De verblindende schoonheid van de fiets.

Hallo

Zoals jullie waarschijnlijk reeds weten kreeg ik vrijdag zéér slecht nieuws te horen. In tegenstelling tot alle goede signalen en reeds ondertekende sponsor contracten komt er toch geen opvolger van mijn huidige ploeg Crelan-Euphony. Hoe de vork precies aan de steel zit weet ik ook niet precies, dat doet er ook niet meer toe, want dat verandert niks aan deze moeilijke situatie.

Aangezien ik al een akkoord had voor volgend jaar was ik vrij gerust, helaas vervalt dit nu allemaal en leef ik in onzekerheid. Ik hoef jullie niet te vertellen dat dat een zéér moeilijke situatie is. Over wat 2014 zal brengen kan ik nog geen uitspraken doen. Ik hoop enkel dat de fiets ook in 2014 nog centraal staat, want het blijft mijn grote passie. Dit nieuws komt nog zo hard aan na dit seizoen. Een eerste jaar op het allerhoogste niveau dat voor mij in het teken stond van zoveel en zo snel mogelijk progressie te maken en sterker te worden. Dat lukte goed, ik paste me steeds beter aan en was overtuigd (ik niet alleen trouwens) dat ik in 2014 de vruchten zou plukken. Helaas ziet het er naar uit dat die vruchten aan de boom zullen wegrotten...

De 'crisis' in het wielrennen is nog nooit zo groot geweest met maar liefst vijf en misschien nog een zesde ploeg die er mee ophouden, dit is meer dan 10% van de profploegen (in 2013 waren er 40). Ook België komt nu aan de beurt, als je weet dat 3 (Vlaanderen, Wallonië, Nationale Loterij)  van de 5 ploegen enkel en alleen door de overheid instant blijven ziet de situatie er niet gezond uit. Ook in het buitenland zijn sponsors steeds schaarser, zie maar hoeveel ploegen er in stand gehouden worden door fietsconstructeurs.

Mijn inziens is het grote probleem in het wielrennen dat er geen continuïteit is. In plaats van elkaar te helpen, is er binnen de wielerwereld een zéér grote interne concurrentie met wantoestanden tot gevolg (onder andere het dopinggebruik waarvan ik wel geloof dat dit sterk teruggeschroefd is). Renners zijn concurrent van elkaar (in dezelfde ploeg -er zijn maar 30 plaatsen-), ploegen zijn concurrent van elkaar (voor sponsors, wedstrijden), wedstrijdorganisatoren (categorie, plaats op de kalender), organisaties (ASO vs. UCI voor de inkomsten), binnen de UCI... De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat de schoonheid van de fiets verblindt als je er zelf in zit, maar misschien is dit wel de werkelijkheid. Verder wordt deze sport ook steeds duurder in onze contreien. Een parcours verkeersvrij maken in deze tijden vergt andere inspanningen dan in pakweg de jaren 70 en dit zal er niet op verbeteren.
Vraag is uiteraard wat de oplossing is. Er worden veel pogingen ondernomen, maar helaas lijken die weinig zoden aan de dijk te brengen en ik weet ook nog niet of er snel verandering komt. Als je ziet hoe amateuristisch de verkiezingen van de nieuwe UCI voorzitter de voorbije week verliepen zit er duidelijk nog weinig lijn in...

Dit is gelukkig het einde van de wereld niet. Ik hoop dat ik toch nog iets moois kan vinden voor 2014 en probeer nu de laatste wedstrijden ondanks deze vervelende situatie zo goed mogelijk af te werken.
Komende donderdag rijd ik nog de Sparkassen Giro Munsterland, zondag volgt dan de Tour du Vendée. Maandag ga ik dan nog van start in het Herfstcriterium van Oostrozebeke. Daarna volgen nog Parijs-Tours (13/10) en op 17/10 vertrek ik nog naar China voor de Ronde van Hainan (20-28/10).

Groeten
Klaas