helaas bleek dit tempo net niet hoog genoeg op deze explosieve klim. Ik kwam als 46e boven, maar kon de kloof met de 45 renners voor me niet meer dichten temeer de groep waar ik in belandde niet wou samenwerken om de kleine kloof met de eerste groep te dichten. Die 45 spurtten om de zege en ik kwam in een eerste 'grupetto' op goed 6 minuten binnen. Een ontgoocheling...

Op dag 4 en 5 zou ik dan maar proberen mee te schuiven in een vroege ontsnapping. Ik kende hier echter geen succes. Twee keer werden de koplopers ingerekend bij het ingaan van de finale. In de finale probeerde ik mijn ploegmaat Maxime Vantomme zo goed mogelijk vooraan te houden. Zowel in de etappe naar Clabecq als Thuin slaagde ik hier in. Jammer genoeg ging dit in de rit naar Thuin ten kostte van mezelf. Net voor de smalle Mur de Thuin miste Vantomme een bocht. Ik bracht het in één inspanning terug naar voren maar deze inspanning moest ik bekopen en hierdoor begon ik zelf te ver aan de zeer smalle kasseien klim. Ik poogde er nog naar toe te rijden, maar zonder succes.

Mijn Tour de Wallonie was zeker niet slecht. Het resultaat bleef jammer genoeg achterwege door een slechte dag tijdens de derde rit waardoor ik een procentje te kort kwam op het beslissende moment. Maar dat is koers...

Groetjes
Klaas