Verslag: Tour de la Dordogne, Tour du Pays de Roumois en Challenge d'Or

Hallo

Het was even stil op de blog, ik bracht dan ook een tijdje door in Frankrijk waar ik een hele reeks wedstrijden afwerkte.

Het begon met de Tour de la Dordogne, een 4 daagse rittenkoers die zich afspeelde in en rond de stad Périgeux. Het parcours van deze wedstrijd werd gekenmerkt door smalle wegen, veelal in slechte staat, de warmte en een golvend traject, geen cols, maar ook geen meter vlak.
160 renners aan de start en de smalle wegen zorgden ervoor dat de eerste dagen zeer nerveus waren. De valpartijen waren dan ook niet op één hand te tellen, gelukkig bleef ik gespaard...

Op dag 1 voelde ik me in het begin niet echt super, ik was wel attent toen een interessante kopgroep onstond van een 15 tal renners. Dit zag er even heel goed uit, we liepen tot 20s uit, maar na 10 km kwam alles opnieuw samen. Het duurde uiteindelijk tot km 80 voor de wedstrijd echt open brak. Op het lastigste stuk van het parcours voelde ik me beter en kon ik mee de forcing voeren, hierdoor brak het peloton in meerdere stukken en zo kwam ik samen met een 50 tal renners op kop. Ik voelde me vrij goed en na 90km trok ik met 6 renners in de aanval. Het zag er goed uit, maar toch kregen we geen vrijgeleide. Op het moment dat we ingelopen werden gingen in 2 schuifjes 10 renners weg waarin de sterkste blokken present waren. Zij namen snel tot 1min30 voorsprong en hielden stand tot op de streep. Ik eindigde uiteindelijk in het eerste peloton op een 50 tal seconden van de leiders.

Op de tweede dag stond een tijdrit van 10 km op het programma. Het parcours was golvend, maar toch vrij snel. Hoewel ik een goed ritme te pakken had merkte ik toch dat de macht in de benen wat ontbrak, ik eindigde uiteindelijk op een weinig zeggende 35e plaats.

Op de derde dag werd er van bij de start snel gereden. Ik voelde me helemaal niet goed en moest echt aanklampen om bij het peloton te blijven. Toen er een massale valpartij was in een afdaling met gravée werd de koers geneutraliseerd. Bij de herstart was er opnieuw een massale valpartij en naast mijn slechte benen had ik hierdoor ook de moraal helemaal verloren. Naarmate de wedstrijd vorderde begon ik me toch goed te voelen. En eens op het plaatselijk parcours (3x15km) dat heel lastig was met een beklimming van een 3 tal kilometer had ik plots super benen. Alleen waren er toen al 17 renners voorop met 1min40s voorsprong. Ik begon dan maar te rijden en nam telkens de beklimming voor mijn rekening. Met de meter voelde ik me beter en het leek wel of ik telkens sneller en sneller reed. Op 5 km van het einde kwam ik terug vooraan aansluiten. Slechts dertig renners volgden me nog en zo eindigde de wedstrijd op een spurt met 45 renners. Hierin werd ik 26e. In het klassement stond ik 19e.

Nadat ik rit 3 met goede benen beeindigde hoopte ik om de lijn in rit 4 door te trekken. Al snel trokken 10 renners in de aanval die tot 6 minuten voorsprong namen. Op het lastige deel van het parcours voelde ik me heel goed, af en toe kwam er afscheiding, maar de ploeg van de leider hield de wedstrijd helemaal op slot. Uiteindelijk trokken we met een peloton van een 80 tal renners met 1min30 achterstand op de leiders naar de plaatselijke ronden. Hierin ging ik de de eerste 2 ronden in de aanval, maar dit bleek te vroeg. In ronde drie konden 10 renners zich dan toch nog losmaken en konden in de laatste ronde de leiders nog vervoegen. In de laatste ronde kon ik ook nog wegkomen en naar een 21e plaats in de rit rijden. In het klassement bleef ik 19e, hoewel ik meer verdiend had.

Donderdag, 14 juli, ging ik dan van start in de Tour du Pays de Roumois, een ééndagskoers in Normandië. In het begin had ik wat zware benen, maar toch probeerde ik mee vooraan te koersen. Dit bleek een goede keuze, want na een 20 tal kilometers bleven we door de strakke wind nog maar met 30 renners over. Na 50 km volgden 9 ronden van 9 km met hierin telkens twee beklimmingen. Op de eerste van die beklimmingen reden 8 renners weg en op de volgende beklimming kon ik de sprong maken met een andere renner in het wiel. Zo kwamen we met 10 voorop en dit bleek de goede onstsnapping. Op 2,5 ronden van het einde brak de finale open. Freddy Bichot ging een eerste maal aan de haal op de klim. Toen alles opnieuw samen liep ging ik zelf door. Enkel de Franse kampioen, Bichot, kwam nog terug en zo kwamen we met nog 25 km te gaan met twee op kop. We namen snel 1min30 voorsprong en dus zat de winnaar vooraan. Na de laatste ronde volgden nog 5 vlakke km richting aankomst met de wind op kop. We bleven samen en spurtten om de zege. Hierin werd ik tweede...

Zaterdag, zondag en maandag stonden dan drie ééndagswedstrijde in het centrum van Frankrijk op het programma. Op zaterdag een wedstrijd tellende voor de Coupe de France. Die werd zeer snel verreden door de rugwind. 23 renners raakten al snel voorop en lange tijd leken zij voor de overwinning de strijden. Op 15 km van het einde werden ze echter terug gegrepen. In de laatste ronde waagde ik nog mijn kans, maar door de strakke wind op kop raakte niemand weg en zo eindigde de wedstrijd met een spurt van een 80 tal renners waarin ik me niet mengde.

Zondag ging ik opnieuw van start met 205 collega's. Een waanzinning snel eerste uur, enkele hellingen en een heus onweer zorgden ervoor dat het hele veld snel uiteen lag. Ik nam geen risico's en bevond me hierdoor ergens ver in de achtergrond. Toch voelde ik me goed en na een 60 tal kilometer maakte ik gebruik van een 3 tal hellingen om van peloton 4 naar 1 (een 40 tal renners) te rijden. Deze inspanning trok ik onmiddellijk door en zo kwam ik alleen in de achtervolging te zitten op 2 renners die blijkbaar voorop waren. Even verder kwamen een 6 tal renners terug, maar het kwam nooit tot een goede samenwerking. Na 15 km kwamen in twee schuifjes nog wat renners terug. Ik voelde me echter goed en ging opnieuw in de aanval. Door de wind op kop en het grote overwicht van een profploeg die een een renner vooraan had was het echter moeilijk om weg te komen. Toch bleef ik gaan. Met de plaatselijke ronden in zicht hadden de leiders 1min30 voorsprong, maar bij mij was het beste er ondertussen af. Een hongerklop en de vele inspanningen zorgden ervoor dat ik me nu tot volgen moest beperken. Uiteindelijk veranderde er weinig, de twee bleven voorop. In de laatste ronde moest ik helemaal leeg nog afhaken en eindigde ik uiteindelijk rond de 35e plaats.
Maandag ging ik niet meer van start en nam ik een dag herstel.

Van zaterdag tot maandag ben ik aan de slag in Bretagne voor de Kreizh Breizh Elites. Hopelijk is de conditie er nog altijd zodat ik een mooi resultaat kan behalen.

Gr Klaas