Arctic Race of Norway: koersen boven de Noordpoolcirkel

Hallo

Vorige week nam ik deel aan een unieke wedstrijd, de eerste wedstrijd verreden boven de Noordpoolcirkel. De Noorse 'counties' Nordland en Troms waren het decor voor dit gebeuren mede mogelijk gemaakt door de warme golfstroom.

Toch was er tijdens de eerste rit weinig te merken van die warme golfstroom. Bij de start was het reeds druilerig, daarna was het droog gedurende een tweetal uur, maar toen gingen de hemelsluizen opnieuw open en de temperaturen naar beneden. Nauwelijks nog 10 graden en regen, na de hitte van de afgelopen weken een hele aanpassing en zeker niet mijn favoriete weer.
Die eerste rit met start en aankomst in Bodo verliep over net geen 200 kilometer met 5 beklimmingen. Aangezien de eerste rit in een etappewedstrijd vaak beslissend is probeerde ik zeer attent te koersen. Maar iedereen deed dit, als gevolg hadden we na 90 kilometer nog een compact peloton en een gemiddelde snelheid van 50 km/u. Even was ik weg gereden op de tweede bergprijs, wat later kwamen 20 renners aansluiten waarbij bijna alle ploegen. Maar na enkele kilometers werden we weer ingerekend. Het duurde uiteindelijk tot na de 3e helling vooraleer 8 renners konden wegrijden waarbij mijn ploegmaat Delfosse. Ikzelf was ondertussen het goede gevoel volledig kwijtgeraakt door de koude regen en voor mij was het vanaf dat moment op automatische piloot binnen rijden. BMC hield de vluchters steeds binnen schot en met de hulp van Vacansoleil en Argos werd het uiteindelijk een massaspurt waarin Van Hummel de snelste was. Na de rit gingen we nog het vliegtuig op voor een vlucht van 25 minuten richting de Lofoten eilanden.

Tijdens de tweede rit (en 3e en 4e ook) was de zon wel van de partij. Dit zorgde voor aangenaam koersweer met temperaturen van 15 tot 17 graden. Onder deze omstandigheden was er ook wat meer tijd om van het natuurschoon te genieten. Bijna constant reden we van het ene eiland naar het andere en doorkruisten constant fjorden, prachtig...
Uiteraard was er ook koers. Maar die bleef telkens relatief gesloten vanwege de niet zo moeilijke parcoursen, er waren wel steeds veel hoogtemeters te overwinnen per rit, maar door de constant licht golvende, rechte en brede wegen hadden vluchters weinig kans tegen het peloton. In de tweede rit (Svolvaer - Svolvaer) voelde ik me wat slap in het begin waardoor ik me gedeisd hield, 5 renners kregen na 15 kilometer een vrijgeleide en werden uiteindelijk allemaal ingerekend met nog 10 kilometer te gaan. Ikzelf probeerde samen met de ploegmaats onze spurter Baptiste Planckaert in zo goed mogelijke omstandigheden naar de slotkilometer te loodsen en kwam daarna in de buik van het peloton binnen waarvan Thor Hushovd de snelste was.

In de derde rit (Svolvaer - Storkmarknes) duurde het langer vooraleer de kopgroep gevormd werd. Ik voelde me veel beter en probeerde dan ook zo vaak mogelijk mee te schuiven. Het was echter onmiddellijk na de eerste tussenspurt dat opnieuw 5 renners wegreden. Op dat moment zat ik te ver om te kunnen reageren. Deze kopgroep werd gevat met nog 8 kilometer te gaan en zo kregen we opnieuw een massaspurt dit keer gewonnen door Nikias Arndt.

De laatste rit (Sortland - Harstad) zou nog voor verschuivingen zorgen aangezien we op het einde 5 rondjes van 6 kilometer moesten afwerken met aankomst op een strook van 600 meter bergop. Ook in deze rit duurde het zeer lang vooraleer een kopgroep zich vormde, niet alleen omdat het de laatste rit was, maar vooral omdat er een stuk bouwgrond te winnen was na 75 kilometer! Ikzelf maakte deel uit van een gevaarlijke ontsnapping van een kleine 20 renners na 10 kilometer koers maar na enkele kilometers kwam alles opnieuw samen. Uiteindelijk konden 5 renners net voor die eerste spurt wegrijden en zij hielden stand tot de eerste plaatselijke ronde. Tijdens de eerste twee ronden was het BMC die het tempo hoog hield, ik voelde me steeds beter en schoof stelselmatig op. Er kwamen steeds nieuwe aanvallen, maar die kregen maximaal 15 seconden voorgift. Bij het ingaan van de laatste ronde reageerde ik op een uitval van Belkin renner Moreno Hofland. Maar na enkele kilometers werden we terug ingerekend en zo werd het spurt met een 70 tal renners. Aangezien ik net mijn 'cartouche' verschoten had kon ik niet meer meedoen en werd 47e. In het eindklassement werd ik 50e. Thor Hushovd won die laatste rit en het eindklassement.

De volgende wedstrijd  is de Tour du Limousin. Een lastige wedstrijd in centraal Frankrijk, hopelijk kan ik daar voor een uitschieter zorgen.

Klaas