De voorbije dagen was ik vijf keer aan de slag, geen rittenkoers, maar wedstrijden van allerlei allooi.
Na Geraardsbergen nam ik deel aan Kortemark, de bedoeling was dat ik daar mijn krachten zou sparen om zo fris mogelijk aan de World Ports Classics te beginnen. De koerssituatie liep echter anders. De wedstrijd bleef lang gesloten, ikzelf reed ook een ronde voorop in het begin om te kijken hoe het liep. Na 6 van de 14 ronden leek de beslissing dan te vallen, 6 renners voorop met 2 ploegmaats, ideaal dus... Nog één ronde volle bak meespringen en afstoppen om dan de wedstrijd te verlaten leek het ideale scenario... In de zevende ronde schoof ik dus mee en met een 15 tal renners konden we twee ronden verder aansluiten bij de leiders, even later sloten nog een 15 tal renners aan en zo kwamen we met een 40 tal renners voorop. De rest was uitgeteld... De koers kon dus opnieuw beginnen en dus zat afstappen er niet meer in. Op 3 ronden van het einde reden dan 9 renners weg, een ronde verder sprongen er nog 10 naar toe. Ik hield me gedeisd en was dus niet mee. Ik eindigde uiteindelijk als 28e, ploegmaat Steels werd 2e.
Daags nadien nam ik deel aan de tweedaagse World Ports Classic, een waaierkoers met ritten heen en terug tussen Antwerpen en Rotterdam.
De eerste rit verliep vrij snel, maar relatief rustig. Na 30 kilometer aan 53 km/u te rijden reden 5 renners weg. Daarna kwam er al snel controle in het peloton door de spurtersploegen. Zij hielden de voorsprong op 3 minuten. Met nog 45 km te gaan was die zelf geslonken tot 1min30, maar toen was er een wegvergissing, de kopgroep werd een kortere weg in gestuurd waardoor hun voorsprong weer opliep tot 4min50. Het peloton schoot hierop in gang en werd in 3 stukken gereden door de zijwind, maar na een 10 tal kilometer liep alles weer samen. Jelle Wallays was ondertussen van zijn medevluchters weggereden, zij werden op 15 km van het einde opgeslokt. Toen heerste er heel wat verwarring, de bordjesman toonde geen voorsprong meer en bijna iedereen dacht dat er niemand nog voorop reed. Maar Wallays was bezig aan een sterk nummer en had nog steeds één minuut voorsprong. In de laatste 5 km ging het nog razendsnel en werd het peloton nog uitgedund tot 70 renners, maar Wallays bleef knap voorop. Ikzelf werd 61e, niet slecht na al 2 dagen gekoerst te hebben.
Dag twee trok dwars door Zeeland en zou een waaierrit worden, dit zorgde van bij de start voor de nodige nervositeit in het peloton. Ontsnappen was dan ook zo goed als onmogelijk. Na 30 km ging het onder impuls van Omega Pharma Quick Step een eerste maal op de kant. Het peloton brak in een 5 tal stukken, ikzelf gooide me niet echt in de strijd en zat daardoor te ver en kwam in het 4e stuk terecht. Na enkele kilometer kwam de wind echter weer op de kop te zitten en kwam alles opnieuw samen. Het was vervolgens wachten tot km 70, waar we de Oosterschelde kering over moesten vooraleer het opnieuw de kant op ging. Dit keer kon ik me wel vooraan houden, net voor de bevoorrading liep alles opnieuw samen. Omdat we daarna onmiddellijk van richting veranderen besloot ik nog net bevoorrading op te halen naar de wagen om niet verrast te zijn tijdens de bevoorrading. Dit bleek een goede zet, wat onder impuls van Quick Step werd het peloton opnieuw op de kant getrokken. Na enkele kilometers volle bak rijden schoten we met nog een 50 tal renners over, de rest mocht inpakken. Omdat de meeste teams niet meer sterk vertegenwoordigd was de controle zoek en volgde de ene aanval de andere op. Maar niemand raakte weg, op die manier werd het peloton wel steeds verder uitgedund en dit zorgde ervoor dat we op 35 km van het einde met nog slechts een 35 renners overbleven waar ik (tegen mijn verwachtingen) nog steeds bij zat. Omdat het even stil viel ging ik nog snel drank ophalen voor de finale, maar net op dat moment reden op een 'domme' manier 17 renners weg. Aangezien mijn ploegmaat Honig mee was moest ik niets meer doen. Het viel volledig stil en de kopgroep was gaan vliegen. In mijn groep werd er nu langzaam naar de finish gereden en kwamen achtervolgende groepen nog aansluiten. Mijn ploegmaat Honig werd mooi 10e in de rit en 3e in de eindstand. Ikzelf kon op een goede tweedaagse terugblikken.
Gisteren startte ik dan nog in het criterium van Bavikhove. Na in het begin even voorop gereden te hebben werkte ik de rest van de wedstrijd in de groep af. Kittel won in een prestigespurt voor Greipel en Petacchi.
Nu even uitrusten en dan volgende week zondag Fourmies.
Klaas
Geen opmerkingen:
Een reactie posten